Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
26-09-2015
Epernay > Provins 90 km â 1u30min gereden â verbruik 9,7 l/100 km
Een korte verplaatsing vandaag en zo heb ik het graag. Nog voor de middag stond ik op de camping in Provins. Dit stadje stond al lang op mijn verlanglijstje en eindelijk kwam ik er ook werkelijk terecht. Eerst een woordje over de camping : gewoon een groot grasveld waar iedereen gaat staan waar hij wil. Echt veel volk is er niet, drie caravans met volgens mij vaste bewoning, twee campers en een tentje. In één van de caravans is er duidelijk een stevige ruzie aan de gang. Een tijdje later rijdt de man met zijn gammele auto veel te hard de camping af en de vrouw wandelt met dochter en hondje een beetje rond. Ik haal het jonge hondje aan en de vrouw begint een praatje : mooie camper, mag ik eens binnen kijken, waar kom je vandaan, waar ga je heen enz. En dan : Mag ik mee met jou op reis ? Ik antwoord ontkennend en zeg haar dat in het allerbeste geval haar hondje mee mag.
Een half uurtje later wandel ik naar het centrum en meteen wordt duidelijk waarom ik hier al zo lang naartoe wilde. Dit is echt een mooi stadje : veel bloemen, winkeltjes, vakwerkhuizen, nog een heel groot deel van de omwalling is intact enz. Je kan hier de hele dag door geld uitgeven : roofvogelshow, ridderspelen, middeleeuws eten noem maar op. Daarvoor moet je dan wel meerdere dagen uittrekken. Ik hou het bij een betaald bezoek aan de souterrains, een ondergronds gangenstelsel. Dus geen spontaan ontstane grotten maar een door mensen uitgehouwen ondergronds geheel. Rond 18u30 ben ik terug op de camping, 15 km en 6 caches + een geocoin extra op de teller.
De mooie dag wordt perfect afgesloten met een berichtje van Nancy : Antwerp heeft ruim gewonnen van Tubize en staat nu (voor de rest van het seizoen) aan de leiding.
25-09-2015
Bezoek Epernay.
Vandaag naar het centrum van Epernay gewandeld, met een grote omweg langs de wijngaarden en Fort Chabrol. Neen, geen middeleeuwse burcht met kantelen en schietgaten maar een onderzoeksinstituut onder de vleugels van Moët & Chandon. En dan zijn we meteen beland bij waar het hier allemaal om draait : champagne ! Cijfers ? 20000 ha wijngaarden, 200000000 flessen per jaar, 1 km wijnkelders. Behalve dat is Epernay niet echt een interessante stad, er is vooral veel druk verkeer. Soms had ik moeite om te ademen, maar dat zal deels wel met mijn verkoudheid te maken hebben. Er zijn weinig bezienswaardigheden en zowel de kerken als de begraafplaats waren afgesloten. Wel indrukwekkend is de Avenue de Champagne, grote en minder grote namen pronken hier naast elkaar in hun "kasteeltjes". Die van Castellane hebben duidelijk last van grootheidswaanzin.
Hier en daar kon ik ook weer een cache meepikken tijdens mijn 15 km lange wandeling.
24-09-2015
Vertrokken. Lochristi > Epernay 320 km - 4u15 gereden - verbruik 10,6 l/100 km
Met een dagje vertraging toch vertrokken, eerst even stoppen bij de Lidl en vroem ! Die vroem duurde tot ongeveer Charleroi, de snelweg stopt daar en overal zijn ze aan het werken. Gelukkig was er weinig verkeer, filerijden was er niet bij. Daarna richting Franse grens over een weg die waarschijnlijk aangelegd is door de Romeinen en daarna nooit meer een onderhoudsbeurt heeft gehad. Het leek soms alsof ik met vier lekke banden reed.
Om 14 stond ik bij de receptie van de gemeentelijke camping in Epernay waar net een heleboel Nederlanders met sleurhut waren aangekomen, voor hen is dit de laatste halte na een georganiseerde groepsreis. Aan de receptie stonden ook vier Spanjaarden van het alternatieve soort. Ze hadden hier net de druivenpluk achter de rug, hard werken voor weinig geld. Toen ze vonden dat ze 200 euro te weinig uitbetaald kregen, dachten ze dat voor een deel goed te maken door tien kisten druiven mee te pikken. Dat mochten ze bij de politie gaan uitleggen.
Iets later stond de auto op zijn toegewezen perceel, met zicht op de wijngaarden, en kon ik vertrekken voor een bescheiden wandeling langs de Marne, uiteraard werden ook enkele caches gevonden. Om terug aan te sterken kon ik rekenen op mijn overlevingspakket dat ik in Lochristi had meegekregen.
23-09-2015
Vertrek ?
Zondagavond nog afgesproken met oude kameraad Jan en gisteren naar Lochristi gereden om hier afscheid te nemen van de familie. Volgens planning zou ik binnen een half uurtje (het is nu 9u) moeten vertrekken naar Frankrijk maarrrrrrrrrrrrrrr het blijft hier maar regenen en echt prettig om te rijden is dat niet. Twee opties dus : enkele uurtjes later vertrekken óf pas morgen. Jullie horen het wel en zoals altijd : als ik onderweg ben naar Spanje is het meestal afwachten of er een internetverbinding te versieren is.
En altijd vergeten te melden : onze pa is vorige week woensdag vertrokken en zat een dag later al in het zonneke in Benidorm.
21-09-2015
De laatste.
Vandaag de laatste dag in Antwerpen en met wie kon ik die beter doorbrengen dan met Nancy en Macho ? Eerst wandelden we naar 't Groen Kwartier, een compleet nieuwe wijk op de gronden van het voormalige militaire hospitaal. De oude gebouwen zijn mooi gerenoveerd en staan mooi in contrast met de nieuwbouwappartementen. Ook "The Jane" van sterrenchef Sergio Hermans kan je hier vinden. Drie maanden op voorhand reserveren is hier heel normaal en lunchen kost 65 euro, zonder dranken uiteraard.
Omdat maandag de sluitingsdag is zijn we uitgeweken naar de Burgerij (burgers voor burgers) aan de Tramplaats. Ik koos voor "el Sombrero", een kipburger met o.a. cheddar, rode ui, guacamole en zure room. Niet slecht maar toch zwaar overroepen en de bediening was weinig geïnteresseerd in wat er gebeurde in de zaak. Toen nam Nancy me mee naar de straten tussen Zurenborg en de Singel, vorige maand vond hier de "Meeting of styles" plaats, een graffitifestival. Het resultaat is indrukwekkend : honderden meters muur vol kunstwerken - respect ! Nog helemaal onder de indruk werd er afscheid genomen, normaal gezien zal het weer tot volgende zomer duren voor ik Nancy en Macho terugzie.
20-09-2015
Geitenstoet.
Wakker geworden onder een blauwe lucht, perfect om nog een dagje aan zee te blijven maar helaas : rond 10u werd de Ford alweer gestart en anderhalf uur later stond ik op voor de laatste keer dit jaar camping De Molen in Antwerpen. Daar kwam Nancy mij oppikken om mij af te zetten in Wilrijk waar dit jaar de Geitenstoet naar vijfjaarlijkse gewoonte nog eens werd georganiseerd, een speciale editie deze keer want Wilrijk bestaat 1250 jaar. Zelf had ze geen zin om mee te gaan kijken en dus had ik afgesproken met Karen om samen met haar de namiddag door te brengen.
De stoet was absoluut de moeite, maar in aantal werden de geiten absoluut afgetroefd door de vele aanwezige paarden. Er liepen ook heel veel reuzen mee, historische tafereeltjes werden uitgebeeld, steltenlopers enz. Door de massa mensen die op de been was hadden we geluk toen we iets wilden gaan eten : net de laatste twee plaatsen en we moesten om 19u weer buiten zijn. Geen probleem, tijd genoeg om een aardappel gevuld met pikante kip te eten.
19-09-2015
Groot feest.
Aan alle mensen die denken dat er geen solidariteit meer bestaat en het links gedachtengoed niets meer voorstelt : je kon hier vandaag over de koppen lopen. Ontelbare kraampjes van buitenlandse communistische partijen, dierenrechtenorganisaties, vakbonden enz. Hier geen reclame voor Proximus, KBC, Jupiler of Maes. Ook geen verzuurde smoelen en hatelijke opmerkingen over mensen die op de vlucht zijn. Niets van dat alles maar wel een enorm samenhorigheidsgevoel en dat had ik nodig, soms wordt de wereld echt een beetje te veel voor mij. Neen, ik heb ook geen oplossing voor alle problemen die opduiken en misschien ís de linkerkant naïef maar daar kan ik wel mee leven. En waarom zou ik schrik hebben van vluchtelingen ? Mijn job afpakken kunnen ze niet want ik heb er geen en wil er geen. Leven op mijn kosten zal ook al moeilijk zijn want ik betaal geen belastingen Als iedereen nu eens zou proberen positief na te denken in plaats van zondebokken te zoeken, we zouden een heel eind verder geraken.
En de muziek vandaag ? Slongs pakte moeiteloos het hele jongerenplein in, als niet-jongere verhuisde ik al vlug naar achteraan want de bassen dreunden zo hard dat ik dacht dat ik een bloedneus zou krijgen van de drukgolven. Bart Peeters stelde zich enorm aan tegenover de security maar speelde wel een perfecte set. Voor Goran Bregovic liep de grote tent barstensvol. Wat deze man en zijn orkest doet, overstijgt de meeste andere balkanmuziek moeiteloos.
En toen was het tijd voor Nigel Williams, het auditorium was tot de nok gevuld en hij was goed op dreef. Alles en iedereen moesten het ontgelden maar vooral de scheldtirades tegen de politieke tegenstanders (in dit geval Bart DW, Maggie DB en Homans) waren snoeihard.
Omdat ManiFiesta uit zijn voegen barst, is besloten om het evenement volgend jaar over het hele weekend te spreiden.
18-09-2015
Aan zee.
Ik denk dat het al twee, misschien wel drie jaar geleden is dat ik nog eens aan de Belgische kust ben geweest. En toch vind ik het een aangename bestemming voor enkele dagen, ik zou er zelfs met plezier kunnen wonen. Niet in Blankenberge waar de doorsnee Antwerpenaar zich zo goed thuis voelt maar hier in Bredene zou ik wel kunnen aarden. Vooral in het laagseizoen dan, tijdens de zomer moet het een heksenketel zijn als je weet dat hier 30 campings zijn met elk toch minstens 1000 gasten. Ik sta op camping Duinezwin, de goedkoopste die ik kon vinden én bovendien heel dicht bij het terrein van ManiFiesta. Een mooie grote vlakke grasplaats op een camping die eruit ziet zoals bijna alle campings in de buurt : een aaneenschakeling van stacaravans en houten barakken in alle formaten. Echt mooi kan je het niet noemen, maar het ziet er wel allemaal verzorgd uit. Je steekt de baan over en je komt zo in het uitgestrekte duinengebied tussen Bredene en De Haan. Ik heb meteen een flinke wandeling gemaakt en enkele caches gevonden. Eerst in t-shirt maar toen werd het wel heel donker boven zee en ik was maar net op tijd in de auto om te schuilen voor een gigantische regenbui.
Toen ik door de hoofdstraat van het dorp liep en enkele volkscafé's passeerde waar de klanten duidelijk onderaan de maatschappelijke ladder bengelen, hoorde ik één van hen zeggen naar mij wijzend : Zie dat daar nu lopen, dat is zeker al één van die vluchtelingen die ze hier binnenhalen. Ik heb eens gelachen en vond het niet nodig om te antwoorden. Ik heb in mijn eentje meer tanden in mijn bek dan alle tooghangers samen en dat wil ik zou houden. Bovendien hadden ze eigenlijk gelijk : ik ben ook gevlucht, uit Antwerpen !
17-09-2015
Manifiesta.
Toen een maand geleden acteur Stephen Lewis overleed, was dat voor mij de aanleiding om alle afleveringen van "On the buses" te downloaden. Intussen heb ik de volledige zeven seizoenen van dit legendarische programma (eind jaren 60, begin jaren 70) met veel plezier herbekeken - met dank aan de regenwolken die mij elke goesting ontnamen om mij buitenshuis te begeven.
Tegen de avond werd het vandaag eindelijk droog en ben ik nog even een cache hier in de buurt gaan zoeken. Gisteren kreeg ik ook fantastisch nieuws over één van mijn travel bugs. Die is al twee jaar onderweg in vooral Duitsland en Scandinavië maar oorspronkelijk was het de bedoeling hem in Argentinië te krijgen. Een paar weken geleden was hij de grote plas overgeraakt en bezocht o.a. California, al aardig dichtbij zijn doel dus ... en toen keerde hij terug naar het Verenigd Koninkrijk. Niet erg want binnen enkele dagen gaat de bug met een collega-cacher mee naar Brazilië ! Argentinië komt dan echt dichtbij !
Morgen vertrek ik naar Bredene, een beetje uitwaaien aan zee en zondag naar Manifiesta - georganiseerd door Geneeskunde voor het Volk en Solidair. Een hele dag een mix van politiek en muziek, dit jaar met Goran Bregovic als grote naam.
15-09-2015
Nog eens aan de Leie.
Ik heb net twee nachten op de camperplaats van Machelen aan de Leie gestaan en deze keer was ik, in tegenstelling tot enkele weken geleden, wel voorbereid om caches te zoeken. Verspreid over twee dagen kon ik zeventien caches vinden, ze waren allemaal niet té moeilijk en toch was er genoeg afwisseling. Tussen de velden, langs geasfalteerde jaagpaden en bij landbouwbedrijven. Ook even stiekem over een spoorwegbrug, anders was het te ver omlopen. Honger lijden moest onderweg ook niet : de mais heb ik laten staan maar aan de plukrijpe peren kon ik niet weerstaan. Blauwe lucht, zwarte lucht, jas uit, jas aan x 1000 zo kan je ongeveer de vorige dagen samenvatten. Het was nat zijn van het zweet of nat zijn van de regen, meer keuzemogelijkheden waren er niet vooral gisteren. Vandaag bleef het, tegen de voorspellingen in, overwegend droog. Intussen ben ik weer opnieuw in Lochristi.
13-09-2015
Smoeleke onder handen genomen.
Vrijdag naar de dokter geweest voor opnieuw een inspuiting in elke schouder, de laatste die ze kunnen geven omdat anders de bijwerkingen de overhand gaan krijgen. Mijn lijf denk ik dan, als ik daar voor kies ...
Daarna naar de Lunch Garden mosseltjes eten met onze pa. Misschien wel de laatste keer dat ik hem zie in België want hij zou graag volgende week terug naar Spanje vertrekken.
Gisteren had ik een afspraak bij Yves Rocher voor een gezichtsbehandeling. Ja, ik ! Enkele jaren geleden had ik dat ook eens laten doen en dat was best aangenaam. Ik hoorde dat de meeste mannen komen om hun wenkbrauwen bij te laten werken, daar ga ik me niet mee bezighouden. Ik vraag me wel af hoe ik eruit zag tijdens de sessie, waarschijnlijk zoiets al op de foto maar dan met een baard die langs alle kanten komt piepen.
Daarna ging het richting Bistro Jacob om iets te eten en de avond eindigde in den Beulebak om het laatste optreden van Pan de Capazo (voor deze zomer toch) mee te pikken.
10-09-2015
Stad.
Vanmorgen eerst naar de dokter in de hoop mijn schouderklachten een beetje draaglijker te maken maar dat is niet gelukt, morgen opnieuw een afspraak bij iemand met meer ervaring. Daarna naar de stad waar ik met Nancy afgesproken had. Een beetje rondgehangen en een cache gevonden in Sint Andries, ook bekend als de "parochie van miserie" - voor mij een speciale plek want hier heb ik mijn eerste levensjaren doorgebracht. Daarna stonden nog twee andere caches op het verlanglijstje maar die waren tijdelijk onbereikbaar want de voetgangerstunnel was afgesloten door een stroompanne die binnen een half uurtje opgelost zou zijn.
In afwachting iets gaan eten bij Mama's Garden (goedkope weekaanbieding) - Nancy was intussen al naar huis - en daarna nog een beetje rondgewandeld langs de vele mooie plaatsen van Antwerpen. Om 16u dan nog eens een poging ondernomen om de voetgangerstunnel in te komen, alweer tevergeefs. Pas om 17u (na ongeveer vier uren afsluiting) kon ik naar beneden, lift en roltrappen werkten echter nog altijd niet. Voor mij geen probleem, evenmin voor de sportievelingen met racefiets maar de mama's met een kindje achterop en twee volle tassen aan het stuur ...
09-09-2015
Langs Alpha.
Na twee dagen relatieve rust en uitslapen was het deze ochtend weer wakker worden met de wekker. Om 9u werd ik bij Alpha Motorhomes in Temse verwacht. Voorlopig geen echte problemen met de Chausson maar er is altijd wel iets dat nog een beetje aanpassing vereist. Ik ga het hele lijstje hier niet opsommen maar ik kan wel zeggen dat alles tot volle tevredenheid is afgehandeld, het is ooit al anders geweest. Terwijl de auto in de werkplaats stond, ben ik een eindje gaan wandelen - het werden uiteindelijk toch 13 km - en in het Puitvoetbos werden enkele caches gevonden. Toen ik daarna even in de showroom rondwandelde zag ik mijn "oude" Koala staan met daarop een bordje dat duidelijk maakte dat hij intussen al verkocht was.
Ik sta nu weer voor enkele dagen op camping De Molen in Antwerpen en dat werd gevierd met een pizza.
07-09-2015
De (voorlopig) laatste keer.
En wat heb ik deze avond gedaan ? De bus genomen naar Gent-Dampoort, van daaruit is het slechts enkele minuten wandelen naar het Muzikantenhuis. En daar kon deze avond genoten worden van een intiem concertje van - jawel - Pan de Capazo. Toch weer helemaal anders, zonder versterking en/of drums. Het publiek bestond voor 95 % uit bekende gezichten : ofwel Pan-verslaafden ofwel Boomballers.
Terwijl ik op de laatste bus stond te wachten had ik al snel aangenaam gezelschap gevonden.
06-09-2015
En dan vandaag ...
... nog een keertje naar Pan de Capazo, en weer in een bijzondere omgeving. Geen groot podium, geen gigantische constructies - niets van dat alles. Deze keer gewoon in een privé tuin net over de taalgrens, in een dorp waar ik nog nooit van gehoord had en waarvan ik zelfs niet weet hoe ik het moet uitspreken : Oeudeghien. Glooiend landschap, bijna uitgestorven en dan in een doodlopend straatje een parasol met het bordje "welkom". Met een vrijwillige bijdrage kon je binnen. Welkom was je hier absoluut : mensen uit gans België waren hier neergestreken en voor Pan stond een tentje klaar om voor de muziek te zorgen. Overal liepen kindjes en honden - echt een vrolijke boel. Binnen kon je allerlei streekbieren bestellen, cola-limonade-ice tea waren fair trade producten en zelfgemaakte veggieburgers, cakes en pralines maakten het aanbod compleet.
De bedoeling was dat Pan de Capazo zou optreden rond 17-18u maar zoals altijd ... dus had ik tijd om een beetje in de buurt rond te wandelen. Vooral het fluitje van een of andere scheidsrechter trok mijn aandacht en zo kwam ik terecht bij een wedstrijd kaatsen. Ik snap absoluut niets van de spelregels maar er werd met veel overtuiging gesprongen en geroepen.
Toen rond 20u het optreden begon waren een aantal mensen al duidelijk boven hun theewater. De meesten zaten gewoon een beetje tegen elkaar te zeveren op een van de vele bankjes maar eentje vond ik toch echt storend tijdens het concert. De muzikanten stoorden zich er niet al te veel aan en ook de aanwezige vrienden probeerden hem op een vriendelijke manier "onschadelijk" te maken. Het werd dus weer een fijn optreden. Toen alles afgebroken was, konden ze niet ophouden en werd er nog wat geïmproviseerd en lieten ze horen dat ze niet vies zijn van een beetje rappen in het Spaans.
Gitannekesfoor.
Wat een dag/avond/nacht gisteren. Ik ga al 40 jaar naar festivals maar Gitannekesfoor was toch een aparte ervaring. Ik begin bij het begin ... Ik had vooraf al een mailtje gestuurd naar de organisatie om te vragen of de camping ook geschikt was voor mijn soort voertuigen. Ze raadden me aan om het niet te doen, het gevaar voor wegzakken zou te groot zijn. Geen probleem, in het begin van de straat was een verharde parking en ik zette de Chausson daar neer om op verkenning te vertrekken. Op de festivalcamping was een bont allegaartje aanwezig maar ik zou met mijn (nu al iets minder) glimmende camper absoluut opvallen ! Het gemiddelde huisje op wielen was gebouwd in de jaren 70 van de vorige eeuw en was flower power-gewijs kleurig beschilderd. Bovendien stond de camping overvol - de tentjes, caravans enz bestelwagentjes waren bijna boven op elkaar gestapeld. Overnachten op de parking waar ik mijn auto had gezet sprak me ook niet echt aan, maar een kilometertje verder bij taverne Mie Maan zag ik dat wel zitten. Ik verhuisde dus naar daar, bestelde een lekkere spaghetti (ze verwachten dat je iets verbruikt in ruil voor een overnachting op hun parking) en wandelde terug naar de Gitannekesfoor.
Daar viel mijn mond meermaals open van verbazing. Het begon al met de toegangsweg : langs een kronkelend bospad, 's avonds mooi verlicht. Dan de ingang en het terrein zelf : over alles was duidelijk nagedacht door artistiekelingen. Een zelfgebouwd kapelletje deed dienst als kassa, met als boodschap : confess before you enter. En daarmee stopte het niet, ook alle eetstandjes, schuilplaatsen, speeltuin, toiletten enz waren uniek en hoofdzakelijk opgetrokken uit sprokkelhout en recyclagemateriaal. Met de aanwezige strobalen werd af en toe een heuse oorlog uitgevochten. Ook de peepshow was de moeite : door raampjes en gaatjes in een houtenconstructie kon je naar de optredende groep kijken. Fantastisch ! En vooral raar dat ik hier nog nooit van gehoord had ... terwijl hier toch duidelijk veel volk op de been was. Het laatste optreden van de avond op het hoofdpodium was van Pan de Capazo. Steengoed als altijd maar de beleving bij het publiek was afwijkend van andere concerten. Stagediven en crowdsurfen, dat had ik nog niet meegemaakt bij een optreden van de Spanjaarden.
Uiteindelijk was het weer 5u in de ochtend toen ik in mijn bed kroop, wel met een mooie ervaring rijker.
04-09-2015
Retie.
Vanmorgen maakte de telefoon me wakker om 7u30, degoutant vroeg voor iemand die niet moet gaan werken. Natuurlijk doe ik dat niet voor mijn plezier maar wel omdat vóór 8u wegrijden je hier geld bespaart. Geld dat ik morgen kan gebruiken om in Herselt naar het optreden van Pan de Capazo te gaan kijken, áls het niet te hard gaat regenen. Voorlopig sta ik een nachtje op camping Berkenstrand in Retie : een keertje aan de stroom hangen, slapen zonder opstijgende/landende vliegtuigen (wat in Düsseldorf wel het geval is) én internet ! Zoals verwacht, zat mijn postvak na enkele dagen zonder wifi al flink vol. Op Facebook stonden er meer dan 100 berichten te wachten, vooral van mensen die toestemming vroegen om personen te taggen die ze op foto's van het Boombalfestival herkennen.
03-09-2015
Tweede dag.
Deze ochtend om 9u55 stond ik alweer aan de ingang van de Messe, vijf minuten later (stipt dit is Duitsland) openden de deuren en veroverde de mensenmassa de roltrappen om zich van daaruit te verspreiden over de verschillende hallen.
Ik begon met de bescheiden oldtimer show. Daarna ging het verder met de (voor mij) totaal onbetaalbare modellen. Je moet dan niet denken aan voor de hand liggende merken als Phoenix, Morelo en Concorde (al komen die met de nieuwe Centurion modellen al in de buurt) maar aan mastodonten als Wochner, Volkner, STX en VarioMobil. De tijd dat iedereen omkeek omdat je een Smartje in je garage/koffer had staan is in deze prijsklasse al lang voorbij, nu past er een Mercedes SLK in de laadruimte. We spreken hier dan over campers met vrachtwagenafmetingen die meer dan 500000 euro's kosten. Af en toe staat er een merk bij dat echt veel te duur is voor wat ze te bieden hebben maar soms is de hoge prijs echt wel gerechtvaardigd.
Als ik dan toch echt veel geld te spenderen zou hebben én het juiste rijbewijs zou bezitten, dan blijven merken als Bimobil mijn voorkeur wegdragen. Die maken het soort voertuigen waarmee je je onoverwinnelijk waant op elk terrein. Toch is het opvallend dat vooral bij de dure merken veel contracten ondertekend worden. Misschien geen slechte keuze, op een spaarrekening brengen je spaarcenten toch niets meer op. Je kan ook nog altijd beslissen een simpele integraal te kopen en daar dan een aanhangwagen achter te hangen om een Porsche mee te nemen.
Zaal 15 was helemaal voorbehouden aan de Kastenwagen oftewel de ingerichte bestelwagen. Bij deze modellen telt elke cm² en de ontwerpers komen soms met zeer knappe oplossingen alhoewel er dit jaar niets spectaculair bij was.
Eindigen deed ik waar ik gisteren begonnen was, bij de toebehoren. Deze keer niet meer om te kijken maar om te kopen. Allerlei kleine prullen maar ik ben toch drie keer over en weer gelopen naar de auto om alles weg te brengen. Vooral de catalogi met het gewicht van een volwassen telefoonboek wegen flink door ! Tijdens het winkelen kwam ik Theo en Marie-Jeanne tegen, vaste overwinteraars in Alfaz.
Tegen de avond wou ik eens naar de de grote parking wandelen om iets te eten en meteen van de gelegenheid gebruik maken om mijn eerste cache(s) op Duitse bodem te vinden maar de weergoden waren me slecht gezind. Helemaal niet erg, na twee dagen rondhangen zijn mijn benen afgesleten tot aan mijn knieën.
02-09-2015
Naar de beurs.
Gisterenavond gaan slapen om 21u15 het voordeel van internetloze dagen is dat ik eindelijk mijn slaaptekort van het lange weekend kan inhalen.
De eerste beursdag is intussen achter de rug en ik voel mijn voeten niet meer, acht uren rondslenteren van het ene merk naar het andere en dan heb ik nog niet eens de helft gezien. In het buitengedeelte stonden mooie houten constructies en ook een aanhangwagen die je als boot kan gebruiken !
De meeste tijd bracht ik door bij de toebehoren maar iets kopen zal voor morgen zijn. Neen, geen nieuwe motorhome Overigens, mijn Chausson 610 is voor het modeljaar 2016 licht gewijzigd : extra serviceklep om beter bij laders e.d. te kunnen, bediening verwarming op een meer logische plaats en vooral een stuk duurder ! Er is nu ook een model met elektrisch hefbed in de lengterichting. Door die indeling krijg je nog meer ruimtegevoel maar ook dit model heeft een hogere prijs.
En ook de Chinezen zijn meer en meer aanwezig. Niet alleen als bezoeker maar ook om mensen naar de caravan- en motorhome show in Peking te lokken.
Zoals het hoort is er ook internet in het hele beursgebouw maar toen ik naar de prijs ging vragen viel ik bijna achterover : acht euro voor een uur dat is geen service maar pure diefstal !
01-09-2015
Oostwaarts.
Deze ochtend vertrokken in Lochristi en naar Antwerpen gereden om mijn nieuwe identiteitskaart af te halen, volgens Nancy met een gangsterfoto. Daarna naar Düsseldorf gereden waar ik op de laatste parking vóór het beursgebouw wachtte tot het bijna 16u was. Vanaf dat uur betaal je niet meer voor de parking, altijd meegenomen. Wat er toen gebeurde heb ik nog nooit meegemaakt : iedereen van onze rij auto's kreeg een briefje waarop stond dat ze geen plaats aan het caravan center konden garanderen maar dat iedereen wel zeker een plaats zou krijgen. Toen kregen we het teken om een auto te volgen. Een lange colonne zette zich in beweging en na meer dan een half uur (!) wachten en rondrijden werden we op een parkeerterrein gestuurd vlak bij het Rheinbad (overdekt zwembad).
Vlak bij de noordingang van het beursgebouw, je moet dus geen pendelbus nemen en dat is uiteraard gemakkelijk. Bovendien sta ik vooraan in de rij, niemand die mijn uitzicht belemmert en de ganse dag in de zon als ze schijnt Gezellig is het hier echter niet : geen feesttent met braadworsten en tiroler muziek, geen sanitair en 's avonds ook niet gezellig flaneren om de reuzengrote campers en stokoude zelfbouwmodellen te bewonderen. Ik heb wel een beetje rondgewandeld langs de vele sportvelden en kwam daarbij aan de Esprit Arena oog in oog te staan met voetbalgod (in Düsseldorf toch) Anton Toni Turek. Door de regenwolken heen kreeg ik toch nog een mooie zonsondergang te zien.
Overigens, mijn Chausson 610 is voor het modeljaar 2016 licht gewijzigd : extra serviceklep om beter bij laders e.d. te kunnen, bediening verwarming op een meer logische plaats en vooral een stuk duurder ! Er is nu ook een model met elektrisch hefbed in de lengterichting. Door die indeling krijg je nog meer ruimtegevoel maar ook dit model heeft een hogere prijs. 
