HET VERHAAL: ------------------------- Tracy Turnblad (Nikki Blonsky) is een tiener die lijdt aan overgewicht maar kan dansen als de beste. Samen met haar beste vriendin Penny (Amanda Bynes) is ze geobsedeerd door de "Corny Collins Show" waar ze dagelijks na de school naar kijken, zeer tot ongenoegen van Tracy's moeder Edna (John Travolta). Als één van de sterren van de show vertrekt organiseert Corny Collins (James Marsden) audities om een nieuwe danseres te kiezen. Met de hulp van haar vriend Seaweed (Elijah Kelly) slaagt Tracy erin om deel uit te maken van de show, tot grote woede van de boosaardige danskoningin Amber Von Tussle (Brittany Snow) en haar moeder Velma (Michelle Pfeiffer). De vriendschap tussen Penny en Seaweed doet Tracy's ogen echter opengaan voor nog een groter probleem, namelijk rassenongelijkheid. Samen met Maybelle (Queen Latifah) probeert ze op te komen tegen dit onrecht met een arrestatiebevel tot gevolg.
BESPREKING: ---------------------- De film opent met zoveel vuur, gloed en schwung dat zelfs de grootste brompot er vrolijk van wordt. Het openingslied is een ode aan het Baltimore van de swinging sixties. Swingen doet de optimistische en vrolijke Tracy Turnblad (Nikki Blonsky) als de beste. Het verhaal van het lelijke eendje dat zich dan toch tot de mooie zwaan ontpopt is, net als de liedjes, aanstekelijk. Nieuwkomer Nikki Blonsky bewijst zich niet alleen als een steengoede danseres, maar ook als een fijne, beminnelijke actrice. De hele cast zet 'm vrolijk in z'n overdrive, en in een sixties decor vol toeters en bellen mag dat ook wel. Alles en iedereen danst, zwiert, dartelt, huppelt en draait dat het een lieve lust is. Al snel injecteert Adam Shankman zijn prent met onderhuidse maatschappijkritiek. Op het podium is geen plaats voor zwarte dansmuziek. Zelfs de eenmalige Negro Day staat ter discussie. Zoveel zwarte bezieling is niet goed voor een programma met een hagelwit tandpasta-imago. Uiteraard bedenkt Tracey samen met Maybelle (Queen Latifah) - een plan om haar gekleurde vrienden toch te laten dansen en zet ze daarmee de racistische Velma een hak van jewelste.Echt zwaar op de hand wordt het echter nooit. Regisseur Shankman mixt een perfecte cocktail die niet op de maag blijft liggen. Helaas duurt het allemaal iets te lang (twee uur) en zitten er tussen de aanstekelijke sixties nostalgie en besmettelijke danspasjes ook enkele overbodige liedjes, maar Hairspray heeft gelukkig het hart op de juiste plaats. Dat slaat met de juiste beat.