De sneeuw was grotendeels verdwenen en dus kon onze eerste voorbereidingsrit op de weg doorgaan.  We vertrokken aan de melkerij met maar liefst 19 fietsers voor een toer van 80 km.  Onderweg sluiten nog enkele collega wielertoeristen uit Rijkevorsel aan.  We kiezen voor het doordraai systeem van de B's zodat je niet heel de rit naast dezelfde collega moet rijden. Als je dus de tegenslag hebt om naast een geweldige zageman te hangen kan je je optrekken aan de gedachte dat het maar voor efkes is !

Er wordt 30 km/uur gereden en iedereen rijdt maximum 5 km aan de kop. (minder of helemaal niet aan de kop rijden mag natuurlijk ook).  Op die manier is het voor iedereen mogelijk om te volgen.  Deze snelheid zullen we zeker nog een tijdje aanhouden zodat geïnteresseerden die de eerste rit(ten) niet konden deelnemen later toch nog probleemloos kunnen aansluiten.  Het is immers de bedoeling om de voorbereiding met zoveel mogelijk mensen te maken.  Onze vriend Werner D. is tot wegkapitein benoemd.  Hij heeft op zijn fiets een vreemdsoortig geluidsapparaat gemonteerd en hij zal dat instrument aktiveren als er gewisseld moet worden en/of als de snelheid te hoog wordt.  Vogende zaterdag zal hij één en ander uittesten.

De eerste rit verliep voorspoedig, we stoomden vlak voor de regen ons clublokaal binnen.  Enkel de al eerder genoemde Gust C. kreeg na 55 km te kampen met een mechanisch ongemak en hij moest dan ook vroegtijdig gerepatrieerd worden door fietsophaal service An L.

16-01-2010 om 00:00 geschreven door Jan  

Normaal gezien begonnen we vandaag onze voorbereiding op de Ronde met een eerste wegrit.  Dat plan werd echter doorkruist door de weergoden die al een tijdje voor een ferm pakske sneeuw zorgden.  Enkele fanatiekelingen konden zich niet inhouden en vertrokken toch, maar dan wel met de mountainbike.  Niet alleen Kim C. en Justine H. maken dit jaar werk van een spectaculaire come back.  

De aandachtige kijker zal op onderstaande foto vaststellen dat ook Gust C., beter bekend als de 'koning van de Koppenberg' na enkele jaren afwezigheid, opnieuw de puntjes op de i wil zetten !

09-01-2010 om 00:00 geschreven door Jan  

De Ronde van Vlaanderen anno 2009 zit erop.  We kunnen gerust spreken van een succesvolle editie voor de Midweek Specials.  Iedereen reed de Ronde uit en dat is en blijft een fameuze sportieve prestatie.  Zeker en vast voor diegenen die wat minder tijd in de voorbereiding konden steken !

Voor mij persoonlijk was deze editie iets minder succesvol.  Na een val op het gezicht met de ambulance afgevoerd worden zorgt niet voor hetzelfde euforische gevoel dan wanneer je met 2 armen in de lucht de aankomst streep in Merelbeke overschrijdt.  Wellicht mijn eigen schuld, ik had maar niet moeten lachen met de pater van Scherpenheuvel toen hij ons aan 't zegenen was ... ik dacht dat hij het niet gezien had.  Wel dus !

Als je er niet bij bent is het moeilijk om een verslag van de rit te maken.  Gelukkig was Walter J. ook van de partij, en die noteerde één en ander ...

Verslag Ronde van Vlaanderen 2009

Beste amigo's fietsers

Onze goede vriend Jan S. heeft mij aangeduid om deze keer, in zijn plaats, verslag uit te brengen over de Ronde die wij voorbije zaterdag 4-4-2009 gereden hebben. Hier gaan we dan....

Met veel plezier werden vrijdagavond op de boerderij  van onze goede vriend F.Q. , of beter bekend in ons fietsclubke als "Boer Koen", de fietsen geladen. We werden opgewacht door boer Koen met zijn schone boerin in gepaste kledij. Dit gaf ons een glimp van het echte leven op de boerderij en wat voor knap volk er aan die kant van het dorp gaat paardrijden!
Op vakkundige wijze werden dan de fietsen perfect in de camionetten gezet.

De volgende ochtend of beter gezegd "nacht" om  4:15 ben ik met mijn auto langst de Veldenbergstraat gereden om er paar collega "atleten" op te pikken en zo richting café de Glenn te rijden om dan onze tocht verder te zetten richting Brugge. Was het niet zo vroeg geweest en had ik het wat kalmer aangedaan, zou  ik mijn goede vriend SWT H. niet vergeten zijn!!! Ik had beloofd om ook hem op te halen, en natuurlijk ben ik dat vergeten!! Gelukkig had hij in geen tempo de fiets van zijn vrouwke kunnen pikken om toch zo de Glenn te bereiken. Dit bleek als laatste training voor de ronde niet slecht! Bij deze bied ik nogmaals mijn excuses aan.
Spijtig genoeg melde onze vriend F.V., beter bekend als de "grijze bosduif", dat hij wegens de vogelgriep niet mee kon vertrekken.

Groot was onze verbazing wanneer de bus op tijd arriveerde. De 27 zitplaatsen waren wel in orde maar de bagageruimte was nog net iets kleiner dan de koffer van een "Kever Cabrio"! dat was niet normaal! Wij hadden namelijk bagage bij om 4 dagen in Brugge te verblijven! Inclusief eten en drinken. Ja echt, want zo een ploeg wielertoeristen die de grote ronde VV. rijdt, moet achteraf wel voldoende drinken . "Voor en na de rit" vertelde een sportadviseur van de wel bekende sport kliniek "Nottheboom". 

Wij waren voorzien van niks minder dan 1 bak kleine fleskes cola en voor de grote dorst 4 bakken Jupiler! Jawel je lees het goed 4 bakken van de gouden dorstlessende toverdrank! Natuurlijk hadden wij wel  "gaw ene" kunnen zeggen maar goede fietsers dat we zijn,  hebben wij ons kunnen inhouden tot na de ronde. Op de heenweg hebben wij onze bus omgetoverd tot een 4 sterren restaurant. Iedereen had zijn eigen speciale ontbijt bovengehaald om zo de grote tocht tot een goede einde te kunnen volbrengen. Op de menukaart heb ik van alles gezien, van boterhammen met kaas, hesp, honing tot koffie koeken, rijstpap en spaghetti ! jawel zelfs spaghetti om 5u ‘s morgens!

Om exact 06:30 s'morgens kwam onze buschauffeur tot de ontdekking dat zijn gps geen kaarten van Brugge had!!  Jawel ! Dat wist hij niet toen hij die goedkope gps in den Aldi kocht! Heeft hij niet opgelet dat de kaarten van Brugge centrum een optie waren? We hebben hem dan maar met zijn allen wat geholpen en in iets minder dan 5 minuten arriveerden wij zonder problemen op de grote markt in Brugge.

Ik weet niet hoe het kwam maar zodra de bus geparkeerd was, spurtte iedereen op kwestie van 30 seconden uit de bus richting bijna ieder café rond het plein dat open was???  ik dacht eerst dat zij zich nog even gingen opwarmen voor de start, dan dacht ik dat ze gratis koffie aan het weggeven waren. Maar groot was mijn verbazing toen ik bij het binnen wandelen van een café (op zoek naar een toilet) bijna iedereen tegenkwam! Ja, ja iedereen stond netjes aan te schuiven in een lange rij iets kleiner dan deze van de acht-baan op een zondag in Bobbejaanland!!! Dat was wel niet voor de koffie maar om te KAKKEN! Zo weinig mogelijk gewicht meenemen op de fiets denk ik.  Eerlijk gezegd, toen ik na 30 min. eindelijk aan de beurt was, heb ik bijna een volle pot kunnen drukken! Aaamaaaaiiii na 4 dagen spaghetti te eten, zag ik zelfs niet verteerde pieren in de pot liggen!! Die gene die achter mij kwam heeft gegarandeerd de ronde niet meer kunnen uitrijden!
Da was echt niet normaal! Jammer dat ik mijne kodak niet bij had ;-),

De spanning werd voelbaar in de groep, vooral aan de kant van onze goede vriend C.GVRS (of beter gekend als de "blinde koekoek") en familie want zij moesten voor 19:00u terug thuis zijn voor een familie drama... feestje bedoel ik. Dus in geen tijd hadden wij ons gat met "wonder" zalf ingesmeerd. Dit om te voorkomen dat het merk van het zadel op ons "poepeke" als tatoe voor eeuwig zou achterblijven. Kilos zalf werden er daar die ochtend verbruikt. Dan werden onze achterzakjes gevuld met wkupkes, (ik wist niet dat ik 8x van die dinges, 3 wafels, 2 bananen, 3  isostarbananenrepen, een biffi worstje en mijn gsm in mijn truitje kon krijgen!) en toen zijn we als een groep moedige krijgers aan onze zware tocht begonnen!

Massa's wielertoeristen passeerden wij... ons tempo lag iets hoger dan dat van de gemiddelde fietser en redelijk hoog voor een halve Mexicaan zoals ik, maar met het mes tussen ons tanden reden we volle bak richting de eindmeet.

Kritiek is op zijn plaats voor de minister van verkeer en voor de organisatoren. De fietspaden zijn te smal, overvol, slecht onderhouden en levensgevaarlijk om met 3000 man op hetzelfde moment met een snelheid van rond 40 km p/u te passeren.
En ja omwille van dit probleem hebben wij spijtig genoeg een zware valpartij in onze groep gehad. Bij het vertrek, na de eerste bevoorradingspost kwam ons goede vriend W.H.  zwaar ten val (Geblesseerde knie, schaafwonden en blauwe plekken + achterwiel paraplu) midden op het slecht onderhouden fietspad. In ditzelfde spectaculaire incident werden onze goede vrienden  J.L (schaafwonden, blauwe plekken + gekraste remhendel) en J.S. (schaafwonden, stembanden naar een lagere toon herwerkt, scheve tanden, gescheurde onderlip, bijna gebroken neus, gekneusde rug, gekneusde nek, gebroken bril, beschadigde fiets, enz) betrokken.

Een golf van opluchting ging door heel de groep toen de we de J.S. zagen bewegen en hoorden roepen "MILJARDEJU!!! heel mijn voorbereiding van de ronde naar de kloten!!! " "Is mijne fiets beschadigd ?? "vroeg hij kort daarna. Als een echte krijger probeerde hij nog recht te staan om zijne velo terug te pakken en zijn tocht verder te zetten. Hij was zich er echter niet van bewust dat hij bloedde als een rund en dat zijn lip nog ergens tussen zijn ketting hing. De aanwezige ploegdokters,
ZWT.H., Boer Koen en den dierenarts  D. de VRJ gaven het verdict : zijn lip moest onmiddellijk genaaid worden, zo mocht hij zijn tocht niet verderzetten. Op dat moment voelde onze pechvogel de grond onder zijn voeten bewegen. Hij heeft dan de stoel van onze camionetten opgezocht om zo te bekomen van de zware val. Kort nadien beslisten de ploegdokters om de ambulance te laten komen om zo onze vriend een volledige onderzoek te laten ondergaan.

Jammer genoeg betekende dit incident het einde voor zijn ronde.  Hij belde zelf het thuisfront om  zijn vrouwke te verwittigen dat zij hem kon komen halen in de kliniek.
De sfeer in de groep was direct gezakt. Regelmatig vroegen wij ons af of er al nieuws was over onze onfortuinlijke vriend J.S.
De groep reed samen ongeveer een 140 km ver en wanneer de klimmetjes arriveerden namen wij een heel goede beslissing, namelijk de groep in 2 te splitsen: de "snelle" en de "supersnelle" rijders.
De verdeling was ongeveer 50% deelnemers voor elke groep.
De weergoden zijn ons wel gunstig geweest. Een temperatuur van ong. 12 gr. en droog weer, maar met een sterke wind bijna altijd op kop (zo heb ik het ten minste ervaren...) konden wij niet klagen.
Mijn dank gaat natuurlijk uit naar alle rijders van de "snelle" groep om telkens op mij te wachten.
Ik weet niet hoe dat zij het klaar krijgen maar ze waren telkens supersnel boven en ik die dacht dat ik "in form was"!
In de "supersnelle" groep was de spanning heel erg voelbaar. Er stonden immers een paar weddenschappen open tussen sommige rijders. Onze vriend "Boer Koen" heeft jammer genoeg wegens materiaalpech (gebroken trapas) zijn weddenschap verloren kort voor de streep. Hij is zondag gesignaleerd met een 50 tal flessen wijn in de buurt van de Glenn om zo zijn schuld af te lossen. Moraal van dit verhaal:

Onderhoud uw fiets zoals een fiets en niet als een tractor!

Na het bereiken van de laatste klim, begonnen wij de afdaling naar de welbekende gele boog van de Ronde van Vlaanderen. Even voelde ieder van ons zich echt superman... een onbeschrijfelijke ervaring.

Daarna zochten wij de camionetten op om zo onze kabassen te vinden en richting douches te spurten.

Nog even wat informatie over onze rit:

"Groep 1"  258 km gereden in 8:32u. 28.6 km/u gem.
"Groep 2"  258 km gereden in 9:20u. 27.8 km/u gem.

Na het douchen bezochten wij de grote tent om zo welverdiend "gaw ene" te drinken voor de terugkeer naar Merksplas. Groot was mijn verbazing toen ik bij het binnenkomen van de grote tent een spontaan applaus kreeg van de groep! Mijn dank aan iedereen voor dit mooie gebaar! Nu weet ik hoe S. Devolder zich voelt!

Na het binnensmakken van 2 vettige hamburgers, met veel ajuin, dubbele portie mayo en ketchup namen wij afscheid  van de 93^ste editie van de ronde van Vlaanderen;  onze bus stond al te wachten. Zodra iedereen zat, begonnen wij aan de terugrit naar ons mooie "Spetsers" dorp. Natuurlijk met veel plezier en veel kabaal en deze keer vloeide rijkelijk de Jupiler. De fleskes gingen telkens op en neer op het welbekende refrein: arriba, abajo, al centro y pa' adentro!!!

Speciale dank gaat naar onze begeleiders in de volgwagens die ook de "Ronde" hebben gereden. Wel is waar in een auto en niet met de fiets! Zonder jullie hadden wij natuurlijk de Ronde niet kunnen uitrijden. BEDANKT !!!

Het succes van ieder individu, na de goede voorbereiding, hangt af van de hele ploeg en de perfecte ondersteuning van de begeleiding. Deze dag is vooral, meer nog dan de sportieve prestatie, een dag gebleken van collegialiteit en plezier onder vrienden.

Tot woensdag...

Walter

07-04-2009 om 20:42 geschreven door Jan  

Collega's,
 
Het is op momenten zoals vorige zaterdag, bij stevige wind en zware
regen,dat het kaf van het koren wordt gescheiden !  Slechts 6 moedigaards
stonden om 07.00 uur aan de melkerij om deel te nemen aan den Tom Boonen
Classic.  De rest zat vermoedelijk spieren te kweken achter de stoof ...
 
In ieder geval, we hebben het niet aan ons hart laten komen en we zijn dan
ook in opgewekte stemming via de knooppunten naar Balen gefietst.  In het
begin van de rit kregen we nog min of meer normale neerslag te verwerken,
maar op den duur zaten we in een soort Kempische moesson regen.  Het was
niet altijd duidelijk of we nu naast of in de vaart reden.  De stemming in
de groep bleef echter bijzonder goed en we bereikten zeiknat maar
goedgemutst de kantine van Balen.
 
Daar aangekomen werd de schade opgenomen, en het moet gezegd, die was toch
redelijk aanzienlijk ... niemand had nog één drogen draad aan z'n lijf en de
gemiddelde lichaamstemperatuur was ongeveer 33° celcius.
Na een kort en krachtig overleg besloten we om van de nood een deugd te
maken, en rond 09.30 bestelden we onzen eerste trappist om terug op krachten
te komen.  (zie bijgevoegde foto) We hebben ons daar nog geweldig
geamuseerd, evenals de aanwezige serveuses, en zijn dan maar naar Merkplas
teruggereden, ook al in vrolijke stemming.  Toch nog goed getraind met 105
km op de teller.
 
Dat was meteen de laatste voorbereidingsrit voor de Ronde.
 
nog een dienstmedeling :
 
De fietsen worden VRIJDAG 03/04 om 18.00 uur geladen bij FRANK QUIRIJNEN
thuis.
 
tot woensdag

31-03-2009 om 08:47 geschreven door Jan  

Afgelopen woensdag verzeilde onze voorzitter Dirk C. eerder toevallig in de vrouwenploeg.  Hij was niet op tijd aan de sporthal en besloot dan maar om de groep tegen te rijden.  Toen hij in de verte een groep wielertoeristen ontwaarde in ‘midweek specials’ uitrusting draaide hij dan ook zijn stalen ros.  Groot was Dirk’s verbazing toen hij merkte dat het niet de B groep was die hem spoorslags naderde, maar wel de vrouwen.  Zoals het een goed voorzitter past besloot Dirk van de nood een deugd te maken en zich in te groep te integreren teneinde contacten te leggen met alle geledingen van de club !

De dames waren natuurlijk opgezet met de aanwezigheid van de voorzitter en vervolgden vrolijk taterend hun weg.  Ze maakten Dirk wel onmiddellijk duidelijk dat zijn plaats achteraan in de rij was.  Na enige tijd bemerkte Dirk dat er toch enige verschillen zijn tussen een vrouwelijk en een mannelijk peleton.  De belangrijkste even op een rijtje :

• De dames leggen een geweldige flexibliteit aan de dag in verband met het te volgen parcours.  Daar waar de heren jaar in jaar uit hetzelfde traject afwerken laten de dames zich leiden door de inval van het moment.  “Links” roept er plots iemand, en de ganse groep zwenkt af.  “Rechts” besluit een ander exemplaar, en ook aan dit commando wordt probleemloos gevolg gegeven.  De enige die danig in de war geraakte van al die plotse beslissingen was Dirk.  Hij moest zich dan ook tot het uiterste concentreren om niet in de verkeerde richting te rijden.
• Een ander opmerkelijk verschil met de heren : de dames houden op regelmatige tijdstippen even halt.  Redenen voor deze onverwachte stops kunnen zijn :
  • Het snutten van de neus.
  • Het drinken uit de bidon.
  • Het verorberen van een kleine snack.
  • Het laten passeren van tegenkomend verkeer.
  • Iemand die moet kakken.

Het moet gezegd, het gaat er bij de dames dus wel proper aan toe.  Niet zoals bij de heren waar altijd de kans bestaat dat je midscheeps wordt getroffen door één of andere snotklodder en/of rochel van een collega.

• Dirk stelde ook vast dat er heel wat kan bespaard worden op de aankoop van een koersfiets voor vrouwen.  De hedendaagse producenten rusten hun vehikels tegenwoordig uit met 20 of zelfs 30 versnellingen.  Daar moeten de dames eens goed mee lachen, met al die overbodige kul.  Dirk heeft geen enkele schakelactie opgemerkt,  de meiden hebben ruimschoots voldoende aan 1 versnelling !
• De dames voeren ook de veiligheid hoog in het vaandel.  Werkelijk iedere hindernis wordt geweldig luidkeels gemeld aan collega fietsters.  Dat was in het begin wel wat verschietachtig voor onze voorzitter die bijna van zijn fiets viel telkens er met hoge stem en keihard “PAALTJE !!!” of “KOT !!!” werd gegild.  Maar alles went.  En het is toch gedrag dat als voorbeeld voor de ganse club kan dienen !

Enfin, Dirk heeft zich goed geamuseerd EN veel geleerd bij de vrouwen.  Zo kwam hij ook te weten dat de dames wel eens moeite hebben met het vervangen en repareren van een binnenband, het afstellen van de remmen en nog wat van die technische prullen.  Onze voorzitter is volgaarne bereid om een praktische vormingsavond exclusief voor de dames te organiseren, mits er voldoende belangstelling is natuurlijk.  Kandidaten van het vrouwelijke geslacht kunnen zich mailsgewijs melden bij Dirk.

(Naar verluid zou Fons V., een specialist terzake, het luik ‘Snutten op de fiets voor beginners’ voor zijn rekening nemen.  Dat stuk gaat om begrijpelijke redenen door in den hof van de Glenn.)

16-04-2007 om 00:00 geschreven door Jan  

Na het succes van vorig jaar was er dit jaar opnieuw een flinke delegatie van de Midweek Specials aanwezig in de Ronde van Vlaanderen.

Ter voorbereiding werden er vanaf januari op zaterdagmiddag lange oefenritten afgewerkt.  De ritafstanden werden stelselmatig opgedreven met als hoogtepunt de rit naar Zierikzee waarbij er 220 kilometers onder de wielen schoven !  De voorbereidingsfase verliep niet altijd voor iedereen even vlekkeloos.  Zo verkeerde Walter J. tijdens één van de laatste tochten in grote nood.  De barre weersomstandigheden zorgden er voor dat onze anders toch zeer warmbloedige vriend in een staat van volledige onderkoeling terecht kwam.  Zijn lichaamsfuncties vielen één voor één uit, hij wist niet meer waar hij was en hoe hij heette.  De sukkelaar werd dan ook door enkele collega’s van de fiets gehesen en in volkomen bevroren toestand naast de chauffage van een café in Gierle neergepoot.  Het enige wat Walter gelukkig nog zelfstandig kon was zijn mond openen.  Dat was voldoende voor de immer bereidwillige Werner D. die Walter zijn leven redde door hem handmatig enige kommen soep te voederen.

De rest van de voorbereiding verliep min of meer vlekkeloos.

Er werd ook individueel duchtig bijgetraind, de één al wat meer dan de ander.  Zo werd ondermeer Dirk DV. om 06.00 ’s morgens gesignaleerd aan het Heiligdom van Scherpenheuvel tijdens één van zijn ochtendlijke trainingsritten !

De Ronde zelf dan.  De lange afstand (260 km.) werd gereden in 2 groepen.  Een groepje met Danny A., Dirk DV, Fons V. en Hild.  In de andere groep startten Swat A., Frank Q., Dirk D., Kristof M., Werner D., War VD, Ronny G. en Jan S..  Helaas kon het speerpunt van de ploeg, Gust C., de Koning van de Koppenberg, niet van de partij zijn.  Om 4.30 uur vertrokken we in Merksplas om dan om 07.00 uur in Brugge de rit aan te vangen.  Het weer was in ieder geval veel beter dan vorig jaar, het zou de ganse dag droog blijven.

Tijdens het eerste gedeelte van de tocht zat de wind grotendeels mee en aan kilometer 100 zaten we goed op schema met een gemiddelde van 32,5 per uur.  Verstandige coureurs verstoppen zich in het peleton, de kiekens van de Midweek Specials niet natuurlijk.  Als we een groep inhaalden namen we onmiddellijk het commando over om de snelheid erin te ouden, tot grote vreugde van vele andere wielertoeristen.  Dat we af en toe de verkeerde weg insloegen namen ze er gaarne bij.

De eerste hindernis van de dag, de wereldberoemde kasseien van de Paddenstraat, eisten echter hun tol.  Onze enige vrouwelijke vertegenwoordigster, Hild,  werd in de lucht gekatapulteerd en kwam na een korte vlucht tot stilstand tegen een verlichtingspaal.  Resultaat : een snee in de knie, een gekneusde elleboog en kapotte helm.  We weten allemaal dat Hild grotendeels is opgetrokken uit staal en gewapend beton, ze schudde even het hoofd, sprak de woorden “godvermiljaardenondedju, welke snul heeft die kasseien hier zo weggetast !?! “, en sprong vervolgens terug op haar fiets om de weg te vervolgen.  Helaas, het mocht niet zijn, want na 20 kilometer was de pijn zelfs voor Hild niet meer te harden en moest ze de strijd staken.  Het resterende trio reed gezwind de ronde uit.  Fons V. maakte naar goede gewoonte van elke bevoorradingsstop gebruik om een sigaretje te smoren en volop van het landschap te genieten.  Dirk DV maakte de ganse dag een bijzonder frisse indruk.  Hij was dan ook voorzien van zijn gloednieuwe koersfiets en dat bezorgde hem duidelijk een uitstekende moraal.  Danny A. tenslotte moest na het uitvallen van Hild de eer van de familie hoog houden.  Hij bereikte fris als een komkommer de eindmeet, richtte na aankomst zijn blik op oneindig en sprak de historische woorden : “ik had begot nog harder gekund !”.

Het andere groepje kreeg ondertussen ook met tegenslag te maken.  Op één of andere kasseistrook kreeg Kristof M. naar eigen zeggen plotsklaps “een raar gevoel aan zijn gat”.  We dachten eerst dat dit te wijten was aan de supersonische snelheid waarmee hij over de kasseiën raasde, maar op een volgende strook bleek dat zijn zadelpen aan het scheuren was.  Ergens in Zwalm vonden we een fietsmaker die het euvel herstelde en konden we onze tocht verder zetten.

Omwille van een misverstand bij één van de bevoorradingen viel het groepje uiteen.  De Swat en de War raakten voorop en we zouden ze omwille van omstandigheden pas na de finish terug zien.  Een kilometer voor de meet besloot de Swat dat een Ronde van Vlaanderen zonder valpartij iets is voor watjes.  Hij smakte dan ook stijlvol tegen de grond en gelukkig had ook hij een helm op.

Er werd stevig doorgevlamd en door de hoge snelheid en de opeenvolging van hellingen begon de vermoeidheid natuurlijk toe te slaan.  Vooral onze vriend Werner D. kreeg het geweldig lastig in de bergzone.  We werden getuige van een merkwaardig medische ontwikkeling.  Werner D. kreeg namelijk bij elke beklimming een andere kleur.  Eerst was ie gewoon bleek, dan werd hij beige, op de Berendries en de Boigneberg sloeg hij groen uit en op de Paterberg en de Taaienberg kreeg zijn vel een blauwe schijn …. Opgeven staat echter niet in Werner’s woordenboek en als een echte Flandrien vervolgde hij zijn weg.  En …een mirakel geschiedde want op de Muur en de Bosberg, de laatste hellingen van de dag,  kreeg Werner zijn vertrouwde zalmroze kleur terug en de laatste kilometers van de dag begon hij nog als een gek aan de kop te sleuren !

In de loop van de dag begon het op te vallen dat de anders immer strijdlustige Frank Q. zich wel erg gedeisd hield.  Toen de Tenbosse straat eraan kwam werd duidelijk waarom.  Met een dierlijk gebrul dat menig buurtbewoner doodsangst bezorgde lanceerde hij zich op de grote versnelling.  Stil vallen was er niet bij, en zo beleefde Frank zijn moment van glorie.

In de loop van de dag werd er trouwens duchtig slag geleverd op elke helling en elke kasseistrook.  Ronny G. bleek vooral bergop in zijn element en Dirk D. imponeerde op de muur.  Iedereen bleek in grote form zodat de prijzen min of meer gelijkmatig verdeeld werden.

Na 9 uur fietsen, een uur rapper dan vorig jaar, bereikten we de meet.

Nog een woord van dank ook voor onze begeleiders.  Monique, Kristel, Dirk C.,en Walter J. zorgden ervoor dat we de ganse dag goed bevoorraad werden.

De zondag werd er gezamenlijk naar de Ronde gekeken in de Glenn.  De verwedde vaten werden er vakkundig tegen een flink tempo geledigd.  Het onvermijdelijke gebeurde … na enige tijd en vele pinten werd er opnieuw gewed voor volgende jaar.  Jimmy Q. vertrouwde het zaakje niet en greep plots naar pen en papier.  De ganse namiddag heeft hij zich bezig gehouden met de weddingschappen te noteren.  Omdat de kwaliteit van zijn geschriften er onder invloed van de enorme alcoholconsumptie zienderogen op achteruit ging, is enkel het eerst blad (en dan nog enkel de voorkant) min of meer leesbaar.  Hieronder volgt een waarheidsgetrouwe weergave van zijn notities.

Volgende weddingschappen zijn vastgelegd voor het volgend jaar 2008

1   Frank Quirynen Parijs-Roubaix

2   3 dagen voor de Cees binnen

3   Bart Quirynen Rijd Parijs-Roubaix anders een vat

4   Als Walter Jones Parijs-Roubaix rijd verdiend hij een vat van Frank

5   Als Walter niet uitrijd geeft hij een vat

6   Werner Druits zet in Parijs-Roubaix de puntjes op de i  ( eerst aankomen ) anders een vat

7   Fons Vermeiren rijd Parijs-Roubaix anders een vat

8   Cees rijd in Lennik bij de 3 eerste ( vat )

9   Frank Quirynen rijd in lennik bij de 10 eerste ( vat )

10 Bart Quirynen rijd lennik uit ( vat )

11  Jurgen driesen en Peter rijden de 265 km van de ronde van vlaanderen ( vat )

12 De Cees is voor de Frank in Parijs-Roubaix anders een vat

13 Gust Coekelbergs ??

Verslag : Jimmy Quirijnen

De aandachtige lezer zal ongetwijfeld opmerken dat in het verslag niet alles even kristalhelder is.  Zo is het mij niet volkomen duidelijk wat er precies bedoeld wordt met punt 2 en punt 13.  Voor meer uitleg kan ik enkel doorverwijzen naar de toenmalige verslaggever van dienst.

De rest van de namiddag reconstrueren is niet echt makkelijk.  Het geluidsniveau in de groep steeg met de minuut en er viel al eens iemand van z’n kruk.  Sommigen beweerden de dag nadien dat ze niet gegeten hadden terwijl er toch vrachten frut naar binnen gespeeld zijn.  Iemand anders werd wakker in z’n auto en wist niet meer hoe hij daar in geraakt was.  Weer anderen  kregen hun fietsslot niet open of waren de nummer vergeten, kortom, het was weer van dat …  Tussendoor namen we ook afscheid van de Cees die enkele dagen later naar Compostella zou vertrekken.  Walter J. stelde onder grote belangstelling zijn website voor waar je de belevenissen van de Cees kan volgen : www.ceesnaarcompostela.be . De moeite van het bekijken waard.

Voilà, dat was het zo ongeveer.  We kunnen weeral terugblikken op een geslaagd weekend.  Benieuwd hoe het volgend jaar afloopt met Parijs - Roubaix op den almenak.

01-04-2007 om 00:00 geschreven door Jan  

De Midweek Specials vertonen zich meer en meer in de klassiekers.  Eerder op het jaar werden de ‘Ronde van Vlaanderen’, de ‘Bilzen Classic’, ‘Landen-Herent-Landen’, ‘Luik-Bastenaken-Luik’ en tal van andere ritten door verschillende van onze clubleden met de vingers in de neus uitgereden.

Afgelopen zaterdag  moest er gekozen worden want zowel de ‘Brabantse Pijl’ als de ‘Gran Fondo Eddy Merckx’ stonden op het programma.  En zoals dat in alle grote wielerploegen het geval is werden er 2 delegaties uitgezonden.  Dirk D., Kristof M, Dré S., Werner D., Jürgen D., Swat A. en Jan S. gingen voor de ‘Merckx’, in de ‘Brabantse Pijl’ werden we vertegenwoordigd door Walter J., Frank Q., Dirk D. en Jos L.

Bij de ‘Babantse Pijl’ was de reporter niet ter plaatse, maar uit de getuigenverklaringen achteraf kwamen we toch één en ander te weten.  Er werd gestart en aangekomen in Ninove voor een rit van 130 km. over golvende wegen.  De ondergrond bleek niet altijd van uitmuntende kwaliteit te zijn zodat onze ploegleden wel eens door elkaar gerammeld werden.  Diezelfde golvende wegen vormen wel het favoriete parcours van Frank Q. die naar eigen zeggen ‘geweldig in form was en van heel den dag niet van zijnen 52 is afgeweest!’.  Andere leden bevestigen inderdaad dat hij met ver opengesperde neusgaten en gatskaken elke heuvel als een wilde buffel bestormde.  Menig andere deelnemer schrok zich dan ook te pletter als hij voorbijgeraasd werd door een ontketende Frank Q. wiens strakgespannen kuiten en wijd  uiteenstaande ellebogen deden denken aan Briek Schotte in zijn beste dagen.  Iets verderop volgde dan Jos L. die duidelijk koos voor een andere, veel elegantere stijl gebaseerd op een soepele pedaaltred.  Naar het schijnt oogstte Jos met deze manier van rijden heel wat bijval bij de vrouwelijke rijdsters !  Nog wat verder  volgde dan Dirk D. die het recreatieve aan het professionele koppelde door met een ware kennersblik de Brabantse runderstapels al fietsend aan een gezondheidsonderzoek te onderwerpen.  Naar goede gewoonte verklaarde hij ook deze keer weer herhaaldelijk ‘nooit van mijn leven nog!’.  In de achtergrond weerklonk regelmatig de kreet ‘ARRIBA, ARRIBA, ik heb goesting in kebab !!!’  Voor onze clubleden het geruststellende teken dat Walter J. ook nog van de partij was.   De vrouwelijke wielertoeristen die eerder bewonderende blikken wierpen naar Jos L. werden vervolgens opgeschrikt door Walter J. die hen trakteerde op een vette knipoog.  Tegelijkertijd stak hij zijn rechterarm omhoog en voerde rechtstaand op de pedalen een vreemdsoortige heupbeweging uit.  Blijkbaar een Mexicaanse gewoonte waar hij niet goed vanaf geraakt.

De ‘Merckx’ dan.  Door omstandigheden zoals daar zijn overslaping en de weg kwijtraking arriveerden we pas om 8u15 in Hamoir.  De groepsstart voor de 165 km was om 8:30 dus moesten we op volle snelheid naar de inschrijvingen om de startnummers af te halen.  Dat lukte op het nippertje en om 8:30 uur stipt stonden we aan de start, op de eerste rij nog wel , tussen alle favorieten voor de eindzege!  Eén probleem, door de tijdsdruk was er helaas geen tijd meer voor het gebruikelijk kakske.  Belangrijk natuurlijk in een rit waar er veel moet geklommen worden (3100 hoogtemeters) en elke gram telt.  Deze extra ballast varieert van persoon tot persoon en schommelt tussen 265 gram (Dré S.) tot een forse 1 kilo 800 gram (Werner D.).

Tijdens de eerste 20 km ging het er bijzonder zenuwachtig en gevaarlijk aan toe.  Iedereen wilde vooraan zitten vooraleer de eerste serieuze hindernis van de dag, Les  Chambralles, eraan kwam.  Dat resulteerde spijtig genoeg in verschillende valpartijen en 10-tallen bijna valpartijen.  Plezant is anders !   Het onvermijdelijke gebeurde dan ook en toen er vooraan enkelen tegen de grond sloegen waren Dirk D. en uw reporter er ook bij.  Mezelf kon gelukkig snel de achtervolging inzetten zonder noemenswaardige schade, Dirk D. had meer pech, een scheur in z’n voorband.  Werner D.had ondertussen ook de plek des onheils bereikt.  Onze vriend beschikt niet alleen over een gezonde stoelgang maar heeft ook een gouden hart want hij  bood spontaan zijn voorwiel aan Dirk D.aan.  Deze laatste zag echter een goed klassement in rook opgaan en besloot terug naar Hamoir te rijden, een nieuwe buitenband te steken en op z’n eigen nog een plaatselijke toer te maken. 

De ellende was nog niet gedaan, want Kristof M. die samen met Dré S. goed op dreef was kreeg te maken met een gebroken spaak in z’n voorwiel.  De wanhoop nabij stopte Kristof bij een bejaard Ardennees echtpaar dat rustig de voorbij flitsende renners stond gade te slaan.  “GAAT EEN KNIPTANG HALEN !!!” brulde Kristof in de richting van het nietsvermoedende koppel.  Kristof besefte niet onmiddellijk dat hij zich in het Franstalig landsgedeelte bevond en dat daardoor het door hem herhaaldelijk geschreeuwde bevel “EEN KNIPTANG, EN RAP BEGOT !!!” voor een communicatieprobleem zorgde.  Ook wel omdat deze kreten gepaard gingen met enige schuimvorming op zijn lippen en de doordringende blik van een waanzinnige.  Toen na een poosje de hartslag van het bejaarde koppel terug zakte tot een medische aanvaardbaar niveau en Kristof  overschakelde op gebarentaal kwam alles toch in orde.  Het oponthoud had echter 20 minuten geduurd en niettegenstaande een razende achtervolging kwam Kristof 9 minuten te kort om de tijdslimiet voor goud te halen.

Jürgen D. was eveneens als een raket uit de startblokken geschoten.  Het moet zijn dat hij zich in die aanvangsfase wat vergallopeerde want toen hij op de Côte de Warmonfosse, na 33 km. door Dré en Kristof (toen nog met een heel voorwiel) badend in het zweet werd voorbijgereden hoorden deze laatsten hem herhaaldelijk prevelen “hier gaan vandaag lijken uit de kast vallen …”.  Dat het profetische woorden waren bleek later op de dag want mede door de warme weersomstandigheden vielen er vele opgaves te noteren.

            De eerder vernoemde Werner D. kreeg helaas te kampen met medisch ongemak.  Hij kreeg namelijk geweldig veel last van zijn ‘honderug’ of zoiets.  (een lichaamsdeel waarover niet ieder van ons beschikt.)  In ieder geval, het deed te zeer om verder te rijden.  Maar Werner, zoals we hem kennen, liet het niet aan z’n hart komen.  Terwijl de rest afzag op de fiets breide hij een gastronomische vervolg aan de ‘Merckx’ door zich volledig ontspannen op een zonovergoten terras te placeren en te genieten van de geneugtes van het leven.

Voor de rest kende de Merckx een vlekkeloos verloop : Swat A., Dré S en uw reporter reden binnen de tijdslimiet voor goud en achteraf was iedereen, pech of geen pech, tevreden. 

10-06-2006 om 00:00 geschreven door Jan  

Op zaterdag 1 april vertrokken om 4.30 uur, 8 midweek specials, vergezeld van enige begeleid(st)ers naar Brugge.  Om 07.00 uur werd daar de start gegeven van de 260 km tellende Ronde van Vlaanderen.  En … er stond natuurlijk één en ander op het spel.  De Sees en Gust C konden een vat verdienen door uit te rijden, en Frank Q zou er ook eentje betalen als ie binnen de 10 uren binnen was.  Er was ook nog gewed voor voedsel, maar hoe dat precies in mekaar zat is me nooit echt duidelijk geworden.

Na een voorspoedige reis waarbij we onderweg ook nog een sportieve collega van de Marc oppikten stonden we ruim voor 7 uur op de grote markt van Brugge.  Iedereen maakte zich klaar voor de tocht en dat ging naar goede gewoonte gepaard met het nodige lawaai.  Dat trok natuurlijk de aandacht van de aanwezig pers.  Het duurde dan ook niet lang of er verscheen een heuse camera ploeg van de VRT onder leiding van Lieven van Gils in onze rangen.  Het moet zijn dat Dirk D. er op dat ochtendlijke uur er nog het best uit zag, want die werd onmiddellijk gecharterd voor een diepte-interview.  Bestuurslid Kristof M. dacht onmiddellijk aan de belangen van de sponsor en zette promt de juiste klak op het hoofd van Dirk.  Tijdens het interview vond Werner D dat het tijd was om zijn gat in te smeren met broekzalf.  We vernamen uit goede bron dat de VRT honderden telefoons kreeg van diep geschokte kijkers die protesteerden tegen het tonen van de geweldig behaarde kont van Werner D.  Dat ge niet mooi moet zijn om op den TV te komen werd duidelijk toen Lieven Van Gils de Sees begon te interviewen.  Journalist van Gils had te laat door dat dat een gruwelijke vergissing was.  Het interview werd om begrijpelijke redenen niet uitgezonden.

Nadat Marc VG nog een Hollander die zijn koersbroek vergeten was uit de nood hielp konden we starten : het was 7.30 uur.

Na 20 minuten splitste de groep.  Frank Q, die voor de 10 uur ging, pikte aan bij een iets sneller groepje, daarbij vergezeld door Marc VG, Kristof M, Dirk D, en Jan S.  Gust C., de Sees, Fons V en Werner D kozen voor een iets rustigere start.

Frank Debosere had regen en wind voorspelt, en dat hebben we geweten.  De eerst 2 uren viel het water met bakken uit de hemel en de wind zat schuin tegen.  Plezant is anders, er werd veel op de kant gereden, beschutting zoeken in de groep was er niet bij en er werd ook niet echt snelheid gemaakt.  In de loop van de voormiddag klaarde het gelukkig op en in de namiddag kwam zelfs de zon af en toe piepen.

We hadden er vooraf op gerekend dat we de eerste 150 km rustig in een groep konden meerijden en dat er genoeg idioten zouden zijn die aan de kop wilden sleuren.  Niet dus !  We moesten zelf regelmatig initiatief nemen om de snelheid er in te houden en we deden in de loop van de dag veel kop.  Dirk D. kreeg problemen met zijn achter-derailleur waardoor hij altijd 52-19 moest rijden.  Ideaal is dat zeker niet.

Na een dikke 3 uren fietsen konden we even bijtanken bij voorzitter Dirk C die met de Lode zijn buske aan de kant van de weg stond.  We kregen ook den Dirk zijn derailleur terug in orde en begonnen gezwind aan het volgende stuk, op weg naar de zone van de waarheid.  Het tweede groepje volgde daar op ongeveer 20’.

De tocht verliep in beide groepjes uitstekend.  Frank Q en Werner D reden allebei een keer plat, maar voor de rest werden we niet afgeremd door mechanische tegenslagen.  Er moest wel regelmatig geplast worden, de één al wat meer dan de ander.  Vermeldenswaardig is zeker de oplossing van  Marc VG.  Die had namelijk al snel de gewoonte aangenomen om voor elk rood licht zijne sjarel boven te halen en onmiddellijk te starten met een lozing.  Als het licht op groen sprong, alles terug op zijn plaats en ju met de geit.  Dé manier natuurlijk om zo weinig mogelijk tijd te verliezen !  (Soms wel verschietachtig voor toevallige voorbijgangers.)

De eerste echte hindernis van de dag kwam er aan.  De kasseiën van de Paddestraat !  Een strook van bijna 3 km waarbij iedereen grellig dooreengerammeld werd.  Het is de kunst om in het midden van de baan te blijven waar de kasseien het hoogst liggen.  Niet gemakkelijk, zeker omdat het er redelijk nat bij lag.  Er blijkt ook een rechtstreeks verband te bestaan tussen het gewicht van de rijder en het vermogen om goed over kasseien te rijden : hoe dikker hoe beter.  Het zal dan ook niemand verwonderen dat Frank Q er volledig in zijn element was.  De net vernoemde Marc VG liet zich in deze zone opnieuw opmerken door een onschuldige Engelse wielertoerist gewoonweg in de gracht te catapulteren.

Kasseien kregen we vanaf nu regelmatig voor de wielen en dat zorgde op den duur wel voor wat overlast.  Volgende lichamelijke klachten vielen te noteren : pijnlijke polsen, stijve handen, zere nekken, gezwollen kloten, verschroeide voetzolen en hier en daar een schuurwondje aan het gat.  Kortom, fietsen is een fijne hobby!

De eerste groep had blijkbaar weinig oog voor de omgeving want op een gegeven moment raasden ze het bevoorradings buske gewoon los voorbij.   Dat zorgde even voor wat ongerustheid want we kwamen zonder drank te zitten.  Gelukkig was er nog ergens een controle post waar we drinken konden inslaan.  Vlak daarna vonden we onze bevoorraders terug.

Ondertussen kwam de eerst van 17 helling in het vizier : de Molenberg.  Een haakse bocht naar rechts en dan vollen bak omhoog.  Vanaf nu volgden de bulten elkaar in snel tempo op.  Iedereen geraakt er goed over.

Vooraf werd er in heel het land gespeculeerd over de koppenberg.  Daar zou niet op te rijden zijn wegens te veel modder.  En inderdaad, het was de enige helling waar bijna iedereen voet aan de grond moest zetten.  Bijna iedereen, want uit opnieuw uit goede bron konden we vernemen dat er zaterdag 3 coureurs fietsend boven geraakten : het ging om Sven Nijs, ex wereldkampioen veldrijden , Luigi Sambrosi, een Italiaanse ex prof die ooit nog uit de giro werd gezet na dopingmisbruik, en … onze eigenste Gust C.  Gust verbaasde vriend en vijand met zijn bovenaardse prestatie.  Door middel van een uitgelezen combinatie van kracht, techniek en stuurmanskunst slaagde Gust waar 14.997 anderen faalden.  Na afloop werd hij dan ook volledig terecht uitgeroepen tot ‘Koning van de Koppenberg’! 

Enfin, om een lang verhaal kort te houden, iedereen reed de Ronde uit, niemand zat echt kapot en we hebben er allemaal geweldig van genoten. 

Een woord van dank ook voor den Dirk C. die alles weer voortreffelijk geregeld had, en die de ganse dag voor iedereen in de weer was, zoals hij dat ook al eerder op het jaar deed bij onze trip naar Zierikzee.  Merci Dirk !

De kans dat we volgend jaar opnieuw uitrukken is reëel, want op de afterparty van zondag werd er opnieuw gewed.  Onze Mexicaanse vriend Walter J en grootgrondbezitter Jimmy Q (die volgens de eerder vermelde theorie als een raket over de kasseien moet kunnen vliegen) waren zodanig onder de indruk van de geleverde prestaties dat ze plechtig verklaarden volgend jaar hetzelfde te doen.  Er was ook nog een derde moedigaard, maar ik weet niet meer wie dat was.  Dat is trouwens niet het enige dat ik me niet meer kan herinneren van die zondagmiddag …

01-04-2006 om 00:00 geschreven door Jan