Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
14-06-2013
Molinaseca.
In Molinaseca werd besloten om ergens een pizza te gaan eten en omdat het aanbod aan restaurants hier nogal ruim is, duurde het even voor we ergens aan tafel gingen. Het waren kleine maar lekkere pizza's en de entrecôte van Filip was overdreven groot. Alles in totaal waren we veel minder geld kwijt dan op de camping in Léon en het was veel lekkerder.
Molinaseca is een gezellig dorp dat je echt een vakantiegevoel geeft.
Alles bij elkaar was dit een mooie dag en ik ben benieuwd hoe ik de inspanning van vandaag zal verteren. Op dit moment (23u) heb ik niet het gevoel dat ik mezelf overbelast heb maar misschien kan ik morgenvroeg mijn bed niet uit.
Stuntteam.
Onderweg werd nog gestopt om foto's te nemen van ons eigen stuntteam én kreeg Malvina de gelegenheid om een keer de klokken te luiden, wat ze dan ook met veel plezier deed.
Ook vreemd : een spar met kerstballen onderweg.
Cruz de hierro.
Aan het kruis werd de cache snel gevonden en gooiden we allemaal, zoals de traditie het wil, een steen mee op de hoop. Op die steen kan je je naam of een boodschap schrijven en af en toe wordt alles daar opgeruimd. Na enkele verplichte foto's konden we aan de terugweg beginnen.
Na ongeveer 2 km werd eerst nog gestopt om iets te drinken aan een barak die volgestopt was met allerlei prullaria en waar een Che Guevara kloon rondliep. Een Nederlandse juffrouw zat met haar voeten in een teiltje met water te bekomen van haar wandeltocht van vandaag. Ze begon al onmiddellijk te vertellen dat in de herbergen waar zij sliep, nogal negatief werd gesproken over de bedevaarders die de tocht met de fiets doen. Thierry kan zoiets niet aanhoren en ging zijn cola al enkele meters verder uitdrinken.
Nog enkele kilometers verder hebben we nog een terrasje gedaan in een mooi oud dorpje waarvan ik de naam vergeten ben. En toen was het tijd voor een snelle afdaling, dé beloning voor al het klimwerk van vandaag. Soms ging het te snel om te genieten van het mooie landschap inclusief besneeuwde bergtoppen in de verte, maar dat nam ik er met plezier bij.
Wat ze een oude mens allemaal durven aandoen ...
Malvina was al enkele dagen de oren van mijne kop aan het zagen om vanuit onze overnachtingsplaats van vandaag (Molinaseca, parking aan de rand van het dorp) de mannen tegemoet te rijden tot aan La cruz de hierro op 1500 meter hoogte. Daarvoor zouden we zo'n 1000 hoogtemeters moeten overwinnen over een kleine 20 kilometers. Ik had al gezegd dat ik het wel een stukje zou proberen, maar meer had ik niet beloofd.
Toen we rond de middag in Molinaseca waren aangekomen, stond haar fiets al snel klaar en werd duidelijk dat ik mee zou moeten rijden goesting of geen goesting. Rugzakje ingeladen, drinkbus op de fiets, helm op mijn kop, handschoentjes aan, zonnebril op mijn neus en weg waren we.
Vanaf de eerste meters was het klimmen, maar met een redelijke stijgingsgraad. Ik had voor mezelf al uitgemaakt dat tot een hoogte van 1000 meters rijden (we vertrokken op 575 meter) al heel mooi zou zijn maar eigenlijk ging het vlotter dan verwacht en zo gingen we samen hoger en hoger. Sommige stukken waren tot 18 % en ik kan je verzekeren dat zoiets echt moordend is en voor ons alleen mogelijk door af en toe te stoppen ! Stilaan naderden we het hoogste punt én het einddoel, tenminste dat dachten we maar toen we op de juiste hoogte zaten, moesten we nog een heel stuk verder afwisselend stijgend en dalend. In totaal moesten we geen 1000 maar 1200 meters stijgen. Op ongeveer 6 km van het kruis kwam Thierry ons al tegemoet gereden en reed daarna met ons weer terug de andere richting uit.
13-06-2013
Pasta.
Vanavond had ik een grote pot pasta met saus klaargemaakt zodat de hele groep zijn buikje kon rond eten. Het is altijd een risico om zoiets te maken maar na het fiasco van gisteren in het campingrestaurant kon het niet erger worden. Het was trouwens speciale pasta. Eerst mochten de fietsers proberen of ze zonder te kijken konden raden wat ze in hun handen kregen. Filip herkende na een beetje tasten de juiste vorm : fietspasta !
's Avonds zijn we nog een keertje naar de brug gewandeld om alles bij invallende duisternis te bekijken. Vanaf de kerktoren blijven de ooievaars de omgeving in de gaten houden.
Hospital de Orbigo.
Na het vertrek op de camping van Léon werd er een winkelstop in de Carrefour supermarkt ingelast, zodat we weer enkele dagen geen honger zouden moeten lijden. Een uurtje rijden en een tankbeurt later stonden we voor de poort van camping La Manga in Veguellina de Orbigo. Voor de poort mag je letterlijk nemen want de camping was nog gesloten. Jef en Christiane zijn dan gaan kijken of de camping in Hospital de Orbigo wel open zou zijn en een half uurtje later kwamen ze terug met goed nieuws. En zo gebeurde het dat de fietsers een keertje vóór de motorhomes op de camping waren. Het is overigens een goede en zeer verzorgde camping, vlak bij een beroemde middeleeuwse brug.
De nacht was kort. Om middernacht werden we getrakteerd op vuurwerk en daarna was er nog live muziek in de stad. Van op afstand mochten we daarvan meegenieten maar storend was het absoluut niet.
Het was een kort ritje vandaag maar daarom was de dag niet minder vermoeiend. De camping in Léon werd snel gevonden maar al even snel werd duidelijk dat een mooi plaatsje vinden om te staan, niet simpel zou zijn. Overal stond een boom of hingen takken in de weg en een vlakke ondergrond was ook ver te zoeken. Zelfs met de hoogste keggen ben ik er niet in geslaagd om zelfs maar een beetje waterpas te staan.
Malvina, Ria en ik zijn snel na de middag naar het centrum van Léon gewandeld, een stad waar ik nog niet was geweest. De eerste indruk was niet echt positief maar gaandeweg werden de mooie plekjes vrijgegeven en ben ik toch onder de indruk geraakt. Uiteraard werden er ook enkele caches gezocht en om 16u was ik afgesproken met de vrouwen aan de kathedraal. Nog even een terrasje en dan helemaal klaar voor de terugtocht, zo'n 150 meter hoger - verspreid over 4 km grotendeels zandwegen.
Er werd beslist om te gaan eten in het campingrestaurant en dat hadden we beter niet gedaan. Ze zeggen wel eens dat een biefstuk even taai kan zijn dan een schoenzool maar nu werd bewezen dat zoiets ook met lasagne mogelijk is. Alles wat daarna op tafel kwam was een kilootje zout overheen gestrooid. Ronduit slecht eten voor veel te veel geld. Nooit meer op deze camping !
11-06-2013
Sahagún.
Na de barbecue zijn we met zijn vijven naar het centrum gewandeld en zochten we een plaats waar we alles goed konden bekijken. Echt veel spektakel was er niet, vooral omdat de weg van waar de stieren gelost werden naar de arena hier erg kort is. In de arena zelf was het dan tijd voor een uurtje stieren pesten. Ze worden hier niet gedood maar wel serieus getreiterd. Ik neem het dan ook constant op voor de stier en hoop altijd dat één van de pestertjes op de horens wordt gespiesd.
Ik heb het altijd moeilijk met zo'n evenementen. Langs de ene kant ben ik absoluut tegen de gruwelijke spelletjes die mensen door de eeuwen heen bedacht hebben en waarin dieren dikwijls veel leed wordt aangedaan. Langs de andere kant ben ik een grote voorstander om tradities in ere te houden en waar nodig te herstellen. Ik ben er nog altijd niet uit wat het belangrijkste is.
Als je HIER klikt, kan je zien wat het feestje van vandaag zoal inhield.
Een dag vol afwisseling.
We hadden vandaag afgesproken om niet rechtstreeks naar de volgende camping te rijden maar onderweg halt te houden in Fromista. De plaats waar we konden parkeren werd beoordeeld als té afgelegen en de anderen reden verder. Ik besloot om meer in het centrum een parkeerplaats te zoeken (wat ook lukte) en heb wat rondgewandeld. Aan het Canal de Castilla heb ik enkele caches gezocht en aan één van de sluizen zag ik in de verte Thierry fietsen. Iets later kwam ik hem en Filip tegen in het centrum, ze hadden daar mijn auto zien staan. Twintig kilometers verder in Carrión de los Condes zouden ze stoppen om iets te eten en te drinken. Ik ben dan ook daarheen gereden en we hebben samen een uurtje op een terrasje in de zon gezeten.
En toen vertrokken zij voor de laatste 45 km van vandaag met de fiets en ik met de Koala naar Sahagún. De eerste 43 km waren geen probleem (voor mij althans) maar toen ik het stadje binnenreed, werd ik al onmiddellijk geconfronteerd met een kermis die doorgaand verkeer onmogelijk maakte. Welke straat ik ook koos, steeds moest ik omkeren of achteruit rijden niet altijd even simpel met een lengte van acht meters. Normaal zou ik daar al slecht gezind van worden maar ik had ook iets opgemerkt in de straten wat me plezier deed. Overal stonden afsluitingen en omheiningen en dat kon maar één ding betekenen : een encierro ! Ik vroeg het onmiddellijk aan een Spaanse vrouw en die bevestigde mijn vermoeden : om 19u30 zouden er stieren door de straten lopen.
Uiteindelijk kwam ik toch op de camping terecht en daar had de rest de waslijnen al vol hangen. Ik heb zelf dan ook maar een en ander uitsgespoeld, zodat de berg wasgoed niet te hoog wordt als ik binnen enkele weken in Antwerpen aankom.
10-06-2013
Zeurpiet.
Op de camping werden de stoeltjes uit de koffer gehaald want de zon deed haar best om alles op te warmen. Ik ben nog een stukje door het dorp gaan wandelen. Boven op de heuvel domineert de ruïne van een oud kasteel de omgeving. Het langgerekte dorp ademt in zijn totaal een middeleeuwse sfeer uit en telt verschillende herbergen waar de pelgrims kunnen slapen.
Deze avond zijn we iets gaan eten in het campingrestaurant en toen we achteraf nog wat wilden buiten zitten, werd de sfeer meteen verpest door een Nederlander die vond dat we maar elders een plekje moesten zoeken omdat we zijn rust verstoorden. Eindelijk eens een temperatuur die toelaat om samen nog wat te keuvelen en amper 21u, de pot op dus met zijn gezeur ! Een uurtje later zocht iedereen zijn/haar bedje op - want zo braaf zijn we wel.
Castrojeriz.
Vandaag een vrij korte verplaatsing voor de fietsers en dus ook voor de begeleidende motorhomes. Castrojeriz werd ingetoetst op het navigatiesysteem, een dorp waar de doorsnee reiziger nooit zal komen maar toch flink wat volk trekt omdat het op de route naar Santiago de Compostela ligt. De camping oogt gezellig en we kunnen met z'n vieren bij elkaar staan. Kort na onze aankomst vertrekken Ria, Malvina en en ik te voet naar de "Ruinas del convento de San Anton", een wandeling van 3 km door de bloemrijke velden. Daar aangekomen zoeken we eerst even een cache en wachten dan op de fietsers. Een half uurtje later zien we ze van in de verte naderen.
09-06-2013
Bomba de chocolate.
Op de terugweg zat ik in de hoofdstraat een ijsje te eten en was net van plan om een sms naar Malvina te sturen toen ze kwamen aanwandelen. Echt veel moeite om ze ook een ijsje te laten kiezen, moest ik niet doen. Malvina koos direct zoals ik voor een bomba de chocolate en Ria stond eerst een hele tijd naar de uitgebreide keuze aan toppings te kijken vooraleer de ijsbeker werd samengesteld. De mevrouw achter de toonbank beleefde duidelijk plezier aan haar werk. Ria en Malvina glunderden allebei even hard toen ze buiten op het bankje zaten !
Daarna hebben we nog een koffietje gedronken en op de camping zaten de fietsers en begeleiders al op het terrasje te genieten van de zon (want die deed intussen haar best om alles en iedereen op te warmen) en een pintje.
Tijdens onze afwezigheid is de camping flink volgelopen. De vorige dagen waren we soms bijna de enige klanten op de camping, dat is hier zeker niet het geval. De camping is (dankzij de ACSI camping card) goedkoper dan de vorige en de omgeving is interessanter !
Aangekomen in Burgos.
Toen we in Burgos aankwamen, zag de lucht er nog wel dreigend uit maar het is de rest van de dag droog gebleven. Ria, Malvina en ik zijn dan naar het centrum gewandeld. Zij zijn Burgos gaan verkennen en op mijn aanraden de kathedraal gaan bezoeken, ik ben enkele caches gaan zoeken. Burgos is een mooi en interessante stad en regelmatig zie je ooievaarsnesten. Sommige pelgrims vinden de camping te ver stappen en zetten hun tentje op een binnenkoertje ...
Hele nacht regen.
Het heeft weer de hele nacht geregend en het lijkt alsof de camping deze nacht verhuisd is naar Bangla Desh tijdens het moessonseizoen. Je kan geen stap zetten zonder enkeldiep in het water te staan en alle onze stroomkabels zijn meteen getest op hun waterdichtheid. De loebas die vanop het dak alles in de gaten houdt en gisteren nog regelmatig blafte, is de hele nacht stil gebleven hij zal ook wel een plekje gezocht hebben om te schuilen.
Terwijl ik dit schrijf (8u), kijk ik even naar het nieuws op de Spaanse televisie en als ik dan de beelden zie van o.a. Duitsland en Oostenrijk dan mogen wij niet klagen daar staat werkelijk alles onder water.
Toen ik onze mannen onderweg zag fietsen, kreeg ik er vandaag toch echt medelijden mee. Een stevige wind, een felle regenbui én bergop ! En ook al zijn het straffe gasten, er zijn er altijd nog straffere : we kwamen eentje met een handbike tegen dat is nog meer afzien ! Ondanks het slechte weer waren vandaag veel bedevaarders onderweg. De ene met een grote rugzak, de andere met een opvallend klein rugzakje maar allemaal op een of andere manier toch beschermd tegen de felle regen. Op veel plaatsen liepen ze langs de grote weg, omdat het wandelpad ernaast heel modderig was. Sommige fietsers die langs het wandelpad reden, hingen tot in hun nek vol met slijk.
08-06-2013
Nat.
De eerste foto is om te laten zien dat hier wel duidelijk een ander taaltje gesproken dan in de rest van Spanje. Gisterenavond nog snel een boterhammetje gegeten en opnieuw naar hiernaast verhuisd om bij Thierry en Malvina naar het voetbal te kijken. Het was jaren geleden dat ik de Rode Duivels nog in actie had gezien en ik moest toch ook eens controleren of we nu echt die wereldploeg op het veld hebben waar ik altijd over lees. Het spijt me ik ben een voetballiefhebber, geen kenner maar echt overtuigend vond ik het niet. Het is absoluut tof dat de nationale ploeg terug leeft onder de bevolking maar ik had beter verwacht. Serviër is geen gemakkelijk te bespelen ploeg maar het is toch dank zij Courtois dat we overeind gebleven zijn. Zoals altijd : het is het resultaat dat telt en het verschil met de ploeg van enkele jaren geleden is groot.
En voor de rest voorlopig alleen maar slecht nieuws. Het is nu 8u en het heeft de hele nacht geregend, en geen klein beetje. Is dit nu het weer dat fietsers en begeleiders drie weken aan een stuk hebben gehad ? Nog maar eens : chapeau om vol te houden ! Ook nu blijft het er met bakken uitvallen en in welke richting je ook kijkt : overal donkergrijs en momenteel een buitentemperatuur van 11 graden. Ik vrees dat de thermometer niet veel hoger zal komen vandaag.
Slechte dag voor de fietsers.
Het is nu 17u en alle vrouwen hebben zich een paaltje toegeëigend om de fietsers op te wachten. Als ze arriveren komen we te weten dat ze heel slecht weer hebben gehad onderweg (hagelbuien inclusief), ze spreken van een klotendag en de zwaarste rit van allemaal. Vooral Thierry's gezicht sprak boekdelen, zo ken ik hem niet. Hij kwam zich daarna verontschuldigen omdat hij zo kortaf was, maar dat is voor mij niet nodig. Ik heb hem naar alle waarheid verteld dat er met mij moest ik mee met de fiets rijden al drie weken niets zou aan te vangen zijn. Hij was amper weg, of het begon hard te regenen en mijn humeur ging ook meteen de dieperik in
's Avonds zijn we ondanks de overvloedige regen naar het dorp gewandeld om een pelgrimsmenu te gaan eten en het was echt heel lekker én veel én goedkoop.
Najera.
Nog vóór de middag stonden we in Najera, Jef als eerste in de rij om te kijken of we de camping konden oprijden zonder iets te raken. Het is een speciale camping deze keer, het middelste gedeelte is gelegen in een oude stierenvechtersarena. Allemaal heel simpel maar toch in een uniek kader (en weer niet goedkoop). We hebben ons met zijn vieren achter elkaar op de weg gezet, dan zijn we zeker dat we morgen zonder problemen kunnen wegrijden als het hard zou gaan regenen. Met die regen valt het voorlopig goed mee, af en toe een paar druppels meer niet. We zijn het dorpje al eens gaan verkennen en vanavond proberen we of we ergens iets kunnen gaan eten in één van de vele tapabars of in een restaurant.
07-06-2013
Klooster.
De weersvoorspellingen zien er niet echt schitterend uit voor de volgende dagen maar voorlopig blijft het zo goed als droog. Onderweg - je zou het de gekleurde bruggen route kunnen noemen - gingen we tanken en daar vertelden ze ons dat het tot en met zondag onweerachtig zou blijven.
We zijn even gestopt aan het klooster van Iratxe. De reden ? Neen, we waren niet van plan om toe te treden tot welke orde dan ook. Zelfs even biechten was er niet bij. Waarom zouden we, we zijn allemaal vrij van zonden. En moesten we dan toch zonden begaan hebben, was het hier toch hét moment om die te vergeten want je kan hier aan de "fuente del vino" GRATIS rode wijn tappen ! Er wordt wel gevraagd hier geen misbruik van te maken, maar een fles van anderhalve liter hebben we toch zonder schroom gevuld. Of de wijn echt te drinken is, zullen we vanavond of een van de volgende dagen kunnen melden. Je kan trouwens zelf meekijken via een webcam om te controleren wie de echte dronkaards zijn (www.irache.com/fuente-del-vino.php)
Wat in ieder geval zeker is, is dat je hier steeds meer met bedevaarders te maken krijgt. Soms met de fiets, zwaar bepakt - soms zelfs met een aanhangwagentje en soms te voet. Zoals altijd zijn er ook zonderlinge figuren bij, maar stuk voor stuk zijn ze allemaal even vriendelijk als je een praatje met hen maakt. Eentje is met zijn hond (kruising Dogo Argentino/American Staffordshire) onderweg en doet elke dag 30 tot 40 kilometers mét een rugzak van 30 kg !
We laten het klooster achter ons en rijden naar de camping in Estella-Lizarra. Daar wacht ons een uiterst vriendelijk onthaal. Ze maken een speciale (en echt gunstige) prijs voor ons en openen zelfs een zijpoort waarlangs we zo de mooie grasplaatsen kunnen oprijden. Jef zorgt ervoor dat hij goede satellietontvangst heeft om vanavond naar de Rode Duivels tegen Servië te kunnen kijken.
Op dit moment (14u) zit ik met Jef op het terras van de camping met zicht op het zwembad en veel lawaai op de achtergrond. Een grote groep kinderen is op schooluitstap en zit hier grote bergen spaghetti te eten.
06-06-2013
Jaca - Lumbier.
De eerste foto is gewoon om te bewijzen dat ik vanmorgen al heel vroeg (lange schaduw !) op pad was. Iedereen lag nog in zijn bed maar ik was weer veel te vroeg wakker en ben dan maar een vijftal kilometers gaan wandelen. Toen ik terugkwam was er iets meer leven op de camping en rond 10u was iedereen klaar om te vertrekken, de fietsers richting Lumbier en wij nog even langs de Mercadona supermarkt.
Na ongeveer 24 km stonden de fietsers langs de kant van de weg om een foto van onze colonne te maken, de hele rit kregen we trouwens versterking van een vijfde exemplaar een Fransman die dezelfde richting uitreed. Als er al ergens iemand op straat loopt, draait hij of zij gegarandeerd zijn/haar hoofd om om te kijken wat daar allemaal voorbij rijdt.
Vóór de middag waren we al op de camping in Lumbier en de zon scheen uitbundig. Malvina en ik besloten al snel om de fietsers tegemoet te rijden, zeker omdat het (voor Thierry en Filip) laatste deel van de tocht door de Foz de Lumbier gaat, een prachtige kloof waar je ook door twee donkere tunnels moet. Onderweg wordt je constant begeleid/in de gaten gehouden door tientallen gieren. Volgens de laatste telling in 1999 zouden er (in heel Spanje ?) meer dan 35000 gieren rondvliegen.
Na 7,5 km zagen we in de verte de twee fietsers aan komen rijden en met zijn vieren hebben we dan het laatste stukje van het dagtraject samen afgelegd. Uiteraard werd dan nog een aantal keren gestopt om de natuurpracht te bewonderen.
Voor het avondeten zijn we met z'n allen door het dorp gewandeld. Zoals te verwachten is Lumbier een dorp zoals er honderden, misschien wel duizenden zijn in Spanje. Je hebt alles wat je moet hebben (apotheek, beenhouwerij, bakker enz) maar het geeft toch allemaal een zeer doodse indruk. We zijn ook eens een kijkje gaan nemen in de kerk en als je ogen een beetje gewend waren aan de duisternis (nergens brandde een lichtje) kon je zien dat er een toch wel indrukwekkend altaar stond.
Zelf moet ik er weer iets minder indrukwekkend én hongerig uitzien want net als in Alfaz kreeg ik vandaag langs alle kanten eten aangeboden, waarvoor bedankt !
05-06-2013
Rustdag.
Zoals gisteren reeds geschreven was het vandaag een rustdag voor de fietsers maar Thierry is samen met Malvina toch nog zo'n 400 meter hoger naar het klooster van San Juan de la Peña gefietst. Ria en Filip bleven op de camping en Jef en Christiane gingen eens een kijkje nemen in het centrum van Jaca. Ik moest ook die richting uit en liep dus met hen mee. Omdat we al bijna onmiddellijk een cache passeerden, wilden ze ook wel eens mee gaan zoeken. Zoals het dikwijls gebeurt, kan je ook hier weer van beginnersgeluk spreken want Jef vond de cache maar op de foto staan ze samen te glunderen.
Daarna scheidden onze wegen en ik ging verder op zoektocht. Mijn gemiddelde lag een stuk hoger dan de laatste week in Cataluña. Ik kwam voorbij een mooie oude wasplaats waar de cache werd bewaakt door een gevaarlijk beest en de laatste vond ik in de buurt van het indrukwekkende fort van Jaca. In totaal heb ik toch weer zo'n 16 km gestapt, waarvan 2 langs de wandelroute naar Santiago de Compostela.
