Aan de kerk stonden heel wat mensen, ik dacht eerst aan een begrafenis of huwelijk maar het was voor het (dagelijkse/wekelijkse/jaarlijkse ?) beiaardconcertje en ik was net op tijd om mee te genieten. Ik heb nog even staan kijken naar de kaart van het skigebied en dat ziet er niet slecht uit, de meeste pistes liggen tussen 1700 en 2500 meter hoogte. Ik weet eigenlijk niet waarom wij ooit gestopt zijn met wintersportvakanties. Er was een tijd dat de sneeuw belangrijker was dan de zon en in één keer kwam daar een einde aan. De laatste snowboardvakantie die geboekt was, viel in het water omdat ik in het ziekenhuis werd opgenomen en daarna is er nooit meer gesproken over de Alpen. Alsof je zonder galblaas niet meer op ski's of snowboard mag staan.

In ieder geval, vanmiddag werd er besloten dan toch maar meteen verder te rijden. Onderweg naar de Bielsa tunnel heb je prachtige vergezichten maar een parkeerplaatsje vinden was niet gemakkelijk, schitterend weer én een zondag brengt duidelijk veel mensen op de been. Op de grote parking net vóór de tunnel kon ik wel gemakkelijk staan en er moest toch gewacht worden voor ik door de tunnel kon. Als er een vrachtwagen of auto met caravan gesignaleerd wordt, volgt daarop onmiddellijk een gesloten slagboom en kan er slechts beurtelings door de tunnel gereden. 

De eerste stop op Spaans grondgebied was Ainsa, hier was ik al regelmatig gepasseerd maar had nog nooit de tijd genomen om het dorp te verkennen. Je kan tot helemaal bovenaan rijden, er is een grote parking en van daaruit kan je zo het dorp inwandelen. Wat meteen opviel was de straatmuzikant, hij speelde heel goed gitaar maar vooral die stem ! Ik blijf dan altijd een tijdje zitten en als ze een pauze nemen doe ik een praatje. Ik nam me voor om bij het vertrekken ook een cd te kopen maar helaas, hij was verdwenen – etenstijd .

Het dorp zelf is uitermate gezellig en er is een overvloed aan keuze wat betreft bars en restaurants. De pittoreske plekjes om een foto te nemen zijn ontelbaar en in de smalle straatjes is het heerlijk koel. 's Avonds heb ik mij ergens aan het Embalse de Mediano gezet, heerlijk rustig.

Gisteren was ik te laat om nog ergens terecht te kunnen voor een pizza, vandaag was het nog een beetje vroeg en dan maar een terrasje gedaan om alvast een aperitiefje binnen te gieten.  Daarna ook nog een fles van hetzelfde goedje gekocht : Floc de Gascogne (2/3 druivensap en 1/3 armagnac) en best lekker.

De pizza bij L'Origan mocht er ook zijn, zelfs in de infobrochure van de vorige camping in La Romieu werd deze aangeraden.  Lekkere pizza oriental gekozen, ultra dun deeg met zwarte krullende randjes .  Deze zaak ligt een stukje buiten het centrum en wordt vooral door de lokale bevolking bezocht, altijd een goed teken.

Ter plaatse kies ik resoluut voor de goedkope gemeentecamping, eindelijk internet tot in de auto. Ik leer al snel dat de plaatsnaam niets met het voorbehoedsmiddel te maken heeft maar wel met het samenvloeien van twee riviertjes. Ik heb nochtans tevergeefs gezocht naar Con en Dom. Moesten ze dat Durexgeval hier wel uitgevonden hebben, dan hadden ze moeten kiezen voor een extra stevige uitvoering. Anders zou de kans groot zijn dat hij een rit in je portefeuille niet zonder kleerscheuren zou overleven, zelden wegen in zo'n slechte staat gezien ! 

Het stadje is er een zoals dertien in een dozijn maar de wandeling erheen is wel gezellig, naast het water. Je komt daar vanalles tegen.

Niet alleen een mooi verhaaltje maar ook het begin van een nieuwe zoektocht. Geen caches deze keer (er liggen er trouwens maar twee in de omgeving en hoera, allebei gevonden) maar zoveel mogelijk poezen proberen te vinden. Vooral op het centrale pleintje zijn er een heleboel te vinden. Echt stom, het was me voorheen nooit opgevallen maar werkelijk overal zie je de beestjes opduiken. De meeste zijn al eeuwenoud maar hier en daar zie je ook nieuwe(re) exemplaren en het plaatselijke souvenirwinkeltje speelt hier natuurlijk ook op in. Ik heb in totaal 17 verschillende exemplaren (de geschilderde en winkelexemplaren niet meegerekend) gevonden, sommige zijn echt grappig. Wie doet beter ? En zo hou ik nog meer van La Romieu dan voorheen ! 

En dan een terrasje, want vandaag was wel alles open. En Frankrijk duur ? Neen, ik vind 2,65 voor een cola niet overdreven – vooral niet omdat het flesjes van 33 cl zijn én ik zicht had op een erg mooie pelgrim. La Romieu is immers ook een halte op weg naar Santiago de Compostela, de routes die vertrekken vanuit Le Puy en Rocamadour komen hier samen. Toen ik daarna terug naar de camping wandelde voelde ik in mijn knieën duidelijk het gevolg van de vele trappen. 

Ik heb gisteren nog wel geprobeerd naar het tweede deel van Atomic Blonde te kijken maar na een tijdje heb ik het toch opgegeven, wat een slechte film. Spotlight was een stuk beter, over het misbruik door priesters in de katholieke kerk. De op ware feiten gebaseerde film speelt zich af in Boston maar we weten nu dat het overal is gebeurd. En zoals overal probeerde de kerk het potje gedekt te houden en werden hooggeplaatste geestelijken zelfs “weggepromoveerd”. Blij dat ik nooit iets met de kerk te maken heb gehad en tegelijk triestig voor de mensen die het goed menen. Terwijl ik dit schrijf, vind ik troost bij London Grammar, echt schitterende muziek. 

In de voormiddag ben ik opnieuw naar het dorp geweest, deze keer om de collegiale kerk en bijhorende gebouwen te bezoeken. Vijf euro inkom en eigenlijk heb ik daarmee meer dan mijn bijdrage geleverd want ergens in een toren hangt een bord dat de restauratie mee betaald wordt door de Vlaamse gemeenschap. Alhoewel, het is lang geleden dat ik nog eens belastingen betaald heb. 

Het bezoek is de moeite waard, door de inleidende film bekijk je alles toch op een andere manier. Vanop de toren heb je een mooi uitzicht op het heuvelige landschap maar let op : niet voor brede of “grootvoetige” mensen, de treden zijn smal, steil en zeer kort. 

Onderweg wordt nog maar eens duidelijk hoeveel dorpjes en steden in Frankrijk de afgelopen jaren al bezocht heb : Bergerac, Villeneuve, Périgueux – ze hebben allemaal geen geheimen voor mij. Als ik mijn bestemming voor vanddag nader, herken ik van ver zelfs de toren van de collegiale kerk van La Romieu al. Niet zo imposant als de kathedraal van Chartres die gisteren tussen de donkere regenwolken opdook, maar toch … 

La Romieu dus, het was een plaatsje waar ik al lang eens wou terugkomen en het is nu eindelijk gelukt. Aan de receptie van camping Le Camp de Florence vroeg het uiterst bevallige meisje me of ik er al eerder geweest was. Ik antwoordde bevestigend en prompt vond ze me nog terug in de computer, weliswaar met een verkeerd adres. Volgens haar gegevens was mijn (toen nog ons) vorige bezoek in mei 2004. De camping ziet er nog altijd even gezellig uit met heel veel “onbenut” groen en grote tot gigantische percelen. Ik zoek mij een plaatsje in de uitbundig schijnende zon, vlak tegen het (in 2004 nog niet bestaande ?) dierenpark met paard, ezel en geitjes. Allemaal, behalve het paard, komen ze goedendag zeggen. Geiten zijn toch helemaal anders dan schapen, niet zo schichtig. Moest er geen omheining tussen staan, ik ben er zeker van dat ze me morgenvroeg wakker zouden kussen. 

Ik wandel nog even naar het dorp, op een half uur heb je alles gemakkelijk drie keer gezien maar dat wist ik op voorhand. En toch blijft het de moeite, alleen spijtig dat alle café's dicht zijn. Ook de kleine kruidenier houdt zijn deuren langer dicht dan aangekondigd. Iedereen schakelt door de warmte over op een ander tempo. 

Terug op de camping trakteer ik mezelf op twee calippo's en wanneer ik de deur van de Terminuzzz open, besef ik dat ik beter een plaats in de schaduw had gekozen. Morgen zou er nog vijf graden bijkomen, goed genoeg om het zwembad uit te testen en dus blijf ik nog een nacht extra !

De volgende halte op het programma zou Argenton sur Creuse worden. Dit stadje wordt ook wel eens omschreven als het “Venetië van de Berry”, dat wil ik best geloven want door de overvloedige regenval begint alles op Venetië te lijken. Ik rij tot aan de camping en zie bordjes staan naar Romeinse en middeleeuwse bezienswaardigheden. Ik zoek tevergeefs naar een wegwijzer waarop “ZON” staat en rij verder. Op de autosnelweg wordt af en toe slechts tegen 40 km/u gereden, alle hemelsluizen gaan open. Ook de volgende stop (Bessines) wordt overgeslagen en pas vanaf Limoges stopt het met regenen.  

Miss Garmin stuurt mij langs wegen die ik zelf nooit zou kiezen en toegegeven : met één van de vorige campers had ik hier en daar al lichtjes in mijn broek gescheten. Ook andere chauffeurs hadden dat vóór mij al gedaan want op de D18 lag een dikke laag bruine smurrie, waarschijnlijk om de diepe putten te camoufleren. 

Uiteindelijk reed ik rond 14u de camping van Brantôme op. Volgens mijn schema zou ik hier normaal pas binnen enkele dagen op de camperplaats staan maar van al mijn voornemens klopt niet veel meer. Hier in Brantôme kan ik eindelijk nog eens een aantal caches vinden maar niet zoveel dan gehoopt. Het stadje zelf blijft de moeite en ook hier spreken ze weer over het plaatselijke Venetië. Ik loop in t-shirt (!) door de straten en weersta aan de plaatselijke crèmerie met meer dan 50 smaken. Na een hete douche gaat het elektrisch kacheltje aan, wat een luxe !

Zonder problemen kwam ik deze middag aan op de eerste bestemming : Albert in Picardië. Onderweg struikel je naar gewoonte, je bent hier tenslotte in de buurt van de Somme, over monumenten en begraafplaatsen uit de eerste wereldoorlog maar ik ben bij slechts eentje gestopt. 

Albert is een mooi stadje maar is op zondag wel compleet uitgestorven. De weinige toeristen liepen rond in de zeer mooie basiliek of zaten op een terrasje te genieten. Ik ging een paar caches zoeken dat was geen onverdeeld succes, minder dan de helft werd gevonden. Eentje lag bij een soort vliegtuigenkerkhof/museum. Ik wou mijn tocht nog wat uitbreiden maar de hemel werd in de verte toch wel heel donker en na een tijdje begon het te donderen. Gelukkig bleef het droog tot ik aan de auto was, ik had zelfs nog tijd om even naar het voetbal te kijken. Het niveau was echter bedroevend laag en toen het hard begon te regenen zat ik al droog op de camping. Ja, camping want het is verdomme koud 's morgens en 's avonds en ik heb enkel een elektrisch blazertje om de boel op te warmen. De camping waar ik sta is uiterst mooi en rustig gelegen, vlak naast een aantal vijvers met recreatiegebied. Op een overwegend zonnige dag als vandaag trekt dat natuurlijk de nodige dagjesmensen aan maar die verdwijnen 's avonds allemaal. 

Aan de receptie is er gratis internet, goed genoeg om even op de hoogte te blijven en te skypen. Wil je ook verbinding op de rest van het terrein dan zal je moeten betalen.

 Rond 13u was ik in Antwerpen en toen ik uit het metrostation stapte op de Groenplaats, was er weer een feestje aan de gang : festival van het woord, met een zwarte gospelgroep op het podium van de kiosk. Bleek het om een of ander bijbelgebeuren te gaan. Ze mogen zoveel zieltjes winnen als ze willen, maar van dat van mij blijven ze af ! 

Na de Meir op en af gewandeld te hebben was het tijd voor een puntzak en een curryworst special bij frituur Max, dat smaakte ! Om het calorieënmetertje nog meer te doen doorslaan stapte ik bij de buren binnen om een grote Frappuccino te bestellen. 

's Avonds ging ik naar café Ami voor een optreden van Feathers & More, gezellig als altijd. Ik hoop dat ze deze winter nog eens naar Spanje afzakken.

Morgen ga ik nog langs Antwerpen en zondagochtend vertrek ik naar het zuiden.  Op het gemakje, zoals jullie van mij gewend zijn.  Ik zal 10-14 dagen onderweg zijn en de route loopt langs Albert - Pont de l'Arche - Argenton - Brantôme - La Romieu - Condom - Saint Lary Soulan - Ainsa - l'Ampolla naar Alfaz del Pi, of helemaal anders .

Ik ga ervan uit dat ik onderweg regelmatig internet zal hebben en dus kan je weer reisverslagen en foto's verwachten van de reis.

In het begin was er veel minder volk dan vorig jaar maar na enkele uurtjes was het weer gezellig druk en kon iedereen genieten van een klein ambachtenmarktje, een waarzegger, muziek en vooral goedkope drank en hapjes.  

Vandaag had ik naar het Ubuntu festivalletje in Boom kunnen gaan maar ik vond de affiche niet goed genoeg om mij te verplaatsen.  Zondag rustdag dus.

Rond 17u was ik terug bij de auto op Linkeroever en kon ik nog even rusten voor de absoluut oorverdovende avond die zou volgen.  Gelukkig was ik deze keer mijn oordopjes niet vergeten.  In concertzaal "Het Bos" kregen we eerst pijnlijke soundscapes te verwerken, toen kwam de metal van Link en daarna de hoofdact : Wiegedood.  Je begrijpt dat een groep die zo'n naam kiest niet onmiddellijk een hit zal scoren in de Ultratop.  Om alle twijfels weg te nemen kreeg de laatste cd de titel "De doden hebben het goed" mee.  Heeeeeeeeel zware en gitzwarte metal dus.  Word ik hier stilaan niet te oud voor ? 

Om te bekomen van al dat harde werk, was de "grand opening" van het Hard Rock Café op de Groenplaats een welkome afwisseling.  Het kwam traag op gang maar het werd uiteindelijk toch een groot feest.  Er was duidelijk niet op een centje gekeken : live muziek, vuurspektakel, steltlopers, drum-en gitaarspektakel, dansers enz.  Eline De Munck was van de partij als DJ en natuurlijk ontbraken de nodige Harleys én de GCC (Groenplaats Cara Crew ) ook niet.  

Rond 17u hield Kapitein Winokio er mee op en werd op de Grote Markt plaats gemaakt voor tientallen ballons.  Eerst stegen de "gewone" ballons op, met een inhoud tot 7000 m³ ! Daarna, en dat is toch altijd het mooiste, kwam de speciale vormen aan de beurt.  Dit jaar waren dat o.a. een aardbei, een vuurtoren, een smurf en een zeepaardje (helemaal uit Brazilië !).

Het festivalterrein was dit jaar omringd door maïsvelden, op zich al een belevenis.  De kinderanimatie was weer prachtig aangekleed, hier gaan ze veeeeeel verder dan gewoon een tent opstellen.  Gitannekesfoor is niet alleen muziek, eten en drinken maar ook circus ! Dit jaar heeft vooral Barto de aandacht getrokken.  Ik ben al blij dat ik op mijn rug kan krabben als het jeukt, wat hij doet met zijn lichaam gaat vele stappen verder. 

Ook het vermelden waard : als je alle dreadlocks hier aanwezig op een rijtje legt, overbrug je makkelijk de afstand Brussel-Parijs.

Zoals een beetje verwacht waren ook Nico, Nancy en Nayreen aanwezig en ik ben altijd blij als ik deze gezellige mensen zie.  Langs deze weg nog eens bedankt voor de drankjes ! Over de drankjes valt hier ook wel iets te vertellen : bespaar jezelf een zoektocht naar Cola of iets soortgelijks - alles is hier zelfgemaakt ! Naarmate de avond vorderde werd het echt fris en velen meenden dat alcohol dé redding zou zijn, ik vond dicht bij een vuurkorf staan een beter idee.

Eén ding werd al snel duidelijk : de bijna vijf uren die ik hier kon spenderen vóór ze mij zouden buiten gooien waren amper genoeg om langs alle gebouwen te wandelen en binnen een kijkje te nemen.  Als je ook alle uitleg wil lezen en de filmpjes wil zien, heb je minstens twee volledige dagen nodig.  Ik wist niet dat het domein zo groot was.  Net zoals vroeger word je terug gekatapulteerd in de tijd als je de oude woningen bezoekt uit de verschillende Vlaamse provincies.  Natuurlijk kan je in de verschillende horecazaken de ouderwets lekkere Limburgse vlaai proeven maar er is meer.  Er wordt nu ook volop gebruik van multimediale mogelijkheden.  Een mooi voorbeeld daarvan is de schuur van Oorderen, op een prachtige manier wordt hier de link gelegd met de verdwenen polderdorpen in wat nu de Antwerpse haven is.  

Op het einde van mijn bezoek had ik nog net de tijd om het sixties gedeelte te bekijken.  Alleen hier al zou ik een halve dag kunnen spenderen.  En toen gebeurde het : een man bekeek mij alsof ik bij het meubilair hoorde en zei : "ik ken je".  Al snel bleek dat hij een regelmatig lezer van mijn verhaaltjes is én dus mocht hij mee op de foto .

Wat ik daarbij ook altijd raar blijf vinden, is dat een aantal mensen dan ook meteen vriendschapsverzoeken begint te sturen.  Bij sommigen begrijp ik het, omdat ze mij toch min of meer kennen, anderen doen het alleen omdat ze toevallig op een foto staan die ik genomen heb.

De plannen voor de volgende dagen blijven twijfelachtig.  Met mooi weer zouden het achtereenvolgend Bokrijk, Gitannekesfoor en Villa Pace worden maar de regen kan alles nog veranderen.  En dan dat verkeer ...........   Gisteren is Luc bijna vijf uur onderweg geweest voor een ritje Lochristi-Antwerpen-Lochristi, echt plezant is dat niet meer !

Donderdag was zoals gewoonlijk een vrij rustige avond, bijna traditioneel onderbroken door een BBQ en even traditioneel afgesloten met een aantal bewusteloze mensen .  En toch was het helemaal anders dit jaar want we waren allemaal heel nieuwsgierig naar boombalfestival 2.0 ! Er werd immers overgestapt op een nieuw concept. De boomgaardcamping werd nu een gratis toegankelijk gedeelte met allerlei animatie, hangplek, lekker eten en drinken, dansvloer enz.  Voor de drie danstenten moest er betaald worden en daar konden de die-hards bijna 24/24 de beentjes strekken.  Door het supermooie weer dit weekend is de vernieuwde aanpak een succes geworden, vooral zondagmiddag was er heel veel volk.  Als je een beetje de gesprekken volgde, werd het duidelijk dat zowel organisatie als bezoekers tevreden waren.

Vrijdag, zaterdag en zondag waren een aaneenschakeling van zwetende lijven en op zoek gaan naar een schaduwplekje.  Gelukkig werden wilde opzwepende dansen afgewisseld met zwoele intieme varianten zodat het Rode Kruis weinig of geen interventies moest doen.  

Wat ik nu schrijf mag je aan niemand verder vertellen want dan komen er volgend jaar misschien mensen met slechte bedoelingen afgezakt naar het festival.  Je waant je hier echt in de ideale wereld.  Je kan je rugzak, portefeuille of telefoon ergens laten liggen zonder dat er iets verdwijnt.  Mooi toch ?

Maar ook al hebben we lekker gegeten, waren er fantastische optredens, heb ik beter geslapen dan ooit (al was de nachtrust soms wat kort) - ik ben vooral blij dat ik Mahmoud beter heb leren kennen.  We hadden vorig jaar al kennisgemaakt maar niet echt gepraat.  Nu ken ik heel zijn verhaal als Palestijnse vluchteling en besef ik weer hoe gelukkig wij mogen zijn in België geboren te zijn !

En moet ik nog vertellen dat het weekend helemaal fantastisch werd na de overwinning van RAFC in Oostende ?

Eén van de volgende dagen komen er heel veel foto's op Facebook.