Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
16-11-2010
Hallo allemaal.
Het spijt me maar ik kan de laatste dagen echt niets bedenken waarover ik zou kunnen schrijven. Momenteel zitten we in een vast ritme : vroeg opstaan, met Alfaz (de hond van Luc en Sonia) wandelen, van 9 tot 12u receptie openhouden, eten, met Alfaz wandelen, in het zonnetje zitten, terug de receptie bemannen, eten, dvd'tje kijken, met Alfaz wandelen, slapen. Deze vaste rituelen zullen nog duren tot volgende week maandag, daarna zullen we weer meer tijd hebben om een beetje rond te fietsen, op restaurant te gaan enz. Intussen kunnen we alleen maar hopen dat niemand van onze lezers schade heeft opgelopen ten gevolge van de overvloedige regen.
13-11-2010
Vlaamse dag.
Vandaag werd in Benidorm voor de tweede keer een Vlaamse dag georganiseerd. Via de organisatie Vlamingen in de wereld hadden we vrijkaarten gekregen maar het was voor ons onmogelijk om zelf te gaan. Luc en Sonia, de uitbaters van de parking, zijn momenteel op familiebezoek in België en dan moeten wij de boel een beetje in de gaten houden. We hebben onze kaarten weggegeven aan Eddy en Martine, die hier ook vaste klanten zijn. Zij zijn een kijkje gaan nemen in hotel Villaitana waar alles plaatsvond. Er waren voordrachten over allerlei onderwerpen zoals fiscale verplichtingen, erfenissen en wonen in Spanje. Ook de schrijver/kunstkenner/oplichter (schrappen wat niet past) Stan Lauryssens was van de partij. Uiteraard waren er ook verschillende infostands van Vlaamse bedrijven en kon er tegen lage prijzen o.a. Duvel en jenever gedronken worden. Eddy en Martine waren vooral onder de indruk van het hotelcomplex. Ze hebben ons enkele foto's laten zien en het ziet er inderdaad prachtig uit.
12-11-2010
We willen de thuisblijvers niet jaloers maken.
Vandaag was het echt heel mooi weer, geen zuchtje wind en een stralende zon met een temperatuur van 23 graden in de schaduw. En dat terwijl we horen dat het in België en Nederland erg slecht weer is, inclusief wateroverlast en stormschade. Ons hoor je niet klagen ! Intussen staat de camperparking voor de eerste keer dit seizoen helemaal vol en hebben we het sinds de paasvakantie opgeborgen bordje met "completo" erop weer moeten bovenhalen. Gelukkig hebben we er maar eentje moeten wegsturen omdat er geen plaats meer was, maar ik vrees dat het de volgende dagen en weken misschien weer problematisch kan worden. Iemand heeft me vandaag een link gestuurd met een uiterst verslavend spelletje : echt iets voor de regenachtige dagen in de Benelux :
De feesten van Alfaz zijn deze avond afgesloten met een spetterend vuurwerk. Morgen krijgen we één dag rust en vrijdag beginnen de feesten van Benidorm, naargelang de wind mogen we ook daar af en toe van meegenieten.
09-11-2010
Bij Leentje.
Uiteraard hebben we de winkelstraten van Benidorm met een bezoekje vereerd maar eigenlijk waren we op zoek naar Leentje. Bij Leentje is de naam van een kleine bar niet ver van het strand en wordt sinds enkele maanden uitgebaat door Frank en Tina (én ook een beetje door hun dochtertje Leentje). Na een valse start met een andere bar in het voorjaar lijkt het deze keer wel te lukken. Als je dus dorst hebt, vanaf nu één adres : Bij Leentje, La Gavina 22 ! Even situeren : begeef je naar de Burger King op de wandeldijk en ga met je rug naar de zee staan. Wandel dan enkele tientallen meters naar links (richting oude centrum) tot je tussen de kledingwinkel "Modas-M47" en ijssalon "Sirvent" een klein straatje kan inslaan. In dat straatje moet je zijn, naast British Bar the Keyhole.
Mijn eerste keer ...
op vakantie in Benidorm moet nu toch al zo'n 45 jaar geleden zijn. Toen was het tijdens de "grote vakantie" met ma en pa, zo ging dat in die tijd. Nu hangen jongeren die amper zindelijk zijn al rond op allerhande rockfestivals gedurende de zomermaanden. Benidorm was voor mij toen één van de vele bestemmingen waar je als kind of puber nieuwe vriendjes kon maken, waar je heerlijk op het strand kon spelen en waar het altijd mooi weer was. Dat Benidorm zich pas later zou ontwikkelen tot het "Manhattan van de Costa Blanca", met afzichtelijke hoogbouw en dronken Britse toeristen, kon ik toen nog niet vermoeden. Ik lag er ook helemaal niet wakker van, want een jaar later gingen we naar Italië, of Oostenrijk, of ... ik zou het echt niet meer weten. Wat ik wel weet is dat Benidorm gedurende vele jaren geen prominente plaats meer innam in mijn leven. Mijn ouders kwamen elk jaar wel een keertje naar hier afgezakt, en toen ze beiden met pensioen gingen werden de verblijven altijd langer en langer. De laatste jaren waren ze meer in Benidorm dan in Antwerpen en kon ik niet anders meer dan ze toch een keertje bezoeken tijdens de wintermaanden. Je moet weten dat vrienden en collega's zeer verrast waren toen ze hoorden dat ik voor een weekje naar hét bejaardenoord bij uitstek vertrok, onze "normale" vakanties gingen immers steevast oostwaarts. Het oosten mag je zeer ruim interpreteren want dat begon in Duitsland en liep verder tot Turkije, Maleisië en Indonesië. Dat ene bezoekje is mij toen goed bevallen en het werd snel een vast ritueel om tijdens de koude wintermaanden ma en pa te bezoeken. Soms kwam ik helemaal alleen, soms met familie, soms met Nancy erbij en gaandeweg begon ik mij hier thuis te voelen. Want alles wat je over Benidorm hoort vertellen is absoluut waar, maar er is nog veel meer : de hele omgeving lééft altijd, het leven is er goedkoop en als je twee kilometer het binnenland intrekt ben je commerciële costa-sfeer snel vergeten. Intussen geven we de voorkeur aan Alfaz/Albir, een stuk rustiger en met de grote broer toch altijd in de buurt voor de momenten dat je net iets meer wil. En vandaag wilden we net iets meer : het zonnetje liet het afweten en we zijn dan met bus nr 10 naar Benidorm gereden. Regelmatig vielen er enkele regendruppels en de wilde zee had er voor gezorgd dat het strand bijna was opgeslokt door de golven.
07-11-2010
En de dag werd afgesloten ...
met een kleurige optocht door de straten van Alfaz del Pi. Als je op onderstaande link klikt, krijg je ook nog een filmpje te zien.
In de voormiddag was er een optocht van de plaatselijke Harley Davidson fanaten.
06-11-2010
Oldtimers.
We zitten momenteel midden in de Fiestas van Alfaz del Pi. Het gevolg daarvan is dat de omgeving regelmatig wordt opgeschrikt door knallend vuurwerk, ook overdag. Morgen is er de grote optocht van alle dorpsverenigingen (de peñas) maar er is elke dag wel iets te doen. Vanmiddag was er onder een stralende zon een optocht van oude auto's en motorfietsen.
04-11-2010
Nog even een beetje droevig nieuws.
Een uurtje geleden hebben we een mailtje gekregen van onze vrienden Patricio en Vicky (de ex-eigenaars van Camper Park) om te melden dat ze Hooch - hun Bordeaux dog - hebben laten inslapen. Hooch was een zeer lieve hond en we hopen dat hij zich bij Fakie een beetje thuis zal voelen.
Nancy blijft volharden.
Familieleden en goede vrienden weten het allicht : als Nancy iets koopt, moet het achteraf meestal gewisseld worden omdat het te groot, te klein, te groen of niet rood genoeg is. Vanmorgen had ze enkele t-shirts gekocht en na de middag is ze die al terug gaan wisselen. Tijdens dezelfde wandeling passeerden we een leder- en handtassenwinkel en ze zag een portefeuille liggen die haar wel beviel. We stonden amper terug op straat en ze keerde al op haar passen terug om de portefeuille te wisselen voor een ander model. Ik weet zoiets intussen al op voorhand en vraag dan ook altijd of ze wel zeker is van haar keuze. Wat haar reactie ook is, één ding is zeker : dezelfde dag staan we opnieuw in dezelfde winkel. Iedereen heeft recht op een hobby, zeg ik altijd. Voor de rest heb ik geen klagen, Nancy is de liefste echtgenote van de hele wereld.
03-11-2010
Soms verlang ik naar slecht weer.
Klinkt misschien raar, maar ik zal jullie direct uitleggen waarom. Hier een eindje verder staan Noren en met dit mooie weer zitten die - zoals de meesten - buiten van het zonnetje te genieten. Volgens hen hoort daar muziek bij, maar dan wel zo hard dat de hele omgeving mag meegenieten. Ik zeg daar zelf niets van, omdat ik vind dat mensen zelf hun grenzen moeten kennen en zich niet moeten schikken naar mijn voorkeuren - er zijn al regeltjes genoeg in onze maatschappij. Maar binnenin borrelt het dan wel en als dat blijft duren, zal er binnenkort misschien wel ambras van komen. Daarom hoop ik op een dagje regen zodat ik, letterlijk en figuurlijk, kan afkoelen en tenminste een dag gespaard blijf van muziek waar ik niet om gevraagd heb. Alle mensen die dus ooit in onze buurt komen staan, zijn gewaarschuwd : ik zie er verdraagzaam uit maar ik ben het niet !
Eigenlijk hebben we plannen om volgende zomer een grote rondreis door Scandinavië (en daar hoort Noorwegen natuurlijk ook bij) te maken maar ik begin al te twijfelen. De Noren die we hier ontmoeten, zijn allemaal eerder stugge mensen waarmee je moeilijk contact kan leggen en die zelfs na een uitnodiging nooit deelnemen aan feestjes. Ze blijven samenklitten met hun landgenoten, zo gaat het ook in het dorp. Er leeft daar een vrij grote Noorse gemeenschap die helemaal terugvalt op zijn eigen voorzieningen (bakker, boekenwinkel, rusthuizen enz) en zich slechts zeer beperkt integreert. Overigens wil ik zeker niet veralgemenen, we hebben hier de voorbije jaren al zeer toffe Noren, Zweden en Denen leren kennen.
02-11-2010
Zomer in november.
Het was vandaag echt warm, bijna te warm om ononderbroken in de zon te zitten. We zijn in de voormiddag naar de markt in Altea gefietst en voor de rest hebben we, net zoals de voorbije dagen, weinig andere dingen beleefd. Net zoals de voorbije jaren zullen er op onze blog tijdens onze vijf maanden in Alfaz del Pi niet alle dagen nieuwe berichten geplaatst worden. Als je hier al zo dikwijls geweest bent, kan je na een tijdje niet veel meer verzinnen om de lezers te entertainen. Uiteraard gaan we elke dag wandelen of fietsen, een terrasje meepikken, op restaurant enz. Wat dit jaar wel anders is dan de vorige jaren : elke dag wordt hier een borrel gedronken om het afscheid te "vieren" van iemand die 's anderendaags vertrekt. De volgende dag blijkt dan meestal dat ze toch nog een beetje langer blijven staan, uiteraard kan dit dan als excuus dienen om weer een afscheidborrel achterover te slaan.
31-10-2010
Nog even over gisteren.
Ook raar : in het hele stadion is niets te krijgen om te eten, terwijl in België de hotdogs, braadworsten en hamburgers met massa's verkocht worden. Vele Spanjaarden hebben dan ook hun boterhammetjes bij die ze tijdens de rust verorberen (ook ongeveer hun normale etensuur), na de wedstrijd lijken de tribunes echt op een mesthoop.
En ook nog vergeten te vertellen : gisteren waren we een klein fietstochtje gaan maken om te kijken of er in de buurt veel veranderd was tijdens onze afwezigheid. Onderweg kwamen we oude bekenden tegen (Piet en Joke) die naar ons op weg waren omdat ze gehoord hadden dat we aangekomen waren in Alfaz. Uiteraard zijn we op een terrasje neergestreken en natuurlijk was dat op het terras van de Universal Lounge Bar, waar we ook dit jaar vaste gasten zullen zijn.
Het is bijna middernacht en ik ben net terug uit Alicante waar ik samen met Luc ben gaan kijken naar de wedstrijd Hércules Alicante tegen Real Madrid. Voor de mensen die het niet weten, ik ben altijd hevig supporter geweest van RAFC (Antwerp) maar als je bijna nooit meer in België bent, verwatert dat natuurlijk. Hércules heb ik de laatste jaren ook al een beetje gevolgd omdat het een ploeg is die net zoals Antwerp er al jaren van droomde om terug op het hoogste niveau te mogen meespelen. Bij Antwerp lukt dat voorlopig nog altijd niet, bij de ploeg uit Alicante is het vorig seizoen wel gelukt. Ze zijn toen tweede geëindigd en gepromoveerd naar la Primera Division en vanaf dit seizoen kan Hércules volledig op mijn morele steun rekenen in de Spaanse voetbalcompetitie. Vanavond zijn we dus gaan kijken naar een mooie affiche. Na drie minuten kwam Alicante al op voorsprong en pas in de tweede helft kon Real gelijkmaken om daarna nog met 1-3 te winnen. Van een team dat bijna alleen uit spelers van wereldklasse bestaat, hadden we beter verwacht. Alicante werd absoluut niet van het veld gespeeld en was bij momenten zelfs de betere ploeg. Wat vooral opviel voor, tijdens en na de wedstrijd was de rust die heerste - ik had veel meer lawaai verwacht maar eigenlijk werd er niet veel gezongen of geroepen. Ik werd zelfs af en toe raar bekeken omdat ik zo hard riep, waarschijnlijk omdat ik alles in "plat aantwaarps" deed. De meest gebruikte woorden bij de andere supporters waren absoluut puta en coño (zoek zelf de vertaling maar op) en Ronaldo is duidelijk niet geliefd in dit deel van Spanje.
29-10-2010
Wat een verwelkoming.
Deze ochtend nog een rustig een douche genomen, water geloosd en dan doorgereden richting eindbestemming. Nog even gestopt aan de supermarkt en dan de laatste helling naar het camperpark. We hadden onderweg al een beetje gegokt hoe veel bekenden er zouden staan. Van een aantal wisten we al zeker dat ze stonden maar het waren er veel meer dan we hadden verwacht. We stonden amper vijf minuten op onze plek en van overal kwamen mensen ons verwelkomen : Noren, Duitsers, Zwitsers, Belgen en Nederlanders. We hebben het vorig jaar waarschijnlijk ook al geschreven maar we herhalen het graag : dit is toch altijd een beetje thuiskomen. Eergisteren hebben we blijkbaar een eetfestijn gemist in de Extra Wok, en de mensen hebben ons gevraagd om enkele foto's op onze fotosite te zetten, wat we dadelijk gedaan hebben. Ook vanavond werd er al meteen een borrel (en meer) op tafel getoverd om afscheid te nemen van enkele mensen die morgen vertrekken maar als we de verhaaltjes mogen geloven zijn ze al ongeveer een week aan het vertrekken ...
28-10-2010
Marina d'Or by night ...
Gisterenavond zijn we nog even naar het centrum van Marina d'Or gefietst. We hadden overdag de vele verlichtingen al opgemerkt en we wilden weten of die 's avonds allemaal zouden branden. Ja dus, ik denk dat Las Vegas er ongeveer hetzelfde moet uitzien.
Intussen hebben we onze laatste tussenstop gemaakt en staan voor één nachtje op Eurocamping in Oliva. Enkele jaren geleden hebben we hier ook een tussenstop gemaakt en de camping is ons toen goed bevallen. Nu we met een iets grotere auto onderweg zijn valt het ons op dat niet alle plaatsen even vlot bereikbaar zijn. We hebben een wandeling langs het strand gemaakt, een beetje gelezen en dan de auto nog even een snelle poetsbeurt gegeven zodat we morgen met een propere motorhome het camperpark in Alfaz del Pi kunnen oprijden.
27-10-2010
Op bezoek in BenicassÃm.
Vanmorgen een flinke wandeling gemaakt richting Torre de la Sal, en net als gisteren waren we ook nu aangenaam verrast. Eerst wandel je nog langs enkele campings, maar als je verder gaat kom je in een moerassig natuurgebied terecht. Eentje waar je verwacht watervogels te zien, maar waarschijnlijk waren die vandaag elders uitgenodigd. Ook zonder vogels blijft het er mooi wandelen, op veel plaatsen zijn verhoogde houten wandelpaden aangelegd zodat je toch met droge voeten weer thuis geraakt. Onderweg krijg je zelfs een lesje geschiedenis dankzij een aantal panelen die o.a. de reconquista uit de doeken doen.
In de namiddag zijn we langs de voormalige spoorbedding naar Benicassím gefietst, heen en terug een tochtje van 30 km. We hadden op camperforum.nl gelezen dat een Nederlands echtpaar dat we enkele jaren geleden hebben leren kennen daar op camping Bonterra verbleven en die wilden we wel eens een keertje terugzien - en dat is ook gelukt. Hun hondje is inmiddels ook ruim 15 jaar oud en ze beseffen ook wel dat het einde misschien stilaan in zicht komt. Voorlopig kan hij nog dagelijks zijn wandelingetje afwerken en dat was bij Fakie niet meer mogelijk.
Na ons uitstapje vond Nancy het nodig om onderuit te gaan in de douche. Voor iedereen die het niet weet : Nancy is een echte specialiste in blauwe plekken en builen, er gaat geen dag voorbij zonder ergens tegenaan te lopen of haar hoofd te stoten tegen een kast. Het verhaaltje van vandaag : het water in de douche werd plotseling veel te warm en ze kwam onder de waterstraal uit. Daarbij gleed ze uit, viel tegen de deur van de douche die uit het slot sprong. Door geen enkele hindernis meer tegengehouden, lag ze op haar rug in het midden van het sanitair gebouw op de rubberen matten. Gelukkig weer niets gebroken of gekneusd maar ooit zal ze toch een keer prijs hebben. Terwijl ik dit schrijf laat ze weer een kookpot vallen, maar daar schrik al lang niet meer van.
Het was vandaag echt warm, bijna te warm om ononderbroken in de zon te zitten. We zijn in de voormiddag naar de markt in Altea gefietst en voor de rest hebben we, net zoals de voorbije dagen, weinig andere dingen beleefd. Net zoals de voorbije jaren zullen er op onze blog tijdens onze vijf maanden in Alfaz del Pi niet alle dagen nieuwe berichten geplaatst worden. Als je hier al zo dikwijls geweest bent, kan je na een tijdje niet veel meer verzinnen om de lezers te entertainen. Uiteraard gaan we elke dag wandelen of fietsen, een terrasje meepikken, op restaurant enz. Wat dit jaar wel anders is dan de vorige jaren : elke dag wordt hier een borrel gedronken om het afscheid te "vieren" van iemand die 's anderendaags vertrekt. De volgende dag blijkt dan meestal dat ze toch nog een beetje langer blijven staan, uiteraard kan dit dan als excuus dienen om weer een afscheidborrel achterover te slaan.
