Anna (Naomi Watts) is een jonge idealistische vroedvrouw. Wanneer een Russische vrouw in haar armen sterft tijdens de bevalling wil ze dan ook kost wat kost de waarheid achterhalen. De enige sporen die Anna echter heeft zijn de agenda van de jonge moeder en een luciferdoosje die Anna naar het hart van de Russische maffia leiden waar ze kennismaakt met Nikolai (Viggo Mortensen). Wat Anna niet weet is dat Nicolai binnen de maffia de man is die ervoor zorgt dat de lijken onherkenbaar zijn en hun moordenaars onvindbaar. En om de zaken nog te verergeren blijkt de agenda van de Russische vrouw bewijzen te bevatten tegen Nikolais baas...
De Pixar studio's blijven niet bij de pakken zitten. Nadat ze klein en groot hebben verblijd met de avonturen van een schattige rat met een verfijnd smaakzintuig in "Ratatouille", zijn ze nu terug met "Wall-E", een vriendelijke en goedaardige robot. Wall-E heeft ondertussen zo een... 700 jaar trouwe dienst in een recyclagefabriek achter de rug! Maar het zou kunnen dat hem een heel ander lot te wachten staat...Zoals eindigen op het witte doek? Mysterie! In afwachting dat we te weten komen hoe de vork precies in de steel zit kunnen we de trailer van "Wall-E" nu exclusief bekijken op Cinenews!
Monica Bellucci (Città di Castello, 30 september 1964), is een Italiaans supermodel en actrice.
Op haar achttiende is ze aan de universiteit van Perugia rechten gaan studeren. Als bijbaan ging ze modellenwerk doen. Twee jaar later is ze echter met haar studie gestopt en in Milaan gaan wonen, waar ze een contract met het modellenbureau Elite tekende. In deze tijd begon ze ook met acteercursussen.
Bellucci was in de jaren 90 vooral bekend in Italië en Frankrijk. Door haar rol in de film l'Appartement kreeg ze in heel Europa bekendheid. Vanaf 2000 verscheen Bellucci ook in Amerikaanse films.
Bellucci is getrouwd met acteur Vincent Cassel. Ze hebben een dochter, Deva (2005).
Filmografie
2007: Sonia de Jag Mundhra (in pre-productie)
2007: Le deuxième souffle (in pre-productie)
2007: Centricity (in pre-productie)
2006: Shoot 'Em Up (in post-productie)
2006: Le Concile de Pierre, als Laura Siprien
2006: N (Io e Napoleone), als Emily
2006: Sheitan, als La belle vampiresse
2005: Combien tu m'aimes, als Daniela
2005: The Brothers Grimm (film), als koningin Mirror
2005: Agents Secrets
2004: Remember Me, My Love
2004: She Hates Me
2004: The Passion of the Christ, als Maria Magdalena
Marilyn Monroe, pseudoniem van Norma Jeane Mortenson was een Amerikaanse actrice en zangeres
GEBOREN: ------------------ 1 juni 1926
OVERLEDEN: ------------------ 5 augustus 1962
Marilyn Monroe had een moeilijke jeugd: doordat haar moeder Gladys Baker geestelijke problemen had, heeft ze de kleine Norma Jeane naar haar vrienden Albert en Ida Bolender gebracht, in de hoop dat deze haar goed zouden opvoeden. Gladys wil na een lange tijd met haar dochter in haar pas gekochte huis gaan wonen, maar dan krijgt Gladys een mentale instorting. Norma Jeane wordt in het gezin van Grace McKee (later Goddard) geplaatst. Marilyn zal nooit een goede band met haar moeder opbouwen. In een later interview zou ze over haar moeder zeggen: "To me, she was just that red-haired woman." In 1942 moet Grace's man voor zijn werk naar de Oostkust van de Verenigde Staten. Het is voor het stel te duur om de 16-jarige Norma Jeane nog te onderhouden. Het jonge meisje heeft twee keuzes: terug naar het weeshuis of trouwen. Ze koos voor het laatste en trouwde op 19 juni 1942 met haar 21-jarige buurjongen James Dougherty. Terwijl James in het leger diende, ging Norma Jean in op het verzoek van een fotograaf om te poseren, onder andere voor naaktfoto's. Toen Dougherty terugkeerde, kon hij haar niet langer thuishouden en op 13 september 1946 scheidde het stel. Dougherty trouwde nog tweemaal en overleed in 2005. In de jaren daarna probeerde Norma Jean aan de slag te komen in Hollywood. Ze kreeg een contract bij een filmmaatschappij, onder de naam Marilyn Monroe, maar buiten één kleine bijrol, die ook nog eens sneuvelde in de montagekamer, zonder succes. Een contract bij een maatschappij was in die tijd vaak een geïnstitutioneerde vorm van prostitutie: de 'actrices' mochten met de relaties van de filmbazen uit eten.Ze werkte ondertussen aan haar houding, nam acteer- en zanglessen, en blondeerde haar haar en reviseerde haar gebit. Ze maakte geleidelijk aan naam als dom blondje, een imago dat ze bewust cultiveerde. Haar eerste grote rol was in "How to Marry a Millionaire". Ze had groot succes in "Gentlemen Prefer Blondes", naast Jane Russell en met "The Seven Year Itch", waarin het befaamde shot zit met de opwaaiende jurk.
Marilyn's huwelijk met de honkbalster Joe DiMaggio, waarmee ze op 14 januari 1954 trouwde, duurde slechts 7 maanden (tot 27 oktober 1954), ze gingen evenwel als goede vrienden uit elkaar. DiMaggio bracht na Marilyn's dood in 1962 gedurende 20 jaar drie maal per week verse rozen naar haar graf.Aan het einde van de jaren vijftig richtte ze haar eigen productiehuis op, en verhuisde naar New York. Ze nam lessen bij The Actors Studio van Lee Strasberg, en kreeg een relatie met toneelschrijver Arthur Miller met wie ze op 29 juni 1956 trouwde. Ze wilde zich verdiepen en serieuzere rollen spelen. In Engeland maakte ze "The Prince and The Showgirl", met Laurence Olivier. De film was een flop, maar is achteraf gezien helemaal niet slecht. Haar beste film was "Some Like it Hot", tegenover Jack Lemmon en Tony Curtis. Miller schreef voor haar het script van "The Misfits", waarin ze speelde tegenover Clark Gable en Montgomery Clift, twee Hollywoodlegenden. De opnames waren een hel, doordat ze ver van de bewoonde wereld plaats vonden in de woestijn van Nevada. Monroe repeteerde tot diep in de nacht met haar persoonlijke coach Paula Strasberg de tekst voor de volgende dag. Samen met haar alcohol- en medicijngebruik leidde dat tot veelvuldig laatkomen of eenvoudigweg niet verschijnen. Halverwege de opnamen stuurde de regisseur John Huston, die zelf ook wel een slokje luste en soms tijdens de opnamen in slaap viel, haar naar een kliniek om van haar verslaving af te komen. De laatste opnamen zijn in softfocus gefilmd om de sporen van de verslaving te maskeren. Miller ontmoette tijdens de opnamen de fotografe Eve Arnold. Dit leidde tot de scheiding van Monroe op 20 januari 1961. Daarna werkte Monroe nog mee aan opnames voor "Something's Got to Give", een project dat door de studio werd stilgelegd omdat ze bijna nooit op de set kwam. Haar psychische problemen, deels geërfd van haar moeder, verergerden door haar chronische medicijngebruik.Op 5 augustus 1962 wordt ze dood aangetroffen door haar huishoudster Eunice Murray in Marilyns huis in Brentwood, Californië. Er wordt vastgesteld dat Marilyn Monroe door een overdosis aan slaapmiddelen (in dit geval barbituraten) is overleden. De politie houdt het na onderzoek op 'waarschijnlijke zelfmoord'.
Speculaties:
Er is in de media veel gespeculeerd over een mogelijke relatie tussen Marilyn Monroe en President Kennedy. Met de Amerikaanse president John F. Kennedy zou ze volgens deze geruchten een affaire hebben gehad, maar nadat hij haar beu was, zou deze haar over hebben gedaan aan zijn broer Bobby Kennedy. Toen deze haar zou hebben laten vallen, zou Marilyn door het lint zijn gegaan, en een poging tot chantage hebben gedaan. Bewijs voor de relatie en een andere doodsoorzaak dan zelfmoord is echter nooit gevonden.Er zijn een aantal oorzaken aan te wijzen voor het ontstaan van deze geruchten. Het grote publiek was in de jaren '60 onwetend van het drugsgebruik van Monroe. Voor buitenstanders kwam haar dood dan ook onverwacht. Dat gaf dan ook voeding aan speculaties over de doodsoorzaak. Ook het optreden van Monroe op een verjaardag van President Kennedy, zij zong in mei 1962 op een opvallend zwoele manier de President "Happy Birthday" toe, gaf achteraf voeding aan de bovengenoemde speculaties. Tenslotte ging het hier om twee iconen van de vroege jaren zestig die alle twee op een onverwachte manier en raadselachtige manier aan hun eind kwamen, voor de populaire pers dus goed voor veel sappige verhalen.
FILMOGRAFIE: --------------------------
1946 The Shock
1947 The Shocking Miss Pilgrim
1947 Dangerous Years;
1948 Scudda Hoo! Scudda Hay!
1948 Ladies of the Chorus;
1948 Green Grass of Wyoming
1949 Love Happy
1950 A Ticket to Tomahawk
1950 The Asphalt Jungle
1950 The Fireball;
1950 All About Eve
1950 Right Cross
1951 As Young as You Feel
1951 Love Nest
1951 Let's Make It Legal
1952 Clash by Night
1952 Home Town Story
1952 We're Not Married!
1952 Don't Bother to Knock
1952 Monkey Business
1952 O. Henry's Full House
1953 Niagara; rol: Rose Loomis
1953 Gentlemen Prefer Blondes
1953 How to Marry a Millionaire
1954 River of No Return
1954 There's No Business Like Show Business
1956 Bus Stop
1955 The Seven Year Itch
1957 The Prince and the Showgirl
1959 Some Like It Hot
1960 Let's Make Love
1961 The Misfits
1962 Something's Got to Give; rol: Ellen Wagstaff Arden; niet voltooide remake van My Favorite Wife
Some Like It Hot is een triomf van grappige viespeukjes over de kuisheidsgordel van de goede smaak, een schoolvoorbeeld van technisch uitstekend schrijfwerk en bevat een paar van de beste komische acteerprestaties die de wereld ooit heeft gezien. Tijdloze klasse.
Tony Curtis,Marlilyn Monroe en jack Lemmon
Some like it hot is reeds meermaals verkozen tot beste komedie aller tijden.Een film met een scenario dat als opslagplaats fungeert van seksueel getinte kwinkslagen. Mannen in jurk, die het zich moeten laten aanleunen dat vrouwen in nachtjaponnen bij hen in bed kruipen om als vriendinnen onder elkaar over kerels te kletsen. Dubbelzinnige dialogen en decolletés - dát werk. Als Monroe het perron opstapt, stoot de locomotief vlak achter haar billen een wolk stoom uit. 'Look at that. Look how she moves. . . it's like jello on springs. . . they must have some sort of a built-in motor. I'll tell you it's a whole different sex', zegt Jerry (Jack Lemmon) vol bewondering tegen Joe (Tony Curtis), terwijl ze, als vrouw vermomd, Monroe zien naderen.
HET VERHAAL: ------------------------------- Jack Lemmon en Tony Curtis spelen Jerry en Joe, twee muzikanten die tijdens de drooglegging, in 1929, getuige zijn van een afrekening in de maffia van Chicago. De twee slaan op de vlucht en besluiten zich als vrouwen te verkleden, zodat ze kunnen onderduiken in een vrouwelijke muziekgroep die enkele weken gaat spelen in Florida. In die band bevindt zich echter zangeres Sugar Kane (Marilyn Monroe), die Joes hoofd op hol brengt, terwijl Jerry de aandacht trekt van een miljonair die in Florida overwintert (Joe E. Brown in een geweldig bijrolletje).
Regie: Billy Wilder Scenario: Billy Wilder, I.A.L. Diamond Met: Jack Lemmon, Tony Curtis, Marilyn Monroe, George Raft, Joe E. Brown e.a. 120 min. / USA / 1959
Ben
X, het speelfilmdebuut van Nic Balthazar, heeft vanavond de Grote Prijs
gewonnen op het eerste Middle East International Film Festival van Abu
Dhabi. Die prijs heet 'The Black Pearl', zo laat de producent weten.
Bij de korte films ging de publieksprijs naar het Vlaamse Tanghi
Argentini van Guy Thys. Producente Anja Daelemans van het productiehuis
Another Dimension of an Idea nam de prijs in ontvangst. (belga/lb)
Kim Basinger (Athens, Georgia, 8 december 1953) is een Amerikaans actrice.
Biografie
Basinger werd geboren in Athens als derde van vijf kinderen in een showbiz gezin. Haar vader speelde jazz in een bigband, en haar moeder had in diverse Esther Williams-films in het waterballet meegedaan. Basinger werd, omdat ze verlegen en introvert was, al op vroege leeftijd naar de balletschool gestuurd. Toen ze zestien was, deed ze mee aan de lokale miss-verkiezing. Ze won in Athens, daarna in Georgia, en mocht toen meedoen aan de landelijke verkiezing. Daar werd ze door een modellenburo gecast, en werkte enige jaren als model, waarbij ze $ 1000 per dag verdiende.
In de tweede helft van de jaren 70 kreeg ze kleine rollen in series als Charlie's Angels, en haar doorbraak kwam als Bond-girl in de James Bond-film Never Say Never Again uit 1983. Hierna speelde ze in andere bekende films zoals Nine 1/2 Weeks (1986) en Nadine (1987). Een belangrijke rol had ze in Batman (1989) en L.A. Confidential (1997). Voor deze laatste film ontving ze een Oscar voor de beste vrouwelijke bijrol.
Tussen 1980 en 1988 was ze getrouwd met Ron Snyder-Britton, en van 1993 tot 2002 met acteur Alec Baldwin, met wie ze na de scheiding een lange rechtszaak voerde over de voogdij van hun kind.
Land: Verenigde Staten (2006) | Kinderen toegelaten Première: 14 November 2007 Regie:Ridley Scott Met:Denzel Washington, russell crowe Genre:Actie, Drama
Frank Lucas (Washington) is de stille chauffeur van een belangrijke zwarte crimineel. Als zijn baas plotseling sterft, maakt Frank hier slim gebruik van en bouwt met veel succes zijn eigen imperium op. Richie Roberts (Crowe) is een agent en een outsider. Hij weet dat de drugswereld nu gedomineerd wordt door een zwarte man die vanuit het niets is gekomen. Lucas en Roberts houden zich beiden aan een strenge ethische code die hen onderscheidt van hun collega's eenzame mannen aan tegenovergestelde kanten van de wet. Een confrontatie kan niet uitblijven...
INTERVIEW MET REGISSEUR ANDREW ADAMSON OVER KRONIEKEN VAN NARNIA 2
Het tweede van zes delen van de 'Kronieken van Narnia', de magische wereld gecreëerd door C.S. Lewis, wordt binnenkort afgewerkt voor het witte doek. Dit (logische) vervolg, opnieuw in een regie van Andrew Adamson, lijkt in het teken van de schaduw te staan... De release is pas voorzien voor zomer 2008, maar wij hebben -exclusief- enkele leuke interviews en beelden die al een tipje van de sluier oplichten!
Interview met regisseur Andrew Adamson:
Hoe heb je deze sequel aangepakt, en waarin verschilt hij van het eerste deel? Andrew Adamson: Het verhaal speelt zich 1300 jaar na het eerste avontuur af... Narnia kreunt al lang onder het juk van de onderdrukking van de Telmarijnen. De actie speelt zich deze keer af in een ruwere en donkerder wereld dan in de vorige film.
Vanwaar de beslissing om in Praag te filmen? Andrew Adamson: De eerste keer hebben we zowat in de hele wereld gefilmd. Deze keer hebben we gekozen voor sites waar we ook tijdens het vorige deel gefilmd hebben en die ik absoluut opnieuw wou gebruiken, gesitueerd in Polen en de Tsjechische Republiek. Er zijn daar ook uitstekende technische crews actief, en Praag is één van de belangrijkste filmsteden van Europa wat opnames betreft. Bovendien zijn de productiekosten er een stuk minder, waardoor er meer overblijft voor de decors en voor het gebruik van de ruimtes...
Welke waren de grote uitdagingen bij de opnames van "Kronieken van Narnia: deel 2 Prins Caspian"? Andrew Adamson: De gevechtsscènes, de aanvallen op het kasteel en de epische eindconfrontatie. Dat alles was een stuk complexer dan bij de vorige film! Omdat het om dezelfde wereld als de vorige keer gaat hadden we zin om andere uitdagingen aan te gaan, verder te gaan... Bovendien hebben heel wat andere films de lat een stuk hoger gelegd sinds de release van de eerste 'Kronieken van Narnia'.
Interview met Howard Berger, verantwoordelijk voor Makeup Effects en Creatures Design en Dean Right, verantwoordelijk voor de Visual Effects.
Het lijkt alsof dit opus een stukje donkerder is... Dean Wright : Het blijft een film voor een breed publiek, maar hij is een beetje zwaarder voor de kinderen. Het gaat om een moeilijke periode; duizend jaar zijn verstreken en iedereen voelt zich schuldig omdat ze de vorige keer een heuse chaos hebben nagelaten - zelfs al waren ze niet uit eigen beweging vertrokken.
Wat was voor jullie tot nu toe de grootste uitdaging bij deze film? Dean Wright : Waarschijnlijk de noodzaak om er een heleboel hoofdrolspelers in te verwerken; dat en hun grotere diversiteit: ze zijn aanwezig in alle geslachten en leeftijden. En dan moesten we al die kenmerken ook nog eens digitaliseren! Andrew wou ook de barrière tussen de computergestuurde animatie en de personages van vlees en bloed doorbreken, door ze van voren af aan reeds te vermengen.
Krijgen we ook een terugkeer van de Minotauriërs in de film? Howard Berger : Ja! Ze hadden heel wat succes in de eerste film en ik was bang dat ze niet zouden mogen terugkeren. Maar Andrew kwam op een dag naar me toe en zei: "we gaan er de minotauriërs bij betrekken". Asterius is de belangrijkste minotauriër.
Kun je iets meer kwijt over één van de nieuwe helden uit de film, Ripitchip, de muis? Dean Wright : Ripitchip is de max. Ze heeft een leuke stijl, is zowel kwiek als gevaarlijk, maar ook heel grappig. Maar we wilden ook weer niet dat ze té grappig werd, want ze is een echte heldin en strijdster! Ze helpt de Narnianen zelfs in hun strijd tegen de Telmarijnen. We wilden dus zeker niet dat de mensen in lachen zouden uitbarsten als ze dat zagen.
George Lucas werkt aan een televisieserie die is gebaseerd op de populaire sciencefictionfilms 'Star Wars'. Dat heeft de regisseur onthuld in de krant The Los Angeles Times.
Bekende karakters uit de zes films, zoals Luke Skywalker en Darth Vader, zijn in de serie niet van de partij. "De Skywalkers zitten er niet in", zegt Lucas. "Het gaat over kleinere personages." Meer details wil de 63-jarige Lucas niet geven.
De regisseur is al bezig met een andere spin-off van 'Star Wars'. Zijn studio Lucas Animation werkt al enkele maanden aan de animatieserie 'Star Wars: the clone wars'. (novum/lb)
HET VERHAAL: -------------------------- Kevin Costner is Mr. Brooks, een succesvolle zakenman. Een mooi huis, een eigen bedrijf, een leuk gezinnetje, alles wat personages in een film maar als geslaagd kunnen bestempelen. Toch heeft hij een aparte aandoening, een mannetje in zijn hoofd dat hem aanzet tot moorden. Dat mannetje in zijn hoofd wordt gespeeld door William Hurt, en hij kan best overtuigend uit de hoek komen. Zelfs AA-meetings helpen Brooks niet, en dus beslist hij om nog een laatste keer toe te geven aan zijn drang. Ondanks zijn meticuleuze voorbereiding en ervaring, wordt hij opgemerkt door een toevallige overbuurman (de Amerikaanse komiek Dane Cook). Deze blackmailt hem om ook dezelfde rush te voelen als hem, en ze beginnen een leraar-leerling relatie. De politie vindt dit echter allemaal niet zo erg jolig, en zet daarom hun beste inspectrice op de zaak: G.I. Jane! (Tracy Atwood dus, gespeeld door Demi Moore, natuurlijk).
BESPREKING: ------------------------ We willen het hebben over de indrukwekkende acteerprestaties. Costner wordt altijd geassocieerd met meer sympathieke personages die bekend staan om hun zachte karakters en gemoedelijke levensstijl. In Mr. Brooks zien we het tegenovergestelde: een gewelddadig persoon die het ultieme plezier beleeft aan het vermoorden van compleet onbekenden. De scènes met Marshal, zijn geheime aanstoker, zijn erg knap gefilmd met knetterende dialogen. Let vooral op de bewegingen die soms subtiel overeenkomen, om zo toch te laten zien dat het om één en dezelfde persoon gaat. Moore speelt dan weer een personage dat we meer van haar gewend zijn: serieus, vastberaden en koelbloedig. Dat benepen trekje om haar mond zal ze wel nooit kwijt geraken, wat in sommige films potsierlijk overkomt. Gelukkig is het in deze prent wel nodig, en dus kunnen we dit als een goede prestatie bestempelen, al komt ze niet op het niveau van Costner. Hetzelfde kunnen we zeggen van Dane Cook, waarvan je gedurende de hele film verwacht dat hij elke minuut het loodje zal leggen als een derderangs figurant, omdat hij niet echt het profiel heeft van een doorsnee sidekick. Dit draagt echter bij aan het onvoorspelbare karakter van Mr. Brooks. Het een waar plezier is om twee afgeschreven acteurs nog eens op goed bezig te zien. We hopen dat dit geen eenmalige gebeurtenis was, en dat hun volgende films opnieuw van dit niveau zijn met een voldragen verhaal. Beiden enorme grote sterren in de jaren negentig, maar sinds de eeuwwisseling heel wat minder.Maar kijk nu, allebei hebben ze een nieuwe kans gekregen en met beide handen gegrepen. They're back, en hoe!
Duur: 120 minuten
Regie:
Bruce A. Evans
Met:
Kevin Costner, William Hurt, Demi Moore, Dane Cook
James Dean heeft het succes van de film niet mogen beleven. De film kwam uit amper een paar maanden nadat hij verongelukte. Ook de andere twee hoofdrolspelers kwamen vroegtijdig aan hun einde: Natalie Wood verdronk in 1981, Sal Mineo werd in 1976 vermoord.
De film vertelt het verhaal van de jonge Jim Stark(Dean), die moeizaam probeert om alle obstakels van het volwassen worden te overwinnen. Dit in gezelschap van zijn populaire buurmeisje Judy (Wood) en de enigszins verknipte Plato (Mineo). Hij schopt tegen zijn ouders en vecht met leeftijdsgenoten, wordt door een gang uitgedaagd tot een levensgevaarlijk spel waar hij op in gaat om niet voor lafaard uitgescholden teworden. Dit alles genoeg redenen voor conservatieve ouders uit de jaren '50 om tegen deze film te protesteren. De film was een daverend succes en werd een cultfilm waarvan de boodschap nog steeds zo duidelijk is als toen. Doel van deze film was om aan te tonen dat buitensporig gedrag niet het gevolg is van niet goed functionerende kinderen maar van ouders die de situatie verkeerd aanpakken.
'Rebel without a cause' was genomineerd voor drie Academy Awards.
James Byron Dean was een Amerikaans acteur. Hij belichaamde de opstandige jeugd.Hij maakte amper 3 films in Hollywood voor hij verongelukte.
GEBOREN: -------------------- 8 februari 1931 OVERLEDEN: -------------------- 30 september 1955
James Dean, die ook vaak Jimmy werd genoemd, werd geboren in Marion, Indiana. Op zesjarige leeftijd verhuisde hij met vader Winton (een tandtechnicus) en moeder Mildred Wilson Dean naar Californië. Zijn moeder overleed toen hij negen jaar was. Zijn vader zei dat hij niet voor hem kon zorgen en liet zijn zoon opgroeien op de boerderij van diens oom en tante in Fairmount, Indiana. Marcus en Ortense Winslow voedden hem op alsof het hun eigen kind was. Ze stonden zelfs hun slaapkamer op de bovenverdieping af, omdat James de meubels zo mooi vond.Op de middelbare school, de Fairmount High School, zat Dean in het basketbalteam. Hij was dol op motorfietsen. Dean kwam regelmatig thuis bij pastor James DeWeerd, een charismatische, aantrekkelijke dertiger. DeWeerd was voor veel jongens in Fairmount een held. Hij was in de Tweede Wereldoorlog legerpredikant geweest in Italië en was in Fairmount een van de weinigen die iets van de wereld hadden gezien. Dean keek bij DeWeerd onder meer naar films over stierenvechten en ze hadden het over poëzie en filosofie. Ze gingen ook samen naar autoraces. DeWeerd zou later verklaren dat hij met Dean een relatie had. Ook met Marlon Brando zou hij het bed hebben gedeeld. Na de middelbare school, in 1949, ging hij weer naar Californië, naar zijn vader en stiefmoeder. Zijn vader had hem aangeraden daar een studie rechten te volgen. Dean deed dat, maar hij wilde eigenlijk veel liever naar de Universiteit van Californië in Los Angeles, zodat hij acteur kon worden. Een jaar later besloot hij zich alsnog aan te melden voor de UCLA, waar hij theater als hoofdvak koos. Hij verliet het huis van zijn vader. De eerste betaalde rol voor Dean was in een televisiecommercial voor Pepsi, die in 1951 werd uitgezonden. Hij kreeg daarna een rol in de televisiefilm "Hill Number One". Dean staakte zijn studie om een carrière als acteur op te bouwen in Hollywood. Hij vond werk dat bestond uit het parkeren van auto's op een terrein, niet ver van de radiostudio's van CBS. Via Rogers Brackett, een man die hij daar ontmoette, kreeg hij rolletjes in radioprogramma's en daarna figureerde en speelde hij rolletjes in films. Op advies van vrienden besloot Dean naar New York te gaan. Hij werd daar aangenomen bij de Actors Studio van Elia Kazan en kreeg daar les van Lee Strasberg. Hij had rollen in televisieseries als "Kraft Television Theatre" en "Studio One", over Abraham Lincoln. Dean leerde Broadway-producer Lemuel Ayers kennen, die hem in het najaar van 1952 een rol gaf in het stuk "See the Jaguar". Het stuk werd slecht ontvangen, maar critici prezen Dean. In 1953 speelde hij in diverse televisiefilms. Het jaar erop speelde Dean de rol van Bachir in "The Immoralist", de toneelbewerking van de roman van de Fransman André Gide waarin homoseksualiteit centraal staat. FILMCARRIERE IN HOLLYWOOD: ---------------------------------------------- Deans spel kreeg veel waardering. Het leverde hem uiteindelijk een rol op in de film East of Eden, van Elia Kazan, die op advies van Paul Osborn naar hem was gaan kijken. Osborn werkte aan het script van "East of Eden", dat was gebaseerd op de roman van John Steinbeck. Kazan kende Dean nog van zijn tijd in de Actors Studio. Kazan was op dat moment een vooraanstaand regisseur. Hij had in 1947 een Oscar gekregen voor "Gentleman's Agreement". Dean zou Cal Trask gaan spelen, een rol waarvoor ook Paul Newman in de race was geweest. Zowel Kazan als Steinbeck vond dat 'Jimmy' Cal wás. In zijn rol als Cal streed Dean om de liefde van zijn vader. Dean zou in 1955 postuum worden genomineerd voor een Oscar. Dean kreeg daarna de hoofdrol in Rebel Without a Cause (1955) en Giant, die pas in 1956 zou uitkomen. In "Rebel Without a Cause" speelde Dean aan de zijde van Natalie Wood het personage van Jim Stark, een tiener die overhoop ligt met zijn ouders en niet goed weet hoe hij zich als een 'man' moet gedragen. In "Giant", met grote sterren als Elizabeth Taylor en Rock Hudson, speelde Dean de rol van Jett Rink, een eenvoudige boer die schatrijk wordt als hij in het bezit komt van een stuk grond waar hij olie ontdekt. Dean werd in 1955 genomineerd voor een Oscar. DEANS DOOD: ------------------------ Dean was bevriend geraakt met Lance Reventlow, een multimiljonair die net als Dean dol was op auto's. Hij was een van de laatste mensen die Dean sprak toen de laatste met zijn monteur Rudolph Weutherich op weg was naar een autorace in Salinas, Californië. Enkele uren later kwam Dean om het leven in zijn Porsche 550 Spyder bij Cholame, Californië. Hij reed frontaal in op de auto van Donald Turnupseed, die de weg opreed. Weutherich werd uit de auto geslingerd en raakte gewond. Turnupseed kwam er met wat snijwonden en builen vanaf. Dean overleed kort na het ongeluk. Hij ligt begraven in het Park Cemetery in Fairmount.
Zijn uiterlijk, zeer korte carrière, levensstijl en de omstandigheden waaronder hij op zijn 24e overleed, maakten van Dean een cultfiguur.
TV-OPTREDENS --------------------------
Family Theatre Televisieserie - John (Afl., Hill Number One, 1951)
The Bigelow Theatre Televisieserie - Hank (Afl., T.K.O., 1951)
Fixed Bayonet! (1951) - Amerikaanse soldaat (Niet op aftiteling)
The Stu Erwin Show Televisieserie - Rol onbekend (Afl., Jackie Knows All, 1951)
CBS Television Workshop Televisieserie - Amerikaanse soldaat (Afl., Into the Valley, 1952)
Studio One Televisieserie - Piccolo hotel (Afl., Ten Thousand Horses Singing, 1952)
Sailor Beware (1952) - Boxing opponent's second (Niet op aftiteling)
The Web Televisieserie - Rol onbekend (Afl., Sleeping Dogs, 1952)
Hallmark Hall of Fame Televisieserie - Bradford (Afl., Forgotten Children, 1952)
Studio One Televisieserie - William Scott (Afl., Abraham Lincoln, 1952)
Lux Video Theatre Televisieserie - The Boy (Afl., The Foggy, Foggy Dew, 1952)
Has Anybody Seen My Gal? (1952) - Jongere bij soda-fontein (Niet op aftiteling)
The Kate Smith Hour Televisieserie - Rol onbekend (Afl., Hounds of Heaven, 1953)
Treasure Men in Action Televisieserie - Randy Meeker (Afl., The Case of the Watchful Dog, 1953)
You Are There Televisieserie - Jesse James (Afl., The Capture of Jesse James, 1953)
Treasury Men in Action Televisieserie - Arbie Ferris (Afl., The Case of the Sawed-Off Shotgun, 1953)
Tales of Tomorrow Televisieserie - Ralph (Afl., The Evil Within, 1953)
Studio One Televisieserie - Joe Palica (Afl., Sentence of Death, 1953)
Campbell Playhouse Televisieserie - Joe Adams (Afl., Something for an Empty Briefcase, 1953)
Kraft Television Theatre Televisieserie - Rol onbekend (Afl., Prologue to Glory, 1952|Keep Our Honor Bright, 1953)
The Big Story Televisieserie - Rex Newman (Afl., Rex Newman, Reporter for the Globe and the News, 1953)
Omnibus Televisieserie - Rol onbekend (Afl., Glory in the Flower, 1953)
Campbell Playhouse Televisieserie - Hank Bradon (Afl., Life Sentence, 1953)
Kraft Television Theatre Televisieserie - Joe Harris (Afl., A Long Time Till Dawn, 1953)
Armstrong Circle Theatre Televisieserie - Joey Frazier (Afl., The Bells of Cockaigne, 1953)
Danger- Televisieserie - J.B. (Afl., Death Is My Neighbor, 1953)
Robert Montgomery Presents Televisieserie - Paul Zalenka (Afl., Harvest, 1953)
Harvest (Televisiefilm, 1953) - Paul Zalenka
Danger-Televisieserie - Rol onbekend (Afl., No Room, 1953|The Little Woman, 1954)
The Philco Television Playhouse Televisieserie - Rob (Afl., Run Like a Thief, 1954)
Land: Nieuw-Zeeland (2006) | Kinderen toegelaten Première: 07 November 2007 Duur: 87 minuten Regie:Jonathan King Met: Nathan Meister, Danielle Mason, Peter Feeney, Tammy Davis, Oliver Driver, Glenis Levestam, Tandi Wright Genre: Horror, Komedie Web:Officiële website
Henry Oldfield keert naar de familieboerderij terug om zijn aandeel in het bedrijf aan zijn broer Angus te verkopen. Hij heeft er geen idee van dat zijn broer aan het experimenteren is met genetische manipulatie op schapen. Als roekeloze milieuactivisten een lam uit Angus' laboratorium loslaten, blijken de schapen in bloeddorstige roofdieren te veranderen. Henry heeft meer dan de handen vol om de orde te herstellen.
Drew Blythe Barrymore (Culver City (Californië), 22 februari 1975) is een Amerikaans film- en televisieactrice en filmproducer.
Drew is de dochter van acteur John Drew Barrymore en de kleindochter van John Barrymore en Dolores Costello. Ze is ook de kleinnicht van de legendarische Lionel en Ethel Barrymore.
Barrymore begon haar carrière al op zeer jonge leeftijd. Zo begon zij met 11 maanden al met acteren voor een hondenvoerreclame. Zij verwierf op zevenjarige leeftijd faam door haar rol in de film E.T., wat haar doorbraak was. Ze werd een kindster. Drew kon echter niet met de roem omgaan en haar moeder stond ook niet voor haar klaar, dus toen ze negen jaar oud was, werd ze al een alcoholist. Toen ze 10 was, was ze verslaafd aan marihuana en toen ze twaalf was, snoof ze al cocaïne.
Nadat ze succesvol werd behandeld in een afkickkliniek, werd ze een sekssymbool in de jaren '90 en speelde vaak de rol van de slechte mensen. Ook poseerde ze al vroeg naakt; ze was net 18 toen ze een naaktscène had in de film Dual Ghost. Ze was nog in vele films naakt te zien tot ongeveer 1996, toen begon ze namelijk in A-films te spelen. Haar eerste was Scream. Drew had relaties met Tom Green (met wie ze ook een tijdje getrouwd is geweest), Jamie Walters en haar huidige vriend is de drummer van The Strokes, Fabrizio Moretti. Ze schakelde daarna over van shockerende films naar romantische komedies. Haar eerste populaire romantische komedie was The Wedding Singer. Toch speelde ze nog in drama's, zoals Riding in Cars with Boys, Donnie Darko en Confessions of a Dangerous Mind. Na heel wat populaire bioscoopfilms, bemachtigde ze op 3 februari 2004 een ster op de Hollywood Walk of Fame.
Op 25 april 2007 werd ze door People uitgeroepen tot de mooiste vrouw ter wereld.
Filmografie
Suddenly, Love (1978)
Bogie (1980)
Altered States (1980)
E.T. (1982)
Firestarter (1984)
Irreconcilable Differences (1984)
Cat's Eye (1985)
Babes in Toyland (1986)
A Conspiracy of Love (1987)
15 and Getting Straight (1989)
Far from Home (1989)
See You in the Morning (1989)
Poison Ivy (1992)
Sketch Artist (1992)
Guncrazy (1992)
Wayne's World 2 (1993)
The Amy Fisher Story (1993)
No Place to Hide (1993)
Dual Ghost (1993)
Bad Girls (1994)
Inside the Goldmine (1994)
Boys on the Side (1995)
Mad Love (1995)
Batman Forever (1995)
Everyone Says I Love You (1996)
Scream (1996)
Wishful Thinking (1997)
Best Men (1997)
The Wedding Singer (1998)
Ever After (1998)
Home Fries (1998)
Never Been Kissed (1999) (ook producer)
Titan A.E. (2000) (stem)
Charlie's Angels (2000) (ook producer)
Skipped Parts (2000)
Donnie Darko (2001)
Freddy Got Fingered (2001) (Cameo)
Riding in Cars with Boys (2001)
Confessions of a Dangerous Mind (2002)
Charlie's Angels: Full Throttle (2003) (ook producer)
JULIA ROBERTSBEKROOND MET AMERICAN CINEMATHEQUE AWARD
Julia Roberts bekroond met American Cinematheque Award
Julia Roberts is in Los Angeles bekroond met de American Cinematheque Award, een belangrijke onafhankelijke Amerikaanse filmprijs. De 39-jarige actrice, die beroemd is om haar gulle lach, kreeg de onderscheiding voor haar bijdrage aan de filmindustrie. Vorig jaar reikte ze de prijs nog uit aan acteur George Clooney.
In aanwezigheid van onder anderen Tom Hanks, Natalie Portman en Sally Field nam Roberts de prijs in ontvangst. In haar dankwoord sprak ze zich uit over de veranderde houding van de filmindustrie ten opzichte van actrices. "Toen ik begon ging het er allemaal een stuk liever aan toe. Het ging niet om wat voor kleren ik aanhad, er was nog niet zoveel pers, echt heel anders dan nu. Ik kon me op een rustige en zachtaardige manier ontwikkelen."
Roberts speelde in films als 'Pretty woman', 'Steel magnolias' en 'Erin Brockovich'. Voor deze laatste rolprent won ze in 2000 de Oscar en de Golden Globe voor beste actrice. De American Cinematheque Award wordt jaarlijks uitgereikt door de onafhankelijke culturele organisatie American Cinematheque. De prijs ging vorige jaren naar Steven Spielberg, Nicole Kidman, Sean Connery en Al Pacino. (novum/adv)
Roger
Moore heeft zijn eigen ster op de Walk of Fame in Hollywood onthuld. De
79-jarige acteur, die in zeven James Bond-films speelde, keek donderdag
met genoegen terug op die periode, vooral op het vrouwelijk schoon in
de films. "Ik moest er helaas mee ophouden, omdat de meisjes steeds
jonger werden en ik werd gewoon te oud."
Na zijn laatste
Bond-film, 'A View to Kill' in 1985, was Moore nog wel in verschillende
series en films te zien, onder meer in 'The Quest', maar hij speelde
zichzelf vooral in de kijker met zijn werk voor Unicef. De Britse
acteur richtte diverse fondsen voor de organisatie op in
ontwikkelingslanden. In 2003 werd Moore door de Britse koningin
Elizabeth geridderd vanwege zijn verdiensten voor de
kinderhulporganisatie van de Verenigde Naties. Sindsdien gaat hij als
'Sir' door het leven. (novum/odbs)
Billy
Crystal is onderscheiden voor zijn komische oeuvre. De acteur kreeg in
Washington, D.C. de Mark Twain Prize for American Humor uitgereikt.
Komieken als Steve Martin en Whoopi Goldberg gingen hem voor.
De
59-jarige acteur, die doorbrak met de komedieserie Soap, liet bij het
in ontvangst nemen van de prijs weten te vrezen voor zijn carrière.
"Betekent dit dat ik met pensioen moet?", vroeg hij zich af. "Als
iemand zo'n avond voor je organiseert, betekent dat meestal dat je veel
te dood bent om dank je wel te zeggen." Crystal werd eind jaren tachtig
en begin jaren negentig wereldberoemd door zijn rollen in komediefilms
als 'When Harry met Sally' en 'City Slickers'. (novum/odbs)
HET VERHAAL: ------------------------- Het verhaal van de derde film start enige tijd na het einde van de tweede. Heldin Alice (Milla Jovovich blijft er goed uitzien) beseft dat ze door haar mysterieuze krachten haar dierbaren in gevaar brengt en is er zodoende alleen op uitgetrokken. De wereld is intussen compleet om zeep en de weinige overlevenden trachten uit handen te blijven van de bloeddorstige zombies of de sinistere wetenschappers. Terwijl Alice elke ondode die ze onderweg tegenkomt een pijl door zijn bast jaagt, tracht een groep overlevenden op de helse planeet een veilige plek te vinden. Leiders zijn de sterk voor zich opkomende Claire (Ali-Yawhee-Larter uit de serie Heroes) en Carlos Olivera (Oded Fehr hernam zijn rol) die maar al te blij is wanneer hij Alice opnieuw op zijn pad tegenkomt. De mensen ontdekken al vlug dat er dringend nood is aan een nog niet besmette plek wanneer Alfred Hitchcock een nieuwere versie van The Birds uit de dood doet opstaan (jawel, de kraaien uit het spel zorgen voor een fraai stukje actie). Alaska lijkt de enige plek waar de zombies nog niet overheersen en dus wordt dat de plaats voor een nieuw onderkomen. Enige probleem is wel dat de extreem gewelddadige Dr. Isaacs (Iain Glen uit Tomb Raider als duivel van dienst) zijn zinnen nog steeds op Alices uitzonderlijke kwaliteiten gezet heeft en mens en zombie trotseert om haar te pakken te krijgen. Voor Alice zit er niets anders op om voor eens en altijd (?) af te rekenen met haar verleden en de strijd aan te gaan met iedereen die haar pad kruist
BESPREKING: ------------------------ Na vijf minuten beeldmateriaal uit het eerste deel komt de film uiteindelijk op gang. De apocalyptische beelden zetten meteen de juiste toon en zorgen voor de perfecte achtergrond voor het personage Alice. De eerste actiescène doet even vrezen voor hoge kosten aan aspirines, maar na een fraai visueel stukje van de kraaienaanval beseft de actiekijker dat het alsnog in orde komt. Ook de verdere geweldscènes zijn gezellige pulp. Leters bloed vloeien en de adrenaline stijgt naar een gepast niveau. Regisseur Russell Mulcahy (Highlander) begrijpt duidelijk hoe je actie brengt en last zelfs verassende camerabeelden in. Enorme minpunt echter is het naar kruit ruikende script van Paul Anderson dat achteraf toch maar een losse flodder is geworden. Milla Jovovich speelt haar rol opnieuw naar behoren en blijft gezellig als actieheldin van dienst. Ali Larter en Oded Fehr zijn best aannemelijke acteurs, maar echt veel screentijd wordt hen niet gegund waardoor ze ook niet echt uit de verf komen. Iain Glenn is een wandelend cliché (geboren gezicht voor bad guy) .Toegegeven, de actiescènes zijn enorm genietbaar (de climax is wel een stuk minder) en Milla Jovovich blijft er heerlijk uitzien in die gezellige outfits, maar het lege en naar vragen roepende verhaal is een wel erg groot minpunt. Daarbij is het ook wel toeval dat verschillende zombies plotseling dezelfde snelheid hanteren als die uit het veel betere 28 days Later. Het verhaal springt wederom van actiescène op actiescène en wordt afgerond met een kleine hint voor een eventueel vierde deel.
Genre: Actie Speelduur: 1u35 Regisseur: Russell Mulcahy Acteurs: Milla Jovovich, Oded Fehr, Ali Larter, Iain Glen, Christopher Egan, Spencer Locke en Matthew Marsden
Twee Hollywoodfilms over drugsbaron Escobar op komst
In
Hollywood worden twee films klaargestoomd over de beruchte Colombiaanse
drugsbaron Pablo Escobar. Een van de projecten is een productie van
Oliver Stone. Dat meldt het vakblad Variety. Escobar werd in 1993 door
Colombiaanse elitetroepen gedood in zijn thuisstad Medellin.
"Escobar",
geproduceerd door Stone en gerealiseerd door Antoine Fuqua, wordt een
biografische film gebaseerd op het boek "Mi hermano Pablo" (Mijn Broer
Pablo). Auteur van dat boek is Roberto Escobar Gaviria, boekhouder en
vertrouweling van Pablo's broer. Een andere, nog naamloze film wordt
een adaptatie van het boek "Killing Pablo". Voor de hoofdrollen in die
prent wordt gedacht aan de acteurs Javier Bardem en Christian Bale.
(belga/gb)