Tatum Beatrice O'Neal (Los Angeles, Californië, 5 november 1963) is een Amerikaans actrice, voornamelijk bekend van haar werk als kindsterretje in de jaren zeventig van de twintigste eeuw. Zij is tot op de dag van vandaag de jongste winnaar van een Academy Award in competitie.
Biografie
Tatum O'Neal is de dochter van acteurs Ryan O'Neal en Joanna Cook Moore. Ze heeft een jongere broer, Griffin, die eveneens acteur is. Haar ouders scheidden in 1967, en haar vader hertrouwde met actrice Leigh Taylor-Young, de moeder van haar halfbroer Patrick, die voor een tijd getrouwd was met actrice Rebecca De Mornay. Haar vader heeft ook nog een zoon uit een relatie met actrice Farrah Fawcett, Redmond genaamd. Haar moeder stierf in 1997 op 63-jarige leeftijd aan de gevolgen van longkanker.
Ze was negen jaar oud toen ze in 1973 haar filmdebuut maakte in Paper Moon van Peter Bogdanovich. In die film speelde ze de rol van Addie Loggins, een grofgebekt, sigaretrokend meisje die tijdens de Grote Depressie les in zwendel krijgt van een criminele vader, gespeeld door haar eigen vader Ryan O'Neal. Voor haar rol in de film won Tatum de Academy Award voor Beste Vrouwelijke Bijrol, en werd daarmee de jongste persoon die in competitie een Academy Award won (tot 1961 werd onregelmatig een Juvenile Award uitgereikt aan kindacteurs, waaronder Shirley Temple, Judy Garland en Mickey Rooney, maar voor deze prijs werd niemand genomineerd en de prijs viel dus buiten de competitie).
Door het winnen van de Oscar kon ze voor haar volgende project, The Bad News Bears uit 1976, hogere salariseisen stellen. Voor de film ontving ze uiteindelijk $350.000 en negen procent van de opbrengsten. Ze is daarmee de bestbetaalde kindster in de geschiedenis van de film. De film, een komedie over een zwak honkbaljeugdteam met Tatum als het enige vrouwelijke lid, was een groot succes. Haar volgende film, het eveneens in 1976 uitgebrachte Nickelodeon, trok minder publiek. In 1980 was ze oud genoeg om tieners te spelen, zoals in Little Darlings, waarin ze te zien is als een meisje op zomerkamp die haar maagdelijkheid probeert te verliezen.
Naarmate O'Neal ouder werd, was ze minder in films te zien. Dankzij haar huwelijk met tennisster John McEnroe in 1986 bleef ze in de publiciteit. Het stel kreeg samen drie kinderen, zonen Kevin (1986) en Sean (1987) en dochter Emily (1991). O'Neal en McEnroe gingen in 1992 uit elkaar. Na een lange strijd kreeg McEnroe de voogdij over de kinderen toegewezen.
Lange tijd stond haar acteercarrière op een laag pitje, alhoewel ze in 1992 haar toneeldebuut maakte in het stuk A Terrible Beauty. Na de millenniumwisseling was ze weer vaker op televisie te zien, zoals een terugkerende rol in de serie Rescue Me en de hoofdrol in de serie Wicked Wicked Games. Ook deed ze in 2006 als deelnemer mee aan de Amerikaanse versie van Dancing with the Stars. Ze was de tweede deelnemer die de show verliet.
Land: Verenigde Staten (2008) | Kinderen toegelaten Première: 25 Maart 2009 | Duur: 104 minuten Regie:Barry Levinson Met:Robert De Niro, Sean Penn Genre:Dramatische komedie Web:Officiële website
Een filmproducer in Hollywood (Robert de Niro) probeert zich te manoeuvreren langs de valkuilen van de filmindustrie. Hij moet binnen twee weken zowel zijn nieuwste film maken en tegelijkertijd zijn huwelijk zien te redden.
Volgens een lezer van de Amerikaanse filmwebsite Ain't It Cool News zou Tom Cruise in een Japans tv-programma verklaard hebben dat de voorbereidingen op een vierde film in de Mission: Impossible-reeks begonnen zijn.
Het bericht vermeldt dat Cruise zou gezegd hebben dat hij momenteel aan het verhaal werkt, en dat hij erover nadenkt hoe er een grote actiesequentie in de binnenstad van Tokio kan worden opgenomen.
Naar alle waarschijnlijkheid zal Tom Cruise opnieuw het hoofdpersonage Ethan Hunt vertolken, en werkt hij ook weer mee aan de productie van de film. Maar officieel is nog niets bevestigd. Volgens IMDb komt Mission: Impossible 4 volgend jaar in de zalen.
Afgelopen februari werd bekend dat Linda Hamilton een rol ging vertolken in Terminator Salvation. Echter geheel officieel was het allemaal nog niet en ook over haar invulling was weinig bekend. Vandaag is dan wel bevestigd dat Hamilton inderdaad als voice-over is te horen aan het begin van de film. De opnames hiervan zouden ook al zijn afgerond. Wij denken dat er geen betere manier is om deze nieuwe Terminator trilogie te beginnen.
Terminator Salvation draait vanaf 4 juni in de bioscoop.
Ondanks dat het tweede deel van Transformers nog niet eens in de bioscoop is te zien, heeft Paramount al wel een releasedatum voor het derde deel bepaald: 3 juli 2011. De filmmaatschappij heeft er klaarblijkelijk veel vertrouwen in dat deel 2 flink gaat scoren in de box office. Megan Fox en Shia LaBeouf zijn overigens weer van de partij.
Waarschijnlijk als reactie op bovenstaande wordt de release van Thor vervroegd van 17 juni 2011 naar 20 mei 2011. Zo wordt de aandacht voor de blockbusters een beetje verdeeld. Overigens zal er vast voldoende concurrentie zijn van andere maatschappijen. Ook Harry Potter is in 2011 te zien.
Hieronder staat een nieuwe poster van de nieuwe Terminator film Terminator Salvation. De vierde Terminator film, geregisseerd door McG, draait vanaf 4 juni 2009 in de bioscoop.
Hollywoodstudio Warner Bros. heeft scenarist Dave Kajganich (The Invasion) ingehuurd om Stephen Kings horror-roman It te bewerken voor het witte doek. Dat meldt Variety.
IT verhaalt over zeven buitenbeentjes die in de fictieve stad Derry moeten afrekenen met een monster dat in verschillende gedaantes aan hen verschijnt. Eén van die gedaantes is de moordzuchtige clown Pennywise. In het boek combineert King drie verhaallijnen: de eerste moorden in 1958, de terugkeer van het monster in 1985, en het ontstaansverhaal van 'It'.
Dan Lin, Roy Lee en Doug Davison, die eerder samenwerkten aan The Departed, zullen de film produceren. In 1990 werd het boek al eens verfilmd. Het resultaat was een iets meer dan drie uur durende miniserie met Tim Curry in de rol van Pennywise.
MIJLPAAL IN DE FILMGESCHIEDENIS:MIA FARROW IN"ROSEMARY'S BABY"
Rosemarys Baby, gemaakt in 1968, toont ons een Roman Polanski die nog kon lachen. Een jaar later zou zijn acht maanden zwangere vriendin Sharon Tate door de Manson Family vermoord worden, en zijn films zouden navenant duisterder, wanhopiger worden: zijn verfilming van MacBeth was zowat de meest bloederige die de wereld ooit gezien heeft, Chinatown had als grote revelatie op het einde een intens droeve incest-affaire en kon natuurlijk geen happy end krijgen daarna kreeg Polanski een veroordeling wegens seks met een minderjaardige aan zn been en moest hij de VS ontvluchten. Rosemarys Baby was Polanskis laatste film voor zn wereld instortte, en toont een sardonisch gevoel voor humor, een satirische twist die in zn latere producties zou omslaan in doodernstige tragedie.
Mia Farrow speelt één van haar eerste grote rollen als Rosemary Woodhouse, een katholiek opgevoede vrouw die samen met haar man Guy (John Cassavetes) in een enorm gebouw in Manhattan gaat wonen: het Bramford. Hun buren zijn haast uitsluitend lieve, zij het enigszins nieuwsgierige oudjes die dag en nacht voor hen klaarstaan met eindeloos advies en hulp. Guy is een gefrustreerd acteur die maar niet verder lijkt te raken dan rollen in reclamespotjes. Dan echter, na een dinertje bij de buren, Minnie en Roman Castavet, lijkt alles plotseling een gunstige wending te nemen voor het jonge koppel: Guy krijgt een belangrijke rol in een grote theaterproductie en Rosemary wordt zwanger. Maar die zwangerschap gaat gepaard met hevige pijnen en vreemde nachtmerries. Rosemary gaat op den duur alles en iedereen wantrouwen en begint haar eigen man en buren zelfs te verdenken van sinistere complotten tegen haar en haar ongeboren kind.
Wie Rosemarys Baby vandaag ziet, doet er goed aan om te onthouden uit wat voor tijd de film eigenlijk afstamt. Tijdens de jaren zestig kwam er een steeds verdergaande distantiëring op gang van de gewone mensen tegenover de kerk. Slechts tien jaar eerder leek iedereen nog wel in God te geloven, en had je, zeker in de VS, een relatief brave gemeenschap van mensen die elke week naar de kerk gingen en probeerden om in die zin een deugdig leven te leiden. Tegen de tijd dat de sixties goed op gang kwamen, veranderde dat allemaal. Je kreeg fenomenen zoals de flower power, de love generation, die zichzelf afscheidde van die klassieke christelijke moraliteit van haar ouders. Het geloof boette enorm veel aan kracht in, zeker jonge mensen gingen hun eigen moraliteit bepalen.
Dat gegeven zit zeer duidelijk in Rosemarys Baby: Rosemary zelf werd streng gelovig opgevoed, in een nonnenschool. Nu echter is ze getrouwd met een niet-gelovige, en ook wanneer ze kennismaakt met haar oudere buren hoort ze enkel neerbuigende praat over pakweg de paus (Het is allemaal enkel een show met die gewaden, al die onzin!). Het personage van Mia Farrow hier maakt een overgang door van iemand die werd opgevoed met klassieke, religieuze waarden naar iemand die de moderne jaren zestig bewoont, waarin het geloof geen bal meer te betekenen heeft. En dat is een pijnlijke overgang.
Bovendien wordt er ook gretig gespeeld met het concept van grootsteedse paranoia. Romanschrijver Ira Levin, op wiens roman de film werd gebaseerd, was haast constant bezig met dat idee van de samenleving en de manier waarop die functioneert: in Sliver kregen we een gigantisch flatgebouw en de vragen omtrent privacy die daarmee gepaard gingen. In The Stepford Wives een maatschappij in de vorm van een klein dorpje en de seksuele en sociale mores die daar overheersen. In het geval van Rosemarys Baby krijgen we een flat in een gigantische grootstad onvermijdelijk duiken de vragen op: wat doen de buren eigenlijk wanneer we hen niet zien? Wat vindt er plaats achter die muren? Waar praten ze over, wat hebben ze in de zin? In dit verhaal wordt die paranoia tot in het extreme doorgevoerd Polanski begint met een half opgevangen, nauwelijks verstaanbare dialoog van het echtpaar Castavets aan de andere kant van de slaapkamermuur. Daarna zien we hoe Rosemary consequent probeert om haar privacy enigszins te beschermen tegen de constante aanvallen van de dames uit de andere flats, die te pas en te onpas binnenvallen. En uiteindelijk evolueren we naar verdenkingen dat de buren niet alleen dingen zeggen die wij niet mogen horen, niet alleen nieuwsgierig zijn naar onze zaken, maar zelfs ronduit gevaarlijke dingen van plan zijn. Grootsteedse paranoia is een drijvend element in boek en film: Rosemary wantrouwt niet alleen haar buren, maar uiteindelijk ook haar eigen man en de baby in haar buik. De vijand binnenin, inderdaad. Hoe kun je ook anders dan paranoïde worden wanneer je katholiek werd opgevoed en al die waarden die als leidraad dienden voor je jeugd en jonge volwassenheid, worden nu plots teniet gedaan door je man, je buren, iedereen die je kent? Ze vinden het allemaal onzin Rosemary voelt zich verloren in deze cynische, ongelovige wereld waarin ze terecht is gekomen en haar paranoia is een gevolg daarvan.
Polanski volgt het boek van Ira Levin op een ongelooflijk getrouwe manier zelfs heelder brokken dialoog, de lay-out van de flat, kleding en rekwisieten bleven behouden uit de roman. De kleine Poolse regisseur is goed in dit soort van benepen kammerspielen verhalen over mensen die stilletjes in een kamer gek zitten te worden. Hij weet hoe hij een claustrofobische sfeer tot leven moet wekken met gebruik van slechts enkele sets (zie ook eerder Cul-de-Sac en later Death and the Maiden), en hier stelt hij niet teleur. Wat Polanski hier doet, is Rosemary zoveel mogelijk isoleren hij sluit haar vrijwel letterlijk op in die flat, tot ze bijna een deel van het meubilair gaat lijken. Er zijn maar een handvol scènes waarin Rosemary haar flat verlaat, en wanneer ze dat doet, lijkt ze kwetsbaar, verloren buiten de vertrouwde omgeving van haar appartement. Mia Farrow is uitstekend als Rosemary de actrice weet een zeer knappe mengeling mee te geven van de kwetsbaarheid die een tengere, frêle vrouw als zij nu eenmaal uitstraalt, en tóch een kern van emotionele kracht als het écht nodig is, kan Rosemary haar mannetje staan. In de bijrollen kan Polsanki rekenen op talent als John Cassavetes (hij en Polanski hadden op de set naar verluidt behoorlijke meningsverschillen, maar je zou het niet merken), en vooral Ruth Gordon als buurvrouw Minnie Castavet, die soms simpelweg hilarisch is.
Rosemarys Baby is in de eerste plaats een satire op een bepaalde tijd en plaats: eind jaren zestig, toen het begrip religie hevig werd uitgehold en plaats moest maken voor... nuja, voor iets anders, en grootsteeds Amerika, waar je maar nooit weet wat de buren van plan zijn. Is het ook gewoon een griezelige film? Naar huidige standaards allicht niet er zitten geen gore effecten in de film, alle spanning is onderhuids en we zijn het niet meer gewend om onderhuidse boodschappen te registreren en te verwerken. Maar de ideeën van de film, het tijdsbeeld dat ervan uitstraalt en de eenvoudige genietbaarheid van de film als stukje entertainment, zorgen ervoor dat dit een absolute klassieker is en blijft.
Regie en scenario: Roman Polanski Met: Mia Farrow, John Cassavetes, Ruth Gordon, Sidney Blackmer, Maurice Evans, Ralph Bellamy e.a. 131 min. / USA / 1968
Mia Farrow werd onder de naam Maria de Lourdes Villiers Farrow te Los Angeles. Ze is de dochter van regisseur John Farrow en actrice Maureen OSullivan, beter bekend als Jane, van de Tarzan-films uit de jaren 30.
GEBOREN: ------------------ 9 februari 1945
Tijdens haar kinderjaren stierf haar vader en ze nam het op zich om haar familie financieel te steunen. Daardoor trad ze in de voetsporen van haar moeder en begon een filmcarrière. Ze startte met de rol van Alison MacKenzie in de soap Peyton Place. Haar grote start op het witte doek kwam er door de film Rosemarys Baby geregisseerd door Roman Polanski. In de midden jaren 60 ontmoet ze Frank Sinatra, ondanks het grote verschil in leeftijd, huwen ze in 1966. Maar al snel dreigen er donderwolken, Sinatra wil dat Mia haar carrière als actrice opgeeft en met hem rondtrekt bij zijn concerten. Dit ziet Mia Farrow niet zitten en het huwelijk was dan ook snel voorbij. Hierna ontmoet ze Andre Previn. Ondanks het feit dat deze nog steeds gehuwd was werden ze verliefd op elkaar. Zijn echtgenote wilde niet scheiden, maar dat weerhield het verliefde stel niet al aan kinderen te beginnen. Zijn echtgenote gaf zich uiteindelijk gewonnen en zo konden ze dan toch met elkaar trouwen. Hierna adopteerden ze ook tal van kinderen, waaronder de Koreaanse Soon-Yi. Ook dit huwelijk hield geen stand, Mia verveelde zich op het Engelse landgoed en vermoedde dat Andre haar bedroog tijdens zijn trips. Eind jaren 70 gingen ze uit elkaar.
In 1982 geeft Woody Allen Mia een rol in zn film A Midsummer's Night Sex Comedy. Tussen de Woody en Mia klikt het meteen en ze worden dan ook verliefd op elkaar. Samen vormen ze een sterk team en Woody maakt nog enkele films met Mia in een van de rollen. Zo was ze te zien in "The Purple Rose of Cairo", "Hannah and Her Sisters" en "Crimes and Misdemeanors". In 1991 barst de bom ten huize Farrow, ze ontdekt dat Woody naakt fotos heeft van haar tienerdochter Soon-Yi. Ze stuurt haar dochter naar school en werkt verder aan de film Husbands and Wives. Ze hoopt hiermee de problemen op te lossen, maar komt er al snel achter dat Woody en Soon-Yi nog steeds contact met elkaar hebben. Sterker nog ze plannen samen verder aan een toekomst. Het gevolg is een groot schandaal en vechtscheiding. Uiteindelijk huwt Woody Allen met Soon-Yi en adopteren samen 2 dochters. Mia Farrow blijft werken op televisie en filmgebied en schrijft een bestseller What Falls Away. Verder staat haar leven nu vooral in het teken van haar 13 kinderen?
Onlangs kwam Mia Farrow nog in het nieuws.Ze heeft er heel wat voor over om aandacht te vestigen op het conflict in Darfur.De actrice reisde namens de Amerikaanse actiegroep Dream for Darfur langs zeven landen waar genocide heeft plaatsgevonden om de schijnwerpers te richten op het bloedbad in de Sudanese regio. In Cambodja, waar dat weekeinde een herdenkingsdienst gepland stond, werd de aanwezigheid van Farrow en andere actievoerders niet op prijs gesteld. Zij werden tegengehouden door de politie.
FILMOGRAFIE: ------------------------
John Paul Jones (1959) - Rol onbekend
Guns at Batisi (1964) - Karen Eriksson
Peyton Place Televisieserie - Allison Mackenzie (1964-1966)
Johnny Belinda (Televisiefilm, 1967) - Belinda MacDonald
A Dandy in Aspic (1968) - Caroline
Rosemary's baby (1968) - Rosemary Woodhouse
Secret Ceremony (1968) - Cenci
John and Mary(1969) - Mary
Blind Terror (1971) - Sarah
Goodbye, Raggedy Ann (Televisiefilm, 1971) - Brooke Collier
Follow Me!(1972) - Belinda
Docteur Popaul (1972) - Christine Dupont
The Great Gatsby (1974) - Daisy Buchanan
Peter Pan (Televisiefilm, 1976) - Peter Pan
Full Circle (1977) - Julia Lofting
A Wedding (1978) - Elizabeth 'Buffy' Brenner
Avalanche (1978) - Caroline Brace
Death on the Nile (1978) - Jacqueline De Bellefort
Hurricane (1979) - Charlotte Bruckner
Sarah (Televisiefilm, 1982) - Vertelster
A Midsummer Night's Sex Comedy (1982) - Ariel
The Last Unicorn (1982) - Unicorn/Amalthea (Stem)
Zelig(1983) - Dr. Eudora Nesbitt Fletcher
Broadway Danny Rose (1984) - Tina Vitale
Supergirl (1984) - Alura
The Purple Rose of Cairo (1985) - Cecilia
Hannah and her Sisters (1986) - Hannah
Radio Days (1987) - Sally White
September (1987) - Lane
Another Woman (1988) - Hope
New York Stories (1989) - Lisa
Crimes and Misdemeanors (1989) - Halley Reed
Alice(1990) - Alice Tate
Long Ago and Far Away Televisieserie - Vertelster (Afl., Beauty and the Beast, 1990|Pegasus, 1991)
Shadows and Fog (1992) - Irmy
Husbands and Wives (1992) - Judy Roth
Widows' Peak (1994) - Miss Katherine O'Hare/Clancy
Miami Rhapsody (1995) - Nina Marcus
Reckless (1995) - Rachel
Angela Mooney (1996) - Angela Mooney
Redux Riding Hood (1997) - Doris/Mrs. Wolf (Stem)
Miracle at Midnight (Televisiefilm, 1998) - Doris Koster
Coming Soon (1999) - Judy Hodsell
Forget Me Never (Televisiefilm, 1999) - Diane McGowin
A Girl Thing (Televisiefilm, 2001) - Betty McCarthy
Julie Lydecker (Televisiefilm, 2002) - Rol onbekend
Purpose (2002) - Anna Simmons
The Secret Life of Zoey(Televisiefilm, 2002) - Marcia Carter
Third Watch Televisieserie - Mona Mitchell (Afl., Know Thyself, 2000|Collateral Damage: Part 1, 2003|In Lieu of Johnson, 2003|Goodbye to All That, 2003)
Samantha: An American Girl Holiday(Televisiefilm, 2004) - Grandmary Edwards
Julianne Moore is gecast voor de rol van Hillary Clinton in het op stapel staande filmproject Special Relationship. Die film gaat over de seksaffaire die toenmalig VS-president Bill Clinton bijna drie jaar lang had met Witte Huis-stagiare Monica Lewinsky.
Omdat Bill Clinton daarover gelogen had werd hij ei zo na afgezet in de zogenaamde impeachment-procedure. Bill Clinton wordt in de film vertolkt door Dennis Quaid.
Regisseur is Peter Morgan, die eerder onder meer het scenario van The Queen schreef. Special Relationship is zijn regiedebuut. De opnamen starten in juli.
Clive Owen (Coventry, 3 oktober 1964) is een Engels acteur.
Zijn vader verliet de familie toen Clive drie was en hij werd opgevoed door zijn moeder en stiefvader.
Hij wist al heel zijn leven dat hij wilde acteren, maar stopte met zijn studie daarvoor in 1984 omdat hij maar geen werk kon krijgen. In 1987 kreeg hij een rol in een toneelstuk. Hier ontmoette hij Sarah-Jane Fenton. Ze trouwden in 1995 en zijn nu ouders van twee dochters, Hannah en Eve. Ook begon hij in films te spelen en tegenwoordig speelt hij in A-films.
Clive was een tijdlang in de running voor de rol van James Bond, de rol ging uiteindelijk naar Daniel Craig. Uiteindelijk nam hij James Bond op de hak in de film The Pink Panther als 006.
Land: Verenigde Staten (2009) | Kinderen toegelaten Première: 25 Maart 2009 | Duur: 122 minuten Regie:Tony Gilroy Met:Julia Roberts, Clive Owen, Billy Bob Thornton, Paul Giamatti Genre:Thriller Web:Officiële website
Ex-CIA agent Claire Stenwick (Julia Roberts) en ex-MI6 agent Ray Koval (Clive Owen) zijn beiden overgestapt naar het bedrijfsleven en hebben in het geheim een relatie. Als ze verwikkeld raken in een levensgevaarlijk spionagespel, ontdekken ze welke gevolgen dit voor hun werk heeft. Want in hoeverre kan je je geliefde vertrouwen?
Op 12 juli 2008, één dag na de Amerikaanse release van Journey to the Center of the Earth, gaf regisseur Eric Brevig al te kennen dat hij wel te vinden was voor een sequel. Vandaag maakt Variety bekend dat de productiemaatschappijen New Line, Walden Media en ContraFilm inderdaad opnieuw de handen in elkaar slaan voor een vervolgfilm.
De sequel zal zich baseren op 'Mysterious Travels: The Lost Map of Treasure Island', een script van Richard Outten (Pet Sematary II) waarin vulkanoloog Trevor Anderson en zijn neef Sean naar een mysterieus eiland afreizen. Het eiland stond eerder centraal in drie klassieke romans: L'Île mystérieuse van Jules Verne, Treasure Island van Robert Louis Stevenson, en Gulliver's Travels van Jonathan Swift.
Eric Brevig schrijft samen met Outten aan het scenario van de vervolgfilm. Het is nog niet duidelijk of hij de sequel ook zal regisseren.
CURTIS JACKSON VERVANGT WHITAKER IN "THE EXPENDABLES"
Forrest Whitaker zal niet te zien zijn in Sylvester Stallones actiefestijn The Expendables. Om onbekende redenen zijn de opnames van deze film een maand uitgesteld. Hierdoor kan Whitaker niet meer meedoen aan de film, aangezien zijn agenda alweer vol zat. De rol van de Oscarwinnende acteur wordt nu overgenomen door gangstarapper 50 Cent. Dit heeft Sylvester Stallone zelf bekend gemaakt via een email aan zijn fansite Stallonezone.
Het is een riskante beslissing om een gerenommeerd acteur te vervangen door een rapper wiens eerdere filmrollen door critici wereldwijd zijn neergesabeld, en daar is Stallone zich terdege van bewust. Sly voelde de bui al hangen en laat in zijn mail weten vierkant achter 50 Cent te staan: De verontwaardiging over 50 Cent is begrijpelijk, maar niet eerlijk. Een speler is slechts zo goed als zijn coach. Ik denk dat als een man in één medium kan communiceren, dat hij dat ook in een ander medium kan, mits zijn sterke punten naar voren worden gehaald. Dus neem van mij aan dat deze wisseling goed is. Niemand dacht dat Dolph Lundgren of Mr. T goed zouden zijn voor (hun rollen in) Rocky, en Carl Weathers kwam pas in beeld nadat Ken Naughton afviel. Richard Crenna (uit de Rambo-films, red.) stond bekend als komiek, niet als een serieuze acteur aldus de 62-jarige Stallone.
50 Cent zal zich nu bij een cast voegen die verder bestaat uit - houd je vast - Jason Statham, Stallone en Jet Li in de hoofdrollen en Dolph Lundgren, Mickey Rourke, Randy Couture, Steve Austin, Eric Roberts, Charisma Carpenter in bijrollen en ook nog zowaar een mini-optreden van Arnold Schwarzenegger!!
Stallone heeft er in elk geval zin in. De film gaat 23 april 2010 in Amerika in première.
In een interview van Vin Diesel met de website GameSpot, over de videogame "The Chronicles of Riddick: Assault on Dark Athena", vertelt hij dat een derde Chronicles of Riddick zeer waarschijnlijk is. David Twohy, die zowel Pitch Black als The Chronicles of Riddick regisseerde, zou momenteel de laatste hand leggen aan het script.
"Maybe we're too tight-lipped about the next 'Chronicles of Riddick' film, and I think circa the release of [Dark Athena] that's probably when you'll start hearing more about the next 'Riddick' film," Diesel said. "It is underway and I almost think it's a coincidence that we haven't heard anything, that there hasn't been a lot of public stuff on the 'Riddick' movie.
Scott Grimes (afbeelding links), Kevin Durand en Alan Doyle zijn gecast als drie belangrijke Merry Men in Ridley Scotts nog titelloze Robin Hoodfilm.
Grimes ("ER") zal te zien zijn als de zwaardvechter Will Scarlet en Durand ("Lost") als Robins rechterhand Little John. Alan Doyle, de leadzanger van de Canadese folkrockgroep Great Big Sea, speelt de minstreel Alan-a-Dayle.
De PC game Prince of Persia uit 1989 was een doorslaand succes en vele zullen dit spel zien als één van hun eerste PC games. Vele spelvervolgen volgden en nu 20 jaar verder bemoeit Walt Disney zich met de verfilming van één van die vervolgen: Prince of Persia: The Sands of Time uit 2003. In de gelijknamige film zien we hoe prins Dastan (Jake Gyllenhaal) samen met zijn rivaal Prinses Tamina (Gemma Aterton) de machtige vizier Nizam (Ben Kingsley) wil stoppen om te voorkomen dat hij het zand der tijd verspreidt.
Omdat Walt Disney zich met de film bezighoudt en de film net zo succesvol wil maken als de Pirates of the Caribbean films, mogen we veel verwachten van deze gameverfilming. En we zijn ook wel toe aan een verbluffende game film, want de meeste gameverfilmingen van de afgelopen jaren waren niet van hoogstaande kwaliteit.
De regie van de film is in handen van Mike Newell, die bekend is van films als Donnie Brasco, Mona Lisa Smile en Harry Potter and the Goblet of Fire. Op 28 mei 2010 gaat de film in de VS in première. De filmposter is overigens - als marketingactie - te zien in de film Confessions of a Shopaholic.
De nieuwe foto van prins Dastan (Jake Gyllenhaal) in Prince of Persia: The Sands of Time:
The Burning Plain opent met het shot van een brandende caravan in een desolaat landschap. Meteen wordt de kijker geconfronteerd met de gebeurtenis in het hart van deze film. De daaropvolgende verschillende verhaallijnen wentelen zich rond dit punt in de plot en beïnvloeden de levens van de personages die we in een fragmentarische tijdsstructuur ontmoeten. Het wordt nergens zo complex als in Arriagas scenario voor 21 Grams (eigenlijk een eenvoudig verhaaltje, ingewikkeld verteld) maar de kijker doet er goed aan om de aandacht op het scherm vast te houden. Een beetje oplettende kijker loopt wel het risico om nog voor de helft van de film bereikt is te weten hoe de vork in de steel zit.
In een poging om blockbustermateriaal (deze zomer zagen we haar nog in Hancock) met het betere werk te combineren daagt Charlize Theron nog eens op als een getroebleerde vrouw in een prestigeproject. Al in de eerste minuten is duidelijk dat haar nymfomane Sylvia een donker verleden met zich meedraagt. In een ander deel (een andere tijd?) van het land worstelt een huisvrouw (Kim Basinger) met haar verlangen om een passionele relatie te combineren met haar huwelijk, haar zelfstandige dochter Mariana (Jennifer Lawrence) krijgt vermoedens over de geheime levensloop van moeder en nog ergens anders ziet een jong meisje hoe haar vader in zijn sproeivliegtuig crasht.
Deze verhalen vormen samen een geheel dat vlugger duidelijk wordt dan eigenlijk zou mogen. Zoals wel vaker de gewoonte is bij deze films passen de scènes uit het scenario als puzzelstukjes in elkaar en het is een verdomd moeilijke evenwichtsoefening om te weten waar en wanneer je iets wel of niet mag prijsgeven. Nog moeilijker is het om alles uiteindelijk bloot te leggen zonder de kijker te irriteren met toevalligheden en een te voor de hand liggende samenloop van omstandigheden. Het is duidelijk dat Charlize Theron nog een Oscarnominatie aan haar carrière wil toevoegen en levert degelijk doch melodramatisch werk, Kim Basinger smacht naar vergane glorie en het is best wel leuk om Joaquin de Almeida (die voor ons altijd de sadistische bad guy Bucho uit Desperado zal blijven) als romantische minnaar in een film te zien. Verder houden de jonge acteurs (Jennifer Lawrence en J.D. Pardo) zich goed staande tussen alle morele dilemmas, narratieve kronkels en dramatische ontwikkelingen.
Regisseur: Guillermo Arriaga Acteurs: Charlize Theron, Kim Basinger, Jennifer Lawrence, Joaquim de Almeida
De termen 'Darker' en 'reboot' lijken de nieuwe toverwoorden te zijn bij het verfilmen van comics. Waar voorheen 'sequel' zowat standaard genoemd werd, gaan de filmmaatschappijen nu voor meer donkere superheldenfilms, die opnieuw gestart worden. Tot op heden hebben we dit gezien met The Incredible Hulk en Batman Begins. Met name de sequel (The Dark Knight) van de laatste genoemde film heeft ervoor gezorgd dat de donkere superhelden reboot hot is in Hollywood. En nu komt daar waarschijnlijk ook de Fantastic Four bij.
In 2005 en 2007 verschenen er twee Fantastic Four films, respectievelijk Fantastic Four en 4: Rise of the Silver Surfer. Beide films hebben het aardig gedaan in de wereldwijde boxoffice (gezamenlijk goed voor zo'n $620 miljoen), maar de films konden zich kwalitatief gezien niet meten met andere superheldenfilms als de X-men films, Batman Begins en de Spider-Man films. Dit is mogelijk te wijten aan de insteek van regisseur Tim Story. De film zat bol van humor en leek eerder gericht op een jongere doelgroep. Nu gaat het gerucht dat 20th Century Fox een geheel nieuwe richting in wil slaan met de Fantastische Vier. Regisseur Story wordt aan de kant gezet en ook de cast wordt vervangen. Indien dat het geval is, zullen we Jessica Alba moeten missen als Invisible Woman. De sfeer in Iron Man (overigens niet écht donker te noemen) zou als voorbeeld gelden en de stripreeks Ultimate Fantastic Four van comic-schrijver Mark Millar (Wanted) moet in de verhaallijn verwerkt worden.
Naast de Fantastic Four wil Fox ook reboots maken van Daredevil en Planet of the Apes. Van de laatstgenoemde verscheen in 2001 al een remake van het origineel uit 1968. Overigens gaan de sequels ook gewoon door. Van onder meer Spider-Man, Batman, X-Men en Sin City kunnen we komende jaren meer films verwachten.
Volgens een lezer van de Amerikaanse filmwebsite Ain't It Cool News zou Tom Cruise in een Japans tv-programma verklaard hebben dat de voorbereidingen op een vierde film in de Mission: Impossible-reeks begonnen zijn.
Afgelopen februari werd bekend dat Linda Hamilton een rol ging vertolken in Terminator Salvation. Echter geheel officieel was het allemaal nog niet en ook over haar invulling was weinig bekend. Vandaag is dan wel bevestigd dat Hamilton inderdaad als voice-over is te horen aan het begin van de film. De opnames hiervan zouden ook al zijn afgerond. Wij denken dat er geen betere manier is om deze nieuwe Terminator trilogie te beginnen.
Ondanks dat het tweede deel van Transformers nog niet eens in de bioscoop is te zien, heeft Paramount al wel een releasedatum voor het derde deel bepaald: 3 juli 2011. De filmmaatschappij heeft er klaarblijkelijk veel vertrouwen in dat deel 2 flink gaat scoren in de box office. Megan Fox en Shia LaBeouf zijn overigens weer van de partij.
Hollywoodstudio Warner Bros. heeft scenarist Dave Kajganich (The Invasion) ingehuurd om Stephen Kings horror-roman It te bewerken voor het witte doek. Dat meldt Variety.
Op 12 juli 2008, één dag na de Amerikaanse release van Journey to the Center of the Earth, gaf regisseur Eric Brevig al te kennen dat hij wel te vinden was voor een sequel. Vandaag maakt Variety bekend dat de productiemaatschappijen New Line, Walden Media en ContraFilm inderdaad opnieuw de handen in elkaar slaan voor een vervolgfilm.
Forrest Whitaker zal niet te zien zijn in Sylvester Stallones actiefestijn The Expendables. Om onbekende redenen zijn de opnames van deze film een maand uitgesteld. Hierdoor kan Whitaker niet meer meedoen aan de film, aangezien zijn agenda alweer vol zat. De rol van de Oscarwinnende acteur wordt nu overgenomen door gangstarapper 50 Cent. Dit heeft Sylvester Stallone zelf bekend gemaakt via een email aan zijn fansite Stallonezone. 
In een interview van Vin Diesel met de website GameSpot, over de videogame "The Chronicles of Riddick: Assault on Dark Athena", vertelt hij dat een derde Chronicles of Riddick zeer waarschijnlijk is. David Twohy, die zowel Pitch Black als The Chronicles of Riddick regisseerde, zou momenteel de laatste hand leggen aan het script.
Scott Grimes (afbeelding links), Kevin Durand en Alan Doyle zijn gecast als drie belangrijke Merry Men in Ridley Scotts nog titelloze Robin Hoodfilm. 
De termen 'Darker' en 'reboot' lijken de nieuwe toverwoorden te zijn bij het verfilmen van comics. Waar voorheen 'sequel' zowat standaard genoemd werd, gaan de filmmaatschappijen nu voor meer donkere superheldenfilms, die opnieuw gestart worden. Tot op heden hebben we dit gezien met The Incredible Hulk en Batman Begins. Met name de sequel (The Dark Knight) van de laatste genoemde film heeft ervoor gezorgd dat de donkere superhelden reboot hot is in Hollywood. En nu komt daar waarschijnlijk ook de Fantastic Four bij. 
