Nancy verdween dan naar broer en schoonzus om kerst te vieren en ik reed naar Wachtebeke om de slotshow van de Warmste Week bij te wonen, dat heb ik de laatste jaren al elke keer gedaan.  De vorige dagen stonden de parkings stampvol maar tijdens de laatste uurtjes van de solidariteitsactie is dat helemaal niet het geval.  De meeste mensen hebben dan waarschijnlijk meer aandacht voor de voorbereidingen van het kerstfeest.  

De opbrengst van alle acties samen was fenomenaal : bijna 11 miljoen ! ! ! Onze noorderburen hebben bij een soortgelijke actie maar 5 miljoen opgehaald, terwijl er ongeveer 600 keer meer Nederlanders zijn dan Vlamingen.  De reden is vermoedelijk niet ver te zoeken : bij ons kan iedereen zijn eigen goed doel uitkiezen.  Soms kleine privé initiatieven, de actie staat op die manier dichter bij de mensen.  In Nederland gaat het geld naar één vooraf gekozen instelling zoals het Rode Kruis.  En als je dan weet hoeveel de CEO's van die grote organisaties verdienen ... dat stoot de mensen toch tegen de borst.

Ruim op tijd was ik dus op de luchthaven en kon het wachten beginnen. Een beetje rondlopen, koptelefoon op en naar muziek luisteren, op mijn klein laptopke tokkelen en dan al snel zien dat de vlucht vertraging zal hebben - ook al staat het vliegtuig al een hele tijd te wachten om in te stappen.  

Over de vlucht geen klachten, ik zeur niet over een half uur vertraging als ze elke keer drie stoelen voor mij alleen garanderen ! Zo is het zelfs op goedkope vluchten toch een beetje genieten, met als lunch een doosje mikado en een kartonnen bekertje cappuccino bijvoorbeeld.

Het landen op Zaventem ging ook zonder problemen, al moest waarschijnlijk alles blind gebeuren want we moesten door een dikke wolkenlaag. Terwijl ik zat te wachten om uit te stappen (rij 28, dus dat duurt even) was ik getuige van een niet echt vriendelijke behandeling van de ruimbagage.  Als je ziet hoe ze met de koffers smijten, weet je waarom je best voor een degelijke koffer kiest.  Dit is geen verwijt aan het adres van het personeel ! Zij werken ongetwijfeld onder tijdsdruk en netjes stapelen is meer belastend voor de rug.  

Al snel stond ik in het treinstation en voor 11 euro had ik mijn ticket richting Gent beet. De trein stond al op mij te wachten en de volgende verbinding met de bus van station Sint-Pieters naar Lochristi was ook helemaal op tijd. Je kan het bijna een VIP-behandeling noemen. 

En toch ben je als je alles bij elkaar optelt lang onderweg want het was bijna 18u toen ik bij de familie aanbelde. Daar werd al snel de eerste Leffe (speciale wintereditie) uitgeschonken en werd de honger gestild met witloof met kaas en hesp uit de oven. Iets waar je me vroeger absoluut geen plezier mee kon doen maar de laatste jaren vind ik het zelfs lekker. Hoeveel calorieën de maaltijd telde verzwijg ik beter want er werd ook nog afgesloten met een kaasplank. Dat alles geserveerd op een nieuw tafelkleed waarvan ik vermoed dat ik het ook al eens op de markt van Alfaz heb zien liggen ... 

De kindjes lagen al in bed toen wij in de zetel ploften voor een van de ontelbare kerstfilms die deze dagen de televisieschermen teisteren. Luc begon na een kwartier te snurken, ik ging halverwege naar bed en Anne bleef hardnekkig volhouden. Deze ochtend hoorde ik dat het een mooi einde was, zoals verplicht in dat soort films.  

Vandaag schrok ik toch weer hoe lang het duurt voor de duisternis plaats maakt voor een heel klein beetje licht en om 16u30 zit je al opnieuw in het donker. De rest van de dag bleef het grijs maar wel met een - voor putteke winter - aangename temperatuur van rond de tien graden. 

Deze middag kregen we bezoek van een bescheiden filmploeg. De plaatselijke toneelkring had een filmpje nodig van een "sugar daddy" die kwistig met geld strooit om een veel jongere juffrouw, en waarschijnlijk ook zichzelf, gelukkig te maken. En bij wie anders dan nonkel Luc komen ze dan terecht ? Er kwamen de nodige lingeriesetjes en briefjes van 50 euro voorbijgevlogen en zo was onze namiddag ook weeral voorbij. 

De familie is nu naar de zee vertrokken om kerstmis te vieren, ik bewaak het kasteel en prop mij de rest van de volgende dagen vol met overschotjes die in de koelkast en diepvries liggen.

Vandaag werden we verwacht bij Sabor, voor mij de laatste keer dit jaar maar ik weet bijna zeker dat ik in Lochristi ook niet zal omkomen van de honger.

Het is nu 12u30 en enkele minuten geleden is de kaap van 500000 gerond.  Deze teller houdt alleen rekening met page views, het aantal unieke bezoekers ligt lager.

Allemaal bedankt !

Vrijdag waren we met onze pa naar Finestrat gereden voor een nieuwe koelkast, die in zijn caravan heeft het opgegeven.  Je kan dan heel veel geld uitgeven aan een "speciale" koelkast (die op 230V, 12V én gas werkt) van de bekende merken in de kampeerwereld (Thetford en Dometic) of op zoek gaan naar een gewoon model zoals je die thuis in je keuken zou zetten.  In dat geval betaal je maar een kwart van de prijs én je hebt een zuinigere koelkast die ook nog beter koelt bij hoge temperaturen.  Vermits onze pa zijn caravan altijd op dezelfde plaats blijft staan zal het geen verrassing zijn dat er gekozen werd voor de tweede oplossing.  

Enkele dagen eerder had ik met F. de defecte koelkast - voordien al gedemonteerd door Handy Louis himself - uit de caravan gehaald.  We liepen een beetje rond bij Conforama, Media Markt en Carrefour en keerden dan terug naar de eerste zaak, nadat ik bij MM cartridges voor de printer én een microgolfoven met grill had gekocht.  Bij Carrefour werd een voorraadje gekocht om ook na Nieuwjaar niet om te komen van de honger . Gelukkig heeft onze pa nog een extra koelkast in de voortent staan want op de nieuwe is het nog even wachten.  Volgens de verkoper echter niet langer dan een maand !

Na de inkopen gingen we iets eten bij Universal Lounge Bar en dat smaakte !

Zaterdag heb ik de caravan en de voortent een beetje opgeruimd zodat alles netjes is als ik vrijdag naar België vertrek.  

Gisteren was het dan weer tijd voor een pizza bij Pizza4U in Albir.  We hadden geluk, er was nog één tafeltje vrij.  De terugrit per fiets maakte duidelijk dat het hier ook winter is, tegen 17u zou een paar handschoenen geen kwaad kunnen.

Vandaag is het platte rust, mijn rug wil weer niet echt meewerken.  Ik ben gisterenavond zelfs niet naar Benidorm geweest om in café Panaché naar de wedstrijd Zulte-Waregem tegen RAFC te zien.  Nu is het geen straf meer om die live stream in mijn caravan te volgen want sinds enkele dagen kunnen we hier genieten van internet via glasvezelkabel ! Niet alleen een stuk sneller dan voorheen, maar vooral veel stabieler.  Het leek zelfs alsof de spelers van Antwerp er beter door gingen spelen.  Alleen op de vierde plaats, wie had daar van durven dromen tijdens het eerste seizoen in de Jupiler League ! ! !

Vandaag heb ik behalve wat onkruid uittrekken niet veel gepresteerd.  Ja, een wasmachine laten draaien.  Niet omdat ik niets meer in mijn kleerkast had maar gewoon om even te bewijzen dat ik niet altijd in het zwart gekleed loop.

Net voor zonsondergang ben ik nog even de nieuwe caches gaan nakijken omdat er eentje vandaag niet gevonden werd door iemand.  Nogal onbegrijpelijk want ze zijn echt gemakkelijk te vinden.

Vandaag begon frisjes maar al snel deed de zon haar best om er een aangename dag van te maken. In de namiddag kregen we geheel onverwacht de regen over ons heen die we gisteren gemist hebben. Echt lang duurde het niet maar de temperatuur was tijdens de bui toch naar slechts acht graden gezakt. Dat kon de late zon niet meer goedmaken. Toch heb ik nog de kans gezien om weg te glippen en twee caches te verstoppen. Omdat Rob altijd op vinkenslag ligt, ben ik verplicht om dan een beetje te liegen over mijn uitstapje(s), vindt hij vast niet erg. 

Deze avond stond er erwtensoep op het menu, gemaakt door Vicky die vandaag verjaarde. Genoeg voor iedereen en rijkelijk doorgespoeld met cava en wijn. Traditiegetrouw volgde daarna nog taart. 

Toen ik terug was in de caravan, kreeg ik een berichtje dat mijn twee nieuwe caches al gevonden waren. Verkamen (bekende cacher in de buurt) kon het weer niet laten en was in het donker al op zoektocht vertrokken.

In tegenstelling tot enkele jaren geleden werd er zonder politiebegeleiding gereden, opletten dus bij rotondes en verkeerslichten.  En zouden we het riskeren ? Ja hoor, gewoon over het fietspad in Altea en de wandeldijk van Benidorm.  Overal blije gezichten, daar kan de policia local toch niet moeilijk over doen ?

Na de rit werd ik afgezet aan de rastro (rommelmarkt) van El Cisne.  Daar was dit weekend ook een extra kerstmarktje waar kameraden Joery en Letty met hun nieuwe handeltje stonden : 100 % biologische honing, confituur, CBD olie enz.  Ook nog even bij Guy op bezoek op camping Benisol.  Daar vertrekken is altijd moeilijk want je blijft er bekende mensen tegenkomen.  Ik som even op en ik vergeet er vast nog een paar : Sjef en Anita, Marian, Martha en Eduard, Theo en Marie-Jeanne ...

Ik wou ook nog langs onze pa gaan maar dan zou het te laat worden, dan maar verder te voet naar boven.

Het niveau van de wedstrijd stelde niet veel voor, de leeftijd van de spelers lag tussen de (opletten wat ik zeg) 10 en 50 en de scheidsrechter liep erbij in jeans.  De eindstand was 7-3 of zoiets, het was gewoon een namiddag vertier voor een aantal vrienden en wij hadden een doel om onze zaterdagmiddag te spenderen.

Na de match namen we de bus naar Benidorm, in café Panaché stond immers iets belangrijker op het programma : RAFC-Moeskroen.  Er was vrij veel volk komen opdagen (ook bijna alle spelers van deze middag) en het was dan ook moeilijk om het verloop aandachtig te volgen.  De ene keer zag je de middenstip, dan de tribune en met een beetje geluk kon je ook de bal zien rollen.  Jerry, de cafébaas, moet dringend een andere plaats zoeken voor het televisietoestel !  Naarmate de wedstrijdminuten verstreken, steeg ook het drankverbruik en sommigen werden wel heel enthousiast .  Antwerp won met 1-0 na alweer geen mooi voetbal maar de drie punten zijn binnen.  Bovendien de achtste keer dat ze dit seizoen geen tegengoal slikken.

Gisteren ben ik een beetje gaan wandelen met de bedoeling ergens een cache te verstoppen.  Enkele maanden geleden had ik al ergens een mooi plekje ontdekt en dat ging ik gisteren verder "prepareren".  Ik heb mijn plannen al snel opgegeven want in een holte van de betonnen muur waar ik de cache wou verbergen kwam een niet echt geruststellend gesis.  En slang of een of andere spin ? Geen idee en ik wil het ook niet weten.  Onderweg kwam ik nog een sukkelaartje tegen dat waarschijnlijk niet goed heeft uitgekeken tijdens het oversteken.

Vandaag verliep de dag zoals bijna alle andere vrijdagen : naar de markt (vanwege feestdag veel lege plekken vandaag) en aansluitend een terrasje bij Albeniz.  Zelfs in de schaduw was het helemaal niet koud vandaag en dus werd er nog iets gedronken, en nog iets.  Van al dat aperitieven krijgt een mens honger en na even aarzelen tussen pizza, Chinees of Indisch werd voor het laatste gekozen.  Het tweede bezoek aan Jaipur werd alweer een voltreffer.

War machine, een oorlogsfilm zonder oorlog. Een komedie kan je het ook niet noemen, ook zit er duidelijk een sarkastisch ondertoontje in de film. Het leven in Afghanistan zoals het is, maar dan met Brad Pitt als generaal. Als hij niet met die geforceerde stem zou praten, had ik de film misschien nog net een voldoende gegeven. 

A dog's purpose. Deze film kreeg voor hij in omloop kwam heel wat negatieve aandacht omdat tijdens de opnames niet alles even diervriendelijk zou geweest zijn. En toch : als je een liefhebber bent van Bambi en Hachiko mag je deze niet missen. Voorzie extra dozen Kleenex ! 

Layla M. Een Nederlandse film over een meisje dat radicaliseert, trouwt en naar het Midden-Oosten trekt. Daar komt ze er al snel achter dat dit niet het leven is waarvoor ze gekozen heeft. 

Alles samen was dit geen slechte oogst maar al het voorgaande werd in ruime mate overtroffen door Tabula Rasa. De trailer zag er al hoopgevend uit en voor één keer werden de verwachtingen ook ruimschoots ingelost. Ik ben fan van ongeveer alles wat Veerle Baetens doet maar na deze reeks ben ik helemaal overtuigd. Zelfs de acteerprestaties van Gene Bervoets kon ik deze keer appreciëren en dat wil veel zeggen. 

 Om de afkickverschijnselen leefbaar te houden, ben ik onmiddellijk daarna beginnen kijken naar La forêt, een Franse misdaadreeks – ook helemaal niet slecht. Daar waar in Tabula Rasa pas op het einde alles duidelijk werd, kreeg hier mijn intuïtie gelijk halverwege de serie. 

En voor de rest ? 's Nachts en 's morgens vroeg gewoonweg ijskoud en overdag zonnig genoeg om in je t-shirt buiten te zitten, vooral omdat er bijna geen wind is. Gisterenmiddag was het zelfs warm genoeg om samen met Bert – eindelijk – een ijsje te gaan eten bij Universal Lounge Bar. De dienster bekeek ons wel alsof we uit een psychiatrische inrichting ontsnapt waren, maar het smaakte ! Op de fiets terug was het rond 15u op de stukken in de schaduw alweer bijna zo sterk afgekoeld dat je een paar handschoenen zou overwegen. 

Vandaag stond Sabor op het programma. Ja, op een dinsdag en dat zal in de toekomst waarschijnlijk ook zo blijven. En ook al was het deze keer niet het topmenu van vorige week, het was absoluut lekker. 

 Nog iets ? Ja. Ik weet niet meer wie het was, maar iemand vertelde me vandaag of gisteren nog : je blijft altijd een kind voor je ouders. En dus speelde onze pa nog eens voor Sinterklaas, oa met kinderchocolade. Zou hij me dan toch een beetje kennen ? 

De dag werd afgesloten met een drankje in onze feesttent, deze keer ter gelegenheid van Patrick's verjaardag.

Gisteren was er een meet & greet in Benidorm en daarmee zaten we voor het eerst sinds lang nog eens in de geocachingwereld.  Het was reeds de derde keer dat deze bescheiden bijeenkomst georganiseerd werd en het is dan altijd plezierig om nieuwe gezichten en oude bekenden weer te zien.  Er konden veel trackables gelogd worden en we zijn op de foto gegaan met een Spaanse superster !

Natuurlijk zijn we niet gewoon over en weer naar Benidorm gegaan, we hebben er meteen een zoektocht aan gekoppeld.  Helaas werden de meeste caches niet gevonden, we moeten ons daarvoor niet schamen want ook ook de zoekers vóór ons hadden gefaald.  Nochtans waren we vol energie en goed doorvoed aan de wandeling begonnen want onze eerste halte was Isidro, daar kan je je bord zo dikwijls vol scheppen als je wil en er is keuze genoeg ! De vele desserten maken het feest daar altijd compleet .

Deze middag zal het iets minder worden.  Opnieuw Benidorm maar deze keer naar de Panaché om naar de wedstrijd Standard-RAFC te kijken.  Veel reden tot feesten heeft Antwerp ons de laatste weken niet gegeven, ik hoop vandaag op een beter resultaat.

Het was vandaag trouwens een heel stuk frisser dan we gewend zijn. De noorderwind zou de volgende dagen nog aanwakkeren maar ook de zon gaat weer meer van de partij zijn. Vanmiddag kreeg ik een foto uit Lochristi toegestuurd, ik denk niet dat onze tuin in Alfaz er ooit zo zal uitzien.  

Gisterenochtend toen ik net een wasmachine ingeladen had, begon het ook te druppelen. Gelukkig hield het daarna weer op en kon ik nadat alles gedroogd was, aan het gevecht met de dekbedovertrek beginnen. 

De werken aan de barbecue die enkele dagen geleden begonnen zijn, zullen vandaag ook niet vorderen. Het gaat in ieder geval een indrukwekkende constructie worden. Ik vermoed dat we hem in geval van nood zelfs als schuilkelder kunnen gebruiken. En ook als het geen weer is voor een bbq, omkomen van de honger doe ik nog altijd niet – deze keer met een “overschotje” van Jenny. Het reeds langs beloofde ijsje voor Bert zal nog moeten wachten. 

En voor ik het vergeet : ik heb vandaag ook gewerkt ! Eindelijk is de indirecte LED verlichting die hier al enkele maanden lag te wachten, geïnstalleerd. De leeslampjes en de hoofdverlichting waren vóór de zomer al in orde gebracht en daarvoor werd gekozen voor “koud” wit licht. Met de “warme” LED strips ben ik nu ook helemaal klaar voor een romantische avond in de zithoek of de slaapkamer .

 Tytgat Chocolat, toch wel een buitenbeentje te noemen. In hoeveel series spelen er acteurs met down syndroom mee ? Geslaagde serie maar helaas ook een beetje voorspelbaar. 

Rellik, een Britse serie die zich achterstevoren afspeelt. Ook de titel moet je zo bekijken, Killer dus … en helemaal geen voorspelbaar einde ! 

Crimi Clowns, seizoen drie : ik blijf een fan maar één seizoen had genoeg geweest. 

Mannen under trappan, uit Zweden. Ze blijven het doen, die Scandinaven : beklijvende series uitbrengen. Hier is het lang onduidelijk, heeft het hoofdpersonage mentale problemen of woont er echt een man onder de trap ? 

In de afdeling “laat ons nog eens een paar miljoen spenderen aan speciale effecten” heb ik Geostorm bekeken, mét Tom Cruise in de hoofdrol. Spectaculair, meer niet. 

De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween. Alweer Zweeds én fantastisch. Allan zit in een rusthuis en is niet geïnteresseerd in de viering van zijn 100e verjaardag. De titel zegt het al en zijn avonturen en flash backs zijn hilarisch. 

Churchill dan, over één van de grootste Britse staatslieden. Hij zal best belangrijk geweest zijn maar in de film komt hij toch eerder over als een vervelende man. 

Via Winston kwam ik terecht bij koning George VI, Bertie voor de vrienden. Die had een zwaar stotterprobleem en in de King's Speech zie je hoe hij dat probleem aanpakt. Zeer onderhoudende en interessante film. 

De laatste in de rij is American Made, met Tom Cruise. Gebaseerd op waargebeurde feiten, niemand zou dit verhaal kunnen verzinnen. 

Tel daar dan ook de Slimste Mens én Thuis (ja, ik denk dat het tussen Tom en Judith nog goed komt) bij en je weet hoeveel uren slaap ik tekort kom. Recent is daar dan nog Hunted bijgekomen op NPO3. Plezant om te volgen maar niet echt helemaal geloofwaardig : op de vlucht met een cameraploeg die alles filmt ...

Deze ochtend wandelde ik naar Finca Guila, de tennisclub hier om het hoekje.  Niet om te spelen, ik heb genoeg tennisrackets uit razernij vernield tijdens mijn kortstondige carrière tussen Lichtaart en Mortsel.  Er werd een benefietdag georganiseerd ten voordele van de dierenbescherming en daar moest ik toch eens gaan kijken.  Een gezellige bedoening : een aantal standjes met eigen knutselwerk, tweedehands boeken, een frietkot enz.  De muzikale omlijsting werd verzorgd door de "Karaoke Road Show".  Je kon dus je favoriete nummers aanvragen en zelf mee kwelen maar gelukkig kwam niemand op het idee om dat ook daadwerkelijk te doen.  Dat was ook niet nodig, ze hadden zelf een zanger bij, eentje in een zeer opvallend maatpak.  Die man had een hele resem oldies in zijn repertoire en de onvermijdelijke evergreens van Elvis Presley en soortgelijken volgden elkaar in snel tempo op.  Af en toe zat er ook een aangename verrassing bij, Food for Thought van UB40 en Spanish Stroll van Mink DeVille bijvoorbeeld.

Om 13u was het alweer tijd om te vertrekken, ook al had ik het vermoeden dat de volgende artiest meer op mijn sympathie zou kunnen rekenen : iemand met dreadlocks heeft altijd een streepje voor.

Toch had ik een half uur later al helemaal geen spijt meer dat ik was vertrokken want ik ging met Leo, Rita, Rob en Letty lunchen bij Jaipur, een recent geopend Indisch restaurant in Alfaz.  Omdat de Curry Pot definitief gesloten is, moest er dringend een alternatief gevonden worden om onze Oosterse honger te stillen.  Jaipur beantwoordde volledig aan de verwachtingen : vriendelijke bediening (een Sikh, inclusief tulband) en uitermate lekker eten.  Dit gaan we zeker nog een keertje doen en tegelijkertijd wil ik iedereen in de omgeving oproepen om dit restaurant ook eens te bezoeken.  We willen niet het risico lopen dat ze bij gebrek aan klanten moeten sluiten  ! ! ! Allen daarheen dus !

De voorbije dagen verliepen eerder rustig : donderdag naar Sabor + nog een afzakkertje in de tent, gisteren naar de markt en dan een terrasje bij Albeniz (om eerlijk te zijn : de markt heb ik overgeslagen) en deze ochtend moesten we afscheid nemen van Philippe en Josee.

Dadelijk vertrek ik naar Café Panaché in Benidorm om naar RAFC-KV te kijken.  De opening van de nieuwe tribune mag je niet zomaar voorbij laten gaan, hopelijk pakken we ook drie punten.  Mijn vertrek naar Benidorm betekent ook dat ik het einde van het dubbelspel in de Davis Cup niet kan volgen.  Je kan niet alles hebben in het leven.

Toch krijg je hier snel een gevoel van "toeristenval".  De bediening is nogal opdringerig en er bestaat wel een dagmenu maar dat zeggen ze niet als je de kaart krijgt.  Wil je brood met aioli ? Dat komt extra op de rekening.  Gewoon onmiddellijk korte metten mee maken en je niets laten aanpraten wat je niet wil, is hier de boodschap.  Een pizza smaakt altijd, onze pa zijn pasta zag er ook goed uit maar het vlees van F. smaakte volgens hem naar vis, evenals de vergezellende groenten ... Ik heb een stukje wortel geproefd en had daarna ook een nasmaak van "sardinas a la plancha".  En toch heb ik geen spijt van ons bezoekje, je moet hier eens geweest zijn.

Voor koffie en een dessertje verhuisden we naar d-Origen en daarmee was onze namiddag weeral gepasseerd.  Bedankt pa en F. !

Morgen staat er weer wat anders op het programma.  Voor mij is alles goed, als het maar met eten te maken heeft .