We zijn alweer drie dagen verder. We zijn donderdagochtend vanuit Bellingham naar de camping in Blaine gereden. Deze camping gebruiken we altijd om de was te doen, de tanks te legen en water te vullen voordat we de grens met Canada oversteken. Het is al bijna traditie dat we ’s avonds na het eten naar de Birch Bay lopen. We hadden geen regen, maar ook geen zonsondergang, maar daarom niet getreurd, het is altijd lekker om even langs het water te wandelen.

Vrijdag zijn we de grens met Canada overgegaan. De vragen van de douane zijn bijna altijd hetzelfde. Waar hebben we de kar gehuurd, antwoord is van ons zelf. Waar ben je in Amerika geland en van waaruit en wanneer vlieg je weer naar huis. Heb je alcohol bij je, ja enkele blikjes bier. Heb je wapens, pepperspray bij je, nee dus. En dan mogen we verder.

We gaan eerst een paar boodschappen doen en dan naar ons vaste adres in Surrey. Gezellig om elkaar weer te zien. We kletsen verder of we er vorige week nog geweest zijn. Het is zo eigen, heel leuk.

Zaterdag met de Skytrain naar neef Wim in Vancouver. En daar ervaren we hetzelfde, net of je hier ook net geweest bent. We voelen ons in Surrey en Vancouver helemaal thuis.

We gaan samen genieten van het weekend.

Wat hebben we toch een eenvoudig en gemakkelijk leven. We rijden elke dag een mooie weg door rustig Amerika. Komen door een western plaatsje Winthrop, even een wandelingetje. Dan weer langs de Cascade Range, met mooie uitzichten. Een lunch in de zon op een parkeerplaats onderweg waar nog de nodige sneeuw ligt. We zoeken een camping op, waarvan Clemens weet dat hij daar de kar mag wassen. Daar kan hij zijn hobby uitoefenen.

De volgende ochtend zien we een klein kapelletje in het bos, waar ik even een boodschap heb achtergelaten, want je kon geen kaarsjes branden, maar wel op schrift. Een Outlet, Camping World, en dan is het alweer tijd om te koken.

Zo zien veel dagen eruit met steeds weer andere uitzichten, andere plaatsen en andere activiteiten. Maar met heel veel mooi weer.

In twee dagen van Spokane via Colville naar Omak. Daar valt niet zoveel over te vertellen. We stopten even in het dorpje Chewelah, dat er gezellig uitziet. Maar zoals in vele dorpjes in Amerika zijn de winkeltjes gewoon dicht op zondag. Dit in tegenstelling tot de grote steden. We kwamen een etalage tegen waar kunstwerken van kinderen waren geëtaleerd over hun idee van Memorial Day. Vandaag op Memorial Day hadden we een enorme drukte op de wegen verwacht; Amerikanen die na het lange weekend kamperen weer huiswaarts keren. Het was het tegendeel. We waren weer mijlen lang alleen op de wereld, wat wij heerlijk vinden.

We komen door het dorpje Republic, een western aandoend dorpje Ook hier is alles gesloten.

Als we op het Walmart terrein staan voor overnachting komt er een combinatie aan die Clemens gelijk op de benen brengt om er foto’s van te maken. De aanhanger blijkt het achterste deel van een Simca Vedette (’54-’61) te zijn met aan de voorkant delen van de Studebaker uit die tijd. Grappig, maar toch wel een beetje behelpen om zo te kamperen…