Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
07-11-2010
Het begon met broem broem ...
In de voormiddag was er een optocht van de plaatselijke Harley Davidson fanaten.
06-11-2010
Oldtimers.
We zitten momenteel midden in de Fiestas van Alfaz del Pi. Het gevolg daarvan is dat de omgeving regelmatig wordt opgeschrikt door knallend vuurwerk, ook overdag. Morgen is er de grote optocht van alle dorpsverenigingen (de peñas) maar er is elke dag wel iets te doen. Vanmiddag was er onder een stralende zon een optocht van oude auto's en motorfietsen.
04-11-2010
Nog even een beetje droevig nieuws.
Een uurtje geleden hebben we een mailtje gekregen van onze vrienden Patricio en Vicky (de ex-eigenaars van Camper Park) om te melden dat ze Hooch - hun Bordeaux dog - hebben laten inslapen. Hooch was een zeer lieve hond en we hopen dat hij zich bij Fakie een beetje thuis zal voelen.
Nancy blijft volharden.
Familieleden en goede vrienden weten het allicht : als Nancy iets koopt, moet het achteraf meestal gewisseld worden omdat het te groot, te klein, te groen of niet rood genoeg is. Vanmorgen had ze enkele t-shirts gekocht en na de middag is ze die al terug gaan wisselen. Tijdens dezelfde wandeling passeerden we een leder- en handtassenwinkel en ze zag een portefeuille liggen die haar wel beviel. We stonden amper terug op straat en ze keerde al op haar passen terug om de portefeuille te wisselen voor een ander model. Ik weet zoiets intussen al op voorhand en vraag dan ook altijd of ze wel zeker is van haar keuze. Wat haar reactie ook is, één ding is zeker : dezelfde dag staan we opnieuw in dezelfde winkel. Iedereen heeft recht op een hobby, zeg ik altijd. Voor de rest heb ik geen klagen, Nancy is de liefste echtgenote van de hele wereld.
03-11-2010
Soms verlang ik naar slecht weer.
Klinkt misschien raar, maar ik zal jullie direct uitleggen waarom. Hier een eindje verder staan Noren en met dit mooie weer zitten die - zoals de meesten - buiten van het zonnetje te genieten. Volgens hen hoort daar muziek bij, maar dan wel zo hard dat de hele omgeving mag meegenieten. Ik zeg daar zelf niets van, omdat ik vind dat mensen zelf hun grenzen moeten kennen en zich niet moeten schikken naar mijn voorkeuren - er zijn al regeltjes genoeg in onze maatschappij. Maar binnenin borrelt het dan wel en als dat blijft duren, zal er binnenkort misschien wel ambras van komen. Daarom hoop ik op een dagje regen zodat ik, letterlijk en figuurlijk, kan afkoelen en tenminste een dag gespaard blijf van muziek waar ik niet om gevraagd heb. Alle mensen die dus ooit in onze buurt komen staan, zijn gewaarschuwd : ik zie er verdraagzaam uit maar ik ben het niet !
Eigenlijk hebben we plannen om volgende zomer een grote rondreis door Scandinavië (en daar hoort Noorwegen natuurlijk ook bij) te maken maar ik begin al te twijfelen. De Noren die we hier ontmoeten, zijn allemaal eerder stugge mensen waarmee je moeilijk contact kan leggen en die zelfs na een uitnodiging nooit deelnemen aan feestjes. Ze blijven samenklitten met hun landgenoten, zo gaat het ook in het dorp. Er leeft daar een vrij grote Noorse gemeenschap die helemaal terugvalt op zijn eigen voorzieningen (bakker, boekenwinkel, rusthuizen enz) en zich slechts zeer beperkt integreert. Overigens wil ik zeker niet veralgemenen, we hebben hier de voorbije jaren al zeer toffe Noren, Zweden en Denen leren kennen.
02-11-2010
Zomer in november.
Het was vandaag echt warm, bijna te warm om ononderbroken in de zon te zitten. We zijn in de voormiddag naar de markt in Altea gefietst en voor de rest hebben we, net zoals de voorbije dagen, weinig andere dingen beleefd. Net zoals de voorbije jaren zullen er op onze blog tijdens onze vijf maanden in Alfaz del Pi niet alle dagen nieuwe berichten geplaatst worden. Als je hier al zo dikwijls geweest bent, kan je na een tijdje niet veel meer verzinnen om de lezers te entertainen. Uiteraard gaan we elke dag wandelen of fietsen, een terrasje meepikken, op restaurant enz. Wat dit jaar wel anders is dan de vorige jaren : elke dag wordt hier een borrel gedronken om het afscheid te "vieren" van iemand die 's anderendaags vertrekt. De volgende dag blijkt dan meestal dat ze toch nog een beetje langer blijven staan, uiteraard kan dit dan als excuus dienen om weer een afscheidborrel achterover te slaan.
31-10-2010
Nog even over gisteren.
Ook raar : in het hele stadion is niets te krijgen om te eten, terwijl in België de hotdogs, braadworsten en hamburgers met massa's verkocht worden. Vele Spanjaarden hebben dan ook hun boterhammetjes bij die ze tijdens de rust verorberen (ook ongeveer hun normale etensuur), na de wedstrijd lijken de tribunes echt op een mesthoop.
En ook nog vergeten te vertellen : gisteren waren we een klein fietstochtje gaan maken om te kijken of er in de buurt veel veranderd was tijdens onze afwezigheid. Onderweg kwamen we oude bekenden tegen (Piet en Joke) die naar ons op weg waren omdat ze gehoord hadden dat we aangekomen waren in Alfaz. Uiteraard zijn we op een terrasje neergestreken en natuurlijk was dat op het terras van de Universal Lounge Bar, waar we ook dit jaar vaste gasten zullen zijn.
Het is bijna middernacht en ik ben net terug uit Alicante waar ik samen met Luc ben gaan kijken naar de wedstrijd Hércules Alicante tegen Real Madrid. Voor de mensen die het niet weten, ik ben altijd hevig supporter geweest van RAFC (Antwerp) maar als je bijna nooit meer in België bent, verwatert dat natuurlijk. Hércules heb ik de laatste jaren ook al een beetje gevolgd omdat het een ploeg is die net zoals Antwerp er al jaren van droomde om terug op het hoogste niveau te mogen meespelen. Bij Antwerp lukt dat voorlopig nog altijd niet, bij de ploeg uit Alicante is het vorig seizoen wel gelukt. Ze zijn toen tweede geëindigd en gepromoveerd naar la Primera Division en vanaf dit seizoen kan Hércules volledig op mijn morele steun rekenen in de Spaanse voetbalcompetitie. Vanavond zijn we dus gaan kijken naar een mooie affiche. Na drie minuten kwam Alicante al op voorsprong en pas in de tweede helft kon Real gelijkmaken om daarna nog met 1-3 te winnen. Van een team dat bijna alleen uit spelers van wereldklasse bestaat, hadden we beter verwacht. Alicante werd absoluut niet van het veld gespeeld en was bij momenten zelfs de betere ploeg. Wat vooral opviel voor, tijdens en na de wedstrijd was de rust die heerste - ik had veel meer lawaai verwacht maar eigenlijk werd er niet veel gezongen of geroepen. Ik werd zelfs af en toe raar bekeken omdat ik zo hard riep, waarschijnlijk omdat ik alles in "plat aantwaarps" deed. De meest gebruikte woorden bij de andere supporters waren absoluut puta en coño (zoek zelf de vertaling maar op) en Ronaldo is duidelijk niet geliefd in dit deel van Spanje.
29-10-2010
Wat een verwelkoming.
Deze ochtend nog een rustig een douche genomen, water geloosd en dan doorgereden richting eindbestemming. Nog even gestopt aan de supermarkt en dan de laatste helling naar het camperpark. We hadden onderweg al een beetje gegokt hoe veel bekenden er zouden staan. Van een aantal wisten we al zeker dat ze stonden maar het waren er veel meer dan we hadden verwacht. We stonden amper vijf minuten op onze plek en van overal kwamen mensen ons verwelkomen : Noren, Duitsers, Zwitsers, Belgen en Nederlanders. We hebben het vorig jaar waarschijnlijk ook al geschreven maar we herhalen het graag : dit is toch altijd een beetje thuiskomen. Eergisteren hebben we blijkbaar een eetfestijn gemist in de Extra Wok, en de mensen hebben ons gevraagd om enkele foto's op onze fotosite te zetten, wat we dadelijk gedaan hebben. Ook vanavond werd er al meteen een borrel (en meer) op tafel getoverd om afscheid te nemen van enkele mensen die morgen vertrekken maar als we de verhaaltjes mogen geloven zijn ze al ongeveer een week aan het vertrekken ...
28-10-2010
Marina d'Or by night ...
Gisterenavond zijn we nog even naar het centrum van Marina d'Or gefietst. We hadden overdag de vele verlichtingen al opgemerkt en we wilden weten of die 's avonds allemaal zouden branden. Ja dus, ik denk dat Las Vegas er ongeveer hetzelfde moet uitzien.
Intussen hebben we onze laatste tussenstop gemaakt en staan voor één nachtje op Eurocamping in Oliva. Enkele jaren geleden hebben we hier ook een tussenstop gemaakt en de camping is ons toen goed bevallen. Nu we met een iets grotere auto onderweg zijn valt het ons op dat niet alle plaatsen even vlot bereikbaar zijn. We hebben een wandeling langs het strand gemaakt, een beetje gelezen en dan de auto nog even een snelle poetsbeurt gegeven zodat we morgen met een propere motorhome het camperpark in Alfaz del Pi kunnen oprijden.
27-10-2010
Op bezoek in BenicassÃm.
Vanmorgen een flinke wandeling gemaakt richting Torre de la Sal, en net als gisteren waren we ook nu aangenaam verrast. Eerst wandel je nog langs enkele campings, maar als je verder gaat kom je in een moerassig natuurgebied terecht. Eentje waar je verwacht watervogels te zien, maar waarschijnlijk waren die vandaag elders uitgenodigd. Ook zonder vogels blijft het er mooi wandelen, op veel plaatsen zijn verhoogde houten wandelpaden aangelegd zodat je toch met droge voeten weer thuis geraakt. Onderweg krijg je zelfs een lesje geschiedenis dankzij een aantal panelen die o.a. de reconquista uit de doeken doen.
In de namiddag zijn we langs de voormalige spoorbedding naar Benicassím gefietst, heen en terug een tochtje van 30 km. We hadden op camperforum.nl gelezen dat een Nederlands echtpaar dat we enkele jaren geleden hebben leren kennen daar op camping Bonterra verbleven en die wilden we wel eens een keertje terugzien - en dat is ook gelukt. Hun hondje is inmiddels ook ruim 15 jaar oud en ze beseffen ook wel dat het einde misschien stilaan in zicht komt. Voorlopig kan hij nog dagelijks zijn wandelingetje afwerken en dat was bij Fakie niet meer mogelijk.
Na ons uitstapje vond Nancy het nodig om onderuit te gaan in de douche. Voor iedereen die het niet weet : Nancy is een echte specialiste in blauwe plekken en builen, er gaat geen dag voorbij zonder ergens tegenaan te lopen of haar hoofd te stoten tegen een kast. Het verhaaltje van vandaag : het water in de douche werd plotseling veel te warm en ze kwam onder de waterstraal uit. Daarbij gleed ze uit, viel tegen de deur van de douche die uit het slot sprong. Door geen enkele hindernis meer tegengehouden, lag ze op haar rug in het midden van het sanitair gebouw op de rubberen matten. Gelukkig weer niets gebroken of gekneusd maar ooit zal ze toch een keer prijs hebben. Terwijl ik dit schrijf laat ze weer een kookpot vallen, maar daar schrik al lang niet meer van.
26-10-2010
Het is echt mooi in Oropesa.
Wat een wind onderweg vandaag ! Zelfs de Spaanse vrachtwagenchauffeurs bleven braaf aan 50 km/u achter ons rijden op een weg waar je honderd mag rijden, en dat wil wat zeggen. Je moest constant tegensturen en dan nog werd je soms onverwacht bijna van de weg geblazen. Echt niet aangenaam om te rijden, gelukkig verdween de wind na een uurtje en konden we veilig in Oropesa del Mar geraken. Camping Didota is vlak aan zee gelegen in een buurt met meerdere campings. Zoals altijd gingen we na het installeren van onze Rimor de buurt een beetje verkennen. We hadden gedacht dat dit een korte wandeling langs de zee zou worden maar het werd meer dan dat : het leek wel een déjà-vu ! Waren we verloren gelopen en opnieuw in Park Güell beland ? Varianten op de slingerende mozaïekbanken tot zover het oog reikt, maar dan zonder de massa's toeristen. Akkoord, dit is plagiaat maar dan wel van de bovenste plank. De gemeentediensten van Oropesa hebben van de wijk Marina d'Or een absoluut te bezoeken plek gemaakt. In het begin van onze verkenningstocht was alles nog een beetje een bouwwerf en was er enkel langs het keienstrand gras gezaaid. Dat pas ontsproten gras veranderde gaandeweg in een oase met allerlei aanplantingen, wandelpaden, vijvers, bruggetjes e.d. Alleen de kitscherige muziek was er een beetje te veel aan. De man/vrouw die dit allemaal uit zijn/haar hoge hoed getoverd, heeft in ieder geval een duidelijk andere visie op een vakantieoord dan de doorsnee projectontwikkelaar. Echt alles is versierd met mozaïektegeltjes : de randen van de voetpaden, het benzinestation, de parkeervakken ... Je kan dit natuurlijk ook als megalomane waanzin bekijken van iemand die zijn droom probeert te verwezenlijken met het geld van anderen. De vele appartementsgebouwen staan allemaal leeg en volgens een gesprekje met de receptioniste van de camping is tijdens het hoogseizoen de situatie niet veel beter.
Weer op stap.
We laten vandaag camping La Torre del Sol achter ons en rijden naar Oropesa del Mar. De zwerfkatten hebben hier nog iets te eten gekregen, de volgende maanden zullen ze het moeilijk krijgen als de camping helemaal uitgestorven is.
25-10-2010
Sorry.
Ik zal onze lezers nooit meer ramptoeristen noemen. Ik zal onze lezers nooit meer ramptoeristen noemen. Ik zal onze lezers nooit meer ramptoeristen noemen. Ik zal ...
Het mysterie van het opvallend grote aantal bezoekers van de voorbije dagen is opgelost. Blijkbaar waren wij op enkele forums door een aantal oude bekenden zo een beetje als vermist opgegeven. De ongeruste zielen werden naar onze blog doorverwezen om het bewijs te leveren dat wij nog steeds helemaal bij de levenden behoren. Dus : bedankt Bernard, Alex, Patrick, Clement en alle anderen om ons zo veel extra lezers te bezorgen. En nu maar hopen dat ze allemaal blijven lezen ! Voor de rest weinig te melden, vandaag alweer een heel zonnige dag maar wel met een frisse wind. Gelukkig heb je daar geen last van in de grote jacuzzi van de camping.
24-10-2010
? ? ?
Het bezoekersaantal van onze blog is sinds gisteren (en vooral vandaag) pijlsnel gestegen : mogen we hieruit concluderen dat ook in de virtuele wereld ramptoeristen aanwezig zijn ? Mensen die vandaag op zoek zijn naar overvallen, gebroken benen of overstromingen moeten we teleurstellen : het was vandaag veel te mooi weer om in zeven sloten tegelijk te lopen. We willen jullie wel allemaal bedanken om te blijven lezen ! Aan de rechterkant van deze pagina hebben we een kleine rondvraag gezet die je geheel vrijblijvend mag invullen. We zijn benieuwd naar de resultaten. Mensen die geïnteresseerd zijn in onze foto's van Barcelona kunnen terecht op onze fotosite, vanmiddag zijn bijna 400 foto's online gezet.
23-10-2010
Poging tot overval op de AP-7 !
We hebben na een week Barcelona achter ons gelaten en zijn iets verder naar het zuiden gereden. Onderweg op de AP-7 hadden we prijs. We hebben de verhalen al dikwijls gehoord en nu waren wij aan de beurt. Enkele honderden meters vóór een afrit opeens een luide knal en tegelijkertijd een zilverkleurige BMW links naast ons. Uit het raam hing een jonge vrouw - zigeunertype - hevig teken te doen dat er iets mis was met onze auto. Nu weet ik dat er met een Ford/Rimor combinatie niets mis kan gaan , ik heb dus hard "NEEEEEEEEEEEEN" geroepen en teken gedaan dat ze mijn kl... konden kussen. Ze kwamen kort voor ons rijden met de bedoeling ons te dwingen de afrit te nemen. Ik ben een tijdje gevolgd en ben dan snel over het gearceerde gedeelte weer de snelweg opgereden. Toen hadden ze blijkbaar door dat wij niet echt een gemakkelijk slachtoffer waren. Enkele tientallen kilometers verder zijn we dan gestopt aan een supermarkt en ondanks de luide knal valt de schade nog mee : een klein deukje in de zijkant en wat verf eraf. De truuk is dus : ze gooien iets tegen je auto en hopen dan dat je zult stoppen om te kijken wat er mis is. Als je stopt, zijn ze voor je het weet met een handtas, fototoestel enz weg. Ik weet dat zulke dingen kunnen gebeuren en ben dus altijd op mijn hoede. Maar het gaat allemaal heel snel, een foto nemen of een nummerplaat noteren - daar denk je allemaal niet aan. Trouwens, de nummerplaten zijn waarschijnlijk toch vervalst of de auto is gestolen. We laten onze vakantie er niet door verpesten, maar het is toch wel erg dat Barcelona zijn slechte reputatie op dit gebied weer helemaal waarmaakt. Denen die op de camping stonden, hebben twee keer een diefstal in het centrum zien gebeuren en bij een Nederlander hadden ze geprobeerd zijn portefeuille te stelen, gelukkig zonder resultaat. Het zijn allemaal zaken die in de hedendaagse maatschappij als onontkoombaar beschouwd worden, maar dat wil niet zeggen dat je je zomaar gewillig naar de slachtbank moet laten leiden.
Intussen staan we op camping La Torre del Sol in Mont-Roig del Camp met zicht op zee en na een mooie strandwandeling zijn we het voorvalletje van deze middag al bijna vergeten.
22-10-2010
En nog een keertje naar Barcelona.
De twee vorige uitstapjes naar de stad waren puur toeristisch, tenslotte moeten we op de hoogte blijven van de bezienswaardigheden om te kunnen meepraten met de citytrippers die dikwijls alleen de grote trekpleisters bezoeken. Vandaag hadden we de hele dag gereserveerd om te winkelen (of is het tegenwoordig echt verplicht om het woord "shoppen" te gebruiken - met of zonder "de kids" ?) en dan ben je in Barcelona wel meer dan een dagje zoet. Natuurlijk kan je hier ook in de plaatselijke filialen van alle mogelijke internationale ketens terecht die je in elke grote binnen- of buitenlandse stad aantreft. We hebben de Zara's, Mango's, H&M's en andere multinationals echter bewust links laten liggen en zijn de Barri Gótic ingetrokken. Ook daar lopen nog massa's toeristen maar het is toch een beetje authentieker dan "La Rambla". Aan de kathedraal (net als de Sagrada Familia ook in de steigers) wordt op een groot spandoek de paus al verwelkomd die hier op 7 november zijn intrede doet. Iets verder wordt op diezelfde datum een holebi-manifestatie aangekondigd tegen het pausbezoek en op een andere hoek proberen ook de tegenstanders van de stierengevechten hun groot gelijk te verdedigen. Ik dacht ergens gehoord of gelezen te hebben dat stierenvechten in Catalunya intussen al verboden was, maar ik kan verkeerd zijn. Ook wij zijn tegen dit barbaarse volksvermaak, laat dat duidelijk zijn maar vandaag vonden we de Mercat de Mercats toch net iets belangrijker. Deze markt bestaat uit een aantal kramen waar de lokale keuken wordt voorgesteld en waar je vooral veel kan proeven, al dan niet tegen betaling. Vlak bij kan je in de overdekte markt (neen, niet de overbekende La Boqueria) inkopen doen. Wij waren echter op zoek naar iets minder vergankelijk dan lekkere tapas. Dat brengt ons meteen bij het kledingmerk Desigual. Dit kledingmerk volgen wij al vele jaren en hebben we voor het eerst ontdekt in Barcelona. Inmiddels is dit merk ook in België en Nederland te vinden, maar zoiets kopen in de bakermat is toch net iets mooier (en bovendien goedkoper). Nancy wou dus haar zeer bescheiden collectie uitbreiden, maar eigenlijk hebben we tegenwoordig een beetje problemen met de bedrijfsfilosofie. Van een unieke outfit kan je nu echt niet meer spreken, want werkelijk in elke straat van Barcelona vind je wel een filiaal en overal zie je mensen rondlopen met winkeltassen van Desigual. Qua originaliteit zit je dus op dezelfde golflengte dan een rokje van C&A ... maar het blijft toch allemaal zo mooi ! De Visakaart is dan toch nog een keertje bovengehaald en samen met enkele andere spullen uit andere winkels (sportschoenen, badpak, t-shirt, fietsbroek e.d.) konden we moe maar voldaan met het pendelbusje terug naar de camping. Voor de onwetenden, klik hier om een idee te krijgen wat Desigual te bieden heeft.
21-10-2010
Marktdag in Mataró.
Vandaag geen zon ! Dat was weer even geleden, een bijna volledig bewolkte dag. Voor mij betekent dat lekker op de laptop tokkelen, voor Nancy een perfecte gelegenheid om met het pendelbusje naar de wekelijkse markt in Mataró te gaan. Uiteraard is er ook een dagelijkse overdekte markt met vooral vis, vlees, groenten en fruit.
20-10-2010
Voetbalstad Barcelona.
Vandaag nog eens een dagje naar Barcelona geweest. Eerst zijn met een combinatie van metro/bergtreintje/bus (veel goedkoper dan met de kabelbaan) naar de top van de Montjuic geweest (volgens de meeste bronnen afgeleid van "Joodse berg"). Van daaruit heb je een prachtig uitzicht over de stad en kan je rond het oude fort wandelen. Vervolgens zijn we helemaal te voet naar beneden gewandeld maar vervelen doe je je onderweg niet. Telkens heb je een ander uitzicht en je komt verschillende tuinen tegen maar ook het Miró museum en het zwembad waar in 1992 de Olympische zwemcompetitie plaats vond. De hele berg staat eigenlijk vol herinneringen aan de Olympische Spelen. Uiteraard passeer je ook het grote Olympische stadion waar tot vorig jaar Espanyol Barcelona zijn wedstrijden speelde, intussen zijn ze verhuisd naar een nieuw stadion. Lunchen met zicht op de olympische grasmat, het gaf wel een apart gevoel. Het laatste stuk van de afdaling wordt gedomineerd door het Palau Nacional, de beursgebouwen en de Font Màgica - de magische fontein die nu helaas buiten werking is door onderhoudswerken. Helemaal beneden kom je dan uit op de Plaza España. Daar hebben we dan opnieuw de metro genomen tot station Drassanes, dicht bij de haven van Barcelona. Alle terrasjes in de buurt van het Maremagnum winkelcentrum waren in de loop van de namiddag ingepalmd door hordes Deense voetbalsupporters van FC Kopenhagen die vanavond een belangrijke wedstrijd moesten spelen in de Champions League tegen FC Barcelona. Ik hou wel van de sfeer die rond zo'n wedstrijden hangt en we zijn dan nog een tijdje blijven rondhangen. Eerst tussen steeds zatter wordende Denen, daarna hebben we het spektakel verder vanuit de hoogte bekeken in de lounge zeteltjes van Starbucks met een grote Frappuccino in de hand. Jammer genoeg heeft Barça gewonnen. Ik ben inderdaad geen fan van de grootste Catalaanse ploeg, geef mij maar het kleine broertje Espanyol.
19-10-2010
Luieren.
De afgelopen twee dagen hebben we niet veel uitgespookt. We zijn naar Mataró geweest, eigenlijk een vrij grote stad maar er is weinig te beleven. Voor de rest hebben we een beetje gewandeld en in het zonnetjes gezeten. Morgen gaan we nog een keertje naar Barcelona.
We hebben ook onze website aangevuld met de laatste plaatsen waar we in Frankrijk geslapen hebben en op Picasa hebben we een reeks extra foto's geplaatst.
Het was vandaag echt warm, bijna te warm om ononderbroken in de zon te zitten. We zijn in de voormiddag naar de markt in Altea gefietst en voor de rest hebben we, net zoals de voorbije dagen, weinig andere dingen beleefd. Net zoals de voorbije jaren zullen er op onze blog tijdens onze vijf maanden in Alfaz del Pi niet alle dagen nieuwe berichten geplaatst worden. Als je hier al zo dikwijls geweest bent, kan je na een tijdje niet veel meer verzinnen om de lezers te entertainen. Uiteraard gaan we elke dag wandelen of fietsen, een terrasje meepikken, op restaurant enz. Wat dit jaar wel anders is dan de vorige jaren : elke dag wordt hier een borrel gedronken om het afscheid te "vieren" van iemand die 's anderendaags vertrekt. De volgende dag blijkt dan meestal dat ze toch nog een beetje langer blijven staan, uiteraard kan dit dan als excuus dienen om weer een afscheidborrel achterover te slaan.
, ik heb dus hard "NEEEEEEEEEEEEN" geroepen en teken gedaan dat ze mijn kl... konden kussen. Ze kwamen kort voor ons rijden met de bedoeling ons te dwingen de afrit te nemen. Ik ben een tijdje gevolgd en ben dan snel over het gearceerde gedeelte weer de snelweg opgereden. Toen hadden ze blijkbaar door dat wij niet echt een gemakkelijk slachtoffer waren. Enkele tientallen kilometers verder zijn we dan gestopt aan een supermarkt en ondanks de luide knal valt de schade nog mee : een klein deukje in de zijkant en wat verf eraf. De truuk is dus : ze gooien iets tegen je auto en hopen dan dat je zult stoppen om te kijken wat er mis is. Als je stopt, zijn ze voor je het weet met een handtas, fototoestel enz weg. Ik weet dat zulke dingen kunnen gebeuren en ben dus altijd op mijn hoede. Maar het gaat allemaal heel snel, een foto nemen of een nummerplaat noteren - daar denk je allemaal niet aan. Trouwens, de nummerplaten zijn waarschijnlijk toch vervalst of de auto is gestolen. We laten onze vakantie er niet door verpesten, maar het is toch wel erg dat Barcelona zijn slechte reputatie op dit gebied weer helemaal waarmaakt. Denen die op de camping stonden, hebben twee keer een diefstal in het centrum zien gebeuren en bij een Nederlander hadden ze geprobeerd zijn portefeuille te stelen, gelukkig zonder resultaat. Het zijn allemaal zaken die in de hedendaagse maatschappij als onontkoombaar beschouwd worden, maar dat wil niet zeggen dat je je zomaar gewillig naar de slachtbank moet laten leiden.
