Archibald ("Archie") Alexander Leach bekend onder zijn acteursnaamCary Grant, was een Brits-Amerikaans acteur. Hij eindigde als tweede Grootste Mannelijke Filmlegende van het American Film Institute, achter Humphrey Bogart.
GEBOREN: ------------------ 18 januari 1904
OVERLEDEN: ------------------ 29 november 1986
Pas in 1932 neemt hij de artiestennaam Cary Grant aan een voorwaarde van filmstudio Paramount bij het ondertekenen van een vijfjarig contract. Leach had op dat moment al een lange theatercarrière achter de rug. Al op dertienjarige leeftijd ontvluchtte hij zijn huis: zijn familie was arm, het huwelijk van zijn ouders slecht, en toen hij negen was bleek zijn moeder verdwenen te zijn pas zo'n twee decennia later kwam hij erachter dat zij was opgenomen in een psychiatrische inrichting. De nog jonge Leach sluit zich aan bij een vaudevillegezelschap en wordt daar opgeleidt tot acrobaat, steltloper en mimespeler. Als de groep na een tournee in de Verenigde Staten terugkeert naar Engeland, besluit Leach te blijven. Na een jarenlange musicalcarrière maakt hij in 1932 zijn opwachting in Hollywood.
Doorbraak Grant verscheen direct in de ene na de andere film (dertien in z'n eerste twee jaren), maar meer dan een knappe verschijning mocht hij vaak niet spelen. Het is pas in Sylvia Scarlett (George Cukor, 1935) dat Grants talent boven komt drijven. In deze film speelt hij de cockney zwendelaar Jimmy Monkley, die een verbond sluit met een vader en diens 'zoon' (Katherine Hepburn) om voortaan samen illegale praktijken te ondernemen. De film flopte destijds genadeloos, en dat valt wel te begrijpen. Want deze 'romantische komedie' is nergens grappig en wordt nooit echt romantisch en daardoor weinig interessant. Grant speelt weliswaar een ondergeschikte rol, maar hij zet zijn personage met veel innemendheid en bravoure neer. De vrijheid die hij had om zijn karakter vorm te geven was een verademing voor hem, en gaf hem genoeg vertrouwen om een gedurfde stap te zetten: voortaan zou hij zich niet meer aan één studio verbinden.
Sylvia Scarlett was de eerste van in totaal vier films die Grant samen met Katherine Hepburn zou maken. Naast twee andere films van George Cukor Holiday (1938) en The Philadelphia Story (1940) is dat Bringing Up Baby (1938) van Howard Hawks. Net als Cukor en later Hitchcock speelt Hawks een grote rol in Grants carrière. Ze maakten in totaal samen vijf films, waarvan er vier als screwball comedy aangemerkt kunnen worden. In deze komedies draait het om snelle en messcherpe dialogen, komische (relatie)verwikkelingen en slapstickachtige situaties. Het is een genre waarin Grant excelleert. In The Awful Truth (Leo McCarey, 1937), een van de eerste en bekendste screwball comedies, kan hij voor het eerst laten zien dat er niemand beter is in dit genre. Iets dat hij nog vaak zou herhalen. Hij is de ideale tegenspeler voor niet-op-hun-mondje-gevallen-vrouwen als Irene Dunne, Katherine Hepburn en Ginger Rogers en zijn timing blijkt perfect. Het is zijn coole, onkreukbare uiterlijk met dat uitgestreken gelaat in combinatie met de onmogelijke situaties waarin hij terecht komt die hem zo onweerstaanbaar grappig maken.
Zo is zijn geworstel met zowel een vrouwelijke medeofficier als de legerbureaucratie in I Was a Male War Bride (1949) erg vermakelijk. De chemie met medespeler Ann Sheridan is groot, net zoals met Ginger Rogers in Monkey Business (1952). Hierin speelt Grant een wetenschapper die op zoek is naar een verjongingselixer, dat uiteindelijk per ongeluk door een van zijn laboratoriumapen wordt gemaakt en in een watertank gegooid. Als zowel Grant als zijn vrouw (Rogers) zonder dat ze het weten het drankje opdrinken leidt dit uiteraard tot bizarre situaties waarbij een rolletje is weggelegd voor Marilyn Monroe. Als er één ding is waar de smetteloze Grant niet bang voor blijkt te zijn, dan is het wel zichzelf voor gek zetten.
Dat blijkt ook uit een van de meer memorabele scènes uit wat wellicht Grants bekendste film is: North by Northwest (Alfred Hitchcock, 1959). Hierin speelt hij (met de juiste combinatie van verontwaardiging en sarcasme) reclameman Roger Thornhill die door stom toeval door criminelen aangezien wordt voor (fictief) geheim agent George Kaplan. Thornhill wordt onder dwang dronken gevoerd en in een auto op een kronkelig kustweggetje gezet. Wat volgt is een meesterlijke scène waarin Grant overtuigend én hilarisch een stomdronken Thornhill neerzet. Het is extravagant acteren, op een moment dat zijn stijl is geëvolueerd tot sober maar effectief spel. Een typische Grant-pose is er een waarin hij met de handen in de zakken van zijn smetteloze maatpak staat, weinig uitdrukking op het gezicht heeft, maar wel met een cynische blik in de ogen. Ogen die verraden dat hij - ongeacht de vraag - een gevat antwoord paraat heeft. Steeds vaker echter kruipt er iets dualistisch in zijn spel: niet alleen is hij de gesoigneerde gentleman, maar hij straalt tegelijkertijd iets dreigends uit. Er is geen regisseur geweest die zo van deze eigenschap 'gebruik' heeft gemaakt als Alfred Hitchcock.
In de eerste samenwerking van Grant en Hitchcock, Suspicion (1941), werd de koning van het lichte, romantische genre gecast als moordenaar. Niet dat dat meteen duidelijk is, want als er iets is dat Hitchcock benadrukt is het de vage grens tussen Grants 'lichte' en 'donkere' kant, tussen verleidelijk en gevaarlijk. Probeert hij zijn vrouw (Joan Fontaine) nou te vermoorden, of beeldt zij het zich maar in? Het is het feit dat Grant die ambiguïteit zo overtuigend weet uit te stralen die hem zo fascinerend maken. Ook in Notorious (1946) blijft lang onduidelijk of de door Grant gespeelde geheim agent werkelijk gevoelens koestert voor de dochter van een Nazi-topman (Ingrid Bergman), of dat hij haar gebruikt om haar te laten infiltreren in een groep Duitsers met snode plannen.
Het mag geen verrassing zijn dat er in een oeuvre van meer dan zeventig films ook wel eens een misser zit. Als één ding duidelijk is, dan is het dat Grant met de vertolking van moderne stadsmens naam heeft gemaakt en hij daarmee op zijn best is. In historische kostuumdrama's zul je hem weinig tegenkomen, en in westerns waarschijnlijk terecht al helemaal niet. Het is daarom niet verbazingwekkend, maar wel opvallend, dat als hij een rol speelt die teruggrijpt naar zijn Engels working class wortels, hij zelfs miscast lijkt. In None But the Lonely Hearts (Clifford Odets, 1944), een tergend traag en loodzwaar melodrama, speelt Grant een cockney die na lange tijd naar huis terugkeert, waarna zowel hij als zijn doodzieke moeder de misdaad niet schuwen om te overleven. De film was een persoonlijk project van Grant en op zijn instigatie gemaakt, maar uiteindelijk zit je teveel naar Cary Grant te kijken, en komt Archie Leach te weinig naar boven.
Een film die balanceert op het randje van vergeten pareltje en ambitieuze mislukking is Once upon a Honeymoon (Leo McCarey, 1942). Grant is een Amerikaanse reporter die het aanknoopt met een Amerikaanse ex-stripper (Ginger Rogers). Zij is omhooggetrouwd met een Oostenrijkse baron die een belangrijke rol als nazi-agent speelt. De film mengt komedie (de scène waarin Grant zich voordoet als kleermaker en de maten moet opnemen van Rogers is hilarisch) met loodzwaar drama (zo worden ze voor joden aangezien en komen in een concentratiekamp terecht). Die mengeling van genres in deze antinazifilm doet wat vreemd aan, maar werkt gek genoeg wel.
In 1986 overlijdt Grant op 82-jarige leeftijd. Zijn laatste jaren trok hij rond met het populaire programma An Evening With Cary Grant, en het is tijdens zo'n tournee dat hij komt te overlijden. Het is twintig jaar nadat hij zijn laatste film had gemaakt: het weinig memorabele Walk Don't Run (Charles Walters, 1966).Een filmster die zonder twijfel een van de grootste uit de filmgeschiedenis is - eentje die na meer dan een halve eeuw nog geen greintje van zijn kracht heeft verloren. Een ster die ook vandaag de dag nog steeds onwaarschijnlijk cool is.
FILMOGRAFIE ------------------------ This Is the Night (1932) - Stephen Sinners in the Sun (1932) - Ridgeway Singapore Sue(1932) - Eerste zeeman (Niet op aftiteling) Merrily We Go to Hell (1932) - Charlie Baxter 'DeBrion' Devil and the Deep (1932) - Luitenant Jaeckel Blonde Venus (1932) - Nick Townsend Hot Saturday (1932) - Romer Sheffield Madame Butterfly (1932) - Luitenant B.F. Pinkerton She Done Him Wrong (1933) - Kapt. Cummings The Woman Accused (1933) - Jeffrey Baxter The Eagle and the Hawk (1933) - Henry Crocker Gambling Ship (1933) - Ace Corbin I'm No Angel (1933) - Jack Clayton Alice in Wonderland (1933) - The Mock Turtle Thirty Day Princess (1934) - Porter Madison III Born to Be Bad (1934) - Malcolm Trevor Kiss and Make Up (1934) - Dr. Maurice Lamar Ladies Should Listen (1934) - Julian De Lussac Enter Madame (1935) - Gerald Fitzgerald Wings in the Dark (1935) - Ken Gordon The Last Outpost (1935) - Michael Andrews Sylvia Scarlett (1935) - Jimmy Monkley Big Brown Eyes (1936) - Det. Sgt. Danny Barr Suzy (1936) - Andre The Amazing Quest of Ernest Bliss (1936) - Ernest Bliss Wedding Present (1936) - Charlie When You're in Love (1937) - Jimmy Hudson Topper (1937) - George Kerby The Toast of New York (1937) - Nicholas 'Nick' Boyd The Awful Truth (1937) - Jerry Warriner Bringing up Baby (1938) - David Holiday (1938) - John 'Johnny' Case Gunga Din (1939) - Sgt. Archibald Cutter Only Angels Have Wings (1939) - Geoff Carter In Name Only (1939) - Alec Walker His Girl Friday (1940) - Walter Burns My Favorite Wife (1940) - Nick The Howards of Virginia (1940) - Matt Howard The Philadelphia Story (1940) - C.K. Dexter Haven Penny Serenade (1941) - Roger Adams Suspicion (1941) - Johnnie Aysgarth The Talk of the Town(1942) - Leopold Dilg - Joseph Once Upon a Honeymoon (1942) - Patrick 'Pat' O'Toole Mr. Lucky (1943) - Joe Adams aka Joe Bascopolous Destination Tokyo (1943) - Kapt. Cassidy Once Upon a Time (1944) - Jerry Flynn Arsenic and Old Lace (1944) - Mortimer Brewster None But the Lonely Heart (1944) - Ernie Mott Night and Day (1946) - Cole Porter Notorious (1946) - T.R. Devlin The Bachelor and the Bobby-Soxer (1947) - Dick The Bishop's Wife (1947) - Dudley Mr. Blandings Builds His Dream House (1948) - Jim Blandings Every Girl Should Be Married (1948) - Dr. Madison W. Brown I Was a Male War Bride (1949) - Kapt. Henri Rochard Crisis (1950) - Dr. Eugene Norland Ferguson People Will Talk (1951) - Dr. Noah Praetorius Room for One More (1952) - George 'Poppy' Rose Monkey Business (1952) - Dr. Barnaby Fulton Dream Wife (1953) - Clemson Reade To Catch a Thief (1955) - John Robie An Affair to Remember (1957) - Nickie Ferrante The Pride and the Passion (1957) - Anthony Kiss Them for Me (1957) - Cmdr. Andy Crewson Indiscreet (1958) - Philip Adams Houseboat (1958) - Tom Winters North by Northwest (1959) - Roger O. Thornhill Operation Petticoat (1959) - Lt. Cmdr. Matt T. Sherman The Grass Is Greener (1960) - Victor Rhyall, Earl That Touch of Mink (1962) - Philip Shayne Charade (1963) - Peter Joshua Father Goose (1964) - Walter Christopher Eckland Walk, Don't Run (1966) - Sir William Rutland
Filmstudio Dimension Films heeft Robert Rodriguez veelbelovende scifi-project Nerverackers van zijn releasekalender geschrapt. De Amerikaanse bioscooprelease was oorspronkelijk gepland voor 16 april 2010, maar de film wordt nu op de lange baan geschoven omdat Rodriguez het te druk heeft met andere projecten. Zo is hij bezig met de productie van Predators, werkt hij aan een live-actionfilm van The Jetsons, en zal hij binnenkort Machete gaan regisseren.
Nerverackers wordt een futuristische thriller die zich afspeelt in het jaar 2085. De film vertelt het verhaal van Joe Tezca, een man die samen met de andere leden van een elitekorps wordt ingeschakeld om een misdaadgolf te beteugelen in een theoretisch perfecte toekomstige maatschappij. Normaal zou Rodriguez zowel het scenario als de regie van de film voor zijn rekening nemen. De toekomst zal uitwijzen of dit alsnog gebeurt
Als we even in de recente geschiedenis duiken zien we dat Marvel studios echt niet heeft stil gezeten. Marvel heeft ons praktisch elk jaar weer warm gemaakt voor de meest spectaculaire films, vaak met een net zo spectaculaire opbrengst. Zo zijn grote helden als X-Men, Spider-Man, The Incredible Hulk, Fantastic Four en Iron Man de revue al (meerdere malen) gepasseerd. Om dat in getallen uit te drukken, deze 5 orginele films brachten samen bijna 2.3 miljard dollar op.
Maar Marvel is nog lang niet klaar, zo kunnen we in 2010 Iron Man 2, in 2011 Spider-Man 4, Thor, Captain America, Deadpool en in 2012 The Avengers en Wolverine 2 verwachten. Niet alleen de bekende maar ook de wat minder bekende superhelden krijgen hun kans. Om die reden kunnen we ook Luke Cage verwachten met Tyrese Gibson in de hoofdrol. Gibson speelt hierin een ten onrechte veroordeelde crimineel die na het krijgen van superkrachten ontsnapt uit de gevangenis.
Om dit imposante lijstje aan te vullen krijgt ook Iron Fist hoogstwaarschijnlijk zijn herstart. Het project met Ray Park (G.I. Joe: The Rise of Cobra) staat al sinds 2001 op de planning maar werd door Marvel meerdere keren afgeblazen. Als het aan Ray Park ligt komt deze er nu. "I actually want to be Danny Rand I want to be Iron Fist, I want to do it," aldus Park. Ook ziet hij graag een teamgenoot in het verhaal. ''Luke Cage, wouldn't that be awesome!''.
Luke Cage met Tyrese Gibson kun je in 2011 verwachten. Een gerichte release voor Iron Fist is 2012.
De Amerikaanse acteur John Quade is overleden. Hij is 71 jaar oud geworden.
Quade werd vooral bekend als de slechterik in enkele films van Clint Eastwood. In 'Every which way but loose' en 'Any which way you can' kroop hij in de huid van Cholla, de aanvoerder van een motorbende.
Voorts was Quade te zien in cowboyfilms zoals 'High plains drifter' en 'The outlaw Josey Wales'. Hij schuwde ook gastrollen in TV-series niet. Zo dook hij op in 'Bonanza', 'The dukes of Hazard', 'The A-team', 'Charlie's Angels' en 'Knight rider'.
Volgens zijn echtgenote is Quade vredig gegaan in zijn slaap.
Er komt een bioscoopfilm van Battlestar Galactica. Deze wordt door Universal Pictures gemaakt. De regisseur is niemand minder dan Bryan Singer, die de serie ook zal produceren. Dit werd gisteravond bevestigd door filmvakblad Variety.
De originele serie Battlestar Galactica zag het levenslicht in 1978. In 2003 kwam er een remake in de vorm van een miniserie op tv, en hierop volgde weer een tv-serie, die liep van 2004 tot 2009. Er is door de jaren heen altijd een enorm grote schare fans van de serie geweest, en met de komst van Internet zijn deze stuk voor stuk erg enthousiast geweest in hun support van de serie. Dit zal vast een grote rol hebben gespeeld bij de beslissing van Universal om over te gaan tot het maken van een bioscoopfilm van de science fiction franchise.
Al in 2001 was Singer bezig met een vervolg op de tv-serie uit 1978. Maar enkele maanden later sloegen er twee Boeings in in de Twin Towers, en toen is het project een beetje in de vergetelheid geraakt. In 2004 werd er wel overgegaan tot het maken van de nieuwe tv-serie, maar van de film kwam nog steeds niets terecht. Nu heeft Singer aangegeven die film nog steeds te willen maken. Overigens is de Amerikaanse zender SyFy (voorheen Sci Fi Channel, de makers van de laatste tv-serie van Battlestar Galactica) al bezig met alweer een volgende serie gebaseerd op de franchise, getiteld Caprica, dat 58 jaar voor de gebeurtenissen uit de eerste serie plaatsvindt. Maar dat hoeft natuurlijk niet te betekenen dat een bioscoopfilm niet succesvol kan zijn. Per slot van rekening draaien er ook nu nog steeds series van Star Trek, en was de bioscoopfilm eerder dit jaar toch een enorm (kas)succes.
Over het scenario is nog niets definitief bekend. Het klinkt hoe dan ook veelbelovend dat een grote regisseur uit Hollywood, bekend van zijn superheldenfilms, Valkyrie (2008) en zijn grote liefde voor science fiction, nu staat te springen om hieraan te beginnen.
Warner Brothers staat te popelen om vele DC Comics superhelden naar het witte doek te brengen. Naar het lijkt proberen ze te voorkomen dat dit gepaard gaat overhaastige filmprojecten die uiteindelijk niet aanslaan in de bioscoop. Producent David S. Goyer meldde onlangs in een update-gesprek met MTV dat er een nieuwe schrijver is aangetrokken voor de verfilming van Super Max met Green Arrow als hoofdrolspeler: "We're working on that. We're about to bring on another writer. Obviously, Warner Bros. is now heavily into mining all of the various DC properties." Aldus Goyer.
Enige tijd terug was er nog het gerucht dat Matt Damon mogelijk Green Arrow zou spelen. In het DC Comics stripboek Super Max staat de meest beveiligde gevangenis voor supervillains centraal. In het huidige bestaande script wordt Green Arrow - als superheld - onterecht veroordeeld tot een langer verblijf in deze gevangenis.
Goyer meldde eerder: The basic concept actually came about through Justin Marks, a terrific young writer my wife Jessika (a producer) had previously worked with. They thought the idea of a prison-break story set in a jail designed exclusively for super-villains was a cool one. And I heartily agreed. Nu ios er dus een nieuwe - nog onbekende - schrijver aangetrokken.
Op de IMDb staat de film gepland voor een release in 2012. The Green Arrow is na The Green Hornet, The Green Lantern en Hulk de zoveelste "groene" superheld die naar het witte doek wordt gebracht.
Kevin Spacey Fowler (South Orange, New Jersey, 26 juli 1959) is een Amerikaanse acteur. Hij won een academy award voor beste mannelijke bijrol met zijn rol in The Usual Suspects en won een tweede beeldje, maar nu voor de beste mannelijke hoofdrol voor American Beauty. Spacey is daarnaast goed voor meer dan 35 andere acteerprijzen, waaronder een BAFTA Award en een Empire Award.
Spacey verhuisde in 2004 naar Londen om daar artistiek directeur van de Old Vic te worden. Hij debuteerde daar met het stuk Cloaca van de Nederlandse schrijfster Maria Goos.
Spacey is de jongste van drie kinderen van Thomas en Kathleen Fowler. Zijn artiestennaam Spacey is de meisjesnaam van zijn moeder. Hij heeft een relatief groot bereik in de rollen die hij aankan. Zodoende wordt Spacey zowel gecast als sympathiek personage (zoals in K-PAX) dan als psychopaat (zoals in Se7en) en zowel als een machtig persoon (in Superman Returns) dan als onzeker iemand (Pay It Forward).
HET VERHAAL: -------------------- Suzanne, een vrouw van veertig, is getrouwd met een chirurg en leeft een luxueus leventje. Haar leven wordt compleet overhoop gegooid met de komst van een werkman die in hun huis enkele herstellingen komt doen. Suzanne is zelfs bereid om haar luxeleventje achter te laten en hem te volgen.
BESPREKING: ---------------------- Een scheiding heeft geen winnaars, enkel verliezers. Het is een volkswijsheid die je vaak hoort terugkeren. Met een beetje redelijkheid stel je dan dat de betrokken partijen de breuk dus maar beter zo pijnloos mogelijk kunnen afhandelen, maar jammer genoeg is de redelijkheid per definitie ver te zoeken als het hart erbij betrokken is.
In 'Partir' liggen de kaarten op het eerste gezicht duidelijk. Doktersvrouw Suzanne wordt compleet onverwacht halsoverkop verliefd op de Spaanse klusjesman Ivan. Die geeft haar een levensvreugde die ze in haar comfortabele huwelijk al lang was kwijt geraakt en ze beseft dat het om meer gaat dan zomaar een bevlieging.
Met een beetje afstand ligt het antwoord dan ook ergens voor de hand: Suzannes huwelijk met Samuel wordt ontbonden en iedereen (ook Samuel en de beide puberkinderen) vaart er uiteindelijk wel bij. Die vorige zin zal u echter ongetwijfeld al meteen doen snappen waar het probleem ligt.
'Partir' neemt een bekende historie en zet die in al zijn diep emotionele glorie op het scherm, gestut door drie magnifieke acteurs. Het sensationele kaderverhaal (het grootste deel van de film is een lange flashback) is daarbij totaal overbodig maar dat vergeven we regisseur/scenarist Catherine Corsini van harte.
Van de maand bracht regisseur David Twohy in een interview met ShockTillYouDrop.com nieuws naar buiten over de voortgang van de "Chronicles of Riddick"-franchise. Hierin vertelde hij onder andere dat de studio meer interesse heeft in een PG-13-film (zoals The Chronicles of Riddick, de tweede film uit de reeks), terwijl Twohy en hoofdrolspeler Vin Diesel meer zien zitten in een film met een R-rating (zoals eerste deel Pitch Black). Diesel draagt nu zelf via zijn Facebook-account een steentje bij aan de discussie, waarbij hij en passant nieuwe informatie verschaft:
"De discussie rond Riddick gaat nu over de rating... Alhoewel Hollywood dol is op PG-ratings, zagen we het nieuwe hoofdstuk in de CoR-serie altijd als een R-rated film, zoals Pitch Black... Een studio-baas suggereerde om zowel The Underverse en The Furyan (werktitels) tegelijkertijd te filmen, zodat we van de eerste een R-rated en van de tweede een PG [13, red.]-rated film kunnen maken. Het goede nieuws - David Twohy's script verschijnt ergens volgende maand."
Het is alweer 10 jaar geleden dat de spotgoedkope film The Blair Witch Project de filmwereld even op zijn kop zette. De film werd aan de man gebracht door middel van een enorm effectieve marketing campagne en elke gespendeerde dollar leverde zo'n $10,931 op. De makers deden het voorkomen dat de gebeurtenissen in de film echt gebeurd waren, iets wat ook bijdroeg aan de enorme hype rondom de film.
Het vervolg, Book of Shadows: Blair Witch 2, kwam een jaar later uit. De film was compleet anders dan zijn voorganger. De 'echte', schokkerige manier van filmen maakte nu plaats voor een klassieke, filmische stijl. Op de titel na werd deel 2 een compleet andere film dan het origineel.
De BBC sprak met regisseurs Eduardo Sanchez en Daniel Myrick aan de hand van het tienjarige bestaan van hun origineel. De heren speculeerden over een eventueel derde deel. Ze weten nog niet of ze de documentaire-achtige stijl van deel 1 weer zouden moeten oppakken, of dat ze door moeten gaan met de filmische methode van Book of Shadows. Ze denken er in ider geval over om het derde deel direct te laten aansluiten op het einde van deel 1:
"Ideally, each Blair Witch film would be a completely different kind of movie. Weve thought about doing a film that takes place in the late 1700s and looks like a Kubrick movie with gritty looking people and lighting. But now, were thinking about going back and and seeing what happened directly after the first film finished. I think it will have some kind of video element in it, but it wont be a first person hand-held movie."
Ook zeggen de mannen iets over het eventuele terugkeren van de originele cast:
"I talk to Josh quite regularly and Mike Williams as well. Actually, he had a role in my last movie. Heather, I havent seen in years. The last I heard, she had got out of the business and gone up north and is living on a ranch somewhere. Maybe shes still traumatized."
Na de screening van de trailer van Kick-Ass van regisseur Matthew Vaughn (Star dust, 2007) op Comic Con 2009, staan de filmmaatschappijen in de rij om de distributierechten van de keiharde superheldenfilm te kopen. Als je de bootleg versie nog niet hebt gezien, dan moet je deze hier alsnog even bekijken.
De geïnteresseerde filmmaatschappijen zijn Lionsgate, Paramount en Universal. Eerder waren deze maatschappijen niet onder de indruk van het script. Het zou té gewelddadig zijn. Nu zijn ze volgens The Hollywood Reporter bereid om een bedrag van zeven cijfers te betalen met een percentage van de opbrengst.
Dit moet Matthew Vaughn goed doen. Hij besloot de comicfilm zelf te financieren, nadat hij had gebroken met Sony. Hij vond dat de filmmaatschappij een te grote stempel op de film wilde drukken en dat zou niet bepaald ten goede komen van de film.
Grote kans dat er binnenkort een releasedatum bekend wordt gemaakt.
Courteney Cox heeft meer details prijsgegeven over Scream 4. De actrice, die haar echtgenoot David Arquette ontmoette op de set van de oorspronkelijke reeks, zal voor het vierde deel opnieuw kruipen in de huid van reporter Gale Weathers.
"Ze heeft een kind nu", zei Cox in een groepsinterview, "en ze is getrouwd met Dewey." Op het einde van Scream 3 deed hulpsheriff Deputy Dewey (Arquette) Weathers een huwelijksaanzoek. Alhoewel scenarioschrijver Kevin Williamson de vierde film beschrijft als het begin van een nieuwe trilogie, is nog niet zeker of Cox ook in eventuele vervolgen zal verschijnen. "Nee, dat komt omdat ik van dag tot dag leef. Maar ik hoorde het idee voor Scream 4, en ik vond het fantastisch."
Je plaatst een paar ter dood veroordeelde criminelen bij elkaar, laat ze tegen elkaar racen in dodelijke wagens en de hele wereld kijkt mee. Death Race liet ons zien dat leedvermaak een nieuw niveau bereikt in de nabije toekomst waarin de economische crisis en hoge werkeloosheid aan de orde van de dag zijn. De film, waarin we ook zien hoe Jensen Ames (Jason Statham) ten onrechte wordt veroordeeld, krijgt nu zijn vervolg.
Met een opbrengst van maar 70 miljoen dollar in 2008 hadden meerdere filmstudios al aangegeven geen interesse te hebben in een prequel. Nu laat Shocktillyoudrop.com ons echter weten dat Tony Giglio (Chaos 2005), als schrijver en regisseur verbonden aan het 2e deel, een partner heeft gevonden in de vorm van Impact Films. Paul W.S. Anderson en Jeremy Bolt (Resident Evil) nemen de productie voor hun rekening.
Het is onbekend of er acteurs uit het vorige deel terugkeren. Waarschijnlijk zien we geen Jason Statham, aangezien deze film zich gaat verdiepen in de geschiedenis van de orginele Frankenstein. Een releasedatum is vanzelfsprekend nog niet bekend.
De Disney-studio's hebben de filmrechten verworven voor een nieuwe verfilming van 'Het dagboek van Anne Frank'. Dat meldt de vakkrant Variety. De film zal geschreven en geregisseerd worden door film- en toneelauteur David Mamet. Die zal zijn scenario baseren op het dagboek van het beroemde Joods-Nederlandse meisje en op het oorspronkelijke toneelstuk van Albert Hackett en Frances Goodrich. Hackett en Goodrich schreven ook het script voor de eerste Anne Frank-film, in 1959 geregisseerd door George Stevens en met Millie Perkins in de hoofd- en titelrol.
Volgens Variety wil Mamet, regisseur van filmparels als "Things Change" (1987), "The Winslow Boy" (1999) en "State and Main" (2000) de bekende Anne Frank-materie benaderen vanuit een nieuw perspectief, met name de "overgangsrite" van een 13-jarig meisje. Anne Frank overleed in maart 1945 in het kamp Bergen-Belsen, amper 15 jaar oud.
Het recente succes van G.I. Joe: Rise of Cobra heeft Paramount er nu al toe gebracht met de productie van deel 2 te beginnen. Paramounts vice-voorzitter Rob Moore laat daarover het volgende weten: 'De productie van deel 2 zal binnenkort beginnen. Alle belangrijke acteurs zijn nu contractueel verplicht tot een tweede deel.'
Regisseur Stephen Sommers is echter niet verplicht tot het regisseren van deel 2. De vraag is dan ook of de man, die eveneens schrijft en produceert, wederom aan het roer zal staan.
G.I. Joe: Rise of Cobra heeft recent beter geopend dan menigeen had verwacht. De film domineert de Amerikaanse Box Office en wordt gezien als een echte 'popcorn movie'.
De meningen over X-Men Origins: Wolverine waren verdeeld, maar met een onbrengst tot nu toe van $350 miljoen dollar is er uiteraard toch genoeg reden voor een volgende film. MTV had een kort interview met Hugh Jackman na afloop van de Teen Choice awards, waar hij een prijs in ontvangst nam voor Wolverine, waarin hij een tipje van de sluier m.b.t Wolverine 2 oplichtte:
"Japan is where we're heading, [and] we're starting to work on it now. We're in the ... first steps of developing that story."
De Amerikaanse release voor X-Men Origins: Wolverine 2 staat gepland voor 2011.
Al jaren is het wachten op een nieuwe Wonder Woman film. Al vele namen zijn de revue gepasseerd die rol van Princes Diana van Themyscira moesten spelen. Denk aan babes als Beyoncé, Jessica Biel, Vanessa Hudgens, Sandra Bullock, Rachel Bilson, Nadia Bjorlin, Catherine Zeta-Jones, Katie Holmes en Jennifer Love Hewitt. Ook werd Megan Fox de laatste tijd in verband gebracht met de rol. Enige maanden geleden verscheen bijvoorbeeld deze fan-made poster van Wonder Woman:
De website Cinefools had de gelegenheid om te praten met Brent Strickland, een van de schrijvers van het script voor Wonder Woman. Hij bevestigt onder andere dat er twee versies zijn geschreven. Eén ten tijde van WOII en één in de huidige tijd. De productiemaatschappij schijnt nu nog steeds bezig te zijn met deze scripts. De toon van het script mag volgens Strickland vertaald worden naar "Wonder Woman meets Raiders of the Lost Ark".
Voor Strickland is op dit moment de verfilming van de comic Villains een stuk belangrijker. De kans is namelijk groter dat we binnenkort een Villains film zien dan een Wonder Woman film. Lees het gehele interview met Brent Strickland over Villains en Wonder Woman op de website van Cinefools.
Land: Verenigde Staten (2009) | Kinderen toegelaten Première: 12 Augustus 2009 | Duur: 111 minuten Regie:Todd Graff Met:Vanessa Hudgens, Aly Michalka, introducing Gaelan Connell, Lisa Kudrow Genre:Komedie, Muziek Web:Officiële website
Wanneer de getalenteerde Charlotte aan nieuwkomer Will vraagt om haar prille rockgroepje te managen, heeft ze maar één doel voor ogen: haar ex-vriend Ben verslaan in de rockwedstrijd Bandslam. Will komt aanzetten met enkele behoorlijk nerdige muzikanten. Tegen alle verwachtingen in vindt de groep een eigen geluid en de kans om te winnen blijkt plots heel reëel. Maar dan stuiten ze op een hindernis. Een moeilijke keuze wacht: opgeven of met opgeheven hoofd hun idealen verdedigen?
Via The Boston Globe brengt Peter Farrelly ons het nieuws dat Paul Giamatti de rol speelt van Larry in de film over The Three Stooges. Sean Penn was eerder aangetrokken voor de rol, maar heeft onlangs afgezegd. Giamatti kennen we uit de films Lady in the Water (2006) en Cold Souls (2009).
Benicio Del Toro staat nog steeds genoteerd om de rol te spelen van Moe, maar ook Jim Carrey is niet langer bij het filmproject betrokken. Er werd gezegd dat hij Curly zou spelen. Farrelly heeft nog geen vervanger voor hem gepresenteerd.
MGM wil de film al in 2010 uitbrengen met The Farrelly Brothers als schrijvers en regisseurs. Ze zijn o.a. bekend van Dumb & Dumber (1994), There's Something About Mary (1998) en Me, Myself & Irene (2000).