Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
16-10-2013
Vloeken mag vandaag ...
want verdomme, wat was het heet ! De thermometer ging in de schaduw vlotjes boven de 30 graden en bijna geen wind. Rond het middaguur kwamen enkele bekende Belgen (voor ons dan toch) de camping opgereden en zo staan we weer wat sterker tegenover de Nederlandse meerderheid.
Ondanks het warme weer heb ik vanmiddag toch (eindelijk) een beetje afscheid genomen van de zomer en heb al de toegangsbandjes van de voorbije zomerfestivals doorgeknipt en van mijn pols verwijderd. Nu loop ik nog rond met slechts één versiering : het geocaching armbandje dat ik van nicht Yessica heb gekregen.
15-10-2013
Voetbal.
Zowat iedereen is tevreden met de voetbaluitslagen. De Duitsers, Nederlanders en Belgen die hier staan wisten al zeker dat ze volgend jaar in Brazilië met de grote jongens mogen meespelen. De Spanjaarden hebben zich geplaatst en daarmee de Fransen naar de barrages gestuurd. Vooral de Engelsen die hier staan zijn fier op de prestatie van hun nationale elftal. Zij moesten immers nog altijd de kater van 1973 verwerken en zouden nu revanche nemen tegen Polen. In 1973 moest Engeland in het Wembley stadion winnen van Polen om naar het WK te kunnen gaan. En dat mislukte, ondanks een ware stormloop van de Engelsen op het doel van de Polen, 36 doelpogingen tegen 2 ! Telkens stond doelman Tomaszewski (later nog gekocht door Beerschot) of iemand anders in de weg. Nu is het dus wel gelukt en dat zal vooral de avond van de Engelsman op plek nummer 33 plezier gedaan hebben. Eerder op de avond had hij immers iedereen zonder stroom gezet door een slecht geaard frietketeltje te gebruiken. En zo kon dan meteen ook iedereen zien dat de noodverlichting functioneert zoals het hoort.
14-10-2013
Te veel vrije tijd ?
Wat doet een mens om zijn dag te vullen als Sabor zijn sluitingsdag heeft ? De ene besteedt zijn tijd nuttig en hangt de was te drogen, een andere doet een dutje na een zware fietstocht en de allerjongsten (jawel, ook onze pa) spelen met water ... Wat een verschil met mijn leven 30-35 jaar geleden. Vandaag staat er in de Gazet van Antwerpen een interview met een oude kameraad van mij, ook HIER te lezen.
13-10-2013
Ik denk dat ik toch maar hier blijf.
Zoals jullie weten, heb ik een fantastische zomer in België achter de rug. Als ik de weerberichten voor de komende twee weken bekijk, lijkt het alsof de zomer in België echt voorbij is, terwijl er hier geen einde aan lijkt te komen. Een Spaanse weersite voorspelt voor woensdag alweer een temperatuur van boven de 30 graden.
12-10-2013
Dagtaak.
Ik ben bijna de ganse voormiddag bezig geweest met rommelen in mijn "cachebak". In die bak zitten allerlei verpakkingen, prullekes, magneetjes, logrolletjes enz. Ronny kwam al opmerken dat het niet verwonderlijk is dat de auto te zwaar weegt.
Deze ochtend had ik een berichtje gekregen van een zekere Hanickaren dat hij/zij - nochtans een ervaren geocacher - mijn cache aan de Johannesbroodboom niet had gevonden. Dat kwam goed uit want Erik en Ans wilden die cache deze middag gaan loggen en moest ik niet alleen bergop rijden om te controleren of hij er nog lag. Het was even zoeken maar uiteindelijk werd het doosje toch door hen bovengehaald.
Op de terugweg ben ik - nog maar eens - enkele plekjes gaan bestuderen en zelfs de maten genomen om te kijken hoe groot de cache mag zijn. En zo wordt cachen uiteindelijk bijna een volledige dagtaak, ook al valt er voor mij zelf niet veel meer te zoeken. Hopelijk krijgen anderen in de omgeving ook meer zin om er nog enkele te verstoppen.
11-10-2013
1-2.
Terwijl heel België uit zijn dak gaat omdat de Rode Duivels naar het WK in Brazilië mogen, is het hier heel wat rustiger. Spanje speelt vanavond pas om 22u tegen Wit-Rusland en het is helemaal nog niet zeker of ze groepswinnaar zullen worden.
In de voormiddag ben ik met buurman Georges op stap geweest. Eerst naar een transportfirma, volgeladen met allerlei spullen waar Luc en Sonia geen plaats meer voor hadden in hun auto. Daarna naar de dierenarts met Simba, want een van de kinderen had met de fiets over zijn poot gereden maar alles was in orde.
In de namiddag ben ik met de fiets nog enkele plekjes gaan verkennen waar ik in de nabije toekomst caches wil verstoppen. Dan nog een borreltje bij Dirk en Maryline (die gisteren zijn aangekomen) en het was alweer tijd om te eten. De dagen vliegen echt voorbij.
Twee films.
Gisterenavond begonnen aan "The Lone Ranger" met Johnny Depp maar na een half uurtje heb ik het opgegeven. Neen, niet in slaap gevallen deze keer maar gewoon een film die mij niet kan boeien. Daarna ben ik overgeschakeld op Terraferma en dat was al een stuk interessanter, hoewel ik nooit echt fan zal worden van de Italiaanse cinema.
De pijn in mijn been is bijna helemaal verdwenen maar voorlopig doe ik nog rustig aan. Vóór iemand anders het zegt : zoals gewoonlijk dus.
09-10-2013
Pijn.
Je hoort wel eens zeggen : "Ik hou van werken, ik kan er uren naar kijken." Zelfs dat is voor mij blijkbaar gevaarlijk, want na het aanschouwen van de stacaravanverhuis had ik prijs. Ik heb geen idee waar het vandaan kwam, maar eergisteren had ik opeens een vreselijke pijn aan een bilspier met uitstraling tot in mijn linkervoet. Stappen ging niet, zitten ging niet, ik kon mezelf niet eens fatsoenlijk aankleden (alsof ik dat anders wel kan) en zelfs liggen was haast onmogelijk. Toch nog een (slapeloos) nachtje afwachten maar er was absoluut geen verbetering merkbaar. Gisteren in de voormiddag ben ik dan maar naar de dokter geweest (An Croonenborghs in Altea) en die gaf me twee inspuitingen en nog een voorschrift voor medicijnen. Eén daarvan is een spierontspannend middel en de dokter had me gewaarschuwd dat je daar slaperig van kan worden. 's Middags had ik me in de zetel genesteld om naar een docu over de Osdorp Posse (Nederlandse hiphop van het hoogste niveau) te kijken maar langer dan vijf minuten duurde het niet of ik was in slaap gevallen. Ik werd gewekt door geklop op de deur : Ans en Erik waren aangekomen, weer een camper meer van de vaste bende. De dag voordien waren ook Aad en Ellen de camping al opgereden en terwijl ik dit schrijf zie ik Jürgen (Einstein) en Liselotte passeren.
Eerst wat bijpraten, een beetje rondhangen - de pijn werd stilaan wat minder en toen nog een poging ondernomen om de rest van de docu te bekijken. De man met de hamer kwam weer langs en deze ochtend werd ik om 8u wakker, dat is me nog niet vaak overkomen. Pilletjes waarmee je dus beter geen auto kan besturen !
Deze ochtend gaat het weer een stuk beter, maar of dat zo blijft duren is afwachten tot de inspuitingen helemaal zijn uitgewerkt.
07-10-2013
Tentje.
Blijkbaar zijn er lezers die zich zorgen maken over de nieuwe eigenaars en die denken dat ze na het weghalen van de stacaravan, geen dak meer boven het hoofd hebben. Niet nodig, er is inmiddels voor noodopvang gezorgd.
En dan de waarheid : ze wonen al een tweetal weken in een huis hier in de buurt, met drie kinderen in de stacaravan zou een beetje moeilijk zijn.
Spektakel.
Als de gasten al op het strand hebben gezeten, als ze al naar al de markten in de omgeving zijn geweest, als ze alle restaurants al bezocht hebben, als ze het mooie centrum van Altea al hebben gezien - wat moet je dan nog verzinnen om ze te "entertainen" ? Dat was de vraag die de nieuwe eigenaars zich stelden. Er werd een speciale commissie opgericht, een event bureau werd ingehuurd en na een tijdje discussiëren was iedereen het eens : we laten een vrachtwagen komen om de stacaravan van Luc en Sonia te verhuizen ! Terwijl de lucht op de achtergrond stilaan zwart begon te kleuren, werd de stacaravan beetje bij beetje naar een lager niveau gebracht zodat hij op de vrachtwagen kon getrokken worden. Daarna werd de zijpoort geopend zodat de vrachtwagen achterwaarts kon buitenrijden. Met een beetje begeleiding lukte het allemaal en rond 13u30 was alles achter de rug. De foto's spreken voor zich ...
Het hele gebeuren werd wel onderbroken door een minder leuk moment. Er kwam een mevrouw melden dat er een gewonde hond aan de overkant van de weg zat. Ik ging kijken en zag één van de honden van Miguel (de achterbuurman) vastzitten onder een omheining. Ik heb onmiddellijk Miguel telefonisch verwittigd, enkele minuten later was hij al ter plaatse en werd de zwaar gewonde hond (even dacht ik dat hij intussen al overleden was) met behulp van een ladder over de afsluiting getild. Een gebroken poot zal hij aan zijn uitstapje al zeker overhouden, plus een heleboel andere verwondingen. Wat er precies gebeurd is, zullen we wellicht nooit weten. Even dacht ik dat hij aangevallen was door de rothonden van de overkant, maar die zouden hun werk wel afmaken. Ik vermoed dus dat hij zelf ergens is ingevallen en een tijdje heeft vastgezeten.
06-10-2013
Bye bye Dexter.
Misschien zijn er wel mensen die denken dat ik alles eet. Je kan mij immers aan tafel zien zitten in een McDonalds maar net zo goed in een pizzeria, bij de Griek, de Thai of in een sterrenzaak. En toch zijn er dingen die ik absoluut niet moet hebben : orgaanvlees, andijvie en spruiten bijvoorbeeld. Wat ik ook niet graag lust zijn perziken, paddenstoelen en witloof. Toen ik gisterenavond met Nancy telefoneerde en haar het menu van Sabor voorlas, vroeg ik wat zij dacht dat ik vandaag als hoofdgerecht zou kiezen : varkenshaasje met perzik saus en puree van paddenstoelen met witloof, of gebakken gemarineerde zalm met lente uien en rijst met groentjes.
Om te bewijzen dat ze me nog altijd een beetje kent, koos ze uiteraard resoluut voor het tweede gerecht. Waarmee ze dan weer meteen bewees dat ze me toch niet zo heel goed kent, want je mag niet altijd doen wat de mensen van je verwachten. Ik heb inderdaad gekozen voor de combinatie van allerlei dingen die ik niet graag lust en ... het was lekker. De bitterheid van het witloof werd gemilderd door de zoete saus en de champignons waren snel vergeten toen de dame blanche als nagerecht op tafel kwam.
Op de terugweg naar de camping zag de lucht er heel dreigend uit, maar de voorspelde regen hebben we niet gezien.
Deze avond heb ik de laatste aflevering van het allerlaatste seizoen van Dexter gezien. Het was zeker niet het sterkste seizoen en met het open einde laten ze nog altijd de deur op een kier om later er toch nog een vervolg aan te breien.
FTF
13u00. Je hoort wel eens van alcoholverslaafden dat ze eigenlijk heel hun leven "ziek" blijven, de kans op hervallen bestaat altijd. Nu wil ik niet beweren dat het mij even erg gesteld is, maar met het geocachen is het volgens mij net hetzelfde. Ik was net in de douche geweest en had nog een uurtje over om in mijn stoeltje te zitten. Op de laptop nog even de lijst van caches uit de omgeving bijgewerkt en wat zag ik : een nieuwe cache op enkele kilometers hiervandaan, richting Sierra Helada.
Zou dat nog lukken voor Sabor ? Op de fiets gesprongen, de longen uit mijn lijf getrapt en ja ja ja ja jaaaaaaaa.
Een FTF - first to find - de eerste die de nieuwe cache gevonden heeft. Eeuwige roem ! Het was al bijna drie weken geleden dat ik nog eens op zoektocht was geweest, de voldoening is groot. De cache zelf was niet echt een grote uitdaging, maar er was wel volk op stap en er moest dus voorzichtig gezocht worden. Het was trouwens overal in Albir heel druk en dat heeft natuurlijk vooral met de wekelijkse markt te maken maar toch ook met het minder mooie weer. Het is zwaarbewolkt en dan liggen de mensen niet op het strand maar dolen ze door de straten.
En voor de mensen die denken dat ik een uniek exemplaar ben, kijk eens op DEZE WEBSITE.
05-10-2013
Kunst en een nieuwe cache.
Al een hele tijd is het oude centrum van Alfaz versierd met kunstwerken en dit weekend is de laatste kans om dat allemaal te gaan bekijken. Dat heb ik dus gedaan maar ik had er veel meer van verwacht. Ik denk niet dat één van de artiesten die eraan heeft meegewerkt hiermee ooit zijn/haar boterham kan verdienen. Kleurig is het allemaal wel.
Links boven kan je al een hele tijd in een kadertje mijn cache statistieken volgen. De oplettende lezer zal dan ook al gezien hebben dat de teller van de gevonden caches momenteel niet meer beweegt, de vijver is hier zo een beetje leeggevist. De teller met de zelf verstopte caches staat intussen op drie. Vandaag heb ik er weer eentje verborgen hier in de buurt en de volgende weken zullen er nog een aantal volgen. In de cache van vandaag zit ook een travel bug. Een travel bug (een "reisbeestje") is een soort sleutelhanger met unieke code die je aan een voorwerp kan bevestigen en dan een bepaalde opdracht kan meegeven. Ik zou graag hebben dat mijn travel bug in Argentinië geraakt en van daaruit de rest van Zuid-Amerika kan ontdekken. Lijkt me niet zo simpel, want in verhouding tot de oppervlakte liggen er maar bitter weinig caches in dat deel van de wereld. Tenslotte moet de travel bug achtergelaten worden bij een cache in de hoop dat een volgende maniak hem mee verder op reis neemt. Ik ben benieuwd. Op een van onderstaande foto's kan je zien hoe mijn travel bug eruit ziet : een visgraat met een heel klein handtasje aan bevestigd (travel fish con bolsillo), om te bewijzen dat je met weinig bagage de wereld kan rondreizen ...
04-10-2013
Receptie.
Een drukke namiddag. Eerst mosselen met frietjes eten bij de buurman, doorgespoeld met veel te veel alcoholisch vocht - gaande van cava over witte en rosé wijn tot wodka. De honden kennen mij intussen al heel goed en vooral Lea heeft mijn hart gestolen. Nog meer alcohol kon ik afwimpelen omdat er daarna nog een en ander te gebeuren stond. Om 17u was er immers een receptie aangeboden door de nieuwe eigenaars van de camping. Martin en Mascha moesten eerst officieel het lintje doorknippen en daarna kregen we allemaal cava en hapjes aangeboden. Altijd een fijne manier om de mensen wat beter te leren kennen. Enkelen stonden op het einde een beetje wankel op hun benen, maar er werden al plannen gesmeed om een keertje naar de Sprint af te zakken. Intussen waren de kinderen van Mascha en Martin al vriendjes geworden met de zoontjes van Georges en Marina (de buren). Kinderen hebben geen last van taalbarrières en voor mij was het de hele tijd overschakelen van Nederlands naar Frans, West-Vlaams, Spaans of Noors en ook een woordje Russisch lukt af en toe al. Dat laatste onder lichte dwang van Marina. Na het feestje ben ik nog een hele tijd blijven praten met Eddy en Martine uit Kortrijk die gisteren zijn aangekomen.
Geronimo ?
Ik heb al meerdere keren geschreven dat het hier warm is, regelmatig te warm. Ook 's nachts zakt het kwik zelden beneden de 22 graden. De nacht van afgelopen maandag op dinsdag was in Alicante de warmste in 92 jaar en ook elders in de omgeving werden records gebroken. Na het weekend zou de temperatuur met vijf graden naar beneden gaan.
Gisterenavond keek ik, na een aantal afleveringen van Dexter, ook naar een - toch weer ergens gevonden - aflevering van "De rechtbank". Tussen de uitspraken door laten ze regelmatig sfeerbeelden zien die in de straten rond de gerechtsgebouwen gefilmd zijn. En wie herkende is daar als straatmuzikant : Jeroen Geerinck, alias Geronimo, die ik deze zomer een aantal keren aan het werk zag op verschillende podia tijdens de festivals. Of lijkt hij er alleen maar op ?
Een verduidelijking.
Ik weet niet of er veel lezers zijn die ook wel eens in het gastenboek kijken. Ikzelf natuurlijk wel en het is altijd plezierig om een reactie te krijgen. Gisteren stond er iets te lezen over ribbekes, een reactie die alleen voor insiders te begrijpen is - daarom een woordje uitleg. De schrijver van het bericht (Jacques) is een - naar eigen zeggen - zeer goede kok en twee jaar geleden had hij een aantal mensen uitgenodigd om ribbekes te komen eten. Hij had de ribbetjes uitstekend geprepareerd, gegaard, gemarineerd, gekruid - noem maar op - maar toen ze eenmaal op het bord lagen was het enthousiasme snel over. Langs welke kant je de ribbekes ook wou aanvallen, nergens leverde het gevecht een stukje vlees op. Daar kon hij natuurlijk niet aan doen maar hij wordt er nog altijd mee gepest.
Enkele dagen geleden was er een berichtje van Harrie en Nies, zij hebben ook een eigen blog en zijn hier een tweetal jaren te gast geweest. Maar spijtig ... ik kan me jullie niet herinneren, sorry !
03-10-2013
Winderig ijsje.
Alweer een prachtige dag vandaag maar wel veel wind. In de winter zou die wind het te koud maken, nu maakt hij de temperatuur draaglijk. Overdag zit er veel volk aan zee en ook tegen de avond, als de gebouwen en bomen hun lange schaduwen over het strand werpen, blijven de zonnekloppers zitten. Terwijl zij stilaan hun handdoeken opplooien, ga ik een ijsje halen. Als ik een ijsje bestel moet daar altijd minstens één bolletje mokka (of café, cappuccino - als het maar een koffiesmaak heeft) bij zijn. Voor mijn tweede, derde of eventueel vierde bolletje wil ik wel eens afwisselen maar het blijft altijd wel bij de bruine kleurtjes. Nu hadden ze een nieuwe smaak waar ik nog nooit van gehoord had : açai, met als verduidelijking "Braziliaanse dadel". Dat moest ik toch eens proeven, lekker fris maar eigenlijk ben ik niet zo verzot op fruitsmaakjes.
In Altea heb ik toch nog iets nieuws ontdekt : langs de kustlijn waar al de terrasjes zijn, is nu een fietspad in het blauw op de grond geschilderd. Ernaast rijden is simpeler, want op het fietspad loopt iedereen in de weg.
02-10-2013
Delicioso.
Vandaag is Ronny aangekomen en dan moet er meteen een en ander geregeld worden : scooter uit de koffer halen, ijsblokjes voor de borrel, maar vooral snel een tafeltje bij Sabor reserveren zodat we zondag kunnen gaan eten.
Enkele dagen geleden had ik een overzichtje gegeven over nieuwe/gewijzigde/verdwenen zaken. Eentje had ik daarbij over het hoofd gezien : Arlequin is ook gesloten, toch een zaak waar enkele van onze klanten regelmatig een koffie gingen drinken. Een andere zaak had ik moedwillig vergeten omdat ik daar een extra stukje aan wou wijden : Delicioso ! Einde mei is de zaak van Lynn geopend maar toen was ik al richting Compostela vertrokken. Vorige week was Lynn al even op bezoek geweest hier op de camping en gisteren ben ik dan eindelijk tot daar (achter het hoekje van de Mercadona supermarkt, tegenover het voetbalveld)) geraakt. Een grote vleeseter ben ik nooit geweest en zal ik ook nooit worden maar zij die dat wel zijn, kunnen hier zeker terecht voor bbq-pakketten, biefstuk, salami, kip/curry voor op de boterham enz. Er is ook een grote keuze uit zelfgemaakte soepen en die zal ik zeker eens proberen als het wat kouder wordt buiten. Zelf heb ik vandaag een broodje Martino besteld en het was lekker !
Campingnieuws uit noord en zuid.
Vanmorgen kreeg ik kampeernieuws uit Antwerpen (dank u Philip en GvA). Op termijn wordt een alternatief gezocht voor terrein Vogelzang, mijn vaste stek tijdens de zomer. De Stad Antwerpen plant een nieuwe camping op Linkeroever, maar dat zal nog niet voor morgen zijn. Nocterra vzw (de uitbaters van Vogelzang) beweren dat ze blijven ijveren voor een camperplaats op de huidige locatie, ook na de uitbreiding van Expo Antwerpen. Meer kan je lezen in DIT artikel.
Een heel stuk meer naar het zuiden is er nieuws uit Spaans Baskenland. Daar is een tijdje geleden een nieuwe reglementering in voege getreden wat betreft camperplaatsen. Camperplaatsen worden daar officieel toegelaten, stoeltjes buitenzetten is geen probleem maar je mag er maximum 48u blijven staan. Wil je langer blijven, dan moet je een camping opzoeken.
Nog meer naar het zuiden, in El Campello (bij Alicante) meer bepaald, is een nieuwe camperparking geopend. Althans, zo noemen ze zich, want uiteindelijk zullen ook zij - net als wij - een campingvergunning (moeten) hebben. In de Comunidad Valenciana is er immers geen andere mogelijkheid meer. En dat zie je dan ook aan de prijzen van de nieuwe plaats. Je moet zoveel investeren om in orde te zijn, dat je de mensen onmogelijk bijna gratis kan laten staan. Op hun WEBSITE vermelden ze dat Alicante op 1 km ligt, maar dat moet je wel met een flinke korrel zout nemen ....
01-10-2013
Te.
Te warm om in de zon te zitten, te warm om in de schaduw te zitten, net niet te warm om iets te gaan eten bij Pizza4U. Veel meer valt er over vandaag niet te vertellen. En dan misschien toch nog iets. De douches leveren tegenwoordig alleen water als je er muntjes instopt. Voor mij geen probleem en de andere klanten heb ik ook nog niet horen klagen - tot vanavond. Een Franse mevrouw was er blijkbaar wel in geslaagd om een eerste muntje in de gleuf te krijgen maar een tweede lukte niet. Slechts gehuld in een handdoek kwam ze klagen dat het allemaal niet functioneerde zoals het zou moeten. Ik ging even met haar in de doucheruimte om te tonen hoe het wel moest, maar ik deed dat te snel volgens haar. Mensen die buiten passeerden, konden enkel horen wat ze zei : "Wacht, wacht - ik wil zien hoe je hem erin steekt ...". Echt gebeurd !
- zeer goede kok en twee jaar geleden had hij een aantal mensen uitgenodigd om ribbekes te komen eten. Hij had de ribbetjes uitstekend geprepareerd, gegaard, gemarineerd, gekruid - noem maar op - maar toen ze eenmaal op het bord lagen was het enthousiasme snel over. Langs welke kant je de ribbekes ook wou aanvallen, nergens leverde het gevecht een stukje vlees op. Daar kon hij natuurlijk niet aan doen maar hij wordt er nog altijd mee gepest.
