Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
22-10-2013
Ballen en vuile praat.
Terwijl ik dit schrijf (tegen middernacht) hebben we alweer prijs : regen ! Zeker drie dikke druppels, wat het totaal voor de afgelopen vijf weken op ongeveer tien druppels zal brengen. Voor de rest mochten we niet klagen vandaag : eerder bewolkt en wat meer wind, maar voor einde oktober zeker niet slecht.
Deze middag was ik een aantal slaatjes voor op de boterham gaan halen bij Delicioso (Lynn) en toevallig waren ook Rob en Letty een voorraadje gaan inslaan. De kip-curry, kip-andalouse, preparé vielen allemaal in de smaak en ook Dirk was tevreden met zijn droge worst .
Met de aankomst van Ron en Marja gisteren en Joke en Jielis vandaag, was het niet moeilijk om te voorspellen hoe de namiddag zou eindigen : het nieuwe jeu-de-boules veld én de nieuwe ballen van Ron moesten ingehuldigd worden. En toch waren ze niet de eersten, want enkele dagen geleden hadden een aantal Fransen het voorbeeld al gegeven ,ook al dachten ze eerst dat het een hondenuitlaatplaats was.
Al dat ballengedoe, daar houdt een volwassen mens zich niet mee bezig en een aantal niet-spelers gaven de voorkeur aan aperitiefje in de rieten stoeltjes. Zoals dikwijls na het nuttigen van enige alcohol, waren de gesprekken soms een beetje aangebrand. Alles werd nog plezanter door de taalproblemen tussen noord (NL) en zuid (B). En weer eens bleek dat het Antwerps beter verstaanbaar is voor onze noorderburen dan het West-Vlaams, tot spijt van wie het benijdt ...
21-10-2013
Geweigerd.
Gisteren heb ik, zoals het hoort op de dag des Heren, gewoon gerust. Om toch nog een beetje tegendraads te zijn heb ik 's avonds naar Lawless gekeken, een meer dan gewelddadig filmpje dat net zo goed van Tarantino of de gebroeders Coen had kunnen zijn. Het scenario is geschreven door Nick Cave (die op muzikaal gebied bij mij weinig verkeerd kan doen) en is gebaseerd op min of meer waar gebeurde feiten ten tijde van de drooglegging in de Verenigde Staten.
Het weer blijft hier intussen nog altijd even mooi, maar 's avonds begint het toch al iets sterker af te koelen. Vandaag was er heel wat beweging op de camping. Een aantal motorhomes zijn van plaats veranderd en er waren ook enkele nieuwe aankomers. De meeste mensen hebben toch altijd het liefste ongeveer hetzelfde plaatsje dan de vorige jaren.
Enkele dagen geleden had ik al gemeld dat er nog enkele nieuwe caches van mij zouden gepubliceerd worden en vandaag vond ik dat de tijd rijp was voor alvast één exemplaar. Helaas, de cache werd geweigerd door de reviewer van geocaching.com omdat hij te dicht bij een andere cache lag. Ik had gehoopt dat ze de regel "minstens 160 meter van elkaar" niet zo strikt zouden interpreteren maar wel dus. Ik had er nochtans al veel werk in gestoken en ik weet voorlopig nog niet of ik een oplossing ga vinden.
19-10-2013
Te veel.
Vandaag stond een bezoekje aan Sabor op het programma, het moet niet altijd op zondag zijn. Dat gaf me meteen ook de gelegenheid om voor de lunch nog even langs de speelgoedwinkel te gaan om iets te kopen voor de eerste verjaardag van Lara, het dochtertje van Nathalie en Israel (beiden onmisbaar voor de bediening en in de keuken). Een uurtje later maakte ik een fout die ik nogal gemaakt heb : niet het weekmenu nemen maar van de kaart kiezen. Niets mis met het eten uiteraard, maar het was zo veel dat er geen plaats meer was voor een dessertje !
's Avonds toen de duisternis bijna inviel, kwam buurvrouw Marina weer om hulp vragen. Moest dit een stationsromannetje zijn, dan zou ik stilaan over een hitsige Russische deerne gaan schrijven die tijdens de afwezigheid van haar man, iets anders zoekt om haar eenzame avonden op te vrolijken. Omdat ik niet zoveel fantasie heb en ze tot overmaat van ramp ook nog iemand nodig had die handig is, heb ik nog iemand anders van de parking meegenomen. Het probleem was snel opgelost, de automatische poort was geblokkeerd door een "trotinette" van een van de kinderen.
Dik verdiend !
In de metropoll top 100 van de Gazet van Antwerpen kon je de voorbije week je stem uitbrengen om de beste Antwerpse song te verkiezen. Dat mocht ook een anderstalig nummer zijn, maar de artiest(en) moesten toch hun wortels in het Antwerpse hebben. Wannes Van de Velde heeft verdiend gewonnen met "Ik wil deze nacht in de straten verdwalen" maar ook de andere nummers in de top 10 kunnen bijna allemaal op mijn goedkeuring rekenen. Zelf had ik mijn stem uitgebracht op "Reprezent 2000 Aantwaarpe" van de Sint Andries MC's, uiteindelijk zijn die op nummer 8 gestrand. Niet slecht voor een nummer dat de doorsnee Antwerpenaar waarschijnlijk niet eens zal kennen en het bewijst dat de hiphop scene in Antwerpen leeft ! Sint Andries MC's bestaan al een hele tijd niet meer, maar de gasten van Kollektief en vele anderen doen hun best om die leemte op te vullen.
Niet verdiend is het doelpunt dat Leverkusen maakte tegen Hoffenheim. De bal wordt duidelijk naast het doel gekopt en belandt langs een gat in het zijnet toch in het doel. De scheidsrechter keurt het doelpunt goed en daarna herstellen ze het net ... HIER te bekijken.
18-10-2013
Buikje nog een keer rond en meer goed nieuws.
Deze middag zijn we met een groepje gaan eten bij Pizza4U, simpel en lekker - zoals altijd. Op de - niet echt geslaagde - foto zie je het (voorlopig) voltallige cache team dat op de camping staat. Omdat ze allemaal na mij verslaafd zijn geraakt, kunnen ze hier in de buurt nog altijd regelmatig een cache loggen. Ik loop er dan maar wat bij, want door mij zijn ze allemaal al ontdekt. Enkele dagen geleden zijn er twee caches gepubliceerd die door mij gelegd zijn, wat mijn totaal aantal verborgen "schatten" nu op vijf brengt. Sinds meer dan een week liggen er nog een aantal extra verstopt, maar ik ben nog aan het broeden op een plan hoe ik ze precies ga openbaar maken. Zoals je linksboven op de blog kan zien, ben ik zelf sinds kort ook te loggen. Ik, dat wil zeggen : de auto is altijd te loggen. De zoekers moeten maar even goed rondkijken. Af en toe ben ik zelf ook te loggen, zelfs zonder auto - een goede geocacher moet altijd aandachtig zijn als hij/zij wil scoren !
En dan het Carglass-verhaaltje : deze ochtend hadden ze gebeld dat ze rond 13u zouden komen. Rond 12u30 kwam er een telefoontje dat het toch pas tussen 17u en 18u30 zou zijn en om 17u nogmaals een telefoontje dan de reparatie binnen een half uurtje zou kunnen beginnen. En inderdaad : daar kwam het vrachtwagentje van Carglass de camping opgereden. Nog een half uur later was het sterretje in de voorruit van Aad en Ellen (hun auto natuurlijk) piekfijn gerepareerd. Ze moesten niets betalen, alles wordt via de verzekering geregeld.
En dan nog goed nieuws : de zwaar gewonde hond van Miguel is aan de beterhand. Zijn poot is nog altijd gespalkt en zijn hele lijf zit nog onder de ontsmettingsmiddelen maar hij kwispelt al opnieuw en geeft kusjes. Ook Lea, waar ik gisteren mee naar de dierenarts geweest ben, is al helemaal opgeknapt.
17-10-2013
Buikje rond.
Vanavond met Dirk en Maryline naar hotel Kaktus geweest. Eerst een aperitiefje op het terras, daarna het Noors buffet geplunderd en vervolgens een koffie op het terras van de Sprint. Ik kwam altijd graag in de Sprint maar dat zal vanaf nu - om gezondheidsredenen - toch gaan minderen. Er stond deze keer een heel mooi meisje achter de toog, slecht voor mijn bloeddruk !
Het was (te) lang geleden dat ik ...
... nog eens een goede daad had verricht. Deze middag kwam buurvrouw Marina licht in paniek de camping opgereden met de melding dat de bek van Lea (de jonge hond) helemaal opgezwollen was en dat ze niet goed meer kon slikken. Georges - haar echtgenoot - is momenteel in België, de kinderen moesten naar de Engelse les en ze wist niet waar de dierenarts in Polop woonde. Kon ik dan niet even met Lea naar de dierenarts rijden ? Auto's hebben ze gelukkig genoeg hiernaast, dus voor mij geen probleem. Veel van de honden hier komen nooit van hun terrein en zijn helemaal niet gewend om aan de leiband te lopen. Toen ik de auto geparkeerd had en met Lea naar de dierenarts wou wandelen, gooide ze haar anker uit. Ik heb ze dan gedragen, nu gaat dat nog maar als ze volwassen is en 30 kg weegt ?
Lea kreeg een inspuiting en morgen moet het weer beter zijn. Waarschijnlijk is ze gestoken door een wesp of een bij.
En nog meer vloeken ...
... maar het heeft deze keer niets met het (nog altijd) heel warme weer te maken. Aad en Ellen hebben een sterretje in hun voorruit en ze wilden dat graag laten repareren. Dat mag geen probleem zijn, want ook hier is Carrglass actief. Als je dat wil, komen ze zelfs ter plaatse om het je gemakkelijk te maken. Vorige week donderdag maakte ik voor hen via internet een afspraak en werd er beloofd dat ze vrijdag tussen 11u en 13u zouden langskomen. Niet dus. Eergisteren heb ik nog een poging ondernomen en werd er een nieuwe afspraak gemaakt voor vandaag tussen 9u en 11u. Om 11u30 nog altijd niemand te zien van Carglass en een mailtje gestuurd om te vragen of we nog iemand mogen verwachten. Na ongeveer een uurtje een mailtje van Carglass : we komen morgen en we laten u het uur nog weten ... Ik ben benieuwd !
16-10-2013
Vloeken mag vandaag ...
want verdomme, wat was het heet ! De thermometer ging in de schaduw vlotjes boven de 30 graden en bijna geen wind. Rond het middaguur kwamen enkele bekende Belgen (voor ons dan toch) de camping opgereden en zo staan we weer wat sterker tegenover de Nederlandse meerderheid.
Ondanks het warme weer heb ik vanmiddag toch (eindelijk) een beetje afscheid genomen van de zomer en heb al de toegangsbandjes van de voorbije zomerfestivals doorgeknipt en van mijn pols verwijderd. Nu loop ik nog rond met slechts één versiering : het geocaching armbandje dat ik van nicht Yessica heb gekregen.
15-10-2013
Voetbal.
Zowat iedereen is tevreden met de voetbaluitslagen. De Duitsers, Nederlanders en Belgen die hier staan wisten al zeker dat ze volgend jaar in Brazilië met de grote jongens mogen meespelen. De Spanjaarden hebben zich geplaatst en daarmee de Fransen naar de barrages gestuurd. Vooral de Engelsen die hier staan zijn fier op de prestatie van hun nationale elftal. Zij moesten immers nog altijd de kater van 1973 verwerken en zouden nu revanche nemen tegen Polen. In 1973 moest Engeland in het Wembley stadion winnen van Polen om naar het WK te kunnen gaan. En dat mislukte, ondanks een ware stormloop van de Engelsen op het doel van de Polen, 36 doelpogingen tegen 2 ! Telkens stond doelman Tomaszewski (later nog gekocht door Beerschot) of iemand anders in de weg. Nu is het dus wel gelukt en dat zal vooral de avond van de Engelsman op plek nummer 33 plezier gedaan hebben. Eerder op de avond had hij immers iedereen zonder stroom gezet door een slecht geaard frietketeltje te gebruiken. En zo kon dan meteen ook iedereen zien dat de noodverlichting functioneert zoals het hoort.
14-10-2013
Te veel vrije tijd ?
Wat doet een mens om zijn dag te vullen als Sabor zijn sluitingsdag heeft ? De ene besteedt zijn tijd nuttig en hangt de was te drogen, een andere doet een dutje na een zware fietstocht en de allerjongsten (jawel, ook onze pa) spelen met water ... Wat een verschil met mijn leven 30-35 jaar geleden. Vandaag staat er in de Gazet van Antwerpen een interview met een oude kameraad van mij, ook HIER te lezen.
13-10-2013
Ik denk dat ik toch maar hier blijf.
Zoals jullie weten, heb ik een fantastische zomer in België achter de rug. Als ik de weerberichten voor de komende twee weken bekijk, lijkt het alsof de zomer in België echt voorbij is, terwijl er hier geen einde aan lijkt te komen. Een Spaanse weersite voorspelt voor woensdag alweer een temperatuur van boven de 30 graden.
12-10-2013
Dagtaak.
Ik ben bijna de ganse voormiddag bezig geweest met rommelen in mijn "cachebak". In die bak zitten allerlei verpakkingen, prullekes, magneetjes, logrolletjes enz. Ronny kwam al opmerken dat het niet verwonderlijk is dat de auto te zwaar weegt.
Deze ochtend had ik een berichtje gekregen van een zekere Hanickaren dat hij/zij - nochtans een ervaren geocacher - mijn cache aan de Johannesbroodboom niet had gevonden. Dat kwam goed uit want Erik en Ans wilden die cache deze middag gaan loggen en moest ik niet alleen bergop rijden om te controleren of hij er nog lag. Het was even zoeken maar uiteindelijk werd het doosje toch door hen bovengehaald.
Op de terugweg ben ik - nog maar eens - enkele plekjes gaan bestuderen en zelfs de maten genomen om te kijken hoe groot de cache mag zijn. En zo wordt cachen uiteindelijk bijna een volledige dagtaak, ook al valt er voor mij zelf niet veel meer te zoeken. Hopelijk krijgen anderen in de omgeving ook meer zin om er nog enkele te verstoppen.
11-10-2013
1-2.
Terwijl heel België uit zijn dak gaat omdat de Rode Duivels naar het WK in Brazilië mogen, is het hier heel wat rustiger. Spanje speelt vanavond pas om 22u tegen Wit-Rusland en het is helemaal nog niet zeker of ze groepswinnaar zullen worden.
In de voormiddag ben ik met buurman Georges op stap geweest. Eerst naar een transportfirma, volgeladen met allerlei spullen waar Luc en Sonia geen plaats meer voor hadden in hun auto. Daarna naar de dierenarts met Simba, want een van de kinderen had met de fiets over zijn poot gereden maar alles was in orde.
In de namiddag ben ik met de fiets nog enkele plekjes gaan verkennen waar ik in de nabije toekomst caches wil verstoppen. Dan nog een borreltje bij Dirk en Maryline (die gisteren zijn aangekomen) en het was alweer tijd om te eten. De dagen vliegen echt voorbij.
Twee films.
Gisterenavond begonnen aan "The Lone Ranger" met Johnny Depp maar na een half uurtje heb ik het opgegeven. Neen, niet in slaap gevallen deze keer maar gewoon een film die mij niet kan boeien. Daarna ben ik overgeschakeld op Terraferma en dat was al een stuk interessanter, hoewel ik nooit echt fan zal worden van de Italiaanse cinema.
De pijn in mijn been is bijna helemaal verdwenen maar voorlopig doe ik nog rustig aan. Vóór iemand anders het zegt : zoals gewoonlijk dus.
09-10-2013
Pijn.
Je hoort wel eens zeggen : "Ik hou van werken, ik kan er uren naar kijken." Zelfs dat is voor mij blijkbaar gevaarlijk, want na het aanschouwen van de stacaravanverhuis had ik prijs. Ik heb geen idee waar het vandaan kwam, maar eergisteren had ik opeens een vreselijke pijn aan een bilspier met uitstraling tot in mijn linkervoet. Stappen ging niet, zitten ging niet, ik kon mezelf niet eens fatsoenlijk aankleden (alsof ik dat anders wel kan) en zelfs liggen was haast onmogelijk. Toch nog een (slapeloos) nachtje afwachten maar er was absoluut geen verbetering merkbaar. Gisteren in de voormiddag ben ik dan maar naar de dokter geweest (An Croonenborghs in Altea) en die gaf me twee inspuitingen en nog een voorschrift voor medicijnen. Eén daarvan is een spierontspannend middel en de dokter had me gewaarschuwd dat je daar slaperig van kan worden. 's Middags had ik me in de zetel genesteld om naar een docu over de Osdorp Posse (Nederlandse hiphop van het hoogste niveau) te kijken maar langer dan vijf minuten duurde het niet of ik was in slaap gevallen. Ik werd gewekt door geklop op de deur : Ans en Erik waren aangekomen, weer een camper meer van de vaste bende. De dag voordien waren ook Aad en Ellen de camping al opgereden en terwijl ik dit schrijf zie ik Jürgen (Einstein) en Liselotte passeren.
Eerst wat bijpraten, een beetje rondhangen - de pijn werd stilaan wat minder en toen nog een poging ondernomen om de rest van de docu te bekijken. De man met de hamer kwam weer langs en deze ochtend werd ik om 8u wakker, dat is me nog niet vaak overkomen. Pilletjes waarmee je dus beter geen auto kan besturen !
Deze ochtend gaat het weer een stuk beter, maar of dat zo blijft duren is afwachten tot de inspuitingen helemaal zijn uitgewerkt.
07-10-2013
Tentje.
Blijkbaar zijn er lezers die zich zorgen maken over de nieuwe eigenaars en die denken dat ze na het weghalen van de stacaravan, geen dak meer boven het hoofd hebben. Niet nodig, er is inmiddels voor noodopvang gezorgd.
En dan de waarheid : ze wonen al een tweetal weken in een huis hier in de buurt, met drie kinderen in de stacaravan zou een beetje moeilijk zijn.
Spektakel.
Als de gasten al op het strand hebben gezeten, als ze al naar al de markten in de omgeving zijn geweest, als ze alle restaurants al bezocht hebben, als ze het mooie centrum van Altea al hebben gezien - wat moet je dan nog verzinnen om ze te "entertainen" ? Dat was de vraag die de nieuwe eigenaars zich stelden. Er werd een speciale commissie opgericht, een event bureau werd ingehuurd en na een tijdje discussiëren was iedereen het eens : we laten een vrachtwagen komen om de stacaravan van Luc en Sonia te verhuizen ! Terwijl de lucht op de achtergrond stilaan zwart begon te kleuren, werd de stacaravan beetje bij beetje naar een lager niveau gebracht zodat hij op de vrachtwagen kon getrokken worden. Daarna werd de zijpoort geopend zodat de vrachtwagen achterwaarts kon buitenrijden. Met een beetje begeleiding lukte het allemaal en rond 13u30 was alles achter de rug. De foto's spreken voor zich ...
Het hele gebeuren werd wel onderbroken door een minder leuk moment. Er kwam een mevrouw melden dat er een gewonde hond aan de overkant van de weg zat. Ik ging kijken en zag één van de honden van Miguel (de achterbuurman) vastzitten onder een omheining. Ik heb onmiddellijk Miguel telefonisch verwittigd, enkele minuten later was hij al ter plaatse en werd de zwaar gewonde hond (even dacht ik dat hij intussen al overleden was) met behulp van een ladder over de afsluiting getild. Een gebroken poot zal hij aan zijn uitstapje al zeker overhouden, plus een heleboel andere verwondingen. Wat er precies gebeurd is, zullen we wellicht nooit weten. Even dacht ik dat hij aangevallen was door de rothonden van de overkant, maar die zouden hun werk wel afmaken. Ik vermoed dus dat hij zelf ergens is ingevallen en een tijdje heeft vastgezeten.
06-10-2013
Bye bye Dexter.
Misschien zijn er wel mensen die denken dat ik alles eet. Je kan mij immers aan tafel zien zitten in een McDonalds maar net zo goed in een pizzeria, bij de Griek, de Thai of in een sterrenzaak. En toch zijn er dingen die ik absoluut niet moet hebben : orgaanvlees, andijvie en spruiten bijvoorbeeld. Wat ik ook niet graag lust zijn perziken, paddenstoelen en witloof. Toen ik gisterenavond met Nancy telefoneerde en haar het menu van Sabor voorlas, vroeg ik wat zij dacht dat ik vandaag als hoofdgerecht zou kiezen : varkenshaasje met perzik saus en puree van paddenstoelen met witloof, of gebakken gemarineerde zalm met lente uien en rijst met groentjes.
Om te bewijzen dat ze me nog altijd een beetje kent, koos ze uiteraard resoluut voor het tweede gerecht. Waarmee ze dan weer meteen bewees dat ze me toch niet zo heel goed kent, want je mag niet altijd doen wat de mensen van je verwachten. Ik heb inderdaad gekozen voor de combinatie van allerlei dingen die ik niet graag lust en ... het was lekker. De bitterheid van het witloof werd gemilderd door de zoete saus en de champignons waren snel vergeten toen de dame blanche als nagerecht op tafel kwam.
Op de terugweg naar de camping zag de lucht er heel dreigend uit, maar de voorspelde regen hebben we niet gezien.
Deze avond heb ik de laatste aflevering van het allerlaatste seizoen van Dexter gezien. Het was zeker niet het sterkste seizoen en met het open einde laten ze nog altijd de deur op een kier om later er toch nog een vervolg aan te breien.
FTF
13u00. Je hoort wel eens van alcoholverslaafden dat ze eigenlijk heel hun leven "ziek" blijven, de kans op hervallen bestaat altijd. Nu wil ik niet beweren dat het mij even erg gesteld is, maar met het geocachen is het volgens mij net hetzelfde. Ik was net in de douche geweest en had nog een uurtje over om in mijn stoeltje te zitten. Op de laptop nog even de lijst van caches uit de omgeving bijgewerkt en wat zag ik : een nieuwe cache op enkele kilometers hiervandaan, richting Sierra Helada.
Zou dat nog lukken voor Sabor ? Op de fiets gesprongen, de longen uit mijn lijf getrapt en ja ja ja ja jaaaaaaaa.
Een FTF - first to find - de eerste die de nieuwe cache gevonden heeft. Eeuwige roem ! Het was al bijna drie weken geleden dat ik nog eens op zoektocht was geweest, de voldoening is groot. De cache zelf was niet echt een grote uitdaging, maar er was wel volk op stap en er moest dus voorzichtig gezocht worden. Het was trouwens overal in Albir heel druk en dat heeft natuurlijk vooral met de wekelijkse markt te maken maar toch ook met het minder mooie weer. Het is zwaarbewolkt en dan liggen de mensen niet op het strand maar dolen ze door de straten.
En voor de mensen die denken dat ik een uniek exemplaar ben, kijk eens op DEZE WEBSITE.
.
