Vandaag had ik normaal gepland om naar Metz te rijden, ook daar had ik op voorhand al een hele tocht uitgestippeld om misschien wel tientallen caches te vinden.  De zin om te zoeken is er de laatste tijd niet meer echt, de oorzaak daarvan is zeker te zoeken bij mijn (nog altijd) pijnlijke armen en schouders.  Het is niet echt genieten als je telkens hevige pijnscheuten krijgt omdat je je moet rekken om bij de cache te geraken.  Bovendien herinnerde ik me dat bij mijn vorige bezoek aan de gemeentecamping in Metz, de rekening ongeveer bij niemand klopte en ik had geen zin in een hoop gezeur.  Zeker niet omdat je niet alleen jezelf moet verdedigen maar ook nog alle andere toeristen die geen Frans praten maar ook vinden dat ze te veel betaald hebben.

Ik ben dus verder gereden tot in Luxemburg, camping Bon Accueil in Alzingen/Hesperange.  Hier ben ik al meerdere keren geweest : prima plekken om te staan, goed sanitair, mooi om rustig te wandelen en de bus naar Luxemburg-stad stopt om het hoekje.  Het was wel even schrikken toen ik zag hoe vol de camping al stond om 12u30.  Enkele uurtjes later hing het bordje "complet" aan de slagboom !

Veel heb ik daarna niet meer gedaan.  Wel even naar de plaatselijke Delhaize supermarkt gewandeld en dat was weer schrikken.  Wat zijn veel dingen toch verschrikkelijk duur vergeleken met Spanje.  Maar ja, duur of niet : de voorraad chocolade moest dringend aangevuld worden want ik reed al enkele dagen rond zonder het bruin-zwarte spul.  En dus werd er pure chocolade met nootjes gekocht, pure chocolade met pralinévulling, een grote zak m&m's, wafeltjes met chocolade, koekjes met chocolade ... één verpakking werd al geopend vóór ik aan de kassa was.  Dat noemen ze verslaving !

Toen ik terug op de camping was, zat het koppel op het perceel hiernaast nog altijd elk naar hun eigen smartphone te kijken.  Dat doen ze al sinds ze enkele uurtjes geleden zijn aangekomen, ze hebben nog niet tegen elkaar gesproken.  De schotelantenne is intussen al geïnstalleerd, dus vanavond kunnen ze ook nog gezellig televisie kijken.

Na aankomst heb ik een tweetal uurtjes in en rond het stadje rondgehangen : vrij gezellig, veel winkeltjes maar ook veel verkeer. Om hier nu een hele vakantie door te brengen zou overdreven zijn. Er mag hier wel gelachen worden want in het centrum kan je La Maison de la Vache qui Rit bezoeken en ook de fabriek van President (iets Brie-Camembert-achtig) ben ik tegengekomen. De grote begraafplaats moest ik uiteraard ook even bezoeken. Er zijn doden die groter wonen dan ik ! Eén mevrouw met bloemen in de hand ben ik verschillende keren tegengekomen, die wist duidelijk het juiste graf niet te vinden. 

En dan nog iets wat me al een hele week opvalt. In Spanje – en dan vooral in de buurt van Benidorm – zijn ze duidelijk meer gewoon dan in Frankrijk. Veel mensen bekijken mij hier echt als een bezienswaardigheid en soms hoor ik ze lachen of opmerkingen maken achter mijn rug. Toen ik vanmiddag door het plaatselijke park liep dacht ik bij mezelf : zo keken de mensen 35 jaar geleden ook naar mij. Toen omdat ik oranje geverfd haar had of een hanenkam. En – toeval of niet – een eindje verder in het park zaten een aantal jongeren met kapsels uit de gloriedagen van de punk. Ze zeiden vriendelijk goedendag tegen mij – weirdo's verstaan elkaar ...

En dus vertrok ik vandaag opnieuw op zoektocht (alweer 15 km) om iets meer resultaat te boeken dan gisteren.  Het resultaat was ongeveer even bedroevend.  Bij negen van de tien caches leek het wel alsof er iemand op wacht stond om mij te klo..n.  Kijk, daar in die boomstronk - ik zie hem zitten.  Helaas, de groendienst van de stad heeft net deze dag uitgekozen om het onkruid te wieden.  Aan het gemeentehuis zie ik de cache onder de bloempot kleven.  Waarom moet precies daar iemand op zijn lief staan wachten en waarom beseft hij niet dat ze niet meer komt ? Om mij te klo..n ? Nog 50-40-30-20-10 meter, onder dat bankje zal hij plakken.  Helaas, middagpauze in de naastgelegen school en bankje nog anderhalf uur bezet.  En zo ging het de hele middag verder.  En weet je ? Ze kunnen allemaal mijn klo..n kussen ! Om af te koelen ben ik een beetje gaan pootjebaden in de rivier en ben daarna een pizza gaan halen.  Daarna een verplichte douche want de camembert hing in mijn baard ...

Morgen vertrek ik naar Bourg-en-Bresse.  Waarom ? Geen idee, want het weer zal daar op geen klo..n trekken  !

Morgen rij ik naar Bagnols-sur-Cèze, een tweetal uurtjes rijden.

Toen ik rond 14u aan de zeedijk kwam en het nog maar eens heel donker werd, leek het mij verstandig om iets te gaan eten. Voor de eerste keer op restaurant sinds ik zondag in Alfaz vertrokken ben, dan moest het wel iets lekker worden. Hier en daar de menu's bestudeerd en gekozen voor Gusto, internationale/Italiaanse keuken. Als voorgerecht een erg lekkere caesar salade, daarna linguini bolognaise zoals het hoort (niet slim met een wit t-shirt maar het is gelukt zonder morsen) en dan een fondant van chocolade die qua structuur een beetje tegenviel (haha, ik heb gisteren voor de eerste keer naar een kookprogramma gekeken). Dat alles voor 16,90 euro inclusief een fles fris kraantjeswater, voor die prijs kon er nog een koffie af : 2,90 extra, in verhouding toch wel duur. 

De aangekondigde regen was tot dan toe nog altijd niet gevallen, daar hadden ze mee gewacht tot mijn rekening betaald was. Gelukkig kon ik nog even blijven schuilen want het viel met bakken uit de lucht. Langer dan een kwartier duurde het niet en ik kon mijn wandeling verderzetten. Op het einde stonden 16 km en 9 gevonden caches op mijn teller én was ik net op tijd binnen voor de tweede regenbui begon.

Toen begon de zoektocht naar enkele tientallen caches die op mijn lijstje stonden, 20 daarvan werden gevonden.  Niet slecht, vooral omdat ze niet allemaal van de gemakkelijkste soort waren en ik soms nogal wat tijd nodig had om ze te vinden.  Na het zoeken ben ik de ommuurde stad eens een bezoekje gaan brengen, nog altijd even indrukwekkend en gezellig dan vroeger.  Stilaan begon het toch een beetje te waaien en dat was voor mij een teken om richting Koala te gaan.  Nog even langs het strand gepasseerd waar het erg druk is met het verlengde weekend.  Terug op de camping stond er 43 km op de teller en een douche was absoluut nodig : zweet, stof en zonnebrandcrème geven niet zo'n fris uiterlijk.  Ik kwam uit de douche en het leek alsof ik in een andere wereld terecht was gekomen : de bomen zwieren nu hevig heen en weer, de voorspelde wind is er ! Morgen zou het nog iets heviger worden en dan zal het een zoektocht te voet worden, als ik niet te veel hoofdpijn heb want vanavond is er een karaoke avond en ik weet zeker dat ik tegen wil en dank zal mogen meegenieten - de installatie is al getest en zal vroeg gaan slapen onmogelijk maken !

Als ik aankom op camping La Petite Motte in … La Grande Motte wordt al snel duidelijk dat het verstandig was om hier vandaag al een plaatsje te zoeken en niet pas morgen. Met het verlengde weekend zijn al een heleboel plaatsen gereserveerd of bezet en in de loop van de dag loopt het hier bijna helemaal vol. Ik heb een plaats dicht bij de ingang gekozen, dicht bij het internetlokaal zodat ik ook vanuit de camper verbinding kan maken. Echt betrouwbaar is het allemaal niet, het signaal valt regelmatig weg. 

Deze middag ben ik naar Le-Grau-du-Roi gefietst met de bedoeling een aantal caches te zoeken, de volgende dagen voorspellen ze nogal stormachtig weer en ik kan nu al voorspellen dat ik weinig goesting zal hebben om tegen de wind in langs de zee te gaan fietsen. Hier in La Grande Motte liggen dan genoeg caches om te voet te zoeken de volgende dagen. Onderweg kom ik een parking tegen waar een aantal motorhomes geparkeerd staan. Ik begrijp echt niet waarom de mensen hier meer dan 20 euro per dag betalen terwijl ik goedkoper op een camping sta met meer faciliteiten. 

Met het cachen wil het weer niet lukken en deze keer kan ik de schuld niet in de Catalanen hun schoenen schuiven. Wat dan wel ? Druk – druk – druk ! Probeer maar eens te zoeken aan een vuurtoren als half Frankrijk heeft besloten om aan diezelfde vuurtoren de vissersboten te zien binnenvaren. Waar ik ook ga, overal lopen gigantisch veel mensen rond. Wat moet dat de volgende dagen worden ?

Tegen 10u met de fiets naar Olot vertrokken, ongeveer 4 km bergaf - 10 minuutjes en je bent er.  Ter plaatse de gps en het lijstje met caches als leidraad gebruikt om de omgeving te verkennen.  Af en toe afwijken omdat er achter het hoekje misschien wel iets te ontdekken valt.  Olot heeft niets wereldschokkends te bieden maar de stad is wel groter dan ik dacht.  Smalle steegjes die steevast uitgeven op een pleintje met een terrasje, meer heeft een mens niet nodig.  Van Olot ben ik dan naar Les Preses gefietst, compleet autovrij en onderweg schuilhutten om stiekem naar de vogeltjes te kijken.  Ook moderne kunst was langs de route aanwezig, in de vorm van een soort loopgraven in verroest staal.  Terug naar Olot om in Parc Nou een terrasje te doen, een flesje cola van 237 ml, wordt dat speciaal voor de Catalanen gemaakt ?

Zeven caches later werd het tijd om naar de camping te fietsen.  Ik had me voorgenomen om de grote weg te vermijden en slingerend door de velden en de rustige asfaltwegen zou ik ook wel boven geraken.  Dat lukte, maar wel met hellingen boven de 10 %.  In totaal zo'n 30 km gefietst.

Tijd om uit te rusten in mijn zeteltje ... neen hoor, precies dan vinden ze het nodig om met een bosmaaier lawaai te maken ! Hopla, de sandalen aan en nog een wandeling van 6 km er bovenop.  De extra cache die ik als beloning had verwacht, werd niet gevonden.  Maar het was toch een heel mooie dag.

Perfect op tijd vertrokken, half negen zoals gepland. Onderweg in Teulada nog even een vooraf gepland oponthoud : Debbie kwam me nog even uitzwaaien. En dan rijden, rijden, rijden – de bedoeling was tot in l'Hospitalet de l'Infant te rijden maar het ging allemaal zo vlotjes dat ik besloot nog wat verder te rijden tot Montblanc. 

Vele jaren geleden ben ik hier met Nancy ook nog geweest, toen als gewone toerist en nu als geocacher. Maar dat viel niet mee : bijna niets gevonden ! En toen wist ik het weer : Cataluña en ik – dat gaat niet goed samen ! En ik wist al meteen waarom, bij de eerste cache werd ik aangesproken tot een man – in het Catalaans. Ik antwoordde in het Spaans/Castiliaans dat ik hem niet verstond. Geen idee wat hij toen zei, maar vriendelijk klonk het niet … Bij de caches zijn de hints en de logboeken veelal in het Catalaans en dus grotendeels onbegrijpbaar. Boven waaide de Catalaanse wind steeds mijn haar in mijn gezicht zodat ik niet goed kon zoeken. In het centrum vond dan ook nog de jaarlijkse kermis plaats. Probeer maar eens te zoeken bij de kerk, terwijl de kraampjes tot aan het altaar staan. Cataluña heeft eigenlijk maar één reden om verder te bestaan : FC Barcelona – en dat is dan alleen maar omdat ze altijd goede buitenlanders aankopen  

En Montblanc zelf ? Dat blijft een mooi stadje en de camping Montblanc Parc mag ook gezien worden. Prachtig zwembad, goed sanitair (wel veel deuren die niet op slot kunnen) en het centrum op amper 2 km wandelafstand. Regelmatig is er spoorverkeer op de spoorweg enkele honderden meters van de camping verwijderd maar ik betwijfel of iemand daar slechter door zal slapen. De camping is op dit moment vrijwel uitgestorven en het onkruid mag wel eens aangepakt worden. Als in de zomer alle plaatsen vol staan en de vele bungalows verhuurd zijn, moet het hier een heksenketel zijn. Ik vermoed dat er dan ook veel met auto's over en weer gereden wordt, want de niveauverschillen zijn niet gering om te voet te doen.

Morgenvroeg vertrek ik dus, de motorfiets is helemaal glimmend onder een zeil gegaan en hangt aan de druppellader zodat hij zonder problemen zou moeten starten na lange tijd stilstaan.  Nu ja, lang ...  Voor diegenen die het nog niet weten : half juni kom ik met het vliegtuig voor enkele dagen terug deze kant uit - 14 juni wordt immers de Fun Day georganiseerd door onze club en dat wil ik toch niet missen ! Al mijn motorspullen zijn dus deze middag naar onze pa verhuisd zodat ik half juni weer kan cruisen.

En ook nog nieuws over onze pa : die heeft gisteren een Fiat Punto uit 2001 gekocht en in de loop van volgende week zouden alle papieren in orde moeten zijn.  Nu nog afwachten of die Fiat hier blijft staan of hij het toch gaat riskeren om naar België te rijden.

De ideale oplossing : een oude camper/motorhome ! Dethleffs van 1992 - lengte 562 cm - 2,5 liter turbodiesel met 203000 km op de teller. Ouderwetse kwaliteit en technisch helemaal in orde. Rijbewijs B volstaat. 

Twee personen kunnen slapen in alkoof, van de tafel kan een 2de bed voor twee personen gemaakt worden. Veel kasten en opbergruimte. 

Twee zonnepanelen, gel woonbatterij (onderhoudsvrij), WC, douche, lavabo, gasvuur 2 bekken, koelkast, afwasbak, Truma verwarming en warm water, teevee, radio/cd enz. 

Recent vervangen : koppeling, voorbanden + reservewiel, achter- en voorremmen, distributieriem, startbatterij. Weg wegens aankoop caravan. 

Te bekijken bij garage LCS, Pierre Van den Eedenstraat in 2660 Hoboken - België (straat TC) Telefoon +32 3 830 41 13 Prijs 5000 euro !

Voor de nieuwsgierigen of geïnteresseerden die hier ook een tijdje willen verblijven : geef een seintje, misschien kunnen we iets regelen.

Na de middag werd de motorfiets gestart om nog enkele caches in de buurt van Sabor te controleren.  Op het strand liggen al een flink aantal zonnebaders aan te branden.  Daarna tijd om te lunchen, de volgende keer zal in oktober zijn.  Nog even langs de Chinese winkel om wat spulletjes te kopen waarvan ik me achteraf weer zal afvragen waarom ik ze gekocht heb.  Ook nog even de supermarkt binnen om een voorraadje ontbijtgranen en melk in te slaan zodat ik onderweg niet sterf van de honger als ik zondag vertrek.

De volgende cache was er eentje bij een zeer mooie kapel annex kruisweg.  Nog nooit van gehoord maar zeker de moeite waard, een oase van rust niet zo ver van het drukke Denia.  De laatste cache in Jesus Pobre hebben we niet gevonden.  Echt goed zoeken was ook niet mogelijk, door de nieuwsgierige mensen die ons in de gaten hielden.

Zoals gepland ben ik tijdens de voormiddag weer een deel van mijn caches gaan controleren en ook nu was er weer eentje verdwenen door werkzaamheden.  In ieder geval is nu ook alles in het hogere gedeelte (en dat was weer zweten !) in orde om de zomer te overleven.  

Rond 16u kreeg ik bij onze pa zelfgemaakte rijstpap voorgeschoteld en de gesprekken gingen uiteraard over een andere auto.  Hij is overal aan het rondkijken maar zou dan misschien uiteindelijk toch voor een ander vervoermiddel kiezen om over en weer naar België te reizen.

De overblijvende tijd was het puffen en, ik zou het bijna vergeten, ik heb ook mijn fiets gepoetst.  Ik vind nu zelf toch dat ik begin te overdrijven !

Jill blijft maar stenen aanslepen in de hoop dat ik die zal weggooien zodat zij er achteraan kan lopen.

Daarna was het zwembadtijd, de enigste manier om af te koelen.  Toen de ergste warmte achter de rug was, ben ik nog een ritje gaan maken met de Harley.  Ik moet wel heel snel gereden hebben, want voor ik er erg in had was ik in Rusland.  Zowel in de Carrefour als bij McDonalds : overal hoorde je Russisch praten.  Bij McDonalds kan je nu kiezen voor een "design hamburger", bedacht door sterrenchef Dani Garcia.  En om eerlijk te zijn : hij is echt lekker !