In deze 3e Step Up film neemt een aantal zeer goede streetdancers deel aan een internationale danswedstrijd in Parijs. Ook Moose gaat mee, maar wanneer iedereen terugkeert naar huis mist hij zijn vlucht. Al snel begeeft hij zich in het Franse underground dans circuit waar hij het opneemt tegen de beste dansers ter wereld.
De flink door het slijk gehaalde acteur/regisseur Mel Gibson schijnt zin te hebben in een nieuwe Lethal Weapon film. Dit meldt een bron van What's Playing. Volgens de Australische website is Gibson op dit moment in gesprek met Joel Silver.
Vijf jaar geleden werd Gibson nog benaderd door Silver, producent van de eerste vier succesvolle Lethal Weapon delen. Toen had Gibson er geen oren naar. De 54-jarige acteur is momenteel in het nieuws vanwege vermeende mishandeling van zijn ex-vriendin en racistische uitspattingen. Een succesvolle bioscoopfilm zou goed zijn voor zijn redelijk bekladde imago.
Het is echter belangrijk dat ook Danny Glover toezegt, want zonder hem is een vijfde Lethal Weapon vrij kansloos. De eerste vier delen uit 1987, 1989, 1992 en 1998 leverden bijna $1 miljard op aan de wereldwijde Box Office.
Een tijdje geleden kwam het nieuws uit dat Christopher Nolan verantwoordelijk is gemaakt voor de aankomende Superman-film. Nolan zal niet schrijven of regisseren, maar zal optreden als een soort supervisor, die het productieproces moet bevorderen. Hierop kwam vrij snel een reactie van de website Film.com, die gaf vijf redenen waarom Nolan zich niet met Superman zou moeten bemoeien. Die kwamen erop neer dat men bang is dat Nolan ook van Superman een realistisch karakter zal proberen te maken, en Superman totaal verschilt van Batman.
Maar goed. Aangezien het een lopend project is, moeten er natuurlijk vorderingen zijn. Die worden gewoonlijk vooraf gegaan door geruchten, en vandaag is geen uitzondering. Het verhaal gaat nu dat Brandon Routh de rol van Superman op zich zal nemen.
Knight & Day gaat over een eenzame vrouw (Diaz) wiens ogenschijnlijk onschuldige blind date haar leven op kop zet wanneer een superspion (Cruise) haar meeneemt op een gewelddadige wereldreis om een batterij te beschermen die de sleutel bevat tot een oneindige krachtbron.
Zeventig jaar geleden leverde de Walt Disney studios één van hun meest gewaagde producties ooit af: Fantasia. De film die een reeks geanimeerde segmenten aan elkaar koppelt onder begeleiding van klassieke muziek is voor de studios nog altijd een toonbeeld van artistieke ambitie, maar bovenal is het een wonderschone fantasie. Dansende nijlpaarden en vliegende walvissen deden de titel eer aan, maar de echte magie kwam van Mickey Mouse als tovenaarsleerling. Zijn gestuntel met een levende bezemsteel maakte van The Sorcerers Apprentice het meest memorabele en fantasievolle segment. Onder Jerry Bruckheimers vlag mocht dat worden uitgebouwd tot een live-action speelfilm, waarin bombastische special effects op de voorgrond treden.
Een tovenaarsleerling, dat hebben we vaker gehoord. De verleiding is daarom groot om The Sorcerers Apprentice te bestempelen als Bruckheimers antwoord op Harry Potter. Toch heeft de film, geregisseerd door Jon Turteltaub, eerder overeenkomsten met een productie als Percy Jackson & The Olympians, waarin visuele donderslagen de boventoon voeren en personages op de tweede plaats komen. Wederom moet het hedendaagse New York het ontgelden tegen een bulk aan magische krachten en mythische wezens.
Die ellende begint op het moment dat de nog jonge Dave getuige is van de ontsnapping van boosaardige tovenaar Maxim Horvath. Eeuwenlang zat hij door toedoen van Balthazar Blake opgesloten in een soort matroesjkapop, en dat heeft hem er op zn zachts gezegd niet sympathieker op gemaakt. Horvath zweert wraak en is van plan om zijn duistere metgezellen één voor één te bevrijden. Blake is in al die eeuwen onafgebroken op zoek geweest naar de nazaat van Merlijn. Omdat toeval nooit écht toeval is in de wereld van tovenaars, blijkt Dave al snel de ware tovenaarsleerling. Terwijl Horvath zijn snode plannen uitvoert, neemt Blake de jongen onder zijn hoede om hem de fijne kneepjes van de toverkunst bij te brengen.
Nicolas Cage en Jon Turteltaub werkten eerder samen aan de National Treasure films. Met The Sorcerers Apprentice wagen zij zich opnieuw aan een Disney-avontuur dat volgestouwd is met special effects. Omdat het amper tien minuten durende animatiesegment uit Fantasia genoeg ruimte bood voor toevoegingen, werd er voor Turteltaubs versie een hele rits aan fantasievolle verschijningen uit de computer getoverd. En het moet gezegd: de visuele kant is tot in de puntjes verzorgd. Zelfs voor het omtoveren van een roestbak in een sportwagen draaien de special effects magiërs bij Disney hun hand niet om. Aardig is vooral om te zien hoe de makers omspringen met die tovenaarij in het hedendaagse New York: op een wolkenkrabber wordt een reusachtige metalen adelaar tot leven gewekt en in Chinatown verandert een lappen draak in een levend exemplaar. Richting het einde van de film maken die grote effecten echter steeds meer plaats voor veel minder indrukwekkend visueel vuurwerk. Lichtstralen en plasmabollen schieten over en weer, maar je hebt het gevoel dat al het magische kruit op dat moment al lang verschoten is.
Echt veel kunnen hoofdrolspelers Nicolas Cage en Jay Baruchel daar tegen die tijd niet meer aan doen. Cage is als tovenaar Balthazar Blake op zijn geloofwaardigst als hij elektrische bollen in zijn handpalmen aan het fabriceren is. Baruchel speelt zoals gewoonlijk een übernerd, die met zijn sullige charmes en interesse voor natuurkunde moeiteloos de aandacht van het publiek voor zich kan winnen. Toch zijn Alfred Molina en Toby Kebbell die onlangs nog samen te zien waren in Prince of Persia een vermakelijker duo. Terwijl Cage en Baruchel elkaar bestoken met halfgeslaagde grapjes, weten Molina en Kebbell daar twee venijnige en overtrokken slechterikken tegenover te zetten.
Een gevoel van serieuze dreiging blijft echter uit. Elk probleem kan immers met een tovertrucje opgelost worden, en de uiteindelijke confrontatie is daarom minder spectaculair dan de makers zelf lijken te denken. The Sorcerers Apprentice wordt daarom nooit meer dan een toverfestijn waarbij de visuele zijde de karakters overschaduwt. Hoewel er genoeg te genieten valt bij Turteltaubs versie, voelt het scenario over de gehele linie tamelijk lui aan. De welbekende Disney-elementen zijn weer keurig in een mal gegoten, maar de bijbehorende magische sprankel ontbreekt daarbij grotendeels. En dat is, voor een film waarin tovenaars elkaar bestoken met lichtbollen, toch een beetje kwalijk te noemen.
Regie: Jon Turteltaub Cast: Nicolas Cage (Balthazar Blake), Jay Baruchel (Dave), Alfred Molina (Maxim Horvath), Teresa Palmer (Becky Barnes), Toby Kebbell (Drake Stone)
Hier zien we vijf teaserposters van Battle: Los Angeles die weinig prijsgeven over wat we mogen verwachten van de film van regisseur Jonathan Liebesman (The Killing Room, 2009) en met Aaron Eckhart, Michelle Rodriguez en Bridget Moynahan in de hoofdrollen.
Het actiespektakel moet vanaf 11 maart 2011 in de States draaien. Een Nederlandse datum laat nog op zich wachten.
In Battle: Los Angeles vindt er een buitenaardse invasie plaats in Los Angeles en worden een legersergeant en zijn eenheid ingezet om de stad te beschermen. Hij en zijn team vormen in de straten van Los Angeles de eerste en laatste verdedigingslinie tegen deze onbekende, maar zeer gevaarlijke strijdkrachten
Nome, een onooglijk dorpje in Alaska. Al meer dan 40 jaar wordt de gemeenschap geteisterd door onverklaarbare verdwijningen. Wanneer psychologe Abigail Tyler verschillende inwoners met gelijkaardige slaapstoornissen over de vloer krijgt, raakt ze geïntrigeerd. Door middel van hypnose probeert ze de oorzaak te achterhalen. De herinneringen die boven komen, drijven haar patiënten tot waanzin...
In mei zei Sylvester Stallone in een interview met Empire dat hij 99% zeker was dat Rambo V er niet zou komen. Het vijfde deel zou eerst een kidnapthriller worden, dan een bizarre scifi-film, en later toch weer een 'gewone' thriller. Maar Sly laat nu uitschijnen dat hij wel geïnteresseerd is in een Rambo-prequel.
Stallone: "Mijn personage maakte de cirkel rond in het vierde deel. Een nieuw avontuur zou verkeerdelijk kunnen geïnterpreteerd worden als een huurlingenverhaal. Een prequel is zeker de moeite waard om over na te denken. Het is intrigerend om het hoe en waarom te achterhalen van hoe mensen worden wie ze zijn. De trauma's, het verlies en de tragedie van de Vietnamoorlog zouden een grote uitdaging kunnen zijn voor een jonge acteur. Bovendien zou het ironisch zijn dat Rambo, na meer dan twintig jaar de rol te hebben gespeeld, een jongere Rambo regisseert."
Live Free or Die Hard, 2007) zo goed als zeker de regie op zich neemt van de nieuwe verfilming van We Can Remember It for You Wholesale van auteur Philip K. Dick. Dit verhaal was in 1990 de basis voor Total Recall van onze eigen Paul Verhoeven.
Het script wordt op dit moment geschreven door Kurt Wimmer. Een reactie van Matt Tolmach, één van de bazen bij Columbia: "Len has an incredible love of the genre and a great gift for action. He'll bring a contemporary feel to the film while taking care with everything we love about Philip K. Dick's original story." En de producent Neal H. Moritz voegde daar het volgende aan toe: "I have been trying for years to work with Len and fortunately we finally found a great project that he loves as much as we do. Len is terrifically talented and we know he is the right director to re-imagine Total Recall for a new generation of fans."
Een enthousiaiste Wiseman meldt: "I've always been fascinated with Philip K. Dick's short story, and I'm excited at that prospect of diving even deeper into the type of world it evokes and the questions it asks. I love that the most crucial mystery our character is trying to solve is the one of his own soul."
Op de IMDb staat de Total Recall reboot gepland voor een release in 2011. De vraag is of dit nog haalbaar is.
Walt Disney Corporation heeft bekendgemaakt dat het Hollywoodstudio Miramax voor meer dan $660 miljoen zal verkopen aan Filmyard Holdings LLC, een groep investeerders geleid door de Californische projectontwikkelaar Ron Tutor. De beslissing maakt een einde aan maanden gekibbel over de studio, die achter blockbusters zat als Pulp Fiction, Trainspotting en No Country for Old Men.
"Hoewel we erg trots zijn op de vele verwezenlijkingen van Miramax, bestaat onze huidige strategie voor de Walt Disney Studios erin om te focussen op de ontwikkeling van grote speelfilms onder de vlag van Disney, Pixar en Marvel", zei Disney-CEO Robert Iger in een persmededeling. De verkoop van Miramax houdt ook in dat Disney de rechten op meer dan 700 films overdraagt aan de nieuwe eigenaars.
Damon Lindelof, de man die we vooral kennen van de hitserie Lost, heeft getekend om de aankomende Alien Prequel van regisseur Ridley Scott te herschrijven. Ondertussen werkt de beste man ook aan het scenario voor de volgende Star Trek film.
Lindelof krijgt het druk dus, vooral aangezien we een tijdje terug nog berichtten dat het scenario van John Spaihts al af is en de film in preproductie is gegaan.
Ridley Scott zei nog het volgende over de prequel: Its set in 2085, about 30 years before Sigourney [Weaver's character Ellen Ripley]. Its fundamentally about going out to find out Who the hell was that Space Jockey? The guy who was sitting in the chair in the alien vehicle there was a giant fellow sitting in a seat on what looked to be either a piece of technology or an astronomers chair. [The film] is about the discussion of terraforming taking planets and planetoids and balls of earth and trying to terraform, seed them with the possibilities of future life.
We weten ook dat het meerdere prequels moeten worden. De eerste moet eind 2011 uitkomen.
Joss Whedon kan zich sinds kort officieel de regisseur noemen van The Avengers. Hij gaat het de komende maanden waanzinnig druk krijgen met het beantwoorden van vragen met betrekking tot het enorme project. Tijdens Comic Con werd hem gevraagd naar de casting van Jeremy Renner als Hawkeye en Mark Ruffalo als de Hulk. Tegen MTV zei Whedon het volgende:
The thing about Hawkeye, hes got his bows and arrows, you need somebody whos very very down to earth, whos very grounded, and whos going to be the kind of guy who, you see him, and you understand why he likes to be far away from things and then shoot at them.
Mark was my first and only choice for Bruce Banner. Im stunned that we landed that, just stunned. He has what I remember loving about the show, that quality of, you just look at him and you go through it with him, he invites you in in a way that [no] other performer has since Bill Bixby. He is a guy whos been beaten up by life, but not defined by that. Thats what I want from Bruce Banner, is a guy whos still getting it done, even though he has his problem.
The Avengers draait vanaf 3 mei 2012 in de Nederlandse bioscopen.
Sony Pictures heeft een nieuwe (Duitse) poster vrijgegeven van Resident Evil: Afterlife. In het vierde deel van de Resident Evil-reeks wordt de wereld nog steeds geteisterd door een virus dat mensen in zombies verandert. Alice (Milla Jovovich) blijft op haar pad toch steeds meer overlevenden vinden en samen zoeken ze naar een veilige haven. In haar gevecht met de 'Umbrella Corporation' krijgt Alice onverwachte hulp van een oude bekende. De film wordt geregisseerd door Paul W.S. Anderson, de echtgenoot van Jovovich. Anderson regisseerde de eerste film in de reeks, en schreef en produceerde de twee vervolgfilms. Resident Evil: Afterlife draait vanaf 23 september 2010 in de Nederlandse bioscopen.
MacGyver is een televisieserie, geproduceerd door Michel Greenburg, en tevens de naam van de hoofdfiguur.
MacGyver was een Amerikaanse avonturenserie over een uitermate vindingrijke ex-spion genaamd Angus MacGyver (gespeeld door Richard Dean Anderson). De serie is geschreven door Lee David Zlotoff.
In MacGyver gaat het voornamelijk om het gebruik van wetenschappelijke kennis en inventief gebruik van huis-, tuin- en keukenspullen. In combinatie met zijn Zwitsers zakmes komen er bij MacGyver allerlei oplossingen voor haast uitzichtloze situaties (meestal een zaak van leven en dood). Het bedenken en maken van complexe apparaten in tijdspanne van enkele minuten vormen vaak de rode draad van de aflevering. Alle oplossingen van MacGyver in de serie zijn gebaseerd op werkelijke natuurkundige principes. In enkele gevallen lukt het MacGyver om van huis-, tuin- en keukenchemicaliën een gif of een explosief te brouwen.
Het gebruik van alledaagse spullen om apparaten te bouwen is geïnspireerd op The A-Team (behalve dan dat MacGyver het gebruik van vuurwapens verafschuwt), en is in Amerika een populaire cultuur geworden die bekend staat onder de naam "MacGyverisme".
PERSONAGES:
MacGyver --------------
Angus MacGyver is een intelligente actieheld die liever geen geweld gebruikt en weigert een pistool te dragen of gebruiken omdat in zijn jeugd een ongeluk met een revolver resulteerde in de dood van een vriend. MacGyver maakt zijn apparaten vaak uit zelfverdediging en meestal maakt hij dingen die de vijand uitschakelen in plaats van te doden.
Angus MacGyver wordt liever "Mac" of "MacGyver" genoemd. Nadat hij afgestudeerd is op diverse technische en wetenschappelijke vlakken gaat hij naar Californië. Zijn vader en oma zijn omgekomen bij een auto-ongeluk en zijn moeder overleed toen MacGyver op een geheime missie was. Hierdoor kon hij niet op de begrafenis zijn, hetgeen hij zichzelf nooit vergeven heeft. Hij wordt door diverse mensen en ook inlichtingendiensten gevraagd voor klusjes die onmogelijk en onofficieel zijn. MacGyver krijgt de klus geklaard op de meest onmogelijke manieren.
Hij heeft vele verschillende baantjes tot zijn pad wordt gekruist door Pete Thornton (Dana Elcar), baas van "DXS" (Department of External Services). Pete is onder de indruk van MacGyver hoe hij met een paperclip, schoenveters en een schroevendraaier een aanslag met bazooka's kan voorkomen. Het resultaat is dat MacGyver voor Pete bij de DXS gaat werken. Hij doet dit op basis van vrijwilligheid. MacGyver mag klussen weigeren (iets wat bijna nooit voorkomt). Door de jaren heen groeit er een hechte vriendschap tussen deze twee met als gevolg dat als Pete bij de "Phoenix Foundation" gaat werken als directeur van buiten operaties, MacGyver met hem mee gaat.
MacGyver staat altijd klaar om mensen te helpen en bestrijdt onrecht en soms het kwaad.
Pete Thornton --------------------
Gespeeld door Dana Elcar. MacGyvers werkgever en beste vriend. Ze hebben elkaar ontmoet toen Pete nog voor de DXS werkte.
In de Pilot speelde Dana Elcar de rol van Andy Colson. Pas in de 11e aflevering van het eerste seizoen (afl. Nightmares) gaf Dana Elcar gestalte aan het personage Pete Thornton. In de aflevering Deathlock kwam de onthulling dat Pete en MacGyver elkaar voor het eerst in een woestijn ontmoetten, waarbij MacGyver Pete uit een benarde situatie haalde. Later werd dit veranderd in de aflevering waarin 'Murdoc' voor het eerst voorkwam.
Jack Dalton ----------------
Gespeeld door Bruce McGill. Een piloot die graag snel geld wil verdienen, wat vaak resulteert in Dalton die zich in problemen werkt en MacGyver die hem (en zichzelf) er uit moet redden. Zijn linker ooglid gaat knipperen als hij liegt.
Penny Parker -----------------
Gespeeld door Teri Hatcher. Als MacGyver op het vliegveld staat met een belangrijke microfilm, komt hij Penny Parker tegen. Helaas voor MacGyver stopt Penny een paar gestolen juwelen in zijn zak. Ze worden allebei aangehouden waardoor ze letterlijk met mekaar opscheept zitten. Uiteindelijk redt hij haar en kruist ze regelmatig MacGyvers' pad
Murdoc -------------
Gespeeld door Michael Des Barres. Een huurmoordenaar en MacGyvers' aartsvijand is door MacGyver en Pete's schuld verbrand in een explosie. Hiervoor heeft hij gezworen zich te wreken op MacGyver. Telkens wanneer MacGyver en Pete denken dat Murdoc dood is, komt hij op de meest onverwachte momenten terug opduiken.
Fox Searchlight Pictures heeft de releasedatum bekendgemaakt van 127 Hours, het nieuwe project van regisseur Danny Boyle. De film gaat op 5 november in première in de Amerikaanse bioscopen. Zoals bekend is het einde van het jaar de interessantste releaseperiode voor Oscar-kandidaten. Het ziet er dus naar uit dat Boyle een vervolg wil breien aan zijn succesverhaal uit 2008. Toen sleepte hij met Slumdog Millionaire maar liefst 8 Oscars in de wacht.
127 Hours vertelt het verhaal van Aron Ralston (James Franco), een Amerikaanse bergbeklimmer die zijn eigen arm moest amputeren nadat hij 5 dagen vastzat onder een rots. Kate Mara (tv-serie 24) en Amber Tamblyn zullen trekkers spelen met wie Ralston een gesprek heeft voor hij zijn moeilijke beklimming aanvat.
Boyle zou van plan zijn is om het eerste uur van de film zonder dialoog op te nemen. In het waargebeurde verhaal zat Ralston helemaal alleen vast in een ravijn, en Boyle wil die authenticiteit bewaren. Het scenario komt van Simon Beaufoy (Slumdog Millionaire).
Een muzikale komediehutspot, opgebouwd rond filmster Durante die een galafeest geeft. De romantische nevenintrige is te verwaarlozen, maar Stan & Ollie's gevecht met de vurige Velez, Durante als Schnarzan, de dronken Butterworth en de titelsong maken het de moeite waard. Boleslawski, Dwan en Rowland regisseerden ieder een gedeelte zonder op de titelrol vermeld te worden. In de tv-versie ontbreken Mickey Mouse en de Disneycartoon Red Hot Chocolate Soldiers. Het scenario is van Howard Dietz en Arthur Kober. Het camerawerk is van James Wong Howe.
USA 1934. Komedie van Richard Boleslawski Stan Laurel,Oliver Hardy
De Engelsman Stan Laurel werd geboren als Arthur Stanley Jefferson in Ulverston Engeland, in de woning van zijn grootmoeder. Hij had rood haar en net als zijn vader lichtblauwe ogen. Tot zijn vijfde werd hij wegens ziekte van zijn moeder actrice Madge Metcalfe, opgevoed door zijn grootmoeder. Hij had nog een zus Beatrice Olga en broers Sidney, Everett en Gordon. Zijn vader was toneelschrijver en acteur. Deze had de leiding van de door Engeland trekkende Jefferson Theater-groep, waar ook Stans moeder deel van uit maakte. Net als zijn ouders wilde hij acteur worden, toen hij als zestienjarige als boy-comedian deel ging uit maken van het familiebedrijf. Hij trad er op onder zijn eigenlijke naam, Arthur Stanley Jefferson. Bij het Jefferson-gezelschap werden vooral melodramas opgevoerd. Stan hield meer van revue-en solonummers waarin hij zich meer kon uitleven.
In 1909 ging Stanley Jefferson werken bij de Levy & Cardwell Juvenile Company, een groep jonge actrices en acteurs van zes tot achttien jaar, die vooral pantomime beoefenden.
Rond 1910 sloot hij zich aan bij het toneelgezelschap Fred Karno's London Comedians van blijspelproducent Fred Wescott, ook gekend als Fred Karno (1866-1941). De ster van de groep heette Charlie Chaplin. Stan werd er aangenomen om Chaplin wat meer tegenspel te geven. In september van dat jaar trok de groep naar Amerika, waar een aantal niet-onaardige successen werden behaald met A Night in an English Music Hall, waarin de Chaplin de kans kreeg om zijn talenten op te voeren. Stan keerde even later terug naar huis omdat Karno hem een loonsverhoging niet wou toestaan.
Met Pinksteren 1912 trad Stan eens op in het Circus Pflaging in Rotterdam. Wegens geldgebrek zag hij er zich genoodzaakt een brood te stelen. Op 2 oktober 1912 trokken de Fred Karno-spelers opnieuw, met wisselend succes trouwens,door de Verenigde Staten. In de groep van Karno speelden Chaplin en Stan in Mumming Birds pantomime-achtige rollen.
In december 1913 nam Chaplin ontslag toen hij de kans kreeg in Hollywood te gaan filmen. Hij stapte over naar de filmstudo van Mack Sennett om er komedies te gaan maken. Stan kreeg de kans voortaan de hoofdrol in het gezelschap te spelen. Door het verlies van Chaplin en allerlei interne moeilijkheden werd de Fred Karno-groep ontbonden en reisde een deel terug naar Groot-Brittannie. Stan besloot in Amerika te blijven, wachtend op aanbiedingen bij de film. Dit zou hem pas na vier jaar lukken na nog heel wat rollen bij Amerikaanse vaudeville-theaters.
Na het vertrek van Chaplin zette Stan een eigen act op poten samen met zijn beste vrienden in de Karno-groep, Edgar en Wren Hurley waarmee hij The Three Comiques vormde en op tournee ging. Hun optredens werden door de impresario's goed bevonden, waardoor ze in grote theaters in Amerika konden optreden, later onder de naam Hurley, Stan and Wren en nog later als The Keystone Trio.
Ondertussen is Charlie Chaplin in Amerika een heel bekende filmkomiek geworden. Rond 1915 kent het trio waanzinnig veel succes met immitaties van Chaplin en zijn tegenspelers. Daarmee was Laurel niet alleen de eerste Chaplin-imitator, maar ook de beste die er ooit was .The Keystone Trio ging uiteindelijk eind 1915 uiteen omdat Hurley het moeilijk had met Stans succes. Aanvankelijk wilde Hurley afwisselend met Stan de Chaplin-immitatie doen. Het publiek had het echter niet zo goed begrepen met de Hurley-Chaplin en vond Laurel veel beter. Met ruzie werd hun samenwerking definitief afgesloten.
Stan Laurel vormde een nieuw trio samen met Alice en Baldwin Cooke, met de naam The Stan Jefferson Trio. In 1916 trad het drietal met succes op met de sketch The Crazy Cracksman. Aan hun samenwerking kwam een einde toen in 1917 Stan verliefd werd op Mae Charlotte Dahlberg (1888-1969) een danseres en zangeres uit Australie. Met haar begon hij een varieténummer. Een periode van lange samenwerking begon. Deze dame zag Laurels beginnende roem en beschouwde zich jaren als zijn echtgenote. Ze trouwden niet met mekaar omdat Mae beweerde een echtgenoot te hebben in Australie die weigerde om te scheiden. In 1918 wijzigde de bijgelovige Stan (Stan Jefferson bevat 13 letters), zijn naam Jefferson in Laurel, gebaseerd op de lauwerkrans (vertaling van het Engelse Laurel) van een klassieke Romeinse generaal. Pas in 1934 wanneer Stan Amerikaans staatsburger werd, laat hij zijn achternaam in de burgerlijke stand veranderen.
Stan en Mae Laurel, traden ook als dusdanig onder deze naam op. Ondanks het feit dat Mae en Stan mekaar niet konden missen, bleef hun relatie meer dan tien jaar vrij moeilijk en wispelturig.
Nuts In May, is de eerste , weliswaar korte film waarin Laurel meespeelt. Het is eigenlijk een proefopname, een soort reclamefilmpje voor eventueel geinteresseerde distributeurs. De film werd bekostigd door Adolph Ramish, directeur van het Hippodrome in Los Angeles. Hij ontdekte Laurels talent voor de film. De two-reeler wordt in zijn theater gedraaid. Onder het publiek bevinden zich Carl Lämmle, de directeur van Universal en Charles Chaplin, die plannen heeft om zelf films te gaan maken. Lämmle vond de film vrij goed en bood Stan een contract aan voor een jaar bij Universal. Laurel hapt toe en maakte er vier, niet bijster grappige films. Stans partner Mae Charlotte Dahlberg stond er voortdurend op met hem mee te spelen. Om die reden zag men soms af van een samenwerking met Laurel. Bovendien maakte Universal een reorganisatie door en alle contracten werden geannuleerd. Aldus bleef Stan op het toneel, met zijn partner Mae.
In 1918 komt Stan Laurel terecht bij Gilbert M. Anderson, Hollywoods eerste cowboy-ster, die zich bezig begon te houden met lachfilms. Stan Laurel maakt voor Anderson de filmhistorische één-acter The Lucky Dog. De film is inderdaad onzin, maar de titel van dit proeffilmpje is belangrijk, omdat een onbekende 25-jarige acteur Oliver Norvell Hardy in de cast werd opgenomen. Deze film is dus eigenlijk de eerste Laurel-en-Hardyfilm, althans een film waarin zij samen optreden, maar niet als duo. Niets wees erop dat zij ooit een duo zouden worden. Stan keerde terug naar de revue waar hij optrad in vaudeville-theaters met Mae Dahlberg.
In 1919 werkte Stan een korte tijd bij Vitagraph Pictures met Larry Semon, toen een bekend komiek.
In 1920 maakte Stan met Anderson een aantal erg knappe twee-acters,waaronder parodieën op destijds populaire hoofdfilms. De films brachten niet genoeg op en Stan moest terug keren naar de vaudeville-branche.
In 1923-1924 ging Laurel werken voor Joe Rock. Hij en zijn broer werden Laurels beste vrienden. Stan maakt voor hem een serie van twaalf korte films en opnieuw parodieën op succesrijke films uit die tijd. Er wordt gefilmd in studios van Universal in decors van films die reeds af zijn. De films heetten Stan Laurel Comedies.
In 1924 vertrok Mae Charlotte Dahlberg terug naar Australie.
In 1925 maakte Laurel een geslaagde twee-acter voor Joe Rock, Half a Man. Stan was er duidelijk op vooruitgegaan als komiek. In de film probeert Laurel een eigen typetje te vinden. Spelen met een partner zag hij toen nog niet zitten omdat hij nog steeds op zoek was naar een eigen identiteit. Joe Rock vertelde ooit dat hij er had aan gedacht om Hardy te vragen in een aantal films. Stan was als de pest voor concurrentie en wilde dit dus niet. Mocht hij daar geen bezwaar tegen hebben gehad, zou het duo Laurel en Hardy misschien eerder gevormd zijn geweest dan bij de Roach-Studio's.
Laurel had in 1925 een contract met Joe Rock voor vier jaar. Hal Roach zag dat de Stan Laurel-films het goed deden, en deed hem een aanbod met een salaris waar Rock niet tegen op kon. Rock liet hem ondanks het contract gaan, ook omdat ze goede vrienden waren. Laurel begon bij Hal Roach als scenarioschrijver, regisseur, acteur en ideeënman. Voordat Stan definitief bij Roach kwam, had hij ruim vijftig korte films gemaakt, sommige ook als regisseur. Stan ontmoette er James Finlayson,die tientallen jaren lang een regelmatige tegenspeler zou worden. Finlayson ,de man met de prachtige keverwenkbrauwen. Hij bleef Stans vriend en medewerker tot zijn overlijden in 1953. Laurel maakte er ook kennis met filmkomieken als Ben Turpin, Charley Chase, Edgar Kennedy, Billy Gilbert, Billy Bevan, Snub Pollard, de Our-gang-kinderen en hij ontmoet een acteur waarmee hij zeven jaar eerder heeft opgetreden in The Lucky Dog : Oliver Hardy. Duck Soup (1926)
was de eerste van achttien tweeakters uit de All Star Serie van Hal Roach waarin Stan Laurel en Oliver Hardy, als afzonderlijke leden van het Roach-gezelschap, meededen. Daarna werden Laurel en Hardy bij Roach als duo ingezet. De films heetten voortaan Laurel and Hardy Series, de reeks zou worden voortgezet tot 1935.
Stan Laurel dronk graag een stevig glas en bleef nooit ongevoelig voor een aantrekkelijke vrouw, vooral als de dame daarbij nog een licht buitenlands accent had. Dit gebrek leverde hem vier echtgenotes, een buitenechtelijke geldverslindende affaire met een jonge tweeling (de Downey's), een maitresse (Alice Ardell, een Franse actrice bij wie hij zich 'in moeilijk tijden' kon terugtrekken) en daardoor een armzalige oude dag. Zijn huwelijksperikelen stelden hem vaak in een slecht daglicht in de pers. Bovendien had Stan Laurel geen enkel zakelijk gevoel. Laurel en Hardy werkten weliswaar als goedbetaalde werknemers voor Hal Roach, maar sterren als Chaplin en Harold Lloyd, produceerden zelf hun films en voor de distributie daarvan werden goede contracten afsloten met de verdelers. Ook later na Hal Roach werkte hij onder matige voorwaarden voor 20th Century-Fox. Laurel was te veel bezig met het artistieke van zijn werk, zijn relaties met vrouwen en zijn alcohol om zich ook nog als manager van zijn en Hardys talenten te profileren. Ondanks het feit dat Laurel nooit het grote geld verdiende, werd hij door drie van zijn vier echtgenotes voor het gerecht gedaagd om geld van hem los te krijgen. Zelfs jaren na zijn dood probeerden de dames nog om geld uit de L&H-films te krijgen. De echtgenotes waren: Lois Nelson (1926 tot 1935), Virginia Ruth Rogers (1935 tot 1937 en 1941 tot 1946), Vera Ivanova Shuvalova (1938 tot 1940) en zijn weduwe Ida Kitaeva Raphael, vanaf 1946. In 1928 werd Laurel vader van een dochter Lois Jefferson. Op 7 mei 1930 kwam daar nog een zoon bij, Stanley Robert Jefferson. De baby werd 2 maanden te vroeg geboren en maar had een hersenbeschadiging en overleed na negen dagen.
De eerste geruchten over huwelijksproblemen met Lois Nelson kwamen in mei 1933 toen zij een scheiding aanvroeg omdat Laurel niet meer van haar hield en haar verwaarloosde. In augustus 1933 was er een verzoening vanwege hun dochtertje. Maar op 10 september 1935 werd de scheiding uitgesproken.
Met Virginia Ruth Rogers , een weduwe uit Los Angeles huwt Laurel twee keer, maar met drie plechtigheden: een eerste keer in 1934, maar deze was niet geldig omdat de scheiding van Lois niet definitief bleek. Een tweede, wettige keer in 1935. Ze scheidden in 1937 en hertrouwen in 1941 om vervolgens terug te scheiden 1946.
Met Vera Ivanova Shuvalova (alias Illeana)' een Russiche zangeres danseres en vermeende gravin huwde hij in 1938 en had daar drie plechtigheden voor nodig: eerst 1 januari 1938, daarna op 28 februari voor alle zekerheid omdat hij vreesde dat de eerste plechtigheid niet geldig was. Tot slot een derde keer op 2 april 1938: dit was het kerkelijk huwelijk volgens de Russisch-Orthodoxe rite. Ze scheidden in 1940.
Ida Kitaeva Raphael tenslotte was een opera-zangeres en actrice, in China geboren ,met Wit-Russische ouders. Zij was Laurels grote liefde, die hem altijd goed verzorgde en verpleegde tijdens ziekte en tegenslagen. Het was een opmerkelijke vrouw met een groot hart. Zij heeft nooit de mooie grote huizen, de luxe gekregen wat zijn andere vrouwen wel hadden. Laurel was een gulhartige man. Hij liet acteurs en allerlei mensen die geen geld meer hadden bij hem logeren, zelfs als hij zelf weinig bezat gaf hij nog weg. Bovendien moest hij nog veel betalen aan alimentatie. Toen hij met Ida trouwde stond hij er financieel zeer zwak voor. Hij kon haar zelfs geen trouwring geven.
Laurel was wel erg wisselvallig van temperament hij kon erg driftig zijn. Hijzelf grapte erover dat het aan zijn rode haar lag. Als kleine jongen werd hij de 'Rooie vuurtoren' genoemd.
Hij had belangstelling voor politiek en beschouwde zichzelf als een links democraat. Hij bewonderde Roosevelt en Kennedy.
Laurel had op latere leeftijd ook suikerziekte. Hij kreeg een beroerte op 25 april 1955. Hij hield er een zekere stijfheid van de linkerkant van zijn lichaam aan over waarbij zijn voet wat sleepte. Hij had ook een lichte spraakstoornis.
Hardy stierf op 7 augustus 1957. Laurel zei erover dat ze als broers waren. Hij zei nog: Babe was als een broer voor me, zijn overlijden betekende het einde van de levensgeschiedenis van Laurel en Hardy.'Ze voelden mekaar altijd aan. Hij vond het acheraf vreemd dat ze mekaar niet persoonlijk kenden voordat ze later samen op toernee gingen. Toen ze filmden was het altijd zakelijk contact, niettegenstaande ze veel samen lachten. Tussen de films door zagen ze mekaar nauwelijks. Hardys leven buiten de studo bestond uit sport, en Laurels leven was voornamelijk werken, dag en nacht zelfs na het werk. Laurel hield van het monteren en schrijven van een film, dat interesseerde Hardy niet.
Laurel mocht van zijn dokter niet naar de begrafenis. Het is goed zo, zei hij. Ik had anders misschien iets grappigs gezegd of gedaan om het verdriet te verbergen. Babe zou dat begrepen hebben, anderen niet. Na de dood van zijn partner rouwde Stan diep totdat hij een soort creatieve therapie vond: hij begon nieuwe Laurel en Hardy-grappen te bedenken. Hij hield zich verder bezig met het lezen van fanmail en het beantwoorden ervan.
Voor zijn jarenlange bijdrage aan de filmindustrie ontving Laurel een jaar voor zijn dood in zijn appartement in Santa Monica een kristallen bokaal van de Screen Actors Guild.
Stan Laurel overleed op 74-jarige leeftijd aan de gevolgen van hartinfarct. Hij had inmiddels ook nog kanker aan het verhemelte. Op zijn verzoek werd hij gecremeerd. Ik zie niet in waarom, met zo weinig ruimte voor de levenden, de doden zoveel plaats moeten innemen, grapte hij eens. Zijn as werd bijgezet in de court of Liberty op de Hollywood Hills Forest Lawn Cemetery. De grafsteen vermeldt : STAN LAUREL (1890-1965) ,een meesterlijke komiek, zijn geniale humor bracht blijdschap in de wereld waarvan hij hield.
FILMOGRAFIE: _____________ Utopia (1951) .... Stan ... aka "Atoll K" - France (original title) The Bullfighters (1945) .... Stan / Don Sebastian Nothing But Trouble (1944) .... Stan The Big Noise (1944) .... Stan The Dancing Masters (1943) .... Stan Jitterbugs (1943) .... Stan Air Raid Wardens (1943) .... Stan A-Haunting We Will Go (1942) (as Laurel) .... Stan Great Guns (1941) .... Stan Saps at Sea (1940) .... Stan A Chump at Oxford (1940) .... Stan / Lord Paddington The Flying Deuces (1939) .... Stan Block-Heads (1938) .... Stan Swiss Miss (1938) .... Stan Way Out West (1937) .... Stan Our Relations (1936) .... Stan / Alf Laurel ... aka "Double Trouble" - USA (alternative title) ... aka "Sailors' Downfall" - USA (cut version) On the Wrong Trek (1936) .... Cameo appearance (hitchhiker) The Bohemian Girl (1936) .... Stan Bonnie Scotland (1935) .... Stanley MacLaurel ... aka "Heroes of the Regiment" - USA (reissue title) Thicker Than Water (1935) .... Stan The Fixer Uppers (1935) .... Stan Tit for Tat (1935) .... Stan Babes in Toyland (1934) .... Stannie Dum ... aka "March of the Wooden Soldiers" - USA (reissue title) The Live Ghost (1934) .... Stan Them Thar Hills (1934) .... Stan Going Bye-Bye! (1934) .... Stan Hollywood Party (1934) .... Stan Oliver the Eighth (1934) .... Stan Sons of the Desert (1933) .... Stan Dirty Work (1933) .... Stan Wild Poses (1933) .... Baby Busy Bodies (1933) .... Stan The Midnight Patrol (1933) .... Officer Stanley Laurel The Devil's Brother (1933) .... Stanlio ... aka "Bogus Bandits" - USA (reissue title) ... aka "The Virtuous Tramps" - USA (reissue title) Me and My Pal (1933) .... Stan Twice Two (1933) .... Stan/Mrs. Hardy Towed in a Hole (1932) .... Stan Their First Mistake (1932) .... Stan Pack Up Your Troubles (1932) .... Stan Scram! (1932) .... Stan County Hospital (1932) .... Stan The Chimp (1932) .... Stan The Music Box (1932) .... Stan Any Old Port! (1932) .... Stan Helpmates (1932) .... Stan Zwei Ritter ohne Furcht und Tadel (1932) .... 3 Shorts On the Loose (1931) (uncredited) .... New Suitor Beau Hunks (1931) .... Stan One Good Turn (1931) .... Stan Come Clean (1931) .... Stan Pardon Us (1931) .... Stan Our Wife (1931) .... Stan Politiquerías (1931) .... Stan Los calaveras (1931) .... Señor Laurel Laughing Gravy (1931) .... Stan The Slippery Pearls (1931) .... Policeman Los presidiarios (1931) .... Stanley 'Stan' Laurel Chickens Come Home (1931) .... Stan ... aka "Chicken Come Home" - USA (reissue title) Glückliche Kindheit (1931) .... Stan/Stan jr. Be Big! (1931) .... Stan Hinter Schloss und Riegel (1931) .... Stan Les carottiers (1931) .... M. Laurel Muraglie (1931) Sous les verrous (1931) Another Fine Mess (1930) .... Stan The Laurel-Hardy Murder Case (1930) .... Stan Hog Wild (1930) .... Stan The Rogue Song (1930) .... Ali-Bek Below Zero (1930) .... Stan La vida nocturna (1930) .... Stan Brats (1930) .... Stan Sr. / Stanley Jr. Blotto (1930) .... Stan Night Owls (1930) .... Stan Feu mon oncle (1930) .... Stan Ladrones (1930) .... Stan Noche de duendes (1930) .... Stan Radiomanía (1930) .... Stan Spuk um Mitternacht (1930) .... Stan Tiembla y Titubea (1930) .... Stan Une nuit extravagante (1930) .... Stan Angora Love (1929) .... Stan The Hoose-Gow (1929) .... Stan Bacon Grabbers (1929) .... Stan (process server) They Go Boom! (1929) .... Stan Perfect Day (1929) .... Stan Men O'War (1929) .... Stan The Hollywood Revue of 1929 (1929) .... Stan Berth Marks (1929) .... Stan Double Whoopee (1929) .... Stan Unaccustomed As We Are (1929) .... Stan Big Business (1929) .... Stan That's My Wife (1929) .... Stan Wrong Again (1929) .... Stan Liberty (1929) .... Stan We Faw Down (1928) .... Stan Habeas Corpus (1928) .... Stan Two Tars (1928) .... Stan Early to Bed (1928) .... Stan Should Married Men Go Home? (1928) .... Stan Their Purple Moment (1928) .... Mr. Pincher You're Darn Tootin' (1928) .... Stanley, clarinet player From Soup to Nuts (1928) .... Hired butler The Finishing Touch (1928) .... Stan Flying Elephants (1928) .... Little Twinkle Star Leave 'Em Laughing (1928) .... Stan Should Tall Men Marry? (1928) .... Texas Tommy The Battle of the Century (1927) .... Prize fighter Putting Pants on Philip (1927) .... Philip Do Detectives Think? (1927) .... Ferdinand Finkleberry Hats Off (1927) .... Stan Call of the Cuckoo (1927) .... Asylum inmate The Second 100 Years (1927) .... Little Goofy Now I'll Tell One (1927) .... Lawyer Sailors Beware (1927) .... Chester Chaste, cabdriver Sugar Daddies (1927) .... Brittle's lawyer With Love and Hisses (1927) .... Cuthbert Hope Why Girls Love Sailors (1927) .... Willie Brisling Love 'Em and Weep (1927) .... Romaine Ricketts Eve's Love Letters (1927) .... Anatole, the butler Slipping Wives (1927) .... Handyman Duck Soup (1927) .... Hives Seeing the World (1927) .... English pedestrian 45 Minutes from Hollywood (1926) .... Hotel Guest On the Front Page (1926) .... Dangerfield Get 'Em Young (1926) .... Summers, the butler What's the World Coming To? (1926) (uncredited) .... Man in window Half a Man (1925) .... Winchell McSweeney Dr. Pyckle and Mr. Pryde (1925) .... Dr. Pyckle / Mr. Pryde ... aka "Dr. Jekyll and Mr. Hyde Spoof" - USA (informal title) The Sleuth (1925) .... Webster Dingle Navy Blue Days (1925) .... Stan The Snow Hawk (1925) .... Mountie Pie-Eyed (1925) .... Drunk Twins (1925) .... Stan / his twin Somewhere in Wrong (1925) .... A tramp Cowboys Cry for It (1925) West of Hot Dog (1924) .... Stan, a tenderfoot Monsieur Don't Care (1924) .... Rhubarb Vaselino Detained (1924) .... A convict Mandarin Mix-Up (1924) .... Sum Sap ... aka "Madam Mix-up" - USA (alternative title) Short Kilts (1924) .... McPherson's son Wide Open Spaces (1924) .... Gabriel Goober ... aka "Wild Bill Hiccup" - USA (alternative title) Rupert of Hee Haw (1924) .... The King/Rudolph Razz ... aka "Coleslaw" - USA (alternative title) Near Dublin (1924) .... Con Brothers Under the Chin (1924) Zeb vs. Paprika (1924) .... Dippy Donawho Postage Due (1924) .... Stan Smithy (1924) .... Smithy Mother's Joy (1923) .... Magnus Dippytack/Basil Dippytack, his son Scorching Sands (1923) .... Stan The Soilers (1923) .... Bob Canister Save the Ship (1923) .... Husband The Whole Truth (1923) .... The husband Frozen Hearts (1923) .... Olaf - A peasant Roughest Africa (1923) .... Prof. Stanislaus Laurello (Big Boss) A Man About Town (1923) .... A man about town Short Orders (1923) .... Waiter Oranges and Lemons (1923) .... Sunkist Gas and Air (1923) .... Phillup McCann Kill or Cure (1923) .... Door to door salesman Collars and Cuffs (1923) .... Laundry worker Pick and Shovel (1923) .... Miner Under Two Jags (1923) White Wings (1923) .... Street cleaner The Noon Whistle (1923) .... Tanglefoot The Handy Man (1923) .... The handy man When Knights Were Cold (1923) .... Lord Helpus, a Slippery Knight The Garage (1923) The Pest (1922) .... Jimmy Smith Mud and Sand (1922) .... Rhubarb Vaselino The Weak-End Party (1922) .... The gardener The Egg (1922) .... Humpty Dumpty Mixed Nuts (1922) .... Book salesman The Lucky Dog (1921) .... Brash young man accused of dognapping Hoot Mon! (1919) Hustling for Health (1919) .... The Man Do You Love Your Wife? (1919) .... Toby - the janitor O, It's Great to Be Crazy (1918) .... Sam Squirrel Frauds and Frenzies (1918) .... Simp, Second Prisoner Just Rambling Along (1918) .... Nervy Young Man Bears and Bad Men (1918) .... Pete No Place Like Jail (1918) .... Convict Huns and Hyphens (1918) .... Gang member Phoney Photos (1918) Who's Zoo? (1918) .... Stan Hickory Hiram (1918) .... Hiram Nuts in May (1917) (as Stan Jefferson)
Vorige maand berichtten we over de geruchten dat Robert Rodriguez misschien plaats zal gaan nemen in de regiestoel bij Deadpool, de Marvel comicverfilming met Ryan Reynolds in de titelrol. Hoewel dit nog steeds niets dan geruchten zijn, heeft de Machete regisseur wel al een kijkje mogen nemen in het script. Tijdens Comic Con zei hij het volgende:
"It was really good. It wasn't supposed to be sent out it was one of those early drafts. They were probably like, 'Robert just finished "Predators," let's see what he thinks at this early stage' ... I got an early sneak peek at it."
Vogens Rodriguez was Reynolds zeer betrokken bij het ontwikkelen van het script.
"He had some really great ideas. Ryan is cool. I liked his ideas and his passion for that project."
De vraag is natuurlijk: gaat Rodriguez de film regisseren of niet?
"They sent me a script to read, [but] I've been really swamped with this other stuff. I've not decided whether anything I do would be after 'Spy Kids' that gives some breathing room. So whether or not I would help develop it is the question right now."
In Punisher: War Zone gaf Ray Stevenson voor het laatst gestalte aan de Marvel anti-held Frank Castle. Vier jaar daarvoor was het nog Thomas Jane die in The Punisher de titelrol op zich nam. En helemaal terug in 1989 speelde Dolph Lundgren nog The Punisher. Alle drie de films waren geen kaskrakers en werden ook door de fans niet met open armen ontvangen. Marvel baas Kevin Feige had op Comic-Con goed nieuws voor hen die nog steeds hopen op een goede verfilming.
Tijdens de Thor Comic-Con panel gaf Feige het volgende antwoord op de vraag van een Punisher fan, wijzend naar zijn Punisher t-shirt, hoe Marvel om wil gaan met de verfilming van R-Rated Marvel comics: Frank Castle is under the roof of Marvel Studios now and we hope to bring him into the fray shortly.
In mei zei Sylvester Stallone in een interview met Empire dat hij 99% zeker was dat Rambo V er niet zou komen. Het vijfde deel zou eerst een kidnapthriller worden, dan een bizarre scifi-film, en later toch weer een 'gewone' thriller. Maar Sly laat nu uitschijnen dat hij wel geïnteresseerd is in een Rambo-prequel.
Live Free or Die Hard, 2007) zo goed als zeker de regie op zich neemt van de nieuwe verfilming van We Can Remember It for You Wholesale van auteur Philip K. Dick. Dit verhaal was in 1990 de basis voor Total Recall van onze eigen Paul Verhoeven.
Walt Disney Corporation heeft bekendgemaakt dat het Hollywoodstudio Miramax voor meer dan $660 miljoen zal verkopen aan Filmyard Holdings LLC, een groep investeerders geleid door de Californische projectontwikkelaar Ron Tutor. De beslissing maakt een einde aan maanden gekibbel over de studio, die achter blockbusters zat als Pulp Fiction, Trainspotting en No Country for Old Men.
Damon Lindelof, de man die we vooral kennen van de hitserie Lost, heeft getekend om de aankomende Alien Prequel van regisseur Ridley Scott te herschrijven. Ondertussen werkt de beste man ook aan het scenario voor de volgende Star Trek film. 
Joss Whedon kan zich sinds kort officieel de regisseur noemen van The Avengers. Hij gaat het de komende maanden waanzinnig druk krijgen met het beantwoorden van vragen met betrekking tot het enorme project. Tijdens Comic Con werd hem gevraagd naar de casting van Jeremy Renner als Hawkeye en Mark Ruffalo als de Hulk. Tegen MTV zei Whedon het volgende:
Vorige maand berichtten we over de geruchten dat Robert Rodriguez misschien plaats zal gaan nemen in de regiestoel bij Deadpool, de Marvel comicverfilming met Ryan Reynolds in de titelrol. Hoewel dit nog steeds niets dan geruchten zijn, heeft de Machete regisseur wel al een kijkje mogen nemen in het script. Tijdens Comic Con zei hij het volgende:
In Punisher: War Zone gaf Ray Stevenson voor het laatst gestalte aan de Marvel anti-held Frank Castle. Vier jaar daarvoor was het nog Thomas Jane die in The Punisher de titelrol op zich nam. En helemaal terug in 1989 speelde Dolph Lundgren nog The Punisher. Alle drie de films waren geen kaskrakers en werden ook door de fans niet met open armen ontvangen. Marvel baas Kevin Feige had op Comic-Con goed nieuws voor hen die nog steeds hopen op een goede verfilming. 
