Mijn langverwachte knieoperatie
MPFL + Fulkerson, volledige reconstructie
09-10-2018
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.2weeks post op
Vandaag is het twee weken geleden dat ik geoppereerd ben. 
De pijn is ondertussen nog steeds onder controle, hoera! 

Afgelopen zondag was het zo’n lekker weer en mijn ouders waren beide thuis. Ze hadden me warm gemaakt om eens naar buiten te gaan. Ik wou heel graag maar ik dacht ‘hoe zelfs?’ Vermits de trap tot nu toe nog niet gelukt was. Bon; mezelf aangekleed en er volledig voor gegaan.
Mijn brace aan, suggel suggel de rolstoel in tot aan de trap. Daar hield mama mijn been ter ondersteuning en m’n stiefpapa hielp me aan de linkerkant me te ondersteunen zodat ik op mijn poep kon gaan zitten bovenaan de trap. En zo op het gemakske de trap af op mijn poep ;-)
Eens onder, wat vrij snel ging, ging ik de rolstoel in opnieuw met wat gesuggel en ondersteuning van mijn been. Lekker ingedoffeld met een dekentje en zo op pad. Een lekkere wandeling gemaakt en nadien een warme chocomelk gaan drinken, ZALIG! Ik heb er echt van genoten! 

Nadien opnieuw op mijn poep de trap op naar boven. Dit ging iets moeilijker omdat mijn brace telkens bleef hangen aan de treden van de trap. Ochja, ook weer vrij snel boven ;-) 
Ik was wel uitgeput van de wandeling, Ik heb zelf niks moeten doen maar die goede buitenlucht heeft me echt moe gemaakt, zeker na 11dagen binnen te hebben gezeten. 
Ik had dan ook geen zin meer om me in de rolstoel te heisen waardoor ik van aan de trap tot aan mijn ziekenhuisbed me op mijn poep heb verplaatst. Een geweldig grappig zicht, maar toch ;-) 

Een dag later kwam de kinesist opnieuw langs. Het eerste wat ik kon vertellen was dat ik naar buiten was geweest en dat me dat enorm deugd had gedaan. De kinesist was ook enorm tevreden hiermee, zeker met het mooie weer. 
De kinesist vroeg me nadien om mijn bovenbeenspieren aan te spannen, hij voelde dan. Vorige week lukte me dit nog niet maar nu sinds een paar dagen begon het stilletjes te lukken. Ook hiervan was de kinesist tevreden dat hij mijn spieren kon voelen aanspannen. 

Opnieuw op de rand van het bed gezeten en opnieuw mijn benen laten afhangen. Het ging vlotjes en met minder druk dan de vorige keer. De kinesist had zelfs mijn been kunnen loslaten waardoor ik eigenlijk zelfstandig op de rand van het bed zat. Dit deed niet 100% goed, maar de trots nam het over ;-) 

Nadien nog wat spierverstevigende oefeningen en op het laatste kon ik zelfs mijn gestrekte been in bed naar me toe plooien; de enkel op het bed en zo naar me toe schuiven. Ikzelf was ook verrast, maar wauw! Dit deed zelfs echt goed, ook al was het enorm zwaar. 
Dit zijn nu dus mijn nieuwe huiswerkoefeningen ... 

Diezelfde avond zo blij en wou ik dit aan iedereen die thuiskwam laten zien. Op een gegeven moment had ik er genoeg van en heb ik mezelf in de rolstoel gehezen. Ik moest naar het toilet en ik zou dat op het toilet gaan doen ipv op de bedpan. En ja hoor, opnieuw na veel gesuggel toch gelukt! ;-) 

Vandaag opnieuw mijn wondjes verzorgt door de verpleging en donderdag gaan de hechtingen eruit, spannend!!! 

09-10-2018 om 12:48 geschreven door PaulienP  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
>> Reageer (0)
06-10-2018
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.10 dagen post op.
En zo zijn we stilletjes 10 dagen en misschien 200 Candy Crush levels verder ;-)
Ik merk nu echt dat het van dag tot dag is dat ik extra dingen kan. 

Oorspronkelijk was het plan om per week jullie op de hoogte te houden, maar vermits ik elke dag een beetje meer kan wil ik dit toch ook graag met jullie delen ;-) 

Gisteren (vrijdag) is de kinesist voor de tweede keer langs geweest. Opnieuw veel oefeningen met plooien... Op het einde van de sessie kon ik zelfs met beide benen langs het bed afhangen, wat dus wil zeggen dat ik de 90graden heb bereikt! Whoehoeee!! 
Vandaag uiteraard zo stijf als iets, maar dat lijkt me ook wel normaal, dus een dagje rust vandaag... Ofja geen gekke dingen allezinds. 

Natuurlijk mijn huiswerkoefeningen wel gedaan, die moeten dagdagelijks om mijn spieren een beetje soepel te houden. De bedoeling is eigenlijk om alle spieren in mijn been aan te spannen omdat mijn hersenen die hebben uitgeschakeld door de operatie. 
Heel grappig, want dat lukt gewoon niet ... Dan leg je beide benen langs elkaar, links gaat vlotjes omhoog en aangespannen, rechts doet niks ... Maar dan wordt je tijdens je dutje wel wakker door een spiertrekking waardoor je geoppereerde been de lucht in gaat, dus het werkt nog ;-) thank God!

Ik merk dat het vlotjes vooruit gaat en ben er super tevreden mee! 
Als het zo elke dag een beetje beter gaat, mag ik zeker niet klagen ... 

06-10-2018 om 19:49 geschreven door PaulienP  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
>> Reageer (0)
03-10-2018
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De eerste week na de operatie
En zo zijn we een week verder... 

Er zijn vele dingen veranderd en gebeurd ;-) 

De eerste nacht thuis heb ik op de zetel geslapen. Dat was de eerste plaats waar ik in terecht kwam en vermits de pijn ben ik hier ook gewoon gebleven. De ochtend nadien had ik zo enorme pijn aan mijn billen van de harde zetel. 
De verpleging kwam om mijn spuitje tegen bloedklonters te zetten, een hele lieve man de me volledig begreep omdat hij een aantal jaar geleden hetzelfde had ondergaan. 
Hij heeft me heel goed verzorgd en me tips gegeven om de pijn te onderdrukken; ik moest systematisch mijn medicatie nemen, om de drie uur dus. 
Hij raadde me aan om een ziekenhuisbed aan te schaffen met een speciale matras zodat mijn billen terug een beetje zachter zouden worden ;-) 
Zo gezegd, zo gedaan. 
Momenteel dus in de living een ziekenhuisbed met speciale zachte matras. 

Ik ben jammer genoeg de hele week niet uit de bed geweest omdat mijn knie dus zo stijf was... De pijn was prima onder controle maar ik kon mijn knie niet plooien. Laat staan dat ik zou wandelen op krukken of andere dingen zou doen. 

Vandaag is de kinesist voor de eerste keer geweest. Ik had enorme schrik hiervoor maar dit is zo goed meegevallen!! 
Eerst hebben we een gesprek gehad en had hij me uitgelegd wat er eigenlijk was gebeurd tijdens de operatie vermits ik nog versuftt was toen de dokter er was in het ziekenhuis. 

Blijkbaar hebben ze een spier uit mijn bovenbeen genomen. Deze hebben ze dan vastgezet aan de binnenkant van mijn knieschijf zodat deze op zijn plaats zou blijven. 
In mijn scheenbeen hebben ze dan een stukje bot afgebroken om dit dan 1,5cm te verplaatsen zodat mijn knie recht zou komen te staan. Een volledige reconstructie dus. In totaal zitten er nu drie schroeven in. En met deze informatie moest de kinesist dus nog beginnen ... Nog meer schrik dus :D 

Hij plooide mijn knie en dat ging zo vlotjes dat het eigenlijk echt deugd deed! 
Nadien heb ik zelfs moeten wenen van geluk omdat ik echt blij was hoe het was gegaan! Ik had een week in bed gelegen en had schrik dat ik hiermee meer slecht mee had gedaan doordat mijn been misschien verstijft was, niet dus ... ;-) 

Whoehoe het gaat de goede richting uit! 
Ongelooflijk blij! 

03-10-2018 om 20:40 geschreven door PaulienP  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De dag van de operatie
Ondertussen is dit al een week geleden, maar toch wil ik jullie het verloop van de operatie nog graag weergeven. 

26 september was eindelijk aangebroken. Met ongelooflijk veel zenuwen vertrok ik naar het ZOL in Genk samen met mijn mama en mijn vriend. Ik werd verwacht om half 11 en zou in de vroege namiddag geopereerd worden. 
Eens in het ziekenhuis werd ik doorverwezen naar mijn kamer en werden de eerste onderzoeken uitgevoerd. Er werd bloed afgenomen, mijn bloeddruk werd genomen, etc. 

Rond 13u kwamen de verpleegsters me halen om naar de operatiezaal te brengen. Ik had ongelooflijk veel zenuwen en kon nog net mijn tranen bedwingen. 
Voordat ik naar de operatiezaal mocht, ben ik nog eerst twee andere zalen gepasseerd. 
In de eerste zaal werd me een infuus geprikt en een tiental keer gevraagd wie ik was, welk been geopereerd werd, ... In de tweede zaal kwam de anesthesist met me babbelen. Ik mocht kiezen welke narcose; een volledige narcose of enkel een ruggeprik. 
Ik had me oorspronkelijk voorgenomen om een ruggeprik te nemen omdat ik schrik had voor de volledige narcose, ik ben namelijk nog nooit in slaap gedaan. 
In diezelfde zaal lag er een mevrouw langs me die wel voor een ruggeprik koos. Door haar reactie (lees: roepen en schreeuwen) heb ik op dat moment besloten om toch voor de volledige narcose te gaan ;-) 

Ik mocht ook kiezen voor een ‘liesblok’. Dit is een extra verdoving die in de lies wordt ingespoten zodat de pijn na de operatie voor een paar dagen beter meevalt. 
Ik had uiteraard schrik voor de pijn, dus heb hiervoor gekozen. 
De anesthesist kwam me deze zetten, samen met een verpleegster. Ze zochten eerst met een echo apparaat naar de juiste zenuwen om nadien hier een naald in te steken om de verdoving in toe te dienen. Ook hiervoor had ik schrik maar ik kreeg via mijn infuus een ‘cocktail van het huis’ toegediend. Hierdoor was ik eventjes weg van de wereld. Toen ik weer bijkwam liepen er duizenden mieren over mijn been en kon ik het niet meer opheffen ;-) Een hele gekke ervaring, maar achteraf gezien was ik heel blij dat ik dit heb laten doen. 

En toen naar de operatiezaal... Mijn zenuwen waren onderdrukt. Dit kwam doordat ik ook wat kalmeringsmedicatie had gekregen. Ik mocht me zelf op de operatietafel heiden, maar dit lukte niet vermits mijn been achter me aan sleepte ;-) 
Er waren enorm veel mensen die tegen me aan het praten waren en die me van alles vroegen. Voor ik het wist kreeg ik opnieuw iets ingespoten en sliep ik. 

Ik werd wakker op de zogenaamde ‘recocery’. Alles was meteen in orde, ik was vrij snel bij en de dokter kwam al meteen naar me toe. 
Hij vertelde hier snel wat hij had gedaan, maar dit herinner ik me niet meer omdat ik pas wakker was uit de narcose. 
Eens op de kamer heb ik een aantal keer moeten overgeven. Dit kwam door de narcose en ook omdat mijn lichaam dit nog nooit had  meegemaakt. 

Al bij al heb ik ook goed geslapen de eerste nacht. Uiteraard met de nodige pijn medicatie. 
De dag nadien kwam de kinesist van het ziekenhuis. Hij had een apparaat bij waarop hij mijn knie legde zodat die zelf kon plooien en strekken. Dat ging vrij vlotjes tot 80graden. 
Op krukken lopen verliep enorm moeizaam waardoor de dokter heeft besloten om me nog een nacht daar te houden. Opnieuw een nacht met de nodige pijnmedicatie. 
De volgende dag kwam opnieuw de kinesist. Dit keer kon ik maar plooien tot 20graden. Een serieuze domper op de feestvreugde ;-( Het deed ook enorm pijn. Blijkbaar zwelt de knie enorm snel na de operatie en was dit echt wel normaal. 

Uiteindelijk naar huis en met veel gesuggel de auto in en nadien de trap op thuis ;-) 

03-10-2018 om 20:27 geschreven door PaulienP  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (2 Stemmen)
>> Reageer (0)
16-06-2018
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoe het allemaal begon + de planning van de operatie
Alles is eigenlijk begonnen een zestal jaar geleden. Na het schoolzwemmen sprong mijn knieschijf uit de kom. Een korte helse pijn, gelukkig sprong mijn knieschijf er weer vanzelf in. 
Een aantal dokters afgelopen die voorstelde om een nieuwe knie te zetten, ik was toen 15jaar (!) 
Dit was zeker geen optie, dus ben ik in totaal tientallen kinesisten afgelopen die me telkens op een andere manier behandelde. Geen enkele manier was goed, want mijn knieschijf is er in totaal zo’n vier keer uitgesprongen. 
Mijn knie bleef ook erg onstabiel. Hiermee bedoel ik dat ik moest opletten met mijn bewegingen of dat ik voorzichtig moest zijn als ik me in bed eens wilde draaien. Alles voelde heel losjes aan en totaal niet comfortabel. 

Ik kende een hele goede dokter in het ZOL in Genk, maar hij stond in mijn kenniskring bekend als een dokter die graag opereerde. Vandaar dat ik nooit een afspraak met hem durfde maken... 
Tot dus vorig jaar. Vorig jaar heb ik een afspraak gemaakt bij dokter Jan Truijen, gespecialiseerd in oa knieproblemen. Ik hield het niet meer uit en had naar mijn mening echt alles geprobeerd. 

Afgelopen juni kon ik terecht bij hem. Een hele vriendelijke dokter die naar mijn volledige verhaal geluisterd had. Hij nam eerdere foto’s en scans erbij en zag hierop dat mijn ‘problemen’ eigenlijk aangeboren waren. De tientallen kinesisten hadden dus weinig tot niets uitgehaald en een operatie was helaas de enige oplossing. 

Operatie ingepland op 26 september ...
Dokter Truijen wou me eigenlijk al meteen de week nadien opereren maar dat heb ik tegengehouden omdat ik pas met een nieuwe job was begonnen en ook omdat het buiten snikheet was en ik het niet zag zitten om in die hitte op krukken te lopen. 
Aftellen naar 26 september dus ;-) 

16-06-2018 om 00:00 geschreven door PaulienP  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (3 Stemmen)
>> Reageer (0)


Inhoud blog
  • Bijna 2jaar geleden
  • 5mnd postoperatief
  • Two months post op
  • Postoperatieve controle
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Archief per week
  • 17/08-23/08 2020
  • 30/09-06/10 2019
  • 18/02-24/02 2019
  • 10/12-16/12 2018
  • 12/11-18/11 2018
  • 29/10-04/11 2018
  • 22/10-28/10 2018
  • 15/10-21/10 2018
  • 08/10-14/10 2018
  • 01/10-07/10 2018
  • 11/06-17/06 2018

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs