Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
09-06-2015
Hoogstraten.
Deze namiddag zijn we een wandeling gaan maken in de buurt van Hoogstraten. Heidi zit bijna de hele dag te studeren voor haar laatste examens en dan kan een frisse neus af en toe deugd doen. We gingen op zoek naar een reeks van 24 caches en zoals het vaak gaat met dat soort reeksen : goed om je totaal gevonden caches een duwtje in de rug te geven maar weinig uitdaging of avontuur. Het was wel een heel verzorgde reeks in een mooie omgeving.
07-06-2015
Schilde, Ekeren en Brasschaat.
Druk weekend achter de rug, maar zeker ook gevarieerd. Gisterenmiddag naar Schilde-Strand om de kameraden van Blue ConneXXion te zien optreden, zoals altijd een aaneenschakeling van bekende nummers uit vooral de jaren 60 en 70 - de goeie ouwe tijd zeg maar .
Heidi had al een hamburger gegeten maar het voorstel om daarna langs de plaatselijke frituur te rijden, werd niet echt afgewezen. Eén keer in de week kan het voor mij wel en elke keer is de keuze groter én moeilijker. Frieten worden bijzaak, een groot pak wordt gedeeld en voor de rest worden het kipkorns, curryworsten, berepoten, macho's, ragoezi's enz.
Vandaag gingen we eerst naar "Ekeren bruist", een gezellige bedoening en een mengelmoes van braderij, straatanimatie, enkele optredens, kermis en rommelmarkt. In het zonnetje was het lekker warm, in de schaduw kon je af en toe wel een trui gebruiken. Zomaar in Ekeren rondlopen zou zonde zijn en dus werd er ook naar een tiental caches gezocht. Allemaal vrij gemakkelijk te vinden, al "moesten" we voor eentje over een aantal afsluitingen kruipen (anders te veel omweg) en aansluitend een spoorweg dwarsen. Neen, kindjes - dat mag niet !
Na Ekeren ging het naar buurgemeente Brasschaat, waar we in het gemeentepark de jaarlijkse Europese specialteitenmarkt bezochten. Of mijn kippensaté's en Thaise loempia's authentiek Europees waren, durf ik te betwijfelen maar lekker was het wel. Toevallig kwamen we Christel en Gentil tegen (vrienden van Jef en Brigitte in Spanje) en die wilden ook wel eens een beetje meer uitleg over geocaching. En zo gingen we samen op pad om hun eerste cache te zoeken. De zoekplaats was niet echt gezellig : rommel, rattenvergif e.d. maar de cache zelf bewees weer dat je soms buiten de lijntjes moet denken ...
05-06-2015
Bloementapijt.
Vanmorgen opnieuw naar de huisdokter om de resultaten van bloedonderzoek en röntgenopnamen te bespreken. Qua suiker en cholesterol lijkt alles onder controle en de reumatesten brachten ook geen afwijkingen aan het licht. Door de foto's die genomen zijn is inmiddels wel duidelijk waar de klachten in mijn schouders en armen vandaan komen : schouder impingement/inklemming. Simpel uitgelegd : spieren en pezen hebben niet genoeg plaats meer om op een normale manier te bewegen tussen schouderdak en schouderkop. Ze raken ingeklemd en dit kan een ontsteking veroorzaken en veel pijn geven. Je kan dit ook gewoon slijtage noemen, het zal er allemaal niet op beteren. In ieder geval : de dokter heeft een inspuiting met corticosteroïden in mijn linkerschouder gegeven. Even afwachten nu voor het resultaat en dan nog een extra spuit in dezelfde schouder en daarna hetzelfde aan de rechterkant. Als dat allemaal niet helpt, volgt er een operatie. Het zal wel duidelijk zijn dat ik daar niet op zit te wachten !
Na het doktersbezoek zijn we even langs de Harley-Davidson dealer in Zwijndrecht gereden. Ik heb helemaal niets nodig maar rondkijken is gratis en altijd plezant. De nieuwe matzwarte XL1200CB spreekt me wel aan. Geen tijd om verder te fantaseren want het bloementapijt op de Grote Markt in Antwerpen lag op ons te wachten. Na het kleurige spektakel nog een beetje rondgewandeld en de prachtige Sint Pauluskerk bezocht. Op het einde werd het nog spannend : zouden we onze pizza bij Da Giovanni nog droog kunnen opeten ? We hadden net afgerekend en er ontstond een lichte paniek op alle terrassen rond de kathedraal. Door de plots opgekomen wind begon alles in het rond te vliegen en wou iedereen naar binnen vluchten. We zijn nog droog en zonder problemen bij de auto geraakt en naar Wuustwezel terug gereden. Iets later begon het fel te onweren maar zeker niet zo erg dan in andere delen van België. Hier geen wateroverlast of ontwortelde bomen !
04-06-2015
Een namiddag geocaching.
Eindelijk een dag met echt mooi weer en nog niet té warm. In de voormiddag perfect om een beetje in de zon te zitten en in de namiddag vertrokken voor een zoektocht. Op het lijstje stonden 11 caches die we graag wilden vinden en als het allemaal vlot zou gaan, kon een omweg misschien nog 5 extra vondsten opleveren. En zo werd de auto geparkeerd aan het arboretum in Kalmthout en begonnen we aan onze wandeling. Onderweg kwamen we een beest tegen dat niet echt thuishoort in het noorden van Antwerpen en zagen we straten die wel heel erg deden denken aan stripfiguren. Het zoeken verliep perfect en dus werden er op het einde nog enkele extra kilometers afgelegd om uiteindelijk een 16 op 16 te halen ! Daarvoor werden 19 kilometers afgelegd, er waren simpele oppikkers bij maar ook absolute meesterwerkjes.
03-06-2015
Dokters hier, dokters daar, dokters overal !
Het bevalt me hier wel in Wuustwezel, hier in de onmiddellijke omgeving is er genoeg te doen en te beleven om enkele weken te vullen. Antwerpen is niet echt ver weg, maar het is toch telkens een hele verplaatsing. En de voorbije dagen was er telkens wel een reden om naar de stad te rijden : Heidi naar school, ik naar de dokter, ik naar de dokter, ik naar de dokter, ik naar de dokter. Zoals altijd zijn het dure maanden in België. De oog-, tand- en huidarts heb ik al achter de rug en de auto is ook al voor het jaarlijks onderhoud naar de garage geweest. Met het koudere en vochtige weer heb ik nu nog meer last van mijn schouders en armen en in het ziekenhuis zijn foto's genomen. Vrijdag moet ik opnieuw naar de dokter voor meer uitleg en ik denk niet dat het positief nieuws zal worden maar dat zijn zorgen voor later. Intussen is er nog tijd genoeg om rond te hangen, af en toe een cache te zoeken, naar de markt te gaan enz. Deze middag ben ik met Nancy iets gaan drinken op de luchthaven van Deurne. Met de vele nieuwe bestemmingen die van daaruit bereikt kunnen worden, is het er al zichtbaar drukker dan vroeger maar het blijft een kleine regionale luchthaven. Toen we er zaten stond een chartervlucht van Jetair klaar om naar Berlijn te vertrekken, daar zou ik toch ook nog eens moeten geraken. De laatste keer toen ik er was, stond de muur nog recht. Wat word ik oud, en zo voel ik me ook ... Een grote doos Merci kan de pijn wel een beetje verzachten.
31-05-2015
Uiltje vangen ?
Sinds gisteren sta ik met de motorhome in de buurt van Wuustwezel. Vriendin Heidi komt hier op een huis passen terwijl de eigenaars op reis zijn en dat is voor mij een mooie gelegenheid om weer eens even ergens anders te wonen.
Vandaag was het oorspronkelijk de bedoeling om naar Keltfest in Nederland te gaan maar 150 km rijden en inkom betalen om in de regen te staan leek ons niet echt een mooi vooruitzicht. Dan het internet even afgeschuimd en al snel werden de plannen gewijzigd. Enkele kilometers hiervandaan was het opendeurdag bij Uilenhof, daar worden uilen en ander roofvogels gekweekt en we kregen een kleine rondleiding en een vliegdemonstratie.
Daarna ging het naar het centrum van Wuustwezel waar voor de vijfde keer een oldtimer meeting werd gehouden en omdat er in de buurt ook enkele caches lagen werden die even "meegepakt". Het waren stuk voor stuk juweeltjes, de vindplaatsen waren niet moeilijk maar de caches openen was niet zo simpel. Er werd afgesloten met mijn eerste pak frieten op Belgische bodem.
En ook al bleef het bijna de hele middag regenen : we hebben ons geamuseerd zonder geld uit te geven !
29-05-2015
Sint-Job.
Vanmorgen na enkele dagen verblijf in Lochristi de auto opnieuw gestart en via een tussenstop bij de supermarkt naar Temse gereden. Telkens ik voorbij een motorhomebedrijf rij voel ik een onweerstaanbare drang om te gaan kijken naar de nieuwe modellen. En zo gebeurt dat dus ook telkens bij Alpha Motorhomes. En ja, er stonden er wel een aantal waar ik in zou kunnen leven maar neen, mijn portemonnee is niet van het zelfvullende type
Daarna werd alweer snel duidelijk waarom je in België maar beter niet met de auto rijdt : file ! En geen kleintje : vrijdagmiddag 13u en meer dan een uur van Temse naar Antwerpen, vrolijk word ik daar niet van. Intussen zit ik op camping Floreal 't Veen in Sint-Job-in-'t Goor naar de regendruppels op het dak te luisteren. Gelukkig konden er eerst nog enkele caches gelogd worden.
28-05-2015
Baloise + Kerk Food.
Vanmorgen moesten de kindjes extra vroeg naar school. Reden ? Vertrek van de tweede rit in de Baloise Belgium Tour en vanaf 7u30 geen verkeer meer mogelijk op de N70 in Lochristi. Ik ben nog gezellig tot 9u in mijn bed blijven liggen en een uurtje later zijn we naar de startplaats gewandeld waar de wielerkaravaan was neergestreken. Bussen, vrachtwagens, volgwagens, motorfietsen, ambulances : alles en iedereen was van de partij. Een half uurtje later reden ze nogmaals door Lochristi en toen was er een groepje van zes ontsnapt met meer dan vijf minuten voorsprong. Later op de dag hoorde ik dat Tom Boonen de rit gewonnen had.
Deze avond ben ik met Heidi naar het Kerk Food Festival in Gentbrugge geweest : een loods met een dozijn vracht- en bestelwagens plus enkele caravans waarin lekkere hapjes verkocht werden. In het midden van de hangar lange tafels, sfeervolle verlichting en goede muziek. Een voltreffer !
26-05-2015
België.
Sinds gisterenmiddag ben ik weer in België. Het verschil was groot, eerst rij je bijna helemaal alleen op de snelweg en een half uur later sta je al bijna stil omdat ze nog altijd aan de E411 aan het werken zijn. Bovendien begon het ook nog te regenen en moest de radio tien streepjes luider omdat het gezellige wegdek vanaf Custinne uit oorverdovende betonplaten bestaat.
Inmiddels sta ik bij de familie in Lochristi en word ik al twee dagen vetgemest. Vanmorgen met nonkel Luc naar de Media Markt geweest en dan gedragen we ons als twee kinderen in een speelgoedwinkel. Een drone voor 29 euro, dat kunnen we toch niet laten liggen ? Of als we nu eens twee 4x4's met afstandsbesturing kopen om te racen in de tuin ? Als Luc aan de kassa begint te telefoneren met een rekenmachine staan de tranen in mijn ogen van het lachen. We hebben ook naar Batman gezocht maar niet gevonden. Zijn auto stond nochtans buiten geparkeerd.
24-05-2015
Stad.
Gisteren met de bus naar Luxemburg-stad geweest en rondgewandeld als een gewone toerist, zonder mij te laten leiden door een gps. Enkel als ik op minder dan 100 meters van een cache kwam, heb ik even gezocht. Vaak kwam ik dan uit op plaatsen waar ik de vorige keer ook al gezocht had en niets gevonden.
Eindelijk ben ik ook eens tot op het plateau van Kirchberg gewandeld, de wijk waar de Europese instanties gevestigd zijn. Brede straten zonder verkeer, het is immers een verlengd weekend. Het contrast tussen het oude Fort Thüngen en het MUDAM (museum voor moderne kunst) is groot maar niet storend.
In het centrum liep - logisch op een zaterdagmiddag - flink wat volk rond en er was ook een brocante markt, enkele folkloristische optredens enz. Soms leek het ook dat de stad één grote bouwwerf was. Straten opgebroken, overal kranen ... De Pont Adolphe wordt zelfs Christo-gewijs ingepakt, zo lijkt het wel alsof restauratiewerken kunst worden.
Vandaag heb ik gewoon een beetje hier in de buurt rondgewandeld, door de bossen en de velden. Afgesloten werd met Bretoens appelgebak en het is niet mijn schuld dat die in de supermarkt per twee stuks verkocht worden.
22-05-2015
Luxemburg.
Brrrr, wat was het koud gisterenochtend : buiten vier en in de auto negen graden. De verwarming opgezet en terug in bed gekropen tot het wat aangenamer was qua temperatuur. Het werd uiteindelijk een overwegend zonnige dag en die dag werd gevuld met twee rondjes cachen, eerlijk verdeeld over voor- en namiddag. Telkens tussen de zeven en de acht kilometers en samen goed voor tien gevonden caches. Op sommige stukken was ik heel blij dat ik voor schoenen en een lange broek had gekozen : het onkruid stond okselhoog. Ik weet het : bij een normaal gebouwde mens is dat kniehoogte
En de zon verdwijnt niet alleen fotogeniek achter de Puig Campana, ook hier aan het meer kan je genieten van een mooie zonsondergang. Spijtig genoeg ging samen met de zon ook het internet slapen. Nu ja, ik mag niet klagen want ik heb bijna overal al een gratis verbinding gehad ook op plaatsen waar ik er niet op gerekend had.
Vandaag had ik normaal gepland om naar Metz te rijden, ook daar had ik op voorhand al een hele tocht uitgestippeld om misschien wel tientallen caches te vinden. De zin om te zoeken is er de laatste tijd niet meer echt, de oorzaak daarvan is zeker te zoeken bij mijn (nog altijd) pijnlijke armen en schouders. Het is niet echt genieten als je telkens hevige pijnscheuten krijgt omdat je je moet rekken om bij de cache te geraken. Bovendien herinnerde ik me dat bij mijn vorige bezoek aan de gemeentecamping in Metz, de rekening ongeveer bij niemand klopte en ik had geen zin in een hoop gezeur. Zeker niet omdat je niet alleen jezelf moet verdedigen maar ook nog alle andere toeristen die geen Frans praten maar ook vinden dat ze te veel betaald hebben.
Ik ben dus verder gereden tot in Luxemburg, camping Bon Accueil in Alzingen/Hesperange. Hier ben ik al meerdere keren geweest : prima plekken om te staan, goed sanitair, mooi om rustig te wandelen en de bus naar Luxemburg-stad stopt om het hoekje. Het was wel even schrikken toen ik zag hoe vol de camping al stond om 12u30. Enkele uurtjes later hing het bordje "complet" aan de slagboom !
Veel heb ik daarna niet meer gedaan. Wel even naar de plaatselijke Delhaize supermarkt gewandeld en dat was weer schrikken. Wat zijn veel dingen toch verschrikkelijk duur vergeleken met Spanje. Maar ja, duur of niet : de voorraad chocolade moest dringend aangevuld worden want ik reed al enkele dagen rond zonder het bruin-zwarte spul. En dus werd er pure chocolade met nootjes gekocht, pure chocolade met pralinévulling, een grote zak m&m's, wafeltjes met chocolade, koekjes met chocolade ... één verpakking werd al geopend vóór ik aan de kassa was. Dat noemen ze verslaving !
Toen ik terug op de camping was, zat het koppel op het perceel hiernaast nog altijd elk naar hun eigen smartphone te kijken. Dat doen ze al sinds ze enkele uurtjes geleden zijn aangekomen, ze hebben nog niet tegen elkaar gesproken. De schotelantenne is intussen al geïnstalleerd, dus vanavond kunnen ze ook nog gezellig televisie kijken.
20-05-2015
Lons>Vesoul - 135 km - 2u gereden - verbruik 10,4
Het had afgelopen nacht harder geregend dan ik dacht, dat werd duidelijk toen ik mijn eerste bocht nam en er een flinke geut water van mijn dak stroomde. Ook onderweg viel er af en toe een druppeltje maar het was best prima weer om te rijden. Aan deze kanten kan je zelf tientallen kilometers rijden zonder een rond punt tegen te komen. Niet iedereen is daar gelukkig mee, want onderweg was er protestmars van een koe die meer ronde punten eist. Nog ruim voor de middag stond ik op de camping in Vesoul, naast het grote meer. Normaal gezien was de bedoeling om rond het meer te wandelen maar er was een sportnamiddag of zoiets gepland en dus liepen, fietsten en vaarden er overal jongeren. Dan maar richting centrum, het zoveelste cache-lijstje afwerken. Vandaag werd ongeveer de helft gevonden, daarvoor moest ik wel weer 18 km stappen. Ik zal blij zijn als ik in België kan uitrusten !
19-05-2015
Bagnols >Lons â 350 km â 6u30min gereden â verbruik 11,8 l/100 km
Het verliep allemaal niet zoals gepland vandaag. De regen deze ochtend was voorspeld, 10 graden minder hadden ze ons ook beloofd. Druk verkeer in en rond Valence, Orange en Lyon is ook niet echt een verrassing. Voor een gesloten poort staan bij camping municipal Des Challes in Bourg-en-Bresse was dat wel. Even in het navigatiesysteem gekeken en nog 60 km verder gereden tot in Lons-le-Saunier waar ik nu op de gemeentecamping sta. Internet is er alleen bij de receptie, een uurtje mag je gratis en daar maak ik nu gebruik van.
Na aankomst heb ik een tweetal uurtjes in en rond het stadje rondgehangen : vrij gezellig, veel winkeltjes maar ook veel verkeer. Om hier nu een hele vakantie door te brengen zou overdreven zijn. Er mag hier wel gelachen worden want in het centrum kan je La Maison de la Vache qui Rit bezoeken en ook de fabriek van President (iets Brie-Camembert-achtig) ben ik tegengekomen.
De grote begraafplaats moest ik uiteraard ook even bezoeken. Er zijn doden die groter wonen dan ik ! Eén mevrouw met bloemen in de hand ben ik verschillende keren tegengekomen, die wist duidelijk het juiste graf niet te vinden.
En dan nog iets wat me al een hele week opvalt. In Spanje en dan vooral in de buurt van Benidorm zijn ze duidelijk meer gewoon dan in Frankrijk. Veel mensen bekijken mij hier echt als een bezienswaardigheid en soms hoor ik ze lachen of opmerkingen maken achter mijn rug. Toen ik vanmiddag door het plaatselijke park liep dacht ik bij mezelf : zo keken de mensen 35 jaar geleden ook naar mij. Toen omdat ik oranje geverfd haar had of een hanenkam. En toeval of niet een eindje verder in het park zaten een aantal jongeren met kapsels uit de gloriedagen van de punk. Ze zeiden vriendelijk goedendag tegen mij weirdo's verstaan elkaar ...
18-05-2015
Sorry, ik ga nogal dikwijls hetzelfde woord gebruiken.
Gisteren werd het duidelijk dat ik in Frankrijk ben : om de 500 meters een rond punt, soms totaal overbodig en enkel aangelegd om de mensen te klo..n. Nog voor de middag sta ik aan de receptie van camping Les Genets d"Or in Bagnols-sur-Cèze waar ik uitermate vriendelijk onthaald word. De camping ligt heel rustig naast de rivier en wordt vooral bezocht door Nederlanders. In de namiddag heb ik een flinke wandeling gemaakt met de bedoeling een aantal caches te vinden maar dat viel tegen. Wat ook blijft tegenvallen is het rijgedrag van de Fransmannen. Oversteken op een zebrapad en erop rekenen dat de auto's zullen stoppen is met je leven spelen. Een smalle baan waar twee auto's elkaar amper kunnen passeren ? Niemand die vertraagt en ze rijden je nog liever over je klo..n dan even te wachten.
En dus vertrok ik vandaag opnieuw op zoektocht (alweer 15 km) om iets meer resultaat te boeken dan gisteren. Het resultaat was ongeveer even bedroevend. Bij negen van de tien caches leek het wel alsof er iemand op wacht stond om mij te klo..n. Kijk, daar in die boomstronk - ik zie hem zitten. Helaas, de groendienst van de stad heeft net deze dag uitgekozen om het onkruid te wieden. Aan het gemeentehuis zie ik de cache onder de bloempot kleven. Waarom moet precies daar iemand op zijn lief staan wachten en waarom beseft hij niet dat ze niet meer komt ? Om mij te klo..n ? Nog 50-40-30-20-10 meter, onder dat bankje zal hij plakken. Helaas, middagpauze in de naastgelegen school en bankje nog anderhalf uur bezet. En zo ging het de hele middag verder. En weet je ? Ze kunnen allemaal mijn klo..n kussen ! Om af te koelen ben ik een beetje gaan pootjebaden in de rivier en ben daarna een pizza gaan halen. Daarna een verplichte douche want de camembert hing in mijn baard ...
Morgen vertrek ik naar Bourg-en-Bresse. Waarom ? Geen idee, want het weer zal daar op geen klo..n trekken !
16-05-2015
Denise.
Elke vaste klant van Camper Park Costa Blanca heeft Denise gekend, Denise van Ludo. Denise die al een hele tijd zwaar ziek was. Inderdaad, gekend ... Ludo heeft laten weten dat zij deze middag is overleden. Ik maak het langs deze weg ook even bekend, we zullen haar missen. Sterkte aan Ludo, vrienden en familie.
Laatste dag aan zee.
Vandaag was het hier een beetje een overbodige dag, alles wat ik wou zien heb ik de voorbije dagen gezien. Een stevige strandwandeling dan maar richting Carnon en eventjes van de koers afgeweken om enkele honderden meters landinwaarts de laatste cache uit de omgeving mee te pikken. Nu ja, laatste ... er liggen er nog een heleboel te wachten ! Op de terugweg heb ik mij met veel moeite kunnen beheersen : zo veel smaken ijs ... maar met de wind zou de helft toch in mijn baard plakken en dat is zonde !
Morgen rij ik naar Bagnols-sur-Cèze, een tweetal uurtjes rijden.
15-05-2015
Te voet.
Zou het gaan regenen ? Het is maar frisjes Verdomme wat is het warm als de zon begint te schijnen ! Oei, nu wordt het wel heel donker. Neen, de regenbuien waaien over. Om samen te vatten : het duurde even voor ik besloot om toch maar aan mijn geplande wandeling te beginnen. Voor de eerste keer toch maar met een lange broek en een lichte sweater. Veertien caches stonden op het lijstje en daarmee doorkruiste ik zowat het hele grondgebied van La Grande Motte. Je kan de betonnen constructies uit de jaren 60 lelijk noemen, maar er is in ieder geval toch ook gezorgd voor heel veel groene zones.
Toen ik rond 14u aan de zeedijk kwam en het nog maar eens heel donker werd, leek het mij verstandig om iets te gaan eten. Voor de eerste keer op restaurant sinds ik zondag in Alfaz vertrokken ben, dan moest het wel iets lekker worden. Hier en daar de menu's bestudeerd en gekozen voor Gusto, internationale/Italiaanse keuken. Als voorgerecht een erg lekkere caesar salade, daarna linguini bolognaise zoals het hoort (niet slim met een wit t-shirt maar het is gelukt zonder morsen) en dan een fondant van chocolade die qua structuur een beetje tegenviel (haha, ik heb gisteren voor de eerste keer naar een kookprogramma gekeken). Dat alles voor 16,90 euro inclusief een fles fris kraantjeswater, voor die prijs kon er nog een koffie af : 2,90 extra, in verhouding toch wel duur.
De aangekondigde regen was tot dan toe nog altijd niet gevallen, daar hadden ze mee gewacht tot mijn rekening betaald was. Gelukkig kon ik nog even blijven schuilen want het viel met bakken uit de lucht. Langer dan een kwartier duurde het niet en ik kon mijn wandeling verderzetten. Op het einde stonden 16 km en 9 gevonden caches op mijn teller én was ik net op tijd binnen voor de tweede regenbui begon.
14-05-2015
Aigues Mortes.
Ze hadden voor vandaag harde wind voorspeld en dat deed me twijfelen aan mijn plannen. Rond 11u was er nog altijd geen zuchtje wind waar te nemen en ik ben dan toch maar vertrokken voor een fietstochtje naar Aigues Mortes. Eerst heb ik zo'n drie kilometers rondgereden om de juiste route te vinden maar dat lukte niet echt. Langs de grote weg is geen probleem maar dat is niet zo gezellig. Overal zijn fiets- en wandelpaden maar nergens is aangegeven waar die naartoe leiden. De staat van de fietspaden is soms ook ronduit gevaarlijk. Veel van die paden zijn aangelegd met betonnen platen die de tand des tijds niet goed hebben doorstaan : schots en scheef, gaten, spleten ... Dus toch maar een stuk langs de D62, uiteindelijk viel het wel mee en op het einde vond ik dan toch nog een rustig wegje. In deze buurt zie je dan altijd wel ergens een wit paard staan.
Toen begon de zoektocht naar enkele tientallen caches die op mijn lijstje stonden, 20 daarvan werden gevonden. Niet slecht, vooral omdat ze niet allemaal van de gemakkelijkste soort waren en ik soms nogal wat tijd nodig had om ze te vinden. Na het zoeken ben ik de ommuurde stad eens een bezoekje gaan brengen, nog altijd even indrukwekkend en gezellig dan vroeger. Stilaan begon het toch een beetje te waaien en dat was voor mij een teken om richting Koala te gaan. Nog even langs het strand gepasseerd waar het erg druk is met het verlengde weekend. Terug op de camping stond er 43 km op de teller en een douche was absoluut nodig : zweet, stof en zonnebrandcrème geven niet zo'n fris uiterlijk. Ik kwam uit de douche en het leek alsof ik in een andere wereld terecht was gekomen : de bomen zwieren nu hevig heen en weer, de voorspelde wind is er ! Morgen zou het nog iets heviger worden en dan zal het een zoektocht te voet worden, als ik niet te veel hoofdpijn heb want vanavond is er een karaoke avond en ik weet zeker dat ik tegen wil en dank zal mogen meegenieten - de installatie is al getest en zal vroeg gaan slapen onmogelijk maken !
13-05-2015
Olot > La Grande Motte - 315 km - 5u - 11,2 verbruik.
De Spaans/Franse grens over bij La Jonquera/Le Perthus, aan beide kanten lijkt het wel alsof alles gratis is. Weekdagen, vakantie, mooi weer, slecht weer altijd is het daar druk en vooral aan de Franse kant is het soms moeilijk passeren in de vrij smalle hoofdstraat. Het is overigens een perfecte dag om te rijden, de intense warmte is verdwenen en het is zelfs nevelig. Tussen Perpignan en Narbonne moeten de ruitenwissers voor het eerst sinds maanden hun werk doen, zeker 4-5 keer moeten ze over en weer om de miniscule spetters weg te vegen. In Narbonne sta ik zowaar in de file. Nu ja, file op de Antwerpse Ring zouden ze er eens mee lachen.
Als ik aankom op camping La Petite Motte in La Grande Motte wordt al snel duidelijk dat het verstandig was om hier vandaag al een plaatsje te zoeken en niet pas morgen. Met het verlengde weekend zijn al een heleboel plaatsen gereserveerd of bezet en in de loop van de dag loopt het hier bijna helemaal vol. Ik heb een plaats dicht bij de ingang gekozen, dicht bij het internetlokaal zodat ik ook vanuit de camper verbinding kan maken. Echt betrouwbaar is het allemaal niet, het signaal valt regelmatig weg.
Deze middag ben ik naar Le-Grau-du-Roi gefietst met de bedoeling een aantal caches te zoeken, de volgende dagen voorspellen ze nogal stormachtig weer en ik kan nu al voorspellen dat ik weinig goesting zal hebben om tegen de wind in langs de zee te gaan fietsen. Hier in La Grande Motte liggen dan genoeg caches om te voet te zoeken de volgende dagen. Onderweg kom ik een parking tegen waar een aantal motorhomes geparkeerd staan. Ik begrijp echt niet waarom de mensen hier meer dan 20 euro per dag betalen terwijl ik goedkoper op een camping sta met meer faciliteiten.
Met het cachen wil het weer niet lukken en deze keer kan ik de schuld niet in de Catalanen hun schoenen schuiven. Wat dan wel ? Druk druk druk ! Probeer maar eens te zoeken aan een vuurtoren als half Frankrijk heeft besloten om aan diezelfde vuurtoren de vissersboten te zien binnenvaren. Waar ik ook ga, overal lopen gigantisch veel mensen rond. Wat moet dat de volgende dagen worden ?
12-05-2015
Tweede dag Olot.
Raar, complete stilte ... Je wordt wakker zonder te beseffen hoe laat het is en het blijkt al 8u20 te zijn. Even buiten kijken, er staat een tentje aan de andere kant van het terrein. Gisterenavond laat nog aangekomen waarschijnlijk, met de fiets. In de loop van de dag komt er nog een papa met dochter aan, met de auto én een tent. Tegen de avond ook nog twee campers, wat een drukte !
Tegen 10u met de fiets naar Olot vertrokken, ongeveer 4 km bergaf - 10 minuutjes en je bent er. Ter plaatse de gps en het lijstje met caches als leidraad gebruikt om de omgeving te verkennen. Af en toe afwijken omdat er achter het hoekje misschien wel iets te ontdekken valt. Olot heeft niets wereldschokkends te bieden maar de stad is wel groter dan ik dacht. Smalle steegjes die steevast uitgeven op een pleintje met een terrasje, meer heeft een mens niet nodig. Van Olot ben ik dan naar Les Preses gefietst, compleet autovrij en onderweg schuilhutten om stiekem naar de vogeltjes te kijken. Ook moderne kunst was langs de route aanwezig, in de vorm van een soort loopgraven in verroest staal. Terug naar Olot om in Parc Nou een terrasje te doen, een flesje cola van 237 ml, wordt dat speciaal voor de Catalanen gemaakt ?
Zeven caches later werd het tijd om naar de camping te fietsen. Ik had me voorgenomen om de grote weg te vermijden en slingerend door de velden en de rustige asfaltwegen zou ik ook wel boven geraken. Dat lukte, maar wel met hellingen boven de 10 %. In totaal zo'n 30 km gefietst.
Tijd om uit te rusten in mijn zeteltje ... neen hoor, precies dan vinden ze het nodig om met een bosmaaier lawaai te maken ! Hopla, de sandalen aan en nog een wandeling van 6 km er bovenop. De extra cache die ik als beloning had verwacht, werd niet gevonden. Maar het was toch een heel mooie dag.
.
