Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
06-04-2014
Ratatouille.
Het spijt me, maar er is heel weinig te melden uit Alfaz del Pi. Ik kan vertellen dat het hier nu echt zomer is, zeker nu de wind is gaan liggen. Iedereen heeft zijn luifel opengedraaid en zit overdag zo veel mogelijk in de schaduw. Zomaar in de schaduw zitten is een beetje idioot en dus zijn wij gisteren de schaduw gaan opzoeken "bij de Wok". Toen we vele volgeschepte borden later weer op de camping kwamen, zat iedereen nog buiten.
Elke dag op restaurant gaan is overdreven, maar zelf koken is dat ook. Gelukkig zijn er dan ook mensen die 's morgens naar de markt gaan om alle ingrediënten voor een lekkere ratatouille te kopen. Ik hoor jullie al denken : "Wat heb je daar nu aan ?" maar Malvina en Thierry zijn dan ook zo vriendelijk om ons te laten meegenieten. Na het hoofdgerecht probeerden ze ons weg te jagen met een pakje pannenkoekenmix met een vervaldatum ergens halverwege 2013 maar dat hielp niet. Nog wat appeltjes erbij en flamberen met Soberano ... niemand die dan nog denkt aan buikkrampen of iets dergelijks.
04-04-2014
Schande ...
Om te ontsnappen aan al die poetswaanzin van gisteren moesten we - dik tegen onze zin - naar Sabor. De laatste keer voor Willy en Luc want volgende week vertrekken ze. Het leek wel alsof het echt de állerlaatste keer was. Dat Willy constant op vinkenslag ligt om iets uit Luc zijn bord te pikken, weten we al langer. Tijdens het dessert alle potjes warme chocoladesaus opeisen, leeglepelen en uitlikken was dan weer een beetje overdreven .
03-04-2014
Poetsen.
Voor veel mensen staat zo'n laagje zand bijna gelijk met een natuurramp en dus werden overal de emmertjes, ladders en borstels tevoorschijn gehaald om de gevolgen zo snel mogelijk uit het collectief geheugen te wissen. Voor mij is het allemaal niet zo dringend maar een van de volgende dagen zal ik ook eens een poging wagen ...
Laagje.
Gisteren is het vrijwel de hele dag bewolkt gebleven en tegen de avond kleurde de lucht rood. Daarna begon het lichtjes te druppelen en deze ochtend waren de gevolgen duidelijk zichtbaar : door de combinatie van woestijnzand en de hele nacht regen hadden alle motorhomes een roestbruin laagje gekregen.
02-04-2014
Brommerkes kijken.
En nog een heleboel foto's en filmpjes van de opendeurdagen bij American Lifestyle in Zwijndrecht.
Besteld !
De blog is inmiddels weer helemaal up-to-date maar een "kleinigheidje" heb ik nog voor de lezers verzwegen. Dat detail weegt zo'n 270 kg en luistert naar de naam Harley-Davidson Sportster 1200 Custom. Inderdaad, ik heb een motorfiets gekocht. Echt een verrassing zal het niet zijn, de hele auto hangt intussen vol motorkleding en dat is natuurlijk niet om te gaan zwemmen.
Het is een tweedehands exemplaar geworden, bouwjaar 2010 maar de eerste keer ingeschreven in 2011. Hij ziet eruit als nieuw, zoals alle occasies bij Antwerpmotorstore. Ik weet zeker dat ik een goede keuze heb gemaakt, de echt zware Dyna's en Ultra glides zijn te groot en te log voor mij en ook op de opendeurdagen in Zwijndrecht heb ik geen mooiere voor een betere prijs kunnen ontdekken.
Het is nu aftellen tot einde juni/begin juli, pas dan zal ik er voor de eerste keer op kunnen rijden. Intussen wordt alles aangepast volgens mijn wensen en zorgt de verzekering voor het aanvragen van de nummerplaat. Ik heb enkele foto's bijgevoegd, maar het was niet mogelijk om goede foto's te nemen omdat de Harley helemaal achteraan in de garage onder een doek geparkeerd stond. Op de eerste foto kan je hem wel goed bekijken, zo stond hij enkele weken geleden te koop op de website.
01-04-2014
En dan nu de waarheid !
Kan dat wel op 1 april ? Ik zal mijn best doen. Alles wat op de blog is verschenen tussen 25 en 31 maart was op voorhand geschreven en enkel bedoeld om de trouwe lezers niet teleur te stellen. Zoals de meesten intussen al weten heb ik een vrij levendige fantasie en heb ik weinig moeite om verhaaltjes te bedenken.
Vorige dinsdag moest ik de huurauto inleveren bij de luchthaven van Alicante. Na meer dan drie maanden leven met de luxe van een altijd beschikbare auto was het moeilijk om weer als voetganger door het leven te moeten. Ik besloot dan maar om de auto te ruilen voor iets anders en omdat je altijd een beetje hoger moet mikken, heb ik een Boeing van Vueling Airlines gekaapt. Althans, dat was eerst de bedoeling maar bij de bagagecontrole bleek al snel dat ik mijn dodelijke tandpasta en ultra gevaarlijke nagelknipper moest afgeven. Er zat niets anders op dan een ticket naar Zaventem te kopen en dat heb ik dan ook gedaan.
In de volgende uurtjes en morgen zal ik de blog aanvullen met de echt gebeurde verhaaltjes van de vorige week.
Mooi weer vandaag en niet moeilijk om de draad weer op te pikken. De draad oppikken moet je lezen als "een restaurantje zoeken om iets te eten". Ik was van plan om naar Pizza4U te gaan maar Thierry en Malvina stonden klaar om naar Sacristan te wandelen, ook in orde voor mij en veel moeite moesten we niet doen om Ronny ook te overtuigen. Na Sacristan werd nog een stop ingelast om koffie met taart te eten, Thierry koos een Irish Coffee. Op de camping zat er nog een hele bende aan tafel om de 70e verjaardag van Theo te vieren en daar ben ik dan ook even blijven hangen. Chris en Maria waren tijdens mijn afwezigheid ook aangekomen na hun reis door Marokko en Chris vond het maar frisjes. Daarna was het verhuizen naar Jacques en Christine want die vertrekken morgenvroeg. Christine heeft vanmiddag de pijpen van mijn pas gekochte motorbroek nog ingekort én een extra patch op mijn gilet genaaid - dank u dank u dank u !
31-03-2014
Vertrek.
Hoewel Karen in een heel rustige straat woont, toch heel slecht geslapen. Geen idee waarom, behalve die ene keer toen Bodi me wakker maakte door met haar snorharen aan mijn neus te kriebelen. 's Morgens heb ik Karen nog weggebracht naar Merksem en daarna ben ik naar Nancy gereden waar Macho heel blij was met zijn frisbee. Alles werd intussen klaargemaakt voor het vertrek, de rugzak werd ingepakt en de overbodige en te grote/zware spullen werden achtergelaten.
In Brussel werd de Fiat 500 in goede staat afgegeven en kon het wachten op vlucht VY1333 beginnen. Alles verliep vlotjes en ook op het vliegtuig had ik geluk : de stoel naast mij aan het raampje bleef onbezet en ik had dus veel ruimte.
Iets minder vlot verliep het in Alicante. De bus die me naar Albir zou brengen stond al te wachten maar vertrekken ging nog niet want enkele mensen die ook mee moesten rijden zaten op een vlucht met vertraging. En dus bleef de bus wachten, anderhalf uur lang - tot een paar Britten kwam aansloffen. Overzeese specimen van het allerlaagste soort, het lijkt wel alsof er aan die kant van de Noordzee geen andere exemplaren bestaan. Een sigaret die eeuwig vastgeplakt lijkt in de mondhoek, lelijke fluo broeken die hun dikke kont extra accentueren - je kent ze vast wel ... Bovendien leven ze in de veronderstelling dat de Spaanse buschauffeur weet wat ze willen zeggen als ze "Hey mate, can you wait for a couple of minutes - I have to take a leak" brabbelen.
Uiteindelijk was het bijna 22u toen ik op de camping arriveerde. Toch wel heel erg lang onderweg want ik was om 12u 's middags in Deurne vertrokken. Op de camping merkte ik al snel op dat er veel campers vertrokken waren, maar ook dat er veel andere voor in de plaats gekomen waren. Zoals te voorspellen, stonden Luc en Willy er ook nog altijd.
Vertrekken of niet - achteraf toch een beetje waarheid gebleken ...
Er beginnen meer en meer vreemde smoelekes op de camping rond te lopen. Een groot deel vaste wintergasten zijn de afgelopen dagen en weken vertrokken en met de mensen die maar enkele dagen blijven hangen heb je toch een ander soort contact. Morgen vertrekken ook Willy en Luc, al weet je met hen nooit zeker. Toen ze hier begin januari arriveerden was het maar voor enkele weken en voor volgend jaar hebben ze hun plaats al gereserveerd. Het zal volgende winter trouwens dringen zijn voor een vrije plaats. Ondanks de groeiende concurrentie blijft de bezettingsgraad hier verder stijgen. En dan nog iets over vertrekkers in het algemeen. Er zijn er bij die twee dagen nodig hebben voor ze kunnen vertrekken : alles in de koffer moet perfect gerangschikt worden, de tapijtjes opgerold, de auto van de krikken en/of steunpootjes Anderen, zoals ik, starten hun auto en rijden de camping af daar is een motorhome toch voor gemaakt ?
30-03-2014
Laatste nacht.
's Avonds parkeerde ik de auto in Wilrijk voor mijn laatste nacht op Belgische bodem. Hier blijf ik slapen bij Karen, een ex-tante of hoe moet je iemand noemen die heeft samengewoond met je nonkel ? Bodi, de nieuwe zwarte poes van Karen was heel nieuwsgierig en op weg naar het centrum om iets te eten kwamen we nog andere kleurtjes tegen. Het eten bij "den Esprit" was heel lekker maar de prijzen in België zijn toch om van te duizelen ...
Aan de toog hing iemand die ik 's middags in Zwijndrecht had gezien. Hij was intussen duidelijk boven zijn theewater en bleef pintjes bestellen. Toen hij uiteindelijk vertrok ben ik eens buiten gaan kijken en ja hoor : met veel moeite stapte hij op zijn Harley en reed zonder helm weg. Levensgevaarlijk maar ik hoop dat hij veilig is thuisgeraakt.
American Lifestyle.
Vannacht nog in Lochristi geslapen en dan vertrokken naar Zwijndrecht om een kijkje te gaan nemen bij American Lifestyle, de grote H-D dealer naast de E17. In heel België worden de deuren opengezet dit weekend en zijn er allerlei activiteiten gepland. Oorspronkelijk stond er in de namiddag nog iets anders op het programma maar ik ben tot sluitingstijd blijven hangen om al de motorfietsen te bewonderen. De kleding die wordt aangeboden is allemaal van prima kwaliteit maar erg duur. Uiteindelijk heb ik een H-D frisbee voor honden gekocht, goedkoper kon ik niets vinden. Macho zal er blij mee zijn.
29-03-2014
Kemmelberg.
Vandaag stond er een speciaal uitstapje op het programma. Morgen wordt Gent-Wevelgem gereden en daarrond hebben de vrienden van ons clubje een weekend georganiseerd aan de Kemmelberg. Ze voorspelden mooi weer en dus reed ik richting Westhoek. Om 13u15 wandelde ik camping Ypra op en zag de motorhomes al staan. Zoals dikwijls zaten de meesten samen te praten en de verrassing was compleet. Het was fijn om hen allemaal nog eens te zien, bij sommigen was dat al bijna twee jaar geleden. Ik werd snel op de hoogte gebracht van de plannen voor de rest van de dag.
's Middags stond de "Ronde van Zwitserland" op het programma en Philip had bij de groep al aangedrongen om zich allemaal (totaal overbodig) warm te kleden inclusief muts, sjaal, warme schoenen enz. De rest wist nog van niets maar aan mij vertelde hij dat we met de stoeltjeslift over de wijngaarden aan de Rodeberg zouden zweven. Dat kwam prachtig uit want Nancy had me een zak vol mutsen (met reclame voor Unox) meegegeven. Ik had haar nog gezegd dat we daar niets mee konden aanvangen maar nu kwamen ze ineens wel van pas. En zo vertrok de hele bende als een stelletje "Mutswillempies" op stap. Mijn huurauto kwam van pas om enkele mensen die niet meekonden met de op voorhand gereserveerde belbus, mee te nemen.
Ik had de stoeltjeslift al vaak gezien maar het was de eerste keer dat ik er zelf opzat. Wat is het Heuvelland toch mooi ! Boven werd een terrasje gedaan en velen bestelden een Sint Bernardus Abt 12. Voor mij veel te zwaar en ik vind : als je in de bergen zit dan moet je een warme chocolademelk met slagroom bestellen !
's Avonds werd er een reuzenpan paella bereid. Geloof het of niet : maar ik heb deze winter in Spanje nog geen enkele keer paella gegeten ! En met een goede reden, want de paella die Monique en Philip klaarmaken kan door niemand overtroffen worden ! Mijn bezoek was niet op voorhand gepland maar er werd aangedrongen om toch mee te blijven eten, er zou toch genoeg zijn ! En inderdaad, naar goede gewoonte hadden er nog gemakkelijk 20 mensen extra aan tafel kunnen zitten. Alles werd afgesloten met twee porties tiramisu, door Ria gemaakt. Met mijn buikje rond gegeten werd het tijd om opnieuw richting Lochristi te rijden. De bedoeling was om nog vóór het te donker werd te vertrekken maar dat is duidelijk niet gelukt. Er werd me nog een bed aangeboden maar dat zou heel mijn planning in de war sturen.
Open deur - gewoon info op voorhand geschreven.
In België zetten de Harley-Davidson dealers dit weekend allemaal hun deuren wagenwijd open in de hoop nieuwe klanten aan te trekken. Afgaande op de info die ik hier op afstand kan vinden, worden er een paar mooie modellen voorgesteld. Helaas betekent mooi meestal ook duur. Als ik tien jaar niet bij Sabor ga eten (ja natuurlijk zijn we gisteren geweest) kan ik genoeg geld sparen om het goedkoopste instapmodel te kopen. Maar waarom zou ik dat doen ? Binnen tien jaar zijn ze dubbel zo duur geworden en kan ik er nog geen kopen én heb ik niet lekker kunnen eten Vandaag leven is veel belangrijker !
28-03-2014
Broek.
De bedoeling was om vandaag "eventjes" naar Drongen te gaan om een bezoekje te brengen aan RAD, ook een grote winkel met motorkleding en -accessoires. Net als in Kontich is de keuze hier zeer groot maar het wordt al snel duidelijk dat een buikje in combinatie met korte beentjes geen zegen is. De geduldige verkoopster blijft ladingen broeken in alle mogelijke maten naar mijn pashokje brengen. Uiteindelijk valt de keuze op een met kevlar versterkte jeansbroek, voor de te lange pijpen zal ik in Alfaz wel een oplossing vinden ...
De rest van de dag wordt al mijn aandacht opgeëist door de kindjes : torens bouwen met de blokkendoos, om ter hardst roepen en uiteraard plonzen en spelen in het zwembad.
Bomb clowns - een zoethoudertje.
Het blijft steeds langer licht 's avonds en de uurtjes dat je in de zetel kan hangen om naar een film of feuilleton te kijken worden steeds schaarser. Met films begint het stilaan dezelfde richting uit te gaan als met lezen. Vroeger las ik wel eens een boek maar gaandeweg kon ik mij niet langer concentreren dan een artikel in een weekblad. En zo nu dus ook met bioscoopgevallen van anderhalf uur en meer. Een aflevering van 45 minuten van een mooie of interessante reeks vind ik tegenwoordig al lang genoeg. Er staat ook nog zoveel op de harde schijf te wachten ! De afgelopen weken heb ik gekeken naar het tweede seizoen van Bomb Girls, over een bommenfabriek in Canada tijdens de tweede wereldoorlog. Het duurde even voor ik weer in het verhaal kwam want het eerste seizoen was al ver weggedrongen in mijn geheugen maar na twee afleveringen vond ik het toch weer een mooie reeks. Het tweede seizoen van Crimi Clowns was ook een voltreffer, je moet zoiets maar bedenken. Ik heb er dan maar meteen Crimi Clowns the movie achter geplakt maar dat heeft niet lang geduurd want die film is helemaal samengesteld met fragmenten van de televisiereeks en heeft dus niets extra te bieden.
27-03-2014
Lochristi.
Vanaf vandaag logeer ik een tijdje bij familie in Lochristi. Door allerlei omstandigheden was ik hier iets vroeger dan gepland maar dat is geen probleem, je wordt hier altijd met open armen ontvangen. Als je iemand al meer dan een half jaar niet meer gezien hebt valt er veel bij te praten maar hét gespreksonderwerp was toch vooral de nieuw aangekochte kristallen kroonluchter die een mooi plaatsje kreeg in de bibliotheek.
Gent-Wevelgem : gelogen ...
Vannacht droomde ik dat ik een eindje met de fiets ging rijden en plots zag ik een heleboel supporters langs de weg staan die mij aanmoedigden. Ik bleek mee te rijden in Gent-Wevelgem en die supporters waren allemaal vrienden van ons motorhomeclubje. Zo zie je maar dat dromen niet helemaal bedrog zijn want vanaf morgen organiseren diezelfde vrienden een weekendje aan de Kemmelberg. De meest sportieven onder hen zullen zich zaterdag wagen aan een flinke tocht maar ik vermoed dat er ongeveer evenveel niet verder zullen geraken dan het dichtstbijzijnde café, al dan niet met terras afhankelijk van het weer. Zondag zullen ze dan langs de lijn staan en hun favorieten aanmoedigen. Toch spijtig dat ik dat allemaal moet missen ! Gelukkig zijn er nog andere aangename bezigheden om je dag te vullen, de auto een beetje poetsen bijvoorbeeld - de fotografen staan dan altijd in de rij ...
26-03-2014
AMS.
Ik heb totaal geen last gehad van het drukke verkeer in Mortsel, de dubbele beglazing houdt al het lawaai buiten. Toch was ik weer veel te vroeg wakker en zette de televisie aan. Er is weinig veranderd in Antwerpen : er staan nog altijd overal files en vandaag is er ook nog een actie van de foorkramers die zowat alle belangrijke kruispunten blokkeren omdat het stadsbestuur de Sinksenfoor wil doen verhuizen.
Toch was ik snel bij Nancy en samen zijn we naar Ranst gereden, eigenlijk dé reden van mijn bezoekje aan België. Wat is er dan zo speciaal in Ranst ? Antwerpmotorstore.be de grootste tweedehands Harley-Davidson zaak in België. Vermits het steeds moeilijker wordt om te weerstaan aan de lokroep van H-D wou ik hier toch een kijkje komen nemen. Als ik er eentje koop, lijkt het mij logisch hem hier te kopen want Tony een van de zaakvoerders is een jeugdvriend van mij. Er is een heel ruim aanbod van mooie glimmende Harleys te bekijken maar Tony zelf was er niet.
We zijn dan enkele caches in de buurt gaan zoeken maar het wilde niet echt lukken om ze te vinden. 's Middags was Tony wel aanwezig, hij was net terug met een aanhangwagen vol nieuwe vondsten. We hebben wat bijgepraat en hét gespreksonderwerp was uiteraard het bekende Amerikaanse motormerk.
Buitenbeentje - om iedereen zoet te houden.
De kans is groot dat ik binnen enkele maanden op een Harley rond zal rijden. Tijdens onze vele telefoontjes vindt Nancy dat allemaal maar niets en ze vraagt zich af of ik er wel goed over nagedacht heb.
Ten eerste : ik denk over alles heel goed na, om daarna te beseffen dat ik niet goed genoeg heb nagedacht.
Ten tweede : als ze moordenaars kunnen vrijpleiten omdat ze handelen onder onweerstaanbare drang dan moet dat ook als verzachtende omstandigheid aangevoerd kunnen worden bij de aankoop van een motorfiets.
Ten derde : Je kan beter sterven op een Harley dan in je zetel !
Blijft natuurlijk dat het een belangrijke beslissing is om zoiets aan te kopen, vooral omdat dit voor mij betekent dat de bodem van de portemonnee nog sneller zal bereikt worden.
Of ik mij zal thuisvoelen bij al die stoere bikers ? Neen, maar dat mag geen bezwaar zijn want ik voel mij nergens thuis. Op café erger ik me al snel aan dronken mensen. Op de voetbaltribune bij RAFC vond ik de helft van de supporters gedrogeerde marginalen. Tennissen was wel tof, maar al die dikke nekken met hun Mercedes en BMW Een mooie balletvoorstelling is interessant maar wat een saaie mensen in die stoeltjes naast mij. Metal op Graspop : fantastisch, maar kan het ook een beetje minder luid ? Word ik uitgelachen met oordopjes ? Kan dat wel : met een Harley rijden én af en toe een bourree dansen op een folkfestival ? Ik zal altijd en overal een beetje een buitenbeentje blijven en dat vind ik helemaal niet erg. Ik weet nog hoe Nancy met me lachte toen ik vele jaren geleden stond te pogoën tijdens een optreden van The Kids op de Grote Markt in Antwerpen. Ik was uiteraard niet de enige die daar stond te springen op hun punkmuziek maar ik was wel de enige met een enigszins afwijkende outfit : op sandalen, met een broek in reggaekleuren, een petje van South Park en een t-shirt van Sepultura
. 
