En wat heb ik gisteren eigenlijk gedaan ? Echt geen idee, het lijkt alsof maandag deze week van de kalender geschrapt werd.  

Eigenlijk hadden ze vandaag ook beter overgeslagen want door het wanbeleid van de voetbalbond lijkt de kans om kampioen te spelen ineens wel heel ver weg.  Als je niet weet waarover het gaat woon je ofwel op Mars of in Nederland.  Je mag zoiets niet zeggen maar stiekem hoop ik op flinke rellen.  Neen, dat lost niets op maar het kan wel opluchten.

Gelukkig werd de dag nog mooi afgesloten bij de Curry Pot, lekker Indisch eten samen met Ria en Filip.  Voor hen de eerste keer dat ze deze keuken probeerden en ze vonden het lekker, of ze deden in ieder geval heel goed alsof .

We vertrokken rond 11u, dan is de temperatuur al echt aangenaam en moet je onderweg niet van kleding wisselen.  De eerste stop was bij Bar Frau in Benissa, de volgende bij het strand van El Portet - net buiten Moraira.  Daarna ging het via Javea de heuvels in, of mag je de Montgó een echte berg noemen ?  In ieder geval slingerende wegen met af en toe een haarspeldbocht.  Als je boven komt, ter hoogte van de molens (die foto's zijn trouwens niet vandaag genomen) is het panorama echt prachtig en ook in de afdaling met zicht op Denia is het genieten.  

In Denia werden de Harleys op het voetpad voor Rani Palace geparkeerd en konden we nog een lekker Indisch menuutje meepikken.  Mad Max, de dobermann-pinscher van Mick en Elly die hen overal met de motor (in een bench) vergezelt, bewaakte intussen de auto.  Een hond meenemen op restaurant is in Spanje praktisch overal onmogelijk. Terwijl we zaten te eten konden we genieten van knappe auto's (Ferrari's, Lamborghini's en ander duur speelgoed) die waarschijnlijk naar een meeting op Ibiza gingen want ze reden allemaal in de richting van de overzetboot.

Na het eten wou ik eigenlijk terug over de Montgó maar Mick en Jef vonden dat we genoeg bochtenwerk hadden gehad.  En dan maar zeggen dat een H-D Sportster voor watjes is, Elly en ik konden nog wel wat meer hebben ...  We reden dus huiswaarts via de N-332, een lang stuk zonder bochten is ook daar eerder een zeldzaamheid.  Onderweg bij een oprit was er een auto die absoluut onze bescheiden "colonne" wou doorbreken.  Die man is dus vele kilometers (overal inhaalverbod) heel braaf achter mij (ik reed als eerste in de groep) moeten blijven rijden tegen een snelheid ver onder de toegestane limiet.  Jef moest er later mee lachen en zei "Wat dacht je, die zal ik eens een mooi escorte geven ?" Pas toen we de indringer kwijt waren, kon het gas weer open.  Verkeersagressie ? Neen, absoluut niet - niemand heeft zich kwaad gemaakt .

De bedoeling was om nog iets te gaan drinken op het terras van Almafra maar het was er ontzettend druk want St. Georges Day werd daar uitbundig gevierd.  

Alles bij elkaar een mooie dag gehad en 140 km gereden, nog altijd zonder al te veel last van mijn schouders/armen.  Ik heb toch de indruk dat het vooral ook met de temperatuur te maken heeft.  Waarmee ik maar duidelijk wil maken dat overwinteren in België niet meer leefbaar zou zijn voor mij.

Het was trouwens een speciale dag bij Sabor want onze trouwe barman Jip stopt ermee en gaat terug naar Nederland.  Als bij toeval liep een ex-ober (Yannick - terug naar België gegaan) nog even binnen om goedendag te zeggen.  Het is toch tekenend voor de sfeer dat die gasten tijdens hun vakantie hier nog binnenvallen.  

Vandaag geen lekker eten en overwegend bewolkt, misschien een goed moment om de auto te poetsen ? Alle beschikbare ladders bij elkaar gezocht, op het dak gekropen en ja : dat kon wel een schoonmaakbeurt gebruiken.  Naar de kerk gaan om te bidden is de volgende dagen geen goed idee, ik voel mijn knieën niet meer.  Het resultaat mag er wel zijn, een mooi glimmend dak én ik kan weer door het dakvenster kijken.  Ook het zonnepaneel zal iets meer opbrengst hebben nu de zand- en stoflaag verwijderd is.  De zijkanten zijn voor een andere keer, te veel werken is niet gezond.

Om te besluiten nog een beetje filminfo.  Gisteren achtereenvolgend naar Black en D'Ardennen gezien.  Allebei een beetje een moderne versie van het Romeo en Julia verhaaltje en absoluut geslaagd.  Wel een probleem : hoe meer je naar dit soort films kijkt, hoe somberder je tegelijk ook naar de samenleving kijkt.  Het einde van Black was trouwens te voorspellen, dat van D'Ardennen was een verrassing - ook al zag ik struisvogels al van ver aankomen (ja, struisvogels ).  Vandaag stond een beetje tegengif op het programma : Safety First - the movie.  Ja, the movie want het was inclusief Engelse ondertitels.  En eerlijk : echt vrolijk word je hier ook niet van.  Net zoals de serie is de film een opeenstapeling van idiote en totaal ongeloofwaardige situaties.  Het verstand op nul, af en toe glimlachen en een pak koekjes - ik zal het maar een geslaagde avond noemen.  De film is opgenomen op Tomorrowland, het dance festival in Boom bij Antwerpen en dat maakte het toch nog een beetje interessant.  Zo lijkt alsof ik er ook een keer ben geweest, ziet er echt knap uit !

Waar ik ook graag naar kijk : Moerkerke en de mannen. Een confrontatie met priesters, gigolo's en hoerenlopers allerhande. De meest recente aflevering ging over jongemannen en hun pogingen om meisjes te versieren. Een cursus versieren geven en zelf niet van straat geraken, hoe zielig kan het zijn ?

Tussendoor heb ik toch ook nog tijd gevonden om een wandelingetje te maken.  De natuur is nu echt heel mooi, overal staat vanalles in bloei.  Bloemen waarschijnlijk, meer moet je mij niet vragen.  Ik ben ook nog eens op verkenningstocht geweest om een geschikte plek te zoeken waar ik misschien nog een laatste cache kan verstoppen voor ik vertrek.  De uitwerking zal iets voor de volgende dagen zijn.

Als het waait en er is bijna niemand meer om een praatje mee te doen, wat blijft er dan over ? Eindelijk de diepvries ontdooien en de laatste lamsburgers opeten. Eten maken dus, de auto een beetje poetsen – douchen – naar de winkel enz maar toch vooral : filmpjes en series kijken. Zo heb ik met veel plezier naar Coppers gekeken en zit ik in spanning te wachten op het einde van “Blind getrouwd”. Geen sensatie, gewoon een interessant experiment : een groepje deskundigen zoekt de perfecte partner voor een aantal deelnemers en die zien elkaar pas voor de eerste keer als ze het jawoord geven. En dan vraag ik me af : stel je voor dat ik me zou inschrijven voor dit programma en ze matchen mij met iemand waarvan ze vinden dat onze verwachtingen gelijklopend zijn. Ik wil de smoel van mijn aanstaande echtgenote en haar familie wel eens zien als ik op mijn sandalen de trouwzaal binnenstap  

Na het eten ben ik nog eens lang Guy op camping Benisol gereden.  Al dat gejammer van hem op zijn blog (camperhuub - zie hiernaast) over het tijdelijk afscheid moeten nemen van Mieke (zijn echtgenote) had zoveel medelijden bij me opgewekt dat ik me verplicht voelde om hem te gaan troosten.  Uiteindelijk viel het allemaal wel mee, maar voor alle veiligheid heb ik het touw dat klaar hing toch maar meegenomen .

En toen was het alweer tijd voor het amateurvoetbal in Benidorm.  Naar twee wedstrijden tegelijk kijken, het is niet gemakkelijk maar op dit niveau is het soms de enige manier om af en toe iets mooi te zien.  

Deze avond stond FC Barcelona - Valencia CF op het programma.  En Barça heeft het weer laten afweten, ik ben dus tevreden ! Toch spijtig dat Beerschot gisteren gewonnen heeft.

Het was niet echt duidelijk wie wanneer het podium onveilig zou maken en dus heb ik Dakota Beach gemist.  Niet erg, WCR3 is veel heviger.  WCR3 is een "gekrompen versie" van White Coast Rebels maar ze maken absoluut even veel lawaai als hun grote broer.  Alleen maar covers, maar wel van de allerbeste soort.  Het was soms wel moeilijk om je aandacht bij het podium te houden ... .

Daarna heb ik eindelijk gedaan wat ik al lang van plan was : frietje gaan steken bij de snackbar in Albir, met een curryworst/frikandel speciaal erbij natuurlijk !

Ik was haar een stukje tegemoet gereden en we kwamen ongeveer samen aan bij de Russisch-Orthodoxe kerk in Altea.  Dan ging het vliegensvlug naar Alfaz want we hadden allebei grote honger.  Dat probleem werd simpel opgelost met een goedkoop en lekker menu in het restaurant L'alfas+Social.  De timing om daar terug te vertrekken was een beetje verkeerd gekozen want de laatste schooldag van de week liep net ten einde.  Je moet weten : in heel Spanje zijn er volgens mij geen drie kinderen die te voet of met de fiets naar school gaan.  Allemaal worden ze met de auto gebracht en gehaald, het was dan ook een drukte van jewelste.  

Vijf minuten later werden de Harleys geparkeerd bij onze camperplek en gingen we caches zoeken.  Dat zoeken was dan vooral voor Debbie want het waren allemaal caches die ik zelf had gelegd.  In ieder geval, de tijd vloog voorbij en we hebben weer flink wat afgelachen.

Vandaag kreeg ik een berichtje van Ria en Filip die hier in de buurt een appartement huren.  Of ik thuis was ? Ja, en dus kwamen ze even langs.  Daarna nog even met hen mee gefietst (alweer training ) naar Alfaz en een terrasje gedaan.  

En toen moest ik me al bijna haasten om nog op tijd te zijn voor het wekelijkse etentje bij Sabor.  We waren onderweg en ik voelde dat er iets mis was.  Al snel had ik het door : op stap zonder fototoestel, dat overkomt mij nooit ! Het leek alsof ik in mijn blootje liep.  Helaas dus geen foto's van de heerlijke bouillabaisse of andere lekkernijen.

's Avonds moesten we er weer aan geloven : afscheidsborrel en -hapjes.  Het is niet omdat de feesttent ontmanteld is, dat we niet meer mogen feesten !

Vanmorgen reden Leo en Rita weg, morgen is het tijd voor de volgende - het wordt nu wel heel rustig.  Al diegenen die de vorige dagen en weken zijn vertrokken zijn intussen allemaal veilig thuis geraakt.

Vanmiddag nog een keertje gaan eten bij Almafra, op het slaatje en de zeer lekkere linzensoep was niets aan te merken maar de kalkoen leek toch wel heel erg op lams- of schapenvlees.  

Voor de rest stond mijn hoofd maar naar één ding : voetbal ! Gisteren had Beerschijt niet kunnen winnen, dat maakte mijn weekend al voor de helft geslaagd.  Vandaag moest RAFC naar Cercle Brugge en gelukkig kon ik de wedstrijd volgen via een live stream.  Godverdomme, ik heb gevloekt ! 1-0, 2-0 voor de boeren  - daar gaat de titel ...  En dan 2-1 en ver in de toegevoegde tijd (zal ze leren tijd rekken) toch nog 2-2.  Niet zo mooi als een overwinning maar evenveel opluchting.  Pas later hoorde ik dat mijn keel schor was van het schreeuwen.  In ieder geval : ze houden het spannend.

Wat betreft teevee kijken ben ik helemaal op het verkeerde pad.  Al jarenlang (met een korte onderbreking) volg ik Thui-uis, daar is geen ontkomen aan en dan denk je dat het niet erger kan ... Wel dus, want onder invloed van Nancy kijk ik nu ook naar "The Voice van Vlaanderen".  Niet echt mijn ding, maar waarmee moeten we anders onze urenlange telefoongesprekken vullen ? En toegegeven : er loopt wel wat talent rond, alleen worden ze op termijn allemaal in datzelfde keurslijf gedwongen.  Er moeten danspasjes bij, de kledij moet hipper enz.

En dan nu - tataaa - lager kan ik niet zinken : mijn pop-uprestaurant ! Ik word al misselijk van het woord pop-up alleen ! Maar ja, Nancy weer : je moet eens kijken ...  Jongens, jongens (en meisjes, meisjes - vrouwen, vrouwen - mannen-mannen en transgenders aller landen) : dit is de ultieme erger-teevee !!! Wie bedenkt dit en nog erger : wie kijkt hiernaar uit vrije wil ? Wie zijn die Boxy-trezen ? Waarom kan Sergio Herman niet verstaanbaar praten ? Waarom wordt Gert niet opgediend op een bedje van Samson ? En ook hier : iedereen wordt in een bepaalde richting gedwongen.  Wie zit er te wachten op een pizza met geblancheerde coquillemousse ? Of een taaaaaaaaaaaaaaco met geraspte koeientong ? IK NIET ! Een mens zou verdomme stoppen met eten door al die onzin ...

Oef, het is eruit.  Gelukkig was er ook nog tijd voor een echte film : Son of Saul.  Een Oscarwinnaar, waarschijnlijk in de categorie "zware kost".  Zeer donkere film over het "leven" in het concentratiekamp van Auschwitz.  De beruchte douches, met lijken sleuren, een mislukte opstand - vrolijk word je er niet van.  Toch had ik beter verwacht, vooral omdat Rob me al maanden geleden enthousiast had gemaakt na het lezen van het boek.  Confronterend is de film in ieder geval en met de recente ontwikkelingen op wereldvlak : nooit meer oorlog aub ! 

"Get a job" was een film waarvan ik werkelijk niets onthouden heb, maar met zo'n titel is dat ook geen verrassing .  "London has fallen" (nu in de bioscoop) was dan weer absoluut overdonderend en waarschijnlijk weer gigantisch duur om te maken.  Terroristen blazen ongeveer de helft van de Britse hoofdstad op en vermoorden daarbij alle wereldleiders behalve eentje.  Wie denk je : de president van de USA natuurlijk ! "The forest" vond ik de beste keuze op die regenachtige dag.  Een thriller met lichte horrortrekjes die zich afspeelt in Aokigahara, het zelfmoordbos op de flanken van Mount Fuji, Japan.  Ik wist op voorhand niet eens waar de film over ging en geheel toevallig werd ik meegenomen naar een plaats waarmee ik de laatste weken veel in mijn hoofd zit.  Misschien een teken dat ik toch absoluut eens naar het land van de rijzende zon moet gaan ?

En voor de rest ? Elke dag een afscheidsborrel én vertrekkers.  Dinsdag zijn Joke en Jielis vertrokken, vandaag waren Gery en Roza aan de beurt en morgenvroeg rijden Rob en Letty naar het noorden.  Het zal hier stilletjes worden ...

En was het gisteren nog wat winderig, vandaag kregen we opnieuw het weer waar we allemaal gelukkig van worden : zon van 's morgens tot 's avonds.  En wat doen die rare Nederlanders dan ? Op hun dak kruipen en beginnen poetsen ...

Volg ik dan hun voorbeeld of ga ik iets eten bij Sabor ? Drie keer raden ! Het restaurant zat weer helemaal vol, het nieuwe (nog altijd naamloze) aanpalende restaurant weer helemaal leeg.  

Ik ben ook nog even langs de markt van Albir geweest in de hoop enkele bekenden aan te treffen maar dat is niet gelukt.  Als je ze niet ziet zitten bij Universal of de Bonbonnière (zelfs gesloten !?) dan mag je ervan uitgaan dat ze iets anders te doen hebben.

Na het eten ben ik nog even enkele caches gaan controleren en ook mijn tijdelijke paascache heb ik weggehaald.  Ook eventjes een praatje gemaakt met de plaatselijke herder.  Om rijk te worden moet je het niet doen, zei hij.  Een beetje rondwandelen en op een muurtje naar de schapen en geiten kijken, hij vond het best een mooie bezigheid.

Daarna nog een uurtje lachen in de tent en het werd tijd om me mentaal voor te bereiden op de belangrijke voetbalwedstrijd tussen R(oyal)A(ntwerp)FC en Lierse.  Met nog vijf wedstrijden te spelen en zes punten voorsprong moet Antwerp absoluut kampioen spelen.  Helaas, enkele minuten voor affluiten glipte een vrij zwak schot van Lierse tussen de benen van doelman Kudimbana : 0-1 voor Lierse in het uitverkochte Bosuilstadion en een zeer slechte zaak voor "mijn" ploeg.  

We - onze pa en ik - stapten binnen en gingen naar ons vast tafeltje.  Aan de tafel naast ons hadden Jenny, Bert, Joke en Jielis net hun voorgerecht naar binnen gewerkt.  Dat was een verrassing ! Later bleek dat ook een heel deel ex-Costa Blanca klanten (nu Benisol) in het restaurant zaten.  En dus werd er ook daar nog een praatje gemaakt.  Voor velen zal het stilaan de laatste keer zijn dat we ze zien want de vertrekdatum komt voor de meesten wel heel dichtbij.  Terwijl we de laatste roddeltjes uitwisselden, stonden enkele Britse vrouwen de boel te versieren om een feestje te vieren.  Naar Engelse normen zagen ze er allemaal vrij fatsoenlijk uit, bijna mooi zelfs.  Ik ben benieuwd wat dat zal worden na het feestje ...

Toen we buiten kwamen wandelden we noodgedwongen langs het nieuwe restaurant dat enkele weken geleden zijn deuren opende vlak naast Sabor.  En alweer : geen enkele klant.  Ik krijg echt medelijden met de uitbaters, bij Sabor staan de hongerigen aan te schuiven voor een vrije plaats en hier echt niemand.  Het ziet er nochtans een mooie zaak uit, misschien toch een keertje proberen.

Na het eten nog even langs de supermarkt en langs camping Almafra.  Onze pa had rijstpap gemaakt én verse soep.  De rijstpap verdwijnt vanavond door mijn keelgat, de - ingevroren - soep zal voor later zijn.

Vandaag ben ik even langs geweest bij Guy en Mieke op camping Benisol, mensen waarmee je nog op een normale manier mee kan praten over de huidige wereldproblemen.  De bedoeling was om daarna enkele stukken pizza te eten in centrum Benidorm maar zelfs met de Harley vond ik nergens parkeerplaats.  Dan maar naar McDonalds in Albir, dat was lang geleden. 

In onze tuin was vandaag een paasbrunch gepland maar ik had een tijdje geleden al andere zaken gepland op deze zondag.  Het begon met een uitstapje naar het stuwmeer van Amadorio en het eerste terrasje van de dag.  Daarna reden we even tot bij het stuwmeer zelf, het niveau staat duidelijk hoger na de laatste regenbui(en).  Daarna ging het richting Villajoyosa waar MC Calamity Janne (niet verkeerd geschreven !) een nieuw clubhuis geopend heeft, meteen ons volgende terrasje.  Enkele kilometers verder wachtte intussen Dixieland op onze komst, deze keer werd het een terrasje met live muziek.  Normaal gezien moest er een optreden zijn van Dakota Beach maar één van de leden had een ongeluk gehad en dus speelde Kike solo (wat een onvoorstelbaar goede gitarist is hij toch !) en mocht iedereen om beurt een nummertje meezingen.  

Na deze veredelde karaoke tussenstop reden we opnieuw richting Albir, waar voor de eerste keer een foodtruck festival werd georganiseerd op de parking van Frax.  Meer dan genoeg keuze met vele hapjes uit alle hoeken van Spanje en daarbuiten.  Bovendien ook zeer goede muziek !

Rond 18u was ik terug aan de camper en ja hoor, de paasbrunch was nog niet afgelopen ! En dus kon ik nog een hapje mee-eten.  Dat deed iedereen trouwens want er was nog heel veel overschot.