Sir Derek Jules Gaspard Ulric Niven van den Bogaerde , beter bekend onder zijn artiestennaam Dirk Bogarde, was een Brits acteur en schrijver.
GEBOREN: -------------------- 28 maart 1921
OVERLEDEN: -------------------- 8 mei 1999
Dirk Bogarde werd geboren in de Londense buitenwijk Hampstead. Zijn vader, Ulric van den Bogaerde, was kunstredacteur van The Times en half-Nederlands. Zijn moeder Margaret Niven was een voormalig actrice. Bogarde had een oudere zus, Elizabeth, en een jongere broer, Gareth. Zijn jeugd bracht hij door in Sussex, waar hij werd opgevoed door zijn zus en door zijn nanny, Lally.
Bogarde werd onderwezen aan Allen Glen's School te Glasgow. Na zijn studie aan de University College van Londen ging hij reclamekunst studeren aan Chelsea Polytechnic. Tijdens zijn studie ging hij acteren. Gedurende de jaren dertig verdiende hij zijn geld als reclamemaker en toneelontwerper om een acteerstudie te bekostigen. Zijn toneeldebuut maakte hij in een klein theatertje bij de Amersham Repertory Company in 1939. Datzelfde jaar maakte hij tevens zijn filmdebuut in een tekstloze figurantenrol in de komedie Come On George van George Formby.
Bogarde ging in 1940 bij het Britse leger, waar hij diende in de Tweede Wereldoorlog. Hij kreeg hier de bijnaam "Pip". Tijdens de oorlog schreef hij een gedicht, Steel Cathedrals, welke werd gepubliceerd in 1943. In 1945 nam hij deel aan de bevrijding van het concentratiekamp Bergen-Belsen. Uiteindelijk keerde hij na vijf jaar terug uit de oorlog met zeven medailles en de rang van majoor.
Al snel na zijn terugkeer zette Bogarde de acteercarrière voort die hij in 1939 was begonnen. In 1947 speelde hij in Londen in het toneelstuk Power Without Glory, waarbij hij onder andere werd opgemerkt door een talentscout voor de Rank Organisation. Bogarde tekende een filmcontract bij deze maatschappij en al in 1947 had hij zijn eerste filmrol met tekst, Dancing With Crime. In 1948 speelde hij zijn eerste hoofdrol in de film Esther Waters van Wessex Films, nadat Stewart Granger, de beoogde hoofdrolspeler, zich terugtrok uit de film. Het succes van deze film leverde hem een contract van veertien jaar op bij Wessex.
In 1950 werd Bogarde bij het grote publiek bekend als talentvol acteur in zijn rol van de jonge copkiller Tom Riley in de misdaadthriller The Blue Lamp. In 1954 werkte hij voor het eerst samen met de uit de Verenigde Staten gevluchte regisseur Joseph Losey in de film The Sleeping Tiger. Hij werd een groot ster in 1954 met zijn rol van dokter Simon Sparrow in de komedie Doctor in the House, een zeer succesvolle film waarop twee vervolgen kwamen, Doctor at Sea (1955) en Doctor at Large (1957). Dokter Simon Sparrow maakte van Bogarde een vrouwenidool en een van de populairste en succesvolste Britse acteurs van de jaren vijftig. In 1960 maakte hij zijn enige Hollywoodfilm, Song Without End van George Cukor, waarin hij componist Franz Liszt speelde.
Latere rollen waren meer gewaagd, zoals Basil Deardens controversiële Victim uit 1961, de eerste Britse film die sympathiek met het onderwerp homoseksualiteit omging. Bogarde speelde hierin een getrouwde advocaat die werd gechanteerd voor zijn geheime homoseksualiteit. Het onderwerp lag, in een tijd waarin homoseksualiteit nog verboden was in het Verenigd Koninkrijk, zeer gevoelig bij het publiek, en hij verloor veel fans uit zijn "Dokter Simon Sparrow"-tijd. Het opende wel de weg voor hem naar meer uitdagende rollen in arthouse-films.
In de jaren zestig werkte hij weer enkele malen samen met Losey, wat resulteerde in de films The Servant (1963), King and Country (1964) en Accident (1967). Ook maakte hij met regisseur John Schlesinger de film Darling (1965). Mede door deze films en Victim kreeg Bogarde ook meer waardering bij filmcritici. Tweemaal kreeg hij de BAFTA voor Beste Acteur, voor zijn rollen als decadente bediende in The Servant en als televisieverslaggever in Darling.
Bogarde was samen met Julie Christie, zijn tegenspeelster in Darling, twee van de belangrijkste gegadigden voor de hoofdrollen in Dr. Zhivago (1965). Tijdens de opnames van Darling kregen ze te horen dat Bogarde de rol niet had gekregen, maar Christie wel. De hoofdrol ging uiteindelijk naar Omar Sharif.
In latere jaren was hij in minder films te zien. Bogarde speelde in twee films van Luchino Visconti The Damned (1969) en Death in Venice (1971). Zijn rol als de stervende componist Gustav von Aschenbach in Death in Venice is tegenwoordig waarschijnlijk Bogardes bekendste filmrol. In 1974 speelde hij in het controversiële The Night Porter van Liliana Cavani. In deze film was hij te zien als een ex-Nazi-officier die na jaren de vrouw tegenkomt die tijdens de oorlog in een concentratiekamp zijn seksslavin was. In de groots opgezette oorlogsfilm A Bridge Too Far (1977) was hij te zien als Luitenant-Generaal Frederick "Boy" Browning. Bogarde was overigens de enige van alle acteurs in de film die daadwerkelijk heeft gevochten in de Slag om Arnhem. Andere films waren Providence van Alain Resnais (1977), waarin hij tegenover Sir John Gielgud speelde, en Despair van Rainer Werner Fassbinder (1978). Na een afwezigheid van twaalf jaar maakte hij in 1990 zijn laatste film, Daddy Nostalgie met Jane Birkin.
In 1984 werd Bogarde gevraagd om de jury-voorzitter te zijn op het Filmfestival van Cannes. Dit was een grote eer, aangezien hij de eerste Brit was die werd gevraagd voor deze positie.
In de jaren zeventig speelde Bogarde in minder films, waardoor hij zich kon richten op een tweede carrière, als schrijver. Hij schreef een reeks van autobiografieën, te beginnen met A Postillion Struck by Lightning uit 1977, en meerdere romans.
Dirk Bogarde is nooit getrouwd. Alhoewel vaak gedacht werd dat hij homoseksueel was, heeft Bogarde dit nooit toegegeven. Zijn meest serieuze relatie met een vrouw was met de Franse actrice Capucine, met wie hij zelfs wilde trouwen. Hij heeft wel meerdere jaren samengewoond met zijn manager en goede vriend Anthony (Tony) Forwood in een vijftiende-eeuwse boerderij in Zuid-Frankrijk, maar volgens Bogarde was hun relatie puur vriendschappelijk. Forwood was de ex-man van actrice Glynis Johns en de vader van haar enige kind. Bogarde en Forwood woonden samen van begin jaren zeventig tot in de jaren tachtig, toen bij Forwood kanker werd geconstateerd, waarna de twee verhuisden naar Engeland. Bogarde bleef voor Forwood zorgen tot zijn dood in 1988.
In 1982 werd Bogarde ridder in de Franse Orde van Kunst en Letteren en in 1992 werd hij door de Koningin tot ridder geslagen als Knight Bachelor, voor zijn bijdragen aan het acteren. Ook heeft hij een eredoctoraat van onder andere de University of St Andrews.
Na Forwoods dood werd Bogarde een fervent voorstander van euthanasie, en werd zelfs vicevoorzitter van de Voluntary Euthanasia Society.
In 1996 werd hij getroffen door een beroerte, waardoor hij gedeeltelijk verlamd raakte. Ondanks zijn verlamming wist hij echter nog het laatste deel van zijn autobiografie te voltooien, over de beroerte en zijn gevolgen. Zijn laatste levensjaar werd hij 24 uur per dag verzorgd. Dirk Bogarde stierf in 1999 op 78-jarige leeftijd aan een hartaanval.
DISCOGRAFIE: ------------------------- They Who Dare 1953 Lt. Graham The Sea Shall Not Have Them 1954 Flight Sgt. MacKay For Better, for Worse 1954 Tony Howard Doctor in the House 1954 Dr Simon Sparrow The Sleeping Tiger 1954 Frank Clemmons Simba 1955 Alan Howard Doctor at Sea 1955 Dr. Simon Sparrow The Spanish Gardener 1956 Jose Cast a Dark Shadow 1957 Edward "Teddy" Bare Ill Met by Moonlight 1957 Maj. Patrick Leigh Fermor aka Philedem Doctor at Large 1957 Dr. Simon Sparrow Campbell's Kingdom 1957 Bruce Campbell A Tale of Two Cities 1958 Sydney Carton The Wind Cannot Read 1958 Flight Lt. Michael Quinn The Doctor's Dilemma 1958 Louis Dubedat Libel 1959 Sir Mark Sebastian Loddon/Frank Welney/Number Fifteen Song Without End 1960 Franz Liszt The Angel Wore Red 1960 Arturo Carrera Victim 1961 Melville Farr We Joined the Navy 1962 Cameo appearance (Dr. Simon Sparrow) The Singer Not the Song 1961 Anacleto H.M.S. Defiant 1962 1st Lt. Scott-Padget The Password is Courage 1962 Sgt. Maj. Charles Coward The Mind Benders 1963 Dr. Henry Longman I Could Go On Singing 1963 David Donne The Servant 1963 Hugo Barrett Doctor in Distress 1963 Dr. Simon Sparrow King & Country 1964 Capt. Hargreaves Hot Enough for June 1964 Nicholas Whistler The High Bright Sun 1964 Maj. McGuire Darling 1965 Robert Gold Modesty Blaise 1966 Gabriel *Blithe Spirit 1966 Charles Condomine Accident 1967 Stephen Our Mother's House 1967 Charlie Hook Sebastian 1968 Sebastian The Fixer 1968 Bibikov La Caduta degli dei (The Damned) 1969 Frederick Bruckmann Oh! What a Lovely War 1969 Stephen Justine 1969 Pursewarden *Upon This Rock 1970 Bonnie Prince Charlie Morte a Venezia (Death in Venice) 1971 Gustav von Aschenbach Night Flight from Moscow 1973 Philip Boyle Il Portiere di notte (The Night Porter) 1974 Maximilian Theo Aldorfer Permission to Kill 1975 Alan Curtis A Bridge Too Far 1977 Lt. Gen. Frederick 'Boy' Browning Providence 1977 Claude Langham Despair 1978 Hermann Hermann *The Patricia Neal Story 1981 Roald Dahl *May We Borrow Your Husband? 1986 William Harris The Vision 1988 James Marriner Daddy Nostalgie 1990 Daddy
Het boek A Bridge Too Far uit 1974, dat werd geschreven door Cornelius Ryan. Het boek werd in 1976 verfilmd onder regie van Richard Attenborough. In de zomer van 1977 werd deze uitgebracht.
De film bracht wereldwijd $50.750.000 op, bijna twee keer zoveel als de productie ervan heeft gekost. Hoewel de film goed werd ontvangen, was de grootste kritiek dat niet alle gebeurtenissen waarheidsgetrouw zijn.
HET VERHAAL: ------------------------ Boek en film gaan over Operation Market Garden en met name om de Slag om Arnhem in de Tweede Wereldoorlog, waarmee een begin werd gemaakt met de bevrijding van Nederland boven de rivieren. De titel verwijst naar een uitspraak van de Britse luitenant-generaal Frederick Browning.
Tijdens de voorbereidingen van Operation Market Garden zei hij desgevraagd tegen generaal Bernard Montgomery dat zijn troepen de brug over de Rijn bij Arnhem wel vier dagen zouden kunnen vasthouden. Hij voegde daaraan toe: "But, Sir, I think we might be going a bridge too far" ("Maar ik denk dat we misschien wel een brug te ver gaan").
Groot-Brittannië, Verenigde Staten, 1977, kleur, stereo, 176 min. Productie: Joesph E. Levine Regie: Richard Attenborough
Dirk Bogarde,James Caan, Michael Caine, Sean Connery, Elliott Gould, Gene Hackman, Anthony Hopkins, Ryan O'Neal en Robert Redford.
Na Paz Vega (Lucía y el sexo, Hable con ella) en Christopher Lee (Star Wars 2 en 3, The Lord of the Rings-trilogie) krijgt nu ook Colin Farrell een rol in Triage, de nieuwste film van de Bosnische regisseur Danis Tanovic. Tanovic sleepte in 2002 nog een Oscar voor Beste Buitenlandse Film in de wacht met zijn oorlogsdrama No Man's Land. Hij werkte toen samen met de producenten Cedomir Kolar en Marc Baschet, die ook nu weer van de partij zijn.
De film vertelt het donkere verhaal van een fotojournalist die naar zijn land terugkeert om er een gevaarlijke opdracht uit te voeren. Deze keer zal hij de klus wel zonder zijn collega en beste vriend moeten klaren. De opnames starten in april.
Colin Farrell schuwt met zijn personages het oorlogsgeweld niet. Hij was eerder al te zien in o.m. Tigerland, Hart's War en Alexander.
De door Ben Stiller geregisseerde komedie over vijf acteurs die tijdens de opnames voor een oorlogsfilm in een echt strijdtoneel terechtkomen. Nederlandse release is op 4 september.
De Britse actrice Hazel Court is overleden. Court, die in de jaren vijftig en zestig in een reeks horrorfilms speelde, overleed op 82-jarige leeftijd in Californië, waar ze woonde.
Courts bekendste film is 'The Raven' uit 1963 van Roger Corman, waarin ze tegenover Vincent Price, Boris Karloff en Peter Lorre speelde. Ze speelde in nog vier films van Corman, waaronder 'The curse of Frankenstein'.
Haar rol bestond er meestal uit dat ze hard moest gillen en een gruwelijke dood moest sterven. Tussen 1958 en 1961 was ze te zien in een aantal afleveringen van 'Alfred Hitchcock Presents'. Later speelde ze nog gastrollen in veel Amerikaanse televisieseries. (novum/ap/tdb)
Volgens The Boston Globe zou het Braziliaanse topmodel Gisele Bündchen wel eens de vrouwelijke hoofdrol in de nieuwe Austin Powers-film kunnen wegkapen. Daarmee zou ze in de voetsporen treden van Elizabeth Hurley (International Man of Mystery), Heather Graham (The Spy Who Shagged Me), en Beyoncé Knowles (Goldmember). Bündchen zou al het script hebben ontvangen, en haar manager zou binnenkort samenzitten met Mike Myers (die zowel Austin Powers als Dr. Evil vertolkt) en vaste regisseur Jay Roach.
Gisele Bündchen - volgens het Amerikaanse zakentijdschrift Forbes het best betaalde model ter wereld - speelde eerder al bijrolletjes in Taxi (de remake uit 2004) en The Devil Wears Prada. Ze is momenteel samen met de Amerikaan Tom Brady, quarterback bij de New England Patriots in de National Football League.
Cole Hauser (2 Fast 2 Furious, Paparazzi) zal de hoofdrol spelen in The Tower, een tv-drama geregisseerd door Davis Guggenheim (An Inconvenient Truth) met Meredith Stiehm - bekend van de Amerikaanse politieserie Cold Case - als uitvoerend producent. Hauser speelt een misdaadverslaggever voor een krant waar de journalisten delicten onderzoeken en oplossen.
Hauser was recent nog te zien in het televisiedrama K-Ville, en zal binnenkort ook zijn opwachting maken in Like Dandelion Dust, de misdaadthriller Tortured (met Laurence Fishburne) en The Family That Preys van cineast Tyler Perry (berucht voor het momenteel in Amerika floppende Meet the Browns).
We hadden ze al gespot op Joblo, foto's op de set van Dragonball gebaseerd op de bekende animatie-serie Dragonball Z. Maar de studio's waren daar schijnbaar niet zo blij mee want ze hebben Joblo verzocht de plaatjes te verwijderen. Maar we hebben ze weer kunnen vinden! De regie van Dragonball ligt in handen van James Wong (Final Destination), die ook verantwoordelijk is voor het script. Dragonball wordt geproduceerd door Stephen Chow (Kung Fu Hustle). De Nederlandse release is op 8 April 2009.
De Chinese acteur Jet Li heeft zondag bij de Hong Kong Awards de prijs voor beste acteur in de wacht gesleept voor zijn rol in de film 'The Warlords'. De epische oorlogsfilm verzilverde acht van de achttien nominaties, onder meer voor beste film en beste regisseur, en was de grote winnaar van de avond.
Actierollen Voor de 44-jarige Li is het uitzonderlijk een prijs te winnen voor zijn acteerwerk, aangezien hij bekend staat om actierollen waarin hij weinig anders doet dan schoppen en slaan. Wel werd hij in 2006 al voor een Hong Kong Award genomineerd voor zijn rol in de film 'Fearless'.
Wreedheid van de oorlog Ook voor regisseur Peter Chan is de film anders dan zijn normale werk, aangezien hij geroemd is om zijn romantische films. Met 'The Warlords' wilde hij naar eigen zeggen "een film maken die zich richtte op de wreedheid van de oorlog in plaats van het gewoonlijke werk met gouden kostuums en kung fu-trucs, die de regels van de zwaartekracht aan zijn laars lapt".
De film 'Lust, caution', die wereldwijd prijzen in de wacht sleepte en ook werd genomineerd voor een Golden Globe, won de prijs voor beste Aziatische film. De spionagethriller werd geregisseerd door Ang Lee, die eerder 'Brokeback Mountain' en 'Hulk' maakte. (ap/lb)
Land: Engeland (2008) | Kinderen toegelaten Première: 16 April 2008 | Duur: 105 minuten Regie:Neil Marshall Met:Rhona Mitra, Bob Hoskins, Adrian Lester Genre:Horror Web:Officiële website
In Doomsday wordt het voortbestaan van Engeland bedreigd wanneer 25 jaar in de toekomst een eerder bedwongen virus opnieuw uitbreekt. In het volledig ommuurde Schotland is misschien een vaccin te vinden, maar dan moet een commando-eenheid onder leiding van Eden (Rhona Mitra) eerst de nodige gemotoriseerde bendes, kannibalistische barbecues en ridders te paard trotseren. Er dendert zelfs een kudde koeien voorbij plus een opgefokt legertje hanenkammen in een antieke stoomtrein.
Dame Judi Dench, geboren Judith Olivia Dench (York (North Yorkshire), 9 december 1934) is een Brits actrice. Ze studeerde aan de Central School of Speech and Drama in Londen.
In 1988 ontving ze een DBE en werd daarmee Dame Judi Dench.
Onder haar vele optredens zijn de televisieserie As Time Goes By en A Fine Romance.
Biografie
Vroege jaren
Dench werd geboren in York, North Yorkshire, als de dochter van Eleanora Olave-Jones, geboren in Dublin, en Reginald Arthur, een dokter die Dench's moeder ontmoette tijdens zijn studie medicijnen aan de Universiteit van Dublin. Ze groeide op als Quaker en woonde in Tyldesley, Greater Manchester.
Toen Dench 13 was ging ze naar The Mount School in York. Op 5 februari 1971 trouwde ze met de Britse acteur Michael Williams, waarmee ze op 24 september 1972 een kind kreeg: Finty Williams (geboren als Tara Cressida Williams). Zij volgde haar ouders door ook een acteercarrière te beginnen.
Dench en haar man waren in verschillende toneelstukken te zien, zowel samen als afzonderlijk van elkaar. In de Britse sitcom van Bob Larby, A Fine Romance (1981-1984) waren ze ook beide te zien. Michael Williams overleed op 11 januari 2001 in de leeftijd van 65 jaar.
Prijzen
2006: genomineerd voor een Oscar voor beste vrouwelijke hoofdrol in Mrs. Henderson Presents
2002: genomineerd voor een Oscar voor beste vrouwelijke hoofdrol in Iris
2001: genomineerd voor een Oscar voor beste vrouwelijke bijrol voor Chocolat
1999: winnares Oscar voor beste vrouwelijke bijrol in Shakespeare in Love
1998: genomineerd voor een Oscar voor beste vrouwelijke hoofdrol voor Mrs. Brown
Filmografie
1964 - The Third Secret - Miss Humphries
1965 - Four in the Morning - Vrouw
1965 - A Study in Terror - Sally
1965 - He Who Rides a Tiger - Joanne
1968 - A Midsummer Night's Dream - Titania
1973 - Luther - Katherine
1974 - Dead Cert - Laura Davidson
1978 - Langrishe Go Down - Imogen Langrishe
1978 - The Angelic Conversation - Vertelster
1985 - Wetherby - Marcia Pilborough
1985 - A Room with a View - Eleanor Lavish
1986 - Ghosts - Mrs. Alving
1987 - 84 Charing Cross Road - Nora Doel
1988 - A Handful of Dust - Mrs. Beaver
1989 - Henry V - Mistress Quickly
1989 - Behaving Badly - Bridget Mayor
1990 - Can You Hear Me Thinking - Anne
1995 - Jack & Sarah - Margaret
1995 - GoldenEye - M
1996 - Hamlet - Hecuba
1997 - Mrs. Brown - Koningin Victoria
1997 - Tomorrow Never Dies - M
1998 - Shakespeare in Love - Koningin Elizabeth
1999 - Tea with Mussolini - Arabella
1999 - The World Is Not Enough - M
2000 - The Last of the Blonde Bombshells - Elizabeth
2000 - Chocolat - Armande Voizin
2001 - Iris - Iris Murdoch
2001 - The Shipping News - Agnis Hamm
2002 - The Importance of Being Ernest - Lady Bracknell
2002 - Die Another Day - M
2004 - Home on the Range - Mrs. Calloway (stem)
2004 - The Chronicles of Riddick - Aereon
2004 - Ladies in Lavender - Ursula Widdington
2005 - Pride & Prejudice - Lady Catherine de Bourg
2005 - Mrs. Henderson Presents - Mrs. Laura Henderson
2006 - Doogal - Vertelster (stem)
2006 - Casino Royale - M
2006 - Notes on a Scandal - Barbara Covett
2008 - Quantum of Solace - M (pre-productie)
Videospellen
Judi Dench leende haar stem ook voor een aantal videospellen over James Bond:
2004 - James Bond 007: Everything or Nothing - M (stem)
DE NIRO, BECKINSALE, BARRYMORE EN ROCKWELL IN EVERYBODY'S FINE
Kate Beckinsale Robert De Niro Drew Barrymore Sam Rockwell
Robert De Niro (Meet the Fockers), Drew Barrymore (Charlie's Angels: Full Throttle), Kate Beckinsale (Vacancy) en Sam Rockwell (Matchstick Men) zijn gecast in de hoofdrollen van het door Kirk Jones geregisseerde Everybody's Fine.
Robert De Niro speelt een weduwnaar die zich na de dood van zijn vrouw realiseert dat zij eigenlijk zijn enige link met zijn kinderen was. Hij neemt het impulsieve besluit een road trip te ondernemen om het contact met zijn inmiddels volwassen kinderen te herstellen.
De film wordt een remake van het Italiaanse Stanno tutti bene uit 1990, geregisseerd door Giuseppe Tornatore. Het nieuwe script is geschreven door Kirk Jones zelf. De opnames beginnen later deze maand in de Amerikaanse staat Connecticut.
De Niro is binnenkort te zien in het misdaaddrama Righteous Kill naast Al Pacino. Drew Barrymore speelt dit jaar in He's Just Not That Into You.
Robin Hardy, regisseur van de cultfilm The Wicker Man (het origineel uit 1973), was de afgelopen maanden druk bezig met de voorbereidingen voor een vervolg op de The Wicker Man, een verfilming van zijn boek Cowboys For Christ. Christopher Lee zou net als in de eerste film meespelen, en Joan Collins zou ook meedoen. Het grootste deel van cast en crew was klaar om later deze maand aan de dan geplande opnames te beginnen. Nu is echter op het laatste moment door de producenten besloten de film niet te maken wegens financiële problemen. De financiën waren volgens Hardy lange tijd gewoon op orde, maar kennelijk was dat niet helemaal waar. Het ziet er naar uit dat het benodigde geld er voorlopig ook niet zal komen en dat de film voorlopig niet gemaakt zal worden.
De Alliance of Motion Picture & Television Producers heeft gisteren een open brief uitgegeven, gericht aan de SAG (Screen Actors Guild). Daarin geven de grote studios in Hollywood duidelijk aan dat de acteurs, wiens gezamenlijke contract binnenkort afloopt, niet moeten rekenen op betere deals dan die de schrijvers en regisseurs recent wisten te regelen. Onderhandelingen gaan 15 april van start, en de leiders van de SAG hadden al gemeld dat ze van plan waren meer van de opbrengsten uit nieuwe media en DVD verkoop uit het vuur te willen slepen. Gezien de starre houding van de studio's tegenover zulke wensen en de steun van de SAG aan de recente schrijversstaking vreest men een mogelijke tweede staking in Hollywood, als het contract van SAG eind juni afloopt.
Acteur Mike Myers presenteert de zeventiende editie van de MTV Movie Awards. Het filmgala van de muziekzender wordt op 1 juni live uitgezonden vanuit het Gibson Amphitheatre in Los Angeles.
Het is de tweede keer dat de 44-jarige Canadees, die bekend werd met zijn rollen in 'Wayne's World' (1992) en de Austin Powers-films, de show aan elkaar mag praten.
In mei worden de genomineerden bekendgemaakt. (novum/ap/bdr)
Bride Wars draait om twee beste vriendinnen, gespeeld door Kate Hudson en Anne Hathaway, die in een enorm gevecht verwikkeld raken als ze hun bruiloften op dezelfde dag blijken te hebben gepland. Nu is aangekondigd dat Candice Bergen, die al eerder bijrollen speelde in romantische komedies als Sweet Home Alabama en Miss Congeniality, ook in de film te zien zal zijn als Marion St.Claire, de "koningin aller bruiloftplanners".
Het script voor de film is geschreven door actrices June Diane Raphael en Casey Wilson. Gary Winick (13 going on 30) regisseert. Het filmen is net begonnen in Boston.
Candice Bergen heeft ook een rol in de advocatenserie Boston Legal, sinds kort op de Nederlandse televisie te zien.
Diane Keaton zal de hoofdrol spelen in The Widows' Adventure, een komisch drama naar een roman van Charles Dickinson, waarin twee zussen-weduwes een trip maken van Chicago naar Los Angeles. Tijdens hun reis botsen de vrouwen op verschillende onthullingen, maar ze leren zich ook met elkaar te verzoenen.
Keaton verdiende haar strepen aan de zijde van Woody Allen (in o.a. Annie Hall en Manhattan) en schitterde als Kay Corleone in The Godfather-trilogie. Recent was ze nog te zien in de romcom Because I Said So en in de misdaadkomedie Mad Money. Sidney Sherman, geen onbekende in de documentairewereld, zal de film producen.
Land: Verenigde Staten (2008) | Kinderen toegelaten Première: 16 April 2008 Regie:Carter Smith Met:Jonathan Tucker, Laura Ramsey, Jena Malone, Shawn Ashmore Genre:Horror, Thriller Web:Officiële website
Een ontspannende vakantie van een groep vrienden wordt een nachtmerrie wanneer zij beslissen om samen met een andere toerist op zoek te gaan naar een archeoligische opgraving midden in de jungle, waar iets kwaadaardigs over de ruines heerst.
;
