W.C. Fields, pseudoniem van William Claude Dukenfield was een Amerikaanse komiek.
GEBOREN: ------------------ 29 januari 1880
OVERLEDEN: ------------------ 25 december1946
Fields liep als elfjarige jongen van huis weg en begon te werken in de vaudeville. Op de leeftijd van 21 reisde hij als komische jongleer-act door Noord-Amerika en Europa. In 1906 maakte hij zijn debuut op Broadway in de musical-comedy The Ham Tree.
Zoals veel vaudevillians werkte Fields in de stomme film, maar bekend werd hij van de Broadway-musical Poppy uit 1923. Later speelde hij ook in gesproken films.In 1936 moest hij tijdelijk stoppen met zijn werk door ziekte, die verergerd werd door alcoholisme. In 1938 maakte hij een comeback. In 1940 speelde hij in My little Chickadee, samen met Mae West. Alcoholist, misanthroop, dierenhater. Roger Ebert noemde hem de meest onwaarschijnlijke filmster ooit, maar wat een schitterend figuur was dit toch. Begon als professioneel jongleur, stond als jonge acteur op het podium met niemand minder dan Sarah Bernhardt, deed een aantal jaar mee in de Ziegfeld Follies, en maakte wat stomme kortfilms, maar brak pas echt door met het geluidstijdperk, iets wat ongetwijfeld te maken had met zijn hilarische, unieke line delivery. Hij praat veel binnensmonds, begint zinnen die ergens in een onverstaanbare mompeling eindigen, en alles met die nasale, zeurderige toon. Volgens Hollywood-folklore schreef hij zijn eigen scripts op bierviltjes en enveloppen. Hij was wel écht alcoholist (en stierf ook aan de gevolgen), maar was altijd nuchter op de set. De aandoening rosacea, die vaak met alcoholisme geassocieerd wordt (en resulteert in een felle rode neus) heeft zelfs de officieuze bijnaam 'W.C. Fields' disease.' Zijn fameuze hekel aan kinderen was volgens zijn zoon het enige aan zijn persona dat nep was; hij hield stiekem zelfs van ze. An sich zijn de films waarin hij speelt vaak ronduit slecht, maar Fields' aanwezigheid is zó sterk en allesbepalend dat ze stuk voor stuk comedy-klassiekers zijn. Onder zijn beste en meest bekende films zijn The Bank Dick, Man on the Flying Trapeze, You're Telling Me!, It's a Gift, en de kortfilms The Dentist en The Fatal Glass of Beer ('It ain't a fit night out for man or beast!'). Wat betreft klassieke Amerikaanse komieken staat W.C. Fields op gelijke voet met Groucho Marx en Buster Keaton, als hij eral niet boven staat.
De vraag waarom W.C. Fields nooit heeft mogen delen in hun populariteit in Nederland, lijkt dus op het eerste gezicht makkelijk te beantwoorden. W.C. Fields, de knorrige dikzak met zn drankneus en zn slechte humeur, die het niet bepaald voorzien heeft op kinderen, honden of zn echtgenotes, wordt niet geschikt geacht voor kinderen. Maar ligt het zo eenvoudig? Ook de humor van The Marx Brothers is niet geheel besteed aan simpele zielen, en hun films wisten toch ook volle bioscoopzalen te trekken? Zijn zij dan zoveel geestiger dan W.C. Fields?Neen!
W.C. Fields was betrokken bij totaal 42 films. (Dat wil zeggen: trad daarin op, schreef ze vaak of regisseerde soms.) Van deze 42 zijn er twaalf verdwenen. Tot de overige 30 behoren zijn zes korte films maar ook zeven lange films waarin hij slechts een marginale gastrol speelt. Veel blijft er niet over, en daarvan zijn maar enkele beschikbaar. Dat alleen al schept weinig kansen voor een zekere belangstelling.
Ironisch genoeg stierf W.C. Fields op de enige vakantiedag waarvan hij altijd zei dat hij deze verafschuwde, Eerste Kerstdag. Zijn maîtresse Carlotta Monti beschreef enkele amusante en inzichtgevende anekdotes in het boek W.C. Fields and Me.
FILMOGRAFIE: ---------------------
- Janice Meredith (1924)
- Sally of the Sawdust (1925)
- That Royle Girl (1925)
- It's the Old Army Game (1926)
- So's Your Old Man (1926)
- The Potters (1927)
- Running Wild (1927)
- Two Flaming Youths (1927)
- Tillie's Punctured Romance (1928)
- Fools for Luck (1928)
- Her Majesty, Love (1931)
- Million Dollar Legs (1932)
- If I Had a Million (1932)
- International House (1933)
- Tillie and Gus (1933)
- Alice in Wonderland (film) (1933)
- Six of a Kind (1934)
- You're Telling Me! (1934)
- The Old Fashioned Way (1934)
- Mrs. Wiggs of the Cabbage Patch (1934)
- It's a Gift (1934)
- David Copperfield (1935)
- Mississippi (film) (1935)
- Man on the Flying Trapeze (1935)
- Poppy (1936)
- The Big Broadcast of 1938 (1938)
- You Can't Cheat an Honest Man (1939)
- My Little Chickadee (1940)
- The Bank Dick (1940)
- Never Give a Sucker an Even Break (1941)
- Tales of Manhattan (1942) (scenes eruitgeknipt, later gerestaureerd voor home video)
- Follow the Boys (1944)
- Song of the Open Road (1944)
- Sensations of 1945 (1944)
Kortfilms
- Pool Sharks (1915)
- His Lordship's Dilemma (1915)
- A Trip Through the Paramount Studio (1927)
- The Golf Specialist (1930)
- The Dentist (1932)
- The Fatal Glass of Beer (1933)
- Hollywood on Parade No. A-9 (1933)
- The Pharmacist (1933)
- How to Break 90 #3: Hip Action (1933) (gastoptreden in een Bobby Jones golfles)
- The Barber Shop (1933)
- Show Business at War (1943)
|