PECH BLIJFT KRISTIEN NELEN ACHTERVOLGEN

"Zaterdag nam ik bij wijze van training nog eens deel aan een cross. Ik ken dit parcours nog van het BK van 2 jaar (?) terug, best leuk.

Ik had slechte benen en probeerde dan maar zoveel mogelijk op het parcours te rijden in de hoop dat ik het eruit zou fietsen. Helaas verbeterde dat gevoel niet." verduidelijk de dame uit Essen.

"Aan de start merk ik dat ik plat sta achteraan, geen tijd meer en  verzorger Rob staat al in de post... Ondanks dat had ik eens een goeie start: meteen goed weg en ik kon opschuiven! Echter op het einde van het asfalt begon mijn wiel te slingeren, ik verloor wat plaatsen. In het speeltuintje werd ik opgehouden doordat iemand met haar stuur achter een paaltje in een haakse bocht bleef hangen. Ik zie er een deel voorbijgaan aan de buitenkant. Ik rij wat ik kan maar ik zit echt op de velg, ik hang nu helemaal laatste. Eindelijk, de materiaalpost! Een goeie wissel door Rob en ik kon beginnen aan de inhaalrace, nu al wetende dat ik waarschijnlijk de laatste ronde eruit zal moeten...

Ik voel meteen het grote verschil tussen mijn vertrouwde Lapierre en de 2e hands gele fiets die een pak zwaarder is en gewone bandjes heeft. Ik had hier ook nog niet op gereden sinds vorig jaar... Maar soit, ik kon tenminste verder. Al vrij snel had ik iemand te pakken: erop en erover. Op de dijk merk ik nog meer het verschil tussen tubes en bandjes: ik werd een beetje door elkaar geschud en dat deed geen deugd aan mijn nek. Hopla ik kon weer aansluiten en kom wat onder de mensen, weer kan ik er een paar voorbijgaan.

Ik zag Anja Geldhof rijden en had de indruk er zo naartoe te kunnen maar dat sloeg toch tegen. De beentjes draaiden vierkant.

Ik maakte de fout om steeds te proberen door die ene langere zandstrook aan de post te rijden. In de verkenning lukte dit en ik was daar zo trots op dat het persé nog eens moest lukken!  Daardoor verloor ik wel telkens weer mijn voorsprong, een domme zet dus.

Ergens in het zand bots ik op mijn voorganger die zich vastrijd, mijn voorwiel zit vast. Ik moet even stoppen om de rem te verstellen en moet weer terug achtervolgen.

Het laatste stuk gaat een Engelse mij nog voorbij, ik wist dat "ze" voor de balkjes stonden om je eruit te nemen dus ik geef nog even het volle pond. Ik voel dat er achter mij iemand komt en als ze langszij komt doe ik de deur dicht. Vorige wedstrijd werd ik telkens in de kant gereden toen ik iemand voorbij wou, ik dacht nu eens slimmer en steviger te zijn. Me niet laten doen. Als ik haar voorbij laat in de bocht zie ik dat het de winnende dame is...Compton. Ik voel me slecht, schuldig. Dit had ik niet gewild!" bekende Nelen.

" Achteraf bleek dit dan ook nog eens op TV te zijn geweest, het kon niet erger. Ik heb mijn excuses aangeboden en  heb er gewoon de hele nacht van wakker gelegen!

Ik werd nog 30 ste, dus een 7-tal rensters ingehaald. Lijkt niet veel maar ik heb toch het gevoel dat ik deed wat nog haalbaar was."

Aan de Scheldecross hield Githa Michiels nooit een goed gevoel over.Vorig jaar was het  Scheldecross/ Overijse weekend immers het dieptepunt uit haar veldrit campagne.

" De Scheldecross is één van de wedstrijden waar ik nog nooit een goed gevoel aan overhield." verduidelijk Githa Michiels.

"Met een bang hartje zakte ik dus af naar Antwerpen , de voorbije week kampte ik daarbij ook met een knieblessure. Snelle wedstrijden zijn al jaren het zwarte beest voor me , het was dus wat afwachten hoe de wedstrijd zou verlopen.

Ik verkoos ondanks enkele natte stukjes in de omloop toch te starten met mijn Michelin Jet banden , specifiek voor snelle zanderige omlopen.

De start verliep vrij goed tegenover de vorige wedstrijden , ik dook rond de 10 de plaats het veld in en kon me al snel op kop nestelen van het eerste achtervolgende groepje. In het wiel rijden is niet echt mijn specialiteit , ik koos voor het nodige weerwerk op kop van een omvangrijk groepje dames dat ik stilaan kon uitdunnen. Ik kon een mooi tempo rijden , explosieve versnellingen plaatsen zat er niet in. Half wedstrijd begon ik de inspanningen van het kopwerk te voelen en werd ik voorbijgereden. Ik kon de aansluiting niet maken en moest verder met nog twee dames in mijn wiel. Met nog twee ronden te gaan voelde ik me weer wat beter en kon ik wegrijden van de andere dames zodat ik alleen als zesde over de finish kon rijden.

Ondanks dat ik geen super gevoel had ben ik toch tevreden , ik kon de wedstrijd uitrijden zonder kniepijn , mijn bandenkeuze was goed deze keer en ik kon een 6 de plaats behalen op een snelle omloop tussen al deze toppers uit het veldrijden.

Mijn volgende veldrit is de volgende manche in de Bpost bank trofee te Essen." verklaart de Belgische MTB kampioene uit Geel.

Gisterenavond was er in Prinsengoed te Aalter de prijsuitreiking van de Belgische beker Trial 2013. Het moment van het jaar waar de Belgische trialisten rond de tafel verzamelen voor een gezellige avond in plaats van tegen elkaar te strijden in de zones. Het was Kenny Belaey die de presentatie van de resultaten deed bijgestaan door Ronny Belaey. 

Ook de Sint was van de partij op deze geslaagde avond. 

PODIA :

1: Delaere Nicolas 2: Haubrechts Romain 3: Sluse Rémi 

Poussin: 

1: Mattart Luka 2: Van Dael Daan 3: Sintzen Maurine 

Benjamin: 

1: Phlilipin Hobie 2: Lecloirec Tom 3: Coulée Tim 

Minime: 

1: Maniet Romain 2: Darimont Loris 3: Gonzales Geoffroy 

Cadet: 

1: Léonard Romain 2: Maréchal Bill 3: Gonzalez Lucas 

1: Grommerch Bastien 2: Dubois Damon 3: Dejace Clement 

1: Massart Nicolas 2: Vanden Bergh Iciar 3: Thomas Pierre-Charles 

Women Elite: 

1: Devahive Perrine 2: Coen Charlotte 3: Defraitteur Aurore 

In België zijn er steeds minder mountainbikewedstrijden. Renners en organisatoren zijn om verschillende redenen niet meer tevreden. Een paar gepassioneerde mountainbikeliefhebbers hun hart bloedt bij deze ontwikkelingen. Daarom hebben ze de kerngroep met de werktitel ‘SOS MTB’ opgericht.

‘Het is de bedoeling om via werkgroepen de problematiek aan te kaarten. Zo willen we aparte werkgroepen  enkel voor renners, organisatoren, teams, trainers, supporters, pers,… Naargelang de interesse zullen  we werkgroepen samenstellen. Vanuit die werkgroep wordt iemand afgevaardigd naar de kerngroep. De kerngroep gaat dan voorstellen uitwerken en vergaderen met de KBWB, Wielerbond Vlaanderen en haar Waalse vleugel, de FCWB,’vertelt initiatiefnemer Peter Vuylsteke. 

SOS MTB hoopt op begrip bij de wielerbonden en op een positieve, constructieve samenwerking. ‘Iedereen die een hart heeft voor mountainbike  is welkom. We gaan discussies niet uit de weg,’aldus nog Vuylsteke. 

De mountainbikemedia zullen geregeld een poll organiseren waaraan iedereen kan aan deelnemen en zijn mening ventileren.  Ook dit wordt meegenomen naar de kerngroep. 

Voor meer info en kandidatuurstelling voor de werkgroepen, kan je terecht bij Peter Vuylsteke, gsm: 0474/468318 of per e-mail: vuylsteke.p@gmail.com.

- De 22 jarige  Duitser Martin Gluth (U23) wisselt naar verluidt  van Lexware Rothaus naar het EBE Racing team van Elisabeth Brandau.

We wensen hem langs deze weg van harte proficiat !

De Hageland Mountainbike School is op zaterdag 9 november voor de vierde keer van start gegaan en de deelnemersaantallen blijven maar stijgen. Zeker en vast een mooi bewijs van een goede aanpak en inhoudelijk tof en leerrijk MTB-onderricht. “Het project slaagt door de inzet van onze vrijwillige maar vakkundige lesgevers”, zegt initiatiefnemer en oprichter Maarten Gybels.

Kinderen uit de streek die wilden gaan mountainbiken, werden vroeger een beetje aan hun lot overgelaten. Die situatie heeft een bocht genomen van 180 graden, met dank aan Maarten Gybels. De MTB-addict uit Herselt wilde dolgraag iets doen om jonge kinderen op een verantwoorde en goed gestructureerde manier zijn passie voor het mountainbiken over te dragen. “Ik richtte vier jaar geleden de Hageland Mountainbike Scho nood was aan professionele en vakkundige trainingen voor kinderen”, zegt Maarten. “Maar het mocht er allemaal niet te serieus aan toegaan, want plezier staat toch wel voorop.

Het doel was een concept uit te werken van informele trainingen  voor en door mountainbikers om kinderen onze sport praktisch aan te leren. Voordien werden de mountainbikeopleidingen gegeven door fietsliefhebbers die hun sporen in andere wielerdisciplines hadden verdiend. Maar een slager krijgt zijn opleiding ook niet in een bakkerij, dus dachten wij dat deze aanpak beter kon.” Wie denkt dat het woordje ‘school’ letterlijk wordt genomen, slaat de bal mis. “De trainingen zijn zodanig opgebouwd dat kinderen in een ongedwongen sfeer hun eigen grenzen kunnen verleggen, mét respect voor elkaars persoonlijkheid en elkaars niveau. Het maakt voor ons helemaal niet uit of je nu competitief bent ingesteld of liever recreatief wil mountainbiken. Iedereen is welkom! De enige voorwaarde is trouwens dat je plezier hebt in wat je doet.”

Elk project heeft enkele jaren nodig om te groeien en dat is voor de Hageland Mountainbike School van Maarten Gybels niet anders. “Samen met enkele vrijwilligers zijn we onze eerste reeks winterlessen in 2010 gestart met veertig kinderen tussen zes en veertien jaar. De idee om mountainbikescholen op te richten bestond in Wallonië al jaren, maar in Vlaanderen was er op dat moment enkel eentje actief in Oost-Vlaanderen. Ik gaf samen met André Coppers – de MTB-verantwoordelijke binnen Wielerbond Vlaanderen – zelf al een paar jaar trainingen. Toen André aangaf dat hij niet langer tijd meer kon vrijmaken om trainingen te geven, ben ik resoluut voor de oprichting van de Hageland Mountainbike School gegaan.”

Een duidelijke visie zorgde er voor dat het project meteen succes kende. “De ultieme betrachting van onze school was en is nog steeds om kinderen vooral het plezier te laten ontdekken van de mountainbikesport. Het mooie is dat je hen stelselmatig ziet doorgroeien naar een hoger niveau op verschillende vlakken. Ze krijgen hun fiets rijtechnisch steeds beter onder controle en leren respect krijgen voor hun medemountainbikers, maar ook voor hun materiaal, de natuur en andere gebruikers van bos en veld.”

Omdat stilstaan achteruitgaan is, streeft ook de HMS naar een steeds uitgebreider en completer aanbod. “Naast de winterlessen bieden we ook mountainbikekampen aan in de Paas- en zomervakantie”, duidt Maarten. “Nieuw is dat we dit jaar infosessies aanbieden voor ouders met als thema’s gezonde voeding, verkeersveiligheid en coaching van het kind als sporter. Door als organisatie stappen vooruit te zetten, worden we ook steeds populairder. De perfecte spiegel daarvoor is uiteraard het jaarlijkse aantal inschrijvingen. Dat gaat crescendo met onze uitbreidingen, een positieve evolutie dus. Veertig deelnemers bij ons debuutseizoen was zeker een eerste bescheiden succesje. Het jaar nadien kwamen er al vijftig kinderen wekelijks naar de lessen en vorige winter zaten we al aan vijfenzestig jongeren! Dit jaar gaan we de kaap van vijfenzeventig deelnemers ronden, iets waar ik zelf heel erg trots op ben.”

Dit jaar zijn de winterlessen gestart op zaterdag 9 november. “We vertrekken steeds aan sporthal Demervallei in Aarschot. Van daaruit rijden de verschillende groepen naar de verschillende bossen in de buurt. Bij de indeling van de groepen zijn de rijtechnieken van de mountainbikers belangrijker dan de leeftijd. We zorgen ervoor dat elke groep bestaat uit kinderen met ongeveer hetzelfde niveau, zodat er zich zeker niemand moet forceren en daarom minder goed gaat focussen op het leerproces. Elke groep heeft zijn eigen trainer met een specifieke mountainbikeachtergrond. Sommigen zijn recreatieve MTB’ers, anderen prestatiesporters en nog andere bikers hebben ervaring met wedstrijden op internationaal niveau. Precies dat gegeven maakt onze school zo sterk.”

Hageland Mountainbike School staat niet op losse schroeven. Maarten: “We werken nauw samen met Wielerbond Vlaanderen, waardoor we een erkende opleiding zijn. Hierdoor kunnen de deelnemers aan hun opleidingsuren komen die ze verplicht dienen te volgen om aan competitie te doen. Onze school kan ook rekenen op enthousiaste lesgevers en vrijwilligers. Ik ben hen heel dankbaar om er samen een geslaagd project van te maken. Achter de mountainbikeschool zit tevens een vzw, zodanig dat we ook juridisch een sterk kader hebben.”

De toekomst van HMS ziet er veelbelovend uit. “Komend jaar houden we ons nog aan het gebruikelijke concept, namelijk winterlessen en kampen tijdens de vakanties. Ook de hoofddoelgroep blijft jongeren van zes tot veertien jaar. We spelen met de idee om tijdens de vakanties een stage te gaan organiseren voor meer ervaren mountainbikers. Hierbij denk ik vooral aan kinderen die al meerdere jaren bij ons lessen volgen. Zij hebben al een enorme evolutie doorgemaakt en daarom willen we specifiek voor hen extra uitdagende sessies initiëren. Maar natuurlijk kan ook de beginnende en iets minder ervaren mountainbiker nog steeds bij ons terecht. En wie weet kunnen we in de toekomst ook lessen aanbieden voor volwassenen. Ook dat is een toekomstproject waarmee we HMS nog meer op de kaart willen zetten.”

Jamie Nicoll heeft de Urge 3 Peaks Enduro in  Dunedin, Nieuw Zeeland gewonnen.

Na een proloog en 3  snelle afdalingen  was Jamie Nicoll( master) de snelste van de circa 155 deelnemers. 

Justin Leov (Trek ) was met zijn 2 de plaats de beste elite uit het pak , terwijl Cannondale biker Anton Cooper ook in deze vrij jonge discipline zijn mannetje stond.

Met een derde plaats algemeen kaapte de 19 jarige wereldkampioen ( 2012)  de overwinning bij de juniores weg.

Rosara Joseph uit Wellington won het in  33 min 03 bij de vrouwen en is klaar voor de Enduro World Serie 2014.

top 5

1. Jamie Nicoll  0:27:57

2. Justin Leov   0:28:03

3. Anton Cooper  0:28:11

4. Ethan Glover  0:28:36

5. Joseph Nation 0:28:46

Enrico Franzoi heeft in Italie de 5 de manche van de cyclocross competitie gewonnen. In Veneto domineerde hij van start tot finish en verwees mountainbiker Gioele Bertolini en Mirko Tabacchi  naar plaatsen 2 en 3. Daniele Braidot viel met zijn vierde plaats naast het podium. 

De 18 jarige Gioele Bertolini  voert met 93 punten het klassement aan, al is Franzoi met 90 punten nog helemaal niet uitgeteld.

Eva Lechner (Colnago), de winnares van vorige week kon haar favorietenrol niet waarmaken. Na een zware trainingsweek voelde ze zich moe en moest zodoende vrede nemen met de 4 de plaats.

Alice Maria Arzuffi  won en verstevigt zo haar leidersplaats bij de vrouwen.

heren 

1 - Enrico Franzoi (Selle Italia Guerciotti Elite)

2 - Gioele Bertolini (Selle Italia Guerciotti Elite)

3 - Mirko Tabacchi (Forestale)

4 - Daniele Braidot (Forestale)

5 - Elia Silvestri (Selle Italia Guerciotti)

1 - Alice Maria Arzuffi (Selle Italia Guerciotti)

2 - Elena Valentini (Selle Italia Guerciotti)

3 - Nicoletta Bresciani (Scott Racing Team)

4 - Eva Lechner (Colnago-Esercito)

5 - Alessia Bulleri (Forestale)

Ze is de absolute koningin van het fietsen, als tweevoudig Olympisch kampioen en twaalfvoudig wereldkampioen. Toch is Marianne Vos – wederom 'wielrenster van het jaar' – bovenal bescheiden, vriendelijk en volwassen. Bovendien kan ze haar succes relativeren. "Het leven is toch wel leeg en loos, zonder geloof."

De prestaties die ze jaar in jaar uit levert, zijn ongekend. Afgelopen september prolongeerde ze nog haar wereldtitel in het Italiaanse Florence, door 'alleen aan te komen'. Dat is synoniem voor de tegenstand vermorzelen. Dit jaar is ze genomineerd voor Sportvrouw van het Jaar, waarvoor op 17 december de verkiezingen zijn.

Toch heeft de inmiddels 26-jarige Brabantse last van een sluimerend gebrek aan zelfvertrouwen, zat ze in aanloop naar de Olympische Spelen van 2012 dicht tegen anorexia aan en ging ze als jong meisje fietsen omdat het voor haar het enige was waarin ze zich kon uiten.

Maar ze staat ook bekend om haar sociale karakter en nuchterheid. Ze gunt teamgenoten een overwinning en anderen het beste. Daarom houdt iedereen van Marianne Vos.

Negentien was ze, toen heel Nederland kennismaakte met het talent van Vos. Ze won haar eerste wereldtitel en was op slag publiek bezit. Dat bracht ook een worsteling met zich mee. "Ik ben gaan fietsen omdat ik het leuk vond en omdat ik de energie die ik had, wél kwijt kon op de fiets – ik kon mezelf zijn en me volledig uiten. En dan ineens al die aandacht. Ik moest er aan wennen dat iedereen iets van mij vond en dat iedereen iets van me wilde. Daar komt bij dat ik me als puber al afvroeg of ik er wel toe deed – ik vond mezelf lelijk." Ze maakt er een gebaar bij, waaruit blijkt dat ze zichzelf haast verafschuwde. "Vooral toen ik ineens in de schijnwerpers kwam, kreeg ik daar last van. Mensen beoordelen je toch snel op je uiterlijk, tenminste, zo voelde het."

Maar die racefiets bleek ook haar redding. Want overal is ze onzeker, behalve op de fiets. Haar verbetenheid komt daarbij goed van pas. "De wil om te winnen zat er op mijn 7e al in. Ik kan gewoon niet tegen mijn verlies, vooral als ik weet dat ik hád kunnen winnen maar een fout maak." En ze houdt van de competitie; van het spelletje, de tactiek die er bij komt kijken om anderen te verslaan en een wielerkoers te winnen. Daarom was er voor haar geen twijfel: ze wilde topsport blijven bedrijven.

In de topsport gaat het altijd om resultaat, maar voor Vos is sportiviteit belangrijker. Nog belangrijker vindt ze hoe je in het leven staat, hoe je je gedraagt ten opzichte van anderen. En ja, het is belangrijk voor haar om aardig gevonden te worden. "Ik weet dat er altijd mensen zullen zijn die me niet aardig vinden, maar ik zal er alles aan doen om ze daarvoor geen reden te geven."

Terwijl alle sportsuccessen haar geen extra liefde voor zichzelf hebben kunnen geven, vindt ze die liefde meer en meer bij God. "Hij heeft mij echt geholpen om mezelf te accepteren. Toch wel heel bijzonder dat Hij mij zo geschapen heeft. Hij heeft met iedereen een bepaalde bedoeling en het gaat erom dat je mag zijn zoals God je heeft gemaakt. Daar kan ik me nu echt makkelijker bij neerleggen. En hoe God Jezus heeft laten kruisigen, die weg, ja, als je je daar niet bewust van bent, denk ik dat je heel wat mist. Het doet me best pijn om te zien hoe de wereld is veranderd, dat we zo materialistisch en egoïstisch zijn. Als je kijkt naar de Bijbel en hoe het is bedoeld, maken we daarin toch wel veel fouten."

God denkt niet in aardse wijsheid, weet ze. "Hij rekent me niet af op winnen of verliezen. Ik werd vijf keer achter elkaar tweede op een wereldkampioenschap. Daar werd ik echt boos om. Als ik God niet had gehad, niet het bredere perspectief op het leven, dan had ik mezelf waarschijnlijk een mislukkeling gevonden. Het leven is toch wel leeg en loos als het leven op aarde het belangrijkste is en je je doelen niet haalt."

Honderden keren per jaar wordt Vos geïnterviewd. Niet vaak sprak ze zich zo openlijk uit over haar geloof. "Ik houd er niet van om in een hokje geduwd te worden, daarom ben ik er wat voorzichtig mee om erover te praten. Ik wil niet geclaimd worden." Toch praat ze wel graag over haar geloof. "In ons team hebben we het er best vaak over. Niet op een zware manier, maar heel open, over wat iedereen drijft. Ik merk dat veel topsporters hun volledige identiteit leggen in de sport en dat is best gevaarlijk."

Het risico van relativeren is dat de focus verdwijnt, maar Vos vindt juist extra motivatie. "Ik heb een uniek talent gekregen, maar ik moet er wel keihard voor werken om er iets van te maken. Zou God het leuk vinden als

ik de kantjes ervan afloop? Waar je aanleg voor hebt, daar moet je met maximale inzet voor gaan. Ik heb ook gedacht dat topsport en geloof niet konden samengaan. Maar voor mij is het nu juist een manier om de cadeaus van God te benutten."

In aanloop naar de Olympische Spelen in Londen, vorig jaar zomer, werd haar wereldje erg klein. Ze sloot zich overal voor af – het was de periode waarin ze, zo geeft ze nu toe, bijna anorexia had en nog maar 50 kilo woog. "Ik moest mezelf daarna echt even waarschuwen: 'Hé hallo, kom eens uit die bubbel.' Ik word de hele dag de hemel in geprezen om wat ik doe, en heb het nodig om met de voeten op de grond gezet te worden. Voor arrogantie is geen plaats als je je ervan bewust bent dat je dankbaar moet zijn voor de kansen die je krijgt. Het geloof zorgt ervoor dat ik het succes niet vanzelfsprekend ga vinden. Gelukkig heb ik ook nuchtere mensen om me heen en bijvoorbeeld een heel goede vriendin bij wie ik mijn hart kan luchten."

Opvallende woorden voor iemand die haast verslaafd lijkt aan winnen. "Wat is eigenlijk het belang van het fietsen van A naar B en je wiel als eerste over de streep duwen? Voor mij is de liefde van God het belang van het leven, en dat projecteren op je naaste. Dan is topsport inderdaad niet de meest logische keuze, het kan hard zijn. Maar ik vind het wel een uitdaging te proberen daarin de juiste weg te vinden."

Even later: "Ik vraag me wel eens af of mensen ook geven om de echte Marianne Vos. Ik ben vervlochten met mijn fiets, je kunt me daar niet los van zien, maar er zit wel meer achter. Eerst was de fiets mijn redding, maar nu het zo goed gaat, houdt het geloof me op het juiste spoor. Het geeft mijn smalle topsportwereldje inhoud."

bron : http://www.eo.nl/magazines/visie/artikel-detail/ik-vond-mezelf-lelijk/

Het gemeentebestuur van Grobbendonk en de gemeentelijke sportraad organiseren hun jaarlijkse sportlaureatenviering op vrijdag 20 december 2013 om 20.00 uur in gemeenschapscentrum De Volle Vaart (Vaartkom 6, Grobbendonk). 

Tijdens de sportlaureatenviering worden inwoners uit Grobbendonk en Bouwel gehuldigd voor hun sportieve prestaties.

Mountainbiker en lange afstandsspecialist Andy De Rooy  is één van de sportlaureaten , die een een diploma ontvangen en gehuldigd worden door het college van burgemeester en schepenen.

Emilio Martín en Margarita Fullana zijn de nieuwe Spaanse Duatlon Cross  kampioenen.

De inmiddels 41 jarige Fullana werkte de 6 km lopen, 19,5 km MTB en 3 km lopen af in 1:21:02.

Nadat drievoudig wereldkampioene (1999,2000 en 2008)  Marga Fullana in 2010,  twee jaar schorsing opliep voor het gebruik van EPO , stortte ze zich recreatief op de atletiek.

De titel in Casar de Caceres staat mooi op haar rijkgevuld palmares.

KMC  wordt de hoofdsponsor van de Duitse Bundesliga 2014.

De Taiwanese kettingfabrikant  zet zijn schouders onder de vijfdelige Duitse Bundesliga reeks.

Voor KMC is de prestigieuze Duitse reeks niet nieuw, daar de sponsoring in  Bad Säckingen en Heubach al vruchten afwierp.

" We zijn heel tevreden over  de Sabine Spitz Gold Trophy en BiketheRock. " zegt Michael Stichling , de verdeler van KMC kettingen in Duitsland Oostenrijk en Zwitserland.

De deelname van grote namen als de Olympische kampioenes Julie Bresset en Sabine Spitz  geven deze competitie steeds meer uitstraling en elan.

" We zijn blij met deze samenwerking en hopen met de steun van KMC de reeks nog te verbeteren." aldus Udo Sprenger van de Duitse Wielerbond BDR.

In 2014 omvat de Bundesliga 5 XC wedstrijden en 4 Eliminators. 

Na 27 edities is Munsingen er niet meer bij en in Bad Säckingen (Sabine Spitz Gold Trophy) wordt het Duits kampioenschap verreden.

Neustadt en Schopp  zijn nieuwkomers en kregen het C2 status opgeplakt. 

Saalhausen, Heubach en Bad Salzdetfurth stonden al eerder op de kalender. 

In Saalhausen gaat tevens het Duits kampioenschap Eliminator door.

De finale wordt in Bad Salzdetfurth  gereden en zijn er dubbele Bundesliga  punten zowel in de XC als in de Eliminator te verdienen.

5/6 april Neustadt/Weinstraße C2

12 mei Saalhausen C1

17/18 mei  Heubach HC

12/13 juli Schopp C2

13/14 september Bad Salzdetfurth (dubbele punten) C1

Bij  veldrijdster  Ellen van Loy  uit Herenthout   werden gisteren 3 crossfietsen , 3 wegfietsen en een mountainbike gestolen . Samen met een boel wielen  oa Powertap g3 , een paar lightweights en een paar extralites wordt de schade minstens op 15.000 € geraamd.

" Plezant is anders en  we zullen er  maar het beste van maken zeker?  Het  mag nu wel stillekes aan gaan stoppen." zegt de provinciale kampioene van Rijkevorsel.

Vorige week in  Silvelle zou Marco Aurelio Fontana herbeginnen , maar hij  werd geveld door griep en Enrico Franzoi ging met de zege aan de haal.

De Cannondale biker hervat nu op 15 december in  Vedelago, omdat hij aanstaand weekend enkele sponsorverplichting moet nakomen.

In Veneto  komt Eva Lechner wel aan de start en is meteen  de grote favoriete bij de vrouwen. De 28 jarige Italiaanse kampioene van het Colnago Pro Cycling Team  won immers met overmacht de veldrit van afgelopen weekend in  Silvelle.