Zondag 24 december 2017. De Warmste Week, in Wachtebeke. Met 9 aan de kerk. Heel veel man dus. Verleden week lag Axel al na 10 meter tegen de kasseien van het kerkplein, wegens de gladheid. Van de kasseien, niet van Axel. Ze zijn nog al schuivend tot in de Scala geraakt, voor de rit van de Calckine. Niet de kasseien, maar de Modderfokkers. En na heel wat consummaties aldaar, zijn ze tegen halfelf, nog steeds schuivend, in de Beize teruggeraakt. Ja, glad is glad, en verleden jaar deze tijd was het niet anders. Vandaag is het echter grijs, warm en droog. De donkerste decembermaand sinds 50 jaar. Al een maand lang geen zon meer gezien. Jo, Stefan IS (van ImSchoot, niet van Islamic State, maar als hij zijn baard wat zou laten groeien, zoudt ge serieus kunnen twijfelen), Axel, Rudy R, Danny, Gert en Luc Verhoeven, witte (zelfs al grijze) Krick en uw verslaggever. Eigenaardig, twee van de drie vaste waarden, Rudy DC en Ivan R, zijn er niet. De Modderfokkers, een echt allegaartje, met vandaag twee halvegaartjes minder.
We zijn nog maar in Hussevelde of ter hoogte van Ivan zijn woonst (met neergelaten rolluiken) steekt er ons een brommertje voorbij en Axel schiet er hem achter. Zo is Axel al meteen een kartoesj kwijt, en dan kan hij nog niet eens het wiel van dat brommertje pakken. Raar, hoe sommige mannen op toch reeds gevorderde leeftijd enthousiast blijven gelijk een jong veulen en hun eigen grenzen nooit leren kennen. Axel, een goede raad: als ge, gelijk gij en mij, maar 3 kartoesjen hebt en meerijdt met minstens 5 goedgetrainde klasbakken, spaar ze dan, uw kartoesjen. En Rudy R dan de hele tijd maar klagen dat hij al 3 weken niet meer op een velo gezeten heeft en wat uit vorm is. Ocharme toch, die jongen, anders had hij nog meer op de rest moeten wachten. En o ja, hij had nog wat last van slijmpjes ook, het sukkeltje.
We rijden naar de Warmste Week in Wachtebeke, domein Puyenbroeck, maar de hekkens houden ons tegen om tot bij Linde en Eva te geraken. Van al de praat die er daarna verkocht wordt, is er spijtig genoeg niets geschikt om in een deftig tijdschrift of op een deftige blog op te nemen. Ja, inderdaad, er kan veel gezegd worden over mijn verslagjes, maar ik probeer toch altijd een zeker niveau aan te houden, hoe moeilijk dat ook is als je verslag moet geven over een nest vuilaards op alle gebied. Ik hou dus mijn verslagjes altijd op niveau, in tegenstelling tot het vorige verslag, geschreven door iemand die zichzelf omschrijft als een jongeling van 21 jaar die nog niet zo lang meerijdt, maar anoniem wenst te blijven. Rara, wie zou dat nu toch kunnen zijn, als iedereen, maar dan ook iedereen, behalve Gertje Verhoeven, minstens 40 jaar oud is en al minstens 10 jaar meerijdt? Er worden mij in dat nepverslag daarenboven vieze woorden in de mond gelegd, woorden die ik nooit in de mond zou nemen, en die ik zelfs nog nooit in een verslag gebruikt heb. Er zijn grenzen, Gert, ook aan mijn schijnbaar eindeloos geduld! Een verwittigde onanieme jongeling is er twee waard.
Gasten, vraag ik, vertel eens iets dat deftig genoeg is om te kunnen gebruiken voor het verslag, maar nee, niets gekort. Gelukkig, op het smalle, glibberige wegeltje naast de ZuidLede, gaat Danny volledig onderuit, en hij schuift langzaam maar zeker, maar zeker langzaam, hoofd vooruit, de schuine kant af, Ledewaarts. Danny houdt het voor bezien. Nu weet ik vanwaar de Kalkense uitdrukking: Het is mij verLeed komt. Hij gaat er helemaal in schuiven! Jawel! Jawel! Nee? Toch wel! Jawel, hoor! Oei, toch niet? Gelukkig komt Gert eraan. Gert, jongen, gewoon een eel klein stampke, en hij ligt er helemaal in. Maar nee toch! Wat doe je nu, Gert? Ben je nu helemaal zot geworden? Je houdt hem tegen! Je trekt er hem uit! Dat rijdt nog maar efkes mee met de Modderfokkers en is nu al helemaal de kluts kwijt. Dat was al aan je verslagje van vorige keer te zien, natuurlijk. Ja, ik ken veel Verhoevens in Kalken en het zijn allemaal simpelaars gelijk, of ze nu zelfstandige zijn of niet. Uiteindelijk, ik moet het toegeven, was het nog zo dom niet van Gert om Danny van de verzuipingsdood te redden. Danny is immers de enige die weet hoeveel de Modderfokkers in kas hebben. Ooit is de onvoorstelbaar idiote beslissing genomen dat Danny de penningmeester van deze
vereniging ging zijn. Dat zegt natuurlijk heel veel over deze vereniging en de capaciteiten van het bestuur. Naar het schijnt zit er ondertussen een bedrag met 5 nullen in kas. Zeg maar 6 nullen, zegt Danny: maar spijtig genoeg zijn dat ook de enige cijfers die er in zitten.
De laatste 10 kilometers van Lokeren over de vlakke akkers ten Noorden van Overmere, van de in totaal 63 km aan 24 per uur, zijn superlastig, door de enorme wind die er staat. Met al die windmolens ook. Hoeveel gaan ze er zo nog bijzetten, zeg? Is er nog geen wind genoeg ondertussen? Gelukkig overleef ik die kilometers altijd met de gedachte: nog even doorbijten, Mario, nog even, en nu nog even meer, want er staat een Duvel te wachten! Twee zelfs. Moe maar voldaan, keer ik na het BeizeBezoek* huiswaarts op mijn OlympiaFiets**, met dezelfde gedachte als altijd: Wat zou het leven toch nog veel mooier zijn, mocht ik al maar de helft zo goed kunnen velorijden als mijn vriendjes. Mario
* Ik kan maar blijven proberen, hé, om wat korting te krijgen.
** Ik kan maar blijven proberen, hé, om wat korting te krijgen
Correctie bij mijn vorig verslag. Het blijkt immers dat het nepverslag van de zogezegde anonieme jongeling niet van de hand is van Gert Verhoeven, maar van ene Stefan, die zich valselijk heeft voorgedaan als Gert. Je houdt het niet voor mogelijk dat zo een mensen bestaan. Ik had het kunnen weten natuurlijk: ZOO slecht geschreven. Dat kon alleen van Stefan zijn. En Gert is zo een toffe kadee, dat hij onmogelijk dergelijke fluttekst zou schrijven. Trouwens, alle Verhoevens die ik ken in Kalken, en dat zijn er veel, zijn stuk voor stuk mannen naar mijn hart. Zelfs als ze zelfstandige zijn. Mario
Sinds een paar weken wordt er opnieuw in de pen gekropen.
Hier kunnen verschillende redenen achter zitten. Het zou kunnen zijn om
schriftelijk uiting te geven aan de inhoud en de schoonheid van de
avontuurlijke ritten op zondagochtend. Het zou ook kunnen zijn uit pure
verveling. Het kan zijn om de verbale jongensachtige pesterijen van tijdens de rit
ook op de blog verder te zetten; opgelet voor het overschrijden van de grens
is de boodschap. Maar het zou kunnen zijn om aan te geven dat de modderfokkers
nog steeds actief zijn. Want dat is wel degelijk het geval èn met jonge gasten
in de rangen. Zo was er zondag 26/11 eentje om 8u30 op het kerkplein die 21 was
geworden en dus werd er bij wijze van ontgroenings euuuh euih verjaardagscadeau
besloten richting Gent te rijden. En het moet gezegd, die modderfokkers van de
oudere generatie weten hun weg. Maar ook al rijden ze al een tijdje aan je
zijde en denk je ze te kennen, toch blijven ze verbazen. Neem nu zondag
jongstleden. Al denkt iedereen dat Mario de natuurkundige en de cultuursmurf
is, toch was het Dannie die ons op sleeptouw nam via Laarne en Heusden door de
Gentbrugse meersen (een echter aanrader) en nieuwe singletracks aansneed. Toch
was het Dannie die ons wat Gentse geschiedenis bijbracht en onbekende pareltjes
van steegjes opzocht. Toch was het Dannie die ons de plek toonde waar Gent is
ontstaan. En dat terwijl iedereen het over het onverantwoorde gedrag van Dannie
heeft en of hij nu al dan niet aan de bende gelinkt wordt, is het Mario die de
mond vol heeft over begijntjes en onheuse praktijken in de Begijnhoven te Gent
en zich vast reed op Campo Santo. Toch is het Mario die ons meeneemt langs
sloppenwijkachtige gebieden tussen de sporen aan de Decathlon en vuile moppen
over oranje jassen en kaka aan schoenen ten berde brengt. Sjonge jonge. Hij
neemt ons ook mee door het citadelpark, de meest beschreven en verfilmde
misdaadscene van Vlaanderen, zogezegd voor de paadjes en de klimmetjes. Hij
brengt ons ook langs de achterkant het UZ binnen om te gaan kijken naar zijn
werkplek maar dan wel vanop het dak van de bovengrondse parking. Gelukkig zijn er
nog normaal begaafde mensen zoals Ivan en Rudy DC, die het overnemen voor het
helemaal uit de hand loopt en ons via de Ghelamco-arena terug naar de Schelde
brengen. Zij mennen daarna ook de troepen om ons aan een zeer rustig en voor
iedereen haalbaar tempo, alles boven de 32 is goed, terug naar ons stamcafé te
loodsen. Schrijver wenst onbekend te blijven want is nog niet zo lang actief en
kan hier en daar wat zaken gemixt hebben.
Zondag 26 november 2017. Gent. Met 7 op het kerkplein, een succes. De drie vaste waarden, Ivan, Rudy DC en Axel T, en dan nog Stefan IS, Gert Verhoeven, Danny F en onderstaande. De Grote Roerganger, Rudy R (niet van Roerganger, maar van Rogiers), moet nog bekomen van zijn jetlag opgelopen bij zijn terugkeer vanaf de onderkant van planeet Aarde, dus moeten we zelf uitzoeken naar waar we gaan. Het weer valt veel beter mee dan voorspeld (zoals eigenlijk al het hele jaar het geval is) en Danny stelt de rit naar Gent voor. Ja, goed idee, dan kunnen we al even onze beruchte eindejaarsrit oefenen, heel origineel en helemaal rond en door Gent. Het is wel even zoeken hoe we om te beginnen in Heusden raken, want, hadden we Danny gevolgd, dan stonden we na een halfuur alweer aan de kerrek van Kalken.
Maar eens we, voorbij Heusden, over de brug rechts, de Gentbrugse Meersen inrijden, is iedereen verrukt. Prachtige wegels, in een zonovergoten herfstse vlakte. Zomerse en winterse, dat gaat goed, bedenk ik net, maar niemand zegt ooit lentese of herfstse. Toch wel raar, hé!? Geniet van dit stuk natuur!, zegt Danny. En sluit af met hekje, voegt Ivan daar aan toe, omdat we meteen aan zo een klaphekje staan, om de koeien tegen te houden en de wandelaars door te laten. En ja, Danny, die net voor Ivan rijdt, doet dat dan ook, zodat het hekje luid tegen Ivan zijn voorgevel terugklapt. Wie Ivan zijn voorgevel kent, weet dat dat eigenlijk niet zoveel kwaad kan.
Even verder, een wandelaar met zijn hond. De border collie ligt, buik plat tegen de grond, in de aanslag en, als hij Danny ziet komen, stormt hij luid blaffend naar hem toe. Nog een jong beestje blijkbaar, dat nog het verschil niet kent tussen een schaap en een ezel. Gelukkig komt de hond er zonder veel kleerscheuren van af, ook al omdat de meeste honden normaal gezien nooit veel Ja, laat maar.
Het is even wachten op Axel. Die heeft het lumineuze idee om zijn banden wat zachter te zetten, omdat we, ochgottekes, eventjes op een heuvel, midden in de Gentbrugse Meersen, de vettige wegelkes verkennen en wat bricoleren. Maar we hebben nog minstens 2 uur rijden voor de boeg. Mocht je nu nog even makkelijk weer lucht kunnen bijsteken in je banden, dan zou ik er nog begrip voor kunnen opbrengen, maar nu moet hij nog 2 uur op slappe banden verder. Zo zit het Heelal niet in mekaar, Axel! Och ja, we zijn eigenlijk al lang gewend dat er allerhande rare kwasten meerijden met de Modderfokkers. Uiteindelijk mogen we niet vergeten dat dat de reden is waarom de KWB indertijd (in 1999!) aan Rudy R gevraagd heeft de Modderfokkers op te richten: er was in Kalken dringend nood aan een zelfhulpgroep voor hopeloze gevallen. Ik ga geen namen noemen, maar als je weet dat zelfs Marc Roelandt nog een paar jaar heeft meegereden, dan moet ik er geen tekeninkske bij maken, zeker. Rudy is dan zelfs zijn broer Ivan beginnen meenemen, maar veel heeft dat na al die jaren nog niet opgebacht, het was al te ver gezet met Ivan.
We komen echt overal in en rond Gent en overal liggen er leuke wegeltjes en hindernissen. Een korte ritbeschrijving: Gentbrugse Meersen, daarna fietsweg langs Schelde tot bijna aan de Franse Vaart, lange wegel naast Visserij tot aan andere kant van Gent, Voorhoutkaai met St. Baafsabdij en Spaans Kasteel, Dampoort, St. Amandsberg met Groot Begijnhof en Campo Santo, spoorwegen en vuilnishopen aan Decathlon, Meulestede Brug, AZ St. Lucas, dwars door St. Antoniushof en door centrum van Gent, Verlorenkost, Blandijnberg, Citadelpark, Nieuw Gent (hier wonen 100 nationaliteiten, weet Danny. Ja, soms weet Danny ook iets), St. Jozef Instituut aan Zwijnaardebrug, achterkant Coca-Cola fabriek, 3 hoog op de parking van het UZ Gent, via IJsbaan Kristallijn naar de Ringvaart en zo terug naar Melle langs nog meer wegelkes. Gertje Verhoeven is enthousiast over zo een rare rit.
We komen, ter hoogte van de Voorhoutkaai, aan een grasveld met hoge, vierkant gesnoeide bomen, naast het Spaans Kasteel, waar het Spaans garnizoen van Keizer Karel in de jaren 1500 gekazerneerd was. Dat is de plaats waar Gent ontstond. De bomen stellen de pilaren voor van de oorspronkelijke St. Baafskerk, in de jaren 600 gesticht door den heiligen Bavo (die toen nog niet heilig was, welteverstaan). Nadat ik even halt gehouden heb en mijn kompanen met deze kennis cultuur-historisch verrijkt heb (parels voor de zwijnen, zegt men dan), laat ik het verder uitstippelen van de rit weer eventjes over aan Danny. Het cultureel-intellectuele deel is immers voorbij. Danny laat zich echter niet kennen en we rijden meteen daarna naar het Groot Begijnhof en het Campo Santo. Het is de eerste keer in mijn leven dat ik in het Groot Begijnhof kom. Op andere ritten naar Gent doen we het Klein Begijnhof (in de Lange Violettenstraat). Beide begijnhoven lijken eigenlijk wel goed op mekaar, maar een kenner ziet meteen het verschil: in het Groot Begijnhof zijn de begijnen ietske groter.
Op de langen end neemt Gert over van Ivan die net een lange beurt achter de rug heeft. Beurt in de betekenis van koptrekken, wel te verstaan. Ook mooi aan 32 per uur, al kan deze jongen veel rapper, zodat we toch goed vooruitgaan en niet de ziel uit ons lijf moeten rijden. Wat een verstandige gast toch, die net 23 is geworden. Eindelijk ben ik niet meer de enige normale in deze bende. Daar komt echter van achteren een ouwe zot, de genaamde Rudy DC, aangestormd. Snok. Meteen 37 in t uur, en dat tempo zakt niet meer tot in Kalken, waar Gert wel de sprint wint.
Bij Koen* en Nadine in de Beize, vinden we ook Kenneth, Els, Johan, vader Verhoeven, en witte Luc Kriek. Ik denk dat Els ondertussen de prijs voor de meest fervente Modderfokker mag krijgen, want veel ritten heeft ze nog niet gemist. Johan en Luc zijn aan het uitkijken naar hun nieuwe Olympia**.
In totaal deden we 63 km. En deed het weer deugd? Ge moogt gerust zijn.
Mario
*: Tegen Kerstmis aan, spreekt men gewoonlijk van KalKoen van de Beize.
** Grote Roerganger, hoeveel korting krijg ik nu op mijn volgende herstelling, voor het maken van deze reclame voor uw veeloos? Koen en Nadine van de BEIZE, ook naar jullie toe een gelijkaardige vraagstelling, aangaande mijn volgende consummaties in jullie etablissement, voor het meermaals belangeloos vermelden van de BEIZE in mijn verslagskes. Veel moet dat niet zijn, hoor, een klein gebaar af en toe volstaat.
Wablief, weeral een verslagske, hoor ik u denken. Joat, maar t is van moeten. Enkele weken geleden heb ik Mario zo zot gekregen om toch maar weer een paar verslagskes te schrijven. Da zot maken van Mario ,da ging vrij vlot, enige voorwaarde was dat ik ook terug in de pen zou kruipen. Terwijl Rudy aan het afzien is tussen de kangoeroes en de koalas bij winterse temperaturen van zon graad of 25 moeten wij het met een dikke 20° minder stellen. Geen probleem voor echte venten dus verzamelen wij met de volle 4 man op het kerkplein. Rudy De Clercq, Axel Troch, Jo Roels en ikzelf. We kiezen voor een plaatselijk ritje en vertrekken langs de Vaart richting Scheldedijk. De afslag richting Blauwe steen rij ik bewust voorbij en Axel begint al op te spelen. Ik kalmeer hem een beetje door te zeggen dat we die in het afkomen gaan meepakken. Wanneer we het pompstation naderen vraag ik of we links of rechts afslaan, maar er volgt geen reactie. Als t zo zit rij ik gewoon rechtdoor dreig ik, maar dat blijkt geen probleem te zijn voor mijn gezellen. Dan toch maar linksaf richting Schellebelle. We vervolgen richting Schoonaarde en gaan net over de brug linksaf waar we een nieuw wegeltje verkennen. Aansluitend willen we het houten vlonderpad volgen dat uitkomt aan het kerkhof van Uitbergen, maar als ik de trappen afrij zie ik de plankskes serieus liggen glinsteren. Voorzichtig tot stilstand komen en op t gemakske rechtsomkeer maken is de boodschap. Jo was toch al niet zinnens te volgen want hij begint het nu net een beetje gewoon te worden zo zonder plaaster. We besluiten dan maar richting Gratiebossen te fietsen, maar niet zonder eerst een bezoekske te brengen aan de Konijnenberg in Berlare. Hier duiken we zoals gewoonlijk de steile afdaling naar beneden en spelen daarna nog een beetje tussen de zandheuvels. Als afsluiter neem ik mijn gezellen terug mee in omgekeerde richting om dezelfde steile helling naar boven te rijden. Met een goeie aanloop en het gepaste verzet kom ik netjes boven tot stilstand. De startsnelheid van Jo was net een beetje te laag, en een metertje van de top moet hij voet aan grond zetten waardoor Rudy, die te kort op het wiel zat, zijn voorbeeld moet volgen. Als Axel aankomt, merk ik dat ook hij niet rap genoeg gaat en voorspel, dat lukt nooit, dat het nooit zal lukken. Hij probeert zich nog naar boven te wroeten, en een beetje koppig zoals we Axel kennen weigert hij voet aan grond te zetten met als gevolg den tuimeltrofee van de dag. Merci Axel voor de nodige inspiratie voor dit verslag. Zonder verdere problemen rijden we huiswaarts via Zele, Heikant over Lokeren. Na een kort maar deugddoend ritje komen we weliswaar redelijk vroeg aan in De Beize. Vroeg genoeg om op t gemakske een bitterballetje te nuttigen zonder vleesloze Rudy ( Vergeylen ) in verleiding te moeten brengen.
Verleng je lidmaatschap bij Cycling Vlaanderen en krijg een nieuwe lidkaart
Wielerbond Vlaanderen wijzigde het afgelopen jaar haar naam naar Cycling Vlaanderen. Ook het logo en de huisstijl zitten in een nieuw kleedje. Een goede reden om jou in 2018 een nieuwe lidkaart te bezorgen!
Wie vorige jaren lid was krijgt automatisch een mail met alle gegevens.
Om je familie-lidmaatschap bij Cycling Vlaanderen te activeren, volstaat het 33 euro over te schrijven op het rekeningnummer van Cycling Vlaanderen: IBAN: BE83393028200215 - BIC: BBRUBEBB met vermelding van je eigen OGM-nummer: +++ xxx-xxxxx-xxxx +++
OPGELET!
Betaal je tussen oktober en de eerste week van december, dan zal je de nieuwe lidkaart in de tweede helft van december toegestuurd krijgen.
Via de persoonlijke login krijg je een overzicht van je gegevens zoals die bij Cycling Vlaanderen gekend zijn. Je krijgt ook te zien tot wanneer je lidmaatschap nog geldig is en wat je eventueel moet doen om je lidmaatschap te verlengen. Je kan al je persoonlijke gegevens bekijken en eventueel aanpassen. Aangezien we een nieuwe kaart opsturen is het belangrijk dat je gegevens correct zijn.
Vanaf 1 januari 2018 worden ook de mutualiteitsattesten via je persoonlijke login klaargezet om af te halen.
Nu we terug begonnen zijn met verslagen schrijven, kunnen we zowel verder doen.
Vrijdagavond steekt Jan Willems ja, die leeft nog het vuur aan de lont op de facebookpagina van de Modderfokkers. Stefan reageert, ik ook, Gert V volgt en ook Philippe Dhomme. Ik stuur ook nog enkele berichtjes naar enkele van mijn zondagse teamgenoten, maar die geven niet thuis.
Zaterdagmorgen staan we met zeven op het kerkplein: Jan Willems, Stefan Imschoot, Gert en Luc Verhoeven, Philippe Dhomme, Jo Roels na een lange revalidatie door een polsbreuk en ikzelf.
Op een rustig tempo naar Wetteren onder begeleiding van een zacht regenbuitje.
Daar vertrekken we ietske sneller, iedereen doet goed mee tot aan de eerste modderstrook. Een ganse nacht regen heeft mijn planning om nog op zomerbanden te rijden in de war gestuurd. Met schrik om te vallen laat ik de anderen los en besluit om alleen verder te rijden. Een paar kilometer verder zie ik dat Philippe zich laten uitzakken heeft. Blijkbaar ging het voor hem toch te snel en we rijden samen verder, waarbij ik bij elke modderstrook terrein moet prijsgeven. Een beetje later zien we Jo voor ons uit rijden en die doet verwoede pogingen om ons voor te blijven. Wij vinden dat leuk en spelen een beetje JoJo (snapt get?). We besluiten dan toch om hem uit zijn lijden te verlossen en gaan hem gezelschap houden. Verderop, na alweer een zeer glibberige modderstrook stop ik om nog eens extra lucht uit mijn banden te laten om toch een beetje meer grip te hebben. Jo gaat opt gemak verder rijden, zegt hij. Kilometers verder halen we hem terug in, want hij is gestopt omdat hij niets meer zag door een afzakkende muts. Aan de bevoorrading besluit Jo om alleen zijn weg verder te zetten en die zien we niet meer terug. Philippe en ik amuseren ons en geven er een tamelijke lap op. Terug op het wetterse grondgebied is de ondergrond beter berijdbaar en t gaat goed vooruit met in ons wiel een mtb-rijder geholpen door een batterij! De brave man met zijn BMC-truitje neemt niet over en laat ons het zware werk doen. Aangekomen in t Tonneke onze gratis Tongerlo genuttigd en nog eentje extra en dan terug naar Kalken. T Was leuk! Fiets kuisen iets minder en ook maar direct een bandenwissel doorgevoerd. Kwestie van de affaire mee den ezel en de steen te vermijden.
12/11/2017 - Plaatselijk ritje
Afspraak om 8.30u met Stefan op het kerkplein zondagmorgen, zoals gewoonlijk. Weinig gewoon aan, want niemand aanwezig, ook de andere vriendjes niet en ik heb zon vermoeden dat de regen hiervoor verantwoordelijk is. Ik besef dat mijn regenvestje te licht is en keer terug naar huis om een betere regenjas te halen. Terug naar het kerkplein om 9u voor een ritje met de Bs dan maar. Daar aangekomen is er enkel Els Cattoir. Nadine F en Rudy V gingen ook nog komen, zegt ze. Enkele minuten laten komt Nadine aangestormd, Rudy heeft een vallingske en we besluiten dan maar met ons drie een plaatselijk tochtje te doen onder gezapige regenval. Els heeft zo haar eigen mening over de Modderfokkers (regen is géén reden om ). Tegenwind vertrekken is altijd een goed idee. Op den dijk richting Wetteren en Melle kunnen we makkelijk naast elkaar rijden. Geen tegenliggers en we kunnen een klapke doen. Eens in Melle is het moeilijker om met drie naast elkaar te blijven en ik positioneer mij dan maar achter de dames. Lekker uit de wind, schoon zicht (is dit nu grensoverschrijdend? ik wil jullie niet kwetsen, hé dames). Mijn beentjes voelen nogal zwaar aan door de rit gisteren en elke keer er hoogtemeters te rapen zijn, vliegt Nadine vooruit met Els in het wiel. T Zal niet waar zijn zeker dat ze mij der gaan afrijden. Ik bijt wat harder op mijn tanden en ga bij elke bergop tussen mijn kader hangen. Geeft meer comfort. Ondertussen kunnen we ons regenvest uitdoen en komt zowaar de zon piepen. De afwezigen hebben weeral ongelijk. Nadine weet van geen ophouden meer en na een bezoekje aan de jaarmarkt van Sint-Lievens-Houtem, die we rechts laten liggen, legt ze er de pees op richting Kalken. Aan het Vaartplein komt Kenneth ons nog vervoegen, die was blijkbaar enkele seconden te laat om bij ons aan te sluiten om 9u en heeft alleen een ritje gereden. We hebben hem dan maar de spurt laten winnen. In de Beize komen Johan P, Rudy V en Danny F ook nog aansluiten. Rudy had dat beter niet gedaan want Koen ging ons bitterballetjes geven, maar omdat Rudy geen vlees meer eet, krijgen we allemaal niets. Allemaal uit compassie en medeleven met Rudy. Ik wist zelfs niet dat er vlees zat in die bitterballetjes bij Koen
Zondag 5 november 2017. Ja, beste mensen, even schrikken zeker? Met oprechte excuses. Inderdaad, zeer verrassend nog eens een verslag van de Modderfokkers voor ogen te krijgen. Tja, het kriebelde bij Ivan en ik om weer wat te schrijven, maar ik moest wel beginnen, zei Ivan.
Die Modderfokkers, rijden die nog rond?, hoor ik u denken. Jazeker, sinds 1999 al, en nog steeds is er een bende ouwe taaie, van toch tussen de 15 en 20 man (en vrouw), die elke zondagmorgen de wegelkes en het weer trotseren, al valt dat laatste tot nog toe heel erg mee: droog en warm voor de tijd van het jaar. Lang leve de opwarming van de Aarde! Er wordt opgedeeld in twee bendes: A-kes en B-kes. De oudste van allen verjaarde deze week: Johan Poelman, 64 jaar jong. De tweede oudste (?) is kapitein van de B-kes, Rudy Vergeylen, die ondanks een paar serieuze malheuren het voorbije jaar gewoon voortdoet.
Aangekomen op het marktplein staan de vertrouwde gezichten van de kleine overgebleven kern van de A-kes al te wachten: Ivan Rogiers, Rudy Declerck en Axel Troch. Ikzelf, Rudy Rogiers, Koen Oosterlinck en Stefan Imschoot sluiten aan. Een andere (half)vaste waarde is Danny Fack, maar die is maar halfvast omdat ie soms op zondag dienst moet doen (niet te verwarren met werken) of op andere keren niet uit zijnen nest geraakt. Wie ook heeft afgehaakt is Luc Krick, witten Kriek genoemd, die met de B-kes rijdt tot hij een nieuwe velo heeft. Hij blijkt gisteren ook overkop te zijn gegaan met zijn afgebroken zadel in zijn Is zijn zadel afgebroken en ergens ingeschoten zodat hij overkop is gegaan? Is hij overkop gegaan zodat zijn zadel is afgekraakt en ergens is ingeschoten? Heeft hij zijn zadel afgeknepen met zijn achterwerk zodat het er in is geschoten en is hij daardoor overkop gegaan? Ik heb het niet zo goed kunnen verstaan, maar gelijk welke de volgorde van de feiten is, het lijkt me niet echt benijdenswaardig, vooral dat deel dat over ergens inschieten gaat. Maar Luc, geen probleem: dat kan chirurgisch verwijderd worden, hé. Ze doen dat bij sommigen zelfs zonder verdoving. Ivan is het in zijn carrière al 3 keer overkomen (allez, het afbreken van het zadel. Daar bleef het spijtig genoeg wel bij). Ik ben altijd blij als ik advies kan geven om mensen te helpen. Ik ben ook altijd blij voor Ivan als ik zie dat Stefan ook meerijdt, zoals vandaag. Dan is Ivan die keer toch al niet de grootste zeveraar.
Er wordt meestal rekening gehouden met de windrichting om te bepalen welke richting we vertrekken, zodat we in het weerkeren de wind in het gat hebben. Met overwegend NO-wind wordt er besloten door RR, op aangeven van Axel T, om naar Dendermonde te rijden. Schoon ritje, met een aantal technische stukjes in. Ik moet Stefan eens tot de orde roepen, want mijnheer trekt kop aan 36 per uur, windop, op weg naar Dendermonde, en ik moet alles geven wat ik kan om gewoon in het wiel te kunnen blijven. Ik wil nog wat over hebben als het echte morerijden begint en tegen dan niet al al mijn kartoesjen verschoten hebben. We blijken grotendeels tussen de vlagen door te rijden, want alhoewel het overal vers nat en vettig ligt, krijgen we maar één bui van 5 minuten over ons. Ivan, Axel en ik trekken onze basje aan, zoals Rudy ze noemt, maar beklagen het ons aldra, want als het niet regent is zo een regenfrak meteen te warm en te klam. Wie enkele kilometers voor den arrivee moet afhaken, nog nooit meegemaakt!, is Rudy DC, tot nog toe de meest onverwoestbare aller modderfokkers. Gelukkig slaagt hij er in om op eigen houtje de Beize te vinden en te halen. Als dat ook al niet moest lukken, dan dient langdurige ziekenhuisopname zeker te worden overwogen.
De Beize is al weer in doordeweekse outfit, nadat ex-modderfokker Gunter Blanquaert en vrouwtje Annick het café magnifiek prachtig hadden versierd voor Halloween. Twaalf modderfokkers reden een avondritje op 31 oktober, met meer dan aangename verrassing ter hoogte van de Konijnenberg in Berlare alwaar Annemie, Nadine, Nancy en Els, verkleed als heksen (of waren die nu toch niet verkleed??), ons opwachtten met een dots en een klare. Vandaag worden we getrakteerd door de jarigen Johan P. en Guy Roels en nemen voor een paar weken afscheid van Rudy R, die naar Australië trekt, om er rijke wielertoeristen op de fiets te gaan begeleiden. Ja, ge ziet hé dat sommige spreekwoorden toch veel waarheid bevatten: Ge moet niet schoon zijn om sjans te hebben. Mario
Uitnodiging voor de ongetwijfeld beste bbq van Kalken en verre omstreken !
Voor een spotprijsje kunnen jullie genieten van ribbetjes, worsten, slavinken,satés,kip,spek en vispapillot (à volonté) met een uitgebreid gamma van verse groenten, bereide slaatjes, sauzen,brood,enz... Alles is door ons zelf bereid !!!!
Vergeet voor één keer jullie 'kookpot' op zondag 20/8 en schuif bij aan tafel !
Wacht niet langer en ik reserveer een tafel voor gans de bende !
Uiteraard zijn jullie ook welkom op de streekbierenavond op vrijdag 18/8 en reeds de aperitief in te zetten !! en de andere activiteiten op zaterdag en zondag !
De ideale manier om nog eens allemaal samen te komen al dan niet met of zonder mtb !!
De koers leeft! En daar helpt Het Nieuwsblad graag aan mee.
Na een fantastische 1ste editie van Het Grootste Vrouwenpeloton in 2016, hebben Flanders Classics, Het Nieuwsblad en Proximus opnieuw de handen in elkaar geslagen.
Op zaterdag 9 september zijn alle sportieve dames welkom voor de 2de editie in Gent.
Schrijf je nu in en neem op 9 september GRATIS deel aan Het Grootste Vrouwenpeloton op de Site Volvo Car Gent!
Rij samen met onder meer Christel Van Dyck de gewenste afstand en geniet van gratis koffie en gebak,
bike yoga en een lekker glaasje champagne na de rit! Alle praktische info kan je hieronder terugvinden.
PRAKTISCH:
Waar?
Site Volvo Car Gent (John Kennedylaan 25, 9000 Gent)
Wanneer?
Zaterdag 9 september 2017 om 09u30
Wat?
Deelname aan Het Grootste Vrouwenpeloton
Wie?
Sportieve dames van elke leeftijd!
Dagindeling:
Ontvangst met koffie en gebak Vertrek voor 25 km, 45 km, 60km of 90km Lekkere bevoorrading onderweg Een glaasje champagne bij aankomst Een deugddoende massage Bike yoga-sessies met Claudia Van Avermaet (zus van Greg Van Avermaet)
Zondag 5-03-2017; enkele leidende krachten van de B-kern en delen van de A-kern zijn bezig met een fietsstage in Mojacar ter voorbereiding van de RVV 2017 op 1-04-2017. Wie? Luc Kri(e)ck, Luc Verhoeven, Johan Van Hulle, Hans Kerkvliet, Danny Fack, Rudy Vergeylen en Verhoeven junior (=Gert), die op zijn beurt de gemiddelde leeftijd van de trainende globetrotters aanzienlijk naar beneden trekt 😉. Op het appel om 9 uur (en 5 min) aan het kerkplein in Kalken: de kopmannen Johan P., Guy R., Jurgen V., Karine DN, Sabine DN, Annemie V., Els C., Nadine F., Philippe dHomme, aangevuld met enkele niet MFers op hun koersfiets; nl. Kathleen (spinster), Timmy Meuleneire, Gunter Verherbrugghen, Stijn Lorré en ikzelf als lid van de MF. Een beetje tumult op het kerkplein omtrent de al dan niet getraindheid (die eigenlijk voor de RVV aan het trainen zijn, maar menig MM niet mocht weten) van de koersfietsrijders, vertrekken we toch met zijn allen richting Wetteren voor een wegritje. De route werd bepaald door Johan P. en inbreng van Jurgen V. Sabine was er heilig van overtuigd dat ze kort na het vertrek zou afslaan, waarbij Annemie haar vroeg dit toch even te laten weten zodat ze met haar mee kon. Sabine kreeg dus geen vrijgeleide om alleen weg te spurten en ons geen kans te geven om haar te overhalen als we haar na haar ontsnapping nog kunnen inhalen 😉. Zo gezegd, zo gedaan Sabine wordt een beetje gade geslagen en ze volgt de bende van begin tot het einde. Een welgemeend applaus voor haar, al ware het niet dat ze na de rit liet verstaan dat ze beter niet aangesloten had. Onze euforie ineens met de grond gelijk gemaakt ☹. Vanuit Kalken richting Wetteren langs de Langen End. Aanvaardbaar tempo en een beetje opletten voor de geparkeerde wagens en vrachtwagens. In Wetteren vervolgen we de dijk richting Gent om in Gentbrugge de brug over te rijden en het jaagpad naast de Schelde te volgen aan de overzijde. Eens in Ledeberg aangekomen rijdt Stijn lek en is de noodzaak er om de band te vervangen. Ligt het aan de man of aan het type band, maar ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat de vervanging van zon dun koersbandje veel tijd in beslag neemt. Johan slaagt erin langs allerlei smallere wegen tot in Zwijnaarde te geraken via de Ghelamco Arena. De coureurs zullen hem dankbaar zijn voor de vele hobbelige en minder berijdbare gedeelten voor de koersfiets. Eens in Zwijnaarde keert de richting. Nadat de brug getrotseerd was, rijden we huiswaarts alweer langs enkele smalle paden. Het fietspad naast de spoorweg in Melle verlaten we in de buurt van Melle Station. De coureurs van het gezelschap verlaten ons omdat ze, om het in de woorden van Gunter te zeggen, gaan stoppen met wandelen en wat gaan bijtrainen en genieten. Al had ik ze graag vervoegd bij deze training, was hun beslissing blijkbaar op 3 seconden gevallen en door mij niet gekend. Annemie maande me nog even aan dat ik bij de MFers en MM moest blijven. En aangezien ik Annemie niet wil tegenspreken, was de beslissing snel gemaakt. Vanuit Melle ging het richting Heusden, Laarne en zo terug naar Kalken. De verwachte eindspurt bleef uit, maar toch kwam er vooraan een beetje druk, die ik niet zomaar kon laten passeren. Ons Nadinneken mocht niet zegevieren 😊. We sluiten de rit af met 49 km en een mooi gemiddelde van 24.3 .
Al bij al blij met deze (door Annemie opgedrongen) beslissing, want ik kwam thuis vóór het begon te regenen en op tijd om mijn namiddagactiviteit met het gezin te starten. En zoals ik al eerder zei: gezin blij, ikke blij.
Vrijdag 10-2-2017, de ogen worden gericht op een rit voor zondag op de weg met de koersfiets onder de heren. Zaterdag werd het geweer van schouder veranderd en wordt koersfietsgebruik afgeblazen.
Zondag 12-02-2017. Alweer een druilerige ochtend en het seizoen voor fietsers is al even gestart. Ik kan niet achterblijven en stap dan maar schoorvoetend op mijn fiets. De klok slaat 9 en wie is er al present op het kerkplein; de dames: Annemie, Nadine, Els, Nancy en Karine; de heren: Jurgen, Luc K., Johan VH, Johan P., Hans K., Rudy DC, ikzelf en dan komt Rudy V nog opdraaien. Enige verbazing van Johan P. die met zijn smalle slicks op het appel was en moest vaststellen dat alle andere MF mannen niet met de koersfiets, maar met MTB of cyclocross vélo aankwamen. Johan P. was niet op de hoogte van zin 2 in de eerste alinea aangezien hij blijkbaar eerder aangaf om sowieso met de MTB te rijden. Op het dorpsplein al een leegloper achteraan (en daarmee bedoel ik de band van mijn fiets). Een beetje bijblazen en tegelijkertijd opgejaagd worden door Rudy V die er véél zin in heeft. Mijn voorband mocht ik al niet meer bijpompen, al gaat dat snel met een bommeken, maar Rudy V had er duidelijk zin in om ver te rijden en geen tijd te verliezen. Rudys oordeel is: Harde banden zijn niet nodig voor jonge knapen. We hebben zijn enthousiasme de ganse rit gevoeld. Als ik opkeek, waren de dames al gaan vliegen onder de het toeziend oog van groepsleider Jurgen. Een kans om met hen mee te rijden heb ik dus niet gekregen [Symbool]. Een opsplitsing van onze sterke en samenhangende groep stelde zich. Dan maar mee met het grotere geweld. Johan VH heeft dan wel een nieuwe Ass-saver, maar nieuwe tandwielen en ketting zijn ver te zoeken. Ik zou niet in zijn plaats willen geweest zijn. Het begrip chain-suck heeft hij vandaag zeker leren kennen. Onze tocht gaat richting Wetteren, Oosterzele waar wij compagnie krijgen van 2 coureurs, Scheldewindeke (Lange Munte), Beerlegem, Sint-Maria-Latem, Zwalm waar Hans met een leegloper geconfronteerd werd en de achterste binnenband moest vervangen (zie foto) en meteen ook het sein gaf aan de coureurs om op eigen benen verder te fietsen, Sint-Denijs-Boekel alwaar de Molenberg op het appel stond. Gezien de dunne bandekens van Johan P. was Rudy zo inschikkelijk om niet langs de kasseien naar boven te rijden. Ik zou daar geen rekening mee gehouden hebben, want dat beetje nadeel dat Johan daar zou van ondervinden is niet in verhouding met de voordelen van de rest van de rit. Ik wil graag ook nog even kwijt dat ik de enige was met mijn zware modderbanden op de fiets en dat mijn weinig (lees: niet) kop trekken hiervan aan de basis lag. Misschien daarom dat ik weinig rekening met de dunne banden van Johan zou gehouden hebben voor de Molenberg ? ;) . De weg richting Sint-Blasius-Boekel ging verder naar Roborst, waar de Paddestraat moest bedwongen worden. Vanaf daar ging de rit af en toe in de mist en kwam er enkele kere ker were aan te pas. Aansluitend reden we over Hundelgem, Elene, Sint-Lievens-Houtem waar er even moest gestopt worden om de oudere garde om 11u30 een middagmaal te laten nuttigen ;) . Eens goed gegeten was Luc onze kopman en hield er een gestaag mooi koplopend tempo op na totdat Johan zijn testosteronmaaltijd van 10 minuten ervoor begon te werken en systematisch Luc uit de wind zette om het tempo de hoogte in te jagen. De niet getrainden moesten bijten. Richting Bavegem, Westrem, Massemen en Wetteren om zo terug langs de langen end in Kalken aan te komen. Eens aangekomen in de Beize werden wij aan een grondige inspectie onderworpen, met als gevolg uitspraken als amai ge hebt precies meer gezweet, uw kop ziet rood, ge ziet eruit zoals wij eruit zien als we met jullie meerijden en nog vele andere bemoedigende woorden. Allé ik wil afsluiten met we hebben er met zn allen van genoten, een mooie 72 km afgelegd, tegen 25km/u gemiddeld, een te hoge hartslag en de opbouw naar een nieuw goed seizoen is gestart
Vandaag zondag 5 februari, het verslag van vorige week moet ik jullie helaas ontzeggen, want ik ben de inhoud van het groepsgebeuren al grotendeels vergeten. Ik kan jullie wel bevestigen dat het een leuke rit was, maar verder geen commentaar. Over vandaag kan ik wel één en ander vertellen. Aankomst op het dorpsplein, mooi op tijd, zijnde 9u01. Wie is er present op het plein: Onze kopmannen, nl. Rudy V., Hans K., Johan P., Johan V., alsook de dames van grote allure (waarmee ik niet wil zeggen dat de andere MM geen grote allure hebben), nl. Nadine (terug met haar kleine fietsje), Sabine, Els en Annemie. In totaal met 9 dus. Nog even wachten op Johan V. die de beautycase van zijn fiets in de auto steekt en met enige pracht zijn carbonnen ros bestijgt. Zowel zijn fiets, als deze van Sabine zijn uitgerust met een koeientong aan het zadel (alias Ass-saver). Volgens Sabine is de laag stof die erop ligt van de 4 maanden dat dit in de garage heeft gelegen alvorens aan het zadel te worden gemonteerd. Allé, nogal goed dat het zo lang heeft geduurd, want anders hadden we al veel vroeger moeten vertrekken in de regen. Nog geen 500 meter ver en we krijgen ons eerste zware gedruppel. Pffffff, ik had beter in mijn warme nest blijven liggen, maar goed, vertrokken is vertrokken. De poep van Johan en Sabine zal wel droger gebleven zijn. We komen op de dijk richting Melle en er komt een pelotonneke andere mountainbikers aansluiten. Eens vriendelijk gedag zeggen en vaststellen dat ze nogal diep moeten gaan hebben om het gaatje dicht te rijden. Ofwel was de overgrote meerderheid astmapatiënt, ofwel nog aan het begin van het seizoen en weinig getraind. Of was er deze ochtend weinig zuurstof in de lucht? Ik denk dat het aan de training lag. Bij het verlaten van de dijk in Wetteren rijden we de onverharde bemodderde dreef in en er werd al een gaatje geslaan met de aansluiters, waarna ze tegen Overschelde terug komen aansluiten om samen de weg over te steken en dan te beslissen om richting Serskamp te rijden ipv met ons nog een stukje mee te gaan richting Melle. Zou dit een reden gehad hebben? Soit, het doet er niet toe want wij moeten rijden voor ons plezier en kunnen moeilijk rekening houden met individuen van buiten de MF. Terug op de dijk in Overschelde. Rudy heeft een nieuw speelgoedje en hij kan ermee filmen. Af en toe werd er een shotje gemaakt. Eens richting Melle, kiezen Hans en Rudy ervoor om wat te versnellen omdat Rudy wil filmen hoe iedereen langs de zijkantaan de brug van Melle naar boven fietst. Annemie en Sabine zijn bang van de camera en kiezen voor een ommetje langs de weg. Of hebben zij gewoon al veel meer getraind en kiezen ze niet voor de shortcuts? De rest rijdt met glans naar boven langs de zijkant. Van Melle gaat het richting Gontrode, Landskouter alwaar we wat veldwegels meepikken. Een beetje vettig en een beetje zoeken, maar wel plezant. Vanaf dan ben ik het spoor wat bijster, maar ik heb wel nog gezien: Oosterzele, waar Sabine kiest om huiswaarts te rijden, en Sint-Lievens-Houtem, waar ik ervoor koos om mijn rit een beetje in te korten en huiswaarts reed. Grappig eraan was dat ik op de kasseibaan voor de splitsing even alle registers opentrok en de haantjes meereden. Uiteraard voorbij de splitsing die zij wel moesten nemen. Ik hoef niet te vertellen wie de haantjes waren, maar wil wel kwijt dat ook Nadine erbij was. Ik had een zondags familiemoment in Sint-Pauwels en verder meerijden zou mij te laat brengen waar ik moest zijn en ook boze blikken kunnen opleveren. Van het moment dat ik mijn makkers heb verlaten, was het precies of de natuur was tegen mij. Wind, weinig lucht, regen, mezelf tegenkomen, Gelukkig kreeg ik 5 kilometer later mijn tweede adem en stond ik netjes op schema in Kalken. ( De A'kes dachten dat Kenneth zo laat nog vertrok om op zijn eentje te fietsen ) Eentje drinken als intermezzo na 55 km in De Beize was niet aan de orde, maar ik was keurig op tijd op mijn zondags adres. En zoals jullie al weten: Familie blij, ikke blij ;).(Aanvulling : De rest van de bende had 68 km op de teller staan )
15 januari 2017. Even buiten kijken en vaststellen dat het lichtjes gesneeuwd heeft. Zoals elke zondagochtend voor de rit, ga ik naar de bakker. Vrijdag de dertiende is nog niet lang voorbij en er is vrees voor het onvermijdelijke. Ik schuif op de ijslaag van mijn achterdeur tot aan de voordeur van de auto, zonder veel erg, ik blijf recht. Mijn besluit staat vast, dat fietstenueke gaat na het bakkersbezoek terug uit en het zal een rustige zondagochtend worden. Op weg naar de bakker kruis ik Jo Roels die alleen een calvarietocht aan het rijden is. Op terugweg van de bakker zie ik toch nog wat beweging op het dorpsplein en ik ga kijken welke zotten het ook zullen wagen. Het is Rudy R., Gert en Mario. Wanneer ik mijn bedoeling van het bezoek op het dorpsplein vertel, nl. komen kijken welke zotten er gaan fietsen, krijg ik steevast het antwoord van Rudy: och het is geen vergelijk met de tettenrit. Allé, de goede voornemens van Nieuwjaar in acht genomen, beslis ik dan toch maar om mij op glad ijs te begeven en mijn tenueke aan te houden. Met het zakje van mijn ontbijtkoeken tussen de tanden, rij ik schoorvoetend tot op het dorpsplein. Ik krijg de kans om mijn koekskes nog snel op te eten en de 3 heren te vergezellen samen met Hans K. en een wijkgenoot waarvan ik de naam al gans de dag probeer te achterhalen en niet kan opkomen (mea culpa). Nvdr. Koen Oosterlinck. Man wat ben ik slecht in namen. Laat hem mij in dit verhaal gewoon de Kris noemen. Ik zie Hans zijn moed al wat diep in zijn schoenen zitten, maar met wat peptalk, sluit hij toch aan. Ik heb hem beloofd dat we samen zullen sterven en terugkomen. Enigszins voorzichtig en bijna in stilstand door de bochten malen we toch een beetje kilometers, tot plots de Kris horizontaal door de bochten probeert te gaan. Even de stand van zaken gecontroleerd en er bleek een ijslaag over de ganse weg te liggen. Dan besluiten we maar om de dijk te verlaten en wat veldwegels op te zoeken. Onderweg een vraag van Mario: vanwaar komt het dat Gert dikke witte strepen op de weg trekt en de rest wat dunnere? Niemand een pasklaar antwoord, maar het vermoeden is dat hij gewoon met platte banden rijdt of gewoon meer PKs op het asfalt door het ijs duwt. Van al dat voorzichtig gedraai en gekeer, beginnen we wat op onze honger te zitten en kiezen ervoor om een beetje te gaan spelen op de konijnenberg in Berlare. Vlot de enigszins steile helling naar beneden waar Rudy de pesters verfoeit die overal takken in de weg leggen op de single tracks. En dan maar ploeteren in het zand, alwaar Hans af en toe de handdoek in de ring gooit en toekijkt hoe wij afzien en de Kris advies geven om alsnog boven te geraken. Een beetje spielerei, maar wel een leuk intermezzo. Na enkele diepe longtesten en temperatuursverhogingen van sommigen, vervolgen we onze weg richting Berlare waar we nog wat spelen in de kuilen aan de sporthal, de gratiebossen en verder naar Zele, alwaar de wegen splitsen. Ikzelf moest naar een nieuwjaarsbrunch en wou absoluut om 11 uur thuis zijn en Hans was blij omtrent onze gemaakte afspraak van bij het begin. Wij dus samen naar Kalken. En het is nog gelukt ook, Nele blij, ikke blij en 1+1 = 3. Mario, Rudy, Gert en de Kris gingen nog over het Heiende en zo terug naar Kalken. Wij hadden een uur en een half gefietst en bij deze gladde, koude dagen was dit bevredigend. Zowel Hans als ik zijn blij dat we gereden hebben. Wat de andere heren betreft, heb ik geen indicatie omtrent hun kilometers, tijd en plaats van aankomst en vreugde omtrent het gereden hebben, maar ik veronderstel dat zij hebben afgesloten in de Beize. Waar al de rest van de modderfokkers hebben gezeten, heb ik geen enkel idee, maar ik kan alleen maar zeggen: de afwezigen hadden weeral eens ongelijk ;) .
Vies winterweer, maar even voor half 9 sta ik al alleen aan de kerrek. Daar draait ook de jonge Verhoeven het kerkplein op, voorzichtigjes, want de gladde dagen houden maar niet op. We wachten tot ook de Grote Leider opdaagt: dat is het geval om8:38. Dat is net op tijd volgens het Hussevelds uur, dat iets achterloopt op het Kalkens uur dat op zijn beurt weer iets achterloopt op (de rest van) de beschaafde wereld. Dus zijn we al met 3. We babbelen en babbelen en tegen negenen draait er een dikke mercedes het plein op, met een modderfokker in. Het was Kevin, ook wel Kenneth genoemd, die eens van bij hem thuis (100 meter verder) per auto kwam kijken of er waren die zo zot waren om met zo een weer te rijden. Ja, zegt Rudy, wie is er hier nu de zot? Nu mag hij eerst nog terug naar huis om zijn velo, in plaats van van de eerste keer met zijn velo te komen. Er passeert nog een fokker en die zwaait. Het blijkt Jo R. te zijn die blijkbaar liever alleen rijdt. Wie we daar ook hebben, is Hans K, die met de beekes ging rijden maar even schrikt als hij al dat talent samen ziet staan. Dan komt ook de metser aangereden, met name Koen O., ZONDER handschoenen. Op wie we dan natuurlijk moeten wachten is Kenneth, die uiteindelijk per fiets en met een zakske boterkoeken af komt gereden. Zo vertrekken we rond kwart na 9, drie kwartier nadat ik was aan gekomen. Maar het stilstaan viel nog goed mee wat de kou betreft. Dat verandert de eerste kilometers van het fietsen. Het is gedurig oppassen zodat ge niet echt warm kunt rijden en de wind voel je nu ook. Koen vertrekt inderdaad zonder handschoenen met zo een vriesweer. Als we op de dijk tegen de Aard zijn, klaagt hij toch van de kou. Hij had de kou toch wat onderschat, zegt hij. Gelukkig ben ik voorzien van een extra paar handschoenen. Ik had die nog niet aangeboden omdat ik dacht dat die mens dat zo gewoon was, maar hij is toch blij als hij mijn handschoenen kan aandoen. Weeral mijn goede daad voor vandaag.
Als bij wonder is er maar één valpartij. Het is Koen, die wegschuift op het asfalt nabij het Riekend Rustpunt. De interpretatie van rustpunt kan nogal verschillen, blijkbaar. Hij komt er van af met de schrik en wat schrammen op de heup. We teisteren nog de Konijnenberg en vooral Gert V. amuseert zich met het op- en afcrossen van het zandbergske. Rudy vindt overal nog berijdbare niet te gladde wegelingskes en rijgt een apart parkoers aan mekaar. Natuurlijk dat het soms eens vettig ligt met al de regen en de sneeuw van de voorbije weken, maar daar zijn we toch modderfokkers voor, hé. Nietwaar Ivan, Stefan, Dirk, Rudy DC, Luc, Danny, .?
Naar de Beize toe krijgen we nog een vlaag sneeuwregen over ons, maar de redding is nabij.
Ook vader Poelman blijkt in zijn eentje te hebben gereden en komt ons vervoegen in de Beize. Er zijn dus zeven zotten (volgens de enen) ofte dapperen (volgens onszelf), die stuk voor stuk blij waren dat ze weer eens dit weer getrotseerd hadden.
De thermometer blijft steken net onder nul en buiten miezert het een beetje. Dat wordt opletten geblazen. Op de kasseitjes van mijn oprit voel ik de wielen al een beetje heen en weer zoeken. Ik ben gewaarschuwd. Als ik passeer aan de Portugiezenstraat komt Rudy voorzichtig uitgedraaid. Ook hij heeft al begrepen dat het niet simpel zal zijn om al zijn Pks op het asfalt over te brengen. Op t gemakske rijden we richting Kalkendorp, af en toe eens testend hoe glad het er bij ligt. Dat testen doe je door eens kort te remmen, en te voelen hoe snel het wiel blokkeert. Dat doe je bij voorkeur met de achterrem, zo niet lig je gegarandeerd voor een close-up tegen het asfalt. Al bij al valt het nogal mee tot we het kerkplein opdraaien. Daar liggen de kasseien te blinken gelijk ne spiegel, en verder rijden is onmogelijk. Wie er ook staat te blinken is Jan W. Het is al minstens enkele maanden geleden dat hij er nog eens bij was, maar nu er op den blog opgeroepen is voor nen tettenrit, tekent hij present. Ook Karel V is er nog eens bij, net als Dirk DB en Geert S. Even later komt ook Mario aangestrompeld, fiets naast zich aan de hand. Hij heeft blijkbaar al een duikske gezet. Misschien met de voorrem getest? Als Danny F, Stefaan I en Luc K ook nog komen aangereden, aangegleden, zijn we compleet. Klaar voor de traditionele eindejaarsrit via de scheldedijk richting binnenstad Gent. De meningen zijn echter verdeeld wegens te gevaarlijk op de gladde wegen. We houden spoedoverleg in cafe Groene Meersen in de Uitbergsestraat, en besluiten na enkele koffietjes,( enkelen hebben zich al wat moed toegediend door middel van een druppelke ) toch maar niet naar Gent te rijden maar een plaatselijk ritje uit te stippelen, voornamelijk in het veld waar het minder glad ligt. Geert S en Dirk DB laten zich nog overhalen en fietsen toch mee. Mario zegt al voldaan te zijn met 1 keer te vallen en haakt af, net als Karel, die er al eerder de brui aan gegeven had. We duiken meteen de Kalkense Meersen in, en de theorie lijkt te kloppen. De veldwegels liggen er goed berijdbaar bij, en de tussenstukken op de weg worden behoedzaam be(t)reden. De testresultaten van de wegentesten worden mondeling medegedeeld. Hier ist goe, hier ook en hier ook, tot plots Jan in volle paniek HIER NIE, HIER NIE, . Maar te laat, hij schuift al over de ijsplek. Rudy kan nog net zijn landingsgestel uitklappen, glijd verder tot net tegen Jan, maar blijft overeind. De schade wordt opgemeten en valt goed mee, enkel zijn stuur staat een beetje scheef. En wij die dachten Jan de technische specialist stuurmanskunstenaar was, blijkt het zijn valtechniek te zijn die op punt staat. We vervolgen onze rit en Rudy neemt ons nog een mee naar zijn nieuwe speeltuin richting Dendermonde. En het mag gezegd worden, da ritje begint stilaan op punt te staan want deze keer moeten we geen een keer omkeren. De nieuwe stukskes sluiten perfect aan en brengen ons naadloos terug richting Kalken, waar we zonder verdere accidenten, kou maar tevreden ons ritje afronden. Een apres bike in de Beize kunnen we op onze buik schrijven, wegens niet open op zaterdagmiddag. Gelukkig had Rudy een uitnodiging ontvangen van Drankenhandel Vandenberghe, waar Tom en Christel ons trakteerden op een natje en een droogje ( lees Trappist en Hot-Dogs ).
😂
