Tussen de soep en de patatten toch nog rap een verslagje
van de laatste rit.
Afgelopen zaterdag verschenen er 23 fietsers om onze
wekelijkse tocht naar Scherpenheuvel aan te vatten. De trouwe blog lezers hebben kunnen
vaststellen dat we vorige week nogal wat tegenslag hadden met platte
banden. Deze keer was het nog veel
erger gesteld met de pech !
De miserie begon al in Vosselaar, waar onze populaire
mental coach Werner D. te kampen kreeg met een inzakkende zadelpen. Gewoonlijk wordt dit euvel veroorzaakt door
overgewicht, maar in het geval van Werner, die nu al messcherp staat, is daar
duidelijk geen sprake van. Onze vriend
wou de zaak oplossen door zijn vijs wat bij te draaien. Hij ademde eens diep in
en draaide vervolgens de vijs los over natuurlijk. Werner moest gedepanneerd worden door zijn
echtgenote, we zouden hem op de terugweg
tegenkomen.
Aan wat dat nu feitelijk ligt, ik zou het niet weten,
maar het regende platte banden. 10
(TIEN!!!) stuks in totaal. Sommigen
wijten dat aan de slechte staat van de wegen na de winter, anderen hebben het
over de mindere kwaliteit van de bandjes tegenwoordig, de natte
weersomstandigheden misschien, In ieder geval, dit is het eerste jaar dat we
zoveel plat rijden. Misschien voor het
vertrek toch eens naar de staat van de bandjes kijken en ze op tijd
vervangen.
De eerste prijs om-ter-t-meest-platrijden ging zonder
twijfel naar Fons V. die maar liefst 5 keer prijs had. Toen ter hoogte van Poederlee zijn 5° band
met een luide knal de geest gaf, kreeg de Fons een enorme depressie. Uit pure wanhoop besloot onze vriend om
eveneens naar zijn echtgenote te bellen om een depannage te
regelen.
Tot overmaat van ramp begon het te regenen, en de
duisternis deed haar intrede. Op de
grote baan rijden werd te gevaarlijk en we besloten dan ook om binnendoor langs
Vosselaar aan te komen. Zeiknat en
doorkoud bereikten we rond 18.15 uur Merkplas.
Buiten de immer dorstige boer Charel waren er geen kandidaten voor de
nabespreking in de Glenn. De meesten doken rechtstreeks in een heet
bad.
Volgende week hopelijk meer geluk
!
En ik zou het nog bijna vergeten. We waren natuurlijk allemaal heel blij met de
aanwezigheid van Gust C., de Koning van de Koppenberg, die zich met een door
hemzelf ontwikkeld trainingsschema prepareert voor de Ronde ! In de gaten houden die kerel
!
De route kan je via Google Earth bekijken (indien geïnstalleerd) door bijgevoegd bestand te downloaden en te openen.
VERSLAG
Zoals je op bijgevoegde foto kan zien bereikten we afgelopen zaterdag voor de eerste keer dit jaar de basiliek van Scherpenheuvel. De rit werd met 15 stuks afgehaspeld.Er waren nogal wat afwezigen omwille van de aangekondigde stormwind.Die wind bleek al bij al nog mee te vallen, het waren vooral de platte banden die ons parten speelden.
Het eerste slachtoffer was Jef VS die ergens tussen Herentals en Tongerlo plat reed. Jef is geweldig professioneel uitgerust en hij rijdt dan ook met echte tubes.Een platte tube kan je natuurlijk niet fixen door een nieuw binnenbandje te steken.Jef was dan ook voorzien van een speciaal product dat het midden hield tussen silicone en zelf gedraaide mayonaise.Op deskundige wijze injecteerde Jef het product in zijn tube en kon vervolgens zijn weg verder zetten.
Op de plaats van het eerder beschreven euvel ontsnapte mental coach Werner D. aan een hachelijk avontuur.Terwijl Jef zijnen tube repareerde maakte Werner van de gelegenheid gebruik om te plassen.Als locatie koos hij een naburig weiland uit.Werner was nog maar net aan zijn actie begonnen of hij werd opgeschrikt door een luid balkende ezel die duidelijk zin had in een wortel. Gepijpt worden door deze enthousiaste viervoeter ging onze mental coach toch iets te ver en hij trok zich dan ook wijselijk terug.Volgens sommigen onder ons een gemiste kans
Ter hoogte van de abdij van Averbode was het weer prijs.Twee platte banden, één voor boer Charel en één voor Sven R. Gelukkig geen ezel in de buurt.De reparatie verliep redelijk normaal.
Voor de eerste keer werd de Vinkenberg bedwongen en reden we vervolgens Scherpenheuvel centrum binnen.Na een bezoekje aan de bakker wilden we de terugtocht aanvatten toen we vaststelden dat Dirk D. plat stond.Vlak voor een marktkramer die zijn kost verdiende met de verkoop van gaine-onderbroeken voor dames.Voor de jongeren onder ons een openbaring, en voor velen onder ons een bron van inspiratie voor de nakende valentijn
Als kers op de taart reed de Jef nog een tweede keer plat ter hoogte van de abdij van Tongerlo.Omdat zijn reparatieproduct op was, restte Jef niets anders dan ter plaatste te blijven en zijn geliefde op te bellen.In afwachting van de repatriëring bezocht Jef een plaatselijke horeca zaak alwaar hij enkele Tongerlos degusteerde om zijn tegenslag te verwerken.
De rest van de rit verliep zonder problemen.Door de vele platte banden waren we maar net voor den donkere binnen in ons club lokaal.
Naar goede gewoonte volgde er nog een interessant evaluatie gesprek waar na verloop van tijd en tot onze grote verbazing ook St. Niklaas aan deelnam
Het andere is een bestand om de route te zien via Google Earth. Zij die dit hebben geïnstalleerd kunnen via klikken op het bestand dit downloaden en openen. In Google Earth zie je dan de gereden route.
Veel plezier!
VERSLAG
Afgelopen zaterdag stonden er 17 vertrekkers aan de melkerij. Het was behoorlijk koud, maar de zon scheen, en dat zorgt altijd voor een uitstekende gemoedsgesteltenis. We besloten om voor de eerste keer dit seizoen naar Scherpenheuvel te rijden. Een route die iedereen onderhand wel los van buiten kent. Alles verliep naar wens : de snelheid bleef binnen de afgesproken perken en naar goede gewoonte werden de andere weggebruikers uitbundig begroet.
Het enige oponthoud werd veroorzaakt door Frank Q. wiens zakske begon te scheuren en de inhoud ervan dreigde tussen zijn wielen te geraken. Toch eens laten nakijken Frank.
Ter hoogte van de abdij van Tongerlo kreeg Hild W., de enige vrouw in onze rangen, een kleine inzinking. Ze wou dan ook op eigen kracht de terugweg naar Merksplas aanvatten. Maar onze mental coach Werner D. dacht daar duidelijk anders over. Middels een kort en krachtig motivatiegesprek wist hij Hild te overhalen om de tocht samen met ons verder te zetten. Volgens Danny A. heeft Hild W. die nacht goed geslapen !
Diezelfde mental coach werd even later het slachtoffer van een aanval van volledige zinsverbijstering. Aan de kop van het peloton rijdend draaide hij bijzonder enthousiast de expresweg Westerlo-Aarschot op. We ontsnapten ter nauwernood aan een katastrofe.
De rest van de rit verliep voorspoedig en na 120 km bereikten we terug de heimat.
Volgende zaterdag verzamelen we opnieuw om 13.00 uur aan de melkerij. De weersvoorspellingen zijn goed : droog en 10°, meer moet dat niet zijn. Aansluiten is nog altijd mogelijk, hoe meer zielen hoe meer vreugd !
Gezien onze vaste verslaggever ziek was (tesamen met enkele anderen) is deze week het verslag opsteld door Walter J. Deze week helaas geen foto's of route-informatie.
Om 13u zoals afgesproken aan de melkerij vertrokken richting... was nog niet duidelijk??? Scherpenheuvel of "Drei Eiken". Verschillende mensen waren net genezen van een valling en wilden eigenlijk niet te ver fietsen. De weergoden waren ons redelijk goed gezind: temp. 5 graden, bewolkt maar droog!! ideale omstandigheden om te fietsen.
Groot was onze verbazing toen wij aan de start om 13.15u nog steeds verschillende collega's misten, Peter M., Werner D., Dirk D., Jan S. normaliter zijn deze goede "koptrekkers" er maar we hebben ze niet gezien... Achteraf hebben wij vernomen dat die allemaal ook met een of ander virus van de griep in hun bed lagen, Mexicaans of niet is niet geweten. Hopelijk zijn ze tegen volgende week terug gezond.
In groep vertrokken richting "Beers" (ik begrijp nog altijd niet waarom wij niet langs de Moerstraat rijden, het is er veel rustiger). Het tempo was vlotjes maar perfect! Iedereen kon goed volgen maar af en toe moesten we toch eventjes fluiten of roepen om de km-teller in de gaten te houden, waar dan ook meteen op gereageerd werd met een aanpassing van de snelheid. Iedereen was enthousiast en blij dat het droog was.
We zijn tot de weg daar in "Drei Eiken"gereden, waar de eerste heuveltjes ons stonden te wachten. Daar was wel te zien dat mijn conditie nog verre van goed is. Ik was op dat moment kop aan't trekken maar ik moest meteen een plaats of 6 naar achter schuiven! En tot mijn grote verbazing ging mijn hartslagmeter tot 265!!! Dus bij deze mijn "zakske" (buik volgens Cees) zal toch wel weg moeten anders gaat het niet lukken!!!
Op de terugweg op de hoogte van Wechelderzande moesten wij het tempo wat lager houden. Er waren een paar collega's die de afstand in de beentjes begonnen te voelen en deze deden pijn natuurlijk. De afstand zit er nog niet helemaal in maar dat komt wel goed. In totaal hadden wij 112km op de teller toen wij arriveerden in ons stamkroeg "Cafe De Glenn". We hebben in totaal een keer of 3 plat gereden, de laatste zelfs van Frank Q. op welgeteld 1.5km voor het eind!! Maar het is wel begrijpelijk als men de slechte staat van onze wegen en fietspaden ziet!
Zo beste vrienden, zoals jullie kunnen lezen, de voorbereiding voor de Ronde van dit jaar is moeizaam begonnen, maar een ding is zeker... Zorg dat je niet te veel ritten mist want anders.... ....... kan je niet meer volgen....
Vrienden van de fiets, hartelijk welkom op onze blog. We zijn ondertussen half januari, de allerhoogste tijd dus om te starten met de voorbereiding voor de Ronde van Vlaanderen ! Met wat geluk vind je hier wekelijks een verslagje van de trainingsritten en aankondigingen van wat komen gaat.
Naar goede gewoonte verzamelen we elke zaterdag aan de melkerij. Iedereen is van harte welkom om mee te fietsen. We rijden 30 km/uur op den teller gelijk dat ze zeggen, en we draaien om de 3 km door. (je kan ook gerust heel de rit in het peleton blijven zitten natuurlijk)
Afgelopen zaterdag haspelden we met ongeveer 17 stuks een rit af richting Tongerlo. Alles verliep naar wens, enkel Dirk VD kreeg af te rekenen met spaakbreuk. Hij is op zijn gemakske langs de kortste weg naar huis gereden. Verder is er onderweg niet veel spectaculairs gebeurd, we moeten er duidelijk nog inkomen. Het was wel goed te zien dat de meesten geen honger geleden hebben tijdens de feestdagen. Veelvuldige spekvorming zorgde voor gespannen fietstruikes, bij den éne al wat harder dan bij den andere. Geen probleem, als we nog een paar weken verder zijn veranderen al die vethopen langzaam maar zeker in afgetrainde atletenlichamen !
Nu zaterdag verzamelen we op 13.00 uur aan de melkerij, we zijn ribbedebie voor een oefengalop van ongeveer 90 km.
Afgelopen zaterdag was het zover, de Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen. De strenge en vooral lange winterperiode zorgde ervoor dat de meesten onder ons wat minder trainingskilometers in de benen hadden, maar de zaterdagse voorbereidingsritten maakten veel goed.
Om 05.00 uur vertrokken we in vrolijke stemming met 2 busjes fietsers (12 in totaal) en 1 busje vélo’s naar Brugge voor de tocht van ongeveer 260 km. De weersvoorspellingen waren alles behalve schitterend, maar we stonden er voor en we moesten er door. Achteraf gezien viel het nogal mee. Enkele stevige regenbuien, behoorlijk koud en flink wat wind, maar we hebben het al erger meegemaakt.
Om 7.30 startten we trouwens onder een schitterend blauwe hemel op de markt van Brugge. Iedereen weet dat de eerste 130 kilometers niet de meest interessante zijn. Dat was nu niet anders : veel grote banen, dikwijls met een grote groep tegen een lage snelheid over smalle fietspaden. Het duurde dan ook een hele poos eer we onze bevoorraders voor de eerste keer tegenkwamen. Dit jaar werden we weer uitstekend gesoigneerd door onze begeleiders : Wim H., Eric VDH, Luc M. en Wouter R. Zij zijn van 5.00 uur ’s morgens tot 22.00 uur ’s avonds voor ons in de weer geweest, geweldig bedankt daarvoor jongens !!!
Omdat er in het eerste gedeelte van de rit weinig te beleven viel, amuseerden we ons door zoveel mogelijk mensen luidop nen goeiëndag te wensen. Een schoon gebruik dat we ook tijdens de voorbereidingsritten veelvuldig in de praktijk brachten. We concentreren ons daarbij vooral op de bejaarde medemensen. Als er schoon vrouwvolk langs het parcours staat spannen we ons automatisch wat extra in. We merken dat deze communicatieve wisselwerking met de plaatselijke bevolking op veel sympathie kan rekenen ! Doordat de meeste mensen ons ook enthousiast van antwoord dienden, konden we wel vaststellen dat er in de Vlaanders nog veel werk is voor tandartsen. Meer dan 80% van de mensen daar mankeren nen helen hoop tanden ! Misschien dat dat nog iets met den oorlog te maken heeft … ?
Ondertussen naderden we de heuvelzone. Het eerste bergske was ‘Den Ast’. Een bultje van 3 keer niks, we waren er over voor we het wisten. Dan kregen we een nijdig stuk wind op kop langs een soort Bels Lijntje tot aan de ‘Kluisberg’. Vanaf dan volgden de hellingen mekaar in snel tempo op. Door het slechte weer lagen de kasseien er geweldig vettig bij. We moesten dan ook af en toe noodgedwongen en zeer tegen onze zin, voet aan de grond zetten. Vooral de Patersberg en de Koppenberg bleken lastige klanten. Niet alleen de vettige kasseien zorgden voor problemen, het was op de bergskes ook drukker dan de vorige jaren.
Het was al snel duidelijk dat de prijs van ‘Flandrien Van Het Jaar’ dit jaar ging naar onze vriend Kristof M. Deze jongeman etaleerde een nooit geziene forme. Op elke bergske kwam hij eerst boven en over de kasseiën vloog hij los overheen. Spijtig dat het om 20.00 uur donker was, anders had ie de Ronde nog een keer gedaan !
Onderweg kregen we nog met enkele platte banden te maken. De grootste mechanische tegenslag was dit jaar voor onze vriend Gust C. Zijne manivel kwam los en moest regelmatig vastgezet worden. Eerst om de 30 km, maar op het einde om de 3 km ! Ik denk dat de Gust zijne vélo met den oud-ijzer slag van de KLJ heeft meegegeven. Voor de rest heeft iedereen de Ronde tot een goed einde gebracht, en in groep overschreden we de eindmeet in Meerbeke. Door het vele oponthoud wel wat later dan gewoonlijk. We waren vlak voor den donkere binnen.
’s Zondags hebben we de Ronde op TV gevolgd in ons stamcafé. Zoals gewoonlijk was’t daar weer heel plezant, en zoals gewoonlijk werden daar de eerste inschrijvingen voor volgend jaar genoteerd. Naar ’t schijnt staan er al 5 namen op een bierkaartje …, naar ’t schijnt …!?!?
Dat was het ook wat Ronde editie 2010 betrof. Normaal gezien ligt de blog stil tot volgend jaar. Tenzij … dat er misschien af en toe nog een verslagje en wat foto’s van ritten verschijnen. Je moet af en toe maar eens komen loeren.
We hopen iedereen natuurlijk elke woensdagavond te begroeten tijdens de wekelijkse clubritten.
Alle geïnteresseerden kunnen ’s zaterdags om 13.00 uur naar de melkerij afzakken. Daar vertrekt er altijd wel iemand voor een ritje tussen de 80 en de 120 km.
Vandaag de laatste voorbereidingsrit voor de Ronde. Het zou een kort toerke van 80 km worden. We konden ook enkele nieuwe collega’s begroeten, altijd positief natuurlijk. Die mensen wisten toen nog niet wat hen allemaal te wachten stond. We vertrokken met 22 stuks.
Toen Francois A.de woorden uitsprak : ‘anders moeten we dat toerke van Lier nog eens doen’, hadden we het al kunnen weten. Dit zou een koers met hindernissen worden. Het begon al toen we amper 5 km. ver waren. De brug van Beerse stond open. Ineens zagen we Jef V.S. in de graskant duiken. Een raar moment om wat groen voor de konijnen te verzamelen dachten we eerst. Maar dat bleek niet de reden te zijn waarom de Jef de berm opzocht. Hij had zijn nieuwe plaatjes achterstevoren onder zijn koersschoenen gevezen en dat leverde knie problemen op. Toen de boten gepasseerd waren, had Jef het euvel hersteld.
Een beetje verder, in Beerse centrum merkte Walter J. op dat zijn voorwiel een verdachte op en neer beweging maakte. Omdat Walter wel meer met dat soort bewegingen in zijn hoofd zit, werd er weinig aandacht aan besteed. Maar een beetje voorbij de lichten van Bax begaf zijn binnenband het. De reparatie verliep moeizaam, we hadden wel 3 bommekes nodig eer we opnieuw van start konden gaan.
Net toen we terug wilden aanzetten kregen we telefoon van Generaal Marc V.G. die als enige om 13.00 uur aan de melkerij stond. ’t Is te zeggen, onze vriend Fons N. bleek daar even later ook nog te verschijnen. Om de Marc de kans te geven om aan te sluiten besloten we om wat toerkes over de brug van de Lilse Bergen te rijden. De buurtbewoners dachten ongetwijfeld dat ze met een groep ontsnapte gekken te maken hadden.
Dan onze weg vervolgd richting Lier. Alles liep lekker tot plots de weg ophield te bestaan! We moesten eerst een stukske cyclocrossen, daarna enkele meters klunen met de fiets in de nek om tenslotte nog tegen een dijk omhoog te kruipen. Gust C. wou indruk maken op de groep door met zijn fiets over een soort rioolbuis te springen. Hij brak net niet zijn kader en zijn been. Wij weer weg tot we enkele kilometers verder ineens geconfronteerd werden met een metershoge afsluiting. Werken aan de brug over het Albertkanaal !
We waren het ondertussen al gewoon : met z’n allen van de fiets, fiets in de nek en naast, onder en/of over de afsluiting kruipen. Weeral een schoon zicht voor andere weggebruikers. Ze kunnen van onze club zeggen wat ze willen, maar we laten ons wel opmerken, de sponsors krijgen waar voor hun geld !
Genoeg beleefd voor 1 rit me dunkt. De rest van de tocht verliep voorspoedig, en na een knallende finale in de Moerstraat waren we nog op tijd om te zien hoe Cancelara onzen Tom op zijn donder gaf in de E3 Prijs.
Nu zaterdag : de Ronde !
Nog enkele praktische wenken : vrijdag om 20.00 uur bij Frank Quirijnen de fietsen inladen, zaterdag vertrek naar Brugge om 05.00 uur aan de Glenn, zondag vanaf 12.00 uur kijken naar de Ronde in de Glenn. Maandag Dafalgan pakken en in de zetel liggen. Schoon program ! En natuurlijk vanaf nu, elke woensdag de midweek specials rit !
Regen, stormachtige wind en zelfs donder en bliksem werd er voorspeld voor afgelopen zaterdag. Het was dan ook straf dat we nog met 13 waren voor onze jaarlijkse trip naar Zierikzee. Met het weer viel het nogal mee toen we om 07.00 uur van start gingen aan de melkerij. Maar de vreugde was van korte duur, want vooraleer we Wortel binnen reden begon het al te regenen ! Gelukkig viel de temperatuur mee en dan vormt wat nattigheid geen enkel probleem voor afgetrainde atleten zoals wij !
Wat wel een probleem bleek was het ongelooflijke aantal platte banden. In totaal reden we (minstens) 12 keer lek ! Het moet zijn dat de strenge winter de toplaag van die polderbaantjes aangetast heeft. We konden wel rekenen op de geweldige ondersteuning van Werner D en Dirk C die de volgwagen bemanden en regelmatig met pomp en band ter hulp snelden. Nog nen dikke merci voor de fantastische service jongens. Het was wel een speciaal zicht, die twee in de volgwagen. Als je achterom keek dan waren ze precies altijd aan ’t eten. Koffiekoeken, smoskes, curryrollen, … ik denk niet dat ze veel honger geleden hebben.
Vermeldenswaardig is ook nog de blijde intrede van Nico H in Zierikzee. Hij reed de stadspoort binnen als een echte éénbenige paralympics atleet. Niet omdat onze spoorwegarbeider bij een treinongeval zijn andere been was kwijtgeraakt maar wel omdat zijn linkse trapstang met pedaal en al los aan zijn schoen hing te bengelen. Ook dat mechanisch euvel werd op vlotte wijze verholpen.
De schoofzakken werden in een typisch Zierkikzee’s cafeetje aan de waterkant verorberd en rond 12.30 uur vertrokken we huiswaarts. Het was nu wel droog, maar we kregen regelmatig af ter rekenen met forse tegenwind met als gevolg dat de snelheid soms tot 24 per uur terugliep. In Ossendrecht stonden Walter J en Fons N ons op te wachten zodat we in totaal met 15 stuks de terugweg volbrachten.
Rond 17.30 landden we in ons stamcafé met 225 km op de teller. Een prima prestatie vonden we, rekening houdend met de niet zo schitterende weersomstandigheden en de talrijke pech stops.
Volgende zaterdag is het meteen de laatste voorbereidingrit voor de Ronde. We gaan het rustig aan doen, dat wil zeggen een toerke van ongeveer 80 km. We vertrekken om 12.30 aan de melkerij. Iedereen van harte welkom natuurlijk, misschien ook voor anderen de gelegenheid om de beentjes al eens los te schudden voor de eerste clubrit van 's woendags.
Omdat er heleboel collega’s andere activiteiten hadden zoals daar zijn : op trainingskamp in Frankrijk (3 stuks), skiën (minstens 1 stuk), een andere rit (2 stuks), koeien helpen kalven (1 stuk), begeleiden van andersgeaarde wielertoeristen (1 stuk) en zwartwerk (diverse stuks), dachten we vandaag met weinigen te zijn. Maar dat viel goed mee, om 10 uur rukten we toch nog met 13 man uit.
We haspelden dezelfde rit af als verleden week, maar dan een uur rapper. Dat kwam ten eerste omdat we geen platte banden kregen, ten tweede omdat we de catering oversloegen en ten derde omdat de traagsten onder ons er niet bij waren (zie hoger).
Na 20 km nam de altijd aandachtige Max M. een verdachte geur waar in ons peloton. Op zich niks abnormaals want in het verspreiden van allerlei geuren zijn we goed. Maar, daar waar we gewoonlijk een geurspoor achterlaten dat hoofdzakelijk bestaat uit allerlei zweetdampen en maag- en darm gassen, ging het nu duidelijk om iets anders. Het betrof onmiskenbaar de geur van verbrand rubber ! Enig onderzoek leerde ons dat deze stank veroorzaakt werd door Frank Q. Hij was al 20 km rond aan het rijden met zijn voowiel scheef in zijn vork. Zijn band schuurde heel den tijd tegen die vork en dat begon te rieken gelijk bij een formule 1 wagen. Eens het euvel hersteld was verdween ook de stank, en de Frank vond precies ook dat zijn fiets nu wat beter bolde …
Voor de rest verliep alles naar wens. We zijn wel vergeten ons te laten wijden in Scherpenheuvel, en de zegening van verleden jaar verloopt deze week. Hopelijk heeft dat geen negatieve gevolgen.
Volgende week rijden we dus naar ZIERIKZEE. Dat wordt een trip van ongeveer 220 km. We vertrekken om 07.00 uur aan de melkerij. Er is een volgwagen voorzien, je kan dus ’s morgens een rugzakje met wat extra kleding en een degelijke schoofzak in de auto steken. In Zierikzee zoeken we een geschikte horeca zaak om die schoofzak ook op te eten. Op de terugweg lassen we ook nog ergens een pauze in.
Als ze de ganse dag regen voorspellen gaat de trip niet door. Dat wordt dan op de blog vermeld.
Bijgevoegde foto : Kristof M.na een experiment met een nieuw voedingssupplement
Frank Debosere, die naar ‘t schijnt meer in de kantine van ‘t KMI te vinden is dan achter zijn weercomputer, had sneeuwbuien voorspeld. Zoals gewoonlijk, en gelukkig voor ons, zat de Frank er weer eens goed naast. Het was wel koud en we kregen te maken met een scherpe Noorderwind, maar het bleef gelukkig droog. Met 18 stuks vatten we om 10.00 uur onze Hagelandrit aan onder leiding van de François.
Bij het heen rijden hadden we de wind in’t gat, dat ging lekker. Onze vriend Peter M. had zijn dagje niet : 2 platte banden, een overspringende ketting en dan ook nog eens van zijn fiets gevallen. Ook de altijd piekfijn uitgedoste en uitstekend verzorgde Dirk DV kende wat pech. Hij reed door een kot en bezorgde zichzelf een platte band. Voor de rest geen tegenslagen. We kregen niet alleen de vertrouwde hellingen te verwerken, er waren er ook enkele nieuwe bij : onder andere den Houwaart en de Chartreuse. Hindernissen die door iedereen fluitend werden bedwongen.
Bij de catering ging het even mis. Bakker 1 gesloten, bakker 2 ook gesloten maar de plaatselijke Spar bracht redding. Tijdens de bevoorrading viel ons vooral het aankoopgedrag van Walter J. op. Hij verdween onmiddellijk in de snoep- en snack afdeling en verscheen een beetje later aan de kassa met onder andere een zak pickels chips, want hij had zout nodig, 2 pakken chocolade wafeltjes, want hij had energie nodig, enkele pakskes prince koeken, want dat vind ie lekker en nog verschillende cakejesachtige producten, want dat gaat er altijd in … Gezonde boy, die Walter.
Op de terugweg reden we nog even het onvermijdelijke Scherpenheuvel binnen om daar in een horeca instelling aan de voet van de basiliek een moment te verpozen. Jef VS vond dat een uitstekende gelegenheid om met de rapte een stevige portie pannenkoeken te verorberen. Op de terugweg hadden we vandeeg wind op de neus, de hartslag van de koptrekkers ging dan ook flink de hoogte in. Rond half 6 landden we in ons stamcafé alwaar we nog een stevige evaluatie afwerkten.
Volgende zaterdag staat dezelfde rit op het programma : we vertrekken opnieuw om 10.00 uur aan de melkerij. Tot zaterdag !
Met 19 stuks hebben we de toer van verleden week nog eens afgehaspeld. De tocht verliep voorspoedig. Deze keer geen begrafenissen of trouwers tegengekomen, weinig vrouwvolk om op te fluiten en maar éne platte band. Niks speciaals dus.
Na de Belgische opening van het wegseizoen is wel één ding overduidelijk : we moeten met onze wielerclub een pro tour licentie aanvragen, en wel onmiddellijk! Want : zaterdag bij de Omloop Het Nieuwsblad weinig landgenoten van voor in de uitslag. Vooral te wijten aan pech werd ons gezegd. Maar dan, den dag daarna tijdens Kuurne-Brussel-Kuurne werd duidelijk dat er meer aan de hand is dan alleen maar pech. Een beetje wind, een beetje regen, een beetje fris, en … ze vallen gelijk vliegen. Amper 26 coureurs die aan de aankomst geraakten waarvan de meesten dan ook nog buitenlanders waren. Alle vedetten stapten halfweg de koers van de fiets. Schoon flandriens hebben wij tegenwoordig. Normaal gezien moeten wij in zo’n weersomstandigheden iedereen los naar huis rijden. Brik Schotte draait zich om in zijn graf !
De reden voor dat triestig gedoe is overduidelijk ; ze staan allemaal veel te mager ! Er is een nieuw modeverschijnsel ontstaan bij de Belgische coureurs, ze willen allemaal om-ter-minst-wegen, en daar komen vodden van ! Hier en daar begint er in onze rangen ook wel nen iet of wat mageren hein te verschijnen, maar de meesten hebben toch nog een gezonde speklaag waar ge in deze tijd van ’t jaar mee buiten kunt komen zonder van uwe vélo te bibberen. (Het scheelde niet veel of verleden zaterdag was de immer sympathieke Dirk DV al in z’n korte broek van start gegaan en dat bij een omgevingstemperatuur van 5°C) Spijtig dat de meesten van ons ook nog moeten werken in de week, want anders zouden we gemakkelijk een paar klassiekers op ons palmares kunnen schrijven de komende weken.
En om te demonstreren dat we niet van plastiek zijn vliegen we er te zaterdag natuurlijk weer vrolijk in. Deze keer vertrekken we om 10.00 uur aan de melkerij voor een rit door het prachtige Hageland. Ongeveer 180 à 190 km. De Swat is onze gids, dus er kan wel een afwijking zitten op den afstand. We houden nog altijd 30 km/uur aan, en we voorzien 2 korte stops om wat te eten en/of te drinken. Smeert uw gatskaken al maar in en tot zaterdag !
PS 1 : het wordt onderhand hoog tijd om het vervoer voor de Ronde van Vlaanderen te regelen. Laat iets weten als je meegaat ! PS 2 : vergeet niet in te schrijven voor ons geweldig fietsweekend in Luxemburg ! pret verzekerd. PS 3 : bijgevoegd (hopelijk) foto’s van onze laatste beklimming van de côte de Wechel.
Betere weersvoorspellingen en dus meer volk aan de melkerij. Met 23 stuks gingen we van start voor een rondje Scherpenheuvel. Ook de beroemde poolreiziger Dixi Dancecours was tot onze verwondering van de partij. Tenminste, dat dachten we toen we iemand zagen naderen met 3 mutsen op, 5 frakken aan en minstens 2 lange broeken over mekaar aangeschoten. Het bleek echter niet te gaan om den Dixi maar wel om Gust C. die zich extra warm had aangekleed om niet ziek te worden ??!! Gust had wel wat overdreven want voor we aan de brug van Beerse waren zweette hij al als een rund.
In Herentals verlieten we ons vertrouwd parcours om dan via een oude spoorwegbedding naar Morkhoven te fietsen. Vervolgens langs Voortkapel, Tongerlo en Westerlo om dan in de buurt van Blauwberg de heuvelzone in te duiken. De eerste heuvel in die zone was er voor Gust direct teveel aan. Zijn lichaamstemperatuur was ondertussen opgelopen tot ongekende hoogte en hij besloot dan ook om op eigen kracht terug naar huis te stomen.
Een stuk of 15 bultjes kregen we te verwerken, het éne al wat steiler dan het andere. Er viel nogal wat verschil op te merken in de manier waarop de hellingen bedwongen werden. Sommigen doen dat met de grote vitesse, recht op de trappers en de bek zo ver mogelijk open. Anderen schakelen zo klein mogelijk en zuigen vooral langs de neusgaten verse lucht naar binnen. Den éne zijn neus kan daar al beter voor dienen dan die van den andere. En, aan de positie van de zeem in de koersbroek te zien, zijn er ook een paar die vooral lucht langs hun gat naar binnen trekken.
Deze keer reden we dus niet naar, maar wel rond Scherpenheuvel. We passeerden Aarschot en Rillaar om tenslotte via het pittoreske Schoonderbuken langs Zichem de terugweg aan te vatten.
In de buurt van het Albertkanaal merkten we plots Ben en Sonja op. Een koppeltje dat bezig was met een fotoreportage voor hun trouw. Dat konden we natuurlijk niet zomaar laten gebeuren. Binnen enkele seconden omsingelden we het jonge paar en namen we op actieve wijze deel aan de fotoreportage. Zowel Ben als Sonja keken eerst wat verschrikt uit hun ogen maar ik denk dat ze het op den duur wel plezant vonden. … Wel spijtig dat er iemand per ongeluk over Sonja haar sleep reed. Hopelijk kregen ze de streep er nog uit tegen het avondfeest.
Deze zaterdag doen we dezelfde rit nog eens over. Met z’n allen om 12.30 uur aan de melkerij dus. En … ze geven goed weer !
Verleden zaterdag viel er in de voormiddag nog sneeuw. Niet goed voor de moraal natuurlijk, maar toch nog met 13 vertrekkensklaar aan de melkerij. Al bij al niet slecht want we tellen ondertussen al enkele geblesseerden : Marc VG zwikte zijne voet om bij het skieën, Philip D. brak zijn heup bij een uitschuiving en ondertussen ligt wegkapitein Werner D. ook in de lappenmand met zijn knie.
Voor een goede gang van zaken zou er nu best nog iemand een medisch mankement krijgen. Dan zijn ze met z’n vieren en kunnen ze misschien een kaartje leggen in de Glenn … In ieder geval, ’t is te hopen dat we iedereen snel terug in het peloton kunnen verwelkomen !
We misten ook Gust C., maar die is naar ’t schijn al opnieuw gestart met zijn ondertussen bekende trainingssessies op het Bels Lijntje, speciaal bedoeld voor de andersgeaarde wielertoerist. Fijn initiatief Gust!
De rit zelf ging wegens de sneeuwval opnieuw over de grote baan naar Scherpenheuvel, niet het meest interessante traject, maar de binnenbaantjes lagen er veel te glattig bij. Voor de verandering, en om toch iets meer kilometers te hebben deden we een ommetje langs Diest. Daar hadden we wel even wat beziens toen we in groep een fabrieksgebouw bewaterden. Dat lucht altijd op. In Scherpenheuvel aangekomen merkten we dat ook het plein voor de basiliek er maagdelijk blank bij lag. We tonen voor de gelegenheid ook onze fotograaf, terwijl hij zich strategisch opstelt voor de staminé die naar hem genoemd werd.
De terugtocht verliep op gezwinde wijze. Enkel onze vriend Fons V. zorgde bijna voor een catastrofe. De oude bok merkte ter hoogte van de lichten in Lichtaart een groen blaadje en wou daar natuurlijk de nodige indruk op maken. In plaats van zijn ogen op de baan te houden maakte Fons oogcontact met de jonge deerne en riep luidkeels : “HELABA POPPEMIEKE, ZIE EENS WIE DA HIER IS !!!” Hierdoor merkte hij natuurlijk het autoverkeer niet op en de groep ontsnapte ternauwernood aan een gruwelijke tragedie. Gelukkig, anders hadden we een heel kaarttornooi kunnen houden in de Glenn !
Voor deze zaterdag wordt er eindelijk wat beter weer voorspeld. We vertrekken om 12.30 aan de melkerij voor ‘den toer van ST. jozef’. Dat is een pittig tochtje van ongeveer 140 km rond Scherpenheuvel.
Vorige zaterdagvoormiddag was de zon van de partij. Er stonden dan ook 21 fietsers te trappelen van ongeduld om de wegrit aan te vatten.
Helaas verdween de zon al snel en we hebben een groot gedeelte van onze tocht in ongezonde mistige omstandigheden afgelegd. Nadat we in Herentals het Albertkanaal overstaken verdween de mist, maar echt lekker weer werd het niet.
In Tongerlo maakten we volkomen onverwacht en volledig life een historische moment mee. Het betrof de uitvaart van Meneer Van Kerhoven. Dat was geen oud strijder zoals velen van ons dachten, maar wel een oud burgemeester die vertrok naar de eeuwige jachtvelden. Een schone begrafenisstoet die we met gepaste eerbied gade sloegen.
Voor de eerste keer zaten er ook enkele bultjes in het parcours en dat zorgde gewoontegetrouw voor wat animo, een verhoogde hartslag en hier en daar een stevig boerke in combinatie met een klinkende scheet. Raar toch wat dat bergop fietsen met sommige lichamen doet …
Al even gewoontegetrouw stopten we bij den bakker in Scherpenheuvel, juist op tijd want Max Mazout had nen platten band. Nadat Nico H. die geestelijk volledig in de Valentijn sfeer vertoefde nog tevergeefs een poging deed om af te bieden op een modieus nachtkleedje voor zijn vrouw zijn we terug richting Merksplas vertrokken.
Of het nu aan de winterse temperaturen lag of aan het toenemend aantal zwellende prostaten in onze fietsgroep, ik weet het niet, maar er moest opvallend dikwijls gestopt worden voor een plaspauze ! Voor alle veiligheid toch maar op tijd laten controleren die handel, ik zal al eens binnen springen bij dokter Dirk voor een proefsessie en om te informeren naar een mogelijk groepstarief.
In Merksplas aangekomen stelden we vast dat er 130 in plaats van 120 km op de teller stond. Dat verbaasde niemand want het was de Swat die de weg wees, en we weten allemaal dat we er dan 10% bij moeten tellen.
De nabespreking werd nog gekruid door de verjaardag van boer Charel met als gevolg dat er hier en daar een exemplaar zigzaggend naar huis reed om vervolgens in vrolijke stemming de echtelijke bedstede in te duiken.
Voor deze zaterdag staat dezelfde rit op het programma, we vertrekken opnieuw om 12.30 uur aan de Melkerij.
Afgelopen zaterdag was er paniek in de rangen. Vanaf 9.30 uur werd er heel wat heen en weer gebeld en gesmsd. Dat had natuurlijk alles te maken met de winterse weersomstandigheden. Er lag nog een flink pak sneeuw en de wegen waren niet overal ijsvrij. Iedereen had wel een plan in zijn gedachte, den éne wou persé met de koersfiets op de weg, den andere met de mountainbike in het bos, sommigen stelden een kaartnamiddag in de Glenn voor, weer iemand anders dacht aan een zwembeurt in Beerse, enz ..., enz ... Kortom, er viel moeilijk één voor mee te ploegen.
Om 12.30 uur stond er tot ieders verbazing toch 20 man aan de melkerij te koekeloeren, allemaal met verschillende rijwielen. Na een kort en krachtig overleg besloten 4 stuks de mountainbike toer van Merkplas te rijden. (daarvan een verslagje hieronder) De rest besloot over de 'grote baan' te rijden. We spraken af om in de buurt van Merksplas te blijven.
Jaja, afspreken wel, maar dat ook doen is nog iets anders. Hoe het kan weet ik nog altijd niet, maar na ongeveer 1 uur en 40 minuten stonden we toch in Scherpenheuvel centrum. Na een kort bezinningsmoment in het heiligdom werd de terugweg aangevat. Alles verliep omzeggens vlekkeloos en dat niettegenstaande de afwezigheid van wegkapitein Werner D. die had gekozen voor de mountainbike.
In de buurt van de wereldberoemde horeca zaak 'Mie Maan' moest boer Charel ineens het peleton laten rijden. Dat hij het bergop wat moeilijk heeft is gezien zijn hoge BMI index niet abnormaal, maar dat hij zelfs in de afdaling moest lossen was dat wel! Na onderzoek bleek het, tot grote opluchting van boer Charel, niet te gaan om een lichamelijke euvel maar wel om een vervelend technisch mankement. Het bleek dat den boer zijn remblokken van zijn achterwiel dichtgeslagen waren.
Onze fotograaf van dienst is vergeten om onderweg enige kiekjes te nemen, maar bijgevoegd vind je nog wel een foto van Pater Isidoor die ons verleden jaar gewijd heeft. Uit goede bron vernamen we ondertussen dat Pater Isidoor in zijn jonge jaren een geweldig palmares bijeen fietste! Zo won hij drie keer de klassieker Banneux-Scherpenheuvel-Banneux ! Hij was ook 2 keer de beste in de klimkoers van Lourdes en in 1938 werd hij tweede in de Ronde van Vatikaanstad, vlak achter de pool Woytila.
Terwijl de wegfietsers een christelijk moment ondergingen, zaten enkele anderen met de MTB in het bos. De toertocht van Merksplas (Kolonieroute) werd nog eens afgewerkt. In het begin ging dit zeer vlot gezien de nog vaak bevroren en harde ondergrond. Verder naar het einde echter werd vastgesteld dat de dooi ondertussen zijn ding aan 't doen was, en sommige stukken moesten zelfs met het mes tussen de tanden worden bedwongen. Gezien het hier niet om de minsten ging werd dit dan ook zonder problemen uitgevoerd.
Conclusie: iedereen content!
Voor volgende week staat dezelfde menu op het programma : om 12.30 vertrek aan de melkerij voor een ritje richting Scherpenheuvel.
Vandaag verschenen 18 fietsers aan de melkerij voor een rit naar Tongerlo. Een prima opkomst, zeker gezien het feit dat een aantal van onze trouwste collega’s belet waren. Zij nemen momenteel deel aan een medisch experiment in Zwitserland waar het effect van alcohol op het menselijk lichaam op grote hoogte wordt getest. Naar verluid is men daar zeer te spreken over de inzet en medewerking van de Merksplasse delegatie !
De rit zelf is voorspoedig verlopen. Fons N. kreeg wel te maken met een ‘leegloper’, en dat zal gezien zijn leeftijd wel niet de laatste keer geweest zijn. We werden wel meermaals opgeschrikt door gefrustreerde automobilisten die blijkbaar niet kunnen verdragen dat we in groep op de weg rijden. (Dat mag als je minstens met 15 bent). Om dat soort vervelende situaties te vermijden moeten we misschien op zoek naar meer ‘binnen-door-wegen’ richting Scherpenheuvel. Voorstellen zijn altijd welkom.
Na de rit sprak wegkapitein Werner de groep op plechtige wijze toe. Hij was buitengewoon tevreden over de manier waarop iedereen zich aan de afspraken hield en hij heeft van heel den dag zijn geluidsapparaat niet moeten activeren.
Na het sportieve gedeelte van de namiddag trokken we ons zoals gewoonlijk nog even terug in het clublokaal. Dat blijkt telkens opnieuw zeer leerzaam moment te zijn waar iedereen altijd wel iets van opsteekt ! Zo hebben we nog enorm genoten van een bijzonder levendige uiteenzetting van Walter J. die met veel enthousiasme en zin voor detail verslag bracht van één of ander gastronomisch weekend waaraan hij deel had genomen. We leerden ook dat dokter Dirk niet alleen gespecialiseerd is in medische kwesties. Hij bleek tot ieders verbazing ook op de hoogte te zijn van de wondere wereld van de automechanica. Vooral over winterbanden kan je met alle vragen bij hem terecht.
Bijgevoegd nog enkele sfeerfoto’s. Zoals je kan zien rijden er soms ook enkele gastrijders van andere clubs mee. Die mensen moeten ook trainen hé !
Volgende week : vertrek aan de melkerij om 12.30 uur voor een rit naar Scherpenheuvel (ongeveer 120 km)
De sneeuw was grotendeels verdwenen en dus kon onze eerste voorbereidingsrit op de weg doorgaan. We vertrokken aan de melkerij met maar liefst 19 fietsers voor een toer van 80 km. Onderweg sluiten nog enkele collega wielertoeristen uit Rijkevorsel aan. We kiezen voor het doordraai systeem van de B's zodat je niet heel de rit naast dezelfde collega moet rijden. Als je dus de tegenslag hebt om naast een geweldige zageman te hangen kan je je optrekken aan de gedachte dat het maar voor efkes is !
Er wordt 30 km/uur gereden en iedereen rijdt maximum 5 km aan de kop. (minder of helemaal niet aan de kop rijden mag natuurlijk ook). Op die manier is het voor iedereen mogelijk om te volgen. Deze snelheid zullen we zeker nog een tijdje aanhouden zodat geïnteresseerden die de eerste rit(ten) niet konden deelnemen later toch nog probleemloos kunnen aansluiten. Het is immers de bedoeling om de voorbereiding met zoveel mogelijk mensen te maken. Onze vriend Werner D. is tot wegkapitein benoemd. Hij heeft op zijn fiets een vreemdsoortig geluidsapparaat gemonteerd en hij zal dat instrument aktiveren als er gewisseld moet worden en/of als de snelheid te hoog wordt. Vogende zaterdag zal hij één en ander uittesten.
De eerste rit verliep voorspoedig, we stoomden vlak voor de regen ons clublokaal binnen. Enkel de al eerder genoemde Gust C. kreeg na 55 km te kampen met een mechanisch ongemak en hij moest dan ook vroegtijdig gerepatrieerd worden door fietsophaal service An L.
Normaal gezien begonnen we vandaag onze voorbereiding op de Ronde met een eerste wegrit. Dat plan werd echter doorkruist door de weergoden die al een tijdje voor een ferm pakske sneeuw zorgden. Enkele fanatiekelingen konden zich niet inhouden en vertrokken toch, maar dan wel met de mountainbike. Niet alleen Kim C. en Justine H. maken dit jaar werk van een spectaculaire come back.
De aandachtige kijker zal op onderstaande foto vaststellen dat ook Gust C., beter bekend als de 'koning van de Koppenberg' na enkele jaren afwezigheid, opnieuw de puntjes op de i wil zetten !
....... kan je niet meer volgen....
