Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
08-02-2014
Het allerbelangrijkste nieuws van de dag.
Vanmorgen is Bendji, de golden retriever van Willy en Luc, teruggekeerd van de dierenkliniek in Alfaz. De operatie gisteren is goed verlopen, zijn milt (formaat flinke biefstuk) met daarin een tumor (formaat grote knikker) is verwijderd en tegelijkertijd is hij ook gecastreerd omwille van prostaatproblemen. Zoals dat gaat met dieren, herstelt de hond heel snel en wandelt hij al rustig rond.
En nu een hapje eten bij Isidro ...
07-02-2014
Nooit volwassen.
De volgende cache was verstopt in de buurt van een schitterende olijfboom, zo groot dat Erik er in kon rondwandelen. Vanaf de boom gingen Erik en Martin te voet verder naar de volgende, Rob en ik wandelden terug naar de auto om naar de volgende te rijden. We hadden uitgerekend dat we daar ongeveer samen zouden aankomen. Rob en ik waren er tien minuten eerder en vonden de cache vrij snel. En toen kwam het kind in ons naar boven : we parkeerden de auto een eindje verder uit het zicht en verstopten ons achter een boom en wachtten op het andere duo om dan een beetje te roepen en te doen alsof we hen niet vonden. De volgende cache lag op een berg waar ook weer drie oude molens stonden, maar wel duidelijk in slechtere staat dan de vorige exemplaren. Bij het terugrijden passeerden we opnieuw de vorige cache maar nu was de begraafplaats open en konden we binnen een kijkje nemen, alles zag er zeer verzorgd uit. Zoals (bijna ?) overal in Spanje worden de overledenen niet in de grond gestopt maar in de muur geschoven.
De laatste van de dag lag boven Pedreguer, daar hebben ze een kunstig uitzichtplatform gebouwd om van de omgeving te kunnen genieten. Wij deden het vanachter tralies ... En zo kwam er een einde aan een mooie dag met een goed uitgebalanceerd team : Martin de snelste bergop, Erik bergaf, Rob de perfecte co-piloot (als het verkeerd loop, ligt het aan de gps ) en ik ... de lawaaierigste zeker ?
Net als vorige week kon ik na het cachen bij Rob en Letty terecht om een hapje te eten. Letty is specialist in éénpansgerechten : deze keer pasta, niets mis mee maar vorige week was het "specialer". Ik ben toen vergeten er iets over te schrijven maar dat doe ik dan nu nog. Al ooit een combinatie geproefd van kip, bloemkool, paprika, ananas en weet ik wat nog allemaal ? Lekker !
Molens en meer ...
Zoals te verwachten was het weer een zonnige dag, weliswaar met soms sterke wind maar toch perfect om te gaan cachen. Om half tien ging het meteen naar de haven van Jávea waar we eerst op een verkeerd niveau zochten, we moesten het duidelijk een stuk hoger zoeken maar gelukkig hadden ze stalen netten over de rotsen gespannen. Als die dingen rotsblokken kunnen tegenhouden, zou dat met ons ook wel lukken.
Daarna ging het richting de vuurtoren aan Cabo San Antonio, waar we getrakteerd werden op prachtige vergezichten. Dé verrassing van de dag kwam al enkele minuten later : een aantal oude windmolens op de berg Montgó. Hier had ik nog nooit van gehoord. Echt heel mooi : een aantal molens in volle restauratie en voor de rest alleen maar rust en een prachtig landschap. Eén van de volgende caches was een afknapper : verstopt aan een - op het eerste gezicht - rustig kruispuntje dat al snel drukker bleek dan de Antwerpse Ring. Na een half uurtje zoeken hebben we het opgegeven, vooral door het vele verkeer en de nieuwsgierige blikken.
Ik denk niet dat ik vandaag meer dan 100 meter heb afgelegd, zelfs de vuilniscontainer op straat heb ik niet gehaald. Moe, ziek, stramme spieren ? Niets van dat allemaal, het was gewoon mooi weer om in de zon te zitten én het was zeer rustig want vele nozems van de camping waren vandaag samen een ritje met de scooter gaan maken. In de late namiddag kwam de verantwoordelijke van het nieuwe netwerk langs en na enkele ingrepen in de configuratie, werd de snelheid acceptabel. Zoals voorheen reeds gezegd : echt supersnel zal het voorlopig niet worden. We zitten hier nog steeds op een ADSL lijn en glasvezel/fiber technologie is voorlopig nog toekomstmuziek.
Morgen gaan we weer een hele dag op stap om caches te zoeken. Gisteren is trouwens weer bewezen hoe beroemd ik ben in het lokale Spaanse cache-wereldje. Een zekere Natres-bd (cache schuilnaam) kwam hier gisteren de camping opgewandeld om te zoeken naar diegene die heel de buurt vol met caches legt. En dus moest ik samen met onze pa en zijn vrouw op de foto. Ik kan de foto niet groter plaatsen, ik heb ze zelf van geocaching.com gepikt.
05-02-2014
Operatie.
Eerst en vooral : Bendji ! We zijn vanmorgen nog eens langs de dierenarts geweest en tijdens de echografie zagen ze een gezwel in de milt. De hele uitleg wil ik jullie besparen maar Willy en Luc hebben besloten hem vrijdag te laten opereren om de milt te verwijderen.
Vandaag is op de camping de nieuwe internetinstallatie in gebruik genomen. De antenne aan de receptie is vervangen en er staan twee aluminium palen met daarop extra antennes. Iedereen tot in het verste hoekje heeft nu een prima signaal maar voor de snelheid zijn we afhankelijk van de Spaanse telefoonmaatschappij, die kan echt niet hoger. Toch zullen er nog flink wat aanpassingen moeten gebeuren de komende dagen, want er zitten blijkbaar nog enkele kinderziektes in de configuratie - aangenaam surfen is het op dit moment nog niet.
04-02-2014
Bendji.
Tot deze middag is er nog rustig voortgewerkt om iedereen binnenkort een goede internetverbinding te kunnen garanderen. Tot in de late namiddag was dat het enige nieuws dat ik te melden had. Toen kwamen Luc en Willy vragen of ik met hen (en hond Bendji) naar de dierenarts wilde rijden. Hun Golden Retriever drinkt de laatste dagen abnormaal veel en ze waren er niet gerust in. In het "hospital veterinario Marina Baixa" werden zijn bloed en urine onderzocht en om een betere diagnose te kunnen stellen, werd er een nieuwe afspraak gemaakt om een echografie uit te voeren. Ik heb even overwogen om zelf op vier poten rond te lopen, want de vrouwelijke dierenarts van dienst had mij ook wel eens mogen onderzoeken.
Storm ?
Ik lees net dat het in Centraal- en Oost-Europa nu echt winter is, maar ook dat delen van Spanje en Portugal kreunen onder het stormweer met golven tot tien meter hoog. Ik kan iedereen verzekeren dat wij aan de andere - goede - kant van het Iberisch schiereiland zitten.
03-02-2014
De werken zijn begonnen.
Omdat het internet regelmatig te wensen overlaat, waren Martin en Mascha (de eigenaars) al een tijdje op zoek naar een oplossing. Zoals dikwijls werd overal veel beloofd voor weinig geld ... tot de definitieve offerte werd gepresenteerd die dan toch weer een stuk duurder uitviel. Na een tijdje werd toch een bedrijf gevonden dat voor een betaalbaar bedrag (maar nog altijd veel geld) de installatie wilde vernieuwen en aanpassen. Ze waren al enkele keren hier geweest om alles te bestuderen en vanochtend kwamen de werkmannen de camping opgereden. De bedenker/planner hebben we niet veel gezien maar het "gewone werkvolk" heeft zijn best gedaan. Het vuilste/zwaarste werk werd gedaan door een Zuid-Amerikaans type die daar dan waarschijnlijk nog minder voor betaald wordt. Morgen wordt er verder gewerkt.
Al die noeste arbeid werkte aanstekelijk en ik heb dan - puur voor de show - ook maar een rondje gemaakt met de kruiwagen. Onmiddellijk begint iedereen dan met mij te lachen en foto's te nemen. Waar haal ik die reputatie van lamzak toch vandaan ? Ik ben hier altijd als eerste en als laatste wakker om ervoor te zorgen dat er geen meteorieten inslaan en hou altijd de camping perfect sneeuwvrij !
Tussendoor was er ook nog even tijd om te kijken naar de eerste preselectie van Eurosong waarin de Belgische (dit jaar Vlaamse, want dat gaat om beurt - de Duitstalige gemeenschap mag nooit meespelen) inzending voor de grootste liedjeswedstrijd van Europa (of de wereld ?) moet gekozen worden. Er zat fameus wat rommel tussen en ik begrijp niet waarom ze drie fantastisch uitziende dames met een viool naar huis sturen, het gaat de laatste jaren toch niet meer over zangtalenten ? En wat is er mis met een middeleeuwse verschijning die muziek maakt op een soort spinnewiel ? Toch veel beter dan zo'n dellerig type van 2Fabiola ... En waarvoor dient een herkansing ? Als het niet goed is, moet je niet meer terugkomen - punt ! Ik vrees dat ik nooit in de jury zal terechtkomen.
De avond werd afgesloten met een soepje - en dat is het understatement van het jaar. Met een bord soep van onze pa kan je gemakkelijk een hele winter overleven. Deze ochtend had Letty al naar het recept gehengeld want ze vonden de uiensoep ook zo lekker. Je kan erin gooien wat je wil, er is maar één criterium : je lepel moet erin blijven rechtstaan !
02-02-2014
Drie redenen.
De wekelijkse markt in Albir, ik heb er niets te zoeken maar af en toe moet je toch eens een kijkje gaan nemen. Vandaag had ik drie goede redenen om die richting uit te wandelen.
De eerste : een tijdje geleden had ik in de uitverkoop enkele nieuwe spullen gekocht en die waren nog niet allemaal aan de buitenwereld getoond. De markt is dan wel geen catwalk, maar toch ...
De tweede reden : ik moest aan het strand zijn, want een logrolletje in een cache was aan vervanging toe. Bij de cache aangekomen besefte ik al snel dat ik mijn pincetje vergeten was en dat ik met mijn afgebeten nagels het logrolletje (op een van de foto's hieronder kan je zien hoe klein zo'n dingen kunnen zijn) er niet gemakkelijk uit zou krijgen. Na een kwartiertje prutsen lukte het toch, maar blijkbaar had ik het reserverolletje intussen al ergens verloren ... Volgende keer beter. Ik kon intussen wel genieten van de heerlijke winterzon. Er liep trouwens flink wat volk rond en op het water waren er lawaaimakers én stille sportievelingen.
De derde reden : om 13u30 waren we afgesproken om een hapje te eten bij "de Roemeen" (Transilvania). Ik was daar vorig jaar al een keertje geweest en dat was toen absoluut meegevallen. Hoog tijd dus om nog een keertje langs te gaan en ook deze keer hebben we lekker gegeten voor een redelijke prijs.
Gestoord ?
Ik weet het, ik kan soms flink overdrijven met met mijn gezeur over caches en/of Harley-Davidson maar Amerikanen gaan altijd nog een stapje verder :
Automobilisten in Ohio hebben gisteren letterlijk een dode man op een motor voorbij zien komen. De motorrijder was op weg naar zijn begrafenis.
Bill Standley, groot fan van zijn Harley-Davidson, reed jarenlang op zijn motor door de Verenigde Staten. Hij en zijn Harley waren onafscheidelijk. Zijn wens om na zijn dood begraven te worden op zijn meest dierbare bezit kwam gisteren in vervulling. In een grote transparante kist werd hij zittend op zijn Harley naar zijn laatste rustplaats gereden.
Standley overleed deze week op 82-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Het idee om begraven te worden op zijn Harley kwam oorspronkelijk van zijn dochter Dorothy, achttien jaar geleden. Ze bedoelde het eigenlijk als grapje, maar haar vader vond het een geweldig idee.
Zes jaar geleden begon hij met zijn zonen aan de voorbereidingen. Hij bouwde een kist van plexiglas waar hij met zijn Harley-Davidson precies in paste.
Na zijn overlijden werd Dorothy gebalsemd en in zijn zwartleren pak gehesen. Om onderweg naar de begrafenis niet uit zijn motor te vallen, werd een metalen brace toegevoegd.
"Hij heeft altijd goed voor ons gezorgd. Dit is het minste wat we voor hem konden doen", zei Standley's zoon, Pete, tegen Amerikaanse media.
31-01-2014
Veel klimmen.
Wat vandaag opviel, vergeleken met vorige keren, was dat bijna alle caches op een heuveltop lagen. Heel dikwijls kunnen we met de auto tot vlak bij de cache rijden maar dat was nu niet mogelijk. Er moest dus regelmatig flink gewandeld en geklauterd worden. Het was al snel duidelijk dat niet iedereen die inspanning wil leveren want vele caches die we ontdekten waren al enkele weken of zelfs maanden niet meer gevonden. Eén keer moesten we op een naturistenstrand gaan zoeken (eigenlijk vind ik dat "not done") maar die cache was intussen verdwenen. Stilaan kwamen we dichterbij Benidorm en de laatste cache werd gevonden op een mooi uitzichtpunt bij La Cala. Op de achtergrond zie je de rots van Calp nog in de zon baden.
Vrijdag = cachedag.
Net zoals de vorige vrijdagen gingen we vandaag weer met zijn drieën op stap om caches te zoeken. Het is op voorhand altijd een beetje uitzoeken om een mooie ronde uit te stippelen waar we met niet al te veel kilometers toch een aantal nieuwe caches kunnen vinden. Vandaag reden we richting El Campello en van daaruit zijn we opnieuw richting Alfaz afgezakt.
30-01-2014
The best offer.
Deze avond heb ik verder gekeken naar een film waarvan ik gisterenavond het einde niet gehaald heb : The best offer (of in het Italiaans La migliore offerta). Ik heb de deze maand al een aantal goede films gezien maar deze overtreft al de vorige. Iets schrijven over deze film zonder al te veel van het verhaal prijs te geven is niet gemakkelijk. Het gaat over een wereldvreemde antiekverzamelaar/veilingmeester met smetvrees, een jonge mysterieuze vrouw, een robot, een horlogemaker en een autistische dwerg. Wat die bonte verzameling met elkaar te maken heeft en hoe je daar een filmscenario kan rond verzinnen, kom je te weten als je naar de bioscoop gaat. Wat mij betreft absoluut een aanrader !
Pizza en een wandeling.
Deze middag met André en Ferdinand een pizza gaan eten bij Pepe (Pizza4U) en om al de calorieën weer weg te werken zijn we daarna een tweetal uurtjes gaan wandelen. We wisten niet altijd precies waar we waren maar dat was geen probleem. Wel storend is het vele afval dat je overal in de natuur tegenkomt. Op één plek lagen er overal elektriciteitskabels, beter gezegd : alleen de isolatie want het koper was overal al verwijderd. Als je dan een beetje verder kan genieten van een prachtig uitzicht ben je al snel de rommel vergeten. Voor een overstekende eekhoorn was ik (zoals altijd) te laat om er een foto van te nemen.
29-01-2014
Iedereen kent iedereen.
De bedoeling was om deze middag een korte wandeling te maken. Eerst en vooral moest ik naar de kerk in Albir. Neen, biechten was niet nodig - ik leef geheel zonder zonden maar er moest wel een nieuw logrolletje in een van mijn verborgen caches gestoken worden. Ik had het bericht gekregen dat het vorige rolletje vol was maar na inspectie bleek het zelfs verdwenen te zijn. Het is ook opvallend hoe veel caches al van plaats veranderd zijn sinds ik ze gelegd heb. Als elke zoeker ze 10 cm "verkeerd" legt, moet ik ze zelf na een jaar wel vijf meter verder zoeken. Zo blijft het ook voor mij spannend, maar het is niet de bedoeling. Wat ik helemaal niet plezierig vind, is dat caches die bedekt moeten zijn met stenen door sommige geocachers open en bloot worden weggelegd terwijl andere dan weer worden verstopt achter stenen terwijl het niet zo hoort.
Toen ik op weg was naar de camping, kwam ik geocacher Tilano tegen en hij stelde voor om iets te gaan drinken. We waren vlak bij Universal Lounge Bar en dus werd er door mij al snel voor een crema avellana gekozen. Even later kwam Imelda (van Eric) er nog bijzitten en toen begon het lichtjes te regenen. We verhuisden naar binnen en daar bleek nog een hele bende van de camping te zitten.
Vandaag bleek eens te meer hoe klein de wereld soms is. Tilano was aan het kruis van Benidorm collega-cachers tegengekomen die over mij aan het praten waren, Imelda had geheel toevallig een praatje gemaakt met William (die maandag met ons mee gaan eten was bij Sacristan) en deze avond vertelde Hilaire (ook een gast hier op de camping) dat ze aan de Moezel Rony en Chris uit Brasschaat waren tegengekomen. Toen Hilaire vertelde dat ze in de winter naar Alfaz gingen, was de volgende opmerking : "Ha, bij den Eddy !". Eén grote familie dus en gelukkig blijft het allemaal zedig want met al die inteelt zouden de mismaakte kindjes niet meer te tellen zijn !
De foto's hieronder zijn van mindere kwaliteit want genomen met een goedkope smartphone.
Gisteren voor de tweede avond op rij naar Sacristan geweest. Ik neem daar ALTIJD de super hamburgers met frietjes maar twee dagen achtereen hetzelfde, dat vond ik toch een beetje overdreven. Iedereen had zijn bestelling doorgegeven en na lang aarzelen besloot ik om een vol-au-vent met puree te nemen. En wat denk je : geen puree meer. Zou ik dan toch maar ... ja hoor ! Een kwartiertje later smaakte mijn favoriete gerecht even goed dan al de vorige keren.
Vanmorgen en vanavond heb ik nog eens een poging ondernomen om ons uitstapje van zondag in een film- en fotomontage samen te vatten en deze keer is het wel gelukt. Het resultaat is hieronder te bekijken. Tussen al mijn drukke bezigheden door kon ik nog een gaatje vinden om in te gaan op de uitnodiging van Eric, Ans, Rob en Letty om gezellig bij elkaar te zitten en brood met allerlei lekkers van Lynn te eten. Als de zon scheen was het best warm vandaag, maar regelmatig was er een onaangenaam koude wind.
27-01-2014
Hier krijg ik dus het sch... van !
Ik probeer altijd een mooi aandenken van onze uitstapjes met de Harley club op youtube te zetten. Gisteren ben ik nog de hele avond bezig geweest met het selecteren van foto's, het bewerken van filmpjes, het zoeken naar bijpassende muziek enz. Tot een kwartiertje geleden zat ik nog altijd te prutsen in een veel te warme auto om tot een mooi eindresultaat te komen. Om de minuut bewaar ik mijn laatste creatie en toen om 14u45 het programma (Magix Movie Edit Pro) crashte leek me dat geen probleem : ik kon immers teruggrijpen naar de laatst bewaarde versie. Noppes dus - alles kwijt en ik heb (voorlopig) echt geen zin om opnieuw te beginnen !
26-01-2014
Casa Pinet.
Na de tussenstop bij Casa Pinet ging het verder richting Coll de Rates. Onderweg werd nog even gestopt bij een uitzichtpunt waar we bewezen dat een selfie of grabbie maken echt niet zo moeilijk is. Het terrein waar we halt hielden was eerder geschikt voor crossmotoren of quads. Terwijl een aantal poseerden voor de zoveelste groepsfoto maakte ik in mijn eentje een toertje (of toch niet ?). Een aantal besloot na de halte terug te keren omdat ze het te lastig hadden in de vele korte en steile bochten. En zo werd dan weer bewezen dat motoren waarmee je de show kan stelen niet altijd geschikt zijn om comfortabel mee te rijden.
Tijdens de rest van de rit kwamen we veel wielrenners tegen die hun "bergspieren" trainden. Rond 14u besloten we de groep te verlaten (die gingen lunchen maar wij hadden nog geen honger) en verder te rijden naar Javea om daar iets te drinken in de Club Nautico. De dag werd afgesloten met een etentje bij Sacristan, morgen zullen ze mij terugzien - dat was al langer gepland ...
Een zonnige dag ...
... en dat is niet meer dan normaal want vandaag was er weer een uitstapje gepland met de HOG (Harley Owners Group) Chapter Costa Blanca. Om 10u waren we afgesproken aan de McDonalds en na de nodige koffies uit kartonnen bekertjes werd er koers gezet naar Benissa waar nog enkele leden ons zouden vergezellen. Het was weer een bont gezelschap : Spanjaarden, Belgen, Nederlanders, Duitsers, Fransen, Engelsen, Polen en de vaste Scandinaven hadden versterking gekregen uit Zweden. Mannen met opvallende choppers met ultralange voorvorken, volledig uitgeruste salonmachines - voor elk wat wils. Na Benissa ging het richting Tarbena waar we werden verwacht bij "de communist" om een hapje te eten. Om alle Harleys te parkeren werd zowat het hele dorp geblokkeerd en tijdens de zondagse kerkdienst lieten we de uitlaten extra hard knallen. De boeren die passeerden met hun vooroorlogse tractors vonden het allemaal wel gezellig. Casa Pinet zoals het officieel moet genoemd worden is een mengeling van café en museum. Alles hangt vol met posters, pamfletten, vlaggen e.d. uit de tijd toen de communisten nog iets voorstelden in Spanje en de wereld.
25-01-2014
Mysterie.
Na een warme nacht (minimum temperatuur 17 graden) begon de dag mooi maar tegen de middag kwamen de bewolking en een frisse wind alles verpesten. Tegen de avond werd het dan opnieuw warmer en ook nu (23u) is het buiten nog 15 graden. Rond de middag kregen we bezoek van een aanzienlijk deel van de West-Vlaamse bevolking én een uitnodiging om op 25 februari te gaan eten - dat is alvast genoteerd in de agenda.
Daarna was het tijd om hét mysterie van de dag te bekijken. Bij Eric en Imelda was er schade aan de motorhome, maar dat wel van een heel rare soort. Aan de linkerkant is er een streep te zien en ook enkele deuken, stukjes van de zelfklevers zijn opgelost en op de zijschorten zijn blaasjes te zien die hier en daar openbarsten. Je zou denken dat er een of ander zuur is tegengegooid maar dat is onmogelijk gezien de plaats waar het gebeurd is. Mij lijkt een overvliegende eend die enkele maanden geconstipeerd is geweest, de enige mogelijke schuldige.
Rond 16u ben ik een wandeling gaan maken en omdat ik geen specifiek doel had, ben ik nog eens langs de geroofde kluis gewandeld die eerder deze week werd ontdekt door wandelaars van de camping. De kluis was nu helemaal leeggemaakt (waarschijnlijk door de Guardia Civil) maar het "leeggoed" hebben ze laten liggen. Er ligt daar in de uitgedroogde rivierbedding zoveel afval dat het niet eens opvalt. De gemeente heeft een tijd geleden dan wel aangekondigd al deze rommel te zullen opruimen maar tot hier zijn ze duidelijk nog niet geraakt.
) en ik ... de lawaaierigste zeker ?
