Filmmaker Martin Scorsese gaat een documentaire maken over George Harrison, de gitarist van de Beatles die in 2001 overleed aan longkanker. Dat meldt het filmvakblad Daily Variety. Het project zal enkele jaren in beslag nemen. De eerste interviews met mensen die Harrison gekend hebben, worden nog dit jaar afgenomen.
Volgens de weduwe van Harrison, Olivia, had de muzikant het geweldig gevonden als hij geweten had dat Scorsese een film over hem zou maken. Olivia is aangetrokken als producente en heeft toegezegd belangrijk archiefmateriaal ter beschikking te stellen. Ook de leden van de Beatles die nog in leven zijn, Paul McCartney en Ringo Starr, hebben hun medewerking toegezegd.
Scorsese maakte al eerder films over grootheden uit de muziekwereld. In 2005 kwam het veelgeprezen 'No direction home' uit, over Bob Dylan. In april volgend jaar verschijnt 'Shine a light', een concertdocumentaire over de Rolling Stones.
De documentaire over Harrison gaat over zijn tijd met de Fab Four, toen hij onvergetelijke nummers componeerde als 'Something' en 'Here comes the sun'. Ook zijn solocarrière, zijn uitstapje naar de filmwereld en het enthousiasme waarmee hij de oosterse mystiek omarmde, komen aan bod. (novum/dm)
Als we producent James Middleton mogen geloven zitten er maar liefst drie Terminator-films aan te komen. Dit meldt de Amerikaanse site IGN. Middleton, medeverantwoordelijk voor de Terminator spin-off serie 'The Sarah Connor Chronicles', hoopt in oktober te beginnen met de voorproductie van de film. De vierde Terminator moet in 2009 in Amerika gaan draaien.
Filmstudio The Halcyon Company, die eerder dit jaar de rechten van de Terminator-franchise wist te bemachtigen, zal de film uitbrengen. Het script is wederom geschreven door Michael Ferris en John D. Brancato, die ook al verantwoordelijk waren voor Terminator 3: Rise of the Machines De verhaallijn van de, nog titelloze, vierde Terminator-film zal in het verlengde liggen van deel drie. Het zal zich afspelen in een postapocalyptische omgeving, waarbij de nadruk zal liggen op de oorlog tussen de machines. Volgens Middleton zal ook een nieuw personage zijn intree doen.
Over de casting van de film is vooralsnog weinig bekend. Eerder liet ' über-Terminator' Arnold Schwarzenegger weten zijn medewerking niet meer te zullen verlenen aan verdere vervolgen uit de Terminator-reeks. Hoewel nog niet duidelijk is of Nick Stahl en Claire Danes opnieuw de hoofdrollen vertolken, maken de personages John Conner en Kate Brewster wederom deel uit van het script. Eerder vielen al de namen van Rachel Weisz, Chloë Sevigny en zelfs Edward Furlong, die in deel Terminator 2: Judgment Day een jeugdige John Conner speelde.
FILMBESPREKING:I KNOW PRONOUCE YOU CHUCK AND LARRY
HET VERHAAL: ------------------------ Adam Sandler speelt Chuck Levine, een zelfingenomen brandweerman die vooral het vuur aanwakkert in zijn korte romances. Zijn collega en boezemvriend Larry Valentine (Kevin James heeft duidelijk geen last met zelfspot) heeft het moeilijker. De man moet zelfstandig twee kinderen opvoeden en treurt nog steeds om de dood van zijn vrouw. Larry redde ooit het leven van Chuck waardoor de man bij hem in krijt staat. Hij zal zijn schuld echter op een vreemde manier moeten aflossen: Larry vraagt hem namelijk om met hem in het huwelijksbootje te stappen. Beide heren zijn zo hetero als maar kan, maar Larry doet dit enkel om de belastingen op te lichten zodat zijn kinderen in aanmerking kunnen komen voor een levensverzekering.
Wat echter begint als een plannetje voor een simpel samenlevingscontract draait uit in een klein circus waarbij veel druk komt van buitenaf. Geen enkele brandweerman is ook nog eens geneigd met de nichten samen te werken en er wordt ook nog eens een onderzoek ingezet. Tijdens het onderzoek krijgt Chuck ook nog eens een oogje op Alex McDonough (een oogverblindende Jessica Biel die elk mannenhart sneller laat kloppen), maar hij kan zijn gang niet gaan aangezien hij in de rol van homo moet blijven.
BESPREKING: ---------------------- Geen kwade woorden over de hoofdrolspelers, Een op routine spelende Adam Sandler en Kevin James. Het zijn geen acteertalenten maar ze zijn mooi op elkaar ingespeeld. Hun acteerspel zorgt enigszins voor gegrinnik maar wordt nooit echt grappig. Hetzelfde geldt voor het verloop van de film. Alle clichés rond homos komen aan bod zonder rekening te houden met de andere kant. Daar wringt het namelijk. De makers willen goedkope onderbroekenlol koppelen aan de boodschap dat iedereen elkaar moet aanvaarden zoals hij is en dat niemand zich moet schamen voor zijn seksuele geaardheid. Een prachtige boodschap die goud waard is, ware het niet dat het voor een enorm contrast zorgt met alle vulgariteiten in de film. De boodschap komt alsnog mooi over en de makers dragen zeker het hart op de juiste plaats, maar de grollen zijn echter vaak van bedenkelijk niveau (die postbode!). Helaas komen ook de ontelbare slapstick momenten nooit echt goed uit de verf. Natuurlijk is de hele film bedoeld als een onschuldige onderbroekenlolkomedie met een correcte politieke boodschap. Fans van het genre zullen met hun plezier geen weet hebben, anderen zullen zich eerder hekelen aan de gehanteerde (verwacht geen explosieve dialogen of slapstick aan een duizelingwekkend tempo) humor. Jammer genoeg hadden de makers tussen hun dubieuze beslissingen door niet het lef om tot het gaatje te gaan. Weinig om het lijf!
MILLA JOVOVICH LOKT MEESTE VOLK NAAR AMERIKAANSE CINEMA'S
Milla Jovovich lokt meeste volk naar Amerikaanse cinema's
Milla Jovovich in 'Resident Evil: Extinction'.
De
horrorfilm 'Resident Evil: Extinction' was dit weekeinde de
bestbezochte film in Amerika. De derde film in de 'Resident
Evil'-reeks, met het acterende model Milla Jovovich, bracht ruim 17
miljoen euro op, en belandde daarmee op de eerste plek van de
Amerikaanse box office.
'Good Luck Chuck' met Jessica Alba en
Dane Cook debuteerde dit weekeinde met een omzet van ruim 16 miljoen
euro. Daarmee belandde de film, over een man die vervloekt is waardoor
vrouwen de man van hun leven tegenkomen nadat ze met hem naar bed zijn
geweest, op de tweede plek van de lijst van films met de hoogste omzet.
De nummer één van vorige week, 'The Brave One' met Jodie Foster, zakte
naar de derde plek. (novum/lb)
Land: Engeland (2007) | Kinderen toegelaten Première: 26 September 2007 | Duur: 120 minuten Regie: Edgar Wright Met: Simon Pegg, Nick frost, Jim Broadbent, Bill Nighy, Timothy Dalton Genre: Komedie
Ervaren politieagent Nicholas Angel wordt overgeplaatst van het drukke London naar het slaperige stadje Sandford.Hij heeft moeite zich aan te passen aan het leven met tuinfeestjes en buurtvergaderingen in tegenstelling tot de drukke actie van de grote stad. Zijn nieuwe partner is Danny Butterman, een niet zo snuggere maar goed bedoelende jonge agent.Op het moment dat hij het niet meer ziet zitten, vinden er enkele gruwelijke gebeurtenissen plaats die hem wakker schudden. Angel realiseert zich dat Sandford niet zo idyllisch is als het lijkt...
FILM OVER IRAK OP GEMENGDE GEVOELNS ONTHAALD IN SAN SEBASTIAAN
Film over Irak op gemengde gevoelens onthaald in San Sebastian
Mortensen kwam zijn film promoten in de Baskische stad.
De Canadese cineast David Cronenberg heeft de 55e editie van het filmfestival in het Baskische San Sebastian geopend. Met 'Easter Promises' draaide hij een thriller over de Russische maffia in Londen.
Gouden Schelp De film treedt met 15 andere titels in competitie voor de 'Concha de Oro', de Gouden Schelp, die op 29 september wordt uitgereikt. Cronenberg zakte samen met de Amerikaanse hoofdrolspeler Viggo Mortensen af naar Baskenland om de Europese première bij te wonen. 'Easter Promises' won begin september al de publieksprijs op het festival van Toronto.
Vandaag werden twee films uit de officiële selectie vertoond: 'Mataharis' van de Spaanse Iciar Bollain en 'Battle for Haditha', een film over de oorlog in Irak van de Brit Nick Broomfield.
Omstreden oorlogsfilm Die laatste titel zorgde voor een eerste moment van controverse. Enkele toeschouwers verlieten de zaal tijdens de film, de andere aanwezigen hadden minder problemen met het realistische drama en applaudisseerden na afloop. 'Battle for Haditha' focust op het drama dat zich op 19 november 2005 afspeelde, toen Amerikaanse soldaten 24 Iraakse burgers doodschoten. Broomfield gebruikte Jordanië als decor en schoot de film grotendeels met de schoudercamera.
De jury van het festival wordt voorgezeten door de Amerikaanse schrijver Paul Auster, die buiten competitie zijn eigen film 'The inner life of Martin Frost' vertoont. Vorig jaar gingen twee films aan de haal met de hoofdprijs: 'Half Moon', van Bahman Ghobadi en 'Mon fils à moi' van Martial Fougeron.
Acteurs Samuel L. Jackson, Richard Gere en Demi Moore verlenen de rode loper in San Sebastian de nodige glamour. (belga/vsv)
Orlando Jonathan Blanchard Bloom (Canterbury, 13 januari 1977) is een Brits acteur die wereldberoemd werd als Legolas in de The Lord of the Rings-filmtrilogie. Verder is hij ook bekend van rollen in Black Hawk Down, Troy, de Pirates of the Caribbean-films en Kingdom of Heaven.
Biografie
Bloom werd geboren in Canterbury, Kent als zoon van Colin Stone en Sonia Bloom en broer van Samantha Bloom. Jarenlang dacht hij de zoon te zijn van schrijver en politiek activist Harry Bloom, de echtgenoot van Sonia Bloom, en daarom draagt hij diens naam. Nadat Harry Bloom stierf, kwam de echter de waarheid aan het licht. In 1993 verhuisde hij naar Londen om daar naar het National Youth Theater te kunnen gaan. Daar bracht hij twee jaar door en won er uiteindelijk een studiebeurs om te gaan studeren bij de British American Drama Academy. Tijdens zijn opleiding had hij een paar kleine televisierolletjes, waaronder een in Midsomer Murders (aflevering Judgement day) , maar zijn grote filmdebuut kwam met Wilde over Oscar Wilde (gespeeld door Stephen Fry), op twintigjarige leeftijd. Vlak daarna kwam hij binnen bij de Guildhall School of Music and Drama in Londen. In 1998 brak hij echter zijn rug na een val van drie verdiepingen naar beneden, en het werd gevreesd dat hij nooit meer zou lopen. Twaalf dagen later liep hij echter volledig genezen het ziekenhuis uit. Niet lang daarna, een paar dagen voordat hij klaar was met zijn opleiding, kreeg hij de rol van Legolas in de The Lord of the Rings-trilogie (2001-2003) aangeboden nadat hij eerst auditie had gedaan voor de rol van Faramir. Ze vonden hem echter meer geschikt als elf en hij werd door die rol binnen mum van tijd een van de populairste acteurs ter wereld.
Hij heeft verscheidene 'awards' (prijzen) gewonnen en werd voor nog veel meer genomineerd. In 2002 was hij de meest gewilde acteur.
Trivia
Bloom wijdde zich in 2004 geheel aan het Nichiren-boeddhisme, een religie waar hij zich al jaren mee verbonden voelt.
Bloom had een relatie met de Amerikaanse actrice Kate Bosworth.
Bloom brak gedurende zijn jonge bestaan zijn rug, ribben, neus, beide benen, arm, pols, vinger en teen.
Bloom heeft een pauze ingelast, hij vindt dat hij de laatste paar jaar alleen maar films heeft gemaakt.
Filmografie
Wilde (1997) Rent Boy
The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring (2001) Legolas Thranduilion
Black Hawk Down (2001) Todd Blackburn
The Lord of the Rings: The Two Towers (2002) Legolas Thranduilion
Ned Kelly (2003) Joe Byrne
Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl (2003) Will Turner
The Lord of the Rings: The Return of the King (2003) Legolas Thranduilion
The Calcium Kid (2004) Jimmy Connely
Troy (2004) Paris
Haven (2004) Shy
Kingdom of Heaven (2005) Balian of Ibelin
Elizabethtown (2005) Drew Baylor
Love and Other Disasters (2006) Hollywood Paolo
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest (2006) Will Turner
Pirates of the Caribbean: At World's End (2007) Will Turner
William Clark Gable werd geboren in Cadiz (Ohio) in de Verenigde Staten.
GEBOREN: --------------------- 1 februari 1901
OVERLEDEN: ------------------------ 16 November 1960
OSCARS: ------------------- It Happened One Night (1934) In 1996, Steven Spielberg zocht en vond het oscarbeeldje en gaf het terug aan de academy voor verdere commerciele expantie te voorkomen.
EXTRA: ------------------ Misfits was zowel voor Clark Gable als Marlyn Monroe hun laatste film
Hij was het eerste kind van zijn vader William en zijn moeder Adeline. Zijn vader was boer die ook naar olie boorde. In het jaar van zijn geboorte overleed zijn moeder, waarschijnlijk aan de gevolgen van een hersentumor. Zijn vader zag geen kans om hem te verzorgen en daarom werden de zorgen over hem toevertrouwd aan zijn grootouders van moeders kant. Na twee jaar hertrouwde zijn vader en kwam William jr. weer bij hem wonen. Intussen was hij verhuisd naar Hopedale (Ohio) en later verhuisden ze nog naar Ravenna (Ohio), vlakbij Akron. Zijn stiefmoeder Jennie Dunlap kon prima met hem opschieten en hij aanbad haar.
Na zijn middelbare school wilde hij met een oudere vriend naar Akron om in een bandenfabriek te gaan werken. En zijn stiefmoeder overreedde zijn vader om hem te laten gaan. In Akron zag hij voor het eerst een toneelstuk en hij werd erdoor gegrepen. Na afloop van het stuk ging hij achter het toneel en hij kreeg een onbetaald baantje als toneeljongen. Maar soms mocht hij op het toneel om mee te spelen en een paar zinnetjes te zeggen. En vanaf die tijd was William Clark Gable totaal verkocht aan het theater.
Zelfs toen zijn stiefmoeder stierf en zijn vader hem smeekte om samen met hem in de olie-industrie te gaan werken kon hij het toneel niet vergeten. Toen hij 21 jaar was erfde hij van zijn grootvader $ 300 en hij vertrok naar Kansas City om daar bij de toneelgroep de "Jewell Players" te gaan spelen. Hij begon daarna rond te trekken met verschillende tweederangs theatergezelschappen en kwam uiteindelijk in Portland (Oregon) terecht. Daar had hij verschillende baantjes en uiteindelijk werd hij stropdassenverkoper in een warenhuis. Eén van zijn klanten, de kleinzoon van een actrice, moedigde hem aan om weer aan het toneel te gaan. Hij kwam terecht bij een toneelgezelschap waar de actrice Josephine Dillon de leiding had en waarvan ze tevens de regisseur was. Zij zag wat hij als acteur kon bieden en ze hielp hem om zijn talent verder te ontplooien. Zij nam hem mee naar Hollywood. Intussen hadden ze een verhouding gekregen en, hoewel ze 14 jaar ouder was dan hij, trouwden ze op 13 december 1924. Van haar leerde hij, meer dan van wie dan ook, de kunst van het acteren. Zij leerde hem om gracieus te zijn en niet te bewegen als een houten Klaas. Ze kocht kleren voor hem, bracht hem bij een tandarts zodat hij onbeschaamd kon lachen en de kuiltjes in zijn wangen goed uitkwamen. Zij was het ook die hem ervan overtuigde dat hij als toneelnaam zijn tweede naam moest gebruiken en zo werd het Clark Gable in plaats van William Gable. Zij bezorgde hem filmrollen, meestal als figurant, maar hij had een echt rolletje in "White Man" (1924) en "The Plastic Age" (1925).
Gable begreep dat hij zijn acteertalent verder moest verbeteren en ging weer op het toneel staan. Hij speelde een jongeling in "The Copperhead" onder regie van Lionel Barrymore. En zij werden vrienden voor het leven.
Zijn huwelijk met Dillon stond toen al op een laag pitje en hij liet zich een voor een door andere vrouwen helpen bij de verdere ontwikkeling van zijn carrière. Jane Bowl nam hem als speerdrager in haar productie van "Romeo en Julia", Pauline Frederick nam hem als Openbaar Aanklager in "Madame X" en als nachtclubeigenaar in "Lucky Sam McCarver". Gable vergezelde Frederick ook buiten het toneel. Zij kocht nieuwe pakken voor hem en betaalde voor een nieuwe dure behandeling van zijn gebit. Maar daar stond wel iets tegenover. Zoals hij zelf zei: "Mevrouw Frederick heeft altijd rugklachten en zij wil dat ik haar masseer."
Na andere wat minder belangrijke rollen maakte hij op 7 september 1928 zijn debuut op Broadway. In "Machinal" speelde hij de minnaar van de ster van het stuk en hij kreeg er goede kritieken voor.
Toen hij op tournee was met een ander stuk ontmoette hij in Texas Ria Langham, een lid van de jetset van Houston en al verschillende malen gescheiden. Ze was schatrijk en ze wilde meteen Clark hebben en reisde met hem mee terug naar New York. Zoals de anderen vóór haar deden behandelde ook zij hem als een "speciaal project". Josephine Dillon had hem de basis gegeven van wat hij geworden was en zij poetste hem verder op. Ze bracht hem naar de beste kleermaker, de beste schoenmaker, de beste kapper, de beste van alles en nog wat. Hij ontwikkelde goede manieren, zelfvertrouwen en rust. Nadat ze Spencer Tracy had gezien in het stuk "The Last Mile", besloot Ria Langham dat de rol van Killer Mears uitermate geschikt was voor Clark. Naar men zegt zorgde zij ervoor dat hij meedeed aan de uitvoering van dit stuk aan de Westkust van de Verenigde Staten en hij was een regelrechte sensatie.
Als gevolg daarvan testte Darryl F. Zanuck hem voor "Little Ceasar". Maar hij vond dat hij te grote flaporen had en wees hem daarom af. Minna Wallis zag wel wat in hem. Zij was niet alleen een topagent, maar ook de zuster van producent Hal Wallis. Ze bezorgde hem een rol als vervelende jonge schurk in de Western "The Painted Desert" (1931). Zijn voorgaande filmrollen waren in stomme films en dit was zijn eerste rol in een sprekende film. Vervolgens bezorgde ze hem een rol als een gemene chauffeur in "Night Nurse" (1931). In deze film gaf hij Barbara Stanwyck zo'n pak slaag dat het soms het publiek, naar adem snakkend, de zaal verliet.
Daarna speelde hij kleine rollen, zoals een hardwerkende wasserijbaas in "The Easiest Way" (1931). Als gevolg van het feit dat hij deze rol prima speelde kreeg hij een rol in "The Secret Six" (1931), waarin hij en John Mack Brown reporters speelden die onderzoek deden naar misdaden in de onderwereld. De leiding van MGM (Metro Goldwyn Mayer) was zeer gecharmeerd van John Mack Brown omdat hij een voormalig topatleet was en men dacht dat er daarom een grote filmster van hem gemaakt kon worden. De schrijver van het script, Frances Marion, zag meer in Gable. Haar man, George Hill, was de regisseur en zij besloten stiekem om Gable de betere teksten en betere scènes te geven. Gable speelde een ruige maar sympathieke rol en de interesse van MGM werd daardoor meer gefocussed op Gable. Er ging een interne opdracht uit om van hem een grote ster te maken. MGM bezorgde hem een perfect gebit en betaalde ook voor een operatie om van zijn flaporen af te komen.
Intussenhad Josephine Dillon ingestemd met een echtscheiding die op1 April 1930 werd uitgesproken. Ze zei daarover: "Clark vertelde me dat hij wilde trouwen met Ria Langham omdat ze financieel meer voor hem kon betekenen. Het is moeilijk om met hem te leven omdat zijn carrière en ambitie altijd op de eerste plaats komen."
De 17 jaar oudere Ria Langham werd de tweede mevrouw Clark. Ze trouwden op 30 maart 1930 in New York. Maar dat was eigenlijk twee dagen voordat hij officieel gescheiden was van Josephine Dillon. Daarom was de verbintenis ongeldig en trouwden ze opnieuw op 19 juni 1931. Ria Langham werd de koningin van de filmgemeenschap in Beverly Hills. Eind 1931 was haar man namelijk de "koning van Hollywood". Hij was een ster en met veel kassuccessen.
Vrouwen adoreerden hem en mannen bewonderden hem om zijn stoere mannelijkheid. En MGM cultiveerde zijn krachtige mannelijke uitstraling om hem te laten schitteren naast bekende vrouwelijke filmsterren uit die tijd. Hij maakte acht films met Joan Crawford, zeven met Myrna Loy en zes met Jean Harlow. Zijn verhouding met Myrna Loy en Jean Harlow buiten de filmset was strikt platonisch, vriendschappelijk maar professioneel. Joan Crawford bekende later echter dat ze op de momenten dat ze beiden geen persoonlijke verplichtingen hadden verschillende keren op het punt stonden om samen weg te lopen en te gaan trouwen. Iedere keer kwamen ze juist op tijd tot hun zinnen en gaven ze net iets meer om de voortzetting van hun filmcarrière.
In 1935 speelde hij met Loretta Young in de film "Call of the Wild". Gable en zij kregen een verhouding met elkaar en zij raakte zwanger. Niemand mocht dit weten en na afloop van de opnames nam Young een lange vakantie in Europa. Daar werd haar kind Judy Lewis op 6 november 1935 geboren. Na terugkomst in de Verenigde Staten claimde ze dat ze het kind aangenomen had. Dat leek slim van haar. Maar toen het kind ouder werd leek ze sprekend op haar moeder, echter met de flaporen van Clark Gable. Volgens (de latere actrice) Judy Lewis bezocht Gable haar één keer thuis. Maar hij vertelde haar niet dat hij haar vader was. Hoewel noch Young noch Gable ooit publiekelijk hadden toegegeven dat Gable zij de echte ouders van het kind waren was dit een publiek geheim. Zoals Lewis later in haar autobiografie "Uncommon Knowledge" schreef was ze geschokt toen ze dit van de kinderen op school hoorde.
Gable schitterde ook nog vier keer in een film met Lana Turner, drie keer naast Norma Shearer, twee keer naast Constance Bennet en Helen Hayes en één keer naast Greta Garbo en Jeanette McDonald. In feite speelde hij met alle MGM sterren uit die tijd.
Maar Gable was op zijn best in een mannenwereld; als leidinggevende bij "Mutiny on The Bounty" (1935), als iemand die de problemen bij de luchtmacht oploste in "Command Decision" (1948) en als verkenner van het land van de Indianen in "Across the Wide Missouri" (1951). Maar bij het noemen van de naam Clark Gable zullen velen ook denken aan zijn rol van Rhett Butler in "Gone With The Wind" (1939) of aan de verslaggever Peter Warne die hij speelde in "It Happened One Night" (1934). Het gekke is dat dit allemaal rollen waren die hij eigelijk niet wilde spelen, maar waarvoor hij wel Oscar nominaties kreeg. Voor "It Happened One Night" kreeg de Oscar voor de beste mannelijke hoofdrol ook daadwerkelijk.
Tijdens de opname van de film "Gone With The Wind" was hij blij dat Ria Langham (op 4 maart 1939) van hem wilde scheiden voor een afkoopsom van $ 286.000. Hij was weer een vrij man en hij reed met de filmactrice Carole Lombard (die zeven jaar jonger was dan hij) naar de plaats Kingsman (Arizona) waar ze snel op 29 maart 1939 trouwden. Ze kenden elkaar al meer dan drie jaar en het was een bekend feit dat ze de meeste tijd daarvan al samengewoond hadden en ze erg gelukkig waren met elkaar. Zij was de liefde van zijn leven. Ze kochten een boerderij in Encino en vestigden zich daar. En het zag er naar uit dat ze voor altijd het perfecte koppel zouden zijn.
Maar de Tweede Wereldoorlog brak uit en Carole stortte zich op het werven van fondsen voor de oorlog. Na het bombardement van Pearl Harbour ging ze op tournee voor dit werk. Op 16 januari 1942 was ze op weg naar huis en vloog het vliegtuig waarin ze zat tegen een berg. Er waren geen overlevenden.
Clark Gable werd haast gek van verdriet. Zij had hem altijd geplaagd door te zeggen dat hij aan de oorlog moest gaan deelnemen en hij wilde dat nu ook werkelijk doen. Hij nam wat vrije tijd bij de opname van "Somewhere I'll Find You" om over zichzelf na te denken. Vervolgens maakte hij eerst de film af en ging hij uiteindelijk in augustus 1942 in militaire dienst. Hoewel hij eigenlijk te oud was werd hij ingelijfd bij de opleiding tot officier in Miami (Florida). In 1943 vertrok hij met de Achtste Luchtmacht Divisie naar Europa. Hij werd staartschutter. Hoewel hij eigenlijk in dienst was gegaan om het er niet levend af te brengen en als een held te sterven, hernieuwde deze spanning zijn wil om te leven en bovendien verhoogde het zijn populariteit. Zeven maanden later ontving hij het "Distinguished Flying Cross" en de "Air Medal" voor zijn buitengewone verdiensten bij de deelname aan vijf verschillende bombardementsvluchten boven Duistland. Hij werd gepromoveerd tot de rang van majoor en kort daarna zwaaide hij af en keerde terug naar de Verenigde Staten om weer voor MGM te gaan werken. Een grappige anekdote is dat Adolf Hitler hem de allerbeste acteur vond. Hij loofde tijdens de oorlog een aanzienlijke beloning uit voor degene die Clark Gable ongedeerd bij hem af zou leveren.
Maar MGM wist na zijn terugkeer eigenlijk niet wat ze met hem aan moesten. Gable was veranderd en ook zijn imago. Zijn eerste film van na de oorlog "Adventure" (1945) was een saaie gekunstelde komedie. In "The Hucksters" (1947) met Deborah Kerr en Ava Gardner zaten wel wat goede stukken, maar verder was de film stomvervelend. En ook zijn derde film van na de oorlog "Homecoming" (1948) was oersaai. Zijn volgende twee films waren beter. Het leek erop dat hij zich meer op zijn gemak voelde in uniform met alleen mannelijke spelers om hem heen in "Command Decision" en "Any Number Can Play" (1949). In deze laatste film speelde hij de eigenaar van een casino. Veel van zijn latere films waren ronduit teleurstellend. Zelfs "Mogambo" (1953) waarin hij speelde naast Ava Gardner en Grace Kelly.
Gable was erg ontevreden in die periode. Hij voelde zich alleen en maakte een verschrikkelijke en dure fout toen hij op 20 december 1949 voor de vierde keer trouwde met de drie jaar jongere Engelse actrice Sylvia Ashley. Zij was al meerdere malen getrouwd geweest en een echte mannenverslindster. Bovendien leefde ze er flink op los. Er werd gefluisterd dat hij zijn fout al drie weken na de huwelijksvoltrekking inzag. Ze bleven echter getrouwd tot 21 april 1952 en dat kostte Gable een bom duiten.
In 1954 liep zijn contract met MGM af en het werd niet vernieuwd. Hij werd daarna de duurste freelance acteur, omdat hij voor een percentage van de opbrengst van een film werkte. Zijn films waren nu beter dan de films die hij bij MGM na de oorlog gemaakt had en bovendien waren het ook kassuccessen.
Gable werd weer verliefd en trouwde op zijn 54-ste jaar voor de vijfde keer op 11 juli 1955 in Minden (Nevada) met de mooie en 15 jaar jongere Kay Spreckels, een voormalige mannequin en actrice. Zij leek erg op Carole Lombard en voor het eerst na haar dood was Gable weer gelukkig. Zij had al twee kinderen uit haar vorige huwelijk en Gable werd een goede stiefvader voor haar kinderen.
Zijn allerlaatste film "The Misfits" (1961) was een van de beste films die hij ooit gemaakt had. Hij speelde een cowboy op leeftijd die op zoek is naar zijn laatste volmaakte moment op aarde en hij vond een mooie gescheiden vrouw, gespeeld door Marilyn Monroe. Clark Gable had een prima tijd bij het werken aan deze film, maar de omstandigheden waaronder de opnames werden gemaakt waren uitzonderlijk zwaar. De film werd opgenomen op locatie in Reno onder extreme hitte. De acties in de film waren veel te inspannend voor een man van Gables leeftijd, maar hij weigerde een stand-in. Intussen deed Monroe irritant moeilijk en onprofessioneel. Ze was nooit op tijd en liet gewoon iedereen op haar wachten. Maar Gable was heel tevreden. Zijn vrouw was zwanger en hij vertelde aan iedereen dat het een jongen zou worden.
John Clark Gable
En het werd inderdaad een jongen, John Clark Gable (later werd hij autocoureur), werd geboren op 20 maart 1961. Maar Clark Gable leefde niet lang genoeg om hem te kunnen aanschouwen. Twee dagen nadat hij klaar was met zijn rol in "The Misfits" kreeg hij een zware hartaanval en overleed hij op 59-jarige leeftijd op 16 november 1960. Men denkt dat de zware inspanningen die hij geleverd had voor de film "The Misfits" hem eigelijk fataal geworden waren. Hij ligt begraven op het "Forest Lawn" kerkhof in Glendale (Californië) naast Carole Lombard.
FILMOGRAFIE: ----------------------------
1924
White Man
Lady Andrea's Broer
1924
Forbidden Paradise
Soldaat in Czarina's guard
1925
The Pacemakers
1925
Declassée
Extra
1925
The Merry Kiddo
Bit Role
1925
What Price Gloria?
Bit Role
1925
The Merry Widow
Ballroom dancing extra
1925
The Plastic Age
Atleet
1925
North Star
Archie West
1925
Ben-Hur: A Tale of the Christ
Extra
1926
The Johnstown Flood
Extra
1926
One Minute to Play
Extra
1931
The Painted Desert
Rance Brett
1931
The Easiest Way
Nick Feliki, Laundryman
1931
Dance, Fools, Dance
Jake Luva
1931
The Finger Points
Louis J. Blanco
1931
The Secret Six
Carl Luckner
1931
Laughing Sinners
Carl Loomis
1931
A Free Soul
Ace Wilfong, Gangster Defendant
1931
Night Nurse
Nick, de Chauffeur
1931
Sporting Blood
Warren 'Rid' Riddell
1931
Susan Lenox (Her Fall and Rise)
Rodney Spencer
1931
Possessed
Mark Whitney
1931
Hell Divers
CPO Steve Nelson
1932
Polly of the Circus
Reverend John Hartley
1932
Red Dust
Dennis Carson
1932
No Man of Her Own
Babe Stewart
1932
Strange Interlude
Dr. Ned Darrell
1933
The White Sister
Giovanni Severi
1933
Hold Your Man
Eddie Hall
1933
Night Flight
Jules
1933
Dancing Lady
Patch Gallagher
1934
It Happened One Night
Peter Warne
1934
Men in White
Dr. George Ferguson
1934
Manhattan Melodrama
Edward J. 'Blackie' Gallagher
1934
Chained
Michael 'Mike' Bradley
1934
Forsaking All Others
Jeffrey 'Jeff'/'Jeffy' Williams
1935
After Office Hours
James 'Jim' Branch
1935
China Seas
Captain Alan Gaskell
1935
The Call of the Wild
Jack Thornton
1935
Mutiny on the Bounty
Lt. Fletcher Christian
1936
Wife vs. Secretary
Van 'V.S.'/'Jake' Stanhope
1936
San Francisco
Blackie Norton
1936
Cain and Mabel
Larry Cain
1936
Love on the Run
Michael 'Mike' Anthony
1937
Parnell
Charles Stewart Parnell
1937
Saratoga
Duke Bradley
1938
Test Pilot
Jim Lane
1938
Too Hot to Handle
Christopher 'Chris' Hunter
1939
Idiot's Delight
Harry Van
1939
Gone with the Wind
Rhett Butler
1940
Strange Cargo
André Verne
1940
Boom Town
Big John McMasters
1940
Comrade X
McKinley B. 'Mac' Thompson
1941
They Met in Bombay
Gerald Meldrick
1941
Honky Tonk
'Candy' Johnson
1942
Somewhere I'll Find You
Jonathon 'Jonny' Davis
1945
Adventure
Harry Patterson
1947
The Hucksters
Victor Albee Norman
1948
Homecoming
Col. Ulysses Delby 'Lee' Johnson (Dr. Johnson)
1948
Command Decision
Brig. Gen. K.C. 'Casey' Dennis
1949
Any Number Can Play
Charley Enley Kyng
1950
Key to the City
Steve Fisk
1950
To Please a Lady
Mike Brannan
1951
Across the Wide Missouri
Flint Mitchell
1952
Lone Star
Devereaux Burke
1953
Never Let Me Go
Philip Sutherland
1953
Mogambo
Victor Marswell
1954
Betrayed
Col. Pieter Deventer (Dutch Intelligence, code name Rembrandt)
MIJLPAAL IN DE FILMGESCHIEDENIS(2):GONE WITH THE WIND
Gejaagd door de wind (Engelse titel: Gone With the Wind) is een roman van de Amerikaanse schrijfster Margaret Mitchell, uitgegeven in 1936. Het is ook de titel van een succesvolle film naar aanleiding van het boek.
HET VERHAAL: ------------------------- romantische films die zich niet aan deze conventies houden en wél echt iets te vertellen hebben. 1939 wordt niet alleen herinnerd als het jaar dat de Tweede Wereldoorlog uitbrak, maar ook als één van de gouden jaren van Hollywood: Mister Smith Goes To Washington', Wuthering Heights', The Wizard of Oz' en natuurlijk deze Gone with the Wind', die de romantische film voor de volgende zestig jaar zou definiëren.Het verhaal speelt zich af tegen de achtergrond van de Amerikaanse Burgeroorlog (1861-1865), waarin dertien Zuidelijke staten zich van de VS afscheidden, omdat ze hun slaven wlden behouden. Het agrarische Zuiden, met een op slaven gebaseerde economie, ging in vier jaar ten onder tegen het industriële Noorden. (Tot zover de geschiedenisles.)De hoofdpersoon is Scarlett (Vivien Leigh), een verrukkelijke plantersdochter met aan iedere vinger vijf mannen, waaronder de charmante vrijbuiter Rhett (superster Clark Gable). Haar interesse gaat echter uit naar de enige man die ze niet kan krijgen: haar jeugdliefde Ashley (Leslie Howard). Nadat Scarletts eerste echtgenoot, van wie ze niet echt houdt, sneuvelt in de oorlog, en ze maar net door Rhett gered kan worden uit het belegerde Atlanta, vindt ze haar familie geruïneerd. Scarlett zweert vervolgens dat ze, koste wat kost, nooit meer armoede zal lijden, en trouwt dan ook uiteindelijk met de schatrijke Rhett, schenkt hem een dochter, maar blijft verlangen naar Ashley. (Dat is ruwweg drie uur film samengevat in één zin, doe me dat maar eens na.) Rhetts jaloezie hierover en Scarletts zakelijkheid trekken een wissel op het huwelijk. Zal Scarlett erin slagen gelukkig te worden met Rhett, die oprecht van haar lijkt te houden?
SCARLETT EN RETT: -------------------------------- de acteerprestaties zijn uitstekend; zelfs tussen een prima cast vallen de hoofdrollen op. Gable speelt Rhett met een schurkachtige charme, vol zelfvertrouwen dat hij Scarlett uiteindelijk zal veroveren, maar ook jaloers en in staat om plotseling agressief te worden. De typische acteerstijl van de jaren veertig, ietwat houterig naar hedendaagse standaards, is ook hier terug te vinden, maar wie zich daar overheen kan zetten, ziet wel degelijk een interessant en effectief tot leven gebracht personage. Helaas voor Gable leverde het hem wel een Oscarnominatie op, maar geen beeldje. Zijn tegenspeelster Vivian Leigh mocht er wel een ophalen; ze slaagt erin Scarlett onschuldig te laten overkomen, maar ook een zakelijker, machiavellistische kant mee te geven. Net als bij Gable komen beide kanten van haar persoonlijkheid geloofwaardig over. Ook zien de decors er prachtig uit; kijk maar eens naar het landschap met de regenboog, de mars van generaal Sherman's legers naar zee en vooral het brandende Atlanta. Kosten noch moeite werden gespaard om de megalomanie van producer David O. Selznick te bevredigen, maar het resultaat mag er dan ook zijn. Is Gone with the Wind, alle voors en tegens in aanmerking genomen, het anno 2007 nog waard om bekeken te worden? Jazeker. Het is, door het aangrijpende verhaal, nog altijd een klassieke date movie. Met z'n bijna vier uur speelduur is er tijd genoeg voor een kus of een omhelzing.
REGIE
Victor Fleming George Cukor (scenes vervangen) Sam Wood (toen Fleming ziek was)
Productie
David O. Selznick
Script
Margaret Mitchell(boek) Sidney Howard (screenplay) Ben Hecht David O. Selznick Jo Swerling John Van Druten
Hoofdrollen
Clark Gable Vivien Leigh Leslie Howard Olivia de Havilland Hattie McDaniel
Muziek
Max Steiner
Cinematografie
Ernest Haller Lee Garmes
Distributie
Metro-Goldwyn-Mayer (origineel) New Line Cinema (re-release)
HET VERHAAL: ----------------------- De openingsscène is meteen ongenadig heftig: vijftien dagen na het uitbreken van het virus dat mensen in moorddadige machines verandert (zie 28 Days Later) houden enkele overlevenden zich schuil in een oude boerderij. Binnen de paar minuten is de knusse door kaarsen verlichte schuilplaats door een horde krankzinnige zombies veranderd in een bloederige, gruwelijke slachtplaats. Eén man kan ontsnappen. In een hartverscheurende scène laat hij zijn vrouw achter als levende aas voor de zombies.
Een half jaar later is het virus overwonnen. Het Amerikaanse leger stelt orde op zaken in een ontredderd Londen. De Docklands zijn omgebouwd tot een veilige zone. De man uit de proloog wordt herenigd met zijn twee kinderen. Als ze vernemen dat hun moeder dood is, ontsnappen ze in het geniep uit de veilige zone en gaan ze op zoek naar de restanten van het ouderlijk huis. De situatie loopt uit de hand als er een vrouw opduikt die zelf immuun blijkt te zijn voor het virus, maar het als draagster wel kan doorgeven aan anderen. Dan rest er voor het Amerikaanse leger niets anders dan het uitvoeren van code red: de totale vernietiging.
BESPREKING: ---------------------- Het scenario van 28 Weeks Later is slim en snedig. Slim, omdat het verhaal geen rechtstreeks vervolg is op 28 Days Later, maar eerst teruggrijpt naar het uitgangspunt om daarna een nieuw verhaal te vertellen in een universum dat we kennen. Omdat het verhaal zich deze keer tot enkele maanden na de ramp uitstrekt, is de opzet groter en breder. Gelukkig behoudt regisseur Fresnadillo (Intacto) het verschroeiend snedige tempo uit de eerste film aan. 28 Weeks Later is een enerverende, afmattende, uitputtende wedloop tegen de tijd. Twee kinderen blijken de enige hoop voor de toekomst: als metafoor kan dat tellen. Fresnadillo brengt hun amazing race doorheen een apocalyptisch Londen hallucinant in beeld, met als hoogtepunten een zombieaanval in Regent's Park en een claustrofobisch enge scène in de tunnels van de metro. Omdat het ontstaan van het virus al in de eerste film uitgelegd werd, hoeft Fresnadillo weinig tijd te verspillen aan het opbouwen van een geloofwaardig achtergrondverhaal. De situatie is zoals die is, en als toeschouwer heb je niet het minste probleem om aan te nemen dat hordes hondsdolle zombies door het park draven. Met de aanwezigheid van een schietgraag Amerikaans leger en de heropbouw van een platgebombardeerde, lege spookstad, werpt Fresnadillo duidelijk een schaduw over de huidige toestand in Irak. Robert Carlyle verdwijnt al snel op de achtergrond, maar zijn kinderen, gespeeld door Mackintosh Muggleton en Imogen Poots, hollen zich met talent de longen uit het lijf. In de wereld van Danny Boyle en Alex Garland (beiden deze keer executive producer) loert het gevaar immers om elke hoek. Hun visie op het zombiegegeven is een levensechte nachtmerrie. Zo eentje die je maar moeilijk loslaat.
Shaun Mark Bean (Sheffield, 17 april 1959) is een Britse acteur.
Geboren in een familie die uit Schotland afkomstig is, werkte hij voor zijn vader's bedrijf als lasser voordat hij aan een carrière als acteur begon. Hij maakte zijn acteerdebuut in 1983 in het Watermill Theatre als Tybalt in Romeo en Julia. Hij speelde in veel bekende films en tv-series zoals Patriot Games (1992), Scarlett (1994) en de James Bond-film GoldenEye (1995), maar is waarschijnlijk het bekendst door zijn rol van Boromir in de The Lord of the Rings (2001-2003).
Sean Bean is drie keer getrouwd en gescheiden, en heeft drie dochters, Lorna, Molly and Evi.
Filmografie (selectie)
The Hitcher (2007)
Silent Hill (2006)
Sharpe's Challenge (2006)
Flightplan (2005)
North Country (2005)
The Dark (2005)
The Island (2005)
National Treasure (2004)
Troy (2004)
The Lord of the Rings: The Return of the King (2003)
The Lord of the Rings: The Two Towers (2002) (staat niet op de titelrol) (uitgebreide versie)
The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring (2001)
Land: Verenigde Staten, Frankrijk, Engeland (2006) | Kinderen toegelaten Première: 19 September 2007 | Duur: 100 minuten Regie:Doug Lefler Met:Colin Firth, Ben Kingsley Genre: Actie, Avontuur Web:Officiële website
476 n.c.. Het eens zo machtige Romeinse Rijk davert op zijn grondvesten. Romulus Augustulus, de keizerlijke troonopvolger, wordt door de Goten gevangengenomen en opgesloten in een afgelegen vesting.
Een aantal getrouwen onder leiding van Aurelius - bevelhebber van een uitgedund legioen - en van de geleerde Ambrosinus, slagen erin hem te bevrijden. Achternagezeten door de Gothische leider Odoaker vluchten ze naar het Noorden in de hoop in Brittanië nog een legioen te vinden dat hen kan helpen.
In hun zoektocht worden ze geholpen door een mysterieus zwaard en door een mysterieuze Oosterse krijger.
Moet Matt Damon nog aan iemand voorgesteld worden? Nu de The Bourne Ultimatum-ster is uitgeroepen tot de meest winstgevende acteur van het moment, kan niemand nog om hem heen. Toch probeert de gewone jongen uit Boston het hoofd koel te houden. "Geld interesseert me niet!", vertelt hij.
Deauville In het derde Jason Bourne-avontuur speelt Matt Damon andermaal de superatletische spion met geheugenverlies, in het echte leven voelt hij zich echter iets belabberder: "Ik heb last van een geknelde zenuw in mijn nek." Dat verklaart waarom hij af en toe vreemde armbewegingen maakt wanneer we met het praten in het Hotel Royal te Deauville. Op fysiek gebied gaat het misschien minder goed, maar mentaal moet de Amerikaanse acteur toch sterk staan sinds hij de status van 'meest winstgevende acteur verwierf'? "Ik was eerlijk gezegd enorm verrast toen ik dat hoorde! Ik zweer je dat ik nog nooit een film voor het geld heb gedaan. Kijk maar naar al mijn projecten tussen de Bourne- en Ocean's-films. Syriana sneed moeilijke politieke onderwerpen aan. The Good Shepherd is een trage thriller over tragische tijden. En The Departed werd geregisseerd door Martin Scorsese, een gelauwerd filmmaker wiens projecten nooit echt veel geld opleveren. Ik heb gewoon geluk gehad!
Zorgt deze positie ervoor dat je droomprojecten makkelijker rond krijgt?
Niet onmiddellijk. Er is één project dat ik maar al te graag gefinancierd zou krijgen. Daarin zou ik meespelen en mijn maat Ben Affleck regisseren.
Schreven jullie samen het script?
Nee. Het gerucht dat we terug samen aan het schrijven zijn, klopt helaas niet. Ons laatste origineel idee dateert alweer van 1994 toen we aan Good Will Hunting begonnen. (lacht)
Hoe komt dat het zo lang geleden is dat jullie nog eens samenwerkten?
Chronisch tijdsgebrek, waarschijnlijk. Destijds waren we allebei werkloos en straatarm. Het enige dat we konden doen, was samen in een kamertje zitten en dingen bedenken. Zo is het idee voor onze doorbraakprent ontstaan.
Ben schreef én regisseerde ondertussen Gone, Baby, Gone.
En daar ben ik ontzettend jaloers op. (lacht) De klootzak schreef het scenario samen met een andere jeugdvriend van ons. Hij heeft het me zelfs niets gevraagd. Nogmaals, Ben en ik hebben het beiden ontzettend druk. Als we elkaar al eens tegen het lijf lopen, duurt die ontmoeting ook maar enkele minuten. Deze zomer zijn onze families eindelijk eens samen op vakantie geweest. Je wil echter niet weten hoeveel planning daaraan vooraf is moeten gaan.
Hoe voelde het om opnieuw in de huid van Jason Bourne te kruipen?
Comfortabel. We hebben elke aflevering met dezelfde ploeg gedraaid. Dat zorgt ervoor dat je niet vaak voor verrassingen komt te staan. Het vertrouwen van de cast en crew in regisseur Paul Greengrass is ontzettend groot. Hij is simpelweg een fantastische cineast die het onderste uit de kan haalt. Hoewel we geen script hadden toen we aan het derde Bourne-avontuur begonnen, heeft hij ervoor gezorgd dat alles op zijn pootjes terechtkwam.
Een productie beginnen zonder scenario: vraag je dan niet voor problemen?
Het was de schuld van de studio! Zij wilden dat de prent in de late zomer van 2007 in de zalen verscheen en schreven dan ook een cheque van honderd miljoen dollar uit. Paul heeft het daarom ook steeds over 'de duurste studentenfilm aller tijden'. De studio vond het zelfs niet erg dat we ons budget overschreden.
Hoe pak je zo'n onvoorbereide productie dan aan?
We gingen dicht bij elkaar zitten en begonnen te brainstormen. (lacht) Paul heeft toen enkele ontzettend intelligente beslissingen genomen aangaande de actiescènes. Hij is er zich van bewust dat het succes van de Bourne-reeks schuilt in de clash tussen de studio- en de 'independent'-mentaliteit, tussen geldschieters Universal en undergroundregisseurs als Doug Liman en Greengrass zelf. Hij maakte zich zorgen dat The Bourne Ultimatum de typische kenmerken van een 'franchise'-film zou krijgen. Daarom koos hij ervoor om alle belangrijke scènes op te nemen op locaties die je niet kan controleren. Er bestaat geen manier om plaatsen als Waterloo Station of de straten van Tanger af te bakenen voor een grote filmploeg. We waren dus wel verplicht om te handelen als een 'independent'-crew.
Je moest zaken dus ter plekke verzinnen.
Dat klopt. De scène waarin Bourne een behulpzame journalist ontmoet in een druk treinstation en instructies geeft via zijn GSM, doet denken aan de manier waarop Paul mij regisseerde. "Ga naar links, nu naar rechts. Buk je, kijk verschrikt opzij.", klonk het door een oorapparaatje. Het was razend spannend om op die manier te moeten werken.
Had je dan nooit schrik dat je jezelf verschrikkelijk belachelijk aan het maken was?
Helemaal niet. Je moet weten dat de Bourne-shoots altijd zo verlopen zijn. Ik ben dan ook redelijk stressbestendig geworden. Toch moet ik toegeven dat het soms voelde alsof ik vastgebonden was aan een treinspoor en ontzettend weinig tijd had om het touw door te snijden voordat er een locomotief passeerde. (lacht) Een voorbeeldje: de 'final cut' van de film was pas drie dagen voor de première klaar!
Geen tijd voor testscreenings dus?
Nee, man. Dat vond ik verschrikkelijk. Voor komedies en actiesfilms is dat procédé echt onontbeerlijk. Dan kan je het ritme van de sequenties helemaal tunen. Ditmaal moesten we verdergaan op Pauls beslissingen. Ben ik even blij dat deze de juiste bleken te zijn!
Je maakte onlangs bekend dat je ook in Greengrass' nieuwe film 'Imperial Life in the Emerald Forest' gaat meespelen.
Toen we aan The Bourne Ultimatum begonnen, had Paul net de rechten op het gelijknamige boek op de kop getikt. Het gaat over Amerika's catastrofale pogingen om orde op zaken te stellen in Irak. Controversiële stuff, dus. Ik was natuurlijk onmiddellijk geïnteresseerd. Enige probleem: de grote Hollywoodstaking die er zit aan te komen. Volgend jaar gaan de studio's waarschijnlijk voor geruime tijd platliggen en iedereens agenda's zitten dan ook volledig vol. Zo ga ik eerst nog een film met Steven Soderbergh draaien en pas dan heb ik tijd voor Paul. Maar het zal wel lukken!
Stanley Kubrick was nog maar een ontluikend talent toen hij in 1960 het epische sandalenepos Spartacus inblikte, over de beroemde gladiatoren- en slavenopstand in het Rome van de eerste eeuw voor Christus. Spartacus is niet in de eerste plaats een Kubrick-film, maar wel een Kirk Douglas-film. Die had de hoofdrol in Ben Hur aan Charlton Heston moeten laten en stortte zich dan maar op de productie van een eigen Romeins epos, waarin hij zelf zou kunnen schitteren.De film won 4 oscars.
HET VERHAAL: -------------------- De Thracische slaaf Spartacus (Kirk Douglas) wordt in een Libische zoutmijn aangekocht door Batiatus (Peter Ustinov), als aanwinst voor zijn gladiatorenschool. Wanneer de rijke generaal Crassus (Laurence Olivier) er met zijn schoonbroer op bezoek komt, biedt die Batiatus een onredelijk hoog bedrag aan om voor het vermaak van zijn gezelschap een paar slaven op leven en dood te laten vechten. Wanneer Spartacus' tegenstander afziet van het recht om hem te doden, en zich tegen de opdrachtgevers keert, ontaardt dit in een opstand onder de gladiatoren, die zich als een olievlek over Zuid-Italië uitbreidt. De charismatische Spartacus wordt hun leider, en waar zijn bonte leger passeert, beveelt hij de slaven te bevrijden en de bezittingen van de Romeinen te confisqueren, om hiermee van Egyptische piraten schepen te huren om zijn mensen uit het Romeinse Rijk te laten vertrekken. De Senaat, waar een machtsspel aan de gang is tussen senaatsvoorzitter Gracchus (Charles Laughton) en Crassus, die dictator wil worden, onderschat het probleem, en de schamele hoeveelheid troepen die ze sturen om orde op zaken te stellen, wordt door Spartacus' ongeregelde leger zonder veel moeite bij elkaar geveegd. Voor Crassus, die van de opstand handig gebruik maakt om zich op te werpen als de sterke man, de redder van Rome, wordt de jacht op Spartacus een erezaak. Gladiatoren vrezen echter de dood niet, en de enige zwakke plek van Spartacus is Varinia (Jean Simmons), een slavenmeisje waar hij verliefd op geworden is.
Regie: Stanley Kubrick Met: Kirk Douglas, Laurence Oliver, Jean Simmons, Charles Laughton, Peter Ustinov, John Gain, Tony Curtis
Jaar:
1960
Speelduur:
189 min.
EXTRA: -----------
Op het einde van de film komt een scène voor waarin alle gevangen genomen slaven opstaan en roepen "Ik ben Spartacus" om hun leider te beschermen. Tenslotte worden ze allen gekruisigd. Verwijzend naar deze scène zullen Britse soldaten die anno 2007 naar Irak vertrekken een T-shirt dragen met opschrift "I'm Harry". Met de shirts willen de onversaagde militairen de prins steunen.
Issur Danielovitch Demsky is een Amerikaans acteur, die bekend is geworden onder zijn artiestennaam Kirk Douglas.
GEBOREN: ----------------- 9 DECEMBER 1916
Douglas werd in New York geboren als zoon van Russisch-Joodse ouders. Alhoewel hij opgroeide in een arme buurt, slaagde hij er in een goede opleiding te voltooien en was hij actief in sport. Na studie aan St. Lawrence University kreeg hij een beurs voor de American Academy of Dramatic Arts. Net voordat hij dienstnam in de Amerikaanse marine in 1941, speelde hij in een aantal kleine Broadway producties. Na de oorlog werd hij op voorspraak van studiegenote Lauren Bacall gecast als hoofdrolspeler in The Strange Love of Martha Ivers. Sindsdien heeft hij in totaal aan meer dan 85 producties deelgenomen, waaronder kaskrakers als Gunfight at the O.K. Corral en Spartacus. Douglas is tot op hoge leeftijd actief gebleven als acteur.
Douglas was tot 1954 getrouwd met Diana Dill. Met haar kreeg hij twee zonen: acteur Michael Douglas en producent Eric Douglas. Na zijn scheiding is hij hertrouwd met Anne Buydens. Samen met haar kreeg hij nog twee zonen: producent Joel Douglas en acteur Peter Douglas. Eric Douglas overleed op 6 juli 2004 aan een overdosis drugs
In 1996 kreeg Douglas een beroerte. Als gevolg hiervan heeft hij sindsdien problemen met praten.
FILMOGRAFIE: --------------------
1946
The Strange Love of Martha Ivers
Walter O'Neil
1947
Out of the Past
Whit Sterling
1947
Mourning Becomes Electra
Peter Niles
1948
I Walk Alone
Noll 'Dink' Turner
1948
The Walls of Jericho
Tucker Wedge
1949
My Dear Secretary
Owen Waterbury
1949
A Letter to Three Wives
George Phipps
1949
Champion
Michael 'Midge' Kelly
1950
Young Man with a Horn
Rick Martin
1950
The Glass Menagerie
Jim O'Connor
1951
Along the Great Divide
Marshal Len Merrick
1951
Ace in the Hole
Charles 'Chuck' Tatum
1951
Detective Story
Det. James 'Jim' McLeod
1952
The Big Trees
Jim Fallon
1952
The Big Sky
Jim Deakins
1952
The Bad and the Beautiful
Jonathan Shields
1953
The Story of Three Loves
Pierre Narval (segment "Equilibrium")
1953
The Juggler
Hans Muller
1953
Un acte d'amour
Robert Teller
1954
20000 Leagues Under the Sea
Ned Land
1955
The Racers
Gino Borgesa
1955
Ulisse
Ulysses
1955
Man Without a Star
Dempsey Rae
1955
The Indian Fighter
Johnny Hawks
1956
Lust for Life
Vincent Van Gogh
1957
Top Secret Affair
Maj. Gen. Melville Goodwin
1957
Gunfight at the O.K. Corral
Dr. John 'Doc' Holliday
1957
Paths of Glory
Col. Dax
1958
The Vikings
Einar
1959
Last Train from Gun Hill
Marshal Matt Morgan
1959
The Devil's Disciple
Richard 'Dick' Dudgeon
1960
Strangers When We Meet
Larry Coe
1960
Spartacus (film)
Spartacus
1961
Town Without Pity
Maj. Steve Garrett
1961
The Last Sunset
Brendan O'Malley
1962
Lonely Are the Brave
John W. "Jack" Burns
1962
Two Weeks in Another Town
Jack Andrus
1963
The Hook
Sgt. P.J. Briscoe
1963
The List of Adrian Messenger
George Brougham/Vicar Atlee/Mr. Pythian/Arthur Henderson
Harrison Ford (65) zal opnieuw de hoofdrol vertolken, de regie is weer in handen van Steven Spielberg.
De
titel van de nieuwste Indiana Jones-film luidt 'Indiana Jones and the
Kingdom of the Crystal Skull'. Het gaat om het vierde deel van de
avonturenreeks. Acteur Shia LeBeouf, op dit moment te zien in
'Transformers' en 'Disturbia', maakte de titel gsiteren bekend tijdens
de MTV Video Music Awards.
Derde deel uit 1989 De
derde Indiana Jones-film, 'Indiana Jones and the Last Crusade', stamt
alweer uit 1989. Er is sindsdien veel gespeculeerd over een vierde
deel. Het was al enige tijd bekend dat dit er zou komen, maar het bleef
gissen naar de titel.
Weer met Harrison Ford Harrison
Ford, 65 inmiddels, zal opnieuw de hoofdrol vertolken. Hij wordt
bijgestaan door onder anderen John Hurt en oscarwinnares Cate
Blanchett. De regie ligt voor de vierde keer in handen van Steven
Spielberg. De release staat gepland op 22 mei 2008. (novum/hln)
De Harry Potter-filmserie is, met nog twee delen op komst, al de reeks met de hoogste opbrengst in de filmgeschiedenis. Dat meldt het filmvakblad The Hollywood Reporter. Met een huidige opbrengst van meer dan 3,24 miljard euro passeert de filmreeks de 3,22 miljard die de 21 James Bond-films in het laatje brachten. Met een totale opbrengst van bijna 3,1 miljard euro nemen de zes Star Wars-films de derde plaats in.
Jongste film Het succes van 'Harry Potter and the order of the Phoenix', het meest recente deel in de serie verfilmingen van de boeken van J.K. Rowling, is voor een groot deel verantwoordelijk voor dit resultaat. Deze film bracht bijna 670 miljoen euro op, alleen minder dan het eerste deel uit de reeks, 'Harry Potter and the Philosopher's Stone'. De zesde Harry Potter-film komt naar verwachting eind 2008 uit. (novum/hln)
Antonio Banderas, echte naam José Antonio Dominguez Banderas (Málaga, 10 augustus 1960) is een Spaans acteur.
Als jongen ging hij zonder geld naar Madrid om carrière in de Spaanse filmindustrie te maken. Hij bereikte voor het eerst brede belangstelling met een reeks films onder leiding van regisseur Pedro Almodóvar tussen 1982 en 1990. Banderas is een van de sterren van de drie films van de Spy Kids (2001-2003). Hij scheidde van zijn Spaanse vrouw Ana Leza, en huwde in 1996 de Amerikaanse actrice Melanie Griffith, die hij tijdens het opnemen van Two Much had ontmoet. Zij hebben een dochter, Stella del Carmen Banderas Griffith (ook bekend als Stella Banderas), die verscheen in de film Crazy in Alabama, waarin Griffith speelde en die Banderas regisseerde. De familie Banderas-Griffith vestigde zich in Hollywood, waar Antonio gewoonlijk latino's speelt. Hij is waarschijnlijk de beroemdste Spaanse acteur. Hij investeerde zijn filminkomen in ondernemingen die Andalusische producten op de markt brengt. Hij heeft sympathieën voor de Spaanse Socialistische Partij getoond.
Wanneer hij Spaans spreekt, heeft hij een Andalusisch accent, maar hij vervangt het gewoonlijk door standaard Castiliaans wanneer hij acteert.
Geselecteerde filmografie
Memoirs of Hadrian (2006)
Shrek 3 (2007) (stem)
Bordertown (2006)
The Legend of Zorro (2005)
Shrek 2 (2004) (stem)
Imagining Argentina (2003)
Once Upon a Time in Mexico (2003)
Spy Kids 3-D: Game Over (2003)
Frida (2002)
Spy Kids 2: Island Of Lost Dreams (2002)
Femme Fatale (2002)
Spy Kids (2001)
The 13th Warrior (1999)
The Mask of Zorro (1998)
Evita (1996)
Four Rooms (1995)
Assassins (1995)
Desperado (1995)
Interview with the Vampire: The Vampire Chronicles (1994)
HET VERHAAL: ------------------------- Misschien even opfrissen: na de verschroeiende autoachtervolging door de straten van Moskou en de dood van huurmoordenaar Kirill ging de gewonde Bourne nog even op bezoek bij de dochter van Neski, een Russische zakenman die het eerste slachtoffer van Bourne was. Maar de politie komt hem al snel op het spoor en Bourne slaat weer op de vlucht. Aan het begin van Ultimatum breekt hij in in een apotheek om zijn wonden te verzorgen, en ontsnapt op het allerlaatste nippertje naar Parijs.
Eigenlijk heeft hij niet meer de energie om door te gaan, maar hij lijkt zijn lot niet te kunnen ontlopen. Bourne leest namelijk een artikel van de Britse Guardian-journalist Simon Ross (Paddy Considine), die het deksel probeert te lichten van het inmiddels beruchte Treadstone-project van de CIA, waar ook Bourne deel van uitmaakte. Bourne vertrekt onmiddellijk naar Londen omdat hij vermoedt dat Ross zijn informatie krijgt van de CIA-informant. Uiteraard probeert hij Ross te overtuigen zijn bronnen vrij te geven, maar nog voordat Ross de kans krijgt om te praten, wordt hij op klaarlichte dag overhoop geschoten in Waterloo Station. Gelukkig kan Bourne nog een aantal notities van Ross bemachtigen, die hopelijk de juiste informatie bevatten om wat meer inzicht te krijgen in het hele Treadstone-gebeuren. En misschien kan Bourne dan ook eindelijk zijn ware identiteit ontdekken. Maar helaas is dat niet zo makkelijk als het lijkt, want nu Bourne weer is opgedoken, wil de CIA hem meteen inrekenen. Pamela Landey (Joan Allen) probeert Bourne nog steeds op een vreedzame manier te klissen, maar wordt flink opgestookt door haar nieuwe baas Noah Vosen (David Strathairn) die Bourne het liefst wil laten verdwijnen om zo weinig mogelijk aandacht te trekken naar de meer onfrisse activiteiten van de Amerikaanse geheime dienst.
BESPREKING: ---------------------- Superspion Jason Bourne behoeft geen introductie meer. Net als die andere bekende superagent (al dan niet toevallig met dezelfde initialen) heeft Bourne de afgelopen vijf jaar een plaatsje verdiend in het pantheon van de betere actiefilm. Volledig terecht overigens, want zowel The Bourne Identity als The Bourne Supremacy brachten wat in moderne actiefilm steeds vaker ontbreekt: een vlijmscherp verhaal. Grote troef van de reeks is uiteraard Matt Damon, die zich de rol van Bourne volledig eigen heeft gemaakt. En ook dit keer heeft hij het weer loodzwaar. Damon liet zelfs weten dat dit voor hem voorlopig de laatste Bourne-film is geweest, en dat is niet helemaal onbegrijpelijk. Naast het veeleisende acteerwerk is vooral lichamelijk uiteraard een uitputtende rol. Want net als in de vorige delen zijn de vechtpartijen en de auto- en motorstunts weer niet van lucht. Gelukkig kan Damon rekenen op heel wat sublieme bijrollen, zodat de balans tussen actie en drama (net) niet helemaal omkiepert. Vooral Joan Allen en David Strathairn kwijten zicht uitstekend van hun rollen, dapper bijgestaan door Julia Stiles, Edgar Ramirez, Paddy Considine en Scott Glenn. Minpuntje is deze keer wel Dat regisseur Greengass teveel actie in zijn film steekt en iets te weinig verhaal..Gelukkig wint Ultimatum naar het einde toe weer wat aan narratieve vaart, en de uiteindelijke ontknoping zal maar weinigen teleurstellen. De deur voor een sequel wordt weliswaar niet helemaal gesloten, maar ook als dit het laatste avontuur van Bourne blijkt te zijn, blijven we in elk geval niet op onze honger zitten. Alle eindjes worden in de finale keurig aan elkaar geknoopt. Bourne blijft de ultieme antiheld die ook ondanks zijn gruweldaden uit het verleden de sympathie van het publiek nooit verliest. Vandaar dat het deugd doet om hem na al zijn omzwervingen eindelijk te horen zeggen: I remember everything. bron:moviegids
Verenigde Staten Thriller / Actie 111 minuten
geregisseerd door Paul Greengrass met Matt Damon, Julia Stiles en David Strathairn
Land: Verenigde Staten (2007) | Kinderen toegelaten Première: 05 September 2007 | Duur: 170 minuten Regie: Carol Fuchs, Sandra Nettelbeck Met:Catherine Zeta-Jones, Aaron Eckhart Genre: Romantische komedie
Deze film is de remake van "Bella Martha". Martha ( Zeta-Jones) is een vastberaden, serieuze vrouw wiens leven enkel en alleen draait om het restaurant waar ze werkt. Wanneer haar zuster sterft tijdens een auto-ongeval, krijgt ze de taak om over haar nichtje, Ella, te waken. In het restaurant Ellipsis, waar Martha werkt, kondigt zich een nieuwe sous-chef aan, namelijk Nick (Eckhart). Deze man blijkt volledig het tegenovergestelde te zijn van Martha: speels, praatgraag en vriendelijk. Nick en Martha zullen hun ruzies in de keuken moeten uitvechten, terwijl Ella en Martha zich erbij neer moeten leggen dat ze nu elkaars enige familie zijn. Uiteindelijk zullen de drie personages erachter komen dat ze samen het geluk en de liefde zullen vinden.