Na Aspe ging de tocht verder naar Novelda, daar lag slechts één cache maar wel in een mooi park met een heel grote stenen zetel - daar konden we om beurten in poseren.  Allemaal samen lukte net niet ...

Omdat we toch in de buurt waren stelde ik Rob en Letty voor om nog even een omweg te maken langs het Santuario enkele kilometers verder.  Dit heiligdom is duidelijk geïnspireerd door Gaudi en zijn Sagrada Familia in Barcelona, met het grote verschil dat dit wel is afgewerkt.  Het orgel verdient een speciale vermelding : de pijpen zijn van marmer en de pastoor wilde graag even demonstreren hoe het klonk ! Altijd oppassen : een pastoor en pij...  Een filmpje HIER !

De laatste halte was in Monforte del Cid, een op historisch gebied belangrijk dorp in Spanje met grote feesten om de strijd tussen Moren en Christenen te herdenken.  Nu vooral bekend omdat sinds 2014 het huisvuil opnieuw wordt opgehaald met paard en wagen omdat dat goedkoper is dan een vuilniswagen.  Een vuilniswagen schijt natuurlijk minder op straat.

En toen was het tijd om iets te eten bij Sacristan.

Intussen heb ik ook The Hateful Eight achter de kiezen, de nieuwste Tarantino (Oscar voor de soundtrack van Morricone).  Een western zoals alleen hij dat kan maken, met veel bloed en een niet te voorspellen verhaaltje.  Gisterenavond heb ik naar Room gezien, ook een Oscarwinnaar (actrice Brie Larson) over een mama die met haar zoontje vijf jaar opgesloten zit in een schuur.  Aanrader !

En dan het echte leven : gisteren moesten we nog even bekomen van onze geocaching-superdag en daarvoor hadden de weergoden prima weer in petto : absolute zomertemperaturen, tot 28 graden in de schaduw.  In de voormiddag de laag stuifmeel van de Harley gehaald en in de namiddag een klein ritje gemaakt, samen met Jef.  Meestal eindigt zo'n uitstapje bij Dixieland in Villajoyosa en dat was nu niet anders.

Vandaag was het nog altijd mooi weer maar wel een stuk frisser.  Maakt allemaal niet uit, want donderdag blijft Sabordag ! Voor mij tempura van kabeljauw en een beursje van zalm met mango-currysaus en dan afsluiten met een verse fruitsla, meer moet dat niet zijn.

Morgenvroeg weer op stap om caches te zoeken maar geen recordpoging deze keer.

Na de bijeenkomst ben ik met Rob nog enkele caches gaan loggen.  Mijn teller staat nu op 2592 en morgenvroeg om 8u vertrekken we richting Torrevieja om een poging te wagen mijn dagrecord (55) te verbreken.  

Samengevat : geen grootse feestelijkheden voor mijn verjaardag dus. We zijn wel iets gaan eten vanmiddag bij Yaho en het is eigenlijk puur toevallig dat dat net op mijn verjaardag was - het was meer om enkele mensen te bedanken voor eerder uitgevoerde klusjes. Normaal gezien was ik de hele dag op stap geweest. Eerst naar een concert bij Dixieland en daarna naar een voetbalwedstrijd. Het concert werd geannuleerd vanwege de slechte weersvoorspellingen en voor de voetbalwedstrijd was ik te laat. Het etentje was dus niet op voorhand gepland maar het heeft daarom niet minder goed gesmaakt. 

Terwijl ik net afgerekend had, kwam er nog een bende Harley-rijders aan om een hapje te eten. Allemaal oude bekenden van de club, niet echt een verrassing.

Vanavond slaap ik dus opnieuw in mijn eigen bed en hopelijk is er minder wind dan afgelopen nacht.  Vanmorgen zag je hier en daar omgewaaide fietsen en satellietschotels liggen of een weggewaaide Croc, enkel de Schotse vlag overleefde alles.  Het was wel meteen een heel stuk kouder en af en toe viel er zelfs een beetje regen.  Eigenlijk kan je niet anders verwachten op camping Almafra want als je daar 's avonds rondwandelt lijkt het nog altijd kerstmis.  Overal fonkelen de lichtjes en doet iedereen zijn best om zijn lichttoren hoger te bouwen dan de andere.

Vandaag valt alles weer gedeeltelijk in zijn normale plooi want vanmiddag (het is nu 11u) staat een bezoekje aan Sabor op het programma.  Zonder onze pa deze keer maar wel met - wat wij nog altijd noemen - "de familie T.".  Ooit leren kennen op Costa Blanca maar intussen hebben ze hun camper verkocht en huren ze voor een weekje een huis in Javea.

Gisteren kwamen er op Almafra veel nieuwe campers en caravans opgereden.  Eentje daarvan is "mijn" nieuwe overbuur geworden, een Brit - zoals de overgrote meerderheid van de gasten hier.  Hij was zijn caravan aan het plaatsen en er kwam een landgenoot van hem aangewandeld.  Toen volgde een korte conversatie :

"Just arrived ?"

"Yes, lovely weather !"

"And pints are only 1,70 in the bar ! ! !"

Bier is dus nog altijd het allerbelangrijkste voor de linksrijdende medemens, een verrassing kan ik dat niet noemen.

Iets over 13u werd er aangebeld - jaja, mijn vader heeft een bel.  Rob en Letty waren er om samen met Jef en Brigitte iets te gaan eten in het campingrestaurant.  Het was weer lekker en ruim voldoende zoals altijd maar een beetje meer variatie zou toch welkom zijn.

Vandaag - nu dus - ben ik dan weer voor enkele uurtjes afgezakt (verkeerde uitdrukking want het is bergop) naar mijn vertrouwde plek bij Patrick en Vicky.  Mailtjes checken en blog aanvullen, dat moet ook gebeuren.

Ik ben dus tijdelijk verhuisd naar camping Almafra waar ik in mijn vader zijn caravan blijf slapen, op die manier kan Chico in zijn vertrouwde omgeving blijven én heb ik een op-reis-gevoel, op 1 km van mijn eigen huisje.  Om mijn internetverslaving toch een beetje op peil te houden, kom ik uiteraard wel elke dag naar mijn camper om van alles op de hoogte te blijven.  Je krijgt dan niet altijd vrolijk nieuws voorgeschoteld.  Vergeleken met alle ellende in de wereld stelt het niets voor maar toch : Vi Subversa (echte naam Frances Sokolov) is gisteren op 80-jarige leeftijd gestorven.  Wie ? Vi was heel belangrijk in de anarcho-punk wereld en was zangeres/schreef de teksten van Poison Girls.  In een vorig leven zag ik ze nog optreden in 1000 Appeltjes in Antwerpen.  Alweer een groot verlies !

Vandaag gingen we de "overschotjes" opruimen in de omgeving van Calp.  Normaal hadden we die afgelopen dinsdag gedaan maar die plannen waren letterlijk in het water gevallen.  Telkens een stukje rijden, een stukje wandelen, weer een stukje rijden, een heel klein stukje wandelen ...  Veel van de caches lagen in hooggelegen "urbanizaciones", je vindt daar vaak schitterende villa's met fantastische uitzichten maar ik zou er echt niet willen wonen.  Ons huurautootje geraakt enkel in eerste versnelling tegen een hoog toerental de hellingen op en bovendien is er in die wijken echt niets te beleven.

In ieder geval : er werden toch weer een tiental caches gelogd en volgens onze vandaag zelf bedachte regels heb je dan recht op een menu bij Pizza4U 

Intussen hadden we de aankomst van Jenny en Bert gemist.  Die hadden vannacht nog in Teruel overnacht en waren dus deze namiddag onze tuin binnengereden.  Altijd fijn om hen weer te zien en we hopen dan ook allemaal dat ze de volgende weken kunnen genieten van mooi weer.

Eerst belangrijke info voor de mensen die de omgeving en/of Rob niet goed kennen : 

1. de kustpaden hier kan je niet vergelijken met een wandeling van Zeebrugge naar Blankenberge, er moet regelmatig flink geklommen worden - soms langs rotsen, soms via oneindig veel trappen.

2. Rob haat trappen !

De caches werden allemaal zonder al te veel problemen gevonden, maar de hoogteverschillen waren soms niet te verwaarlozen.  Omdat de hele kustlijn een opeenvolging is van kleine baaitjes leek het voor sommige mensen een goed idee om eens te proberen op zeeniveau te blijven wandelen om zo opnieuw bij de auto te geraken.  Terwijl Rita, Leo en ik terug wandelden langs de officiële paden - bergop/bergaf - kozen Rob en Letty voor een meer avontuurlijk alternatief langs de rotsen zo'n 20-30 meter lager.  Op zich niet verkeerd maar de zee was nogal wild vandaag.  Sommige stukken waren enkel te overbruggen door te wachten tot er even geen golf aankwam.  Al snel bleek - zoals we konden zien vanop ons hoge droge veilige pad - dat zoiets niet altijd even simpel was.  Ze waren allebei kletsnat maar gelukkig niet verzopen ! De overige caches die op het lijstje stonden voor vandaag zullen voor een andere keer zijn.  Snel de auto in, de natte broeken afgestroopt tot op de knieën en naar Alfaz.  Na een verkwikkende douche konden we een half uurtje later aan tafel bij Sacristan en was alle ellende vlug vergeten.

Omdat we al vroeger terug waren dan gepland, besloten we om het restaurant van camping Almafra binnen te stappen.  Ik heb nog nooit zo veel tafels bezet gezien, Valentijn zal daar wel iets mee te maken hebben.  Of voetbal, dat zou ook kunnen want er zaten veel Britten teevee te kijken met een grote pint in hun hand. 

Deze avond was het dan weer tijd om zelf naar het voetbal te gaan kijken, 8-0 voor de ploeg van mijn kinesist.  Een zwaar overdreven resultaat maar dat krijg je als elk schot op doel raak is en de tegenstander geen enkele keer zelfs maar probeert om te scoren.  Naast het veld was een meisje aan het voetballen.  Misschien droomt ze van een voetbalcarrière maar met haar dwerggroei zal dat waarschijnlijk niet lukken.  En dat deed me nadenken : is dwerggroei een erkende handicap ? Ik zou denken van niet maar ze zullen in hun leven vast niet dezelfde kansen krijgen als een perfecte adonis zoals ik  !

Vandaag was dan weer een rustdag.  Een beetje met de honden wandelen en vooral voor de zoveelste keer de dennennaalden bijeenvegen want het blijft hier erg winderig.  Vanavond kwamen Patrick en Vicky weer thuis en dus moest ik ook dringend de afwas doen, het leven is niet altijd gemakkelijk. 

Je zou denken dat daar dan een goede nachtrust op volgt maar dat was zeker niet waar.  Daarvoor was de temperatuur te hoog (het kwik is buiten niet onder de 18 graden gezakt) en de rukwinden maakten het onmogelijk om een raam open te zetten.  

Vandaag verliep dan weer heel rustig en zoals ongeveer alle donderdagen : naar Sabor.  Deze keer als extra inspanning ook nog enkele gasflessen gaan wisselen en flessen water gaan kopen, een jobke dat normaal door Patrick gedaan wordt.  

Onderweg begon het zowaar te regenen, lang duurt dat hier meestal niet en dat was ook vandaag het geval.  Het zorgde wel voor een mooie regenboog.  Soms een stukje en even zelfs een volledig dubbel exemplaar.

En wat zagen we nog vandaag ? Een schapen/geitenhoeder die - alsof het de normaalste zaak ter wereld is - met zijn kudde een rond punt blokkeert om aan de andere kant zijn beestjes verder te laten grazen.  We zijn ook even op verkenning gegaan in een nooit afgewerkt appartementencomplex, best spannend.

En dan de dagelijkse routine : beestjes eten geven en uitlaten.  En daar valt wel iets over te vertellen ...  Jill de Rottweiler had een flinke drol gedraaid maar er was "iets" blijven hangen.  Het zag er niet echt appetijtelijk uit, het leek wel alsof er een stuk darm (rood-roze van kleur) uithing.  Papiertje gepakt om het te verwijderen, even trekken en het bleef komen - jakkes ! En toen werd het duidelijk : een ballon wordt niet verteerd  .  Toen Patrick even later telefoneerde om te vragen of alles in orde was, moest hij lachen met het verhaaltje - hij had het ook al meegemaakt.

Deze avond, net als de vorige avonden, gezellig met de twee kleinste mormels (moeder en zoon) in de zetel teevee gekeken.  De poes zit terwijl op een stapeltje boeken te doen alsof ze een kandelaar is.  Via Annemie (op één) gaat over mensen die op Tenerife wonen of overwinteren.  Ik vind het allemaal maar zielig en ben blij dat ik hier zit.