De Chinese acteur Jet Li heeft zondag bij de Hong Kong Awards de prijs voor beste acteur in de wacht gesleept voor zijn rol in de film 'The Warlords'. De epische oorlogsfilm verzilverde acht van de achttien nominaties, onder meer voor beste film en beste regisseur, en was de grote winnaar van de avond.
Actierollen Voor de 44-jarige Li is het uitzonderlijk een prijs te winnen voor zijn acteerwerk, aangezien hij bekend staat om actierollen waarin hij weinig anders doet dan schoppen en slaan. Wel werd hij in 2006 al voor een Hong Kong Award genomineerd voor zijn rol in de film 'Fearless'.
Wreedheid van de oorlog Ook voor regisseur Peter Chan is de film anders dan zijn normale werk, aangezien hij geroemd is om zijn romantische films. Met 'The Warlords' wilde hij naar eigen zeggen "een film maken die zich richtte op de wreedheid van de oorlog in plaats van het gewoonlijke werk met gouden kostuums en kung fu-trucs, die de regels van de zwaartekracht aan zijn laars lapt".
De film 'Lust, caution', die wereldwijd prijzen in de wacht sleepte en ook werd genomineerd voor een Golden Globe, won de prijs voor beste Aziatische film. De spionagethriller werd geregisseerd door Ang Lee, die eerder 'Brokeback Mountain' en 'Hulk' maakte. (ap/lb)
Land: Engeland (2008) | Kinderen toegelaten Première: 16 April 2008 | Duur: 105 minuten Regie:Neil Marshall Met:Rhona Mitra, Bob Hoskins, Adrian Lester Genre:Horror Web:Officiële website
In Doomsday wordt het voortbestaan van Engeland bedreigd wanneer 25 jaar in de toekomst een eerder bedwongen virus opnieuw uitbreekt. In het volledig ommuurde Schotland is misschien een vaccin te vinden, maar dan moet een commando-eenheid onder leiding van Eden (Rhona Mitra) eerst de nodige gemotoriseerde bendes, kannibalistische barbecues en ridders te paard trotseren. Er dendert zelfs een kudde koeien voorbij plus een opgefokt legertje hanenkammen in een antieke stoomtrein.
Dame Judi Dench, geboren Judith Olivia Dench (York (North Yorkshire), 9 december 1934) is een Brits actrice. Ze studeerde aan de Central School of Speech and Drama in Londen.
In 1988 ontving ze een DBE en werd daarmee Dame Judi Dench.
Onder haar vele optredens zijn de televisieserie As Time Goes By en A Fine Romance.
Biografie
Vroege jaren
Dench werd geboren in York, North Yorkshire, als de dochter van Eleanora Olave-Jones, geboren in Dublin, en Reginald Arthur, een dokter die Dench's moeder ontmoette tijdens zijn studie medicijnen aan de Universiteit van Dublin. Ze groeide op als Quaker en woonde in Tyldesley, Greater Manchester.
Toen Dench 13 was ging ze naar The Mount School in York. Op 5 februari 1971 trouwde ze met de Britse acteur Michael Williams, waarmee ze op 24 september 1972 een kind kreeg: Finty Williams (geboren als Tara Cressida Williams). Zij volgde haar ouders door ook een acteercarrière te beginnen.
Dench en haar man waren in verschillende toneelstukken te zien, zowel samen als afzonderlijk van elkaar. In de Britse sitcom van Bob Larby, A Fine Romance (1981-1984) waren ze ook beide te zien. Michael Williams overleed op 11 januari 2001 in de leeftijd van 65 jaar.
Prijzen
2006: genomineerd voor een Oscar voor beste vrouwelijke hoofdrol in Mrs. Henderson Presents
2002: genomineerd voor een Oscar voor beste vrouwelijke hoofdrol in Iris
2001: genomineerd voor een Oscar voor beste vrouwelijke bijrol voor Chocolat
1999: winnares Oscar voor beste vrouwelijke bijrol in Shakespeare in Love
1998: genomineerd voor een Oscar voor beste vrouwelijke hoofdrol voor Mrs. Brown
Filmografie
1964 - The Third Secret - Miss Humphries
1965 - Four in the Morning - Vrouw
1965 - A Study in Terror - Sally
1965 - He Who Rides a Tiger - Joanne
1968 - A Midsummer Night's Dream - Titania
1973 - Luther - Katherine
1974 - Dead Cert - Laura Davidson
1978 - Langrishe Go Down - Imogen Langrishe
1978 - The Angelic Conversation - Vertelster
1985 - Wetherby - Marcia Pilborough
1985 - A Room with a View - Eleanor Lavish
1986 - Ghosts - Mrs. Alving
1987 - 84 Charing Cross Road - Nora Doel
1988 - A Handful of Dust - Mrs. Beaver
1989 - Henry V - Mistress Quickly
1989 - Behaving Badly - Bridget Mayor
1990 - Can You Hear Me Thinking - Anne
1995 - Jack & Sarah - Margaret
1995 - GoldenEye - M
1996 - Hamlet - Hecuba
1997 - Mrs. Brown - Koningin Victoria
1997 - Tomorrow Never Dies - M
1998 - Shakespeare in Love - Koningin Elizabeth
1999 - Tea with Mussolini - Arabella
1999 - The World Is Not Enough - M
2000 - The Last of the Blonde Bombshells - Elizabeth
2000 - Chocolat - Armande Voizin
2001 - Iris - Iris Murdoch
2001 - The Shipping News - Agnis Hamm
2002 - The Importance of Being Ernest - Lady Bracknell
2002 - Die Another Day - M
2004 - Home on the Range - Mrs. Calloway (stem)
2004 - The Chronicles of Riddick - Aereon
2004 - Ladies in Lavender - Ursula Widdington
2005 - Pride & Prejudice - Lady Catherine de Bourg
2005 - Mrs. Henderson Presents - Mrs. Laura Henderson
2006 - Doogal - Vertelster (stem)
2006 - Casino Royale - M
2006 - Notes on a Scandal - Barbara Covett
2008 - Quantum of Solace - M (pre-productie)
Videospellen
Judi Dench leende haar stem ook voor een aantal videospellen over James Bond:
2004 - James Bond 007: Everything or Nothing - M (stem)
DE NIRO, BECKINSALE, BARRYMORE EN ROCKWELL IN EVERYBODY'S FINE
Kate Beckinsale Robert De Niro Drew Barrymore Sam Rockwell
Robert De Niro (Meet the Fockers), Drew Barrymore (Charlie's Angels: Full Throttle), Kate Beckinsale (Vacancy) en Sam Rockwell (Matchstick Men) zijn gecast in de hoofdrollen van het door Kirk Jones geregisseerde Everybody's Fine.
Robert De Niro speelt een weduwnaar die zich na de dood van zijn vrouw realiseert dat zij eigenlijk zijn enige link met zijn kinderen was. Hij neemt het impulsieve besluit een road trip te ondernemen om het contact met zijn inmiddels volwassen kinderen te herstellen.
De film wordt een remake van het Italiaanse Stanno tutti bene uit 1990, geregisseerd door Giuseppe Tornatore. Het nieuwe script is geschreven door Kirk Jones zelf. De opnames beginnen later deze maand in de Amerikaanse staat Connecticut.
De Niro is binnenkort te zien in het misdaaddrama Righteous Kill naast Al Pacino. Drew Barrymore speelt dit jaar in He's Just Not That Into You.
Robin Hardy, regisseur van de cultfilm The Wicker Man (het origineel uit 1973), was de afgelopen maanden druk bezig met de voorbereidingen voor een vervolg op de The Wicker Man, een verfilming van zijn boek Cowboys For Christ. Christopher Lee zou net als in de eerste film meespelen, en Joan Collins zou ook meedoen. Het grootste deel van cast en crew was klaar om later deze maand aan de dan geplande opnames te beginnen. Nu is echter op het laatste moment door de producenten besloten de film niet te maken wegens financiële problemen. De financiën waren volgens Hardy lange tijd gewoon op orde, maar kennelijk was dat niet helemaal waar. Het ziet er naar uit dat het benodigde geld er voorlopig ook niet zal komen en dat de film voorlopig niet gemaakt zal worden.
De Alliance of Motion Picture & Television Producers heeft gisteren een open brief uitgegeven, gericht aan de SAG (Screen Actors Guild). Daarin geven de grote studios in Hollywood duidelijk aan dat de acteurs, wiens gezamenlijke contract binnenkort afloopt, niet moeten rekenen op betere deals dan die de schrijvers en regisseurs recent wisten te regelen. Onderhandelingen gaan 15 april van start, en de leiders van de SAG hadden al gemeld dat ze van plan waren meer van de opbrengsten uit nieuwe media en DVD verkoop uit het vuur te willen slepen. Gezien de starre houding van de studio's tegenover zulke wensen en de steun van de SAG aan de recente schrijversstaking vreest men een mogelijke tweede staking in Hollywood, als het contract van SAG eind juni afloopt.
Acteur Mike Myers presenteert de zeventiende editie van de MTV Movie Awards. Het filmgala van de muziekzender wordt op 1 juni live uitgezonden vanuit het Gibson Amphitheatre in Los Angeles.
Het is de tweede keer dat de 44-jarige Canadees, die bekend werd met zijn rollen in 'Wayne's World' (1992) en de Austin Powers-films, de show aan elkaar mag praten.
In mei worden de genomineerden bekendgemaakt. (novum/ap/bdr)
Bride Wars draait om twee beste vriendinnen, gespeeld door Kate Hudson en Anne Hathaway, die in een enorm gevecht verwikkeld raken als ze hun bruiloften op dezelfde dag blijken te hebben gepland. Nu is aangekondigd dat Candice Bergen, die al eerder bijrollen speelde in romantische komedies als Sweet Home Alabama en Miss Congeniality, ook in de film te zien zal zijn als Marion St.Claire, de "koningin aller bruiloftplanners".
Het script voor de film is geschreven door actrices June Diane Raphael en Casey Wilson. Gary Winick (13 going on 30) regisseert. Het filmen is net begonnen in Boston.
Candice Bergen heeft ook een rol in de advocatenserie Boston Legal, sinds kort op de Nederlandse televisie te zien.
Diane Keaton zal de hoofdrol spelen in The Widows' Adventure, een komisch drama naar een roman van Charles Dickinson, waarin twee zussen-weduwes een trip maken van Chicago naar Los Angeles. Tijdens hun reis botsen de vrouwen op verschillende onthullingen, maar ze leren zich ook met elkaar te verzoenen.
Keaton verdiende haar strepen aan de zijde van Woody Allen (in o.a. Annie Hall en Manhattan) en schitterde als Kay Corleone in The Godfather-trilogie. Recent was ze nog te zien in de romcom Because I Said So en in de misdaadkomedie Mad Money. Sidney Sherman, geen onbekende in de documentairewereld, zal de film producen.
Land: Verenigde Staten (2008) | Kinderen toegelaten Première: 16 April 2008 Regie:Carter Smith Met:Jonathan Tucker, Laura Ramsey, Jena Malone, Shawn Ashmore Genre:Horror, Thriller Web:Officiële website
Een ontspannende vakantie van een groep vrienden wordt een nachtmerrie wanneer zij beslissen om samen met een andere toerist op zoek te gaan naar een archeoligische opgraving midden in de jungle, waar iets kwaadaardigs over de ruines heerst.
Ellen Lee DeGeneres (Metairie, Louisiana, 26 januari 1958) is een Amerikaanse actrice, stand-up comédienne en sinds 2003 presentatrice van een talkshow.
Stand Up
Nadat ze de middelbare school had afgerond en besloten had dat een vervolgopleiding niets voor haar was, had Ellen DeGeneres uiteenlopende baantjes: van koerier voor een advocatenbureau tot verkoper van stofzuigers. De ontdekking van stand-upcomedy was bepalend voor haar leven. Ze begon op te treden in clubs waar ze als vrouw tussen haar overwegend mannelijke collega's behoorlijk opviel. In 1982 werd ze genomineerd voor de titel 'Funniest person in America' . Dit gaf haar grotere bekendheid waardoor ze meer kon optreden en van die optredens kon gaan leven.
Televisie
In 1989 verscheen ze op televisie in een bijrol in de komedie 'Open House'. De serie werd niet goed ontvangen en na één seizoen stopgezet. In 1992 speelde ze een rol in de nieuwe serie 'Laurie Hill', die zo slecht scoorde dat al na vijf afleveringen werd besloten met het programma te stoppen. Haar eerste succes op televisie was met de sitcom 'These Friends Of Mine', in het tweede seizoen omgedoopt tot 'Ellen' aangezien zij al snel de spil van de serie werd. De komedie werd uitgezonden van 1994 tot 1998, had goede kijkcijfers en werd gewaardeerd door televisiecritici. Ellen DeGeneres schreef mee aan de scripts en was één van de producenten. Ze werd regelmatig de vrouwelijke Seinfeld genoemd. De serie werd buiten de Verenigde Staten in verschillende landen uitgezonden, waaronder in Nederland en België.
Coming Out
Een hoogtepunt in aandacht en kijkcijfers was de gelijktijdige coming out van DeGeneres en haar personage Ellen Morgan in de serie in april 1997. Bij deze gebeurtenis werd door de internationale pers uitgebreid stilgestaan. En niet zonder reden: Ellen DeGeneres was de eerste in Hollywood die tijdens haar carrière openlijk voor haar homoseksualiteit uitkwam en Ellen Morgan het eerste lesbische hoofdpersonage in een populaire comedy. De coming out aflevering (The Puppy Episode) behoorde tot de best bekeken en hoogst gewaardeerde afleveringen van de serie. Hoewel het niet haar doel of ambitie was, werd ze in de rol van homorechtenactivist gedrongen. Na de Puppy Episode veranderde de sitcom in een serie over homoseksualiteit. De kijkcijfers daalden, sponsors trokken zich terug en ABC zette de serie stop. DeGeneres had daarna moeite om nieuw televisiewerk te krijgen en keerde daarom terug naar het stand up comedy-circuit. In 2000 werd een opname van haar theatershow The Beginning gemaakt en uitgezonden als HBO-special. Voor HBO produceerde ze dat jaar bovendien de film If These Walls Could Talk 2, waarin ze zelf ook een rol speelt.
Moeizame jaren
In 2001 maakte DeGeneres een comeback met de nieuwe comedy The Ellen Show. Haar personage was opnieuw lesbisch, maar dit keer vormde dat niet het centrale thema van de show. De serie kreeg goede kritieken, maar had slechte kijkcijfers (onder andere door de nasleep van 9/11) en werd na één seizoen gestopt.
In 2003 maakte ze een nieuw theaterprogramma, getiteld Here and Now (dat opnieuw door HBO gefilmd werd) en sprak de stem in van Dory in de animatiefilm Finding Nemo. Het succes van de film werd door critici voor een belangrijk deel aan haar bijdrage toegeschreven en een Oscar-nominatie voor Best Supporting Actress werd overwogen.
Comeback
In september 2003 ging haar talkshow 'The Ellen DeGeneres Show' van start. De show is een hit en markeert voor DeGeneres haar televisie-comeback. Het programma kreeg in het eerste seizoen elf nominaties voor Daytime Emmy Awards en won er vier, waaronder Beste Talkshow. In 2005, 2006 en 2007 won de show nog eens 15 Daytime Emmy Awards, waartoe onder andere drie onderscheidingen voor Beste Talkshow Presentator. Het is de eerste talkshow in de Amerikaanse televisiegeschiedenis die in de eerste vier jaar van zijn bestaan vier achtereenvolgende jaren werd uitgeroepen tot Beste Talkshow.
Sinds de start van 'The Ellen DeGeneres Show' won Ellen bovendien meerdere People's Choice Awards. In vier opeenvolgende jaren (2005, 2006, 2007, 2008) werd ze uitgeroepen tot zowel Favorite Funny Female Star als Favorite Talk Show Host.
Haar populariteit kwam bovendien tot uitdrukking in haar uitverkiezing tot presentator van de Primetime Emmy Awards in 2005 en het Oscar-gala van 2007.
'The Ellen DeGeneres Show' wordt behalve in Amerika uitgezonden in Canada, Australië, Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrika, Zweden en Groot-Brittannië. Vanaf juni 2007 is het programma in Nederland elke werkdag te zien bij RTL 5.
Privéleven
Ellen DeGeneres lijkt te hebben besloten op televisie niet meer over haar privéleven te spreken, maar dat maakt haar niet minder interessant voor de roddelpers. Haar liefdesleven wordt breed uitgemeten. Aan het stuklopen van haar relatie met Anne Heche in 2000, met wie zij samen haar publieke coming out had beleefd, werd veel aandacht besteed. Heche werd het mikpunt van spot en woede in homokringen toen zij kort daarna trouwde met een cameraman. 'Pulling an Anne Heche' werd een populaire uitdrukking om te zeggen dat een vrouw zich slechts tijdelijk identificeert als lesbisch. Er werd bovendien gesuggereerd dat Heche haar relatie met DeGeneres had misbruikt om zelf in de spotlight te komen.
Ellen DeGeneres had daarna vier jaar lang een relatie met fotografe en actrice Alexandra Hedison, die zij in december 2004 verliet voor actrice Portia de Rossi (bekend van de serie Arrested Development en Ally McBeal). Zij wonen samen in Los Angeles.
Filmografie
Open House Televisieserie - Margo Van Meter (1989-1990)
Arduous Moon (1990) - Rol onbekend
Laurie Hill Televisieserie - Nancy MacIntyre (1992)
Coneheads (1993) - Coach
Roseanne Televisieserie - Dr. Whitman (Afl., The Blaming of the Shrew, 1995)
9 (Computerspel, 1996) - The Octopus Lady (Stem)
Mr. Wrong (1996) - Martha Alston
Mad About You Televisieserie - Nancy Bloom (Afl., The Finale, 1998)
Goodbye Lover (1998) - Sgt. Rita Pompano
Doctor Dolittle (1998) - Prologue Dog (Stem)
Ellen Televisieserie - Ellen Morgan (109 afl., 1994-1998)
Edtv (1999) - Cynthia Topping
The Love Letter (1999) - Janet Hall
If These Walls Could Talk 2 (Televisiefilm, 2000) - Kal (Segment '2000')
Will & Grace Televisieserie - Sister Louise (Afl., My Uncle the Car, 2001)
On the Edge (Televisiefilm, 2001) - Operator (Segment 'Reaching Normal')
Reaching Normal (2001) - Operator
The Ellen Show Televisieserie - Ellen Richmond (18 afl., 2001-2002)
Finding Nemo (2003) - Dory (Stem)
My Short Film (2005) - Ellen
Joey Televisieserie - Zichzelf (Afl., Joey and the Sex Tape, 2005)
Het gerucht gaat dat Matthew McConaughey bereidt is een snor te laten groeien om de rol van Magnum te spelen in een verfilming van de populaire TV-serie uit de jaren '80 Magnum, P.I.. Volgens insiders is de rol aan McConaughey aangeboden wat overigens niet meteen betekent dat het daarmee officieel is. Rawson Marshall Thurber (Dodgeball) doet de regie van de film die voor 2009 gepland staat.
Magnum, P.I. was een Amerikaanse tv-serie over de avonturen van Thomas Magnum (Tom Selleck), een privédetective op Hawaï. Magnum komt en gaat wanneer hij wil. Hij werkt enkel als hij er zin in heeft. Hij heeft een Ferrari 308 GTS tot zijn beschikking, alsmede een eindeloze voorraad aan bier en de andere luxe artikels die Masters ter beschikking stelt. Bovendien komt hij in contact met talloze mooie vrouwen, soms als klant of slachtoffer.
Richard Burton was een Brits acteur. Burton is zevenmaal genomineerd voor een Oscar (onder andere voor zijn rol in Who's Afraid of Virginia Woolf?), maar heeft er nooit een gekregen.
GEBOREN: -------------------- 10 november 1925 OVERLEDEN: ------------------- 5 augustus 1984
Elizabeth Taylor en Richard Burton trouwden 2 keer
Richard Walter Jenkins was het twaalfde kind van de Welse mijnwerker Dic Jenkins (bijgenaamd 'Dic Bach', 'kleine Dic') en Edith Thomas. Ze leefden in het mijndorp Pontrhydyfen onder de rook van de staalhavenstad Port Talbot in South-Wales. Twee jaar na Richards geboorte, in 1927, stierf moeder Edith aan kraamkoorts na de geboorte van Richards jongste broertje Graham. 'Dic Bach', een harde werker en een zware drinker, droeg de opvoeding van de jonge Richard vanaf dat moment over aan diens twintigjarige zus Cecilia, 'Cis', en keek sinds dat moment feitelijk niet meer naar hem om. In zijn puberteit speelde Richard Jenkins in een opvoering op de middelbare school, een bewerking van Victor Hugo's Les Misérables. Daar trok hij de aandacht van Philip Burton, leraar aan de Port Talbot Secondary School, die in Richard zag waar deze zelf stiekum naar verlangde: acteur worden. Philip Burton, een groot theaterliefhebber, die het teruggetrokken leven van een vrijgezel leidde, nam de twintig jaar jongere Richard Jenkins bij hem in huis, gaf hem spelles, las Shakespeare, Eliot en Dylan Thomas met hem, hielp hem van zijn Welse accent af en betaalde uiteindelijk ook de kosten van levensonderhoud. Zo'n arrangement mag nu verdacht lijken, in die tijd en onder de omstandigheden van extreme armoede in Port Talbot was het zeker niet ongewoon. 'Cis' Jenkins was allang blij dat er bij haar thuis een mond minder te voeden was, vader 'Dic Bach' kon het - de spaarzame momenten dat hij nuchter was - eigenlijk niks schelen, en de jonge Richard zag een weg geopend naar een academische studie en een toneelopleiding, iets waarover hij als mijnwerkerszoon normaal gesproken niet hoefde te piekeren. Op 17 december 1943, een maand na zijn achttiende verjaardag, werd Richard Jenkings door zijn leraar Philip Burton geadopteerd en heette vanaf dat moment officieel Richard Burton. In datzelfde jaar had hij al zijn debuut gemaakt in een toneelstuk in het Londense West End, The Druid's Rest, een komedie van de Welse acteur-regisseur Emlyn Williams, die via een advertentie jonge acteurs en actrices uit Wales had geworven en die veel zag in de jonge Welshman. In een volgende produktie, The Lady's Not For Burning, een romantisch versdrama van Christopher Fry, stond Burton meteen naast beroemdheden als John Gielgud (die hem een 'born actor' noemde) en Claire Bloom. Een engagement bij het Engelse Mekka van de Shakespearevertolkingen, de Royal Shakespeare Company in Stratford-upon-Avon, stelde Richard Burton in 1951 in staat de rol te spelen waarover hij met zijn mentor Philip Burton en met zijn studiegenoten in Oxford al zo vaak had gesproken: de kroonprins in de koningsdrama's Henry IV. Richard Burton speelde prins Hal zoals hij altijd had gezegd dat hij zou doen: niet de vrolijke en hilarische kroegtijger, maar een personage met geheimen en een krachtige fysieke aanwezigheid. Het publiek genoot en droeg hem op handen, de machtige criticus van de Observer, Kenneth Tynan, schreef over zijn Prince Hal als 'een stil water met diepe gronden': 'Richard Burton speelt sierlijk maar nooit overdone, eerder compact, hij is spaarzaam in zijn gestiek, maar wel steeds raak. Hij speelt met een innerlijke kracht, so that he is doing everything when he appears to be doing nothing. Richard Burton glimlacht waar de andere kroonprinsen in Henry IV bulderden. Zijn stemgebruik is scherp en fel, staccato, vol plezierige wendingen, ongenaakbaar, als de klokken van een Welse kathedraal.' Burtons acteerkwaliteiten waren al opgemerkt in de Verenigde Staten toen de voorstelling van The Lady's Not For Burning in 1950 korte tijd New York aandeed, zijn optreden in de Shakespearestukken wekte de interesse van Hollywoodproducenten. Na wat kleine rollen kreeg hij in 1953 een hoofdrol aangeboden in een 'multi-million-dollar-epic' van Darryl F. Zannucks filmmaatschappij Twentieth Century Fox: The Robe. Richard Burton speelde in dit spektakel - de eerste CinemaScopefilm - de rol van de Romeinse tribuun Marcellus, de man die de kruisiging van Christus uit moet voeren en onder het kruis dobbelt om de mantel van de joodse messias te verwerven, een kledingstuk waarvan hij in eerste instantie krankzinnig wordt, daarna een overtuigd christen, om vervolgens te eindigen als martelaar voor keizer Caligula's excecutiepeleton. Burtons acteren in deze - met Oscars voor de vormgeving overladen - film stak weliswaar een tikje bleekjes af bij sterren als Jean Simmons en Victor Mature, hij was wel meteen een wereldster. Tijdens een van de talloze Hollywoodparties die Burton tijdens het draaien van The Robe frequenteerde, ontmoette hij voor het eerst de actrice Elisabeth Taylor. Hij heeft die ontmoeting uitgebreid beschreven in het boek dat hij over hun relatie (en hun eerste huwelijk) heeft geschreven, Meeting Mrs. Jenkins. Afgezien van haar verpletterende schoonheid, viel Burton tijdens die eerste ontmoeting vooral voor Taylors ongenaakbaarheid. Ze babbelde wat met deze of gene, nipte aan haar drankje, las verder vooral een boek, en leek in het geheel niet geïnteresseerd in Richard Burtons vaste 'partynummer', de rol van de arme mijnwerkerszoon die nadacht over hoe hij hogerop kon komen en die feilloos zijn andere familieleden kon imiteren. 'Ze was vooral overvloedig', schreef Burton twaalf jaar later. 'Ze was een duister, ongenaakbaar godsgeschenk. She was, in short, too bloody much. En dat niet alleen, ze negeerde me totaal.' Dat laatste was Burton als notoire womenizer niet gewend. Vrouwen vielen voor hem als een blok. Geen getrouwde man waande zich veilig met Burton in de buurt, hij werkte talloze sterren en sterretjes af. Op Elisabeth Tayler maakte dit gedrag aanvankelijk geen enkele indruk. Pas tijdens de opnamen voor Cleopatra, de film die ze in 1962 draaiden in Rome, begonnen ze een onstuimige verhouding, bekwaam, consequent en wereldwijd gecoverd door de papparazzi. Deze film, een geldverslindende soap die zich gedurende vier uur voortsleepte en die eigenlijk na de dood van Julius Caesar (Rex Harrison) ophield überhaupt nog te bewegen, werd in feite het relaas van dé schandaalrelatie van de eeuw. Elisabeth Taylor zou er voor altijd haar reputatie als Hollywood-star hors concours aan ontlenen, al was het alleen maar om het in die tijd ondenkbare honorarium voor haar rol als Nijlvorstin: één miljoen dollar. Richard Burton werd voor altijd de-man-van..., een rol waarin hij zich morrend schikte. Ook toen Taylor in 1966 een Oscar kreeg waar Burton die toen eigenlijk had moéten krijgen: als Martha (tegenover zijn George) in Mike Nichols verfilming van Who's Afraid of Virginia Woolf? Ze trouwden en scheidden twee keer, tot de dood van Burton hen in 1984 definitief scheidde: Elisabeth Taylor verscheen dat jaar, op last van Burtons vierde echtgenote Sally, niet op de begrafenis van Richard Burton in het Zwitserse Celigny. Richard Burton was een geboren Shakespeare-acteur, hij zou de huidige revival van de Engelse bard in Hollywood geweldig hebben gevonden. Zelf speelde hij in de tweeënvijftig films die hij tussen 1948 en 1984 maakte, maar twee Shakespearekarakters: Petrucchio in The Taming of the Shrew (Franco Zeffirelli, 1967, een fraaie verfilming met Elisabeth Taylor in de rol van de te temmen feeks Katharina) en de titelrol in Hamlet, een televisieregistratie in de regie van John Gielgud (1964). (Ter vergelijking: van de zesentwintig grote toneelrollen die Burton tussen 1944 en 1983 speelden, waren er twaalf in Shakespearestukken.) Zijn eerste Hamlet speelde Burton toen hij 28 was, in 1953, in het Old Vic theater op de Southbank in Londen. Die voorstelling was weliswaar een publiekssucces (meer dan honderd voorstellingen), maar werd gezien als een artistieke flop. De critici en de collega's kwamen met het dodelijke verwijt dat Burton vooral de poëtische passages in het stuk afwerkte 'in a spanking pace' (wat zoveel betekent als 'in gestrekte draf'), en dat zijn vertolking over de hele linie nogal plat en 'emotioneel leeg' oogde. Van deze Hamlet hebben vooral de anekdotes backstage het overleefd. Zoals de avond dat Winston Churchill kwam kijken, alle teksten van Hamlet hoorbaar meemurmelde (overigens een stuk tekstvaster dan Burton), en in de pauze de kleedkamer van de titelrolvertolker bezocht met de droge tekst: 'My Lord Hamlet, may I use your lavatory?'. Ook geestig was het bezoek van acteur/regisseur John Gielgud, die na afloop van de voorstelling met Burton zou souperen, het een zeer beroerde voorstelling vond en geen zin had in een restaurant-scène met een ongetwijfeld beschonken Burton. Hij stak zijn hoofd om de hoek van de deur van Burtons kleedkamer met de woorden: 'Richard, dear boy, shall I go ahead, or wait untill you're better - I mean, ready?' Tien jaar later, in 1964, nam dezelfde John Gielgud het initiatief om Richard Burton in de rol van Hamlet te regisseren voor een tourneevoorstelling in Amerika, die zou eindigen in een grote serie in het Lunt-Fontanne Theater in New York. De film Cleopatra was net in première gegaan, het huwelijk van Richard Burton en Elisabeth Taylor was 'the talk of the town', Burton aasde op een volgroeide Hamletvertolking, als zoete wraak voor de Londense misgreep uit 1953. De voorstelling werd een triomf, liep achttien weken aan een stuk, de langst lopende Hamlet op Broadway. Newsweek schreef: 'Burtons timing is perfect, zijn bereik immens, deze Hamlet is ongewoon down-to-earth. Hij is geestig als je ernst verwacht, teruggetrokken als wij agressie vermoeden. Een monument voor de kunst van de acteur.' De producent Alexander Cohen waagde met deze Hamlet zelfs een experiment dat ongekend was in de relatie tussen toneel en beeldmedia: op 22 en 23 september 1964 stonden er televisiecamera's rondom de bare stage, er was een rechtstreekse beeldverbinding tot stand gebracht tussen het Lunt-Fontanne Theater en ongeveer duizend bioscopen verspreid over het hele land. Via Electronovision/Theatrofilm kon een veelvoud van de toeschouwers in het theater genieten van een live-Hamlet in modern kostuum door Burton. Gelukkig liep er een ampexband mee: de voorstelling is vijf jaar geleden op een videotape in de handel gebracht. Er was ook kritiek, verwoord door Walter Kerr in de New York Herald Tribune: 'Burton heeft alle kwaliteiten die voor een man als Hamlet nodig zijn. Behalve één: Mr. Burton is without feeling.' Het is wat zijn biograaf, Penny Junior, 'the very essence of Burton' noemde: dwars door alle rollen heen bleef je altijd Burton zien, hard, scherp, fel, nooit die aangeboren Keltische sentimentaliteit. Zo zag Emlyn Williams hem toen hij Burton in 1943 koos voor zijn eerste grote toneelrol: 'mooi, intelligent, onvergankelijk'. Zo speelde Burton zijn grootste rollen: de verbeten aartsbisschop van Canterbury in Becket (1964), een verfilming van Jean Annouilhs toneelstuk Becket ou l'honneur de Dieu; de gedesillusioneerde dubbelagent in The Spy Who Came In From The Cold (de anti-James-Bond-film van Martin Ritt uit 1966). En zo speelde Richard Burton ook zijn laatste rol, een van zijn mooiste ook, in 1984, Michael Ratfords verfilming van Orwell gelijknamige boek, gemaakt in het jaar waarin Burton stierf, 1984. O'Brien, de inquisiteur en partijman van Big Brother was hij daar, die opnieuw doende was alle passie uit een gekweld individu weg te snijden. Aan de regisseur schreef hij: 'I've been waiting twenty years to do a film without the "Richard Burton" voice.' Richard Burton stierf op 5 augustus 1984 in een ziekenhuis in Geneve aan een hersenbloeding. Tijdens de begrafenisdienst las zijn dochter Kate een tekst van zijn lievelingsdichter, de Welshman Dylan Thomas
FILMOGRAFIE: -------------------------------
The Last Days of Dolwyn (1949) - Gareth
Now Barabbas (1949) - Paddy
The Woman with No Name(1950) - Nick Chamerd
Waterfront(1950) - Ben Satterthwaite
Green Grow the Rushes (1951) - Robert 'Bob' Hammond
Celanese Theatre Televisieserie - Rol onbekend (Afl., Anna Christie, 1952)
My Cousin Rachel (1952) - Philip Ashley
The Desert Rats (1953) - Capt. 'Tammy' MacRoberts
The Robe (1953) - Marcellus Gallio
Demetrius and the Gladiators (1954) - Marcellus Gallio (Niet op aftiteling)
Prince of Players (1955) - Edwin Booth
The Rains of Ranchipur (1955) - Dr. Major Rama Safti
Alexander the Great (1956) - Alexander
The James Mason Show Televisieserie - Artiest (1956)
Bitter Victory (1957) - Capt. Leith
Sea Wife(1957) - Michael Cannon ('Biscuit')
The DuPont Show of the Month Televisieserie - Heathcliff (Afl., Wuthering Heights, 1958)
Sen noci svatojanske (1959) - Verteller
A Subject of Scandal and Concern (Televisiefilm, 1960) - George Holyoake
Ice Palace (1960) - Zeb Kennedy
Hallmark Hall of Fame Televisieserie - Caliban (Afl., The Tempest, 1960)
The Tempest (Televisiefilm, 1960) - Caliban
The Bramble Bush (1960) - Guy
The Fifth Column (Televisiefilm, 1960) - Rol onbekend
The Longest Day (1962) - Flight Officer David Campbell
Cleopatra (1963) - Marc Antony
The V.I.P.s (1963) - Paul Andros
Zulu (1964) - Verteller
Becket (1964) - Thomas à Becket
The Night of the Iguana(1964) - Rev. Dr. T. Lawrence Shannon
Hamlet (1964) - Hamlet
What's New, Pussycat (1965) - Man in stripclub (Niet op aftiteling)
The Sandpiper (1965) - Dr. Edward Hewitt
The Spy Who Came in from the Cold (1965) - Alec Leamas
Who's Afraid of Virginia Woolf? (1966) - George
The Taming of the Shrew(1967) - Petruchio
Doctor Faustus (1967) - Doctor Faustus
The Comedians (1967) - Brown
Boom (1968) - Chris Flanders
Where Eagles Dare (1968) - Maj. Jonathan Smith, MC
Candy (1968) - MacPhisto
Staircase (1969) - Harry Leeds, Eigenaar Chez Harry
Anne of the Thousand Days(1969) - King Henry VIII
Mooch Goes to Hollywood (Televisiefilm, 1971) - Verteller (Niet op aftiteling)
Raid on Rommel (1971) - Capt. Alex Foster
Villain (1971) - Vic Dakin
Under Milk Wood (1972) - Verteller
Bluebeard (1972) - Baron von Sepper
Hammersmith Is Out (1972) - Hammersmith
The Assassination of Trotsky (1972) - Leon Trotsky
Divorce His - Divorce Hers (Televisiefilm, 1973) - Martin Reynolds
The Robe, de eerste film die ooit werd gefilmd in CinemaScope, ontving in 1953 vijf Oscar nominaties, waaronder Beste Film en Beste Acteur voor Richard Burton. Het bezielde verhaal, de spectaculaire muziek en de vele legendarische sterren waaronder Victor Mature en Jeans Simmons, maken The Robe tot één van de beste verfilmingen van bijbelse verhalen.
HET VERHAAL: ------------------------- 32 na Christus, Hij koopt de slaaf Demetrius en komt daarmee in conflict met de jonge Caligula, die hem gebiedt per gallei naar Jerusalem te gaan. Ondanks pogingen van Demetrius, doet hij niets voor Jezus van Nazareth die hij moet kruisigen. Als hij na deze daad de mantel van Jezus aanraakt krijgt hij nachtelang nachtmerries en hij zoekt Zijn volgelingen op.
Drama 135 minuten 1953 geregisseerd door Henry Koster met Richard Burton, Jean Simmons en Victor Mature
Yahoo! Movies heeft een flink aantal foto's online geplaatst uit Guillermo del Toro's Hellboy II: The Golden Army die 21 augustus hier in première gaat. De cast uit dit tweede deel bestaat o.a Ron Perlman, Selma Blair, Doug Jones, Luke Goss, Thomas Kretschmann, Anna Walton, Brian Steele, Roy Dotrice en John Hurt. Klik hier om de foto's te bekijken.
Michael Mann is druk bezig met zijn film Public Enemies, over de golf criminelen in de jaren 30. De boeven waren al volop gecast: Johnny Depp als Dillinger, Channing Tatum als Pretty Boy Floyd, Steven Dorff als Homer van Meter, Stephen Graham als Baby Face Nelson...Aan de politiekant was tot nu eigenlijk alleen nog maar Christian Bale als Melvin Purvis aanwezig.
Nu heeft de film echter ook een J.Edgar Hoover gevonden. Billy Crudup zal het FBI-hoofd spelen. Ook zal Stephen Lang te zien zijn als Winstead, de leider van de Texas Rangers die ook joeg op Dillinger en zijn gang.
Michael Mann is al volop bezig met het filmen van Public Enemies. Marion Cotillard speelt ook een rol, waarschijnlijk als gangsterliefje. Het script is van Ronan Bennett en Ann Biderman.
Machete was één van de neptrailers in het project Grindhouse van Robert Rodriguez en Quentin Tarantino, de film die in de VS flopte en in de rest wereld opgesplitst werd uitgebracht. Eerder kondigde Rodriguez al aan dat hij van de trailer een volwaardige film zou produceren. Nu heeft Danny Trejo, ster van de trailer en film, op de Horrorhound conventie in Indiana afgelopen weekend verteld dat Rodriguez ook de regie van de film op zich zal nemen. Trejo moedige mensen aan om de regisseur en diens Troublemaker Studio's lastig te vallen om de productie sneller op de rails te krijgen.
Daarnaast bleek uit zijn verhaal dat distributeur Dimension Films, die de film direct op DVD uitbrengt, plannen heeft voor een heuse trilogie, rekening houdend met hoe snel en goedkoop Rodriguez films kan maken.
Claire Danes (New York City, 12 april 1979) is een Amerikaanse actrice. Ze werd in 1994 bekend door haar hoofdrol in de televisie serie My So-Called Life, waarvoor ze een Golden Globe Award won en een Emmy nominatie kreeg. Kort na My So-Called Life maakte ze de overstap naar het witte doek en speelde onder andere in Little Women en William Shakespeare's Romeo and Juliet.
Danes heeft relaties gehad met onder andere Matt Damon (1996), Ben Lee (2003-2004) en Billy Crudup (2004-2006).
Land: Verenigde Staten (2008) | Kinderen toegelaten Première: 16 April 2008 | Duur: 111 minuten Regie:Michael Haneke Met:Naomi Watts, Tim Roth, Michael Pitt Genre:Thriller Web:Officiële website, Nederlandstalige website
Georg, zijn vrouw Anna en hun jonge zoon Georgie, zijn op weg naar hun buitenverblijf aan de meren. Zachte klassieke muziek in de wagen, de zon schijnt, de buren staan al in de tuin om hen te begroeten. De volgende dag zullen ze samen golfen. Alles is perfect. Het gezin heeft geen flauw besef van het vreselijke spelletje dat hen te wachten staat wanneer twee ogenschijnlijk nette jonge mannen hen om een pak eieren komen vragen
