Met dit verhaal wil ik een verslag brengen over de groepsreis naar Namibië, georganiseerd door Reizen Meyers en Reizen Herbots. Het was een fantastische rondreis van bijna 4000km waar ik meer dan 2600 foto's heb gemaakt. Hiervan heb ik een selectie van 200 foto's moeten maken om ze hier te kunnen plaatsen. Er mogen altijd reacties komen.

Chris 

Na een voor iedereen wat onrustige nacht landen we in Windhoek met 1u30 vertraging. Het werd voor ons onmiddellijk duidelijk dat we in Afrika waren. Het begrip tijd heeft hier een heel andere dimentie. Toen iedereen voorbij de douane was geraakt stond onze plaatselijke gids al klaar om met ons op ontdekkingstocht te gaan. Donald, onze driver, ging ons overal veilig naar toe brengen. Nadat Paul, onze gids, en Koen het schema hadden doorgenomen, konden we vertrekken. We rijden naar de Kalahari woestijn. Onderweg passeren we de Steenbokskeerkring. We zien een erg wisselend landschap met prachtige vergezichten. Bij aankomst in de Kalahari Anib Lodge zorgen we vlug voor onze koffers en vertrekken dan met drie open jeeps voor een Game Drive. Met hapjes en drank genieten we van onze eerste avond in het midden van de Kalahari woestijn en bewonderen de ongelooflijke zonsondergang. De rode zonnegloed wordt nog versterkt door het warme rode zand dat zich aftekent tegen het lage struikgewas. Deze overheerlijke aperitief was de aanhef van een perfect avondmaal waarna wij in ons bed zijn gedoken omdat we morgen vroeg uit de veren moeten want er staat een lange rit op het programma.

Dag3.

Vandaag staat er ongeveer een dikke 400km op het programma. We zijn dus vroeg opgestaan. We rijden verder naar het zuiden om de Fish River Canyon te kunne bewonderen. We houden eerst even halt in Mariental om wat eten te kopen. Onderweg houden we ook halt bij Quiver Tree Forest, het kokerboomwoud. Het is een soort van indrukwekkende Aloé's die op erg rotsachtige bodem groeien. Iets verder op bezoeken we Giant's  Playground (speelplaats voor reuzen). Het zijn rotsformaties verspreid over het landschap die mij doen denken aan Joshua Three National Park in het westen van de USA. Via Keetmanshoop, de poort naar het zuiden, rijden we naar Fish River Canyon, de tweede grootste canyon ter wereld. Toch nog altijd indrukwekkend, zo'n canyon en de drang om dan eens naar onder te gaan blijft zeer groot. Een dagje extra zou hier welkom geweest zijn. De verrassing was het wijntje, kruikje van 5l, waarvoor we gezorgd hadden, als aperitiefje en als inzet van onze verjaardag. De dag werd afgesloten in de schitterend gelegen Canyon Village Lodge.

Dag4.

We verlaten het meest zuidelijk gelegen gebied van  onze reis en rijden richting zee. Onderweg passeren we Aus en hier houden we halt om iets te gaan drinken. We komen ook nog voorbij een enorme schrale vlakte waar we wilde paarden kunnen spotten. Als we de kust naderen wordt het eerst mistig vanwege het zand in de lucht. We komen dan stilaan terecht in een ware zandstorm. En als we vlak bij zee zijn is het mistig door de vochtige zeelucht. Het is een bizarre combinatie maar heel apart. Een bezoek aan Kolmanskop houden we voor morgen. Wel gaan we langs Diaz Point, de plaats waar Bartolomeo Diaz aan wal is gekomen bij zijn ontdekkingsreizen. De wind die we hier hebben moeten trotseren was ongewoon krachtig. Dit had niemand van ons ooit al meegemaakt. Onze kleren werden als het ware van ons lijf gerukt. Ons hotel Zum Sperrgebiet was een echt hotel, niet de lodge die we gewoon waren tot nu toe. De uitschieter deze dag was wel het lekkere eten in het haven restaurant. De fonkelwijn de heerlijke oesters voor onze verjaardag (Martin en ikzelf) waren super. Nog eens dank u wel iedereen.

Dag5.

Na een heel mooie dag zijn we 's anderendaags vertrokken richting Namib. Vooraleer een bezoek te brengen aan Kolmanskop doen we eerst inkopen in de plaatselijke Spar. Kolmanskop, het vroegere diamantstadje had iets spookachtig. De schitterende en goede uitleg van onze jonge, zeer gedreven plaatselijke gids in perfect zuid-afrikaans was zeer verhelderend. Verder onderweg wisselen de prachtige panorama's elkaar af. In Helmeringhausen gaan we iets drinken. Na een lange zanderige rit zijn we aangekomen in Le Mirage, een fort in het midden van  de woestijn. Het personeel stond ons al op te wachten met een vochtig handdoekje om ons te verfrissen. Dat deed wel deugd. Toen de zon was ondergegaan werd het wel wat vervelend door het uitvallen van de airco en de stroom. Maar bij kaarslicht een heerlijk diner heeft ook wel iets romantisch. En wat nog het meest bewonderd werd was de sterrenhemel. Ik heb nooit zoveel sterren aan het firmament zien staan, fantastisch. We moesten vroeg opstaan en zijn dus maar op tijd gaan slapen.

Dag6.

Voor zonsopgang waren we al weg met de bus. We moesten goed op tijd aan de ingang van het Naukluft National Park zijn. Het schouwspel van de duinen die we onderweg zagen was ongelooflijk. Bij Dune 45 zijn we allemaal uitgestapt om tot boven te gaan. Voor velen van ons was dat een hele inspanning en ik vind dat we fier mogen zijn dat we met 19 van de 22 boven zijn geraakt. Een glaasje champagne was daar op zijn plaats. Het panorama dat we boven te zien kregen was buitengewoon mooi. Het kleurenpalet dat daar gepresenteerd werd was uitzonderlijk. Het was wel een van de meest intense momenten van de reis. Terug naar onder ging het verder naar een volgend hoogtepunt: Deadvlei. Dit bizarre landschap van zwart en wit, met rood en blauw als omkadering was zo uniek dat ik de hele Vlei heb afgelopen. Hier wordt je sprakeloos van. Die dag hebben we ook Sesriem Canyon bezocht. Deze miljoenen jaren oude kloof had vroeger gediend om water op te halen voor het vee. Tijdens de middag zijn we in het baancafé een broodje gaan eten. In de late namiddag hebben we met enkelen nog een wandeling gemaakt die een beetje te lang is uitgevallen. 's Avonds kregen we een heerlijk diner, nu wel met licht.

Dag7.

Vandaag was het weer vroeg dag. We hadden een heel lange rit voor de boeg naar Swakopmund. Onze eerste halte was Solitaire, een dorpje met een benzinestation en een paar huizen, maar ook een bakkerij die beroemd is voor haar zeer lekkere appeltaart, en dit in het midden van de woestijn. Ter plaatse hebben we ook nog wat broodjes en beleg gekocht voor onderweg. Een reeks Cadillacwrakken smukten de entrée van het dorpje op. Terug onderweg wisselen de schitterende landschappen elkaar weer af. In Swakopmund zien we al onmiddellijk dat we in een mondaine badplaats terecht zijn gekomen. Na wat gps-zoekwerk vinden we ons hotel voor de volgende twee nachten. Het is het nieuwe Seaside Hotel vlakbij de zee.

Dag8.

's Anderendaags vertrekken we even terug zuidwaarts, via 'zoutwegen', het lijkt asfalt maar het is wel degelijk zout, naar Walvisbay. Het is nog vrij mistig en wat killig. Daar wachten ons een paar moterboten om op excursie te gaan. Al dadelijk zien we hoe de vogels zich aan de mens kunnen binden. Prachtige pelikanen en ook zeemeeuwen blijven kort bij de boot omdat ze weten dat ze eten krijgen. Dit levert prachtige foto's op. Massa's aalscholvers kleuren zwart op twee vergane schepen. Walvissen zijn er in deze periode niet te zien. Wel turen we constant over het zeeoppervlak om dolfijnen op te merken. Maar eerst zien we vooral zeerobben die een bezoekje aan de boot zelfs niet schuwen. Flamingo's wandelen statig op en neer langs de kustrand. En dan toch is daar het moment dat we twee rugvinnen aan het wateroppervlak zien. Twee dolfijnen komen af en toe een kijkje nemen. Toch weer een mooi moment om in te kaderen. En om al dat moois op een gepaste manier af te sluiten krijgen we een heerlijke lunch op de boot in het midden van de zee. Fonkelwijn en verse oesters, aangevuld met lekkere hapjes smaken overheerlijk. Terug aan land rijden we via de zoutweg naar ons hotel en krijgen een halve dag vrij. Samen met Soit en Lieve wandel ik via het strand naar Swakopmund stad. Het is een winderig tochtje met zicht op de luxueuze villa's en de mooie tuinen. We komen met de bus terug naar het hotel.

Dag9.

Vandaag rijden we naar Twijvelfontein. We verlaten de zee en gaan noordwaarts. Prachtige landschappen komen ons tegen. Dit is ook de weg waar de inheemse bevolking hun spulletjes komt verkopen aan te toeristen. Zo ontmoeten we eerst de Himba's, prachtig bruin gekleurd om zich tegen de zon te beschermen, half naakt, baby's aan de borst. Vooral vrouwen en kinderen zijn aanwezig. Enkele kilometers verderop komen we de Herero's tegen. Prachtig geklede vrouwen maken vooral fel gekleurde poppetjes die ze te koop aanbieden. De kinderen zijn onbezorgd in het zand aan het spelen. Allemaal kopen we wel iets en dat maakt hen blij. We rijden dan verder door het zand en passeren de Brandberg en de Orgelpijpen. Deze laatste zijn wel de moeite waard op te bezoeken. Je kan er prachtige foto's van maken. Onze laatste halte is Twijfelfontein. Hier krijgen we een rondleiding van weinig geïnteresseerde mensen over de toch zeer interessante muurtekeningen. Tweeduizend tot zesduizend jaar zijn ze oud. De aangename lodge in Twijfelfontein maakt er nog een mooie dag van.

Dag10.

We zitten ondertussen in Damaraland. Het Living Museum dat hier is opgericht is zeer waarheidsgetrouw. De gids die hier de rondleiding geeft is zeer gedreven en neemt voldoende tijd om alles duidelijk te maken, hoe het leven eigenlijk was bij de Damara's. De afsluitende dans bracht nog meer emotie te weeg en deed het respect voor hen nog meer stijgen. We vertrokken met een goed gevoel verder richting Etosha. Onderweg hebben we nog even halt gehouden om wat eten te kopen en in Outjo zijn we bij een warme bakker langs geweest voor koffie en gebak. We zijn dan doorgereden naar onze Tented Lodge. We mosten op tijd zijn want we hadden afgesproken om nog een safari te doen in dit privé park van Epasha. Het is een heel mooi gebied maar de dieren hadden zich te goed verstopt. Het diner 's avonds daarentegen, van de hand van een Belgische kok, was heerlijk. Die avond zijn we weer op tijd gaan slapen omdat we vroeg uit bed moesten om het Etosha park te bezoeken. We hebben dus niet lang van onze Tent kunnen genieten. De accomodatie en de ligging van deze lodges waren buitengewoon en zeker een aanrader.

Dag11.

Vroeg uit de veren, na een stevig ontbijt, zijn we richting Etosha Natonal Park vertrokken. Het is een van de beste wildparken van Afrika. Het is zo'n 22000 km² groot. Bij de ingang van het park stappen we over in 3 safari jeeps omdat onze bus via een ander weg verder moest naar de andere kant van het park om ons straks daar terug op te pikken. Vanaf nu konden we alles op ons af laten komen. Springbokken, struisvogels, oriksen, zebra's, giraffen konden we bewonderen. En dan kwam dat moment. Een hele familie leeuwen kwam in het vizier. Twee mannetjes waren bezig hun honger te stillen met een Gnou die ze nog maar juist hadden gevangen. De vrouwtjes en hun welpen hadden al gegeten en waren even aan het rusten. Door al die drukte werden ze waarschijnlijk wat nerveus en dingen daarom op zoek naar een rustiger plekje in de schaduw. Een voor een kwamen ze opdagen. Twee vrouwtjes, een jonge leeuw en drie welpjes paradeerden op een twintigtal meter van onze jeep richting hoger struikgewas. Toen ze veilig waren hadden de mannetjes bijna genoeg gegeten terwijl enkele jakhalzen zeer ongeduldig heen en weer liepen om aan de overschot te kunnen beginnen. Dit prachtige schouwspel was wel het sublieme hoogtepunt. We hebben onze weg dan vervolgd door dit prachtige gebied. Prachtige panorama's kregen we te bewonderen. En dan plots weer, toevallig, de grootste van het dierenrijk, een prachtige olifant die de weg oversteekt vlak voor ons. Een cheeta hadden we enkele dagen eerder al gezien, leeuwen daarjuist en nu deze olifant. Dit zijn er al drie van de vijf. En toen we het al bijna hadden opgegeven, plots rechts van de weg in het struikgewas, een eenzame neushoorn (4 van de 5). Deze kolos was van de blaadjes aan het eten. Het gaf ons een geweldig gevoel dat we dit mochten meemaken. Daarna hebben we nog een olifant gezien die met een boom aan het spelen was, giraffen op een rijtje, een dik-dik en enkele gnou's en ook een woestijn schildpad, wat toch wel uitzonderlijk is. Onze dag werd dan nog eens gesmaakt door een heerlijke picknick met alles er op en eraan. Enorm voldaan kwamen we 's avonds toe in Kempinsky Mokuti Lodge.

Dag12.

Vooraleer we vertrokken konden we nog even genieten van de prachtige tuin bij dit complex. Van het verste punt in het noorden reden we terug zuidwaarts richting hoofdstad. Het Waterbergplateau park is onze laatste halte. Eerst bezoeken we nog een grote waterput waar de Duitsers hun wapenarsenaal hebben gestort bij het einde van de bezetting. Kilometers op voorhand duikt het Waterberg plateau in de verte op. Het is pas als we er langs rijden dat we een idee krijgen hoe uitgestrekt het wel is en dat op een hoogte van zo'n 200 à 400m boven de omgeving. Het park dat we binnenrijden en waar we logeren is prachtig gelegen. Een oud hospitaal, dat waarschijnlijk als sanatorium heeft dienst gedaan, was omgebouwd tot restaurant (keuken met eetzaal). Alles hier werd door de staat gerund. 's Namiddags hebben we een prachtige wandeling gemaakt naar de top van het plateau. De beloning was een schitterend oneindig panorama. Onze verwondering hebben we uitgeschreeuwd. De laatste avond werd geëmotioneerd afgesloten met kampvuur en champagne. Maar we hadden wel met enkelen besloten om 's anderendaags nog, de allerlaatste dag, op safari te gaan op het Waterberg plateau.

Dag13.

Heel vroeg waren we uit ons bed. Met zes vertrokken we voor zonsopgang naar boven in de hoop toch nog wat wild te kunnen zijn. De wonderlijke natuur die ons omhelsde was uniek. Het rode zand dat refereerde naar de Kalahari gaf een intense warmte aan het groene struikgewas waar de dieren zich veilig thuis voelen. De opkomende zon tegen de blauwe lucht gaf hieraan nog een extra dimensie. We zijn bij de grote waterplas geweest maar nergens hebben we maar één dier gezien op uitzondering van een duizendpoot. Enerzijds een beetje spijtig maar anderzijds absoluut de moeite omwille van de natuur. Na een stevig ontbijt zijn we dan vertrokken richting Windhoek. Onderweg hebben we nog wat kado'tjes gekocht en in Windhoek zijn we de stad nog even gaan verkennen (shoppen!). Onderweg hebben we afscheid genomen van onze gids Paul en onze chauffeur Donald. Ons vliegtuig is iets later vertrokken en dan hebben we nog een tussenlanding moeten maken in Angola om bij te tanken.

Dag14. 

Rond 8u zijn we in Frankfurt geland om met de busjes naar huis te rijden.