Op zaterdag 1 april vertrokken om 4.30 uur, 8 midweek specials, vergezeld van enige begeleid(st)ers naar Brugge.  Om 07.00 uur werd daar de start gegeven van de 260 km tellende Ronde van Vlaanderen.  En … er stond natuurlijk één en ander op het spel.  De Sees en Gust C konden een vat verdienen door uit te rijden, en Frank Q zou er ook eentje betalen als ie binnen de 10 uren binnen was.  Er was ook nog gewed voor voedsel, maar hoe dat precies in mekaar zat is me nooit echt duidelijk geworden.

Na een voorspoedige reis waarbij we onderweg ook nog een sportieve collega van de Marc oppikten stonden we ruim voor 7 uur op de grote markt van Brugge.  Iedereen maakte zich klaar voor de tocht en dat ging naar goede gewoonte gepaard met het nodige lawaai.  Dat trok natuurlijk de aandacht van de aanwezig pers.  Het duurde dan ook niet lang of er verscheen een heuse camera ploeg van de VRT onder leiding van Lieven van Gils in onze rangen.  Het moet zijn dat Dirk D. er op dat ochtendlijke uur er nog het best uit zag, want die werd onmiddellijk gecharterd voor een diepte-interview.  Bestuurslid Kristof M. dacht onmiddellijk aan de belangen van de sponsor en zette promt de juiste klak op het hoofd van Dirk.  Tijdens het interview vond Werner D dat het tijd was om zijn gat in te smeren met broekzalf.  We vernamen uit goede bron dat de VRT honderden telefoons kreeg van diep geschokte kijkers die protesteerden tegen het tonen van de geweldig behaarde kont van Werner D.  Dat ge niet mooi moet zijn om op den TV te komen werd duidelijk toen Lieven Van Gils de Sees begon te interviewen.  Journalist van Gils had te laat door dat dat een gruwelijke vergissing was.  Het interview werd om begrijpelijke redenen niet uitgezonden.

Nadat Marc VG nog een Hollander die zijn koersbroek vergeten was uit de nood hielp konden we starten : het was 7.30 uur.

Na 20 minuten splitste de groep.  Frank Q, die voor de 10 uur ging, pikte aan bij een iets sneller groepje, daarbij vergezeld door Marc VG, Kristof M, Dirk D, en Jan S.  Gust C., de Sees, Fons V en Werner D kozen voor een iets rustigere start.

Frank Debosere had regen en wind voorspelt, en dat hebben we geweten.  De eerst 2 uren viel het water met bakken uit de hemel en de wind zat schuin tegen.  Plezant is anders, er werd veel op de kant gereden, beschutting zoeken in de groep was er niet bij en er werd ook niet echt snelheid gemaakt.  In de loop van de voormiddag klaarde het gelukkig op en in de namiddag kwam zelfs de zon af en toe piepen.

We hadden er vooraf op gerekend dat we de eerste 150 km rustig in een groep konden meerijden en dat er genoeg idioten zouden zijn die aan de kop wilden sleuren.  Niet dus !  We moesten zelf regelmatig initiatief nemen om de snelheid er in te houden en we deden in de loop van de dag veel kop.  Dirk D. kreeg problemen met zijn achter-derailleur waardoor hij altijd 52-19 moest rijden.  Ideaal is dat zeker niet.

Na een dikke 3 uren fietsen konden we even bijtanken bij voorzitter Dirk C die met de Lode zijn buske aan de kant van de weg stond.  We kregen ook den Dirk zijn derailleur terug in orde en begonnen gezwind aan het volgende stuk, op weg naar de zone van de waarheid.  Het tweede groepje volgde daar op ongeveer 20’.

De tocht verliep in beide groepjes uitstekend.  Frank Q en Werner D reden allebei een keer plat, maar voor de rest werden we niet afgeremd door mechanische tegenslagen.  Er moest wel regelmatig geplast worden, de één al wat meer dan de ander.  Vermeldenswaardig is zeker de oplossing van  Marc VG.  Die had namelijk al snel de gewoonte aangenomen om voor elk rood licht zijne sjarel boven te halen en onmiddellijk te starten met een lozing.  Als het licht op groen sprong, alles terug op zijn plaats en ju met de geit.  Dé manier natuurlijk om zo weinig mogelijk tijd te verliezen !  (Soms wel verschietachtig voor toevallige voorbijgangers.)

De eerste echte hindernis van de dag kwam er aan.  De kasseiën van de Paddestraat !  Een strook van bijna 3 km waarbij iedereen grellig dooreengerammeld werd.  Het is de kunst om in het midden van de baan te blijven waar de kasseien het hoogst liggen.  Niet gemakkelijk, zeker omdat het er redelijk nat bij lag.  Er blijkt ook een rechtstreeks verband te bestaan tussen het gewicht van de rijder en het vermogen om goed over kasseien te rijden : hoe dikker hoe beter.  Het zal dan ook niemand verwonderen dat Frank Q er volledig in zijn element was.  De net vernoemde Marc VG liet zich in deze zone opnieuw opmerken door een onschuldige Engelse wielertoerist gewoonweg in de gracht te catapulteren.

Kasseien kregen we vanaf nu regelmatig voor de wielen en dat zorgde op den duur wel voor wat overlast.  Volgende lichamelijke klachten vielen te noteren : pijnlijke polsen, stijve handen, zere nekken, gezwollen kloten, verschroeide voetzolen en hier en daar een schuurwondje aan het gat.  Kortom, fietsen is een fijne hobby!

De eerste groep had blijkbaar weinig oog voor de omgeving want op een gegeven moment raasden ze het bevoorradings buske gewoon los voorbij.   Dat zorgde even voor wat ongerustheid want we kwamen zonder drank te zitten.  Gelukkig was er nog ergens een controle post waar we drinken konden inslaan.  Vlak daarna vonden we onze bevoorraders terug.

Ondertussen kwam de eerst van 17 helling in het vizier : de Molenberg.  Een haakse bocht naar rechts en dan vollen bak omhoog.  Vanaf nu volgden de bulten elkaar in snel tempo op.  Iedereen geraakt er goed over.

Vooraf werd er in heel het land gespeculeerd over de koppenberg.  Daar zou niet op te rijden zijn wegens te veel modder.  En inderdaad, het was de enige helling waar bijna iedereen voet aan de grond moest zetten.  Bijna iedereen, want uit opnieuw uit goede bron konden we vernemen dat er zaterdag 3 coureurs fietsend boven geraakten : het ging om Sven Nijs, ex wereldkampioen veldrijden , Luigi Sambrosi, een Italiaanse ex prof die ooit nog uit de giro werd gezet na dopingmisbruik, en … onze eigenste Gust C.  Gust verbaasde vriend en vijand met zijn bovenaardse prestatie.  Door middel van een uitgelezen combinatie van kracht, techniek en stuurmanskunst slaagde Gust waar 14.997 anderen faalden.  Na afloop werd hij dan ook volledig terecht uitgeroepen tot ‘Koning van de Koppenberg’! 

Enfin, om een lang verhaal kort te houden, iedereen reed de Ronde uit, niemand zat echt kapot en we hebben er allemaal geweldig van genoten. 

Een woord van dank ook voor den Dirk C. die alles weer voortreffelijk geregeld had, en die de ganse dag voor iedereen in de weer was, zoals hij dat ook al eerder op het jaar deed bij onze trip naar Zierikzee.  Merci Dirk !

De kans dat we volgend jaar opnieuw uitrukken is reëel, want op de afterparty van zondag werd er opnieuw gewed.  Onze Mexicaanse vriend Walter J en grootgrondbezitter Jimmy Q (die volgens de eerder vermelde theorie als een raket over de kasseien moet kunnen vliegen) waren zodanig onder de indruk van de geleverde prestaties dat ze plechtig verklaarden volgend jaar hetzelfde te doen.  Er was ook nog een derde moedigaard, maar ik weet niet meer wie dat was.  Dat is trouwens niet het enige dat ik me niet meer kan herinneren van die zondagmiddag …

01-04-2006 om 00:00 geschreven door Jan