Inhoud blog
  • het elfenkind deel 1
  • verdwaald in egypte deel 3
  • mezelf
  • verdwaald in egypte deel 1
  • verdwaald in egypte deel 2
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    verhalen
    mijn zelfgeschreven verhalen
    22-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het elfenkind deel 1

    Langzaam zette Lettuce haar tas op haar bank. Het was de eerste schooldag en doordat ze net verhuist was kende ze niemand in de school. Nadat ze haar agenda had genomen en ingevuld zakte ze onderuit in haar stoel en haalde met tegenzin haar handboek tevoorschijn. Na drie volle lesuren stapte ze het vierde lokaal voor die dag binnen. Ze keek nog eens op haar schema en kwam tot de conclusie dat biologie niet zou verplaatsen van dag als ze nog eens keek. Langzaam keek ze de klas rond en herkende een paar gezichten van in de vorige lessen. Voor ze ging zitten kruiste haar blik even de blik van een jongen. Hij had een exotische huidkleur waardoor zijn helderblauwe ogen extra mooi leken. Snel keek ze weg haalde ze met veel tegenzin haar handboek biologie uit. Tijdens de les betrapte ze zich erop dat ze de jongen stiekem aanstaarde en hij haar. Na een hoop gezeur van de leerkracht dat iedereen zijn best moest doen dit jaar voor biologie ging de bel en snel stond Lettuce recht en stak haar handboek bio in haar tas.
    “Hey, ben je nieuw hier op school.”

    Geschrokken keek ze op. Recht in het gezicht van de jongen met de mooie blauwe ogen. “Ja, normaal kreeg ik thuis les, maar vanaf vandaag zit ik een middelbare school.”

    “Het lijkt me wel tof om thuis les te krijgen. Wil je soms bij ons zitten om te eten vanmiddag want het is leuker om met meer mensen samen te zitten dan alleen.” Hij keek haar zo verwachtingsvol aan dat ze niets anders kon zeggen dan ja en dus volgde ze hem naar de kantine.

    De kantine was een hectische plaats waar al bijna alle tafels bezet waren, gelukkig hadden een paar vrienden van de jongen die trouwens Tadase heette een tafel vrij gehouden. Tadase stelde iedereen aan tafel aan haar voor en dan zette ze zich snel neer op de stoel naast hem. Naast haar zat een meisje die Laurel heette en die geïnteresseerd naar haar slaatje keek en dan naar haar en ze kon al raden wat ze dacht.

    “Op dieet?” vroeg het meisje die nog altijd naar haar slaatje aan het kijken was.

    Lettuce zuchtte,” neen maar ik kan maar weinig voedsel verteren daarom dat ik ook een vegetariër ben.”

    22-01-2011 om 17:06 geschreven door napiegirl  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (3 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verdwaald in egypte deel 3

    Ik voelde warmte op mijn wang en probeerde om mijn ogen open te doen. Na veel pogingen slaagde ik erin om mijn ogen te openen en ik zette me recht tegen het riet. Waar was ik? Ik had geen idee. Ik zat half in het water en het riet lag overal om me heen waardoor ik niets kon zien. Maar ik hoorde wel geluid. Het waren stemmen van mensen. Met veel moeite werkte ik me recht en steunend op het riet om me heen strompelde ik het water uit. Overal om me heen waren mensen bezig met goederen in een vrachtwagen te laden.

    22-01-2011 om 17:06 geschreven door napiegirl  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mezelf
    Klik op de afbeelding om de link te volgen hey iedereen

    mijn naam is Eline en ik ben geboren op 04/05/1995
    ik schrijf regelmatig verhaaltjes en had nu het toffe idee om een blog te maken zodat anderen ze ook zouden kunnen lezen.
    dus veel plezier als je ze mooi vind en je mag altijd een reactie achterlaten

    22-01-2011 om 17:02 geschreven door napiegirl  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verdwaald in egypte deel 1

    Ik keek om me heen. De sarcofaag was schitterend, het was een goed idee geweest om mee naar Egypte te komen. Ik ben Anna, de dochter van een archeoloog en momenteel is hij in Egypte en ben ik samen met hen in de sarcofaag van de farao Mempis. Hij is een farao die 3000 jaar geleden leefde, hij is niet echt bekend en we hebben hem gisteren ontdekt. De volledige schatkamer is bedekt met goud en diamanten. Rondom de sarcofaag stonden hiërogliefen met waarschijnlijk alle heldendaden en allemaal vervloekingen voor wie zou durven binnen te dringen zonder daar toestemming voor te hebben zoals schatrovers.

    ·                    Wauw wat is hij knap, zei ik terwijl ik naar zijn portret keek die op de sarcofaag was gemaakt.

    ·                    ja dat kan wel zijn: maar hij was ook zeer gewelddadig. Ik heb al een deel van de teksten vertaald en je wil niet weten voor welke onbenulligheden hij de mensen strafte.

    ·                    Leo, dat is de naam van mijn vader, dat is toch normaal voor die tijd. Want wie macht wou hebben moest veel gruwelijkheden doen en een deel van op de muur zal wel verzonnen of overdreven zijn.

    Ik keerde de tombe mijn rug toe en liep naar buiten, de warmte in. Pfff wat was het warm vandaag, maar ik was momenteel wel in de woestijn dus hier was het natuurlijk wel warmer overdag. Ik liep naar de groep toeristen die bezig waren de andere opgravingen te bewonderen en liep met hun mee naar de bus en stapte af in de stad. Langzaam liep ik rond in de stad richting de Nijl. Ik hou van de Nijl, hij heeft je zo'n rustig en kalmerend gevoel. Het begint al een beetje te schemeren en de meeste mensen die hier rond lopen zijn allemaal koppeltjes en lopen hand in hand. Ik moest er wel erg zielig uitzien. Langzaam wandelde ik verder en na vijf minuten merkte ik op dat ik te ver was afgedwaald en richting de woestijn liep. Toen zag ik in de verte dat er een lichtje brandde bij de piramides. Het was waarschijnlijk Leo, mijn vader, dus zette ik er vlug een sprintje in en hoe dichterbij ik kwam hoe meer ik het gevoel kreeg dat er iets fout zat. Ik minderde vaart en verstopte me achter één van de tenten met het materiaal in voor mijn vader zijn opgravingen. Ik had het juist, hier was iets niet pluis. Waarom zou er in het donker in het geheim een jeep voor de piramide staan. Toen bekroop er me een gedachte, die ik eerlijk gezegd niet leuk vond. Het waren misschien rovers. Een piramide die net voor een deel is onderzocht en waar alle gouden versieringen er nog waren en nog niets genoteerd was van wat er stond en wat er niet was. Zo lenig en stil als ik kon kroop ik vanachter de tent en liep langzaam naar de jeep. Vandaar kon ik twee mannen bezig zien met het inladen van het goud van in de piramide. Ik moest iemand waarschuwen. Vastberaden draaide ik me om en trok de sleutel uit het contact van de jeep. En liep weg, maar te snel ik struikelde en door het kabaal kwam één van de mannen kijken en liep naar me toe. Zwaaiend met zijn armen, snel sprong ik op en liep richting de lichtjes van de stad. Ik moest bij de huizen raken dan zouden ze me niets doen. Maar het was een eindje sprinten en ik was nog moe van daarjuist. Eenmaal ik bij de Nijl was aangekomen had de man die mij gezien had mij ingehaald en zijn handlanger kwam er ook aan. Ik zat vast en trachtte te ontsnappen. Maar het was te laat en de grootste van de twee gooide een gouden beker tegen mijn hoofd en alles werd stil. Ik zag het water van de Nijl dichter komen en voelde hoe ik erin viel. Maar ik kon me niet bewegen en mijn zuurstof raakte op. Ik voelde hoe mijn keel pijn deed en ik steeds harder en dieper naar de bodem werd gezogen. Net op het moment dat ik het bewustzijn verloor voelde ik hoe iemand mijn hand vastpakte en me omhoog trok.

    ·                    Het is een meisje. Er is een meisje in het water en ze is aan het verdrinken. Het is een meisje met blonde haren.

    ·                    Snel, trek haar er uit.

    Vaag kon ik nog een silhouet zien van een jongen met zwart haar en toen werd alles donker en stil.

    22-01-2011 om 16:58 geschreven door napiegirl  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verdwaald in egypte deel 2

    Ik werd wakker met een forse hoofdpijn en keek in het rond. Wauw, waar was ik? Hoogstwaarschijnlijk was ik afgedwaald langs de Nijl en bij andere archeologen terechtgekomen. Leo zou het hier fantastisch gevonden hebben. Langzaam stond ik op en liep bewonderend de hut rond. Dit was fantastisch, zo'n vondst zou je op slag schat rijk maken. Alles was nog in perfecte staat en het zag er authentiek uit.

    ·         Saki ga eens kijken of het meisje met de blonde haren al wakker is.

    De deur opende zich en de jongen die leek op de silhouet die ik eerder had gezien kwam binnen.

    ·         Mam, ze is wakker en staat zelfs al recht. Gelukkig dat ze niet naar buiten is gegaan.

    ·         Ok, sluit de deur, ik kom eraan. Ik ga nog snel water gaan halen en laat niemand binnen. Als je drie kloppen hoort dan zal ik het zijn.

    Daarna sloot de jongen de deur en gebaarde dat ik mocht gaan zitten.

    ·                    Wauw, riep ik en kon het niet laten een beetje bewondering in mijn stem door te laten klinken. Wat is dit een mooie vondst dat jullie gedaan hebben. Alles is nog redelijk intact en het ziet er tamelijk authentiek uit. Waar heb je dit allemaal gevonden?

    ·                    Hij keek me vreemd aan. Ik weet niet wie je bent of waar je vandaan komt, maar je mag van geluk spreken dat ik je gevonden heb. De soldaten van de farao zouden je onmiddellijk hebben gedood. Vreemdelingen vertrouwt men niet in deze tijd, met al die oorlogen en zo.

    ·                    Pardon, oorlogen en een farao. Ben jij degene die zich wel goed voelt. In de eenentwintigste eeuw mag er trouwens niet meer aan slavenarbeid gedaan worden. Dat is illegaal en verboden door de rechten van de mans.

    Ik werd onderbroken door drie zachte klopjes op de deur en de jongen die zoals ik gehoord had Saki heette opende hem en liet een jonge vrouw van rond de dertig binnen. Ze zette een vaas op het gammele tafeltje en knoopte haar hoofdstuk los. Haar zwarte haren vielen op haar schouders en aan haar handen was er te zien dat ze gewend was om aan zware arbeid te doen. Mijn handen waren vrij van eelt en ik had nooit echt moeten werken. Natuurlijk was mijn vader niet rijk en mijn school was ook niet acht goedkoop, maar we zijn elke maand rondgekomen, alhoewel ik mijn weekendbaantje soms wel moest gebruiken om nieuwe spullen te kopen voor thuis. Maar het leven was altijd plezant geweest met mijn vader ook na de dood van mijn moeder. En in de vakanties ging ik altijd naar mijn vader in Egypte. Egypte was na verloop van tijd een soort tweede thuis voor mijn geworden. En vanaf het begin van het nieuwe trimester zou ik ook naar een school in Cairo gaan omdat de opgravingen waar mijn vader nu mee bezig was, zouden nog een paar jaar duren.

    ·                    Je hebt wel geluk gehad meisje, zei de vrouw met een verrassende zachte stem.

    ·                    Hoe bedoel je waren er soms waterontreiniginsmachines in de Nijl bezig met het water te zuiveren of zo?

    ·                    Ik weet niet wat malinezen zijn maar die hebben wij niet. Eigenlijk moeten wij straks samen met de andere slaven gaan werken in de woestijn dus ik denk dat het het beste is als je meewerkt met ons. Het zou dus beter zijn om je blonde haren te bedekken en je gezicht en armen met modder en houtskool een beetje donkerder maken..

    ze liep de kamer rond en nam een paar nieuwe kleren die meer iets weg hadden van lakens maar zo behendig als ze was hielp ze me geduldig in de kleren terwijl de jongen met zijn rug naar ons toe stond en nadat ze mijn haren in de hoofddoek had gepropt, hielp ze me ook om mijn gezicht met roet te besmeuren.

    ·                    Sorry dat ik mij nog niet heb voorgesteld maar mijn naam is Anna en ik ben vijftien jaar oud.

    ·                    Mijn is Tatjana en mijn zoon zijn naam is Saki hij is achttien zomers oud en ik ben er zessenendertig oud.

    Toen volgde er een luide klop op de deur en samen met Saki en Tatjana volgde ik de meute slaven naar de werken waar ik samen met Tatjana de dorstige slaven water gaf. Alhoewel dit tafereel van het verplaatsing van reusachtige vierkante blokken steen om een piramide te bouwen (wat op zich al vreemd genoeg was in deze tijd) me enorm deed denken aan de tijd het het oude Egypte. Net zoals de kledij en de huizen en de taal die een oud accent had. Wacht eens even dit kon niet, was ik terug in de tijd gegaan. Zodra deze dag over is ga ik eens rond kijken om te zien of mijn theorie klopt. Na zes uren non-stop werken in de vlakke zon was de werkdag eindelijk over en vertrok iedereen naar huis.

     

     

     

    Ik ben hier nu al een week in het verleden. Ik zit nu ergens in het verleden onder het bewind van farao Memphis. Vandaag ga ik voor het eerst naar een markt gaan. Samen met Tatjana ga ik inkopen doen.

    ·                    Anna, ben je klaar?

    ·                    Ja. ik kom.

    Snel nam ik mijn hoofddoek en trok die over mijn hoofd, terwijl ik naar de deur liep. We moesten te voet naar de markt gaan, want Leo en Tatjana kunnen geen ezel veroorloven en slaven hebben geen bezit. Slaven zijn het laagste wat er rondloopt in deze tijd. Zelfs dieren hebben meer waarde. Na vijftien minuten wandelen komen we aan op de markt. Ik kan mijn ogen niet geloven. Er is overal volk en je kan niet eens een meter voor je kijken van het volk. Snel neem ik Tatjana's hand zodanig dat we elkaar niet verliezen want elkaar terugvinden in deze puinhoop is als zoeken achter een naald in een hooiberg. Ik was verbaasd over de soepelheid waarmee Tatjana door de markt liep en hoe goed ze kon onderhandelen. Toen stopten we. Voor ons waren een paar mannen een vechtpartij gestart en iedereen liep toe om te kijken wat er gebeurde. Toen nam ze mijn hand steviger vast en toen liepen ook wij de menigte in om te kijken wat er aan de hand was. Na een tijdje duwen en trekken stonden we op de eerste rij. En daar waren ze . Het waren twee mannen. De ene was een slaaf, ik herkende hem van in het dorp en van op de werkplaats. Het was een aardige reus en deed geen vlieg kwaad, behalve als zijn eer geschaad werd. Als dat gebeurde dan moest je oppassen. Ik had hem al eens eerder bezig gezien toen een soldaat op hem had neergekeken en gezegd had dat hij medelijden met hem had. De arme man had zijn beide armen gebroken. Nu ja, de andere leek mij een edelman. Dat denk ik tenminste, want hij draagt een gouden ketting en een slaaf houd zijn mantel van schitterende kwaliteit vast (althans dat vermoed ik). Het is een schitterend gevecht en de twee partijen zijn aan elkaar gewaagd maar dit kon zo niet langer duren.

    ·         Athon stop het.

    Ik sprong tussen de twee mannen die geschrokken naar achter sprongen. Ik wendde me naar de edelman en boog me ter teken van eerbiedigheid.

    ·         Kunt u hem vergeven? Hij is erg onbeleefd geweest en ik bied mijn verontschuldigingen aan in zijn plaats.

    Geschrokken nam Athon, mijn hand en probeerde me achter hem te trekken. Maar toen hij door had dat ik me niet liet doen en koppig bleef staan ging hij naast me staan als teken dat niemand iets moest proberen uit te halen naar mij. Ondertussen keek de edelman me nors aan, tot zijn boze blik plotseling plaats maakte voor een glimlach, die op zich overging in een sluwe lach.

    ·         Ik zou hem natuurlijk kunnen vergeven, maar hij heeft me diep beledigd.

    ·         Alstublieft riep ik smekend. Het maakt niet uit wat ik kan doen maar vergeef hem alstublieft.

    ·         Ok, op één voorwaarde.

    ·         En die is? Vroeg ik twijfelend.

    ·         Mag ik uw naam weten?

    ·         Mijn naam is Anna.

    ·         Bedankt Anna, u bent zeer moedig. En jij zei hij wijzend naar Athon. Ik vergeef je omdat deze lieftallige dame het vraagt.

    Eenmaal dat gezegd zijnde nam Athon mijn arm en trok me mee, weg van de menigte. Hij duwde me een steegje in en keek me aan. Zijn ogen schoten vuur toen hij me aankeek. Ik had hem deze keer wel echt kwaad gekregen.

    ·         Ben je gek of zo. Wat had je gedaan als je ook gestraft was geweest. Ik zou het niet overleefd hebben als hij je iets had aangedaan.

    ·         Ik heb je toch geholpen. Hij heeft u toch vergeven en alles is goed afgelopen.

    ·         En wat als het niet zo was gegaan. Wat als hij je ook opsloot. Wat zou je dan doen. Och kom we gaan gewoon weg.

    Hij liet zijn hoofd hangen en liet me los. Toen trok hij me weer mee de markt op. De rest van de dag was als een droom. We hadden heel de merkt afgelopen zonder problemen en dan zijn we iets gaan eten. Hij heeft wel voor mij betaald, ook hadden we ondertussen Tatjana tegengekomen en ze zei dat ik maar met Athon naar huis moest gaan. S' avonds heeft hij me dan naar huis gebracht. Heel even was mijn heimwee weg en was ik even nog echt gelukkig geweest. Maar eenmaal dat ik de deur opende naar binnen was de magie verbroken en kwam de werkelijkheid extra hard aan. Ik was alleen in een onbekende plaats en ik kon niet terug naar huis gaan. Wat moest ik nu doen. Het was ondertussen al ochtend geworden maar ik had de slaap niet kunnen vatten. Het was vroeg, maar nog altijd donker. Ik liep naar buiten richting de Nijl. Ik was hier nu al iets van tien dagen. Zou er ooit een dag zijn dat ik terug thuis zou zijn. Ik zette me neer bij de Nijl en ik werd kalmer naarmate ik nadacht. Hoe was ik hier terecht gekomen? Ik was in de Nijl gevallen en dan bijna verdronken en toen was ik hier, dus misschien als ik terug in het water viel zou k terug thuis geraken. Ik stond op en was van plan om in de Nijl te springen toen ik plots geluid achter me hoorde. Ik draaide me om en zag iemand aankomen. Ik schrok, want ik had mijn hoofddoek niet aan. Ik had niet verwacht dat er iemand rond zou lopen zo vroeg in de morgen. Snel, voor hij me zou zien, liep ik in het water. Dieper en dieper het water in. Met iedere stap die ik zette werd ik wanhopiger en steeds sneller en sneller liep ik in het water. Eenmaal ik niet meer rechtop kon staan dook ik in het water en zwom dieper en dieper. Tot mijn hoofd plots begon te draaien en ik de lucht langzaam uit mijn longen werd geperst zonk ik dieper en dieper weg in het water.

    22-01-2011 om 00:00 geschreven door napiegirl  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)


    Archief per week
  • 17/01-23/01 2011

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Laatste commentaren


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs