Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
16-09-2014
Salies > St. Jean Pied de Port - 55 km - 1u15 gereden - 11,0 l/100 km.
Vanmorgen vertrokken en nog even een kleine omweg via Sauveterre de Béarn gemaakt. De bedoeling was om daar nog een half uurtje rond te wandelen maar er was echt niets te zien. Dan maar in een keer verder naar Donibane Garazi. Nog nooit van gehoord ? Dat is de Baskische naam voor Saint Jean Pied de Port, enkele kilometers voor de Spaanse grens. Ik reed de gemeentecamping op en zag in de verte de camper van Rob en Letty al staan, met hen had ik enkele maanden geleden al afgesproken om elkaar hier te zien en enkele weken samen door het noorden van Spanje te reizen én caches te zoeken. Mijn eigen Garmin Oregon 650t is in herstelling en mijn reservetoestel (Dakota 20) wil niet meer opstarten, gelukkig kan ik de Dakota van Letty gebruiken !
Eerst even in het stoeltje gezeten en bijgepraat, daarna al onmiddellijk 5 caches gezocht en gevonden. Morgen staan er meer op het programma.
Saint Jean is en blijft een aantrekkelijk stadje, erg toeristisch maar met een speciale sfeer door de vele pelgrims die hier rondhangen en op weg zijn naar Santiago de Compostela.
Toen we deze avond nog een beetje buiten zaten hoorden we een onweer naderen en iets later heeft het flink gedonderd en gebliksemd, met natuurlijk ook de nodige regen erbij.
15-09-2014
Salies.
Gisterenavond is het nog een hele tijd lichtjes blijven regenen. Misschien niet slecht om de geïntoxiceerde jeugd een beetje af te koelen.
Vanmorgen een douche genomen en toen ik terug kwam kreeg ik commentaar van de Franse buurvrouw : Amai, 't was zeker een goede douche je bent een half uur weggebleven. Het klonk niet controlerend of bemoeizuchtig maar eerder om te lachen. Ik antwoordde : Ja, scheren wassen haar wassen après shampoo masturberen opnieuw wassen, dat vergt wat tijd hé ... Dat was duidelijk niet de respons die ze verwacht had.
Nog een half uur later heb ik de camping betaald en ben verhuisd naar de aire, daar sta ik aan de helft van de prijs en zo kon ik het stadje nog eens in alle rust bekijken. Ze hadden al flink hun best gedaan om alles op te kuisen maar hier en daar waren ze nog druk bezig.
In het centrum trekken vooral het casino/hotel en het kuurgebouw de aandacht maar er staan veel statige huizen, inclusief hekwerk. Regelmatig zie je zo'n gebouw te koop staan, maar wie kan zoiets nog onderhouden duidelijk niet iedereen want je ziet veel huizen die in heel slechte staat zijn.
Intussen zit ik in mijn stoeltje aan de auto en het is opnieuw warm in de zon.
Onvoorstelbaar : een volle camping en wakker worden door vogelgekwetter. De laatste dagen wordt ik altijd vrij laat wakker, zo rond half negen en dat is niet van mijn gewoonte.
Om tien uur verliet ik de camping en meer dan de helft van de route van vandaag verliep langs C- en D-wegen, slingerend, dalend en stijgend. Onderweg werd ik ingehaald door een plaatselijke bende Harley rijders en ik kreeg gewoon kippenvel.
Het doel van vandaag was camping Esperbasque in Salies de Béarn maar na die leek me toch echt afgelegen om de stad te bezoeken. Dan maar naar de plaatselijke aire maar die stond helemaal vol. Ze stonden zelfs aan de slagboom te wachten tot er iemand zou wegrijden. “Ah oui monsieur, c'est toujours comme ça avec les fêtes alsof ik alle feesten van Frankrijk uit mijn hoofd moet kennen.
De gemeentecamping dan maar, receptie gesloten feesten, weet je wel maar ik kon binnen rijden en heb dan maar een plaatsje gekozen. Even een sms naar Nancy : Goed aangekomen grote feesten ga op jacht met als antwoord : Zie dat je wat vangt !. Zo moesten er meer vrouwen zijn.
En dan : feesten natuurlijk.
Te voet naar het stadje, tien minuten stappen langs overvol geparkeerde wegen. Ik was net op tijd om de eerste wagens van de stoet te zien vertrekken. Ik werd al onmiddellijk aangesproken om een zakje zout te kopen, met daarin het programma van de feesten. Wat moet ik met een zakje zout van twee euro, ik gebruik nooit zout ! Al snel werd duidelijk dat mensen zonder zakje extra veel confetti over zich heen kregen én minder drank en hapjes aangeboden kregen. Iets later had ik dus ook een zakje rond mijn nek, maar ontsnappen aan de confetti was onmogelijk.
Er werd op bepaalde plaatsen ook heel veel met waterballonen gesmeten en dat vond niet iedereen even plezant.
Na de stoet wilde ik nog best wat blijven hangen maar er vielen zowaar enkele regendruppels en de blauwe lucht van de voorbije dagen was helemaal verdwenen. Die regendruppels op zich waren niet zo erg maar mijn dakluiken stonden wel helemaal open. Dus maar terug naar de auto en ik was net op tijd want het begon echt te regenen.
13-09-2014
St. Astier > Ste. Foy la Grande - 60 km - 1u30 gereden - verbruik 10,4 liter/100 km.
Eigenlijk stond er een andere bestemming op het programma maar ik ben blij dat het een beetje is misgelopen. Het was normaal zo'n 50 km rijden naar St. Antoine de Breuilh. Bij het doorkruisen van het dorp met de bijna onuitspreekbare naam bleek al snel dat daar niks te zien was. De wegwijzer naar de camping wees me naar een gehucht waar de beschaving echt eindigde. De inrit naar de camping was versperd door een auto en terwijl het voor de - inmiddels naar buiten gekomen - bestuurder veel simpeler was om de auto te verplaatsen, vond hij het toch logischer dat ik met mijn gevaarte achteruit reed. Ik ging daarna naar de - gesloten - receptie, waar bleek dat de chauffeur ook de baas van de camping was. Hij keek op zijn horloge met de melding dat de gasten meestal aankomen in de namiddag. Het was op dat moment 11u45 en ik had het bordje "gesloten tussen 12u en 14u" al zien hangen. Van zo veel gastvrijheid zakt mijn broek af en ik ben vertrokken.
En zo kwam ik dan terecht in het nabijgelegen Ste. Foye la Grande, waar op dat moment een grote wekelijkse markt voor erg druk verkeer en afgesloten straten zorgde.
Camping de la Bastide werd snel gevonden en de Engelse beheerders zijn erg vriendelijk. Ik had geluk om een plaats te hebben want tot deze ochtend stonden ze helemaal vol. De meeste klanten zijn Brits, maar niet van het soort dat je in Benidorm tegen het (zatte) lijf loopt - eerder mensen die in een "Bouquet Residence" wonen en het gras op de camping lijkt wel van Wimbledon te komen. De inrit is langs de linkerkant, veel Engelser kan het niet ...
En dan het stadje zelf : een typisch voorbeeld van een bastide : centraal marktplein en rechthoekig stratenpatroon. Heel gezellige plekjes vlak naast de rivier Dordogne, maar ook veel leegstand.
12-09-2014
Châteauroux > Saint Astier - 250 km - 3u30 gereden - verbruik 11,0/100 km.
Elke dag minder kilometers en zo moet het ook, het vakantiegevoel is weer helemaal terug en dan moet je niet alleen rijden maar ook genieten.
Onderweg passeerde ik Perigueux en dat zag er best mooi uit, zou ik daar al geweest zijn ? Ik kon er mij niet onmiddellijk iets bij voorstellen en pas toen ik deze avond tussen de digitale foto's zocht kwam het antwoord : drie jaar geleden heb ik daar de stad verkend en gaandeweg kwamen de herinneringen terug. Nog even en ik herinner mijn eigen naam niet meer
Het dorpje waar ik nu ben is er één zoals er wellicht honderden zijn in Frankrijk : kerk, enkele winkels, een terrasje, een riviertje en een Lidl supermarkt. Handig, want met het warme weer nog geen wolkje gezien sinds ik vertrokken ben ligt het drankverbruik (water dus) aan de hoge kant. Slechts één koppel voor mij aan de kassa, maar toen kwam Murphy nog eens langs. Ze hadden voor meer dan 300 euro gekocht en wilden met een cheque betalen (ja, dat doen ze in Frankrijk nog) en cheques werden maar aanvaard tot een maximum bedrag van 150 euro. Alles opnieuw op de band om de aankoop te verdelen over drie cheques, want dan kan het wel.
Normaal zou ik mij al kwaad maken maar de juffrouw achter de kassa was zo mooi dat ik haar alles kon vergeven.
11-09-2014
AWACSons of Accordeon.
De vliegtuigen zijn gisterenavond en vanavond vroeg op stal gegaan en zo kon ik rustig naar de eerste aflevering van het allerlaatste seizoen van "Sons of Anarchy" kijken. Het belooft een zeer bloederige finale te worden, ik vraag me af wie er op het einde gaat over blijven.
Deze ochtend was het al ruim na 9u toen de vliegtuigen lawaai begonnen te maken. Eens ze op dreef zijn, gaat het de hele dag door - vanmiddag passeerde zelfs een AWACS toestel ! Toch indrukwekkend als zoiets bijna op je dak landt.
Vandaag ben ik Châteauroux gaan verkennen maar echt bijzonder is het niet. Veel winkels, veel pleintjes en terrasjes maar toch niet echt gezellig. Zelfs de grote begraafplaats vond ik niet echt inspirerend genoeg om er een gedicht aan te wijden ... Ze hebben er wel een beeld dat aan mij gewijd lijkt te zijn.
De groene omgeving mag er wel zijn en het accordeonfestival hier naast de deur zorgde de hele dag voor ambiance met authentieke musette, afgewisseld met voor de hand liggende populaire deuntjes als Paloma Blanca en Marina.
10-09-2014
Jablines - Châteauroux - 5 uren gereden - 305 km - verbruik 11,1 liter/100 km.
Vroeg gaan slapen gisteren en als logisch gevolg ook veel te vroeg wakker. Nog een uurtje wachten om de croissants af te halen bij de receptie en dan vastgesteld dat croissants nergens beter smaken dan in Frankrijk. Om 8u30 was ik alweer op pad en het verkeer verliep iets moeizamer dan gisteren, blijkbaar hadden alle Parijzenaars besloten om vandaag wat later te gaan werken. In totaal ongeveer een half uur verloren, dat valt dus wel mee.
Intussen ben ik er min of meer van overtuigd dat het grootste deel van alle Europese dodelijke ongelukken met motorrijders in Frankrijk moet gebeuren. Er rijden hier op het spitsuur gigantisch veel tweewielers rond en het lijkt alsof ze allemaal hun leven beu zijn. Ze vliegen tussen de files door en kijken naar niks. Velen rijden met zo'n quasi geruisloze motorscooter, dat moesten ze verbieden !
Rond 13u naderde ik de "Aire des champs d'amour". Een parking met zo'n mooie naam, daar moest ik toch even stoppen. Helaas, er waren duidelijk meer mensen op zoek naar een beetje liefde want de parking stond overvol.
Uiteindelijk stond ik om 14u aan de receptie van de gemeentecamping in Châteauroux. Alweer een erg mooi gelegen camping, ook aan een waterplas en deze keer ook dicht bij de stad. Ook dicht bij het vliegveld en hier dus echt laagvliegend verkeer, tegen de avond is alles stilgevallen - hopelijk beginnen ze er morgen niet te vroeg aan.
Deze middag ben ik al een beetje gaan rondwandelen in het aangrenzende Déols, morgen staat Châteauroux zelf op het programma.
09-09-2014
Antwerpen - Jablines - 5 uren gereden - 380 km - verbruik 11,3 liter/100 km.
Vanmorgen om 9u camping De Molen verlaten en dan mijn laatste euro's op Belgische bodem uitgegeven aan een volle dieseltank en een gevuld lpg fles. Via Lille en Soissons naar Jablines gereden, ten oosten van Parijs - zonder files ! Om 14u30 was ik hier al en had ik nog tijd om langs het meer te wandelen en te genieten van het mooie weer en het strand. 's Avonds pizza met allerlei extra's voor 11 euro, wie zegt er dan Frankrijk duur is ?
08-09-2014
Vertrek.
Morgenvroeg vertrek ik naar het zuiden, via Paris en Bordeaux naar de Pyreneeën. Daarna met een omweg via Pamplona, Vitoria, Logroño en Zaragoza naar eindbestemming Alfaz del Pi. De volgende dagen en weken zal er niet altijd internet beschikbaar zijn, het kan dus even duren voor de blog wordt aangepast.
07-09-2014
Deurne-Zuid en Antwerpen-Noord.
Deze voormiddag ben ik nog even naar het waterpolo tornooi gaan kijken en daarna was ik met Nancy afgesproken op de braderij in Deurne-Zuid. Nancy was er wel maar ze voelde zich niet lekker en is terug naar huis gegaan. Ik ben dan eens gaan kijken in het Skate Depot of daar bekenden aanwezig waren maar dat was niet zo. Ik kon dan nog maar één ding doen : iets drinken en wachten op Halfzeven Doenker - een groepje dat we al enkele jaren volgen en dat met zijn sappige Antwerpse teksten altijd op veel sympathie kan rekenen. Dat was nu niet anders en het alcoholverbruik ging bij het publiek én op het podium de hoogte in.
Onderweg naar linkeroever ben ik nog even gaan kijken naar de Filharmonie op het St. Jansplein, ook absoluut indrukwekkend !
Gisterenmiddag opgepikt door Krien en naar Stekene gereden voor (echt !?) het allerlaatste festival van dit seizoen. Het was heel lang geleden dat ik nog eens naar Crammerock was geweest, ik heb het even opgezocht en de laatste keer was waarschijnlijk in 1999. Deze editie was toch een beetje speciaal want we stonden op de gastenlijst van DIAMANTAIRS, dank zij Pasi - de zoon van Krien. Uiteraard hebben we ook andere optredens van o.a. Rupelsoldaten, Safi & Spreej en Diablo Blvd meegepikt maar Channel Zero oversteeg toch alles. Zanger Franky duikt op bij het "mindervalidenverhoogje", crowdsurfers en tientallen fans mee op het podium, het hoort er allemaal bij. Wat een energie, wat een geluid - metal rules !
En omdat we braaf zijn geweest, kregen we nog een gepersonaliseerd Coca-Cola blikje mee. Daarmee wordt nog eens extra in de verf gezet dat dit een zeer commercieel opgezet festival is. Overal zijn sponsors uitdrukkelijk aanwezig, en zoals het blijkbaar hoort is het eten veel te duur en van bedenkelijke kwaliteit. Dat is op onze andere zomerse festivals toch echt helemaal anders.
06-09-2014
Waterpolo.
Gisteren de Harley in Ranst achtergelaten waar hij binnenkort wordt opgehaald door een transportfirma om hem naar Spanje te brengen. En toch reed ik deze ochtend door het rode licht op mijn Sportster. Godverdomme, pech - een politieman blaast op zijn fluitje ... en ik word wakker. Het fluitsignaal blijkt van het zwembad hiernaast te komen waar een internationaal waterpolo tornooi begint.
Liefhebbers van breedgeschouderde mannen en (niet zo heel) schaars geklede dames weten waar ze moeten zijn dit weekend. Ik heb er even rondgelopen maar met alleen je buik intrekken kom je er niet tussen al die atletische figuren. Wel plezierig om te zien, ik ken de spelregels niet maar vermoeiend is het in ieder geval ! Bij de mannenwedstrijden gaat het er duidelijk veel sneller en agressiever aan toe, maar dat is bij vrijwel alle sporten zo. Een toeschouwer stond tijdens een wedstrijd te vissen, maar niemand wou toehappen.
Als je geïnteresseerd bent : nog het hele weekend gratis bij te wonen in zwembad De Molen op linkeroever - honger of dorst is geen probleem.
Ik kom morgen nog wel een keertje kijken, nu moet ik mij - mentaal en vestimentair - voorbereiden op het allerlaatste festival van dit seizoen : Crammerock in Stekene.
05-09-2014
Angelo en Evy.
Sinds enkele dagen volgen kameraden Angelo en Evy Route 66, hun avonturen kan je volgen op hun blog. De link staat op deze pagina in de rechterkolom.
04-09-2014
Nieuws uit Spanje.
Twee berichtjes gepikt van "Vlamingen in de wereld". Allebei niet echt om vrolijk van te worden ...
Woooooooooooooooooooooorst.
De voorbije dagen niet veel te melden én een slechte internetverbinding vanop mijn plaatsje op camping De Molen, twee goede redenen om niet veel op de blog te schrijven. Het was mooi weer en dus heb ik veel met de Harley rondgereden. Gisteren zelfs tot in het verre Limburg Mijn Garmin Oregon die ik binnenkort absoluut nodig heb om te gaan cachen in het noorden van Spanje, vertoonde zodanig veel kuren dat het onmogelijk was om er nog met plezier mee op pad te gaan. En dus moest ik naar Paal-Beringen, want daar was het toestel gekocht. Binnen tien werkdagen zou hij gerepareerd moeten zijn, maar zoveel tijd om te wachten heb ik niet meer. Niet echt een ramp, want met mijn "oude" Garmin Dakota 20 kan ik ook nog altijd op zoektocht. Dat had je gedacht, hij wil niet meer opstarten. Volgens de winkel moet het display vervangen worden : minstens 80 euro. Ze denken zeker dat het geld op mijn rug groeit ...
Vandaag ben ik een beetje in Antwerpen gaan rondzwerven en hier en daar een terrasje gedaan. Het terras van het recent geopende Leonidas café op de Groenplaats zag er, in vergelijking met alle andere terrassen, heel leeg uit. We (Heidi - festivalkennis - en ik) hebben het toch maar gewaagd en met een zakje extra pralines smaakte de koffie wel.
Deze namiddag moest ik de laptops van Nancy en haar zus onder handen nemen. Allerlei updates tot een goed einde brengen, vervallen antivirus programma's opnieuw installeren, een yahoo-account aanmaken enz zodat ze er weer een hele winter tegen kunnen.
Daarna moest de honger gestild worden en Nancy had daarvoor brasserie De Vlegel in Mortsel (haar toekomstige woonplaats) uitgekozen. Het was zeker tien jaar geleden dat ik daar nog was geweest en ik herkende de zaak niet meer. Alles is uitgebreid en achteraan is er een gigantisch terras bijgekomen. En blijkbaar is alles hier gigantisch : ik bestelde een portie chipolata bbq worst en het is moeilijk exact in te schatten maar ik denk dat er in totaal meer dan anderhalve meter worst op mijn houten plank lag. Ook de porties ribbetjes en andere gerechten van de grill die ik zag passeren waren uitzonderlijk groot.
01-09-2014
Nieuwe cache.
Een rustige 1e september, geen kindjes in huis vandaag en dus eindelijk tijd om de reeds lang beloofde cache in orde te brengen. De grote middelen werden bovengehaald door nonkel Luc en na wat extra camouflagewerk was alles klaar om officieel aangemeld te worden bij geocaching.com.
Iets over 16u waren de kinderen terug thuis en was het weer druk-druk-druk in huis met alle verhaaltjes en voorbereidingen voor de volgende dagen en weken. Sarah had zelfs al voor de eerste keer huiswerk meegekregen ! Pas toen mama en papa alle administratie hadden doorgenomen die bij zo'n eerste schooldag komt kijken, hadden de kinderen tijd om de cache wat beter te bekijken en maakten ze tekeningen om te ruilen met mogelijke toekomstige zoekers.
Een uurtje later werd de eerste door mij op Belgisch grondgebied verstopte cache (in Spanje liggen er al enkele tientallen) vrijgegeven voor de buitenwereld en nog eens vijf minuten later (!) werd de cache al voor de eerste keer gelogd, later op de avond al voor de tweede keer. Telkens lieten de geocachers een klein geschenkje voor de kinderen achter en die zijn natuurlijk dol enthousiast. Voor de cachers die in de buurt van Lochristi/Gent komen : GC5C3B6 is the place to be !
Morgen vertrek ik opnieuw voor enkele dagen naar Antwerpen en daarna richting Frankrijk en Spanje.
31-08-2014
1992.
De natste zomer sinds 1992, en uitgerekend in die zomer koop ik een Harley. De bedoeling was om rond te tuffen in België en zo vrienden en plaatsen te bezoeken waar ik anders niet kom. Het heeft niet mogen zijn, sorry allemaal. Ook vandaag was de regen weer spelbreker : zowel de cultuurmarkt in Antwerpen als een motortreffen in Kieldrecht stonden op mijn lijstje. Toch heb ik besloten om, ondertussen door het raampje naar de regen kijkend, mijn dag met iets anders te vullen. Gisteren had de Engelse Debbie, my favourite Harley girl in Spain, mij genomineerd voor die idiote ice bucket challenge om ALS in de belangstelling te krijgen. Tot nu toe was ik altijd ontsnapt aan die flauwekul maar als ze mij uitdagen kan ik moeilijk weerstaan. De mensen die Debbie kennen, weten waarom ...
In de motorhome zou het allemaal wat moeilijk uitvoerbaar zijn, maar ik kon voorlopig nog even gebruik maken van het familiehuis in Lochristi. Voor de mensen die al de onzin op Facebook niet kunnen volgen : het resultaat is te zien als je HIER klikt.
En om te besluiten : neen, het heeft niet de hele dag geregend maar de motorfiets is toch onder zijn zeiltje blijven staan.
30-08-2014
Cordon.
Neen, een echt mooie zomerdag was het vandaag (weer) niet. Dan maar een beetje naar de laptop gapen en met enkele maanden vertraging een aantal afleveringen van Cordon gezien, de serie over een dodelijk virus waarbij een hele wijk in Antwerpen hermetisch wordt afgesloten om verspreiding verder te voorkomen. De gelijkenis met Ebola en de manier van aanpakken in sommige Afrikaanse landen is frappant. Gisteren verscheen er dan ook nog een artikel waarin gemeld werd dat er een laptop is buitgemaakt op de gezellige jongens van IS. Uit gegevens die op de bewuste laptop gevonden werden, zou moeten blijken dat ze een aanval op het westen met builenpest voorbereiden. Niet echt nieuws om de toch al sombere dag op te vrolijken.
In de late namiddag bleef het droog en ik ben dan even naar de plaatselijke vestiging van A.S. gewandeld. Mijn trouwe Teva's waren weer aan vervanging toe en tot nu toe had ik nergens nog een overblijvend paar gevonden in de juiste maat. Nu lukte het wel, ook al is het kleurtje niet helemaal naar mijn goesting. Omdat mijn (jarenlang in een kartonnen doos gezeten en recent weer bovengespitte) bottinnen hebben besloten om helemaal te desintegreren, heb ik ook eens rondgekeken naar een alternatief maar niets betaalbaar gevonden.
Ook nog even langs de Lidl om de schapen te verwennen (brood en wortelen gekocht) en angstig rondgekeken telkens er iemand hoestte, je kan niet voorzichtig genoeg zijn. Stel je voor dat ze een cordon instellen rond Lochristi en ik niet naar Spanje kan vertrekken ! Intussen heb ik gelezen dat de builenpest wordt overgedragen door zieke huisratten en hun vlooien en vermits ik geen ratten of vlooien heb zien hoesten, ben ik weer helemaal gerustgesteld. Maar dan heb je natuurlijk ook nog leptospirose, anthrax, HIV, dengue enz om je te amuseren.
29-08-2014
Met de boot naar Blue ConneXXion.
In de late namiddag heb ik de Harley nog eens volgetankt (vandaag bijna 300 km gereden, een nieuw record) en richting Noordzee gereden. Eerst over het kanaal Gent-Terneuzen met de gratis veerboot van Langerbrugge en dan verder via Eeklo naar Heist. Daar had ik nog ruim de tijd om een beetje rond te lopen want zoals het echte rocksterren past, begonnen de mannen van Blue ConneXXion niet op tijd aan hun optreden. HOTEL M was gesloten en op de wandeldijk profiteerden de wandelaars nog van de laatste zonnestralen. Ik besloot om de plaatselijke frituur op te zoeken en toen ik het laatste hapje van mijn bicky burger nam, begonnen Rudi en zijn kompanen te spelen. Een dikke maand geleden had ik niet hun hele optreden kunnen zien vanwege dreigend onweer maar nu bij de herkansing hebben ze mij helemaal overtuigd : goede covergroep. Queen, Stones, Bowie, Dire Straits, Box Tops en vele anderen - ze krijgen allemaal een nieuw laagje vernis ! Bedankt mannen en tot volgend jaar.
Mijn Garmin Oregon die ik binnenkort absoluut nodig heb om te gaan cachen in het noorden van Spanje, vertoonde zodanig veel kuren dat het onmogelijk was om er nog met plezier mee op pad te gaan. En dus moest ik naar Paal-Beringen, want daar was het toestel gekocht. Binnen tien werkdagen zou hij gerepareerd moeten zijn, maar zoveel tijd om te wachten heb ik niet meer. Niet echt een ramp, want met mijn "oude" Garmin Dakota 20 kan ik ook nog altijd op zoektocht. Dat had je gedacht, hij wil niet meer opstarten. Volgens de winkel moet het display vervangen worden : minstens 80 euro. Ze denken zeker dat het geld op mijn rug groeit ...
