Vanmorgen rond 9u30 werden de generatoren stilgelegd, als teken dat het tijd was om stilaan te vertrekken. Tegen 11u was ik uiteindelijk pas weg en ook hier een dikke bravo voor alle kampeerders : het terrein werd heeeel proper achtergelaten. Na een zomer vol festiviteiten kan ik enkel concluderen dat het met leeftijd te maken heeft. Oudere mensen zijn duidelijker meer geneigd om alles op te ruimen.

Onderweg nog even gestopt om Nancy en Macho een laatste keer te zien en dan verder naar Lochristi voor een nachtje.  Morgen naar de Belgische kust voor enkele dagen en dan volgend weekend afsluiten met het laatste festival.

Na het optreden was er een zeer aangename verrassing : kameraden Rudi, Anneliese en Sanne waren ook komen opdagen. En zo konden we al meteen samen naar de Rijschool om het concert van Daithi Rua te zien, een Ierse bard in de stijl van Luka Bloom. Iets later begon in de concerttent Follia!, ik ben nooit een fan geweest en na vandaag zal dat niet veranderen. Nog een uurtje later was het in de danstent tijd voor dé ontdekking van het weekend : Plantec. Bretoense folk met stevige beats en loops uit de computer. Die proberen we volgend jaar op Boombalfestival te krijgen ! In de late namiddag en vroege avond passeerden ook nog Liguriani en de Scott Wood band, als afsluiter kregen we Snakes in Exile – aan de talrijke t-shirts te zien nog altijd zeer populair. Om de honger te stillen stond een avondlijk bezoek aan het Biezefrietje op het programma, maar dat was intussen – veel te vroeg – gesloten.

Intussen is het middernacht. De hele dag competities alom : met honden, boogschieten, doedelzak, dansmariekes enz. De piper bands warmden zich luidruchtig op, indien mogelijk in de schaduw van fruitbomen op het terrein. Ook de border collies die de schapen bijeen moesten drijven zochten opvallend vaak de lommerrijke plekjes op. Eén van de hoogtepunten is altijd de massed band, alle piper bands die samen Amazing Grace en Scotland the Brave spelen, het blijft indrukwekkend. Wat ook altijd opvalt : ze kijken altijd zo ernstig, op het randje van boos. Zouden ze in hun wildste fantasieën denken dat ze ten strijde trekken en in de eerste linies zullen sterven ? 

Optredens waren er uiteraard ook, en goeie ! Het “lawaai” (Franse rock, het blijft wringen) in de concerttent werd mooi afgewisseld met intieme optredens in de Rijschool, een mooie zaal van het kasteel. Daar leerden we dat Schotse lullabies niet altijd zo lief zijn dan ze klinken : je kind in slaap zingen met een verhaaltje over hoe zijn vader diezelfde dag onthoofd werd en zijn kop van de berg naar beneden rolde terwijl het bloed in het rond spat … slik. Op één van de binnenpleinen ging het er soms ook hevig aan toe, met gevechten tussen Schotten en Vikings. 

Kortom, een mooie dag. Alles is hier ook perfect georganiseerd, de paaltjes en linten die de kampeerplaatsen afbakenden zijn al weggehaald want niet meer nodig. Hier ook geen betonblokken die eventuele Nice-chauffeurs moeten tegenhouden, een vriendelijk woordje zal ook wel lukken Je kan hier trouwens ongestoord met zwaarden, knotsen en bijlen rondlopen – hoort er allemaal bij.

Ook het vermelden waard : de mooie verlichting op het feestterrein én het afsluitende vuurwerk !

Dan maar een beetje actie en opnieuw vertrokken voor een wandeling waarbij nog eens vier caches gevonden werden. Terug in de auto schrok ik van het totaal aantal kilometers dat ik gewandeld had : meer dan 15 ! Bovendien kan je het bijna een bergwandeling noemen met een parcours tussen de 52 en 110 m boven zeeniveau  

Iets over 18u. De camping begint intussen aardig vol te open, langs één kant heb ik al een buur – een nogal nors echtpaar uit de buurt van Antwerpen. De andere kant is nog vrij. Snel een douche genomen en helemaal fris voor de eerste optredens van dit weekend : Urban Trad en Ímar.

De auto was snel klaar en zo kon ik opnieuw naar Temse rijden. Eergisteren was ik ook al bij de motorhome dealer geweest omdat de koelkast het niet meer deed op 12V. Er werd een module vervangen om een gekende fabrieksfout op te lossen. Gisteren na een hele dag felle zon merkte ik dat de woonbatterij niet helemaal opgeladen was. Ook tijdens het rijden deze ochtend laadde de batterij niet op. Er was dus duidelijk iets mis en vandaag dus terug naar Alpha. Alles werd uitgemeten, het zonnepaneel deed wat het moest doen, er zaten nergens stekkertjes los (behalve bij mezelf, ik hoor het jullie denken) en alle zekeringen waren in orde. Het bleek de batterij zelf te zijn. Een batterij kan inderdaad de onhebbelijke gewoonte hebben om van de ene dag op de andere ermee op te houden. Dat ze dat na iets meer dan een jaar reeds doet, kan je moeilijk normaal noemen. In ieder geval, er zit een (betere) nieuwe AGM gel batterij in. 

 Om 15u30 vertrekken in Temse, zou het nog lukken zonder file ? Neen, natuurlijk niet maar tegenwoordig moet je al blij zijn als je niet meer dan een half uur verliest. Normaal gezien had ik rond 14u moeten aankomen op mijn weekendbestemming maar door de batterijproblemen werd het enkele uurtjes later. En wat is mijn bestemming ? Bilzen, meer bepaald de tijdelijke camping van het Schots Weekend bij Alden Biesen. En wat een luxe : een festivalcamping met genummerde en gereserveerde plaatsen, elektriciteit enz ! Voorlopig is er slechts 5 % van het kampeerterrein gevuld en al die vroege aankomers hebben een geel kenteken met zwarte letters/cijfers, allemaal !

Het MAS kreeg deze keer maar een kort bezoekje.  Er liep een expositie van Luc Tuymans die geheel gewijd is aan mensen met brillen.  Daar was ik snel buiten, enkele verdiepingen hoger kon je naar Antwerpen à la carte.  Hier gaat het over eten, altijd interessant.  De verschuiving van buurtwinkel naar supermarkt, de massale import uit verre landen, de afvalberg, een koninklijke wc - het komt allemaal aan bod.

Toen gebeurde het onvermijdelijke : ik kreeg honger .  Langs de hoerenbuurt is nog altijd de kortste weg richting Grote Markt en daar viel op hoeveel vitrines er te huur staan, overal crisis dus ? Ik ging dan maar voor een crisisprijsje een pitaschotel eten bij Mama's Garden.  Zo goedkoop dat er nog geld overbleef voor een ijsje bij Häagen Dazs, normaal doe ik dat niet vanwege veel te duur maar ach, het is misschien de laatste keer dat ik Antwerpen ben voor een hele tijd.

Deze avond kwamen Nancy en Macho even langs, vorig weekend op de jaarmarkt in Edegem had ze een mooie foto van hen laten maken.

Net als vorig jaar werd het een gezellige bedoening op het feest, deze keer zelfs uitgebreid met een kleine ambachtenmarkt.  De hapjes en drankjes waren stuk voor stuk van biologische oorsprong en/of zelf bereid.  Het aanwezige publiek was kleurrijk en lichtjes afwijkend van de heersende normen, zo heb ik het graag ! Duo Rodriguez Franceschini.  En zo kregen we dan toch weer een stukje Pan de Capazo te zien want Ramón is de draailierspeler van die groep.  Trikosis zelf bleek al snel een schot in de roos, feestgroep bij uitstek !

Eerst waren enkele gasballonnen (gevuld met het dure helium) aan de beurt, daarna kwamen de speciale vormen in mini-uitvoering over het plein geparadeerd.  Rond 18u begonnen dan de grote jongens, in snel tempo gingen enkele tientallen heteluchtballons de lucht in.  

Nog later kon iedereen zich vergapen aan de gigantische speciale vormballons. Even waande ik me opnieuw in de zoo, want ook twee pinguins gingen de lucht in.  De allergrootste werd op het einde wel aan het publiek getoond maar ging niet de lucht in.  Dit gevaarte, in de vorm van een racemotor, is zo groot dat het bijna nergens kan landen en het was inmiddels al te laat om nog ver te kunnen vliegen/varen.

Absoluut een knap spektakel maaaarrrr kan dit volgende keer georganiseerd worden zonder kinderen ? Dat ze met kinderwagens mijn tenen platwalsen overleef ik wel.  Maar waarom laten ouders hun kinderen onophoudelijk krijsen en op zaken kruipen waar dat verboden is ? Ik heb nu ook fruitpap in mijn haar plakken en er is op mijn voeten gekotst.  Pittig detail : ik loop rond met sandalen .  En toch is er nog hoop, op een bepaald moment stond ik naast een nieuw samengesteld gezin met normale kinderen.  Kinderen die verwonderd roepen, die even huilen omdat hun ijsje op de grond valt, die zeuren omdat ze naar toilet moeten.  Ik heb de ouders dan ook bedankt voor hun aanwezigheid, het leverde me een cola op.

Nadat de ballons vertrokken waren begon het muziekgedeelte van de dag.  Arbeid Adelt! is en blijft nog altijd een spannende groep maar tijdens Ringland waren ze toch overtuigender.  Daarna Axelle Red.  Ik heb al zeer goede optredens van haar gezien en spijtig genoeg ook al heel slechte.  Dat van vandaag neigt eerder naar de negatieve kant.  Er was evenveel opwinding dan bij de laatste wedstrijd van de Rode Duivels.  Dat zegt genoeg, bovendien stond naast mij een fan luidkeels alle liedjes mee te zingen.  Ze kende werkelijk alle teksten uit het hoofd, helaas was de toonvastheid een heel pak minder.  

De bedoeling was om af te sluiten met Flying Horseman maar op het pleintje aan de Sint-Nicolaas deden ze zó moeilijk over mijn (volgens hen té professionele) fototoestel dat ik het maar voor bekeken hield.  En dat brengt me dan weer bij de absurde veiligheidsmaatregelen tijdens grote manifestaties.  Tijdens het opstijgen van de ballons kon je zonder controle het plein op, pas toen de optredens begonnen werd je aan ingangpoortjes gecontroleerd.  Ik heb tussen de ballons en de concerten het plein niet verlaten en kon dus perfect een bomgordel dragen tijdens het concert van "de rosse".  Buiten het plein aan de rij wachtenden voor het frituur : boem - ook massaal veel slachtoffers.  Gelukkig ben ik nog altijd de brave jongen die ik altijd geweest ben.

Ik blijf het er wel een beetje moeilijk mee hebben.  Ik vind immers dat dieren in volle vrijheid moeten kunnen leven en niet in een kooitje.  De verblijven zijn de voorbije tientallen jaren veel meer aangepast aan de natuurlijke habitat van de dieren maar je kan een leeuw in gevangenschap nu eenmaal geen jachtterrein van 50 km² aanbieden.  En wat ben je waard als vogel als je niet meer dan 10 meter hoog of ver kan vliegen ? Hoe dan ook, als we alle onheilsberichten moeten geloven, zullen veel diersoorten alleen nog in de dierentuin kunnen bewonderd worden.

Na mijn bezoekje aan de zoo was er nog tijd om een terrasje te doen met Nancy en rond 18u zat ik alweer op de trein om terug naar Gent te rijden.  Later op de avond bleek dat dat een goede beslissing was.  Indien ik een trein later genomen had, was ik waarschijnlijk veel langer onderweg geweest.  Een heteluchtballon heeft namelijk de bovenleiding van de sporen geraakt en alle treinverkeer werd onderbroken tussen Antwerpen en Gent.

De ijsjesman moeten we niet meer roepen, die komt tegenwoordig gewoon de oprit opgereden.  

De hele namiddag ben ik bezig geweest met foto's bekijken/wissen/sorteren/bijwerken.  Een stevig karwei als je zoveel foto's neemt.  En toch begint de zwaarste periode pas na het publiceren van de foto's op Facebook.  Iedereen begint dan bekende mensen te taggen, foto's te "liken" en van commentaar te voorzien.  Zelf moet je daar dan nog weinig aan doen maar het is wel plezant om alles te volgen.  Het streelt natuurlijk ook mijn ego om te zien dat de foto's zo populair zijn.

Zoek en de Reizigers waren een aangename verrassing maar moeilijk te plaatsen.  Ook een kwartiertje naar Scala blijven kijken, langer ging niet want we gingen backstage eten en we moesten absoluut gedaan hebben voor de massa van Scala zou aanschuiven bij het buffet.  Daarna was er nog even tijd voor een stukje Elanor, Geronimo en Beat Bouet Trio en les Mains Baladeuses.  

Alles bij elkaar was het een mooie dag en vooral de Schotse dansinitiatie was de moeite.  Zeer wild en soms chaotisch, toch viel alles weer in zijn plooi.

Zelf vind ik de iets bredere programmatie wel geslaagd, Blow en het Zesde Metaal zorgden zo voor de nodige afwisseling.

In de namiddag werden we verwacht om het resultaat van een week muziekstage te bekijken/beluisteren.  De laatste jaren een beetje speciaal omdat Kato (dochter van Leen en Bjorn) ook meespeelt.  Goed als opwarmertje voor de rest van het weekend en de dansers konden de beentjes ook al losgooien.

Na het uitgebreid aperitieven en een bbq waren we al te laat om MultiDelta te zien, voor Variomatic en Brotto-Lopez waren we wel op tijd.  In de bartent werd afgesloten door het gelegenheidsgroepje Leo & Dicaprio.  Ambiance !

Rugpijn of niet, gisteren was er de jaarlijkse familiebijeenkomst.  Omdat de weersvoorspellingen niet echt gunstig waren werden de BBQ plannen opgeborgen en werd bij de plaatselijke kaashandel een gigantische bestelling geplaatst.  Kaas en wijn, ook altijd lekker - zonder wijn toch .

Ondanks het feit dat onze (kleine) familie bij elkaar de deur niet platloopt en we elkaar meestal maar één keer per jaar zien, is het toch altijd plezant om samen te zitten.  Opvallend dit jaar : de mannelijke helft is overgeschakeld op een of andere soort van gezichtsbeharing.  Logisch gevolg met de nichtjes in de buurt : we proberen er toch maar het beste van te maken - met genoeg speldjes, kammetjes, strikjes en zonnebrillen lukt dat wel.  En ze kregen gelijk !

Doel dus ... het blijft een apart geval.  Moet je zo'n dorp opofferen om extra werkgelegenheid te creëren of moet het (toch al voor 99%) verwoeste polderlandschap gevrijwaard blijven van verdere havenuitbreidingen ? De onteigeningen én het jarenlange protest hebben intussen gezorgd voor een zeer bevreemdend sfeertje in dit semi-spookdorp.  Ik loop er in ieder geval graag rond tussen de verlaten huizen, die in veel gevallen een kleurig extra leven krijgen door de vele graffiti.

De Scheldewijding en de feesten trokken weer volk dit jaar en naar goede gewoonte werden we vanaf de "parking" met paard en kar naar het begin van de bebouwde kom gebracht.  Van daaruit konden we langs de rommelmarkt verder slenteren richting kerk.  Na de (bewust gemiste) misviering vertrok daar een stoet richting haven, bij de muzikanten - zoals altijd - veel bekende smoelekes.  Aan de haven werden de aanwezige boten kwistig bekwispeld   zodat ze hopelijk het hele jaar veilig kunnen rondvaren.  Bij de ceremonie hoorden ook enkele koren die zeemansliederen zongen.  

Na de wijding hadden we nog meer dan tijd genoeg om een beetje rond te hangen, iets te eten en te genieten van een streepje muziek.  We hebben zelfs nog een cache gevonden.

Op het einde van de namiddag hebben we nog een boottochtje gemaakt naar Lillo.  De (intussen verdwenen) veerdienst tussen de twee havendorpen werd speciaal voor vandaag terug operationeel gemaakt.  Lillo was vandaag boekendorp maar tijd voor een extra wandeling was er niet meer, want dan zouden we de laatste boot gemist hebben.

Omdat ik het een overbodig lange omweg vond voor Krien om mij terug te brengen naar Lochristi liet ik me afzetten aan het station van Sint-Niklaas en een uurtje later stond ik in Lochristi.  De parking van het huis was nog altijd leeg, de kampeerders uit de Dordogne kwamen pas tegen 20u opnieuw thuis.