Deze ochtend werd ik aangesproken door een man die altijd aan de receptie rondhangt, hij spreekt Spaans maar met een volgens mij Italiaans accent. Hij vroeg of ik Engels praatte. Ja dus. "I think you are an artist" opperde hij. Ik wou hem niet teleurstellen met zijn mensenkennis en zei dan maar dat ik zanger ben in een heavy metal band. Om verdere lastige vragen te ontwijken ging ik op zoek naar een ontbijt. Ik had gisteren iets gezien voor 3 euro en voor die prijs krijg je dan eieren, worst, spek en - dat krijg ik 's morgens echt niet binnen - patatas fritas. Ik zou natuurlijk kunnen onderhandelen over geen frieten en een worst extra maar ik ben gewoon naar een bakker gestapt voor een croissant met kaas en hesp én een chocoladebroodje, prijs 1,70 ) nah !

Ik had gisterenavond mijn bagage al in orde gebracht voor mijn uitstap naar Ávila en als je dan nog een paar uur over hebt, loop je toch maar doelloos rond. De Corte d'Ingles binnen, in de FNAC een prulleke gekocht en eens gaan kijken naar mijn hotel voor morgenavond zodat ik de dichtste metrohalte kan kiezen, wat station Gran Via blijkt te zijn. Logisch, zou je kunnen denken want het hotel ligt op de Gran Via maar die weg heet niet zomaar zijn naam gekregen

In de metro naar het busstation hoor ik een aantal Vlaamse vrouwen opsommen wat ze gaan doen tijdens hun tweedaags verblijf in Madrid. Ze hebben allemaal (ze zijn met zijn zessen) dezelfde reisgids én een door één van hen opgesteld schema vast. Vandaag (toen ze eraan begonnen was het al 11u30) stond er zoveel op het programma dat ik vrees dat er weinig tijd om te winkelen zal overblijven. En laat het nét dat zijn waar ze allemaal naar uitkijken ... Heb ik trouwens al verteld dat er opvallend veel Vlaamstalige mensen in Madrid rondlopen ? De herfstvakantie zal daar zeker mee te maken hebben.

Mijn bus vertrok perfect op tijd en anderhalf uur later stapte ik uit in het busstation van Ávila. Onderweg rij je, zoals vaak in Spanje door desolate hoogvlaktes met hier en daar een afrit naar een dorp of een verder afgelegen stad. Als je de stad nadert, ziet die eruit zoals alle andere : in het voorgeborchte een opeenstapeling van supermarkten, meubelzaken en merkgarages. Ik stap te voet naar mijn hotel, twee kilometers zijn een perfecte opwarming. De eerste kilometer doet nog altijd niet vermoeden waar je terecht komt. En dan doemen de oude muren op, wat zijn ze toch mooi !

Ook mooi is mijn hotelletje, zeker vergeleken met dat in Madrid. Een zeer mooie kamer, met stijl aangekleed en op een rustig pleintje gelegen. De rust zal ik na de lawaaierige nachten in de hoofdstad zeker kunnen waarderen. En toch wordt je zoiets snel gewoon, het is soms storender als je in een stille buurt logeert en er elk uur een vrachtwagen passeert. Dan maar liever dag en nacht een mariachi orkest voor mijn deur.

Nadat ik mijn overbodige rommel in de hotelkamer heb achtergelaten ga ik op verkenningstocht. Het is al een tijdje geleden dat ik het op deze manier deed, maar ik laat me door de stad leiden aan de hand van caches die hier verstopt zijn. Ik had op voorhand gezien dat je dan echt wel in elk hoekje terecht komt. En dat gebeurt ook, er zijn zoveel mooie plekjes te zien dat ik helemaal vergeet te eten of drinken.

Deze avond had ik gepland om in het hotelrestaurant (Italiaans) iets te eten maar om 20u was daar nog altijd geen beweging te zien, sluitingsdag waarschijnlijk ? Ik ben dan een beetje gaan rondzwerven om een paar avondfoto's te maken. Uiteindelijk belandde ik bij een ander Italiaans restaurant, geen slechte pizza maar de ansjovis moest je met een vergrootglas zoeken. Toen ik na een wandeling door de bijna uitgestorven straten (wat een verschil met Madrid) terug aan het hotel was, bleek dat het restaurant toch nog geopend was.

Vannacht zijn we weer overgeschakeld op het winteruur maar als je een leven leidt zoals het mijne heb je daar weinig last van. Ik ga meestal slapen tussen 22 en 3u, sta op tussen 7 en 10 en eet wanneer ik honger of goesting heb - vaste tijden of enige regelmaat ken ik dus niet. En wintertijd of niet : ik ben deze ochtend vertrokken op mijn sandalen. Dat alle Spanjaarden dan meewarig hun hoofd schudden en hun winterjas nog wat verder over hun oren trekken, stoort mij niet maar echt warme voeten had ik niet. Ik nam de metro en stapte uit aan de Puerta de Toledo, de wind die me tegemoet kwam was echt koud. Rond 10 verdween de sweater alweer in de rugzak, of dat met de zon te maken had of met de sterk stijgende straten laat ik in het midden. 's Zondags is er een grote (rommel)markt in deze buurt en vanaf 11u is het hier over de koppen lopen. De markt is echt gigantisch groot, alle straten en pleinen zijn ingenomen door kraampjes en soms ligt de koopwaar gewoon op de grond. Neem de markt van Benidorm of de Vogelmarkt van Antwerpen en vermenigvuldig dat met 10, misschien wel 20.

Iets kopen op de markt doe ik niet, maar het valt wel op dat de gemiddelde prijzen van zaken die je op elke markt vindt, hier goedkoper zijn dan aan de Costa Blanca. Ik heb nog geen ontbijt gehad, zou de bakker ook goedkoper zijn ? Twee croissants aub : 3 euro ! Ik bedank en wil buiten stappen, opeens kost het maar 1,80 euro. Toeristen in het zak zetten, het is van alle tijden ... Nog een uurtje over en ik stap naar de Plaza de España om te controleren of Cervantes en zijn geesteskinderen Don Quijote en Sancho Panza er nog zitten. Een foto van het olijke duo nemen is quasi onmogelijk zonder klauterende toeristen in beeld. En dan gebeurt het : er liggen enkele caches en ik kan ze nog loggen ook !

Mijn voetzolen beginnen stilaan doorloopwonden te vertonen en ik neem de metro naar Plaza Tirso de Molina, waar om 13u30 Pan de Capazo weer zal optreden. Net als vrijdag is hier ook geen podium maar dat stoort niet, er is een vrolijke bende alternativo's verzameld en de sfeer zit er onmiddellijk in. Ik word herkend door mensen die mij absoluut niet bekend voorkomen, fans die mij op eerdere optredens in België foto's hebben zien nemen. Raar om een onbekende BV te zijn

Het optreden is beter dan dat van vrijdag, er zijn zelfs gastmuzikanten van de partij op drums en saxofoon. Eén nummertje krijgt zelfs extra glans door een buikdanseres, en ik zit, sta of hang op de eerste rij ! Ik verduidelijk even : helemaal vooraan zitten de kindjes en ik vlak daarachter. Als ik te veel krampen in benen of voeten krijg, sta ik even recht en voel ik mij als een reus ! Bijna alle andere toeschouwers zijn kleiner dan ik, dat gebeurt niet vaak. Spanje is een aangenaam land voor een kort afgezaagde Belg !

Na het optreden verkopen en signeren ze meer cd's dan ooit. Ik neem afscheid van de groepsleden en stap een bar binnen om een stapeltje tapa's weg te happen en loop daarna nog wat rond tussen de massa mensen op straat. Het leven valt hier echt nooit stil. Van een gemeentelijk reglement dat de winkelopening op zondag moet regelen is hier geen sprake, alles is gewoon open - punt. Ben je in Antwerpen blij dat je om middernacht nog een frituur open vindt, hier blijven heel veel snackbars en aanverwanten gewoon verkopen tot 7 of 8u 's morgens ! That's my city !!!

Deze avond heb ik een "meeneemwokske" naar binnen gewerk én daarna nog een "pateeke", ik kon die vier etalages taarten en gebak toch niet blijven voorbij wandelen !

Ik zou het zooooo graag anders willen, maar om acht uur was ik alweer wakker. Ik ben nog even blijven liggen maar om negen uur was het echt genoeg geweest. Als je in een "echt" hotel dan door de gang wandelt, ruik je de koffie en het verse brood al. Hier niet, ontbijt is hier zelfs niet te krijgen. Geen probleem, in de buurt zijn mogelijkheden genoeg. Ik liet mij verleiden door San Ginés, waar ze sinds 1894 churros y chocolate volgens het zelfde recept maken. Niet slecht, maar om er op straat voor aan te schuiven ... dan kan je net zo goed in een ander zaakje goedkoper eten. Op de Plaza Mayor ga je zeker niet goedkoper aan je trekken komen en ook op dit vroege uur is er al flink wat volk aanwezig ook al zet het personeel nu pas tafels en stoelen buiten. Vooral veel toeristen die hier een afspraak hebben met hun gids, zijn aanwezig. Zoals bijna altijd is ook nu het plein niet in zijn volle glorie te aanschouwen, want er staan allerlei tentjes opgesteld ter promotie van de bibliotheken - of zoiets ...

En dan : buikkrampen ! Nancy zou zeggen dat ik teveel gedronken heb, mijn huisarts zou het zoals altijd op een bescheiden manier als buikgriep omschrijven. Nog even paniek toen ik aan mijn kamer kwam, want de poetsdienst was nog bezig. Gelukkig vertrokken ze net naar de volgende kamer. Ik heb mij een tijdje op bed gelegd en dan naar de apotheek gewandeld voor een doosje Im...... En toch loop je dan de rest van de dag niet helemaal onbezorgd rond. Ik heb toch maar de metro genomen naar het busstation om mijn ticket voor maandag naar Avila te reserveren. Dat had ik gisteren ook al kunnen doen, maar ik wou toen zo snel mogelijk mijn bagage kwijt in het hotel.

Het was al snel 13u30 en tijd voor een concertje van Atapaca, ze omschrijven hun muziek als "rumba punk". Wat moet een mens zich daarbij voorstellen ? Niet veel, zo bleek al snel. Een grote bende dat wel én ze amuseerden zich duidelijk te pletter, meer moet dat niet zijn op een zonnige en warme zaterdagmiddag. Tijdens het rondwandelen in de stad valt op hoeveel Spaanse vlaggen er overal hangen. Op café is hét gespreksonderwerp dan ook "het probleem Cataluña. Nadat ik enkele mensen gedrapeerd in een Spaanse vlag heb aangesproken blijkt dat er een min of meer spontane manifestatie is geweest aan de andere kant van de stad. Had ik het geweten, dan was ik aanwezig geweest : republiek Antwerpen steunt de eenheid van Spanje ! Ik moet ook nog iets opbiechten : mijn oriëntatievermogen gaat van kwaad naar erger. Liep ik vroeger puur op de stand van de zon altijd in de goede richting, de laatste dagen heb ik voor een verplaatsing van amper één kilometer volgens mijn slimme telefoon zo'n 4000 stappen nodig. Spijtig genoeg kan ik niet anders dan mijn Motorola gelijk geven : ik word een hopeloos geval. Afwisselend heb ik last van mijn rug, mijn schouders, mijn knieën of wat anders - soms ook alles tegelijkertijd. Zonder vergrootglas kan ik enkel nog de allergrootste titels in de krant lezen. Straks mijn doosje medicijnen maar eens controleren, misschien hebben ze Viagra meegegeven.

Tegen de avond wandelde ik naar het Prado, vandaag kon je daar gratis binnen tussen 18 en 20u. Ik was niet de enige die daar van wou profiteren, de rij belangstellenden was zo lang dat ik vreesde dat je na de toegangscontrole meteen weer naar buiten zou geleid worden. Dan maar eens proberen bij Reina Sofia, ook gratis maar dan tussen 19 en 21u. Daar was de rij een stuk korter en na een kwartiertje aanschuiven kon ik naar binnen. Het gebouw op zich blijft fantastisch, zeker met het contrast tussen het oude en nieuwe gedeelte. De collectie hedendaagse kunst is zo mogelijk nog indrukwekkender én veel interessanter dan de werken van Rubens en consoorten in het Prado. Iedereen stond en staat zich altijd te vergapen aan het bekendste werk van Pablo Picasso : Guernica (of Gernika in het Baskisch) - geschilderd als aanklacht tegen het moordende bombardement door de nazi's - maar er is zoveel meer te zien ! Heel veel foto's heb ik niet van binnen in het museum, er zijn tegenwoordig veel meer restricties dan voorheen. De bijgevoegde foto met bewonderaars van het beroemdste schilderij dateert dan ook van een vorig bezoek, enkele jaren geleden.

De grootste verrassing kwam van een tijdelijke tentoonstelling Sloveense kunst. De muziekgroep Laibach (zo werd de huidige hoofdstad Ljubljana door de Duitsers genoemd) komt hierin ruim aan bod. Laibach is moeilijk in te schatten, soms flirten ze wel heel hevig met extreem totalitair gedachtengoed. Ik heb ze zelf vroeger zien optreden en had ook een aantal platen van hen. En daar hoort dan een verhaaltje bij. Bij het verlaten van de tentoonstelling zeg ik - in het Engels - tegen het meisje achter een infostand dat ik de tentoonstelling fantastisch vind en dat ik vroeger fan was van de groep en een heleboel elpees van de tentoonstelling ook in mijn bezit had. Zij verstaat me duidelijk verkeerd en denkt dat ik lid was van de groep, waarop ze vindt dat ik met de hele bende naar hier moet afzakken om alles te bekijken. Vóór ze de pers erbij roept, maak ik mij uit de voeten ...

Volgende halte : de Neptunus fontein, hier komen de Atletico Madrid supporters hun overwinningen vieren. Ik wacht tot anderhalf uur na de wedstrijd maar er is niets te beleven, later blijkt dat ze 1-1 gelijk gespeeld hebben. De laatste kilometer bergop tot het hotel kost me moeite, ik zit vandaag aan meer dan 20 km wandelen. Gelukkig gaat het maar traag vooruit op het voetpad zodat het niet opvalt, op sommige stukken zouden ze beter eenrichtingsverkeer invoeren - zoveel volk op straat !

Alles is zeer vlot verlopen, onze pa kwam mij vanmorgen halen en tien minuten later stond ik al in het busstation van Benidorm. Om half tien vertrok de ALSA bus en ik zat helemaal vanachter op de laatste rij, net zoals vroeger op schoolreis maar deze keer zonder vriendjes. In Alicante kwam er nog enkele extra passagiers bij en in Elche kreeg ik zowaar gezelschap vanachter in de bus. Na de laatste stop in Albacete zat de bus helemaal vol maar toen was al meer dan de helft van de reis gepasseerd. Met (goede) wifi aan boord was het geen probleem om mij bezig te houden. Met een klein beetje vertraging kwamen we aan in Estacion Sur van Madrid. Ik heb meteen een tienrittenkaart gekocht voor het openbaar vervoer, dat is gemakkelijk voor de volgende dagen. Eén halte met lijn 6, dan overstappen op lijn 1 en hop, ik stond op het centrale plein van Madrid : Puerta del Sol - daar waar het nulpunt ligt van alle wegen die naar de rest van Spanje leiden (ja, ook Catalonië).

De volgende dagen slaap in Hostal Americano óp het plein - centraler kan niet ! Zoals vaak is het even zoeken want in bijna elk gebouw huizen meerdere hotelletjes. Het mijne zit op de derde verdieping, de kamer is sober maar ziet er netjes uit maar de man aan de receptie is van de norse soort. De televisie is er nog eentje met een echte beeldbuis, ik vermoed zelfs dat hij eerder geschikt is om goudvissen in te kweken dan een voetbalwedstrijd te volgen. Normaal gezien zou ik zicht hebben op het plein maar zoals de buitenkant al deed vermoeden wordt dat uitzicht deels belemmerd door een gigantisch muskietennet dat over de stellingen hangt die het ganse gebouw omringen. Gelukkig is het weekend en wordt er dus niet gewerkt. De deuren van het balkon openzetten lukt me niet, beter gezegd durf ik niet. De kans om met heel de constructie op de straatstenen te belanden is groot. Stadslawaai is hier niet uit te sluiten, dat moet je erbij nemen. De Puerta del Sol met al zijn straatartiesten, dansgroepen en verklede nietsnutten valt pas 's avonds laat stil.

Ik wandel een beetje rond in de buurt en zak tegen 20u30 af naar de Calle de Embajadores waar Pan de Capazo nog aan het soundchecken is. Ze herkennen me onmiddellijk en leggen alles stil om me te verwelkomen, wat een toffe bende is dat toch ! Tijdens het optreden probeerden ze de toeschouwers warm te maken om een t-shirt te kopen en "daarna moet je ons allemaal door heel Europa blijven volgen zoals Eddy dat al jaren doet, applaus voor Eddy graag !" En ik blozen ... waarop ik door iemand een blikje bier in mijn handen gestopt kreeg, en nog één en nog één - de laatste van het halve liter soort. Rond elf uur was alles afgelopen en heb ik in mijn eentje een kroegentocht gehouden, het plezantste was het bij Madrimetalica (of zoiets) maar precies weet ik het allemaal niet meer - ook al heb ik uiteindelijk meer gegeten dan gedronken. Rond vier uur lag ik in mijn bed.

Daarna nog langs de supermarkt met onze pa en dan was het tijd om in te pakken.  Morgen vertrek ik naar Madrid om daar een multicultureel festival bij te wonen, een mix van eten en muziek.  Of er tijd over blijft om de toerist uit te hangen is niet zeker, ik ga vooral om te feesten en twee keer Pan de Capazo te zien.  Aansluitend bezoek ik Ávila, daar heb ik de prachtige omwallingen al enkele keren van op afstand kunnen bewonderen maar telkens was het zo hard aan het regenen dat ik geen zin had om uit te stappen.  Woensdagavond ben ik terug thuis, ondertussen zal ik proberen vanuit de Spaanse hoofdstad de blog bij te werken.  Of ik morgenvroeg goedgezind zal vertrekken, hangt af van het resultaat van RAFC-Standard deze avond 

En dan nog op verzoek van Gery : een foto van "het plein", momenteel bezet door twee caravans - één bewoond en één onbewoond - en vijf campers.  Tegen het einde van de week komen er nog drie bij.

In de tuin van Patrick en Vicky is het voorlopig nog altijd vrij rustig én vrijwel iedereen die hier momenteel staat, houdt zich bezig met geocaching.  Gisteren ben ik trouwens enkele caches gaan controleren en als je dan de brug over de AP7 snelweg passeert, kan je als Antwerpenaar alleen maar jaloers zijn.  Zelfs met een half rijvak zouden hier nog geen files zijn.

De volgende dagen komen er een heleboel nieuwe gasten en oude bekenden bij maar als ik me niet vergis blijft er nog altijd een plaatsje open tot einde december.  De volgende twee weken blijven ze temperaturen tussen 20 en 25 graden voorspellen en over regen wordt helemaal niet gesproken.  Je weet dus waar je moet zijn !

En dan iets heel raar.  Ik heb een tijdje geleden wel eens geschreven dat de bezoekersaantallen op de blog de laatste tijd niet meer zijn wat ze waren.  De laatste weken heb ik daarover nog weinig klachten.  Blijkbaar zijn de lezers meer geïnteresseerd in mijn luilekkerleven in Spanje dan in de verhaaltjes over zomerfestivals of het onderweg zijn.  Zo ben ik terug de top-10 van meest gelezen blogs (op bloggen.be) binnen geduikeld.  Mooi zo en allemaal bedankt ! En dan het rare : als ik de voorlopige bezoekcijfers van vandaag moet geloven, ga ik zelfs alle records breken.  Ik vermoed dus dat er ergens iets misloopt met de statistieken óf er wordt een virtuele aanval uitgevoerd op alle knappe mannen in de buurt .

Morgen ga ik voor de eerste keer dit seizoen naar Sabor en overmorgen ...

Laat me duidelijk zijn : je mag vrouwen niet ongevraagd bepotelen, een contract of promotie mag niet afhankelijk zijn van het in bed duiken met een of andere vetzak en je moet meisjes niet tegen hun zin achterna lopen op straat. Maar je hoofd omdraaien voor die frisse verschijning of je ogen een halve seconde laten afdalen richting decolleté : wat is daar verkeerd mee ? Ik weet wel zeker dat ook veel vrouwen zich omdraaien voor die mooie gespierde man of dat lekkere kontje, ook al spreek ik in dit geval niet als slachtoffer   Mogen we voor al deze zware overtredingen binnenkort een gevangenisstraf verwachten ? 

Als ik morgen met een oranje geverfde krokodil op straat loop, weet ik dat ik wordt nagekeken. Met mijn wilde baard weet ik dat meer ogen op mij gericht zijn dan op de gladgeschoren man die naast me loopt. Een Harley trekt (misschien door het lawaai ?) meer aandacht dan het zoemende geluid van een Goldwing. En dus lok je op die mooie zonnige dag ook meer kijkers met een kort rokje dan met een lange flodderbroek. En als ik op dat moment dan denk : “Verdomme, was ik maar 30 jaar jonger”, ben ik dan een seksistisch zwijn ? Knor knor knor, met veel plezier ! Ik spreek die vrouw niet aan, ik struikel niet over die straatsteen omdat ik minutenlang achterom blijf kijken en mijn handen verdwijnen niet stiekem in mijn broekzakken om te controleren of alles nog naar behoren functioneert. 

Het is maar om te zeggen : ik blijf lachen met schunnige moppen. Een goede mop is een goede mop - ook als hij over Marokkanen, homo's, Antwerp supporters, gehandicapten of dikke tetten gaat. Moet ik morgen uit pure schaamte voor mijn gedrag een touw kopen ? Of mag het toch nog een beetje plezant blijven ?

Wat ik wel positief vind : er wordt nu over gepraat en daar ben ik helemaal niet rouwig om !

Commentaar, scheldtirades, blijken van medeleven - het kan allemaal in het gastenboek !

Terug in onze tuin was het al snel tijd om allemaal gezellig buiten te zitten en de flessen boven te halen.

Vandaag zijn we eindelijk in beweging gekomen, al werd er nog een hele tijd getwijfeld : zou het gaan regenen of niet ? Rond 10u besloten we toch maar te vertrekken. Rob en Letty hadden door hun afwezigheid vorig jaar, een achterstand in caches zoeken.  Dat werd vandaag goed gemaakt.  Omdat het allemaal caches waren die door mij waren gelegd, ging ik mee - zo kon ik meteen alles controleren.  Zoals meestal is het voor mij ook opnieuw een zoektocht.  Ofwel ben ik de juiste verstopplaats zelf vergeten ofwel heeft iemand van de vorige vinders de cache verlegd of anders verstopt.  Eentje was deze keer wel heel inventief geweest : hij had een cache niet gevonden en had er dan zelf maar een andere in de plaats gelegd en daar zijn naam in het logboek geschreven.  

We waren nog niet zo heel lang terug van onze wandeling en de eerste druppeltjes vielen.  Was het dat maar ? Neen, dus - al snel werd het heel donker.  In welke richting je ook keek, overal donkergrijze wolken en toen werd het menens : hagelbollen, bliksem, donder - alles erop en eraan.  Met de regen zelf viel het wel mee maar in een stoeltje buiten zitten, daar moest je toch wel heel optimistisch voor ingesteld zijn.  Ik heb er in ieder geval toch een mooie foto aan overgehouden.

Terwijl de ene een terrasje ging doen en de andere naar huis wandelde, besloot ik (voor de eerste keer dit seizoen) bij Pizza4U binnen te duiken. Dit blijft prijs/kwaliteit toch al jaren een topper.  De rest van de dag werd gebruikt om uitgebreid van de zon te genieten.

In de latere namiddag slaagden de ratten uit Wilrijk er niet in drie punten mee te pakken in Westerlo en nog later sloop RAFC oververdiend de top-3 binnen na een ruime zege tegen Zulte-Waregem.  Zo mogen er nog veel zondagen volgen ! Mag ik nu ook al een beetje dromen van een stunt op Club Brugge volgende week ? Of worden we gewoon afgemaakt en met de voetjes op de grond gezet ?

Waar ik gisteren mee geëindigd ben, ben ik vandaag mee begonnen : in de zon zitten.  Rond 13u30 was het gedaan met niksen en kwamen we in actie.  Actie wil in dit geval zeggen : de auto instappen en iets gaan eten .  Tien minuutjes later stonden we op de parking van Chinees restaurant Bamboo, aan de CV70.  Op de benedenverdieping een Chinese winkel zoals je er hier in de buurt tientallen kan vinden.  Met een lift of de trap kan je naar boven en daar kom je in een sober en strak interieur terecht.  Patrick en Vicky hadden een tafel op het terras gereserveerd (rokers weet je wel ...) en dat kon je moeilijk een foute keuze noemen.  Wat een mooi terras en wat een uitzicht ! Een werkelijk adembenemend panorama over de kustlijn en wolkenkrabbers van Benidorm.  Je zou het echt niet verwachten, het restaurant valt zelfs nauwelijks op langs de buitenkant.  En het eten ? Niets op aan te merken : een vaste prijs en bestellen maar, zoveel je wil.  Meer dan keuze genoeg, ook veel sushi.  Hier komen we vast nog een keertje terug. 

Gelukkig had ik afgesproken om met onze pa iets te gaan eten vandaag, dan moest ik zelf al zeker niet in een pot staan roeren. Niet dat ik dat de afgelopen tijd wel gedaan heb want ik mag niet klagen wat betreft bevoorrading. Ik heb al enkele keren een "overschotje" gekregen van Vicky en gisteren mocht ik mijn voetjes mee onder tafel schuiven bij Rob en Letty. 

Nationale feestdag hier vandaag en in de voormiddag had ik eerst een beetje naar het militaire defilé in Madrid gekeken, door alle gebeurtenissen in en rond Cataluña heeft de "Día de la Hispanidad" toch een beetje extra uitstraling gekregen. Dat zie je ook als je rondloopt, er zijn veel meer Spaanse vlaggen te zien dan de voorbije jaren en een aantal hotels in Benidorm hebben hun verlichting in een Spaans jasje gestoken. 

Op restaurant dus, onze pa kwam mij met de auto halen maar zomaar instappen was onmogelijk. Neen, niet door de rugpijn maar wel omdat heel zijn auto vol lag met dingen waar hij vanaf wou : ladders, jerrycans, grondzeilen enz. Als ik het zelf niet kan gebruiken, dan is er binnenkort wel iemand anders hier die er blij mee zal zijn. Na het uitladen vertrokken we naar Albir en daar werd ook al snel duidelijk dat het een feestdag was, veel Spanjaarden maken er trouwens een verlengd weekend van. Het duurde even voor we een parkeerplaats vonden en na een verkenningsronde kozen we voor restaurant Anna aan de droge rivier. Qua stijl en prijs vergelijkbaar met Sabor en dus absoluut lekker. 

Om af te sluiten kon je kiezen tussen dessert of koffie. We kozen voor het dessert (zoooo'n lekkere tiramisu !) en besloten bij de naastgelegen koffiebar nog een koffie te drinken. Bij D-Origen zitten de koffiedrinkers absoluut op de juiste plaats, de koffiebonen worden hier ter plaatse geroosterd en gemalen. De baristas zijn zeer bedreven en het is een mooi ingerichte en gezellige zaak. Op het terras zat ook de jongeman die ons vorige week had bediend in het "kiekenkot" en wat ik vorige week niet had gedaan, deed ik vandaag wel : vragen of hij KFCOWB of RAFC supporter is. Hij gaf het juiste antwoord, moest dat niet zo geweest zijn dan zou de kans klein zijn om er nog een keer iets te gaan eten .

Vandaag ben ik eens naar de plaatselijke winkeltjes gaan kijken om goedkope fietstassen op de kop te tikken.  Bij Domti en bij de Chinezen was er niets te vinden, dan maar naar de fietswinkels.  Verdomme, dat is duur ! Als ik met de fiets op reis ga, dan wil ik best investeren in een paar goede en waterdichte fietstassen maar om hier één keer per week naar de supermarkt te fietsen ...  

Dan maar bergaf om onze pa op de hoogte te brengen van de laatste roddeltjes.  Zo blijkt dat de familie in België weer is uitgebreid, terwijl ik zelfs niet wist dat er iets onderweg was .  In ieder geval bracht mijn bezoekje nog iets op want onze pa stond zonder het te vragen zijn eigen fietstassen af.  Sinds hij hier een auto gekocht heeft, gebruikt hij zijn fiets toch niet meer.  En gelukkig maar, het is al gevaarlijk genoeg met zijn Fiat Punto.

Vóór Nederland definitief ten onder ging en de Belgen nóg maar eens een overbodige wedstrijd moesten spelen, was er nog tijd voor een borreltje en taart ter gelegenheid van Rob's verjaardag.  Ik ga niet vertellen hoe oud hij intussen is, maar toch een tip : hij is geboren na de eerste wereldoorlog .

Vandaag marktdag in Albir en opnieuw overwegend blauwe lucht (ook al werd het deze avond al snel frisser).  Het was duidelijk drukker dan eergisteren op de markt van Alfaz en blijkbaar hadden alle aanwezige vrouwen vandaag nieuwe schoenen nodig.  Na een half uurtje hield ik de markt voor bekeken en ging eens poolshoogte nemen op het terras van Universal Lounge Bar.  Daar zaten Gentil en Christel iets te eten en bestelde ik zelf een Copa Nougat.  Die smaakte net iets beter dan voorheen en daar zal de nieuwe dienster wel iets mee te maken hebben : mooie tattoo's en dito dreadlocks.  Toen ik terug bij de caravan kwam, had de batterij het intussen 13 km volgehouden - al twee meer dan de vorige keer en ze is nog zeker niet leeg.  Dat gaat de goede kant uit !

En misschien wel het belangrijkste nieuws van vandaag : Guy (camperhuub) is opnieuw beginnen schrijven, en zaaaaaaagen

Dat nieuws moest ik dan toch even doorspoelen op het terrasje van Albeniz, met een tapa uiteraard.  Daarna ben ik met een grote omweg terug gewandeld naar de caravan.  Om nog een beetje extra beweging te hebben, keilde ik nog een aantal stenen in de container.  De stapel die er lag toen ik vorige week arriveerde, is al flink kleiner geworden.  Tegen de tijd dat alles opgeruimd is, zal er vast wel een of andere onbenul een nieuwe hoop rommel achterlaten .  Daarstraks heb ik samen met Rob nog een oude boiler in de container gekieperd.  

En nu is het dan weekend, dat zal hier rustig verlopen terwijl dat enkele honderden kilometers helemaal anders zal zijn.  Morgen wordt in Barcelona immers een grote manifestatie tegen de onafhankelijkheid georganiseerd.  Het hele land raakt meer en meer verdeeld door deze kwestie en een toenemend aantal bedrijven plant een vertrek uit Catalonië als de onafhankelijkheid wordt uitgeroepen.  De bank Sabadell heeft die "bedreiging" al hard gemaakt en verhuist de hoofdzetel naar Alicante, ook Caixa zoekt een ander onderkomen.  Gaz Natural trekt naar Madrid en zelfs een multinational als VW wil het aftrappen.  Eens kijken hoelang ze dan nog de rijkste regio zullen blijven.  Ik blijf oa Barcelona en Tarragona prachtige steden vinden, maar ook het toerisme zal hier onder lijden.  Zelf ga ik al een hele tijd niets drinken of eten in restaurants die uitsluitend in het Catalaans communiceren.  

MC Veteranos, een grote nationaal georganiseerde motorclub, heeft ook van zich laten horen.  Je kan enkel lid zijn als (ex-) militair - soldaat of guardia civil en het zal dan ook geen verrassing zijn, dat ze zich kanten tegen de onafhankelijkheid van de Catalanen.  Ze eindigen hun boodschap met Viva España, Viva Cataluña en daarmee bedoelen ze Cataluña als onderdeel van het grote Spanje.  Historisch gezien zou de regio Aragon de hele boel kunnen opeisen, dat zou pas vuurwerk geven ! 

En dan het eten.  Ik kan verkeerd zijn, maar ik denk dat de uitbaters (duidelijk uit het Antwerpse) nog niet veel ervaring hebben.  De jongeman die ons bediende is absoluut van goede wil en vriendelijk maar tegelijk ook heel onzeker.  Hoewel het helemaal niet druk was, moesten we toch overdreven lang op ons eten wachten.  De porties zijn ruim voldoende, ik had mijn (zeer lekkere) kipfilet met (iets te waterige) pepersaus en frietjes bijna helemaal op maar onze pa heeft niet eens de helft van zijn bord leeg gekregen.  De prijs van dit alles kan je redelijk noemen maar de concurrentie hier is moordend en op andere plaatsen kan je een heel menu krijgen voor minder geld dan hier een hoofdgerecht.  De locatie is natuurlijk prachtig met zicht op de baai van Albir en als café (met pooltafel) ziet het er heel gezellig uit.

Deze avond hebben we bij Patrick en Vicky nog iets gedronken om de geboorte van kleindochter Amelie te vieren.

Rond 16u had ik genoeg gezeten en ging een kijkje nemen op camping Benisol.  Het eerste wat opviel was het terrein tussen El Trinquet en El Cisne, vóór de zomer was dat nog een volledig overwoekerd stuk grond en nu waren er vele vrachtwagens en graafmachines in de weer om het terrein bouwklaar te maken.  

Leo en Els, de eerste bekenden die ik tegenkwam op de camping, wisten al meteen te vertellen dat er een nieuwe camping zou komen.  Zou kunnen, het terrein is in ieder geval groot genoeg en elke nieuwe camping die hier de laatste jaren is bijgekomen staat binnen de kortste keren vol.

Guy wist dan weer een verhaaltje te vertellen over Benisol zelf.  De afgelopen jaren had die camping een aantal nieuwe plaatsen aangelegd om aan de groeiende vraag te voldoen.  Die plaatsen bevonden zich aan het tennis- en golfterrein maar ook helemaal vooraan aan de zijkant.  Blijkbaar heeft na een controle vanuit de lucht, een inspectie plaatsgevonden met als gevolg dat die plaatsen nu opnieuw afgesloten zijn vanwege niet vergund.  De plekken vooraan zijn nu in ieder geval gebarricadeerd met bloembakken.

Op de terugweg ben ik nog langs onze pa gepasseerd en we hebben afgesproken om morgen naar de nieuwe Chicken House Pub te gaan eten.  Ik stuur de rekening wel op Annick !

Gisteren ging het eten klaarmaken iets moeilijker.  Ik had wel zin in spaghetti en een belangrijk ritueel daarbij is water koken.  Dat moet iedereen kunnen, hoor ik jullie denken.  Ja, zelfs ik ben daar toe in staat.  Een belangrijke voorwaarde daarvoor is een waterdichte kookpot.  En dat bleek een probleem ...

Vóór de zomer had ik hier een set nieuwe kookpotten gekocht voor in de caravan zodat ik de oude kon meenemen met de camper.  Die nieuwe potten waren niet gebruikt tot gisteren, de eerste keer.  Tijdens het water koken : psssst - het vuur ging uit.  De wind misschien ? Neen hoor, langs de handvatten sijpelde het water door de pot en doofde op die manier het vuur.  Onmiddellijk de andere potten geprobeerd en vastgesteld dat ze allemaal hetzelfde probleem hebben.  Nog nooit meegemaakt ! Wie gaat er nu onmiddellijk na aankoop controleren of de aangekochte potten wel waterdicht zijn ? Ik dus, de volgende keer !