Inhoud blog
  • Herboren...
  • De start van een nieuwe weg...
  • Confrontatie
  • Never alone with my boys!
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    My lifetime!
    Never alone with my boys!
    11-09-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Herboren...
    De jaren vliegen echt voorbij, dat kan je wel merken aan m'n leeftijd. Al jaren is het zo dat ik mijn leeftijd niet meer bijhoud... Ik ben blijven hangen op 27 jaar en sindsdien tel ik niet meer verder. Als ze m'n leeftijd vragen, moet ik echt gaan tellen van m'n geboortejaar tot nu. Verjaardagen zeggen me dan ook minder en is niet zo speciaal meer zoals het vroeger wel was. Er was ook nooit iets speciaals dat we gingen doen ofzo. Sinds paar jaar gingen we wel naar 'Laundry Day' voor m'n birthdaybash! Met heel veel pijn in het hart moest ik dit jaar hét festival, waar we elk jaar naar uitkijken, voorbij laten gaan. Al bij al had ik me er snel bij neergelegd omdat ik anders toch veel pijn moest doorstaan als we wel zouden gaan. Dus verjaardag dit jaar? Nee ik had er niet veel zin in! Met mijn pijn en miserie dat ik daarvan heb, kon het me niet zo een schelen ook niet!
    Maar vrijdag, de dag van mijn verjaardag, werd anders! Mijn hele verjaardag dit jaar was anders!! Ik heb de verjaardag van m'n leven gehad!!
    Vrijdag begon m'n verjaardag zoals het niet beter kon... Ik werd wakker en bij het opstaan, lag er een mega roos op de trap! Zo een grote heb ik zelfs nog koet gezien. Ik was zo blij, die lach op m'n gezicht verdween niet meer. Wanneer ik het niet meer verwachtte, had m'n ventje m'n lievelingsbloem voor mij gekocht...een mooie orchidee in een speciale vaas. En tot slot had hij een kaartje in de bus gestoken . Zoals hij me al vertelde in zijn sms die me al goed gezind maakte, werd dit een fatsoenlijke verjaardag zei hij. Ik was er van aangedaan...na weken zagen en klagen over mijn pijn en beperkingen, kreeg ik dit? Ik had het gevoel dat ik echt jarig was dit jaar! Niet veel later kreeg ik een sms... Mijn beste vriendin kwam me ontvoeren en zonder te weten waar naartoe, gingen lunchen. Met een cava en een lekkere spaghetti was de dag dus al super gestart! Een leuke verrassing, maar bij die ene verrassing was het niet gebleven. Toen we ons eten met veel smaak hadden binnengewerkt, kwam het volgende er al aan. Onwetend naar de volgende bestemming, was ik zeer benieuwd waar we nu naartoe zouden gaan. Wat heel leuk startte, ging in diezelfde lijn ook verder want we kwamen aan bij de thermen!! Er kwam dus een ontspannende dag aan voor ons . Toen we amper goed en wel in de sauna zaten, kwam de baas m'n vriendin weghalen van mij... En net nog geen vijf minuten later werd ik meegenomen door haar naar het restaurant. Daar werden we opgewacht en begeleid naar de bovenverdieping. Met m'n vermoeden in het achterhoofd begon het nog niet door te dringen wat we gingen doen... Maar toen ze de deur voor onze neus opende, kwam al snel de volgende verrassing!! Daar stonden ze dan...2 warme massagetafels in een gezellig kamertje! En ja hoor, we werden verwend met een gelaats-, nek-, schouder- en rugmassage!! Een half uurtje totale relaxing! Toen ik daar lag, besefte ik dat mijn vriendin me wel heel leuk moet vinden om me zoiets moois kado te doen. Het was zo een mooi gebaar en ik werd er echt stil van...happy tears bleven stromen, ik waardeer dit enorm van haar. Over verrassingen gesproken hé? Dat was de aller eerste keer dat een vriendin zoiets voor mij ooit heeft gedaan! Het zegt toch veel over hoe onze vriendschap is. Ze heeft bij de opgietsessie ervoor kunnen zorgen dat de opgieter mijn naam vernoemde, dat ik jarig ben en dat ik een applaus kreeg van iedereen die er binnen zat. Was wel grappig en heel leuk! Ik dacht echt dat er iemand anders ook jarig was . Na uren ontspannen, relaxen en genieten, werd het tijd voor de volgende verrassing zei ze... Geblinddoekt werd ik terug ontvoerd naar het volgende! Eens aangekomen, mocht eindelijk de blinddoek af.... Voor m'n neus stonden mijn 2 venten . De schrik die ik had om hen niet te zien die dag, verdween in een vingerknip! Ze had aan alles gedacht! Jammer genoeg werd het weer die dag zo nat dat we geen bbq konden doen. Maar dat was het minste, de dag kon toch niet meer stuk! 's Avonds eentje gaan drinken op de grote markt en dan ons bedje in, lekker ontspannen en vooral moe!
    De dag erna was ik nog aan het nagenieten van de mooie dag die voorbij was. Het was zo mooi van m'n vriendin, Dave zijn attentie en het gevoel jarig geweest te zijn... Het voelde goed aan. Naar de voetbal geweest, thuisgekomen en wat opgeruimd, beetje pijn ontlast door in de zetel te zitten,... We gingen 's avonds bij ons vriendin aperitieven en daarna misschien nog iets gaan drinken of dansen. Ik moest me echt rechtzetten, want ik kreeg wat last en dat was niet goed! Al bij al wat zin gekregen om nog buiten te komen, zodat ik me ging klaarmaken. Een half uur vóór we vertrokken, kreeg ik ineens telefoon van een vriendin die ik al 11 jaar niet meer gezien had! Ze was in de buurt en wilde binnenspringen! Zo een verrassing en toeval! Na een half uur hadden we ze meegenomen naar m'n beste vriendin die klaarstond met ons aperitief. Nietsvermoedend kwamen we toe en de waakhond des huizen lag rustig voor de poort. Ik dacht dus dat ze binnen zat omdat het zo stil was. Plots hoorde ik het liedje van 'happy Birthday', met een lach stapte ik verder en dan gebeurde het....... SURPRISE !!!! Man man met dat ik zoveel volk zag staan, werd ik al emotioneel en begon ik, zoals geweten is van mij, de huilen!! Again happy tears!! Iedereen die ik wilde hebben rond mij, was er dan ook!! Mijn familie, de vrienden, collega die ik graag heb. We konden ineens trouwen, ik voelde me kompleet . Nog nooit in m'n leven heb ik een verrassingsfeestje gehad!! Dít was echt een droom!! Nog nooit heb ik me zo jarig gevoeld als dit jaar...de aandacht, attenties, mensen die speciaal voor mij kwamen,... Geloof mij...dit is een super gevoel dat je krijgt! Ik was zo gelukkig met de mensen die er waren voor mij!! Onze tiener was garçon van dienst en vond het geweldig om te helpen. De nacht werd jong en iedereen vond het leuk! Ik mag toch echt wel zeggen dat ik de man van m'n dromen heb!!! Hij wist echt wel wie er moest zijn voor mij! Dit vergeet ik NOOIT !!!
    De dag en volgende dagen daarna heb ik nog altijd genoten van wat er allemaal gebeurd is. Wat iedereen voor mij gedaan heeft... Ik heb echt een boost gekregen, het was eigenlijk echt iets wat ik nodig had. Ik had het al een tijdje moeilijk maar dit geeft me toch echt terug de energie om erin te blijven geloven! Het geeft me de kracht en moed om toch verder te strijden tegen het onbekende! Het heeft m'n aandacht wat verzet, mijn zin in dingen zijn terug aan het komen. Maw ben ik wakker geschut door dierbare mensen die er voor me zijn! Ik wil iedereen daarvoor bedanken. Mijn beste vriendin, familie, vrienden, m'n zoon en vooral ook m'n ventje!! Ook hij blijft me steunen en blijft er zijn voor me en vooral...hij blijft geloven in me!

    Mijn liefste ventje, niets is beter op aarde dan jouw liefde te mogen voelen 💞.
    Ik hou ontzettend veel van je!!
    For ever!!!

    11-09-2013 om 00:22 geschreven door Me, myself and I

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    02-09-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De start van een nieuwe weg...
    Zal het vandaag een nieuwe start zijn?
    De start van een nieuwe weg, een weg naar meer antwoorden, een weg die me hopelijk brengt waar ik moet zijn!
    Hier lig ik dan in het ziekenhuis...een dagje voor onderzoeken. Het wachten zal nog een tijdje duren maar het is al gestart! Ze hebben al veel bloedbuisjes komen 'aftappen', want voor een DNA onderzoek hebben ze er verschillende nodig. Het wachten voor de uitslag van het DNA zal paar maanden in beslag nemen. Ik ben echt zo razend benieuwd, want na 8 jaar wil ik toch graag weten wat ik nu echt ga hebben. Ik vind het verschrikkelijk te denken dat ze in Leuven helemaal nooit achter een oorzaak hebben willen zoeken. De kans zit er nog altijd in dat het tóch is wat ik al jaren zogezegd heb. Hopelijk ga ik eindelijk de juiste antwoorden krijgen want het is vervelend om niet 100% te weten wat je hebt. Het rare is dat ik al jaren binnenin voel dat ik iets moet hebben waar meer achter zit!! En toch blijf ik geloven dat ik geen spierziekte ga hebben!!
    Ondertussen ben ik hier al 3u op de kamer en ik zal nog een 2,5 uur moeten wachten. De pijn begint me vervelend te worden en ik lig al te woelen op m'n bed. Draaien en keren, nutteloos want het brengt niet op maar toch moet ik me af en toe verleggen. Het beloofd voor de scan straks!!
    Maar goed... Ondertussen de eerste schooldag van onze tiener!! Ben echt zo benieuwd hoe hij het vond! Zonder al te veel zenuwen ging hij vlotjes de schoolpoort door! Jammer dat ik hem niet kan gaan afhalen, maar morgen maak ik dat goed . Uiteindelijk zat hij er zelf niet mee in! Hij is dan ook al groot genoeg maar ik had het toch leuk gevonden. Straks zal ik alles horen van hem en hopelijk vond hij het leuk! Maar ik ben er vrij zeker van dat hij het heel tof zal gevonden hebben .

    Dus vandaag is de titel 'de start van een nieuwe weg' voor ons beiden wel gepast .

    En nu verder afwachten en wie weet zie ik m'n ventje nog vóór de scan .

    Liefde is...... You and me ❤

    02-09-2013 om 13:40 geschreven door Me, myself and I

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    30-08-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Confrontatie
    Confrontatie

    Vandaag een bezoekje gaan brengen aan m'n collega's op het werk. Het deed deugd om terug te komen alsof ik zou moeten werken. Al snel stonden ze allemaal rondom mij en bestookten ze met vragen en betuigden ze hun medeleven. Het was echt tof om ze te zien, om te zien dat ze ook blij waren me te zien!! Het was al snel duidelijk dat ik begon te beseffen dat ik dit misschien moest gaan missen...dat ik misschien nooit meer zou terug komen. Het begon tot me door te dringen dat die kans er heel goed in zat en dat ik het allemaal moet achterlaten! Ze zagen dat ik het er moeilijk mee had en zoals mezelf kennende, kon ik mijn tranen niet inhouden en rolden ze eruit. Het was een confrontatie voor mezelf! Ik wil zeker mijn job niet opgeven, zeker geen 2e keer!! Maar op dit moment, waarschijnlijk omdat ik veel pijn heb, zie ik het nog niet zitten om al te gaan werken. Ik ga mi pijn nog niet kunnen verbijten en mensen tot last zijn! Dat zie ik eerlijk dus nog niet zitten... Ik heb sinds deze week pijnen aan de achterkant van m'n bovenarmen, stekende pijn alsof ze aan het trekken zijn binnenin. Deze heb ik nog niet gehad en er is geen aanleiding tot meer pijn, want ik heb niets speciaals gedaan. We horen wel bij de professor hoe en wat...
    Wat me van het ene gedacht naar het andere brengt, zo snel gaat de tijd ook! Het is ondertussen het laatste weekend van de grote vakantie! Onze tiener maakt er geen probleem van en ziet het zitten om terug naar school te gaan. Het zal eerder voor mij een aanpassing zijn en een gemis in huis! Maar het zal wel even snel terug overgaan zeker? Ik heb hem graag dicht bij mij en rond mij... Maar ik laat hem wel los en vrij om zich te ontwikkelen op zijn eigen manier! Het is soms wel mooi te zien hoe goed hij me aanvoelt en me kent .
    De andere verrassing van de dag, was toen ik om 15u15 een smsje kreeg van m'n ventje dat hij binnen een half uurtje thuis was! Niets leukers dan kompleet te zijn als gezin. En hoe vroeger hoe beter! Het mag wel eens dat hij op tijd thuis is! Elke dag van 5u 's morgens van huis en dan soms pas tegen 18u-19u thuis, dat zijn lange dagen! Ik ben dan altijd in mijn nopjes als hij vroeg thuis is .
    Wat onze dag verder gaat brengen, weet ik nog niet. Richting Antwerpen kunnen we al niet gaan door de megamonsterfiles!! Tiener is aan het spelen en ventje leest de krant en de reclame. Als we samen zijn, ben ik al gelukkig!
    Ik ga alvast de blog afsluiten en een ijsje halen voor ons allen! En we zien wel wat de avond nog verder gaat brengen voor ons.

    Have a nice weekend y'all.

    30-08-2013 om 20:03 geschreven door Me, myself and I

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    29-08-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Never alone with my boys!
    De laatste dagen worden afgeteld van de vakantie... Vanaf volgende week hebben we een echte tiener in huis die naar de middelbare school gaat!! Wat gaat het toch snel, kleine jongens worden groot! Hoe dan ook blijft het onze kleine jongen die steeds weer onze harten verovert. Zo laat hij elke dag zien dat hij ons graag ziet en laat hij dat niet ongemerkt voorbij gaan. En zo fier we zijn, prijzen we ons echt gelukkig met een zoon als hem!!
    Vakantie ... Je spreekt het nog maar uit en het lijkt al gepasseerd te zijn. Wat voor ons vakantie was, was zelfs het paradijs voor mij! De mooiste drie weken van m'n leven zelfs!! Kroatië, m'n ventje en onze zoon... dat samen was de hemel op aarde. Samen op een mooie fantastische plek. Alle dagen mooi weer, heel veel moois te bezien, geen zorgen, enkel elkaar en gezelligheid! Konden we de tijd maar even terugdraaien... Dus nu moeten we weer aftellen naar volgend jaar om terug naar ons paradijs te gaan!
    Een beetje België-ontvreemd neemt m'n leven terug plaats in de maatschappij. Wat voor mij persoonlijk tegenslaat. Terug de rompslomp van medische onderzoeken en met verloop van de zovele wachttijden. Niets is erger dan wachten op een uitslag of op een antwoord op je vragen. Het wachten tot jet onbekende misschien eindelijk belend wordt!! Vooral omdat je weet dat het een slechte kant kan opgaan en dat je bang hebt dat je de professor gelijk moet geven in zijn vermoeden... Ondanks dat ik al 8 jaar rondloop met een vermoedelijke verkeerde diagnose, kan ik evengoed die paar maanden nog doorbijten en wachten. Moest er geen pijn zijn, zou het makkelijk zijn. Maar door de dagelijkse pijnen, word ik herinnerd aan wat mijn probleem is...een zeldzame aandoening! Dat pijn kan weggaan door iets in te nemen, zou het draaglijker maken, enkel is dit niet besteed voor mijn pijnen. Het maakt het moeilijk om te doen vergeten waarom je beperkt bent in dingen doen. Het feit is dat het niet stopt. Als ik gedacht had de pijnen gehad te hebben, komt er een nieuwe pijn op dat zich uitspreidt naar een plek waar het nog niet zat. Je wil gewoon niet dat het erger wordt!
    Er zal me nog wat te wachten staan... Zowel van keuzes die ik ga moeten maken, als wat ik ga moeten doen voor de rest van m'n leven. We zullen zien wat de tijd brengt!

    "Als het niet gaat zoals het moet, moet het zoals het gaat."

    Groetjes Me, myself and I

    29-08-2013 om 10:20 geschreven door Me, myself and I

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)

    Archief per week
  • 09/09-15/09 2013
  • 02/09-08/09 2013
  • 26/08-01/09 2013

    Inhoud blog
  • Herboren...
  • De start van een nieuwe weg...
  • Confrontatie
  • Never alone with my boys!

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs