Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
15-05-2014
Moeilijk.
Opnieuw een vrij mooie dag vandaag maar de temperatuur lag toch een stukje lager dan we de laatste weken gewend zijn. Een mooie dag is niet hetzelfde dan een gemakkelijke dag want deze middag was het bij Sabor moeilijk kiezen uit de verschillende aanbiedingen van deze week. Uiteindelijk koos iedereen voor asperges met gerookte zalm en mousselinesaus als voorgerecht. Bij het hoofdgerecht was Dirk de enige die de filet mignon met pepersaus koos, de anderen gingen voor de tongrolletjes met cavasaus. Na het dessert, de koffie en een borreltje was de middag weeral voorbij.
Toen ik terug in de camper kwam, zette ik de laptop aan en kreeg meteen een berichtje om te melden dat Jean-Luc Dehaene overleden was. Mijn stem heeft hij nooit gekregen maar het was bijwijlen wel een gezellige dikkerd. Hij was dan de laatste maanden wel fel vermagerd maar het siert hem toch om zijn laatste momenten door te brengen in een koekjesfabriek ...
Een ander berichtje trok ook mijn aandacht : op 12 juli wordt in Antwerpen voor de eerste keer SMILE - een reggaefestival - georganiseerd. Daar wil ik wel naartoe maar ik heb voor datzelfde weekend al een kaart voor het Antwerp Metal Fest. Daar moet ik nog eens over nadenken !
En om af te sluiten nog een berichtje waar ik niet eens WIL over nadenken. Twee Nederlanders zijn besmet met het gevaarlijke MERS-coronavirus. Mens-op-mensbesmetting komt bij dit virus zelden voor en dromedarissen zouden de bron zijn van dat virus. Beide patiënten waren onlangs in Saoedi-Arabië. Ik hoop dat zij of de dromedarissen er plezier aan beleefd hebben en wens hen van harte beterschap.
14-05-2014
Het moest er een keertje van komen ...
... regen ! Vanmorgen om 8u30 stuurde ik een sms naar een kameraad om te vertellen dat we hier al wekenlang supermooi weer hebben en een uur later was het helemaal bewolkt en druppels. Volgens de weerkaarten zou dat bijna de hele dag zo blijven. Heel Spanje in de zon behalve wij. meestal is het andersom. Gelukkig is het niet gaan vriezen want ik heb gisteren alle winterkledij in dozen gestopt en mijn tapijten (warm aan de voetjes) uit de auto gehaald.
Het is nu intussen 20u30 en het is nog wel meegevallen met het weer. De motregen heeft niet eens een uurtje geduurd, daarna is het bewolkt gebleven tot 17u en toen kregen we weer zon. Hout sprokkelen voor de open haard was dus niet nodig.
13-05-2014
Een dag vol kleurtjes en ... een heldendaad.
Deze ochtend werd ik wakker met een niet alledaags geluid : klepperdeklepperdeklep - een uitstapje met paard en koets, toch mooi dat zoiets nog kan. Er zijn er ook die meegaan met de moderne tijd en gemotoriseerd vervoer hebben. Daarbij hebben ze soms een flinke boerin nodig om de boel in evenwicht te houden.
In de loop van de dag werden de vervoermiddelen nog moderner. Een VW cabrio met hetzelfde kleurtje dan de wegwijzers, als hij iets verderop onder de brug zou parkeren zou hij helemaal verdwijnen in de omgeving want op dit moment zijn er overal purperen bloempjes.
En toen hoorde ik muziek en daar ging ik op af. Het was door de weerkaatsing niet zo simpel om te vinden waar het geluid vandaan kwam en hoe dichter ik kwam, hoe meer spijt ik kreeg van de omweg. Bij de pensionistas werden grote pannen paella geprepareerd en alles werd "opgevrolijkt" door een plaatselijke versie van Eddy Wally ... Zijn kostuum zou vooral tot recht komen in het water van de Middellandse Zee maar zo ver kon ik hem niet gooien.
Iets later zat ik bij Pizza4U te eten kwam er een man vragen of hij even naar het toilet mocht. Op zich is dat geen probleem maar met zijn outfit zou ik toch even twijfelen om hem toelating te geven. Alhoewel : toen hij buiten ging bleek ook hij bij nader inzien helemaal op te gaan in de omgeving.
En nog twee extra verhaaltjes over pizza en aanverwanten. Ik had gevraagd op de camping of er eventueel iemand zin had om mee te gaan. Dat was niet het geval (ze zijn allemaal aan het sparen voor Sabor ), straffer nog : één echtpaar had nog NOOIT pizza gegeten. Ik ga hier nu geen aanval lanceren op bepaalde achtergebleven provincies, maar ik wist niet dat zo'n mensen nog bestonden.
Tweede verhaaltje : je kan tegenwoordig nergens een terrasje doen zonder dat een of andere zwarte je iets probeert aan te smeren : zonnebrillen, handtassen, horloges ... Om de vijf minuten staan ze met iets anders aan je tafel. Om die reden zit ik liever binnen om iets te eten, hun activiteiten beperken zich meestal tot het terras. Bij Pizza4U vielen er onverwacht twee "muzikanten" binnen. Ze hadden nog geen noot gespeeld - en ik betwijfel of ze dat al ooit gedaan hebben - en er werd al rondgegaan met de pan (ja pan, niet pet). De dienster zei dat ze onmiddellijk moesten vertrekken. Eentje ging buiten maar de andere wou niet luisteren en de dienster moest met angst in de ogen wijken. Dat liet ik niet gebeuren en ik stond recht om de man desnoods met harde hand buiten te smijten. Op hetzelfde moment kwam ook de pizzabakker van dienst op het rumoer af. Spijtig, nu zal ik nooit weten of de schooier op de loop is gegaan door mijn indrukwekkende verschijning of voor het mes van de pizzabakker.
Op de terugweg naar de camping passeerde ik nog een mooi kleurtje : een knalgele Maserati. Als ik ooit een auto van die categorie zou kopen, zou Maserati heel hoog in mijn lijstje staan.
12-05-2014
1993 > 2014
Je gaat me niet horen vertellen dat ik het hier niet naar mijn zin heb in Spanje, maar oh wat ik zou ik vandaag graag in de teletijdmachine van professor Barabas stappen. Eenentwintig jaar terug in de tijd en dan nog naar het land van de door mij in Benidorm zo verafschuwde Engelsen ! Maar niet zomaar naar Engeland - wel naar het Wembley stadion voor de Eurocup finale voor de wedstrijd van RAFC tegen FC Parma. Want dat blijft toch een van de mooiste herinneringen uit mijn al ver gevorderde leven. Toenmalige collega Michel had enkele weken daarvoor vliegtuigtickets gewonnen en we kwamen snel tot een overeenkomst : hij "betaalde" het vervoer en ik de tickets voor de match én het hotel. Het grootste deel van de twintigduizend (!) meegereisde supporters ging zo goedkoop mogelijk over en weer met bus en boot, wij deden het iets luxueuzer ... Toen ik na de (verloren) finale naar huis telefoneerde, zei Nancy dat ze me had zien zitten in de tribune. Bij thuiskomst werd dat op de video (ja, met zo'n ouderwetse cassette) bekeken en inderdaad, ze had gelijk !
Als je dan ziet dat RAFC alweer een teleurstellend seizoen achter de rug heeft met een troosteloze zevende plaats in tweede afdeling - het verschil kan niet groter zijn. Met mijn favoriete ploeg hier in Spanje, Hercules Alicante, gaat het zo mogelijk nog slechter : voorlopig helemaal laatste in tweede afdeling. Redding is mogelijk met nog vier wedstrijden te spelen maar gemakkelijk zal het niet zijn. Hopelijk pakt komend weekend Atlético Madrid de Spaanse titel tegen Barcelona !
En als we het dan toch over sport hebben : wat doet een Ronde van Italië in fucking Ierland ? Dit soort onnozelheden flikken ze ons nu al jaren. Wat krijgen we nog allemaal ? Wordt Parijs-Roubaix volgend jaar gereden tussen Amsterdam en Düsseldorf ? Wordt de Avenue des Champs Élysées volgend jaar naar New York verscheept voor de slotrit van de Tour de France omdat men daar meer geld neertelt ? Of zouden ze voor de verandering Kuurne-Brussel-Kuurne eens een keer echt tot in Brussel laten rijden ? Misschien spelen de Rode Duivels wel tegen les Diables Rouges in een gesplitst België ... wat een nachtmerrie !
10-05-2014
En dan de andere kant 3
Ik wandel opnieuw door het centrum en trakteer mezelf op een heel lekker ijsje. Ik passeer een gin cocktail bar, daar moet Ronny volgende winter een keertje passeren om inspiratie op te doen voor zijn eigen brouwsels. In de smalle straatjes wordt door een aantal Spanjaarden feest gevierd, ook vrijgezellenfeestjes met veel lawaai en de nodige alcohol maar toch allemaal net iets beschaafder. En : hier mogen de vrouwen mee feesten !
En dan de andere kant 2
Ik wandel nog wat verder en kom aan de Playa Poniente, daar wordt het echt aangenaam. Aan deze kant van Benidorm zie je nog de Spanjaarden flaneren, op een bankje zitten, de jeugd speelt voetbal op het strand. Bovendien staat er dit weekend aan het Parque de Elche een middeleeuwse markt. Die markten zien er overal hetzelfde uit maar een mens moet zich toch met iets bezighouden. De taarten die ze verkopen zien er altijd even lekker uit maar daar laat ik me niet meer aan vangen. Peperduur zijn ze !
En dan de andere kant 1
Ik begrijp dat ik nu wel een heel negatief beeld over Benidorm de wereld instuur en daarom nog een beetje tegengif. Benidorm is een stad waar altijd iets te doen is. Zo was er vandaag een wielerwedstrijd waarbij mij vooral opviel dat er heel kleine mannekes op heel grote fietsen rondreden.
Aan het stadhuis was er een outlet markt maar die vond ik absoluut niet de moeite van het bezoeken waard. Je kon er net dezelfde dingen kopen als in de winkelstraten, geen echte koopjes dus. Iets verder in het Parc de l'Aigüera was het heerlijk rustig om in de broodnodige schaduw te wandelen, hier en daar hangen groepjes alternatieve jongeren met van de norm afwijkende haarkleuren en kledij, ze doen me aan mijn eigen jeugd terugdenken.
Ze overdrijven 3
We gaan verder richting centrum, het alcoholniveau daalt zienderogen maar maakt plaats voor massa's Benidorm Bastards. Hun elektrisch aangedreven (in de meeste gevallen absoluut overbodige en gewoon gebruikt omdat ze te lui zijn) hulpmiddelen worden enkel gebruikt om andere mensen te hinderen. Enkelen denken ze dat ze op de kermis in een botsautootje zitten en knallen constant tegen elkaar - hilariteit jiehaa ! Eén mama heeft het goed bekeken, dronken met zoiets rondrijden kan je enkel met je dochter naast je die af en toe de kots van je gezicht veegt ! Als je genoeg ervaring hebt met een hoog promillage én genoeg geld, mag je zelfs nog met een Mercedes cabrio rijden ...
Ze overdrijven 2
Bijna allemaal hebben ze een idiote blik in hun ogen, bier en andere alcoholische dranken worden aangevoerd met emmers en bakken. Sommigen halen gegarandeerd het avondeten niet, anderen weten zelfs niet dat ze in Spanje zijn. Voor de politie is het natuurlijk moeilijk, repressief ingrijpen om het imago van de stad wat op te krikken resulteert ongetwijfeld in een terugval van het Britse toerisme maar aangenaam is dit echt niet meer voor niet-feestvierende vakantiegangers. De terrassen naast de Engelse fuifkroegen zijn leeg, wie wil daar nog zitten ? Wil je nog terug naar dat hotel waar ze op het balkon verder zuipen ?
Ze overdrijven 1
Half negen in de ochtend en de zon brandt ! De laatste restjes look (gisterenavond bij de Griek gaan eten) worden samen met liters zweet door mijn poriën naar buiten geperst. Ik bel naar Nancy en daar blijkt het te regenen. Ik rij met de fiets even naar Albir om brood te gaan halen en stap ook bij Lynn binnen want droog brood is ook maar niks.
De rest van de dag wordt er weinig bewogen maar rond 15u besluit ik om nog eens met de bus naar Benidorm te gaan. Ik stap een heel stuk vóór het centrum uit, gewoon om de cultuurschok niet te hevig te ervaren. Daar zijn ze : verbrande kuiten, dikke buiken, schreeuwend tegen hun kinderen, naakt of net niet maar vooral dronken en lawaaierig : de Britten ! Ik weet het, telkens ik in Benidorm kom val ik in herhaling maar vandaag bereikte hun gedrag toch weer een alarmerend peil. Ze komen echt alleen naar hier om te zuipen, vele groepen hebben dan ook soms hetzelfde t-shirt aan waarop duidelijk vermeld staat wie er verjaart of binnenkort gaat trouwen. Diegenen die niet het geluk hebben om te verjaren of binnenkort in het huwelijksbootje te stappen (de overgrote meerderheid zijn mannen - de vrouwen zijn wijselijk thuis gebleven) zitten in de pubs naar het voetbal te kijken en produceren een herrie alsof ze de Cup Final live bijwonen.
08-05-2014
Ritje met een geel-zwarte oldtimer.
Tot half twee had ik niets te doen en dus kwam het bezoek van Georges perfect uit. Hij vroeg of ik zin had om met hem mee te rijden in zijn VW-Porsche oldtimer (uit 1970). Natuurlijk wou ik dat ! De auto heeft lang bij hem in de garage gestaan maar sinds enkele weken is hij helemaal in orde gebracht en weer rijklaar. Als je rijdt is er een duidelijke benzinegeur waar te nemen maar zonder dak heb je er weinig last van. De auto rijdt als een go-kart, heel laag bij de grond (dat valt extra op als je naast een stoere 4x4 staat). Het lawaai dat uit de vier uitlaten komt moet niet onderdoen voor een Harley en in de brandende zon kan je maar beter een petje op je hoofd hebben. Als de auto vijf minuten in de zon heeft gestaan, verbrand je bij het instappen je billen aan het zwarte leder van de stoelen en bij het tanken moet je er een additief bijgooien want benzine zonder lood lust hij niet ... Is zoiets dan wel plezant ? Ja natuurlijk ! Al de ongemakken moet je erbij nemen.
Omdat het ritje ook een nuttig kantje moest hebben, zijn we naar Benidorm gereden om bij José-Maria affiches op te halen voor de Fun Day op 1 juni. Die affiches zijn we dan her en der gaan verspreiden. Onderweg was er nog tijd voor een nispero biertje, dat had ik nog nooit geproefd en het was best lekker. Er moesten ook even boodschappen gedaan worden bij Aldi en wat zagen we daar ? De pas aangelegde parking naast de N332 was al helemaal opengebroken, daar is dus weer goed over nagedacht !
Ze zijn er.
Gisterenavond waren we een beetje ongerust omdat Dirk en Maryline nog altijd niet waren aangekomen maar dat was niet nodig. Deze ochtend rond 10u kwamen ze de camping opgereden met hun nieuwe Concorde. Ze waren dus ruimschoots op tijd om deze middag mee naar Sabor te gaan eten, samen met Jan en Martina. Het was weer lekker maar je zou denken dat Maryline het bord van haar echtgenoot interessanter vond.
Na het afrekenen maakte ik toch wel een foutje zeker ! Uit gewoonte reserveerde ik een tafel voor volgende week donderdag ... nu ben ik verplicht om helemaal tegen mijn zin nog een weekje langer te blijven.
07-05-2014
ZOMERSLUITING ! ! !
Acht uur 's avonds, de thermometer wijst weliswaar nog 19 graden aan maar ik vind het frisjes. Een mens is snel verwend. Vandaag eindelijk nog eens langer dan 10 minuten op de fiets gezeten en een kleine 20 kilometers in de omgeving gereden. De rest van de dag heb ik (en een aantal anderen) gevuld met wachten op Dirk en Maryline. Die hadden gezegd dat ze vandaag zouden arriveren en voor morgen is er al een tafeltje besteld bij Sabor ! Ik hoop maar dat ze met hun nieuwe Concorde niet in panne gevallen zijn zoals dat enkele jaren geleden ook het geval was.
En altijd al vergeten te schrijven : sinds enkele weken hangt er een belangrijk bord aan de toegangspoort van de camping ! Van 15 juni tot 12 september 2014 zal Camperpark Costa Blanca gesloten zijn. Veel klanten uit het noorden zullen hiermee niet teleurgesteld worden want in die periode is het dichter bij huis ook mooi weer. Echt uitzonderlijk is zo'n sluiting niet tijdens de zomer, de centjes moeten hier verdiend worden tijdens het hoogseizoen (= winter), camping San Antonio tussen Albir en Altea is zelfs al enkele weken dicht en gaat maar einde september weer open. Tijdens de sluiting wordt de boel bewaakt door een stoere Fransman én de honden van de buurman(nen).
06-05-2014
FUN DAY 1 JUNI
Tijdens mijn korte afwezigheid hier is er - zoals - te verwachten - weinig veranderd en het kost me dan ook weinig moeite om mij opnieuw aan te passen aan de zomerse temperaturen én het zalig nietsdoen. Omdat dat nietsdoen mij steeds beter ligt, heb ik besloten om vrijdag nog niet te vertrekken maar te blijven tot maandag 12 mei. Dan moet het echt gebeuren of ik kan mijn uitgestippelde route niet meer realiseren. Ik had graag nog tot 1 juni gebleven maar dat is onmogelijk.
En waarom tot 1 juni ? Dan is er hier in Albir een grote motormeeting, de "Fun Day", georganiseerd door "mijn" clubje. Vorig jaar kwamen daar duizenden motorrijders op af, een gigantisch feest dus en helemaal anders dan in Nederland. Daar worden steeds meer manifestaties verboden omdat ze schrik hebben van confrontaties tussen de verschillende motorbendes of motor clubs (Hell's Angels, Bandidos, No Surrender en Satudarah). Ik wil ook absoluut nog eens benadrukken dat wij hier geen "bende" of een MC zijn, maar gewoon een groepje Harley-rijders die af en toe samen een ritje maken.
Toch is het hier ook niet allemaal peis en vree. Voorheen was er altijd sprake van Chapter Costa Blanca maar dat zal nu veranderen. Chapter Costa Blanca werd min of meer "opgeëist" door de dealer van Valencia terwijl wij bij de dealer van Alicante hoorden. Daardoor is er een afscheuring gekomen : een deel van de leden vertrekt naar andere chapters, sommigen gaan naar een nieuwe kleine chapter (per uitzondering goedgekeurd door H-D) en een heel deel zijn inmiddels lid (of worden dat nog) van de nieuwe AMCCB (officieel en voluit Asociación Moteros C. Costa Blanca - waarbij de eerste C subtiel naar Club verwijst en niet naar Chapter). Op de vlaggen en patches die gemaakt zijn staat Costa Blanca Bikers España, klinkt internationaler en bekt vlotter. Uiteraard heb ik mij onmiddellijk aangesloten bij dit onafhankelijke clubje en de patch is al aanwezig op mijn vest, samen met de patch van Antwerp Diamond Port Chapter waarvan ik geen lid ben maar ik moet toch laten zien waar ik vandaan kom .
Iedereen die op 1 juni hier in de buurt verblijft : mis dit evenement niet ! Je moet echt geen motorfiets bezitten om rond te neuzen, van de muziek te genieten, een hapje te eten enz - iedereen is welkom ! ! !
Waarom ik zelf niet aanwezig kan zijn, wordt binnen enkele weken duidelijk. Blijf de blog volgen als je nieuwsgierig bent !
05-05-2014
Opnieuw in Spanje.
Nog een voormiddag op Belgische bodem : een wandeling met Macho, even langs de kringwinkel, wat knuffelen en daar was de taxi al ! Op de luchthaven nog een beetje rondgehangen en heel veel moeite moeten doen om geen kilo's pralines te kopen die allemaal naar mij glimlachten. Neuhaus, Godiva en ook het afwezige Leonidas (wellicht te goedkoop en te weinig uitstraling om op Brussels Airport verkocht te worden) : ze doen mij allemaal watertanden.
De vlucht vertrok perfect op tijd en de kindjes die mij bij het instappen de wenkbrauwen deden fronsen, hebben zich voorbeeldig gedragen. Zo kan het dus ook ! Om 19u zette de taxi mij af op de camping en nu kan ik nog enkele dagen van de Spaanse zon genieten.
De blog van de voorbije dagen is intussen aangevuld.
04-05-2014
Stappen om te overkappen.
Deze ochtend zijn we nog eens gaan kijken naar het columbarium op de begraafplaats naast het Middelheim ziekenhuis. Voorlopig staat de urne achter een houten deurtje, binnenkort komt daar een definitieve steen voor in de plaats.
's Middags is Nancy een beetje gaan wandelen met de familie (én Macho uiteraard) en ik maakte van de gelegenheid gebruik om mee te stappen in een manifestatie. Op verschillende plekken in en rond de stad vertrokken groepen mensen te voet en/of met de fiets om de overkapping van de Antwerpse ring te eisen. Antwerpen kampt al lang met allerlei mobiliteitsproblemen en alle plannen die voorgesteld worden stuiten meestal op een "njet" van een of andere milieugroepering of politieke partij. Omdat ik zelf ook altijd een beetje een dwarsliggertje ben geweest was ik quasi verplicht om aanwezig te zijn én omdat ik niet wil dat mijn stad kreunt onder de verkeersdruk en de gezondheid van de inwoners verpest wordt door gigantische hoeveelheden fijn stof. Natuurlijk wil ik ook graag dat er iets gedaan wordt aan het fileprobleem maar wel op een leefbare manier ! Zoals te verwachten kwam ik allerlei bekende mensen tegen : oud-collega's, acteurs en artiesten van diverse pluimage. Het eindpunt van de optocht was Park Spoor Noord en pas daar werd duidelijk hoe massaal de opkomst was ! Jammer genoeg kon dit protest op weinig steun rekenen bij de overwegend allochtone bevolking van dit stadsdeel. Zij zaten te picknicken alsof er niets aan de hand was, nochtans worden vooral de armere wijken getroffen door de verkeersellende en de mileuproblematiek.
De manifestatie werd afgesloten met een optreden van de Broken Circle Breakdown Band. Johan Heldenbergh waande zich Bono toen hij de mensenzee voor het podium zag en Veerle Baetens genoot ook met volle teugen. En : anders dan gisteren was de rij gegadigden voor een ijsje langer dan die aan het wafelkraam. Logisch, er was geen wafelkraam ...
's Avonds wou ik absoluut nog een pakje friet eten en dus wandelde ik met Nancy naar de frituur. Gelukkig was Nancy erbij of ik had daar weer mooi voor joker gestaan. Zelfs om een frietje te eten moet je tegenwoordig een ingenieursdiploma hebben. Je plaatst je bestelling en je krijgt een papiertje met een barcode, die barcode moet je scannen in een apart apparaat waar je dan moet betalen. Allemaal hi-tech maar waar je het geld moest insteken en waar dan het betalingsbewijs uitkwam was niet helemaal duidelijk.
03-05-2014
Muziek.
Vandaag bleek nog maar eens hoe ik al vervreemd ben van mijn geboortestad. Telkens ik gebruik moet maken van het openbaar vervoer ben ik verplicht mij te gedragen als een doorsnee toerist. Omdat ik dat absoluut niet wil toegeven resulteert dat gegarandeerd in allerlei verkeerde manoeuvres : een tram in de verkeerde richting nemen, afstappen aan een foute halte enz. Er is de laatste jaren ook flink wat veranderd aan de trajecten van vele bus- en tramlijnen in Antwerpen. Aan de Nationale Bank delen ze gratis caffè latte uit, dat maakt weer veel goed.
Ik wandel een beetje rond in het centrum, koop enkele cd's voor Nancy en loop enkele winkels in en uit. Binnen is het warm, buiten ervaar ik de temperatuur van 12 graden gewoonweg als koud ! Het rijtje wachtenden bij de warme wafels is duidelijk langer dan de liefhebbers bij het ijskarretje. Op de Groenplaats zie ik dat het Karbonkelhuis nog altijd te koop of te huur staat. Een tijdje geleden heb ik nochtans gelezen dat Vincent Kompany hier een sportcafé zou (laten) openen !?
's Avonds pik ik mijn eerste festivalletje van het seizoen mee : Festiveuzzel, net achter het hoekje van mijn tijdelijke onderkomen. Op de affiche Clement Peerens Explosition en Überdope, de rest laat ik aan mij voorbijgaan en ga ik Nancy wat gezelschap houden. 's Avond zie ik op JIMtv de Diamantairs passeren met hun clipje (zie blog 28 februari 2014) en ik telefoneer daarna even met de mama van Pasi (een van de drijvende krachten achter dit project) om haar te feliciteren met het succes van haar zoon.
De foto's zijn belabberde kwaliteit, genomen met mijn goedkope slimme telefoon.
02-05-2014
Afscheid.
Vandaag stond in de eerste plaats in het teken van afscheid nemen. De mama van Nancy is gecremeerd en tijdens de afscheidsdienst is het enige tastbare wat overblijft een urne met daarin haar asse. Voortaan zullen we het met herinneringen moeten doen, en gelukkig zijn er genoeg mooie momenten om aan terug te denken. Nancy had een mooie tekst geschreven en Karin (vriendin van broer Marc) heeft alles mooi voorgelezen, ik zou het zelf niet kunnen want toegegeven : ik ben een huilebalk bij zo'n gelegenheden.
Na de plechtigheid kwam de verplichte koffietafel, gelukkig kon er ook af en toe gelachen worden - het leven gaat immers verder en Joséke zou het niet anders gewild hebben : ze lachte zelf ook zo graag !
01-05-2014
Marteling.
Om 15u30 bestelde ik een taxi en vijf minuutjes later stond hij op de camping om mij mee te nemen naar de luchthaven van Alicante-Elche. Onderweg was er weinig verkeer en ook in het luchthavengebouw was het heel rustig. Zo rustig dat alle aanwezige deernes mij als enig slachtoffer aanvielen om te proberen een flesje parfum aan te smeren. Tevergeefse moeite, daar geef ik mijn geld niet aan uit - verder dan een goedkope deo van Nivea ben ik nooit geraakt. Ik ben ook even in de winkel van Desigual binnengelopen maar ik blijf erbij : hun kleding is al lang niet meer exclusief (en intussen tot in het kleinste dorp te koop) maar hun prijzen blijven dat wel. Mè al de Chineze mor ni mè den deze !
Al snel werd duidelijk dat het vliegtuig niet op tijd zou vertrekken en het inschepen bleef maar duren. De twee rijen vóór mij werden ingenomen door enkele families met kleine kinderen, dat voorspelde niet veel goeds. Net toen ik dacht dat we stilaan konden vertrekken kwam nog een colonne rolstoelen het vliegtuig ingereden, het leek verdomme wel een vlucht naar Lourdes. Een uur te laat konden we dan eindelijk naar de startbaan taxiën. Intussen stond de muziekinstallatie soms heel luid, ging de verlichting aan en uit en werd ik geconfronteerd met lelijke air hostesses. De tijd dat je eens kon uitpakken bij je vrienden als je zo een exemplaar aan de haak had geslagen, is blijkbaar lang voorbij.
Op het moment dat het vliegtuig gas gaf om op te stijgen, begonnen alle aanwezige kinderen te krijsen, te gillen en/of te huilen en dat zijn ze drie uren blijven volhouden. Slechts even werd het stil en toen maakte mijn buurvrouw daarvan dankbaar gebruik om een dutje te doen én onmiddellijk hard te snurken ! Lang duurde dat niet want het volume van de peuters en kleuters ging snel alweer pijnlijk de hoogte in. Ik hoorde één van de mama's nog zeggen : "Hij zal pijn in zijn oortjes hebben", waarop ik brullend maar één antwoord kon verzinnen : "IK HEB INTUSSEN OOK PIJN IN MIJN OREN !" Applaus op alle banken achter mij ...
Even later maakte het gebrul plaats voor een geurtje, eentje had in zijn broek gescheten. Goed zo, dan verdween er tenminste één exemplaar richting toilet voor een kwartiertje. En toen : "Wenst u koffie ?" Ja, wensen wel maar ze verwachten dat je voor het kartonnen bekertje betaalt. Al eens geprobeerd op een goedkope vlucht een portemonnee uit je broekzak te halen ? En dan durft de mama van voor mij nog vragen of ik de fopspeen kan oprapen die onder de stoel gevallen is. Zie ik eruit als een slangenmens ? Fuck off en ga volgende keer met de auto op reis !
Een uur te laat land ik uiteindelijk op Zaventem en daar staat gelukkig al een taxi op mij te wachten.
Enkele dagen afwezig.
Acht uur 's ochtends en de zon schijnt alweer uitbundig. Vanmiddag stap ik op het vliegtuig en maandagavond ben ik terug. Op de eerste afbeelding kan je zien wat ik achterlaat, op de tweede afbeelding wat ik kan verwachten in Antwerpen - dat valt ook nog mee. Het derde vooruitzicht is al iets minder gezellig en ik hoop dat de piloot iets voorzichtiger is dan Ayrton Senna 20 jaar geleden ...
Een prettig weerzien met Nancy en de familie zal het niet worden, daarvoor zal de sfeer te bedroefd zijn. Toch ben ik blij (mag je dat woord in dit geval wel gebruiken ?) dat ik erbij kan zijn.
), straffer nog : één echtpaar had nog NOOIT pizza gegeten. Ik ga hier nu geen aanval lanceren op bepaalde achtergebleven provincies, maar ik wist niet dat zo'n mensen nog bestonden.
.
