Druk op onderstaande knop om een positief berichtje achter te laten in mijn gastenboek (let wel : obsceniteiten worden eruitgeflikkerd !)
Motortoerisme...mijn hobby
Motortoerisme... mijn passie Enkele korte flashes uit mijn motorrijderscarrière die begon in 1972.
Regelmatig een korte impressie van de nieuwste modellen.
Ook komen de meest gekke motoren aan bod alsmede bijzondere verkeerssituaties.
Treffens en andere activiteiten.
En niet te vergeten mijn collectie 'Politie-bikes'en badges.
Wat als een zonnige morgen begon, zou al vlug uitdraaien op een dagje regenen, en nog niet zo'n klein beetje. En om het volledig als een klein drama af te ronden, ben ik met een gedeeltelijke panne onverrichterwijze naar huis moeten vertrekken, zo ongeveer halverwege de rondrit.
De afspraak was gemaakt aan de gemeentelijke basisschool te Bassevelde alwaar we onze motoren op de speelplaats konden stallen.
Signaalgevers zorgden voor de goede gang van zaken. Enfin... enkelen dan : het is algemeen bekend dat die bepaalde soort verkeerscommissarissen altijd een vreselijke dorst hebben.
Aan de inschrijftafel een gelukzak...
Voor de hongerige magen : broodjes waren reeds ter beschikking voor diegenen die er eentje lustten onderweg...
Er heerste een gezellige drukte daar in de cafetaria.
Je kon je voor 10 euro lid maken van die MTC Bass Field Bikers (goed gevonden) en kreeg dan zo'n t-shirt kadoo. Hoe ze aan dat ezelsstatuut komen weet ik van het volgende... De inwoners van Bassevelde worden "ezels" genoemd omdat de Basseveldse boeren vroeger hun graan met ezels naar de molenaar brachten en die zei: "Daar zijn de Basseveldse ezels weer..."
Een Goldwing-Trike hebben we al eerder gezien, maar een met ZIJWIELTJES ?
Van bij de start werden we geconfronteerd met honderden wandelaars (hier enkele stappers uit Belsele-Sinaii) : wekelijks zijn er daar van die grote manoeuvers
Watervliet... StLaureins.. Bentile (Kaprijke) ... De ene beton- en asfaltboerewegel na de andere. Het had hier al flink gegoten en die baantjes lagen er gevaarlijk glad bij.
Reeds kregen we een eerste controlepost in Cafe Poggio.
We volgen een tijdje het Hellepad.
Deze wandelroute van iets meer dan 7 kilometer kwam tot stand op initiatief van de Heemkring GHK Soetendaelle. Het pad is bewegwijzerd door middel van een horizontale rode en witte streep maar het is mogelijk dat deze aanduidingen op sommige plaatsen verdwenen zijn. Het grootste deel van de wandeling gaat over veldwegen. De natuur is hier nog prachtig maar niet altijd makkelijk te bereiken. Wandelschoenen of laarzen zijn absoluut nodig, vooral bij vochtig weer. We zitten hier in de vallei van de Puttenbeek ende bezienswaardigheden in de omgeving zijn de "Trappenhoeve" of "Hof van Pede" met Ichelgemmolen of Ukkelgemmolen en de watermolen Mollem.
Het gaat verder naar Kleit en het aan te zien dat daar veel paardenliefhebbers wonen, want de ene weide na de andere is er 'bevolkt' met deze edele viervoeters.
Altijd een plezant plaatje... nu even tussen het lijnzaad.
We rijden met de N499 naar Aalter en passeren (voor de zoveelste keer) aan het vliegveldje van Ursel. Toch nog even goedendag gaan zeggen en een praatje maken met helikopter-instructeur Ludo.
Dat het een toeristische streek is bewijzen de vele kleine restaurantjes die er gevestigd zijn...
Het gaat dan verder naar Knesselare en het begint opnieuw te regenen. Zo erg zelfs dat de meeste motards gingen schuilen. Het is niet alleen on-plezant om met de motor in de plezende buien te rijden, het is ook nog eens gevaarlijk.
Een excuus om even te schuilen bij deze Snatch Supermarkt : het was reeds 12.00 uur, dus even halt houden voor een natje en een droogje.
Verder naar StJoris ten Distel... StMaria-Aalter en een eindje Bulskampveld fietsroute. Deze 43 kilometer lange Bulskampveldroute verkent de ruimere omgeving van
het Bulskampveld, het door bossen en parklandschappen gedomineerde parklandschap
ten zuidoosten van Brugge. Oorspronkelijk werd het hele gebied beheerst door
heide. In de 19de eeuw zette men de heide grotendeels om in bos. Slechts enkele
overblijfselen van de heide bleven bewaard. De uitvalsbasis voor deze tocht is
het provinciedomein Lippensgoed-Bulskampveld. Andere groendomeinen die op de
route worden aangedaan zijn het Hooggoed in Aalter en het Nieuwenhovebos in
Oostkamp. De oevers van het kanaal Brugge-Gent vormen het landschapkader op de
terugweg.
En dan zien we plotseling dit... Er waren nog kapers op de kust... met dezelfde pijlen. Gelukkig was er een snuggere ritmedewerker die er (waarschijnlijk nog de avond ervoor) vlug overal een E-tje aan hun pijlen heeft toegevoegd !
In Wingene rijden we langsheen een uitgebrande zaak...
Door een felle brand zijn in de Kaplotestraat drie rijwoningen onbewoonbaar en liep een vierde woning schade op. De bewoners van het huis waar de brand uitbrak, een gezin met drie kinderen, raakten lichtgewond. De brand ontstond zaterdagmiddag 10 december 2010, iets na 11 uur, in de huurwoning met het huisnummer 22 in de Kaplotestraat. Vermoedelijk is de brand ontstaan nadat de verwarmingsketel is ontploft maar het parket komt ter plaatse om de omstandigheden te onderzoeken en hierover zekerheid te verschaffen', verduidelijkt politiecommissaris Filip Feraux. De woning werd gehuurd door het koppel Thierry Haeck (33) en Kelly De Boever (34) en hun drie kinderen die tussen vijf en negen jaar zijn. Het hele gezin was op het moment dat de brand uitbrak thuis maar kon de woning tijdig verlaten. Ze zijn allen met lichte verwondingen, zoals schrammen en ademhalingsproblemen, overgebracht naar het Sint-Andriesziekenhuis.' Het vuur verspreidde zich razendsnel, niet enkel in de woning zelf maar ook naar de aanpalende woningen. Het betreft oude woningen die met veel hout zijn ingericht. De gewelven tussen de gelijkvloerse verdieping en de eerste verdieping lopen door over de hele rij woningen zodat het vuur zich zo vlug kon verspreiden. Daarnaast is er ook veel rook- en waterschade. Behalve de woning van het gezin Haeck zijn ook de twee aanpalende woningen links en rechts onbewoonbaar en een vierde huis liep schade op. Het is een groot geluk dat er niemand gewond raakte want in alle vier de huizen waren de bewoners thuis. Voor het getroffen gezin wordt in samenspraak met slachtofferhulp en het gemeentebestuur een opvang gezocht. De bewoners van de overige huizen kunnen bij familie terecht', aldus nog Feraux. De brandweer van Wingene had er een stevige klus aan om de brand te blussen Toen wij arriveerden, stond het huis al in lichterlaaie', verduidelijkt korpschef Marnix Deroo van brandweer Wingene. Het is haast ongelooflijk dat het vuur zo snel om zich heen sloeg.' Het Wingense korps kreeg versterking van de korpsen van Meulebeke en Tielt die net hun patroonheilige Sint-Barbara vierden. Het Meulebeekse korps kwam ter plaatse met perslucht en het Tieltse korps met hun tankwagen omdat er aanvankelijk een probleem was om aan water te geraken.' Het gezin Haeck huurde de woning van Dirk en Veronique De Roust. Dit is eigenlijk ons ouderlijk huis dat we verhuren sinds onze moeder gestorven is en onze pa in het rusthuis verblijft', verduidelijken broer en zus terwijl ze aangeslagen de ravage overzien. Onze ouders hebben hier 25 jaar gewoond, sinds 4 jaar werd het huis verhuurd aan het gezin Haeck dat van Wingene afkomstig is.' (Het Nieuwsblad)
We rijden naar Ruiselede waar deze lama onverstoord zijn middagdutje verder deed, ondanks het motorgeronk die voorbijraasde.
Ja, en niet alleen in Roeselare hebben ze hun 'krottegem'...
Even afslaan naar de Molenberg waar deze in onbruik-geraakte molen staat te verkommeren. Een zogenaamde Brusselaar zou eventueel bezig zijn met restauratiewerken, maar de buren verklaarden dat ze diene tiep daar nooit meer zagen !
Het gaat om de "Vlaagtmolen", ook wel "Branders Molen" genoemd, aan de Oude Tieltstraat op een molenberg gelegen. De eerste vermelding van deze molen zou teruggaan tot 1457. Hij behoort als dwangmolen toe aan de heerlijkheid Ter Vlaagt (cf. Abeelstraat nr. 37), eigendom van de Ridders van Malta. De Kortrijkse landmeter P.J. Lemaieur beeldt de molen in 1774 op een kaart af als houten teerlingmolen. Ca. 1868 wordt deze staakmolen vervangen door de huidige bakstenen bergmolen. Het binnenwerk van de houten molen wordt hergebruikt in de bakstenen molen. Bij een storm in 1940 verliest de molen zijn kap. Er wordt met een dieselmotor verder gemaald. In 1941 worden het vangwiel en kamwiel aangekocht voor de Knokmolen (cf. Knokstraat nr. 10). Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt er door de Duitse bezetter een uitkijkpost en soldatenwoonst ingericht. Bij hun terugtrekking vernielen Duitse troepen het interieur van de molen. Bruinbakstenen, conische molenromp van bovenkruier met benedenverdieping, eerste zolder, tweede zolder en kapzolder. Rondboogvormige muuropeningen met omlopende fijne waterlijst. Kleine rondboogvormige beeldnis boven de ingang.
Even verder de kapel van de Heilige Apolonia.
Apollonia van Alexandrië was een heilige uit Egypte over wie vrijwel alles onzeker is. Haar moeder zou haar gekregen hebben na een vurig gebed tot de Heilige Maria. Ze zou geleefd hebben in de 2e eeuw en in het jaar 249 zou ze gevangen zijn genomen door de heidenen ten tijde van de Romeinse soldatenkeizer Decius, omdat ze haar geloof niet wilde afzweren. Ze zou toen omstreeks 50 jaar oud zijn geweest. In dit jaar werd het duizendjarig bestaan van het Romeinse Rijk gevierd, waarvan de Christenen zich afzijdig hielden, wat tot rellen en onrust aanleiding gaf. Ze werd vreselijk gefolterd en bisschop Dionysius beweerde dat men bij haar alle tanden uit de mond heeft getrokken en haar kaakbeen verbrijzeld. Hierna zou ze levend verbrand worden maar, toen haar bewakers niet opletten, sprong ze zelf in het vuur.Haar verering verspreidde zich zeer snel door het Midden-Oosten en sedert de 16e eeuw ook naar West-Europa. De heilige Apollonia wordt vaak afgebeeld met een tang in de ene en een palmtak in de andere hand. In de tang zit vaak een tand of kies. Ze wordt dan ook aangeroepen bij kiespijn en is ook de patrones van de tandartsen. Haar feestdag is op 9 februari.
In Tielt komen we aan de Poelbergmolen.
Toen deze molen in 1980 eigendom van de stad werd, verkeerde hij in vervallen toestand. In 1993 werd hij door het stadsbestuur maalvaardig hersteld en is momenteel op zondagnamiddag meestal in werking. De omgeving van de Poelberg, en het Tieltse gehucht de Poelberg, één van Vlaanderens mooiste molengezichten, is sedert 1993 beschermd als dorpsgezicht. Aan beide zijden genieten we van prachtige panoramas op Groot-Tielt en bij ideale weersomstandigheden reikt het zicht tot aan de Vlaamse Ardennen !
We zitten op een toeristisch stukje weg : Molenlandroute, Beverroute, Fietsen langs Vlaamse Wegen, Landbouw Leerpad, enz...
Dit kruis in de Lijsterstraat staat toch wel een heel klein beetje laag bij de grond, niet ?
Een bijna-blind konijntje zwalpte over de rijbaan. De sukkel zat met gezwollen ogen (ziek) en zal een van die dagen misschien toch wel verongelukken...
En weer die melkkit-postbussen...
Oostrozebeke ... Wielsbeke... Aan de Moerdijkstraat deze kapel OLV van Smarten
Tank meer dan halfleeg... toch maar even bijtanken bij de plaatselijke Power.
Even buiten Oostrozebeke deze mooie en verzorgde OLV-kapel.
We komen aan de sluis van Ooigem.
Dit is één van de grootste sluizen in de Leiestreek en wordt dagelijks gebruikt voor de economische activiteit op het kanaal Roeselare-Leie. Hij werd in dienst genomen in 1973, ter vervanging van de oorspronkelijke drietrapssluis die gebouwd werd bij de aanleg van het kanaal in de 19e eeuw.
Deze historische sluis uit 1872, die ondertussen als monument beschermd is, werd in het kader van het Europees project 'Canal Link' gerestaureerd ten behoeve van de pleziervaart. Op die manier kunnen de plezierbootjes toch het kanaal op en af op tijdstippen dat de grote sluis dicht is.
Een tweede controle vindt plaats in de Klokke aan het rondpunt van Ooigem
Richting Desselgem, vlak over de Leiebrug, staat deze Houwitser. (ik heb nog foto's van de voorganger, de koepel van een andere tank... zie andere ritverslagen)
En dan begon de miserie !!!! de hendel van mijn versnelling krijgt rare kuren en ik besloot niet meer verder te rijden aan de rit, maar vanuit Deerlijk rechtstreeks naar Izegem terug te keren. Het zou maar moeten lukken dat ik bij aankomst in Bassevelde in panne klets !
In Izegem krijg ik dan nog maar eens een echte stortvlaag op mijn dak en kletsnat parkeer ik mijn ijzeren ros om 14u30 op stal.
Jammer dat ik de rit niet heb uit kunnen rijden... het beloofde nochthans een mooie uitstap te worden.
In elk geval : een grote proficiat aan de organiseren motorclub. Plezante route, af en toe een bezienswaardigheid, de moeite om even te stoppen. Zeer goede bepijling (ze hebben dat daar nog gedaan) en de algemene organisatie (vriendelijke ontvangst, controle, bevoorrading,...) zelf zat puik in elkaar.
Bellevue Police debut electric chariot for downtown patrol
Bellevue Police debut electric chariot for downtown patrol
The Bellevue Police Department has added a new, green mode of transportation to its fleet.
Officers for the department's downtown unit debuted the T3 Motion Law Enforcement vehicle. The "chariot-like" vehicle runs on electricity rather than gas, and the $13,166 machine was donated by the Bellevue Police Foundation.
Though the chariot has only been in operation for a week, officers area already seeing the benefit.
"We can weave and turn from roads to sidewalk to get to calls faster than patrol cars," said Officer My Tran of the downtown unit.
Tran said the congestion downtown makes the new vehicle more efficient than patrol cars, which can get stuck in traffic during a call. For officers on foot or bike, they can get to the calls quickly as well, but the exertion of running or pedaling a long distance could limit their effectiveness in certain situations.
The T3 has few limits in terms of terrain. It traverses the roads and sidewalks with ease, and it can go off road to cut through parks or trails, if needed.
Tran enjoys the ability to engage people more in the vehicle. In a patrol car, officers aren't as accessible, and they can't hear what's going around them.
The T3 is a clean energy, no emissions, 100 percent electric transportation system. It was first deployed for service last Thursday and already has 100 miles logged on it.
Weighing in at about 300 pounds, the T3 is a three-wheel, chariot-like vehicle with a carrying capacity of 450 pounds. It boasts a zero degree turning radius, runs 18 mph maximum speed, and is good for a 10-hour shift or longer before re-charging the battery. This T3 Motion is fully loaded with red and blue police lights and siren.
People see us on it and stop us. They are curious and think its cool," said Downtown Squad Corporal Gary Cook.
3de Motorrit De Nieuwe Toren Poperinge 21 juli 2011
3de Motorrit De Nieuwe Toren Poperinge 21 juli 2011
Deze rit is een initiatief van een enthousiaste cafebaas en enkele 'free riders', niet clubgebonden die reeds voor het derde jaar op rij een treffen organiseren. 08.45u : aankomst De Nieuwe Toren.
Ik heb er dus al veel gezien, van die melkkitten als brievenbus, maar eentje met een dakje erop... da's een primeur !
Het gaat dan via de Pezelstraat (waar we een stukje Hoppeland fietsroute volgen) naar Westvleteren en Oostvleteren. Daar staat deze (afgesloten) kapel met opvallende rode deuren.
In Woesten voor alle zekerheid mijn tank nog eens bijvullen voor we Frankrijk binnenrijden.
We komen terecht in een wirwar van boerenwegels (Zwartestraat, Groenestraat,...) als plots een fazantenjong mij een eindje escorteerd.
En dan de onvermijdelijke kapelletjes : een eerste vinden we in Zuidschote, een kapel opgedragen aan OLV van Fatima. De boer achteraan gebruikt ze voor zijn postbus in droog te houden !
Even verder deze gedenknaald : "tot herdenking van de onwrikbare verdediging door het Regiment der Grenadiers bij den eersten Duitschen aanval met de gassen op 2 april 1915". Ingehuldigd door Koning Leopold II op 22 april 1924.
Even verder dit grote kruis ter vervanging van het monument voor de gesneuvelden van het 418de Regiment Franse Infanterie uit 1929 dat in '42 werd vernield.
Met de N369 rijden we richting Diksmuide, slaan rechtsaf over het kanaal Ieper - IJzer en komen in Bikschote langsheen deze mooie Beeuwsaertmolen.
Deze Beeuwsaertmolen, ook Blauwe Molen genoemd, is een staakmolen in Bikschote, een deelgemeente van Langemark-Poelkapelle in West-Vlaanderen.
De oorspronkelijke molen werd in 1635 gebouwd in opdracht van de heren van Bikschote. Deze molen brandde in 1830 af, vermoedelijk als gevolg van blikseminslag. Hetzelfde jaar werd hij herbouwd. Deze tweede Blauwe Molen werd tijdens de Eerste Wereldoorlog in 1915 vernield. In 1922 werd een derde Blauwe Molen opgebouwd uit de restanten van twee andere molens : de Leenhoudersmolen uit Roesbrugge en de Blanckaertmolen uit Leisele. In de jaren dertig werd een mechanische maalderij opgericht. De aandrijving geschiedde met een stationaire motor op een zware brandstof. In 1966 werd de Blauwe Molen gerestaureerd, maar hij raakte steeds verder in verval en in 1976 werd hij tijdens een storm zwaar beschadigd. Herstel liet tot 2001 op zich wachten.
De Blauwe Molen is na een restauratie van negen jaar op 18 mei 2010 opnieuw van een gevlucht voorzien. De inhuldiging vond plaats op 3 juli 2010.
Motorrijders worden voortdurend geconfronteerd met gevaren op de weg. Zijn het de weersomstandigheden niet, dan zijn het de andere weggebruikers. Maar ook het mooie landschap kunnen je parten spelen : toeristische motorritten gaan niet vaak over brede snelwegen of drukke centra, maar meestal op kleine kronkelende landelijke weggetjes en dan heb je te maken met enerzijds tegenliggers die een wegversperring kunnen betekenen, maar ook de landbouw speelt hierin een grote rol. De landbouwvoertuigen laten voortdurend modder achter op de wegen en in het zomerseizoen, waar de maisvelden in volle bleoi staan, verhinderen deze dan weer het zicht. Eén regel : snelheid aanpassen !
Datzelfde weekend lees ik nog het volgende in de krant...
In de Pottestraat staat een eigenaardig staketsel : het blijkt een onderdeel te zijn van een 'volksverhalen-route'.
"Vertelsels ut den goeien ouden tied... Verhalen over waterduivels en Duitse schaapherders en over de bende van Bakelandt. Verhalen over witte en zwarte kunste... Straffe, zelfs héél straffe verhalen... En ollemaele echt woar gebeurd... hier in Langemark-Poelkapelle"
Met een druk op een knop hoor je (hier in dat geval) het verhaal van heksen.
Het project 'de volksverhalenroute' is een realisatie van de gemeente Langemark-Poelkapelle (Dienst Vrije Tijd, Cultuur) in samenwerking met Erfgoedcel Ieper, Stefaan Top (professor K.U.Leuven en voorzitter Vlaams Centrum voor Volkscultuur) en met medewerking van tal van organisaties en personen. Het project kwam tot stand dankzij de financiële steun van deVlaamse Overheid (Afdeling Erfgoed), Toerisme Vlaanderen, provincie West-Vlaanderen, de Erfgoedcel Ieper en eigen middelen.
De route volgt een rustig fietstraject op het provinciaal fietsnetwerk, passeert door de 5 dorpen (Langemark, Poelkapelle, Bikschote, Sint-Juliaan, Madonna) van de gemeente Langemark-Poelkapelle en vormt twee lussen die samen ongeveer 37 km bedragen. Langs deze weg kom je 15 prachtig geïllustreerde'verhaalpalen' tegen. In buurgemeente Zonnebeke, meer bepaald in het heksendorp Beselare, staat een 16de paal die dan weer het startpunt vormt van een heksenwandeling. Met een simpele druk op de knop krijg je authentieke volksverhalen te horen, vertolkt door ervarenvertellers. Er zijn twee versies: één in het sappig plaatselijk dialect en één in 'Algemeen Nederlands'. Op 15 augustus 2007 werd de Volksverhalenroute officieel geopend.
Het is 09.30u als we aan de kapel van StJan passeren.
We zijn in Madonna-Langemark en vinden hier een Madonna-kapel. "O Madonna Ons Genegen, Zend Ons Uw Zegen" Maar mevrouw was niet thuis !
Jonkershove... Klerken... En bij het binnenrijden treffen we deze meneer aan langs de rijbaan. Een beeltenis van een seizoenarbeider uit 1968 ter ere aan deze mannen. In het dorp is ook een straat naar deze mensen genoemd, de "Seizoenwerkersstraat".
De seizoensarbeiders werden met verschillende namen aangeduid. Daar de meesten naar Frankrijk trokken, sprak men vooral van Fransmans. Men sprak ook van "trimards". De naam "bietenmannen" werd gebruikt aangezien de meesten bieten gingen zetten of rooien. Een Franse bijnaam voor de Vlaamse arbeiders was "Les Godverdommes". De seizoensarbeiders die vanuit het Hageland of de Kempen naar Wallonië trokken werden "Walenmannen" genoemd. De Fransmans waren de Vlaamse seizoensarbeiders die in de tweede helft van de 19de eeuw tot in de tweede helft van de 20ste eeuw jaarlijks naar Frankrijk trokken om er te werken. Ze werkten er op de bietenvelden voor het zetten of rooien van bieten, waren actief in de suikerfabrieken, in de vlasnijverheid of in de cichorei-asten. Vanaf de eerste helft van de 19de eeuw was België het eerste land op het Europese vasteland waar de Industriële revolutie plaats vond. Deze bracht echter vooral werkgelegenheid in Wallonië. Vlaanderen was daarentegen een plattelandsgebied met landbouw en veeleer ambachtelijke nijverheid. Herhaalde mislukte oogsten en de toenemende invoer uit andere werelddelen brachten economische problemen. Steden als Gent en Antwerpen kenden nog welvaart en industrie, maar in veel landelijke gebieden heerste armoede en ziekte halverwege de 19de eeuw. Naast de emigratie naar Amerika trokken dan ook veel Vlamingen naar Noord-Frankrijk om er te werken. Jaarlijks trokken duizenden mensen naar daar voor seizoensarbeid. De meesten kwamen uit West-Vlaanderen, de Scheldestreek in Oost-Vlaanderen, het Hageland en de Zuiderkempen. Ook uit het Waalse Henegouwen trokken jaarlijks duizenden mensen heen- en terug. De West- en Oost-Vlaamse arbeiders trokken vooral naar Frankrijk, deze uit het Hageland en Kempen trokken ook naar Wallonië.
We vervolgen de rit met de N301 richting Diksmuide en volgen een tijdje de IJzerfrontroute.
Een 80km lange toeristische moto-autoroute met vertrekpunt in Diksmuide en die het polderlandschap tussen Nieuwpoort, Koekelare en Diksmuide verkend. Centraal thema vormt het gebeuren tijdens de Eerste Wereldoorlog. Vier jaar lang vormde de IJzer hier de frontlijn. Tal van relicten, monumenten en begraafplaatsen herinneren hieraan.
Met de N35 komen we aan in Esen, waar we oog in oog staan met deze mastodont : De StPieterskerk.
Dan gaat het verder naar Vladslo waar ik een kort bezoekje breng aan de hertenboerderij Baert.
Maar we zijn reeds aan onze eerste 'stop', cafe De Smisse.
We rijden naar Werken... Koekelare... volgen een stukje Molenroute. Deze Molenroute (30 km) brengt u via de meest rustige en landelijke wegen van het Krekedal langs de 4 prachtige molens van de gemeente. Het waren er ooit 27. Met de Wullepit- en Coucjezmolen (de hoogste stenen molen in België) in Zarren, de Kruisstraatmolen in Werken en de Koutermolen in Kortemark mag de gemeente zich terecht profileren als molendorp. De route loopt over een vlak tot licht hellend parcours en goede wegen. Zo kan elke fietser naast de molens, ook de mooiste stukjes natuur in de gemeente ontdekken.
Een mooie 'open' Maria-kapel nodigt ons uit voor een stop.
Even verder deze kleine OLV van Lourdes-kapel aan de oprit van een hoeve. Een idioot van een boer heeft daar toch wel zijn brievenbus aan gevezen zeker !!!!!!!
In Bovenkerke rijden we nog eens langs een weide met herten. Wat zijn die beesten moeilijk te fotograferen, zeg !
Aan de zijkant van de weg vind ik daar deze reuzen-champignon. Het gaat om een reuzen-bovist, (Calvatia gigantea, synoniem: Langermannia gigantea) een paddenstoel uit de familie Agaricaceae. De saprofyt groeit uitsluitend op de grond, in weilanden, tuinen of bossen. Van de zomer tot de herfst is de soort aan te treffen. Het is een vrij algemeen voorkomende paddenstoel, met name op zandige of verstoorde klei- en veengrond. Het bijna bolvormige witte vruchtlichaam heeft een doorsnede tot 80 cm, soms zelfs nog groter. Vaak is hij leerachtig en soms glanzend. Aan de onderzijde is hij iets gegroefd. Een steriele basis, zoals bij de afgeplatte stuifzwam (Lycoperdon pratense), ontbreekt hier. Het inwendige is eerst wit en vlezig, maar wordt later geelachtig. Als de sporen rijp zijn, verandert de kleur in olijfbruin en het geheel wordt dan vezelig. De bevestiging in de grond met dikke myceliumstrengen is maar losjes. Wanneer de vruchtlichamen gaan rollen, worden de miljarden sporen door de wind verspreid. Als het vlees nog wit is, is de reuzenbovist eetbaar. Bedenk hierbij wel dat ze zware metalen in hun vruchtlichamen kunnen opslaan, en de concentratie hierbij kan oplopen tot waarden die voor voedingsmiddelen in België en Nederland niet zijn toegestaan.Daarbij bevatten de paddenstoelen weinig voedingsstoffen en zit er weinig smaak aan.
Ik heb hem stiekem meegenomen naar huis en daar lekker klaargemaakt.
We kruisen de provinciebaan Torhout-Diksmuide en rijden via de 44 km-lange Kooklarenoene-fietsroute door het Koekelare Bos. Een prachtig initiatief van de Kooklarenoenerijders. Het idee (of was het een droom) om een fietsroute op poten te zetten, leefde destijds al enkele jaren onder bepaalde bestuursleden van die Kooklarenoenerijders. Het doel was vooral de club in een positief daglicht te stellen en het wielertoerisme in Koekelare te promoten. Anno 1989 werd er met veel enthousiasme werk van gemaakt, het ontwerp op tafel gelegd en de naam Kooklarenoeneroute naar voor gebracht, de beschrijving van de route werd onder de deskundigheid van meester Triphon Dereeper op papier gezet. Met de medewerking van het gemeentebestuur en vooral de toenmalige schepen van sport, die er heel veel belang aan hechte om dit het groene hart toeristisch aantrekkelijker te maken, werd de route bewegwijzerd en tenslotte in 1990 ingereden. Dit "Groene hart van het Houtland", zoals de gemeente Koekelare zichtzelf aanprijst, omvat vier leefkernen: Koekelare-centrum, Zande, De Mokker en Bovenkerke.
Opgepast voor koeien, paarden, overstekend wild, zelfs eenden en padden, maar oppassen voor overstekende honden ? Die hebben we tot nu toe nog niet ontmoet. Alles heeft te maken met de gasten van onderstaande hondenschool. Niet dat die honden daar loslopen, maar de baasjes moeten de straat over naar de parking.
Niet alleen aan hoeven en boerderijen zie je ze... de melkkitten als postbus. Ook in de villawijk langs de Brugse Heirweg in Koekelare zie je fraaie modellen...
Langs die Heirweg staat ook deze H.Hart-kapel met een prachtig beeld.
In het centrum van Koekelare staat deze leegstaande woning en aan de overkant, op het plein, ...
... deze Sala Thai tempel. Een constructie uit Thailand, overgebracht door een medewerker van een electriciteitsmaatschappij en daar kunstig is opgebouwd over een electrokabine heen. De aanleiding om dit bouwwerk daar te plaatsen is de Thais-Vlaamse vriendekring aldaar. De vereniging
werd in 1987 gesticht en heeft als doel het bevorderen van de vriendschap tussen
Vlaanderen en Thailand, onder andere via culturele uitwisseling, socio-culturele activiteiten en
wederzijdse contacten. De vereniging verzekert de opvang van Thais en verstrekt
hun eventuele hulp door persoonlijke begeleiding. Ze steunt eveneens ontwikkelingsprojecten in
Thailand en verstrekt informatie over
formaliteiten, handel, taal, cultuur, reizen, enz.
De rit gaat verder over Zande en we komen tegenover deze prachtige stenen Hovaeremolen te staan. Tijd om even de benen te strekken en de constructie te bewonderen.
De Hovaeremolen is een windmolen in de Belgische gemeente Koekelare. De molen is een stenen bergmolen uit 1923.
Reeds in 1711 werd op de plaats een staakmolen gebouwd, voor het malen van graan. In teksten uit 1711 vindt men terug "in den N-O houcke... den meulenwal en d'erve daer den Ovaremeulen staet... den wulfsfaertsdyck aen den noordsijde...". In de parochieregisters van Koekelare uit die tijd komt de naam Hovaere en aanverwante namen veelvuldig voor, maar het is onduidelijk of de molen eigendom was van een Hovaere, of de molen zijn naam kreeg omdat er het gehuchtje waar de molen staat informeel die naam droeg omdat er veel Hovaeres woonden. De molen ging verschillende malen van eigenaar en pachter over. In 1873 gaf de eigenaar de toenmalige pachter de toestemming de molen om te bouwen van graanmolen naar graan- en oliemolen. In 1875 werd daarvoor de teerlingen weggenomen, en in de plaats kwam een stenen gemetseld torenkot. Bij het begin van de Eerste Wereldoorlog bleef de molen overeind, en werd ze een waarnemingspost voor de Duitse bezetter. Het geallieerde vuur beschadigde de toren in 1918. De toren werd als stenen windmolen hersteld in 1923. Het binnenwerk werd overgenomen van de molen van Victor Denijs uit Lichtervelde die in datzelfde jaar werd gesloopt. Molen Denys was de laatste Lichterveldse windmolen.
Het 1800 kg wegende wiekenkruis vloog in december 1936 al draaiende af. In 1939 stak men een nieuwe askop, en kon de molen weer draaien. In 1949 verloor de molen een houten roede; maar doordat in 1932 al een motor was geplaatst, kon de molen blijven draaien. In 1958 stopte men uiteindelijk met malen. In 1963 werd de laatste roede uitgehaald, en de molen dreigde verder te vervallen. De gemeente kocht uiteindelijk in 1968 de molen aan. De molen werd in 1973 beschermd als monument. In 1988 kocht uiteindelijk de vzw Hovaeremolen het gebouw, en liet het in 1996-1998 herstellen.
Op weg naar Zevekote, deze slordige bedrijfsleider. Het tweede gedeelte van zijn wegwijzer ligt gewoon in de beek...
Het begint goed te regenen als we verder rijden naar StPieterskapelle (Middelkerke) en via de N367 (naar Nieuwpoort) in Schore en Pervijze arriveren. Even afstappen aan het Pater Pio-centrum en de opvallende OLV van Lourdes-kapel
In Booitshoeke staat op de hoek van deze slagerij een Maria-kapel en het eerste wat me opviel was DIT RECLAMEPANEEL AAN DE ZIJGEVEL VAN DIT GEBEDSHUISJE !! PROFICIAT SLAGER DIRK !!!!!!!!
Ook opvallend was dit hoopje vogelpoep bij het betreden van dit heiligdom : een menselijke reflex gebood mij om onmiddellijk omhoog te kijken en inderdaad, een boerenzwaluw had er zijn nestje tegen de binnenwand geplakt. De vogels waren dan nog zo proper om niet in hun nest te schijten, maar het over de rand naar beneden te laten vallen. Gezien de omvang van 'het hoopje', is er daar al lang geen kuisvrouw meer gepasseerd !
Binnenin een prachtig beeld van een rustende Maria en een kindje Jezus die precies in de armen van zijn moeder in slaap gevallen is...
Hier geen patattenveld of maisteelt, maar de boer heeft gekozen voor het aan- of inplanten van zonnepanelen op zijn land.
We kruisen de N36 (Veurne-Diksmuide) en rijden via Steenkerke en Avekapelle langsheen de Oude Zeedijkmolen uit 1745.
Verder naar Zoetenaaie en Eggewaartskapelle. Daar stoot ik op een mooi doch verschrikkelijk vuil OLV- kapelletje
Via Zoetenaaie Centrum naar Lampernisse alwaar ik nogmaals de grafsteen van Ridder Zannekin wilde bezoeken. Maar ramp boven ramp : heel de omtrek van de plaatselijke kerk waartegen de tablette staat, staat in de steigers. Hopelijk zijn die arbeiders toch een beetje voorzichtig want hun stelling staat gevaarlijk dicht bij het reliek.
Nicolaas Zannekin (Lampernisse, eind 13e eeuw Kassel, Frans-Vlaanderen, 23 augustus 1328) was een Vlaams opstandelingenleider, vooral bekend door zijn rol in de boerenopstand in de Vlaamse kuststreek tegen graaf Lodewijk II van Nevers. Zannekin was een kleine grondeigenaar uit Lampernisse in de kasselrij Veurne, en werd buitenpoorter van Brugge, waar hij zich zeer populair maakte. De onlusten tegen Lodewijk van Nevers waren vooral gericht tegen de wijze van inning van de grafelijke belastingen. De opstandige boeren (de 'Kerels van Vlaanderen') bestreden de baljuws en belastingontvangers, en plunderden de kastelen van de edelen die trouw bleven aan de graaf. Die edelen reageerden daarop met strafexpedities. Door de graaf ingestelde onderzoekingscommissies leverden weinig resultaat op. Zannekin slaagde erin enige steden te veroveren, zoals Nieuwpoort en Veurne (waar hij als een engel Gods werd ingehaald), Kortrijk (waar de graaf werd gevangengenomen) en Ieper. De opstandelingen kregen de steun van Robrecht van Kassel, die tot ruwaard werd aangesteld. Pogingen om Gent en Oudenaarde in handen te krijgen, mislukten echter (1325). Nu kwam koning Karel de Schone tussenbeide ten gunste van de graaf, waarop deze werd vrijgelaten op 18 februari 1326. De Vrede van Arques (19 april 1326) moest een einde maken aan de onlusten, die evenwel spoedig weer oplaaiden, en erger dan ooit. Zannekin kreeg nu steun van Jacob Peyt en van Willem de Deken, burgemeester van Brugge, die zonder succes hulp ging vragen bij koning Eduard III van Engeland. Een sterk Frans leger versloeg in de Slag bij Kassel (1328) de boeren en ambachtslieden uit de steden en kasselrijen Veurne, Sint-Winoksbergen, Broekburg, Kassel Belle en Poperinge. Zannekin sneuvelde en de opstand werd hard neergeslagen. De Vlaamse weerstand was gebroken en de Fransen namen wraak. Honderden opstandelingen werden terechtgesteld en vele anderen voor eeuwig uit Vlaanderen verbannen. Willem de Deken werd naar Parijs gevoerd en op 24 december 1328 terechtgesteld: zijn handen werden afgehakt waarna hij op een mat door de straten van Parijs tot aan de galg werd gesleept en opgehangen. Zeger Janszone uit Bredene, een andere opstandelingenleider, werd pas in februari 1329 gevat en terechtgesteld toen hij in Oostende en omgeving een nieuwe opstand probeerde te ontketenen. De goederen van al de Vlaamse opstandelingen werden verbeurd verklaard. Vlaanderen had meer dan 3200 doden te betreuren.
Er is ook een biertje naar hem genoemd...
Dus op naar de tweede controle in cafe De Nieuwe Snoek vlak naast de brug over de Lo-vaart in Alveringem. Het was inmiddels 12.00u en gestopt met regenen.
Achter de taverne was er het Mout- en Brouwershuis De Snoek, aan de Bierkaai.
Op weg naar Leisele, met de eigenaardige Oeren-wegwijzer (hoe heten de inwoners van Oeren trouwens...?) zie ik deze kapel, ietwat verscholen tussen de werkzaamheden en de bebossing.
We volgen een stukje Bachten-de-Kupe-route . De bewoner zag me zijn huiskapelletje fotograferen en kwam een praatje maken.
Dan naar StRijkers en Isemberge waar we deze OLV van Troost-kapel tegenkomen. Er was een zitbankje, dus nog even de benen strekken en de voorbijrazende moto's waarnemen.
In Beveren staat deze OLV van Lourdes kapel, maar ze hebben dan wel de verkeerde beeltenis erin geplaatst. Konden ze die wegwijzers echt geen twee meter verder naar rechts plaatsen ????
Een roedel damherten fotograferen met een gewone camera is niet gemakkelijk. De hindes en de jongen zetten het op een loopje, maar de bok bleef me uitdagend aanstaren, wilde hij zeggen "kom hier maar eens over die draad, makker"...
Vlas : vroeger zag je ze nog eens in van die kleine 'kapelletjes', nu hopen ze ze op in grotere oppers.
Om in deze OLV-kapel te geraken kon ik wel een manchette gebruiken. En dat deurtje draaide dan nog naar buiten open !
Ik ben Guy Vandendriessche
Ik ben een man en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gewezen rijkswachter en veiligheidsagent.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: motortoerisme, terrariumdieren, plastic modelbouw, snorrenclub,....