geen goud, geen zilver, geen brons, maar gewoon ijzer de belevenissen van een Waaslandse triatleet, op weg naar z'n volgende Ironman
21-03-2010
maffia
Na enkele jaren van trouwe dienst, houdt hij het blijkbaar voor bekeken. 't is te zeggen niet volledig, maar ik kan niet meer op hem rekenen. Bij het minste is het hem te veel en "valt hij uit". Ik heb het over m'n Garmin Forerunner 305. Sinds oktober 2006, deed ik geen looptraining mee zonder hem. Andere bezitters van een GPS loophorloge kunnen zich waarschijnlijk ook niet meer voorstellen hoe ze ooit deftig hebben kunnen trainen zonder. Dikke zever natuurlijk. Want m'n eerste marathon was - als eerste marathon dan toch - één van m'n betere loopprestaties ooit. En toen had ik nog nooit met een GPS horloge gelopen, niet op training en niet tijdens een wedstrijd. Maar van zodra je er mee gelopen hebt, kun je gewoon niet meer zonder. Een jaar geleden begon hij al eens raar te doen. Maar dat is om één of andere onverklaarbare reden vanzelf overgegaan. Zoals dat bij mensen ook wel eens gebeurt ;-) Maar nu is het enkele weken dikke miserie. Vijf tot zes keren uitvallen op één training is niets bijzonder meer. Op den duur was ik meer bezig met m'n Garmin in 't oog te houden dan met m'n looptraining zelf. En daarom ben ik sinds deze week de trotse bezitter van zijn jongere broertje: de Forerunner 405. Op het eerste zicht heeft die toch een aantal voordelen t.o.v. zijn voorganger. Hij oogt veel mooier, maar dat is gewoon mooi meegenomen en in feite maar bijzaak. Belangrijker is dat ik de indruk heb dat hij merkelijk sneller zijn satelieten vindt. En ik heb ook net ontdekt dat de virtual partner functie gemakkelijker te gebruiken is. Misschien dat ik die daardoor dan toch frequenter ga gebruiken. Iets minder dan weer is het bedienen via de touch bezel: een ring rond de horloge die werkt zoals een touchscreen. Heel fancy, maar eigenlijk overbodig, wat mij betreft. Een ander nadeel is dat het me, tegen m'n zin, weer wat geld gekost heeft. Murphy heeft er dan bovendien weer voor gezorgd dat zo'n ongewilde en ongeplande kost samen valt met andere kosten. Ik wou me immers al lang een Garmin Edge 705 cadeau doen voor op m'n koersfiets. Ik probeer heel bewust de uitgaven voor al m'n sportieve uitspattingen beperkt te houden. Maar als triatleet is dat een serieuze opgave, kan ik je verzekeren. Ik mag dan even niet terugdenken aan wat ik heb moeten neertellen om één van de 2.200 gekken te mogen zijn die in juli in Zürich een kleine halve dag zichzelf gaat afbeulen. Als ik dan lees dat sommigen het inschrijvingsgeld voor een marathon te veel vinden. Try triathlon and you ain't see nothing yet ;-( Wat doe je daar dan aan? Het IM inschrijvingsgeld daar kun je niet aan voorbij natuurlijk. Aan al die andere IM geldklopperij gelukkig wel. Je houdt het niet voor mogelijk. De IM Lottery: een loterij om mee te mogen doen aan het IM Word Championship in Hawaï. Pardon me? De IM Trophy: een gepersonaliseerde trofee als IM finisher. Leuk idee, tot je de prijs ziet. IM bib number sale: je gepersonaliseerde startnummer aan de start van een IM. Nog leuker idee, mocht het niet opnieuw dienen om geld op te brengen. Ironman was het toch? Of was het Ironmaffia?
Ik las zonet op www.3athlon.be dat Rutger Beke op 30 mei zal meedoen in Leuven. Dat doet me altijd wel iets: weten dat ik in een wedstrijd met echte wereldtoppers aan de start mag staan. Dat ik tijdens fietsen door hen gedubbeld mag worden. Spijtig genoeg tijdens het lopen niet meer. Maar langs de andere kant .... weer een plaats naar achter in de eindstand ;-)
Ik paste zonet m'n kilometertellers op m'n blog aan. En daardoor stelde ik vast dat ik in de voorbije twee maanden van dit jaar al meer gespind heb dan in gans 2009 of 2008. Dat zegt genoeg. Gisteren was het weer van dat. Normaal gezien had ikzaterdagmiddag - zowat de enige droge moment dit weekend - willen buiten rijden. Maar andere leuke plannen staken daar een stokje voor. Het was zaterdagmorgen of niets. En toen ik moest vertrekken was het aan het regenen en amper 5°. De keuze was dan ook rap gemaakt. Ik heb dan nog maar eens al m'n motivatie bijeen gezocht - gelukkig is dat nog steeds heel wat ;-) - en er een drieëneenhalf uur durende spinningtraining van gemaakt. Zowat de enige "serieuse" training in de voorbije rustweek. Alhoewel m'n zwemtraining van donderdag ook wel best ok was. Niet zozeer de training zelf want daar was niets bijzonder aan. Maar Rudi en Mieke hadden er wel een stuk van 400m in gestoken dat ik aan 1500m tempo moest zwemmen. Ik beschouwde het voor mezelf als een klein testje om te zien waar ik ondertussen ergens sta op zwemgebied. En het resultaat was dik in orde. Ik ging vlot onder de acht minuten of zwom dus iets onder de 2:00 per 100m. Een tempo dat ik een half jaar geleden amper in een 100 m reeks haalde. En ook de coach was content. Geslaagd met onderscheiding, denk ik. Het was maar een klein testje. Er was iemand die dit weekend een grotere test deed in het zwembad. En in die grote test met nog veel meer overtuiging slaagde. Ik herinner het me nog als de dag van gisteren dat ik met London in het zwembad of de zee speelde. Spelen betekende dan zoveel als de voeten natmaken of net er boven, want wat hij hij toch schrik van al dat water. Langzaam maar zeker kwam daar verbetering in nadat hij een paar lessen watergewenning had gevolgd. De verrassing was dan ook groot toen hij eind vorig, na een reeks zwemlessen, toch wel redelijk onverwacht z'n 25 meter diploma haalde. En gisteren was het opnieuw diplomazwemmen. De vorige keer hielden we we dat bewust een beetje geheim om op geen enkele manier druk op z'n kleine schouders te leggen. Maar gisteren was er geen houden aan. Een ganse week was hij er al over bezig. En toen hij vrijdagmorgen onverwacht ziek werd, was het zijn eerste bezorgdheid of hij zaterdag wel klaar zou geraken voor het diplomazwemmen. Voor zijn volgende diploma van 50 meter. En ja hoor. Hij heeft zich eens kunnen uitleven. En plots leek 50 meter niet meer voldoende. We waren dan ook verbaasd toen hij na twee lengtes zwemmen de kant aantikte en terugkeerde voor nog twee lengtes extra om pas na 100 meter apetrots uit het water te komen. Geslaagd met grote onderscheid. Momenten om te koesteren. Van zoiets geniet ik dan veel meer van dan van m'n eigen prestaties. Het is ook vooral nu dat ik van zo'n dingen moet genieten, vrees ik. Want als hij binnen enkele jaren papa voorbij zwemt, zal het iets minder genieten worden.