Er zit een monster in mij. Hij ontneemt me het lachen, Ontneemt me de moet. Vreet aan mijn slaap, En praat wartaal in mijn oor. Herschrijft mijn gedachte, Werpt tranen in mijn ogen wanneer hij maar wil. Kruipt in mijn hart, Voed zich met mijn twijfels en zorgen. Legt knopen in mijn maag, Hij wil me eronderdoor. Hij lacht als ik huil, Huilt als ik lach. Hij maakt me afwezig geeft me zorgen. Maar weet nog niet dat ik wil terugvechten. En dat ik vroeg of laat win, Hem uitlach en verneder. Verjaag en nooit meer aan hem denk. Hij weet het misschien nog niet, Maar elke lach van wie dan ook. Doet me nu uiterlijk huilen, Maar maakt me sterker. Het is een persoonlijk gevecht dat ik zal winnen!
Va Ik zou je willen zeggen hoe zeer ik je mis. Alles is veranderd toen je vertrok, Je liet iedereen achter met een schok. Zonder te waarschuwen was je weg, Wat een pech. Je bent zomaar op reis, Naar jou paradijs. Zonder iets van je te laten horen. Ik besef nu pas, Dat dit wel het afscheid was. Waar ben je nu? Denk je nog aan mij. Ik was zo blij. Dat ik bij jou kon zijn, Daarom doet het zo'n pijn. Ik zeg het een jaar na je dood. Maar ik heb het gezegd aan je kist, Hoe zeer iedereen je mist. 1996
Was ik maar een vogel, Hoog in de lucht. Was ik maar een vlinder, Op de bloemen zou ik rusten. Was ik maar een hert, Ik zou springen door de groene heide. Was ik maar een kreekje, Met zuiver water. De regen zou het bijvullen, Er zouden vissen in zwemmen en planten in groeien. Er zouden kikkers in springen. Was ik maar een wind, Honderden huizen zou ik verwoesten. Daarna word ik een zondvloed, Alles zou ik wegspoelen. En daarna met de natuur gaan praten, En alles goed maken zodat de natuur ons niet meer moet haten
Samen wandelen in een groot groen bos, Samen vergeet-mij-nietjes plukken op het zachte mos. Samen bij de vijver luisteren naar het kabbelen van het water, En hoor de vogels eens fluiten. De koekoek heeft juist ruzie met zijn vrouw, Ze zegt kom maar gauw wand je zit onder een druppel dauw. En opgelost is het, Wand liefde is ruzie maken om het dan weer op te lossen. Liefde is hetzelfde denken maar niet hetzelfde doen, Liefde is vanalles samen willen doen. Liefde is samen dromen samen ontbijten, Liefde is huwen met veel gebruis. Samen op reis ver van huis. Liefde is .. Het laatste zinnetje mag je zelf aanvullen.
Ik was eens heel ver op reis, Ik zag huizen ze blonken als ijs. Het was net of iemand greep me bij de hand, Hij moedigde aan om mee te gaan nar het vreemde land. Ik ging verder, Alles was wit. Aan de huizen zag ik witte gordijnen, Achter die gordijnen zag ik een groot licht. Ik wilde ernaar toe. Toen ik iemand hoorde, Hij kwam uit het donkere gedeelte, Hij vertelde me dat ik niet verder mocht. Hij vertelde dat ik mijn ogen moest openen, Ik moest de waarheid bekijken niet alleen de liefde die mij beloofd was. Ik legde he uit dat ik die liefde ook kreeg. Toen trachtte hij mij uit te leggen dat dit maar schone schijn was, Hij deed me mijn ogen openen. En liet me in zijn wereld kijken, Er zat warmte in zijn hart en iets dat hij liefde noemde. Niet zo'n bevroren wereld, Hij heeft mij zijn hand gereikt. En heeft me een helpende hand gereikt, Hij heeft me uit die koude wereld geholpen. En sinds dat moment was ik overal graag gezien geloof het of niet.
De zon wil ik zijn voor jou, Omdat ik van je hou. Warmte wil ik je geven, En veel licht. Nooit zal je kou hebben, En nooit nog verdriet beleven. Altijd zal je lachen, Gillen van plezier. Altijd zou ik bij jou zijn, Stormen zullen knielen aan onze voeten, Als we samen zijn worden alle planeten verlicht. Speciaal voor jou!
Ik voel je zo dicht bij mij, Als een engel. Ik zie je zo licht, Als een ster in de nacht. Ik hou van je, Zo sterk als de zee die tegen de pier beukt. Zo lief en teder. Als een klein poesje, als je van me houd. Zo sterk het gevoel dat ik al dit geluk kwijt raak. En toch zoveel vertrouwen in jou liefde. Wat ik maar zeggen wou, Dat ik zielsveel van je hou!
Er was eens een salamander, Hij zag zo scheel zo is er geen ander. Hij deed niets anders dan zagen, Verder was hij ook aan het klagen. Plots hoorde hij iets raars, Het was een vlieg haar lijf was net een kaars. O zei de salamander je bent uniek, niet als een ander. Ach salamander, Ik lijk niet op al de ander. Het begon al in mijn kindertijd, Tot mijn grote spijt. Ik was maar net uit mijn kokom, Toen het gezaag begon. Mijn moeder viel flauw, Mijn vader zei: neem hem maar gauw bij jou! Jij bent mijn buurvrouw. Toen de buurvrouw dit niet wou, stond ik in de kou. Ik voelde me verloren, toen dacht ik iets te horen. Ik ging het geluid achterna, Ik dacht nu ben ik er bijna. En ... ik liep jou tegen het lijf. Tja zei de salamander, Mijn ogen kijken altijd naar elkander!
Mijn moeder heeft mij het leven gegeven, God heeft het leven gemaakt. Maar waarom? In het leven is er maar 1 doel, Ik weet niet welk. Maar waarom, waarom ken ik het doel van het leven niet? Waarom denk ik zus en gaat het zo? Het leven kan zo vreselijk zijn als het niet gaat zoals je wil. Net als dieren opgejaagd door machines, leven mensen met elkaar. Het leven zit vol gevaren die de mens veroorzaakt. Maar waarom? Mensen moorden en doden onnodig dieren, Zonder zich te schamen spannen ze samen tegen alles en iedereen. Ze maken zich het leven zuur. Ze zeggen dan: oh maar dit wisten we niet! Hebben we geen toekomst meer? De mensen zijn zelfs zo slecht voor de natuur dat niemand dit ooit overleeft. Maar waarom?
