Ik ben Marion
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 03/12/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Na 6 jaar een huurcamper en 8 jaar een eigen camper hebben we Amerika en Canada grotendeels gezien. .
We gaan nu de andere continenten verkennen.
Vandaag lopen we een klein stuk van de Nakasendo-route, het deel door de Kiso-vallei. Volgens internet en een reisboek dé manier om een beleving te krijgen van Japan in de Edo-periode. Vanaf het station in Nakatsugawa, dat tegen de Japanse Alpen aanligt, pakken we de bus die ons in 30 minuten naar Magome brengt. Daar loop je vervolgens de dorpstraat in die tegen de heuvel oploopt. Het straatje brengt je echt terug in de tijd. De oude bebouwing is in perfecte staat en er zijn kleine winkeltjes met typisch Japanse producten in gevestigd. Omdat we vroeg zijn (10u) is het nog lekker rustig. Na een kop koffie beginnen we aan het andere eind van de dorpstraat aan de 8,5 km wandeling naar Tsumago. Het pad dat uitstekend staan aangegeven gaat door het bos. Eerst zon 2,5 km omhoog en daarna langzaam omlaag. Op het hoogste punt kom je bij een soort boerderij, waar we door een Japanse man gevraagd werden binnen te komen. Daar zaten nog zon 10 wandelaars aan een tafel. Onder het genot van groene thee en stukjes rettich werd de groep getrakteerd op een kort zangoptreden van de Japanner. Op de tafel stond een box voor een eventuele donatie. Na deze plichtpleging vertrekken we, want tenslotte moet er gelopen worden. Iets verder op is een gelegenheid om rustig de (meegebrachte) lunch te nuttigen. Het is een bijzonder mooi natuurpad, veelal van keien, bijzonder goed aangegeven en waar je regelmatig een toilet tegenkom. Ook het mooie weer (blauwe lucht) draagt daar aan bij. Aan het eind loop je Tsumago binnen. Weer zn leuk authentiek bergdorpje met leuke winkeltjes. Vanaf hier kun je naar het op ruim 3km gelegen treinstation lopen, maar wij nemen om 15:30u de bus die ons in Nagiso naar dat station brengt. Met de trein komen we even later weer aan in Nakatsugawa en lopen we nog even 2,5 km naar ons hotel. Vandaag was weer een bijzondere ervaring!
Vanochtend Kyoto weer achter ons gelaten, verder richting Tokyo. Maar we hebben nog een landelijke wandeling door een stuk authentiek Japan op het programma voor morgen staan. Daarvoor treinen we richting de Japanse Alpen. Onderweg moeten we overstappen in Nagoya, een moderne stad met veel hoogbouw en 2,3 mln inwoners. In de 2e Wereldoorlog is deze stad (met vele andere Japanse steden) zwaar gebombardeerd. Dit voor het vernietigen van de Mitsubishi-fabrieken, waar toen meer dan 40.000 Japanse gevechtsvliegtuigen werden gebouwd. Op Midlands Square staat een kantoorgebouw van 45 verdiepingen. De lift brengt je in een keer naar de top waar de Sky Promenade is. Hier heb je, met het schitterende heldere weer dat we hadden, uitzicht over de hele stad. Verbazend was dat wij de enige bezoeker waren. Ons hotel in Nakatsugawa ligt een eindje buiten het centrum. Omdat we voor de bus nog een uur zouden moeten wachten, hebben we de 3,4 km maar lopend afgelegd. Voor het eten hebben we McDonalds gekozen. Nou ja, er was weinig te kiezen in de buurt. En friet met een hamburger is na alle pasta ook wel eens lekker.
Vandaag worden we weer wakker met zon en blauwe lucht. Het wordt weer een zomerse dag. We gaan eerst met de bus naar de Kinkakuji Tempel (ofwel de Gouden tempel). Toen we 9 jaar geleden hier rondliepen, liepen we rustig in een gratis vrij park. Vandaag moeten we entree betalen en worden via een vaste one way-route samen met vele mensen rondgeleid. We kennen het rustige Kyoto van toen niet meer terug. Het is overal waar we komen verschrikkelijk druk. Van de Gouden Tempel door naar het LImperial Palace, waar onze tassen gecontroleerd worden en hier en daar beveiliging staat. Het is eigenlijk niet een groot paleis. Het is een park met verschillende gebouwen. Met fotos aan de muur wat er binnen te zien is. In het vrije park staan weer de nodige bloesembomen. We picknicken in het park. Gaan dan door naar de beroemde wijk Gino. Hier leefden vroeger de geishas. Geishas waren in de 18e en 19e eeuw gezelschapsdames gekleed in de typische, streng gestileerde kledij en die met klassieke Japanse muziek, zang en dans de avond van een gezelschap aangenaam opluisterden. In het verleden werden de geishas vaak geassocieerd met prostitutie. Dit is onterecht. In de wijk Gino lopen veel meisjes en weinig jongens in kimonos. Deze kun je huren voor ca 25 per dag. En dan gaan ze op de foto met zichzelf, met anderen en met de bloesems. Ook hier is het druk en weer veel mensen doen een hanami. Veel mooie parken, veel tempels, veel eettentjes en veel mensen. Maar weer een goede dag.
Vandaag een beetje laat begonnen. We hebben geen WiFi op de kamer. Daarvoor moeten we naar beneden naar de gemeenschappelijke ruimte. Je kunt hier alles krijgen tegen betaling, zelfs als je door je handdoeken heen bent moet je betalen. Tja, en zonder handdoeken kunnen we niet. Het kost ook maar 0,40 per handdoek. Het is een heerlijke zomerse dag, rond de 22 gr. C zon en blauwe lucht. We zijn eerst met de trein naar het grote station en daar overstapt naar Inari, maar er was een seinstoring. Dat kan niet in Japan, maar we hebben het toch meegemaakt. Dus de trein stond een tijdje stil. Als we op de plaats van bestemming aankomen, de Fushimi Inari-Taisha Shrine, is het erg druk. In dit park staan duizenden toriis. We lopen met drommen mensen onder de poorten door. Het is wel heel bijzonder. Als we twee gangen gedaan hebben wordt het al rustiger. De zon staat op de mooie oranje poorten. Dan is het helemaal goed. Op het totale gebied staan 5 shrines en heel veel kleine altaartjes. Ook staan er veel stenen vossen, die de boodschapper van god Inari voorstellen. We gaan met de trein terug naar het grote station Kyoto en dan met de bus naar Ginkakuji Tempel. Daar aangekomen worden we verrast door de vele kersenbomen die in volle bloei staan. We lopen eerst een stukje tussen de schitterende bomen, nemen een ijsje en dan op naar de tempel. Daar staat een dubbele rij van 500 meter wachtende bezoekers. We kijken elkaar aan en we hebben dezelfde gedachte. We hebben al heel veel tempels gezien. We zoeken het Filosofenlaantje op, een pad van 2 km langs het water met allemaal bloesembomen. Japanners worden helemaal wild van de bloesembomen en blijven fotograferen. Wij vonden dat in eerste instantie erg overdreven. Maar ik moet bekennen je blijft fotos maken, het is echt heel schitterend. We nemen de bus weer terug naar het Kyoto-station. Het is zo druk dat de bus de lange rij wachtenden bij de opstapplaatsen moet laten staan. Er zijn heel veel toeristen (Japanners en buitenlanders) in Kyoto. s Avonds in Kyoto gegeten en we waren tegen achten weer in het hotel. Mooie dag gehad.
Vanochtend om 05:50 uur opgestaan want we moeten om 06:20 uur klaar staan om bij de ceremonie van de monniken aanwezig te kunnen zijn. De futtons lagen best goed. Aangekomen in de ceremoniezaal krijgen we twee papieren met uitleg over de dienst en hoe we mee kunnen doen. We mogen halverwege een voor een voor een wierookketel knielen en drie keer korreltjes erin gooien en weer buigen. Na tien minuten mogen we meebidden met de Heart Sutra en dat ging best goed, het zijn allemaal kleine woordjes. Wat we gebeden hebben weten we niet, maar het is altijd goed. Aansluitend weer naar onze eetzaal voor het ontbijt. Ook hier weer een aantal onbekende dingen. Maar we hebben onze bakjes netjes leeg gegeten. Koffer inpakken, afscheid nemen, met twee bussen weer naar het station en met de trein naar Nara. Nara is een stadje met (uiteraard) veel tempels. De tempels liggen in een mooi park waar veel herten lopen. Het is verschrikkelijk druk. We zien Europese mensen maar toch niet veel. En dan te bedenken dat het dinsdag is, je zou denken dat iedereen aan het werk is. We hebben weer zon en een lekkere temperatuur. Tegen half vier nemen we een trein naar Kyoto waar we de komende drie nachten zullen verblijven. Eerst nog twee fotos van gisterenavond.
Maandag om 07:00 uur gaat onze trein. We hebben een aantal uren te gaan. Met 3 treinen en 2 bussen. Wat is ons doel? Koyasan is ons doel. In Koyasan gaan we een nacht in een tempel slapen bij de Boeddhistische monniken en we hebben daar half pension. We waren tegen twee uur bij de tempel en werden hartelijk verwelkomd met veel buigen. Wel eerst de schoenen uitdoen, slofjes staan klaar. Maar Japanse slofjes zijn geen Europese voeten gewend. Wij hebben drie weken geleden zelf slippers aangeschaft. Daar moet eerst toestemming voor worden gevraagd of wij die mogen gebruiken en dat mag. We krijgen een papier om door te lezen en na de uitleg begrijpen we dat we ons aan de regels van de tempel moeten houden. Dat houdt in: nooit met je slippers een andere ruimte ingaan dan alleen de gang. Niet op je kamer, ook niet op toilet. Daar laat je ze ook buiten staan want binnen in de ruimte staan 3 paar slippers, want er zijn 3 toiletten. Buiten de toiletten op de gang zijn twee wasbakken waar je je gezicht kunt wassen en tanden poetsen. Altijd het licht achter je uitdoen. Je moet s avonds om negen uur binnen zijn. Dan gaat de poort op slot. Om stipt half zes is het diner. Daar ik moeilijk op de grond kan zitten vraag ik om een stoeltje en dat kan. We krijgen allemaal eenzelfde persoonlijk buffetje, bestaande uit negen verschillende gerechtjes. Alles is vegetarisch, we kunnen het niet allemaal benoemen, maar het smaakt goed. Als we zitten komt een monnik uitleggen dat als we groene thee willen we eerst de rijst op moeten eten, want de thee moet in dat schaaltje. We verzinnen zelf dat ze of niet zoveel afwas willen of niet zoveel kopjes hebben. We slapen op een futon, een matrasje op de grond. Morgenvroeg kunnen we meedoen aan een ceremonie die om half zeven begint. We moeten 10 minuten eerder aanwezig zijn. Aansluitend om half acht ontbijt. Maar nu (maandagmiddag) gaan we eerst Koyasan in. Weer een feest aan tempels, pagodes, poorten en beelden. We hebben schitterend weer, blauwe lucht en zon. In heel veel reisverslagen lees je echter dat het in Koyasan altijd regent.
Vandaag met de trein naar Fukuoka. Dit is eigenlijk een tussenstation om morgen de grote afstand die we moeten overbruggen kleiner te maken. We zijn tegen enen in het hotel en kunnen de bagage achterlaten. Even later lopen we richting het winkelgebied en het park. Vandaag wordt de Street Party en het Chickenfestival gevierd. We vallen met onze neus in de boter. Er is overal muziek en in de grote Mall worden door kinderen in alle leeftijden dansjes uitgevoerd. Erg gezellig allemaal. We hebben er ook prachtig weer bij. In Japan doen ze in het voorjaar hanami. Hanami (letterlijk bloemen kijken) is om onder de sakura boom te eten en te drinken. Elk park met kersenbomen zit vol met kleine en grote groepen mensen die daar picknicken onder de bloesembomen. Ook in het park waar we door liepen zagen we groepen mensen hanami doen. Ook de komende dagen wordt zon verwacht en is het rond de 20 gr. C. Lekker voorjaarsweer. Fukuoka is wat eten betreft bekend van Yatai, verrijdbare eetstalletjes waarop het eten wordt bereid langs de straat of in een park. Meestal staan er enkele bij elkaar, zodat je keuze hebt. In Fukuoka zijn er zn 150. Natuurlijk hebben we dit ook uitgeprobeerd. Het is toch lastig kiezen als het in het Japans wordt vermeld en er geen foto wordt getoond. Daarom maar iets bekends genoemd: ramen. Dat hebben we eerder gehad. Het viel wat tegen. De portie was niet erg groot en wat voorgeschoteld werd was niet erg gevarieerd. .
