Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
26-03-2014
AMS.
Ik heb totaal geen last gehad van het drukke verkeer in Mortsel, de dubbele beglazing houdt al het lawaai buiten. Toch was ik weer veel te vroeg wakker en zette de televisie aan. Er is weinig veranderd in Antwerpen : er staan nog altijd overal files en vandaag is er ook nog een actie van de foorkramers die zowat alle belangrijke kruispunten blokkeren omdat het stadsbestuur de Sinksenfoor wil doen verhuizen.
Toch was ik snel bij Nancy en samen zijn we naar Ranst gereden, eigenlijk dé reden van mijn bezoekje aan België. Wat is er dan zo speciaal in Ranst ? Antwerpmotorstore.be de grootste tweedehands Harley-Davidson zaak in België. Vermits het steeds moeilijker wordt om te weerstaan aan de lokroep van H-D wou ik hier toch een kijkje komen nemen. Als ik er eentje koop, lijkt het mij logisch hem hier te kopen want Tony een van de zaakvoerders is een jeugdvriend van mij. Er is een heel ruim aanbod van mooie glimmende Harleys te bekijken maar Tony zelf was er niet.
We zijn dan enkele caches in de buurt gaan zoeken maar het wilde niet echt lukken om ze te vinden. 's Middags was Tony wel aanwezig, hij was net terug met een aanhangwagen vol nieuwe vondsten. We hebben wat bijgepraat en hét gespreksonderwerp was uiteraard het bekende Amerikaanse motormerk.
Buitenbeentje - om iedereen zoet te houden.
De kans is groot dat ik binnen enkele maanden op een Harley rond zal rijden. Tijdens onze vele telefoontjes vindt Nancy dat allemaal maar niets en ze vraagt zich af of ik er wel goed over nagedacht heb.
Ten eerste : ik denk over alles heel goed na, om daarna te beseffen dat ik niet goed genoeg heb nagedacht.
Ten tweede : als ze moordenaars kunnen vrijpleiten omdat ze handelen onder onweerstaanbare drang dan moet dat ook als verzachtende omstandigheid aangevoerd kunnen worden bij de aankoop van een motorfiets.
Ten derde : Je kan beter sterven op een Harley dan in je zetel !
Blijft natuurlijk dat het een belangrijke beslissing is om zoiets aan te kopen, vooral omdat dit voor mij betekent dat de bodem van de portemonnee nog sneller zal bereikt worden.
Of ik mij zal thuisvoelen bij al die stoere bikers ? Neen, maar dat mag geen bezwaar zijn want ik voel mij nergens thuis. Op café erger ik me al snel aan dronken mensen. Op de voetbaltribune bij RAFC vond ik de helft van de supporters gedrogeerde marginalen. Tennissen was wel tof, maar al die dikke nekken met hun Mercedes en BMW Een mooie balletvoorstelling is interessant maar wat een saaie mensen in die stoeltjes naast mij. Metal op Graspop : fantastisch, maar kan het ook een beetje minder luid ? Word ik uitgelachen met oordopjes ? Kan dat wel : met een Harley rijden én af en toe een bourree dansen op een folkfestival ? Ik zal altijd en overal een beetje een buitenbeentje blijven en dat vind ik helemaal niet erg. Ik weet nog hoe Nancy met me lachte toen ik vele jaren geleden stond te pogoën tijdens een optreden van The Kids op de Grote Markt in Antwerpen. Ik was uiteraard niet de enige die daar stond te springen op hun punkmuziek maar ik was wel de enige met een enigszins afwijkende outfit : op sandalen, met een broek in reggaekleuren, een petje van South Park en een t-shirt van Sepultura
25-03-2014
Naar België.
Vanmorgen om iets over 7u heb ik de camping verlaten om mijn huurauto binnen te brengen in Alicante. De VW Polo afgeven ging vlotjes, wat niet bij iedereen het geval was. Een Belg maakte zich boos omdat hij 64 euro extra moest betalen voor het te laat inleveren van de auto. De bediende die een bitch werd genoemd bleef glimlachen.
Omdat ik vandaag de auto moest achterlaten had ik enkele weken geleden gekeken of ik geen goedkope vlucht kon vinden om een weekje naar België te gaan en ik had geluk. Voor 70 euro kan ik over en weer vliegen.
Bij het betreden van het luchthavengebouw zag ik al snel welke richting ik uit moest en dat het vliegtuig op tijd zou vertrekken.
En dan de veiligheidscontrole, wat een gedoe altijd. Zakken leegmaken, broeksriem uit, telefoon en andere elektronische apparatuur in het bakje leggen. Vliegen op zich stelt niets voor maar alles wat er rond hangt is gewoonweg vervelend.
Om aan de juiste boarding gate te geraken moet je tegenwoordig verplicht de hele supermarkt doorkruisen maar ik ben absoluut niet geïnteresseerd in het aanbod van sigaretten, parfum en alcoholische dranken.
Omstreeks 13u ben ik geland en begaf ik me naar het kantoor van Europcar waar ik een auto had gereserveerd. Bij concurrent Sixt zaten drie medewerkers met de vingers te draaien, bij Europcar zat één bediende en stonden vijf klanten hun beurt af te wachten. Gelukkig kreeg ik de auto die ik ook besteld had, een zeer mooie Fiat 500 voorzien van alle mogelijke luxe en opties. Een echt bevredigende zithouding vinden was niet gemakkelijk en mensen meenemen op de achterbank is niet simpel maar dat is voor mij ook niet nodig.
Onderweg naar Antwerpen viel al onmiddellijk op hoe druk het verkeer is vergeleken met Spanje. Iedereen rijdt ook veel agressiever dan in het zuiden en je moet ogen op je rug hebben om te overleven.
Mijn eerste halte was bij EKO (motorkleding en -benodigdheden) in Kontich. Een heel nieuwe wereld ging voor mij open, zo'n assortiment had ik nog nooit gezien : honderden helmen, broeken, vesten, laarzen enz. Ik had ogen tekort maar mijn voeten voelden zich al snel thuis in een paar mooie laarzen.
Na Kontich ging het verder richting Mortsel, waar ik incheckte in hotel Bristol. Ik kreeg een simpele maar propere en gezellige kamer met uitzicht op een van de drukste kruispunten van de provincie Antwerpen. Een kwartiertje later stond ik bij Nancy voor de deur en konden we elkaar eindelijk nog eens omhelzen. Macho was ook heel blij om mij te zien en bleef maar rondjes draaien en springen. We zijn dan iets gaan eten en daarna hebben we net als vroeger samen in de zetel naar Thuis gekeken. Toen ik terugkwam in het hotel heb ik nog even naar heel het circus rond het bezoek van Obama gezien. Al die veiligheidsmaatregelen zijn zwaar overdreven maar wat mij vooral stoort is het feit dat hij morgen de voorpagina zal sieren van alle kranten. Normaal zou mijn bezoek aan België groot nieuws moeten zijn en nu zullen de kranten daar geen plaats voor vrijmaken ...
24-03-2014
Guadalest.
In de voormiddag zijn we naar Guadalest geweest. Daar waren twee goede redenen voor : Luc en Willy hadden nog niet de kans gehad het dorp te bezoeken én we moesten nog honing van nisperos gaan halen. Het was heerlijk rustig en je kon overal rondwandelen zonder over de toeristen te struikelen maar zelfs als je alleen bent is het toch oppassen in de souvenirwinkeltjes om niets van de rekken te stoten. Een terrasje hoorde er natuurlijk ook bij, de honing vinden was minder simpel want het winkeltje waar we de zoete lekkernij de vorige keer hadden gekocht was gesloten. Dan maar langs Callosa waar we wel prijs hadden, de gevraagde potten werden door man van de winkel vakkundig gevuld.
In de namiddag werden we verwacht in Mesón La Cueva in La Carroja, een stemmig restaurant in een grot. Geen verfijnde keuken maar lekker én veel - ook de dienster mocht er zijn ! Vooral ook veel lawaai, want er werd geroepen, getoast en gezongen. Blas, de oudste van de bende (78 !) was in topvorm en ontpopte zich tot de Spaanse Tony Bell (beroemde Vlaamse moppentapper uit de jaren 70).
Rond 19u waren we terug op de camping, ik denk dat we toch zo'n 200 km gereden hebben.
Een ritje.
Als God bestaat, rijdt hij met een Harley ! Telkens we op stap gaan met de club, is het mooi weer. Deze ochtend werd er verzameld aan de McDonalds van Albir. Bij het vertrek slechts een tiental motors vandaag maar in Alicante werden er nog een paar opgepikt zodat we uiteindelijk toch met een twintigtal V-twins de weg voor ons konden opeisen. Na Alicante gingen we onmiddellijk het binnenland in en de kronkelende wegen brachten ons langs dorpjes waar ik voordien nog nooit van gehoord had. Hoewel de zon weer uitbundig van de partij was, was het in de bergen toch aan de frisse kant en ik was blij met mijn aankoop van enkele weken geleden (speciale onderkleding en nieuwe handschoenen). Af en toe werd er even gestopt om iets te drinken of om foto's te nemen. De kersenbomen stonden volop in bloei en alle stoere jongens en meisjes moesten om beurten poseren tussen de bloemenpracht.
22-03-2014
Wat een dag.
Mijn laatste volledige werkdag (morgen staat er een rit met de Harleys op het programma) wou ik in schoonheid afsluiten : in alle rust, zonder stress, zonder problemen. Dat is niet helemaal gelukt.
De dag begon vroeg, net als de vorige dagen. Vóór 7u had ik de poort al geopend voor Wim en Emmy die vandaag vertrokken zijn. Daarna was het tijd om het sanitair te poetsen, dat doe ik altijd wanneer iedereen nog (of al) in zijn/haar bed ligt. Alles moet proper zijn maar tegelijkertijd wil ik mijn reputatie van fulltime lamzak niet te veel schaden. Toch slaagt er altijd wel iemand in om, zodra ze je in het zicht krijgen, allerlei vragen te stellen zodat je niet kan voortwerken.
Enkele uurtjes later wilden Frans en Ria (sinds gisteren met versterking - haar dochter - van het thuisfront) vertrekken. Normaal is dat dan even zwaaien en opnieuw in het stoeltje hangen. De motorhome wou echter niet starten en dus kwam de huurauto weer van pas. Kwartiertje laten draaien met de startkabels, flink gas geven en hop : de motor van de Euramobil draaide weer. Gelukkig zijn er altijd mensen die er meer verstand van hebben dan ik maar als je rondkijkt staan de meesten toch met hun handen diep in de broekzakken toe te kijken.
Intussen waren enkele fietsers terug van een sportief uitstapje en wilden een douche nemen : geroep en getier alom - geen warm water ! Als de ene gasfles leeg is, moet er automatisch overgeschakeld worden op de andere maar om een of andere reden lukt dat niet altijd. Nieuwe fles aangesloten, knopje omgedraaid - alles weer in orde.
Kwartiertje later : helemaal geen water in één van de douches. Sinds deze winter werken de douches met muntjes en tot nu toe ging alles prima. Vanmiddag dus niet en met de broodnodige hulp van Jacques en onze pa werd alles weer in orde gebracht.
De bedoeling was om tussen 12u en 13u naar de supermarkt te rijden, maar dat schema kon uiteraard niet meer nageleefd worden. Ruim een uur later dan gepland stonden we toch bij de Mercadona. Ze wisten dat we kwamen, want ze hadden speciaal een heleboel mensen opgetrommeld om extra veel nutteloze spullen te kopen en die dan allemaal tegelijk aan te bieden bij de caissières. Allemaal omdat ze wisten dat dan onze dozen roomijs zouden smelten. Na ons aan de kassa niemand meer ...
Terug naar de camping : help, een tand van Christine is afgebroken. Op een zaterdagmiddag een tandarts vinden is niet altijd eenvoudig maar hier lukt dat toch. Door een opeenstapeling van misverstanden en onhandigheid met een recent aangekochte telefoon werd het ritje naar de tandarts eerder een wilde rit in een rollercoaster. Uiteindelijk komt alles in orde en kan er genoten worden van heerlijke pasta én meer dan één bolletje roomijs.
21-03-2014
Komt u uit België ?
Deze middag had ik aan een aantal vrouwen beloofd om met hen naar winkelcentrum La Marina in Finestrat te rijden. Omdat ik echt niets nodig had én ik bovendien alleen maar spullen koop tijdens de koopjesperiode, leek meer dan drie uren rondlopen vrij lang en dus zette ik eerst koers naar de McDonalds om een hapje te eten. Ik zette mijn tanden in een van de stukjes karton die verkocht worden als hamburger toen een echtpaar aan een andere tafel me vroeg of ik uit België kwam. Ik gebaarde dat ik hen niet verstond en ze vroegen het nog een keer. Ik trok een zo mogelijk nog onnozeler gezicht en ze verontschuldigden zich. Toen zei ik in het Nederlands dat ik graag mensen voor de gek hou en ja hoor : het waren weer trouwe lezers van de blog die me herkenden. Ze vroegen me zelfs of ik het zwarte poedeltje nog had, ze moeten mijn totaal oninteressante leven dus al een tijdje volgen.
Na de gastronomische maaltijd ging ik even naar een cache zoeken die Rob en Letty enkele dagen geleden niet gevonden hadden en ook bij mij lukte het niet. Intussen heeft de eigenaar van de cache laten weten dat hij inderdaad verdwenen is.
Ik heb dan nog een beetje rondgelopen in enkele winkels maar niets gekocht, zelfs niet één t-shirt en dat is voor mij niet gemakkelijk. Om 15u30 waren we afgesproken bij Häagen Dazs en was er nog tijd om een ijsje te eten.
Rijk.
Het is nog maar 8u30 en ik heb al een uurtje ergernis achter de rug. Ik heb me laten verleiden om een aflevering van "The sky is the limit" te bekijken, een totaal oninteressant programma over rijke mensen in België. Dat ze rijk zijn, daar kan ik nog mee leven (zij zelf hebben er waarschijnlijk helemaal geen problemen mee) maar de manier waarop ze zich profileren ... Massa's geld uitgeven aan "holistische treatments" bij een of andere Oostenrijkse charlatan die vraagt : "are you sinking ?" terwijl hij "thinking" bedoelt. Modepopjes in dure outfits om mee te pronken en die zelf te dom zijn om te beseffen dat ze door een in wit kostuum gestoken idioot figuur behandeld worden als een wegwerpobject. West-Vlaamse boeren die rondleidingen geven in een taal die door hun Nederlandse gasten niet begrepen wordt en grapjes vertellen waar alleen zij mee kunnen lachen. Als je zo'n mensen ziet paraderen, ben je blij dat er zoiets als carjackings bestaat. Laat ze maar een keer te voet naar huis lopen met hun schoenen van Louboutin.
20-03-2014
Werken.
Het zal jullie misschien opgevallen zijn dat ik de laatste dagen niet al te veel te melden heb. Geen tijd om te cachen, niet om te gaan winkelen, niet om te fietsen ... ik kan me voorstellen dat de lezers denken dat ik de hele dag in mijn stoeltje in de zon lig en toch is dat ver van de waarheid. Ik kan de echte reden nu niet langer verzwijgen : ik heb al sinds zaterdag de hele dag mijn handen vol aan het beheren van de camping. Martin, Mascha en de kinderen zijn voor een weekje naar het zuiden en er moet altijd iemand zijn die zich opoffert om de boel draaiende te houden : douchemuntjes verkopen, nieuwkomers inschrijven, het sanitair poetsen - zeker een half uur werken per dag !
Ik begon stilaan te vrezen dat ik zo'n zware week niet zou overleven, gelukkig kon ik ontsnappen richting Sabor - de boog kan niet altijd gespannen staan. Het was moeilijk kiezen : huisgemaakte paté of een beursje van gerookte zalm met avocado en tomaat als voorgerecht en daarna werd het nog moeilijker. De kwartelfilets met truffels en witloofpuree klonken aanlokkelijk, de visspiesjes zijn ook altijd smakelijk maar mijn keuze viel toch op de pasta met scampi's en curry. Gelukkig vindt niemand het erg als je uit zijn of haar bord even mee proeft van hetgene je zelf niet gekozen hebt. Achteraf de afwas doen was geen probleem : wie van de drie is de echte Mr. Proper ?
18-03-2014
Griek enz.
Ook vandaag, net als gisteren een mooie zomerdag. Temperaturen ruim boven de 20 graden met af en toe een zacht briesje, meer moet dat niet zijn. Spijtig dat de dag niet voor iedereen even mooi begon. Af en toe vliegt er wel een vogeltje binnen bij de receptie. De slimmeriken vinden de uitgang om te ontsnappen, anderen vliegen zich te pletter tegen de ramen - ik veronderstel een korte, pijnloze dood.
Omdat zo'n klein vogeltje niet echt genoeg is als lunch, zijn we naar "de Griek" gewandeld. Het was de eerste keer deze "winter" dat we bij Santorini te gast waren en dat is allemaal Ronny zijn schuld want hij is geen liefhebber van de Griekse keuken. Omdat Ronny een weekje naar België is, hebben we daarvan geprofiteerd om er toch eens te gaan eten. Ik had Florinis (pepers gevuld met geitenkaas en veeeeeel look) en de klassieke moussaka, de rest van de tafelgenoten koos voor grote bergen vlees - al dan niet op een stokje. Ik was de enige die alles heeft opgegeten. Bij Thierry, Malvina en onze pa verdween de rest in een plastiek zakje - Chico zal weer blij zijn !
De koffie werd achteraf bij de Sprint gedronken en toen we opnieuw op de camping kwamen ,werden overal al voorbereidingen getroffen om aan het avondeten te beginnen. Enkelen gingen samen zitten om mosselen te eten (1 euro per kg), anderen kropen dichter bij elkaar om uitgebreid te aperitieven, mét JR in de hoofdrol en meer dan genoeg aandacht voor de hondjes. Tegen 20u wordt het meestal dan toch een beetje te fris om buiten te blijven zitten en zo kan iedereen genieten van zijn/haar avondrust.
16-03-2014
Niks.
Zon, warm en geen wind - genoeg ingrediënten om de hele dag te niksen. En toch heb ik nog een gaatje gevonden om tot bij Jef en Brigitte te fietsen om af te spreken voor de volgende rit met de Harleys én ik heb nog maar eens een logrolletje vervangen in één van mijn caches. Voor de rest weinig te melden vandaag, zelfs het veelbesproken décolleté van Evy Gruyaert kan mij gestolen worden. Alleen spijtig dat Bartje Panda mijn dag nog probeerde te verpesten.
15-03-2014
Op stap met Patrick en Vicky.
Alweer een prachtige zonnige dag vandaag, de zomer komt steeds dichterbij en het lijkt wel alsof de lente wordt overgeslagen. Iets vóór 12u kwam een auto de camping opgereden : Patrick en Vicky (de eerste eigenaars van Camperpark Costa Blanca) kwamen me halen om een hapje te eten. Ze hadden kleindochter Ayla bij, wat was die veranderd ! Ik herkende ze echt niet meer, ook al was het toch maar 2-3 jaar geleden dat ik ze nog gezien had. Ons vertrek moest nog even uitgesteld worden want Thierry en Malvina kwamen ook de camping opgereden met hun camper, ze zullen hier een drietal weken blijven. Dat wordt weer lachen !
Met Patrick en Vicky was het gezellig bijpraten want zo dikwijls heb ik hen deze winter ook nog niet gezien. Na het eten (in een sociaal centrum van Alfaz, een adresje dat ik nog niet kende) werd ik netjes terug op de camping afgezet. Bij de kameraden werden enkele flessen cava gekraakt, ik kreeg een campari orange aangeboden en dat alles resulteerde in een spelletje petanque. Met het nodige commentaar van voorbijgangers, want Eddy met ballen in zijn handen is niet iets wat je alle dagen ziet.
14-03-2014
Golven.
Ik had ergens gelezen dat er vandaag om 12u een aantal zeilboten vanuit Altea naar Ibiza zouden vertrekken en dus reed ik met onze pa twee uurtjes vroeger dan normaal richting Sabor. We parkeerden de auto en wandelden het havengebied binnen. Al snel bleek dat hier helemaal niets te beleven was vandaag en vanavond heb ik gezien dat de wedstrijd al twee weken geleden plaatsvond. Dan maar een beetje wandelen langs de zee, we hadden nog ruim de tijd. De zee was zeer wild en hoge golven beukten in op de kust. Raar, want er stond helemaal geen wind. Spectaculaire foto's levert het in ieder geval wel op.
Het was weer een tijdje geleden dat ik nog in dit stukje van Altea was en we zagen al snel een aantal restaurantjes die we toch nog eens zouden moeten bezoeken. Dat eten of drinken met zicht op zee hier niet duur hoeft te zijn werd ook al snel duidelijk : een pintje voor 0,89 euro en elders elke vrijdag alle tapa's en drankjes voor 1 euro. Het Griekse restaurant had een papiertje aan de deur hangen met de mededeling dat ze 15 januari opnieuw zouden openen maar binnen zag je de kerstboom van vorig jaar nog staan. Dat zie je hier wel vaker : met vakantie vertrekken en nooit meer terugkomen.
En toen was het tijd voor Sabor, deze keer met een compleet West-Vlaams gezelschap. Kroketjes met geitenkaas, duo van zalm en zeetong en twee desserts - meer dan genoeg om de rest van de dag mee te overleven.
Hoog boven Benidorm.
"Het kruis" van Benidorm is al vele jaren het eindpunt van vele wandelaars. Je hebt er een prachtig uitzicht én je bent er even verlost van de drukte van de populaire badplaats. Door de jaren heen werd de plaats ook meer en meer bezocht door mensen die het kruis een goede plek vonden om hun doden of geliefden te herdenken. Zo hingen er steeds meer foto's, werden namen in het kruis gekrast, verschenen er zelfs heuse mini-kapelletjes. Dat moet nu maar eens gedaan zijn, vindt de gemeente. Alles wordt opgeruimd en waarschijnlijk komt er een omheining rond het kruis.
Een ander herkenningspunt in Benidorm is al enkele jaren "In Tempo", het hoogste gebouw dat maar nooit afgebouwd geraakt. En toch ... men is nu bezig de 220 meter hoge kraan te verwijderen, een werkje dat ongeveer drie weken zal duren. Er zijn intussen 120 van de 269 appartementen verkocht, maar wanneer die kopers er kunnen wonen is nog afwachten. Door aanslepende financiële problemen zal de verdere afwerking nog wel even duren.
De foto's zijn niet door mij genomen maar gepikt van een website.
Toen waren ze nog met twee.
Normaal is het hier 's morgens vóór 8u heel rustig, vandaag liepen er overal al mensen rond. De reden ? Twee Berten vertrokken vandaag, er blijven er nu nog twee over.
Op de website van Gazet van Antwerpen staan weer een heleboel interessante artikels.
Ergens in Wallonië geeft een Mariabeeldje licht als het donker wordt, dat doet mijn telefoon ook als ik op een knopje druk.
Op het WK in Brazilië krijgen zwaarlijvige supporters een extra brede stoel, aan halve prijs. Dat lijkt me een goede stimulans om iets aan dat overgewicht te doen ...
De nieuwe helicopters die de Sea Kings moeten vervangen, roesten door het zeezout. Het beestje wordt gebouwd door een zusterbedrijf van de producent van de Fyra-wondertrein.
Een skiër katapulteert zijn ski door de zijruit van een bus. Boze chauffeur : "Waar heb jij leren skiën ?" Antwoord : "In Zwitserland". Repliek : "Dat verklaart alles !"
Hier in de wijde omgeving beginnen de feestvierders zich klaar te maken voor de Fallas, feesten die vooral Valencia op hun kop zetten maar met uitzaaiingen tot in Denia en Benidorm.
13-03-2014
Circus en muziek.
Met het bewolkte weer van vandaag loop je wel een beetje buiten rond maar als er dan enkele druppels vallen, kruip je toch weer binnen en staar je een beetje naar de laptop. En zo zie je dan dat Circus Kribbe nog ergens op de harde schijf staat, een van de laatste creaties van Freek de Jonge. Freek, waarvan je het gevoel hebt dat hij al driehonderd jaar meedraait in de wereld van conferences allerhande, blijft scherp als het moet en kan ontroeren als hij wil - en dat allemaal in dezelfde show. Deze keer met een echt verhaal, steeds met een onderliggende boodschap en dubbelzinnige opmerkingen maar nooit platvloers. De hele show is HIER te bekijken.
Muziek is in huize Jansen ook altijd aanwezig, via de luidsprekers van de laptop of de hoofdtelefoon. Alles passeert hier de revue : opera, metal, reggae, rockabilly, folk, hiphop enz. De nieuwste muziektrends volgen doe ik al lang niet meer (misschien met een uitzondering van de hiphop uit thuisland België) en je moet me niet vragen wat er nu op nummer 1 staat in de Ultratop of de Afrekening. En dan merk je af en toe dat je smaak toch verandert. Zo hoorde ik enkele minuten geleden na lange tijd nog eens "Dear God" van XTC, een nummer dat vele jaren één van mijn absolute favoriete songs was. Nu vind ik het maar gewoontjes ...
12-03-2014
Niet gepland.
Een dag die niet helemaal verlopen is zoals we het gepland hadden. De bedoeling was om weer tot voorbij Torrevieja te rijden en de overblijvende caches daar te zoeken. De weersvoorspellingen zagen er echter niet zo rooskleurig uit en zeker niet goed genoeg om de hele dag in een rivierbedding te wandelen. Als het even fel regent kan zo'n tot dan toe uitgedroogd waterloopje flink drassig worden en vermits we geen rubberlaarzen bij ons hebben ... Uiteindelijk viel het hier allemaal wel mee, veel meer dan enkele druppeltjes zijn er niet gevallen - hoe het in Torrevieja was zal voor altijd een raadsel blijven.
11-03-2014
Numidia.
Deze ochtend was het weer verzamelen geblazen voor de nozems van de camping. De meest gevaarlijke individuen kregen een fluo hesje aangemeten, dat is gemakkelijker om hen daarna te herkennen en in een dwangbuis af te voeren. Een cursus helmdiscipline zou anders ook geen kwaad kunnen . Enkele minuten later reed de scooterbende onder leiding van Ferdinand de wijde wereld in, waarom ze die nog vertrouwen is mij ook een raadsel . De achtergebleven fietsers hebben nog even overwogen om de achtervolging in te zetten maar besloten uiteindelijk toch maar hun eigen weg te gaan.
En zo kreeg ik vandaag een pleegkindje toegewezen : Bendji, de golden retriever van Luc en Willy. De hele dag heeft de hond liggen janken en blaffen, hij heeft mijn schoenen stuk gebeten, in mijn stoel gekakt - de dag kon niet snel genoeg voorbij zijn. Allemaal gelogen natuurlijk, het is een schat van een hond - hij legt zich ergens neer en je hebt er geen last meer van. Waren zijn baasjes maar even gemakkelijk in de omgang !
Rond 13u moest Bendji voor enkele uurtjes in de auto want ik ging met onze pa en Ronny iets eten in een recent geopend restaurant in Albir : Numidia (naast de bloemenwinkel). Je kan er ook "normaal" eten krijgen maar op de kaart zijn toch vooral de Noord-Afrikaanse gerechten interessant. We kozen voor het dagmenu en kregen voor 13 euro : chips en olijven, brick (bladerdeeg gevuld met ei), couscous (niet genoeg ? bijvragen geen probleem !), een drankje en achteraf zoete gebakjes en muntthee. Tel daarbij een zeer vriendelijke bediening en dit is voor herhaling vatbaar. Niet iets voor elke week, maar volgende keer een lekkere tajine zie ik wel zitten. Op vrijdagavonden treedt er een buikdanseres op.
. Enkele minuten later reed de scooterbende onder leiding van Ferdinand de wijde wereld in, waarom ze die nog vertrouwen is mij ook een raadsel 
. De achtergebleven fietsers hebben nog even overwogen om de achtervolging in te zetten maar besloten uiteindelijk toch maar hun eigen weg te gaan.
