In de Kayam was het dan tijd voor iets helemaal anders : Riguelle zing Brel, met Hautekiet aan de piano.  Mooie vertolkingen maar zeker geen poging tot imitatie, dat kan ook niet want Brel is uniek.  Grappig moment : Patrick vertelde dat hij samen met Jan elk jaar een goed doel steunt.  Dit jaar was dat "iemand met een beperking" die ze een gratis ticket hadden gegeven voor het festival.  In ruil daarvoor moest hij wel een bijdrage leveren op het podium. "Dames en heren, mag ik u voorstellen : Klaas Delrue !" En zo stond de zanger van Yevgueni voor de tweede keer dit weekend op een podium te Dranouter.  

Söndörgö uit Hongarije kon me niet lang boeien en Lynched klonk als groepsnaam beter dan hun muziek.  De broertjes Lemay waren wel de moeite.  En toen, je kan het al raden, was het tijd voor de BBQ .  De laatste keer dit weekend, al het vlees is op.

In de Kayam (grootste concerttent) opende Habadekuk uit Denemarken het festival met veel polka's.  Ook dit jaar werden alle groepen in deze tent muzikaal aangekondigd door Jan De Smet en hij deed dit weer fantastisch met aangepaste teksten en kwinkslagen.  Iets later stond in de clubtent Wör op het podium.  Een ongezien succes : volle tent, een bisnummer en er werd al gedanst ! Intussen stond aan de kerk een lange rij mensen aan te schuiven voor een intiem concert van Yevgueni (met strijkers) maar ik had geen zin om daar een uur te staan wachten.  Dan maar terug naar de camping voor de volgende BBQ, deze keer met een uit de kluiten gewassen T-bone steak.  Niks voor mij maar daar was rekening mee gehouden, er was ook worst en varkenshaasje.  Dank u chefs ! Op de achtergrond konden we meegenieten van Afro Celt Sound System.  Alle concerten zien is helaas onmogelijk maar op deze manier is het ook wel gezellig.  Na het eten waren we net op tijd voor King Dalton, de afgelopen week al verschillende keren op een podium gezien maar op een groot festival met een opeengepakte massa mensen klinkt het toch altijd net iets beter.  Ze waren fantastisch op dreef, vooral drummer Frederik ging als een razende tekeer en deed op het einde een "Keith Moontje".  

Van op afstand hoorden we dat Arno nog altijd dezelfde liedjes zingt en iedereen nog altijd meebrult maar wij werden verwacht bij Fratelli Tarzanelli.  The Colorist met Emiliana Torrini werd helaas gemist maar voor Hayseed Dixie was ik wel present.  Hoe moet je dit nu omschrijven ? Een metal dixie band ? Feit : ambiance tot en met en klassiekers van Motörhead, Queen e.d. op een aparte manier "behandeld".  Pas na een half uur drong het tot me door dat ze zonder drum speelden.  Ter compensatie werd de akoestische bas flink mishandeld.  Schitterende afsluiter voor vrijdagavond !

Uiteindelijk heb ik beslist om het toch maar te proberen en alle ESP en ASR lichtjes knipperden op mijn dashboard toen ik door de modderpoel reed.  Tegen alle verwachtingen in lukte het toch zonder al te veel problemen en verder op de wei was alles goed berijdbaar.  De rest van de dag werd grotendeels besteed aan het opzetten van tenten en het versieren met lichtjes, lampions, tuinkabouters, klokken enz.  Van één zaak kan je altijd zeker zijn : we worden opgemerkt ! De opkomst van de goedkope led verlichting in combinatie met kleine zonnepaneeltjes is echt een zegen.  Na al de noeste arbeid was het al snel tijd om de BBQ aan te steken, daarna trokken we naar de heilige festivalgrond.  Vorig jaar heb ik dit moeten missen omdat precies in dit weekend de nieuwe camper werd geleverd, net tijdens het jaar dat zo veel verandering werden doorgevoerd.  Ik bekeek dit jaar dus alles met de ogen van een nieuweling en het mag gezegd worden : de nieuwe opstelling is fantastisch.  Veel minder ver lopen, alles in de buurt van de kerk die steeds als baken zichtbaar is.  

Zoals altijd is donderdag een opwarmertje en is er alleen iets te zien in de dranktent (Palace).  Vroeger kreeg je daar ook nog wel eens een groep te zien maar nu waren het alleen dj's.  Om de avond af te sluiten hebben we nog wat onder "onze" luifel gezeten en tranen met tuiten gelachen, dat was lang geleden - de toon is gezet ! 

Na het ontbijt scheidden onze wegen en ben ik een beetje gaan rondwandelen in Antwerpen.  Ik wou toch ook zeker eens kijken wat die Big Slide voorstelt, een tijdelijke (water)glijbaan die vorig jaar nogal wat negatieve kritieken kreeg omwille van het groot aantal gekwetsten omdat de baan niet genoeg gleed om opstoppingen te voorkomen.  Dit jaar verhuisde de hele constructie van Park Spoor Noord naar de Plantinkaai en vertrokken de waterkiekens vanop een grotere hoogte.  Echt spectaculair leek het mij nog altijd niet maar de mensen leken zich te amuseren, dat is het belangrijkste.

Daarna was het - alweer - tijd voor een optreden van King Dalton.  Het laatste in de reeks "muziek in de wijk" en ook veruit het beste - deze keer op het Krugerplein in Borgerhout.  Ook speciaal : de grootmoeder van zangeres Jorunn vierde vandaag haar 91e verjaardag en was aanwezig !

Vandaag ben ik enkele uurtjes naar het Sfinks festival in Boechout geweest.  Drie kwartier aanschuiven om op een gratis festival binnen te mogen, ongezien in mijn nochtans rijk gevulde festivalcarrière ...  En waarvoor dienen al die veiligheidsmaatregelen ? Als ik met een bommengordel tussen de rij wachtenden sta, maak ik ook enkele tientallen slachtoffers.  Ze kunnen toch ook niet iedereen die de tram of bus neemt, gaan fouilleren.  Of is het dat wat ze van plan zijn : ons laten leven in een totalitaire dictatuur waar elke verkeerde stap gemeld wordt aan de oppermachtige leider en zijn knechten ? Baarden aller landen, verenig u tegen het beknotten van onze vrijheden ! 

Als er iemand zich geroepen voelt om in een paarse outfit in een pop-up bakkerij buiten zijn/haar comfort zone te treden en oh my god te roepen omdat hij/zij een of ander denkbeeldig beest heeft gevonden : ik sta niet in voor de gevolgen !

En om te eindigen weer een oproep : laat je leven niet beheersen door terreur.  Ga op reis, drink iets op een terrasje, bezoek musea, doe wild op een festival, koop onnodige prullen op de plaatselijke rommelmarkt.

Even op adem komen met een grote frappuccino bij Starbucks (dagthema : kerstmis in juli, en welke naam schrijven ze dan op mijn beker ?) en hop, naar de Kouter voor Ertebrekers.  Helaas, net zoals vorig jaar met Tourist LeMC, was het plein helemaal vol en moest je wachten tot er iemand de omheinde zone verliet om binnen te geraken.  De rij die daarop stond te wachten, deed me al snel afzakken naar het luisterplein om daar nog even te genieten van Guido Belcanto.  Ook daar was het - zoals in de hele binnenstad - ontzettend druk en bijna onmogelijk om een glimp op te vangen van de charmezanger.  Binnen enkele weken herkansing op het Boombalfestival.  

Nonkel Luc had de warmste dag van het jaar uitgekozen om zijn tentenvoorraad aan een inspectiebeurt te onderwerpen en zo is er nu dus een volwaardige camping ontstaan in de tuin.  Straks wordt alles weer afgebroken om binnen enkele weken weer opgesteld te worden ergens in de Dordogne.  

Gisterenavond was de eerste boombal avond van de Gentse Feesten 2016 en er volgen er nog drie.  Als je het ook eens wil meemaken kom dan tegen 19u30 naar het Baudelo park.  

Gisteren was Nancy met Macho naar Gent gekomen.  Nancy heeft het zo niet begrepen op te veel drukte en als je tussen 12u en 16u rondloopt in de stad valt het allemaal best mee.  Je krijgt dan een goede indruk van de gezelligheid zonder dat Macho vertrappeld wordt.  Qua optredens en animatie is er dan echter nog weinig aanbod, de Feesten blijven toch vooral een avond- en nachtgebeuren.

Rond 17u zat Nancy alweer op de trein richting huis en ik op de bus naar Lochristi.  Vandaag is het voor mij zelfs helemaal een rustdag om er daarna weer voor 4-5 dagen in te vliegen.  Van woensdag tot en met zaterdag kan je elke avond naar het Baudelo park voor een boombal, allen daarheen !

Gisteren kwam de opperheks uit Boom naar hier en er werd van mij verwacht dat ik haar wegwijs zou maken in het feestgewoel.  Eerst met de bus naar Zuid en dan langs de verschillende feestlocaties naar de Korenlei voor een optreden van Les Bandits de Belleville, niet echt mijn soort muziek (beetje jazzy-swing-zigeuner) maar meer uit sympathie aanwezig omwille van de muzikanten die ik ken uit de folkwereld.  Ook hier weer niet heel veel volk maar dat is niet ongebruikelijk om 16u en heeft zeker niets met terreurdreiging te maken. Omdat er voorlopig nog geen duikbootterroristen opgedoken zijn, gingen we aan boord van een van de vele bootjes voor een kleine rondvaart over de Leie.  Ook al ken ik Gent intussen vrij goed, vanop het water ziet een stad er toch altijd anders uit.  

Een klein uurtje later zetten we onze tocht te voet verder tot we aan het Baudelo park kwamen, daar zijn we dan blijven hangen.  Het blijft nog altijd mijn favoriete stek en iedereen die naar mij op zoek is tijdens de Feesten : hier kan je me meestal vinden ! Het grote podium is dit jaar fantastisch aangekleed (met de balkons en poppen die de vorige jaren in een zijstraat niet genoeg aandacht kregen) en in de spiegeltent kregen we een mooi concert van Ghent Folk Violin Project voorgeschoteld.  Tussen pakken friet, potjes muntthee, bickyburgers en gebakjes door, kreeg ik eindelijk Joni Sheila nog eens te zien.  Joni is al enkele jaren de allerbeste straatmuzikant die je kan tegenkomen en ze heeft altijd al snel de aandacht van het voorbijwandelende publiek te pakken.  Zonde dat zo iemand nooit "doorbreekt" terwijl je op de radio soms dingen hoort waarvan je denkt : "Wie heeft er ooit beslist om die een platencontract te geven ?".  Rond 23u zaten we op de bus richting "huis", en na enkele uurtjes foto's bekijken kon ik naar bed. 

En nog een extraatje : ik heb absoluut geen verstand van wielrennen en/of de Tour de France maar wat zou er gebeuren als nummer 96 zonder fiets valt en niet Froome ? De Brit moet er maar voor zorgen dat hij op tijd kan stoppen als er iets in de weg staat/ligt.  

Na het lawaai was het tijd om de bootjes te gaan uitzwaaien.  Ik reed naar Griete bij Terneuzen maar daar was rond 16u30 nog niet veel te zien, er was dus nog ruimschoots tijd voor een terrasje.  Ook na het terrasje was het nog een hele tijd wachten tot de eerste zeilboot in de verte in zicht kwam.  En geloof het of niet maar door de stevige frisse wind werd het gewoonweg koud. Mooie foto's maken was ook niet simpel want de schepen bleven op een grote afstand en het was heiig.  Rond 19u hield ik het voor bekeken.

Omdat Nancy niet zo van mensenmenigtes houdt (lees : meer dan vier mensen per km²) ging ze al snel naar huis en zo had ik ruim de tijd om langs de kaaien en dokken te wandelen om alle schepen te bewonderen.  Als je dan bij het MAS komt, kan je niet anders dan met de roltrappen naar de panoramaverdieping gaan om alles vanuit de hoogte te bekijken.

Om uit te rusten koos ik Mama's Garden, niet geheel toevallig omdat ik dan meteen ook een lekkere falafel schotel kon bestellen.  Daarna nog even naar de Grote Markt om de matrozenparade te aanschouwen maar daar stond zo veel volk dat het bijna onmogelijk was om iets te zien.  Uiteindelijk had ik toch een goed plekje gevonden en op het moment dat de scheepsbemanningen eraan kwamen, haalden twee mensen hun tablet tevoorschijn om boven hun hoofd foto's te maken - weg zicht voor de rest van de belangstellenden.  Tegen de muur !

Tijd om Antwerpen te verlaten en koers te zetten naar de kust want naar jaarlijkse gewoonte stond kameraad Rudi met Blue ConneXXion daar op het podium.

Watou, verder weg kunnen ze een dorpje niet verstoppen.  Helaas, ook deze kant van België is niet meer filevrij.  Even leek het alsof ik in de buurt van de Kennedytunnel aan het rijden was.  Nochtans lag deze tunnel toch maar tussen Aalbeke (wat ?) en Wevelgem (waar ?), toch heb ik bijna een uur meer stilgestaan dan gereden.  Bijna drie uur om van Gent in Watou te geraken, een mens zou van minder over zijn toeren geraken.  Als je dan eindelijk op de A19 geraakt, wordt duidelijk waarom je zo lang moest aanschuiven : voor NIKS - NUL -NADA ! Er stonden kegeltjes om iedereen naar rechts te dwingen maar kilometers lang werd er nergens echt gewerkt.  Geen putje, geen strookje nieuwe asfalt - helemaal NIKS !!! Mijn humeur was dus al onder het nulpunt gezakt en om het compleet te maken waren ze ook overal tussen Poperinge en Watou aan het werken.  En dan kom je in het dorpje ... en meteen word je rustig.  Het kerkplein met zijn vele terrasjes, parkeerplaats in overvloed en de zon schijnt : dit moet (toch nog) een mooie dag worden.  En dat wordt het ook !

De kunstwerken zijn verspreid over een tiental adresjes, in totaal moet je ongeveer 2,5 km wandelen.  Die afstand mag je voor mij x 3 doen want er waren ook enkele caches te vinden.  Liefhebbers van Rubensiaanse kunst zijn hier niet op hun plaats.  Alle creaties zijn van de moderne soort en bijwijlen absoluut indrukwekkend.  Neem daar dan nog het uitgebreide poëzie-aanbod bij en je blijft niet op je honger zitten.  Dat Patti Smith dit jaar ook extra aandacht krijgt, is mooi meegenomen.  Allen daarheen !

Op de terugweg ben ik nog even in Poperinge gestopt.  Ik kan me niet herinneren dat ik er ooit eerder geweest ben maar het lijkt me een mooie stad.  Probleempje : er stond een grote kermis en dus werd het zicht op de historische gebouwen flink belemmerd.  Toch maar een terrasje gedaan, een beetje rondgewandeld en nog enkele caches gezocht.

De file op de A19 terug naar huis was van een aanvaardbare lengte maar toen hoorde ik op de radio dat er een ongeval was gebeurd op knooppunt Destelbergen en dat de omgeving van Gent beter vermeden kon worden.  Moeilijk als je naar Lochristi moet ...  Weer aanschuiven dus en tijd genoeg om na te denken over het avondeten.  Het zou Lunch Garden in Oostakker worden.  Je stapt daar binnen en het eerste wat je ziet in het zelfbedieningsrestaurant : mensen die aanschuiven om hun honger te stillen.  Pffff ...

  

Woensdag ben ik met de camper naar Temse gereden voor de jaarlijkse vochtcontrole en om enkele kleine probleempjes op te lossen.  Zaken die vergeleken met de Rimor Koala echt niets voorstellen want bij de vorige ging werkelijk alles stuk.  Nancy was ook naar Temse gekomen en samen hebben we dan een kleine route met de auto gereden om caches te zoeken.  

En dan het "slechte" nieuws : normaal had ik nu in Vorselaar moeten zijn voor het Na Fir Bolg festival maar ik vrees dat ik de vaste festivalbende in de steek zal moeten laten.  Ondanks alle positieve berichten van de organisatie ga ik het risico niet nemen om tot mijn voorruit weg te zakken in de modder.  Of de festivalweide zelf een smerig boeltje is of niet, daar maak ik mij geen zorgen over.  Zelfs maandagochtend gered worden door een tractor om weg te geraken stoort mij niet maar er misschien zelfs niet in slagen om op je plek te komen is niet echt een aanlokkelijk vooruitzicht.  De ondergrond moet daar oververzadigd zijn, dat kan niet anders na weken regenen zonder ophouden.  In het weekend ziet het er voorlopig iets beter uit maar zelfs dan blijft het waarschijnlijk niet droog.  Spijtig voor mij en ik hoop dat het geen financiële ramp voor de organisatie.  Op radio en televisie gaat alle aandacht naar Rock Werchter - ook daar is niet iedereen even gelukkig met de gang van zaken - maar veel andere festiviteiten doorheen het hele land zullen veel minder volk zien opdagen door het fantastische zomerweer.