Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
10-10-2010
Gewijzigde plannen.
We blijven nog even in Sanary-sur-Mer staan. Niet omdat we hier zo graag zijn, alhoewel dat gratis internet onze beslissing toch heeft beïnvloed, maar omdat het vandaag echt rotweer was om verder te rijden : veel regen en wind (en ook een beetje omdat we vanmorgen veel te lang in ons bed zijn blijven liggen, we hebben de laatste dagen niet echt veel geslapen). We gaan ons dus van de komende stakingsgolf niets aantrekken en blijven toch nog iets langer in Frankrijk en zullen dinsdag een stukje westelijker rijden richting Languedoc-Roussillon. Hoe het dan verder verloopt en of we nog ergens diesel vinden, zien we dan wel ...
Richting Spanje.
Na twee dagen platte rust in Sanary-sur-Mer trekken we vandaag verder tot ergens in de Languedoc. De bedoeling was eigenlijk om nog 14 dagen in Frankrijk te blijven maar de stakingsgolf tegen de plannen van Sarkozy dwarsbomen onze plannen. De petroleumhaven van Marseille wordt al ruim twee weken geblokkeerd en hier en daar vallen er benzinepompen zonder brandstof. Vanaf dinsdag 12 oktober wordt een staking van onbepaalde duur ingezet en die oproep zal zoals gewoonlijk vooral opgevolgd worden door het openbaar vervoer, overheidsbedrijven, de grote industrietakken en de truckers. Het zou dus kunnen dat er wegen afgezet worden en dat probleem willen we vermijden. We zullen dus proberen ten laatste maandag de grens met Spanje over te steken. Alles wat we in Frankrijk nog van plan waren, wordt dan uitgesteld tot een volgende keer. Voor ons niet erg, vrije tijd genoeg.
09-10-2010
De rest van het verhaal.
Omdat ze heel snel verzwakte zijn we gisteren met Fakie naar de dierenarts geweest in Six-Fours-les-Plages. We werden onmiddellijk vriendelijk verder geholpen en na onze uitleg over de vorige dagen, werd er bloed genomen. De gevonden hoeveelheden kreatinine en ureum waren alarmerend hoog, zelfs in die mate dat het toestel de waarden niet exact kon bepalen. Ook alle andere symptomen wezen duidelijk op een ernstig nierfalen en Fakie was zich door het opstapelen van afvalstoffen langzaam aan het vergiftigen. Er werd voorgesteld om haar eventueel in de dierenkliniek achter te laten en aan een infuus te leggen. Volgens de dierenarts zou haar eetlust snel terugkomen maar rekening houdend met de leeftijd, was de kans op definitief herstel zeer klein. Toen we vertelden dat we pas binnen drie weken op ons vaste adres in Spanje zouden aankomen, zei hij resoluut dat ze dat nooit zou kunnen halen. We moesten dus een beslissing nemen en dat duurde niet lang, vooral niet toen hij vertelde dat ze ook pijn had. Als je een hond op zijn poot trapt, zal hij kajieten maar een sluimerende en knagende pijn zal hij onmerkbaar trotseren. Fakie was een taaie hond dus ze hield zich zeker sterk voor ons. In ieder geval : ze mocht zeker niet lijden en dus werd overgegaan tot het ultieme spuitje. Maandag wordt ze opgehaald door het dierencrematorium van Gardanne en wordt ze individueel gecremeerd. Haar asse wordt opgestuurd naar Alfaz del Pi en als we volgend jaar terug in Antwerpen zijn, zullen we haar asse samen met die van Oxbow (die we altijd bewaard hebben) uitstrooien op linkeroever - daar waar ze vroeger altijd samen gewandeld en gespeeld hebben.
08-10-2010
Fakie is vandaag rustig ingeslapen.
Fakie is ruim drie en een half jaar na Oxbow ook vertrokken naar de eeuwige jachtvelden. Al die tijd heeft ze veel meer gedaan dan de leegte opvullen die haar (en onze) grote vriend had achtergelaten. Ze heeft ons vergezeld op onze reizen door Europa en optimaal genoten van onze bijna permanente aanwezigheid. Tijdens de momenten dat we ze alleen lieten heeft ze dapper onze auto bewaakt. Lange wandelingen maken was al een tijdje onmogelijk maar enkele keren per dag een klein stapje in de wereld zetten lukte nog altijd. Het laatste jaar was er regelmatig een moment waarvan we dachten dat het einde nabij was maar telkens kwam ze er terug bovenop. De laatste weken wou ze bijna niets meer eten en liep ze er uiteraard maar slapjes bij. Ik weet niet of Alzheimer bij honden bestaat, maar Fakie was toch dikwijls heel afwezig en ze wist soms echt niet meer waar ze was. Eén ding is zeker : Fakie was een heeeeeeeel lief woefke en we zullen haar heel erg missen. Waar ze nu is weten we niet, maar we hopen dat ze gelukkig zal zijn en misschien wacht ze ergens op ons.
07-10-2010
Dan maar met de fiets naar Grimaud en jawel : nummer vijf.
Nancy had vanmorgen de chauffeur van het treintje gezien en gezegd dat we gisteren een hele tijd hadden zitten wachten. Hij beweerde dat dat niet kon en dat hij volgens het schema om 13u45 was vertrokken. Simpel voor ons, ook vandaag heeft hij naar onze centjes kunnen fluiten en we zijn met de fiets naar boven gereden. In het begin geen probleem, maar de laatste kilometer tot aan de kerk : pffffff. Aan het oude kasteel heb je een prachtig uitzicht over de omgeving en de baai van Saint-Tropez. Twee uurtjes later zou normaal de beloning van het klimmen komen : uitbollen tot op de camping ... maar Nancy had alweer een lekke band ! Dus helemaal te voet terug, want we hadden dan wel nieuwe binnenbanden gekocht maar die hadden we tijdens ons fietstochtje natuurlijk niet bij. Onderweg hebben we aan verschillende mensen gevraagd of ze geen fietspomp hadden, dan kon Nancy misschien toch enkele honderden meters fietsen maar niemand kon (of wou ?) ons helpen. Het gevolg van heel deze historie : voor de eerste keer in mijn leven heb ik zelf een binnenband vervangen !
Morgen gaan we op zoek naar een dierenarts want Fakie wil al enkele dagen niet meer eten en ze geeft regelmatig over. We denken dat het einde stilaan echt in zicht is ...
06-10-2010
Met het toeristisch treintje naar Grimaud ?
Neen, toch niet - maar het was wel de bedoeling. Om kwart voor twee zaten we al te wachten in het treintje maar de chauffeur (of moeten we toch machinist zeggen ?) kwam niet opdagen. We zijn dan maar met de fiets naar Sainte-Maxime gereden, een dorpje zoals vele andere in de buurt maar wel met een speciale inwoner : mijn ex-kapper ! Jaja, ook ik ben ooit naar de kapper geweest toen hij gestopt is met werken heb ik hem beloofd nooit meer naar een andere kapper te gaan en ik heb woord gehouden (één misstap met een kapster niet meegerekend). In ieder geval, die ex-kapper woont al enkele jaren (deeltijds) in Sainte-Maxime en we zijn naar hem op zoek gegaan, maar zonder resultaat. Dus Willy A. : als je dit leest, we hebben het geprobeerd !
's Avonds zijn we bij Thai Boat, een Thais fastfood restaurant in de buurt, enkele gerechten gaan afhalen. De porties zijn zeker niet even groot dan bij de doorsnee Chinees in Antwerpen maar het was wel lekker !
05-10-2010
Saint-Tropez.
Na de tandarts werd het tijd om iets te eten, een simpele maaltijd kost hier snel even veel als een nieuwe tand, vooral de dranken zijn duur. Voor een simpel flesje water wordt op een terrasje al snel 5 of 6 euro gevraagd ! De rest van de middag hebben we rondgewandeld door de smalle straatjes en langs de veel te dure winkels (Hermès, Armani, Gucci ze zijn hier allemaal aanwezig). Ook de bootjes konden op onze belangstelling rekenen, er liggen hier uiteraard ook supergrote luxe jachten en in de baai was de Silversea voor anker gegaan een groot cruiseschip. Saint-Tropez is absoluut aangenaam om een dagje te vertoeven, maar lijkt voor de rest eigenlijk op andere vakantiebestemmingen in de buurt, inclusief vandalisme en zwervers. Wij hadden ons iets veel chiquer voorgesteld.
Geholpen !
Vanmorgen de bus genomen naar Saint-Tropez, want dinsdag = marktdag. Tenminste, dat is zo voor alle toeristen die hier rondlopen - voor ons is het op-zoek-naar-een-tandarts-dag. En het is gelukt ! Bij de derde poging hadden we prijs en Nancy mocht meteen plaatsnemen in een van de martelstoelen. Een uurtje later kon ze lachend buitenwandelen met een nieuwe (voorlopige) tand en dit alles voor een normale prijs. Wij kunnen dus iedereen dus van harte tandarts García aanbevelen !
04-10-2010
Grijs.
Vanmorgen een volledig grijze lucht, dat zijn we niet meer gewend. We zijn even langs Decathlon gereden en hebben 4 binnenbanden voor de fietsen gekocht, daarmee moeten we toch zeker 2 dagen toekomen. Onderweg naar Port-Grimaud begon het lichtjes te regenen maar de rest van de dag is het droog gebleven, tot we een wandeling gingen maken en we met een plensbui werden geconfronteerd. Gelukkig konden we even schuilen en een extra pluspunt : een verkooppunt van Häagen-Dazs-roomijs. Iets minder geluk hadden we met het vinden van een tandarts. Voorlopig is het onmogelijk om ergens geholpen te worden, niemand heeft tijd voor ons :
Het spijt me, maar de eerste weken staat de agenda vol.
En als ze heel veel pijn heeft ?
Dan spijt het ons nog veel meer als wij u niet kunnen helpen ...
Toch gewoonweg schandalig ! Morgen proberen we verder maar er is niet veel kans dat het gaat lukken vrees ik.
Overigens was onze eerste indruk van Port-Grimaud niet echt positief, het strand ligt er nogal verwaarloosd bij (wellicht door de hevige wind van gisteren) maar ook heel de kunstmatig aangelegde doolhof van kanaaltjes en bijhorende bebouwing heeft zijn beste tijd achter de rug. Het echte (kleine) centrum was dan weer wel gezellig met zijn vele restaurantjes. Goedkoop zal het hier niet zijn om te wonen of een vakantieverblijf te hebben, al de toegangswegen zijn constant bewaakt en er lopen veel Zwitsers rond. Toch altijd raar hoe bepaalde nationaliteiten samenklitten, op één van de vorige campings waren er opvallend veel Denen en daarna veel Duitsers. Nederlanders heb je overal !
03-10-2010
Nummer vier + eentje minder !
Die met de stroompanne van gisterenavond mogen niet klagen : deze ochtend werkte alles zonder problemen, zonder dat er eigenlijk iets gerepareerd is. Echt helemaal gerust ben je natuurlijk niet meer na zo'n voorvalletje. Een andere Belg die hier staat krijgt z'n luifel niet niet meer ingedraaid. Voor de rest : vanmorgen was er een grotere markt aan het strand en daar wou Nancy ook wel eens een kijkje gaan nemen. Ik had geen zin en ze ging dus alleen met de fiets naar Fréjus. Een drietal uren later kwam ze aangewandeld met de fiets : jawel, alweer een lekke band ! Onderweg was ze nog drie fietsers tegengekomen met een lekke band, en ze was deze keer keurig het fietspad blijven volgen. Volgens mij gaan de bandenleveranciers hier goede zaken doen de volgende dagen als je weet dat hier zo'n 17000 fietsfanaten extra zullen rondrijden om het beste van zichzelf te tonen in BMX-races, downhill competities, mountain bike tochten en nog vanalles op twee wielen. Het ergste moest nog komen : tijdens het middageten is er een voortand van Nancy gewoon uitgevallen. Ik heb mij er stilaan bij neergelegd dat wij sinds mensenheugenis elke vakantie op zoek moeten naar een tandarts maar meestal is er een stukje afgebroken of moet er een vulling vervangen worden. Deze keer een hele tand ! Dat is dus niet in één dag op te lossen ... we zullen de volgende dagen dus een plekje moeten zoeken in de buurt van een tandarts, maar waarschijnlijk gaan we morgen eerst eens proberen in het ziekenhuis van Saint-Tropez. De rekening laten we dan wel opsturen naar één of andere Franse filmster die daar ook wel eens komt voor een facelift. Om alle miserie te vergeten zijn we nog een strandwandeling gaan maken richting Saint-Aygulf. Onderweg waren massa's kitesurfers hun kunstjes aan het vertonen, de capriolen waren vandaag extra spectaculair want er stond een stevige wind. 's Avonds is de lekke band nog hersteld door Donald de redder in nood die ons ook al gisteren heeft geholpen, de twee fietsen rijden trouwens beter dan ooit tevoren want hij heeft ook wat aan de remmen en de wielen gesleuteld.
02-10-2010
Drie lekke banden ...
Gisterenmiddag zijn we naar St-Aygulf gefietst en vandaag naar Fréjus (vandaag marktdag) en St-Raphaël, dat van hieruit gemakkelijker te bereiken is dan van de vorige camping die in St-Raphaël zelf ligt. De laatste 2 km zijn te voet met de fiets aan de hand afgelegd : ik twee lekke banden en Nancy één ! Oorzaak : kleine doorntjes van een of andere struik, we hebben er verschillende uit de lekke banden kunnen halen. Mijn schuld natuurlijk, want ik wou absoluut de afsaltpaden vermijden. Morgen is het zondag, maar maandag zullen we proberen even bij een Decathlon of zo langs te gaan. Update : Nancy heeft weer al haar charmes bovengehaald en iemand gevonden die drie binnenbanden heeft vervangen. Er strijken hier trouwens meer en meer sportievelingen (en dus ook bijhorend reservemateriaal) neer die volgende week deelnemen aan de Roc d'Azur. Pech voor de man die ons geholpen heeft : daarna viel bij hem in de motorhome de stroom uit en voorlopig is er nog geen oplossing gevonden, waarschijnlijk is er iets mis met de omvormer.
01-10-2010
Eindelijk een Concorde.
We zijn opnieuw verhuisd, amper 10 km verder en staan nu tussen St.-Raphaël en St.-Aygulf, op enkele honderden meters van de zee. Van hieruit kunnen we met de fiets gemakkelijk de omgeving verkennen zonder heuvels over te moeten. De camping is een stuk eenvoudiger maar best gezellig en er staat nog veel volk. Om de gemiste pasta van gisteren goed te maken, is Nancy voor mij een pizza gaan afhalen. Opmerkelijk feit waar niemand wakker van zal liggen : we hebben vandaag de eerste Concorde (voor de onwetenden : motorhome van de duurdere soort) gezien sinds ons vertrek uit België. We vroegen ons al een tijdje af waar die zich allemaal verstoppen, op de parking in Düsseldorf lijkt het wel alsof ze gratis worden weggegeven maar onderweg kom je ze bijna niet tegen. De meeste campings zijn trouwens ook niet in staat om dit soort voertuigen te ontvangen, nog steeds wordt er weinig of geen rekening gehouden met de hoogte en lengte van sommige campers en zijn de straatjes te smal of de bomen niet genoeg gesnoeid.
30-09-2010
Wie wil er mee pasta eten ?
We staan nu voor een nachtje op camping Douce Quietude in Saint-Raphaël en in het restaurant kan je voor 12,50 euro onbeperkt spaghetti eten met zes verschillend sauzen. Het aanbod is enkel per twee personen te bestellen en helaas lust Nancy geen pasta ...
De camping is reuzegroot en biedt alle vormen van ontspanning, ook de verschillende zwembaden zijn nog open én verwarmd. Overdag is het hier even warm dan de vorige dagen in het hinterland, maar 's avonds koelt het hier veel trager af zodat je nog gemakkelijk een wandeling kan maken in t-shirt. Opvallend onderweg : ongeveer elke villa die we in de heuvels tegenkwamen stond te koop !
29-09-2010
Warm en een beetje verbrand.
Vandaag niet veel gedaan, vanmorgen naar de kleine markt geweest en de rest van de dag in de zon gezeten.
28-09-2010
Langs de Gorges naar Castellane.
Deze ochtend begonnen vertrokken enkele motorhomes al erg vroeg en al snel werd duidelijk waarom. Iets na 8u kwam een man van de gemeente rond om te ontvangen, wij hebben natuurlijk braafjes betaald maar ook de enkelen die deden alsof ze het geklop op hun deur niet hoorden moesten er aan geloven. Gelukkig hadden we deze nacht goed geslapen want het ritje van amper 60 km naar Castellane was er eentje dat kon tellen. Vooral het eerste stuk naar Moustiers was "uitdagend" : hellingen van 16 % en haarspeldbochten van het scherpste soort. De tocht daarna langs de "Gorges du Verdon" was een lachtertje maar wel mooi. Jammer genoeg waren de meeste parkeerplaatsen langs de route bezet zodat we niet veel foto's hebben kunnen nemen. Iets na de middag kwamen we aan op camping International in Castellane, waar we opnieuw gratis internet hebben.
27-09-2010
Roussillon en verder.
De dag begon met een verrassing. Het was na onze derde en laatste nacht op La Sorguette druk aan de loosplaats en we moesten even wachten. Ik ging terwijl de WC-cassette uitgieten en toen ik terug achter het hoekje kwam kijken had Nancy de auto mooi tot boven de loosput gereden ! Daarna hebben we een korte verplaatsing gemaakt naar Roussillon, het dorpje waar alles rond oker draait. We hebben een plaatsje in de schaduw gekozen op de camperplaats net buiten het dorp en hebben dan enkele uren in het centrum rondgehangen. Natuurlijk hebben we ook le sentier des ocres gevolgd, je moet er 2,50 euro voor betalen maar via een mooi aangelegd wandelpad (je moet wel goed te been zijn) krijg je een zeer mooi landschap te zien met alle kleurtjes van lichtgeel tot donkerrood. Normaal wilden we hier ook blijven slapen, maar dan moeten we wel morgenvroeg vóór 8u vertrekken anders rekent de automaat een extra dag aan. Vroeg opstaan is niet onze favoriete bezigheid dus zijn we nog 100 kilometers naar het oosten gereden en gestopt in Ste-Croix-du-Verdon. Vanop de camperplaats heb je een mooi uitzicht over het meer.
26-09-2010
Markt.
En het blijft maar waaien ... toch laten de marktkramers zich niet afschrikken. De wekelijkse markt die zo een beetje over het hele centrum van l'Isle is verspreid, trekt veel volk. Opvallend zijn ook de vele Amerikanen die hier rondlopen (uitspraak van eentje : Ik heb geen idee waar we zijn, maar ik heb er tenminste een foto van !) en als je de nummerplaten van de toegestroomde auto's bekijkt komen de Fransen zelf ook van alle mogelijke departementen naar de markt en de antiekzaken. We hebben ergens gelezen dat hier na Parijs het grootste antiekaanbod van het land te vinden is. Antiek interesseert ons zo niet (ik ben het bijna zelf) maar ik zou wel genoeg merkwaardige rommel vinden om een huis in te richten. Wij hebben op de markt uiteraard weer verse pasta gekocht, dat doen we altijd als de gelegenheid zich voordoet.
25-09-2010
Fontaine de Vaucluse.
Sinds vanochtend worden we geconfronteerd met de beruchte mistral met windstoten tot 90 km/u. Eigenlijk wilden we met de fiets naar Fontaine de Vaucluse gaan maar het risico om van onze tweewieler geblazen te worden was te groot. Dan maar voor het openbaar vervoer gekozen, maar we konden nergens een bushalte vinden. Nancy was het uiteindelijk ergens gaan vragen maar toen reed de bus net voor onze neus weg. Vermits de volgende pas enkele uren later zou komen, hebben we het maar geprobeerd op de goede oude manier : liften ! De derde auto die kwam langsrijden zag meteen dat wij een mooi en sympathiek koppel zijn en deed zelfs een omweg om ons af te zetten in het centrum van Fontaine. Het centrum is zeer toeristisch en iedereen komt natuurlijk om die beroemde en mysterieuze bron te bekijken. Er loopt een wandelpad richting bron en op het einde staat er een omheining die tot niets dient, zowat iedereen klimt erover om dichter bij de bron te geraken. Ook de oude papiermolen met bijhorend fabriekje is leuk om te gaan bekijken. We zijn ook even de camperplaats gaan verkennen, net buiten het centrum. Je kan er mooi naast de rivier staan. Na een winderige en zonnige middag hebben we dan de bus terug genomen naar l'Isle. Ik vroeg de buschauffeur welke halte het dichtste bij de camping was maar hij zei dat hij ons wel gewoon zou afzetten aan de camping. Niemand die daarover zeurde, want we zaten helemaal alleen in de bus !
24-09-2010
Antiekdorp.
Zoals gisteren geschreven, voorspelden ze voor vandaag veel regen. We hebben dus Mazan verlaten en de bedoeling was om naar Fontaine de Vaucluse te rijden met een omweggetje via l'Isle sur la Sorgue. We vonden voor onze (te grote ?) camper geen parkeerplaats en zijn dan maar naar de plaatselijke camping gereden. De felle regen is uitgebleven en we zijn met de fiets naar het centrum (amper 1,5 km) geweest. In de late namiddag heeft het wel eventjes gedruppeld en in de verte was de lucht zwart en zagen we bliksemschichten. Voorlopig hebben we hier naar onze zin en misschien blijven we hier wel enkele dagen staan, vooral omdat er hier zondag een grote markt zou moeten zijn. L' Isle is trouwens een zeer leuk stadje, vooral antiek- en brocanteliefhebbers kunnen hier hun hart ophalen. In het weekend gaan er zelfs hele antiekdorpjes open. Ook de aanhangers van iets modernere decoratie komen hier aan hun trekken, er zijn vrij veel zaken die aandacht hebben voor interieurinrichting. Iets eten of drinken aan de waterkant met zicht op één van de grote schoepenraderen kan de dag mooi afsluiten.
23-09-2010
Zomer.
Bij elke verplaatsing van de laatste dagen is het enkele graden warmer geworden. Toen we gisteren in Mazan arriveerden, was het tegen de dertig graden en we hebben dan ook meteen verfrissing gezocht in het zwembad. 's Avonds hebben tot 22u op het terras van het restaurant gezeten en vanmorgen scheen de zon ook al meteen uitbundig. Onder een stralend blauwe hemel hebben we afscheid genomen van Patrick en Vicky die stilaan opnieuw richting Alfaz del Pi rijden. Wij blijven nog enkele weken in Frankrijk hangen, hopelijk blijft het weer even mooi maar dat zal niet lukken - voor morgen wordt regen voorspeld.
