Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
De nacht was kort. Om middernacht werden we getrakteerd op vuurwerk en daarna was er nog live muziek in de stad. Van op afstand mochten we daarvan meegenieten maar storend was het absoluut niet.
Het was een kort ritje vandaag maar daarom was de dag niet minder vermoeiend. De camping in Léon werd snel gevonden maar al even snel werd duidelijk dat een mooi plaatsje vinden om te staan, niet simpel zou zijn. Overal stond een boom of hingen takken in de weg en een vlakke ondergrond was ook ver te zoeken. Zelfs met de hoogste keggen ben ik er niet in geslaagd om zelfs maar een beetje waterpas te staan.
Malvina, Ria en ik zijn snel na de middag naar het centrum van Léon gewandeld, een stad waar ik nog niet was geweest. De eerste indruk was niet echt positief maar gaandeweg werden de mooie plekjes vrijgegeven en ben ik toch onder de indruk geraakt. Uiteraard werden er ook enkele caches gezocht en om 16u was ik afgesproken met de vrouwen aan de kathedraal. Nog even een terrasje en dan helemaal klaar voor de terugtocht, zo'n 150 meter hoger - verspreid over 4 km grotendeels zandwegen.
Er werd beslist om te gaan eten in het campingrestaurant en dat hadden we beter niet gedaan. Ze zeggen wel eens dat een biefstuk even taai kan zijn dan een schoenzool maar nu werd bewezen dat zoiets ook met lasagne mogelijk is. Alles wat daarna op tafel kwam was een kilootje zout overheen gestrooid. Ronduit slecht eten voor veel te veel geld. Nooit meer op deze camping !
11-06-2013
Sahagún.
Na de barbecue zijn we met zijn vijven naar het centrum gewandeld en zochten we een plaats waar we alles goed konden bekijken. Echt veel spektakel was er niet, vooral omdat de weg van waar de stieren gelost werden naar de arena hier erg kort is. In de arena zelf was het dan tijd voor een uurtje stieren pesten. Ze worden hier niet gedood maar wel serieus getreiterd. Ik neem het dan ook constant op voor de stier en hoop altijd dat één van de pestertjes op de horens wordt gespiesd.
Ik heb het altijd moeilijk met zo'n evenementen. Langs de ene kant ben ik absoluut tegen de gruwelijke spelletjes die mensen door de eeuwen heen bedacht hebben en waarin dieren dikwijls veel leed wordt aangedaan. Langs de andere kant ben ik een grote voorstander om tradities in ere te houden en waar nodig te herstellen. Ik ben er nog altijd niet uit wat het belangrijkste is.
Als je HIER klikt, kan je zien wat het feestje van vandaag zoal inhield.
Een dag vol afwisseling.
We hadden vandaag afgesproken om niet rechtstreeks naar de volgende camping te rijden maar onderweg halt te houden in Fromista. De plaats waar we konden parkeren werd beoordeeld als té afgelegen en de anderen reden verder. Ik besloot om meer in het centrum een parkeerplaats te zoeken (wat ook lukte) en heb wat rondgewandeld. Aan het Canal de Castilla heb ik enkele caches gezocht en aan één van de sluizen zag ik in de verte Thierry fietsen. Iets later kwam ik hem en Filip tegen in het centrum, ze hadden daar mijn auto zien staan. Twintig kilometers verder in Carrión de los Condes zouden ze stoppen om iets te eten en te drinken. Ik ben dan ook daarheen gereden en we hebben samen een uurtje op een terrasje in de zon gezeten.
En toen vertrokken zij voor de laatste 45 km van vandaag met de fiets en ik met de Koala naar Sahagún. De eerste 43 km waren geen probleem (voor mij althans) maar toen ik het stadje binnenreed, werd ik al onmiddellijk geconfronteerd met een kermis die doorgaand verkeer onmogelijk maakte. Welke straat ik ook koos, steeds moest ik omkeren of achteruit rijden niet altijd even simpel met een lengte van acht meters. Normaal zou ik daar al slecht gezind van worden maar ik had ook iets opgemerkt in de straten wat me plezier deed. Overal stonden afsluitingen en omheiningen en dat kon maar één ding betekenen : een encierro ! Ik vroeg het onmiddellijk aan een Spaanse vrouw en die bevestigde mijn vermoeden : om 19u30 zouden er stieren door de straten lopen.
Uiteindelijk kwam ik toch op de camping terecht en daar had de rest de waslijnen al vol hangen. Ik heb zelf dan ook maar een en ander uitsgespoeld, zodat de berg wasgoed niet te hoog wordt als ik binnen enkele weken in Antwerpen aankom.
10-06-2013
Zeurpiet.
Op de camping werden de stoeltjes uit de koffer gehaald want de zon deed haar best om alles op te warmen. Ik ben nog een stukje door het dorp gaan wandelen. Boven op de heuvel domineert de ruïne van een oud kasteel de omgeving. Het langgerekte dorp ademt in zijn totaal een middeleeuwse sfeer uit en telt verschillende herbergen waar de pelgrims kunnen slapen.
Deze avond zijn we iets gaan eten in het campingrestaurant en toen we achteraf nog wat wilden buiten zitten, werd de sfeer meteen verpest door een Nederlander die vond dat we maar elders een plekje moesten zoeken omdat we zijn rust verstoorden. Eindelijk eens een temperatuur die toelaat om samen nog wat te keuvelen en amper 21u, de pot op dus met zijn gezeur ! Een uurtje later zocht iedereen zijn/haar bedje op - want zo braaf zijn we wel.
Castrojeriz.
Vandaag een vrij korte verplaatsing voor de fietsers en dus ook voor de begeleidende motorhomes. Castrojeriz werd ingetoetst op het navigatiesysteem, een dorp waar de doorsnee reiziger nooit zal komen maar toch flink wat volk trekt omdat het op de route naar Santiago de Compostela ligt. De camping oogt gezellig en we kunnen met z'n vieren bij elkaar staan. Kort na onze aankomst vertrekken Ria, Malvina en en ik te voet naar de "Ruinas del convento de San Anton", een wandeling van 3 km door de bloemrijke velden. Daar aangekomen zoeken we eerst even een cache en wachten dan op de fietsers. Een half uurtje later zien we ze van in de verte naderen.
09-06-2013
Bomba de chocolate.
Op de terugweg zat ik in de hoofdstraat een ijsje te eten en was net van plan om een sms naar Malvina te sturen toen ze kwamen aanwandelen. Echt veel moeite om ze ook een ijsje te laten kiezen, moest ik niet doen. Malvina koos direct zoals ik voor een bomba de chocolate en Ria stond eerst een hele tijd naar de uitgebreide keuze aan toppings te kijken vooraleer de ijsbeker werd samengesteld. De mevrouw achter de toonbank beleefde duidelijk plezier aan haar werk. Ria en Malvina glunderden allebei even hard toen ze buiten op het bankje zaten !
Daarna hebben we nog een koffietje gedronken en op de camping zaten de fietsers en begeleiders al op het terrasje te genieten van de zon (want die deed intussen haar best om alles en iedereen op te warmen) en een pintje.
Tijdens onze afwezigheid is de camping flink volgelopen. De vorige dagen waren we soms bijna de enige klanten op de camping, dat is hier zeker niet het geval. De camping is (dankzij de ACSI camping card) goedkoper dan de vorige en de omgeving is interessanter !
Aangekomen in Burgos.
Toen we in Burgos aankwamen, zag de lucht er nog wel dreigend uit maar het is de rest van de dag droog gebleven. Ria, Malvina en ik zijn dan naar het centrum gewandeld. Zij zijn Burgos gaan verkennen en op mijn aanraden de kathedraal gaan bezoeken, ik ben enkele caches gaan zoeken. Burgos is een mooi en interessante stad en regelmatig zie je ooievaarsnesten. Sommige pelgrims vinden de camping te ver stappen en zetten hun tentje op een binnenkoertje ...
Hele nacht regen.
Het heeft weer de hele nacht geregend en het lijkt alsof de camping deze nacht verhuisd is naar Bangla Desh tijdens het moessonseizoen. Je kan geen stap zetten zonder enkeldiep in het water te staan en alle onze stroomkabels zijn meteen getest op hun waterdichtheid. De loebas die vanop het dak alles in de gaten houdt en gisteren nog regelmatig blafte, is de hele nacht stil gebleven hij zal ook wel een plekje gezocht hebben om te schuilen.
Terwijl ik dit schrijf (8u), kijk ik even naar het nieuws op de Spaanse televisie en als ik dan de beelden zie van o.a. Duitsland en Oostenrijk dan mogen wij niet klagen daar staat werkelijk alles onder water.
Toen ik onze mannen onderweg zag fietsen, kreeg ik er vandaag toch echt medelijden mee. Een stevige wind, een felle regenbui én bergop ! En ook al zijn het straffe gasten, er zijn er altijd nog straffere : we kwamen eentje met een handbike tegen dat is nog meer afzien ! Ondanks het slechte weer waren vandaag veel bedevaarders onderweg. De ene met een grote rugzak, de andere met een opvallend klein rugzakje maar allemaal op een of andere manier toch beschermd tegen de felle regen. Op veel plaatsen liepen ze langs de grote weg, omdat het wandelpad ernaast heel modderig was. Sommige fietsers die langs het wandelpad reden, hingen tot in hun nek vol met slijk.
08-06-2013
Nat.
De eerste foto is om te laten zien dat hier wel duidelijk een ander taaltje gesproken dan in de rest van Spanje. Gisterenavond nog snel een boterhammetje gegeten en opnieuw naar hiernaast verhuisd om bij Thierry en Malvina naar het voetbal te kijken. Het was jaren geleden dat ik de Rode Duivels nog in actie had gezien en ik moest toch ook eens controleren of we nu echt die wereldploeg op het veld hebben waar ik altijd over lees. Het spijt me ik ben een voetballiefhebber, geen kenner maar echt overtuigend vond ik het niet. Het is absoluut tof dat de nationale ploeg terug leeft onder de bevolking maar ik had beter verwacht. Serviër is geen gemakkelijk te bespelen ploeg maar het is toch dank zij Courtois dat we overeind gebleven zijn. Zoals altijd : het is het resultaat dat telt en het verschil met de ploeg van enkele jaren geleden is groot.
En voor de rest voorlopig alleen maar slecht nieuws. Het is nu 8u en het heeft de hele nacht geregend, en geen klein beetje. Is dit nu het weer dat fietsers en begeleiders drie weken aan een stuk hebben gehad ? Nog maar eens : chapeau om vol te houden ! Ook nu blijft het er met bakken uitvallen en in welke richting je ook kijkt : overal donkergrijs en momenteel een buitentemperatuur van 11 graden. Ik vrees dat de thermometer niet veel hoger zal komen vandaag.
Slechte dag voor de fietsers.
Het is nu 17u en alle vrouwen hebben zich een paaltje toegeëigend om de fietsers op te wachten. Als ze arriveren komen we te weten dat ze heel slecht weer hebben gehad onderweg (hagelbuien inclusief), ze spreken van een klotendag en de zwaarste rit van allemaal. Vooral Thierry's gezicht sprak boekdelen, zo ken ik hem niet. Hij kwam zich daarna verontschuldigen omdat hij zo kortaf was, maar dat is voor mij niet nodig. Ik heb hem naar alle waarheid verteld dat er met mij moest ik mee met de fiets rijden al drie weken niets zou aan te vangen zijn. Hij was amper weg, of het begon hard te regenen en mijn humeur ging ook meteen de dieperik in
's Avonds zijn we ondanks de overvloedige regen naar het dorp gewandeld om een pelgrimsmenu te gaan eten en het was echt heel lekker én veel én goedkoop.
Najera.
Nog vóór de middag stonden we in Najera, Jef als eerste in de rij om te kijken of we de camping konden oprijden zonder iets te raken. Het is een speciale camping deze keer, het middelste gedeelte is gelegen in een oude stierenvechtersarena. Allemaal heel simpel maar toch in een uniek kader (en weer niet goedkoop). We hebben ons met zijn vieren achter elkaar op de weg gezet, dan zijn we zeker dat we morgen zonder problemen kunnen wegrijden als het hard zou gaan regenen. Met die regen valt het voorlopig goed mee, af en toe een paar druppels meer niet. We zijn het dorpje al eens gaan verkennen en vanavond proberen we of we ergens iets kunnen gaan eten in één van de vele tapabars of in een restaurant.
07-06-2013
Klooster.
De weersvoorspellingen zien er niet echt schitterend uit voor de volgende dagen maar voorlopig blijft het zo goed als droog. Onderweg - je zou het de gekleurde bruggen route kunnen noemen - gingen we tanken en daar vertelden ze ons dat het tot en met zondag onweerachtig zou blijven.
We zijn even gestopt aan het klooster van Iratxe. De reden ? Neen, we waren niet van plan om toe te treden tot welke orde dan ook. Zelfs even biechten was er niet bij. Waarom zouden we, we zijn allemaal vrij van zonden. En moesten we dan toch zonden begaan hebben, was het hier toch hét moment om die te vergeten want je kan hier aan de "fuente del vino" GRATIS rode wijn tappen ! Er wordt wel gevraagd hier geen misbruik van te maken, maar een fles van anderhalve liter hebben we toch zonder schroom gevuld. Of de wijn echt te drinken is, zullen we vanavond of een van de volgende dagen kunnen melden. Je kan trouwens zelf meekijken via een webcam om te controleren wie de echte dronkaards zijn (www.irache.com/fuente-del-vino.php)
Wat in ieder geval zeker is, is dat je hier steeds meer met bedevaarders te maken krijgt. Soms met de fiets, zwaar bepakt - soms zelfs met een aanhangwagentje en soms te voet. Zoals altijd zijn er ook zonderlinge figuren bij, maar stuk voor stuk zijn ze allemaal even vriendelijk als je een praatje met hen maakt. Eentje is met zijn hond (kruising Dogo Argentino/American Staffordshire) onderweg en doet elke dag 30 tot 40 kilometers mét een rugzak van 30 kg !
We laten het klooster achter ons en rijden naar de camping in Estella-Lizarra. Daar wacht ons een uiterst vriendelijk onthaal. Ze maken een speciale (en echt gunstige) prijs voor ons en openen zelfs een zijpoort waarlangs we zo de mooie grasplaatsen kunnen oprijden. Jef zorgt ervoor dat hij goede satellietontvangst heeft om vanavond naar de Rode Duivels tegen Servië te kunnen kijken.
Op dit moment (14u) zit ik met Jef op het terras van de camping met zicht op het zwembad en veel lawaai op de achtergrond. Een grote groep kinderen is op schooluitstap en zit hier grote bergen spaghetti te eten.
06-06-2013
Jaca - Lumbier.
De eerste foto is gewoon om te bewijzen dat ik vanmorgen al heel vroeg (lange schaduw !) op pad was. Iedereen lag nog in zijn bed maar ik was weer veel te vroeg wakker en ben dan maar een vijftal kilometers gaan wandelen. Toen ik terugkwam was er iets meer leven op de camping en rond 10u was iedereen klaar om te vertrekken, de fietsers richting Lumbier en wij nog even langs de Mercadona supermarkt.
Na ongeveer 24 km stonden de fietsers langs de kant van de weg om een foto van onze colonne te maken, de hele rit kregen we trouwens versterking van een vijfde exemplaar een Fransman die dezelfde richting uitreed. Als er al ergens iemand op straat loopt, draait hij of zij gegarandeerd zijn/haar hoofd om om te kijken wat daar allemaal voorbij rijdt.
Vóór de middag waren we al op de camping in Lumbier en de zon scheen uitbundig. Malvina en ik besloten al snel om de fietsers tegemoet te rijden, zeker omdat het (voor Thierry en Filip) laatste deel van de tocht door de Foz de Lumbier gaat, een prachtige kloof waar je ook door twee donkere tunnels moet. Onderweg wordt je constant begeleid/in de gaten gehouden door tientallen gieren. Volgens de laatste telling in 1999 zouden er (in heel Spanje ?) meer dan 35000 gieren rondvliegen.
Na 7,5 km zagen we in de verte de twee fietsers aan komen rijden en met zijn vieren hebben we dan het laatste stukje van het dagtraject samen afgelegd. Uiteraard werd dan nog een aantal keren gestopt om de natuurpracht te bewonderen.
Voor het avondeten zijn we met z'n allen door het dorp gewandeld. Zoals te verwachten is Lumbier een dorp zoals er honderden, misschien wel duizenden zijn in Spanje. Je hebt alles wat je moet hebben (apotheek, beenhouwerij, bakker enz) maar het geeft toch allemaal een zeer doodse indruk. We zijn ook eens een kijkje gaan nemen in de kerk en als je ogen een beetje gewend waren aan de duisternis (nergens brandde een lichtje) kon je zien dat er een toch wel indrukwekkend altaar stond.
Zelf moet ik er weer iets minder indrukwekkend én hongerig uitzien want net als in Alfaz kreeg ik vandaag langs alle kanten eten aangeboden, waarvoor bedankt !
05-06-2013
Rustdag.
Zoals gisteren reeds geschreven was het vandaag een rustdag voor de fietsers maar Thierry is samen met Malvina toch nog zo'n 400 meter hoger naar het klooster van San Juan de la Peña gefietst. Ria en Filip bleven op de camping en Jef en Christiane gingen eens een kijkje nemen in het centrum van Jaca. Ik moest ook die richting uit en liep dus met hen mee. Omdat we al bijna onmiddellijk een cache passeerden, wilden ze ook wel eens mee gaan zoeken. Zoals het dikwijls gebeurt, kan je ook hier weer van beginnersgeluk spreken want Jef vond de cache maar op de foto staan ze samen te glunderen.
Daarna scheidden onze wegen en ik ging verder op zoektocht. Mijn gemiddelde lag een stuk hoger dan de laatste week in Cataluña. Ik kwam voorbij een mooie oude wasplaats waar de cache werd bewaakt door een gevaarlijk beest en de laatste vond ik in de buurt van het indrukwekkende fort van Jaca. In totaal heb ik toch weer zo'n 16 km gestapt, waarvan 2 langs de wandelroute naar Santiago de Compostela.
Een prettig weerzien.
Het is gisteren een plezante dag geworden. Om 10u kreeg ik van Jef het bericht dat de fietsers in Oloron waren vertrokken en een uurtje later nog een sms om te melden dat ook de motorhomes op weg waren. Ik heb dan zelf ook de camping verlaten en ben gereden tot de parking net voor de splitsing col/tunnel. Ik had mij in m'n stoeltje in de zon gezet en de Zot van A-vlag buiten gehangen. En dan was het wachten tot ik Jef ik de verte zag komen aanrijden met in zijn kielzog Ria en Malvina. Alle drie moesten ze daarvoor over de volle witte streep afdraaien, iets wat ik hen een uurtje vroeger al had voorgedaan.
Het was echt plezierig om hen na lange tijd weer te zien maar op de mannen was het nog anderhalf uur wachten. Thierry had 4 km voor de stopplaats Filip achtergelaten en was op eigen tempo naar boven gereden. Daar wachtte ik hem op met de Belgische vlag en leende even zijn fiets om Filip tegemoet te rijden. Enkele honderden meters verder bergafwaarts zag ik hem in de verte al komen aanpeddelen. Echt veel vaart zat er niet meer in maar ze hadden dan ook al 50 km klimmen achter de rug. We hebben dan allemaal samen een uur gekeuveld en iets gegeten en toen moesten de moedige mannen nog aan de laatste klim naar de Somport beginnen. De motorhomes reden intussen via de tunnel de grens over en een half uur later kregen we onze plaatsen toegewezen op camping Victoria in Jaca.
Voor de niet-fietsers was het daar onmiddellijk genieten van de zon die ze zo lang hadden moeten missen. Stoelen en tafels werden buitengezet en rond 17u30 kwamen de mannen de camping opgefietst en konden zij ook nog profiteren van de zon. Overal werden waslijnen gespannen en droogrekken buiten gezet want de voorbije dagen hadden ze niet echt de mogelijkheid gehad om alles te laten drogen. Er werd ook een wasje gedraaid in de splinternieuwe wasmachine van de camping maar dat was geen succes. De wasmachine was al drie uur aan de gang en er leek nog altijd geen einde aan te komen. Toen ook het water en schuim door het hele sanitaire gebouw begon te stromen, werd de hulp van de receptie ingeroepen en werd alles overgeladen in een andere machine om het programma af te werken. Ondertussen werd besloten om te barbecueën, vlees en al de rest was gemakkelijk te halen in de Mercadona supermarkt op 500 meter afstand. Nog een borreltje en wat praten en om half elf ging iedereen naar binnen. Morgen is na meer dan drie weken fietsen de eerste rustdag gepland.
04-06-2013
Vandaag is het zover !
7u30, buiten vijf graden, dat is zo'n 12 graden minder dan gisterenochtend. Gelukkig had ik bijbetaald voor elektriciteit en kon ik de hele nacht de olieradiator laten aanstaan zodat het in de auto nog altijd 15 graden was. Voor die gast in dat tentje moet het toch niet echt gezellig zijn denk ik bij mezelf en besluit om straks te vragen of hij een kop koffie of thee wil hebben. Ik kijk naar buiten maar hij is verdomme al vertrokken !
Ik vind de prestatie van onze fietsers tot nu toe al bewonderenswaardig maar toch vind ik dat een echte pelgrim da afstand te voet moet afleggen én onderweg in herbergen e.d. moet slapen. Zoals Thierry en Filip het nu doen is een fantastische prestatie maar vergeleken met de mannen met rugzak en tentje, lijkt dat van hen wel een Club Med vakantie. Ai ai ai, hier ga ik straks commentaar op krijgen dus toch nog een aanvulling om het goed te maken : uiteraard is 2800 km met de fiets zwaarder dan 100 km (de minimumafstand) die je te voet aflegt.
Straks zie ik hen eindelijk. Ik kijk er echt naar uit, het lijkt wel een blind date. Gisterenavond heb ik nog met Jef getelefoneerd (die zit mee in het complot) en we zijn afgesproken op de parking net voor de Somporttunnel. En nu maar hopen dat ze dit niet meer lezen voor ze vertrekken.
03-06-2013
Urdos.
En toen begon de zoektocht naar een overnachtingplaats. Volgens verschillende bronnen zou er een aire aan de Col de Somport moeten zijn maar daar was niets te vinden. Wat verder afdalen dan maar, intussen al op Frans grondgebied, in Urdos moet een camping zijn. Ik zie langs de weg iets wat op een camping zou moeten lijken maar alles ziet er gesloten uit.
Nog wat verder zie ik een bordje naar het Plateau van Lhers, dat is de naam van de camperplaats die ik op de col dacht te vinden. Er moet dus ergens iets fout zijn gegaan met de coördinaten en ik volg de wegwijzer. De smalle weg kronkelt en zigzagt hoger en hoger, dit kan toch niet kloppen. Misschien was ik er heel dicht bij maar ik ben teruggedraaid.
Zal ik dan toch maar opnieuw naar de col rijden en daar in mijn eentje op een parking overnachten of toch nog eens naar die camping in Urdos gaan kijken ? Ik besluit het laatste te doen en de camping blijkt wel open, ik ben wel de enige klant. De grond is door de overvloedige regen van de voorbije weken heel drassig en ik zet de motorhome zo dicht mogelijk tegen het grindpad, zodat ik morgen zonder al te veel problemen kan wegrijden. Toen ik op een keg reed om de auto waterpas te zetten, zakte diezelfde keg al meteen helemaal weg in het gras. Met de vorige voorwielaangedreven (Fiat) motorhome zou ik me al zorgen maken, de Ford met zijn dubbele wielen en achterwielaandrijving heeft me echter nog nooit in de steek gelaten !
Ik ben nog even naar het dorp gewandeld maar daar is zeer weinig te beleven. De begraafplaats bestaat bijna helemaal uit familiegraven, op één graf staat geen enkele naam. Moet ik hieruit afleiden dat een familie al een plaatsje heeft gereserveerd maar dat er voorlopig nog niemand gestorven is ? Als ik terug op de camping kom, is er nog een bedevaarder met een tentje aangekomen. Ik ga me inschrijven en hoewel de prijs normaal 10,80 euro is, wordt het bedrag afgerond op 10 euro. Waar kom je dat nog tegen ?
Canfranc.
Ongeveer 400 km op het programma vandaag en dus was ik vanmorgen al om 8u45 vertrokken in Tarragona. Alles ging heel vlot en vroeg in de namiddag doemden de eerste besneeuwde bergtoppen van de Pyreneeën al op toch altijd een prachtig zicht. En toen kon ik de Somport tunnel in, maar dat deed ik niet verder omhoog rijden over de bergpas is veel mooier. Maar toch was dat niet mijn belangrijkste doel voor vandaag. Canfranc was dat wel, die plaats stond al zo lang op mijn verlanglijstje. Het moet echt een van de meest bevreemdende omgevingen zijn waar ik ooit ben geweest.
Als je meer wil weten over het spookstation van Canfranc, kan je in bijlage een pdf downloaden.
Wat doe je als je een station wil binnengaan ? De ingang zoeken lijkt me het meest logische maar meteen stoot ik al op een probleem. Alles is afgesloten en terwijl ik doe alsof ik de afsluitingen niet gezien heb, kom ik in een tunnel die me normaal naar het hoofdgebouw zou moeten brengen. Ook afgesloten. Dan maar een stukje langs de rivier gewandeld tot ik over een klein brugje aan de andere kant kon geraken, dan een bosweg omhoog en weer een bord No pasar. Ik begrijp geen Spaans en stap verder. En dan lijkt het alsof je in een filmdecor terechtgekomen bent. Dit moet echt een immens groot rangeerstation geweest zijn. De sporen zijn nu overwoekerd, de dwarsliggers vermolmd, loodsen staat bijna op instorten en hier en daar staan nog verroeste treinstellen. Helemaal alleen temidden van al dat industriële erfgoed, gewoonweg hallucinant !
Lak naast al die vergane glorie hebben ze een nieuw bescheiden station gebouwd, waar twee keer per dag een boemeltreintje zijn eindhalte heeft.
Na Canfranc blijft de weg altijd stijgen tot een hoogte van 1640 meter. Op deze hoogte ligt naast de weg nog overal sneeuw en de zon doet smeltwater over de weg stromen. Boven op de col staan drie auto's met Belgische nummerplaat, de vrouwen rijden met de auto en de mannen klauteren naar boven met de fiets. Blijkt dat ze vanmorgen in Oloron-Sainte-Marie begonnen zijn aan hun reis naar Santiago de Compostela, we zouden ze de volgende dagen misschien nog wel eens kunnen tegenkomen.
Gisteren had ik nog geschreven dat ik vandaag zou vertrekken om via Zaragoza naar Burgos te rijden. Dat was gelogen, ik kon echt niet anders ! Ik heb maanden geleden aan de bedevaartfietsers gezegd dat ik hen vanaf Burgos moreel zou steunen, maar het is al vanaf het begin mijn bedoeling geweest hen vanaf de eerste kilometers in Spanje te vergezellen. Dinsdag reeds wil ik hen verrassen (in Jaca of ergens onderweg richting Col de Somport, dat weet ik nog niet precies). Omdat de mogelijkheid bestaat dat ze misschien ook mijn blog lezen, moest ik liegen !
En dan nu de waarheid : ik sta nog altijd in Tarragona. Het is en blijft hier een drukte van jewelste en ik vind het wel fijn om op zondagavond de rust te zien weerkeren als alle Spanjaarden weer naar huis rijden. Want lawaai maken, dat kunnen ze. En dat mogen ze ook, het is hun land ! Wat ook opvalt : als er kinderen bij zijn (en dat is bijna altijd het geval) beginnen die onmiddellijk te voetballen en de helft heeft een Barça t-shirt aan.
Morgen rijd ik echt door, anders wordt het wel heel moeilijk om op tijd in de Pyreneeën te zijn.
Vanmiddag heb ik nog maar eens een poging gedaan om een lijstje caches af te werken maar de Catalanen en geocaching, het is geen goede combinatie. Pas bij de zesde cache op mijn lijstje was het bingo, al de vorige had ik niet gevonden. Hoe kan het ook anders, als bijna alle tips uitsluitend in het Catalaans zijn ? Het valt ook op dat de vinders (en dus degenen die iets in het logboek schrijven) ook overwegend Catalaans zijn. Ik vermoed dat veel niet-Catalanen er zelfs niet aan beginnen.
Als het enigszins mogelijk is, probeer ik deze hele autonome regio te mijden, enkel en alleen door de taal en de onafhankelijkheidspolitiek die daar aan vasthangt . Spijtig, want het is hier best mooi.
In ieder geval gaat de teller toch weer met vier de hoogte in. En over hoogte gesproken : het was constant klimmen met de fiets. Logisch : uitzichtpunten en kastelen liggen bijna altijd op een heuvel met als resultaat 29 km trappen en 600 hoogtemeters. Het kasteel van Altafulla is het mooiste en in dat van Tamarit wil ik wel wonen.
Als ik terug naar de camping rij, passeer ik de autosnelweg. Akkoord, het is zondag en dus rustiger maar in België sta je zelfs dan in de file. Hier zie je amper een auto rijden. Zalig toch ?
Om 17u ben ik nog eens langs de zee gaan wandelen. Uiteraard nog meer volk dan gisteren maar ook een stuk frisser en toen de zon zich verstopte achter dikke wolken, liep het strand snel leeg. De chiringuito (strandbar) waar gisteren tot laat in de avond de beats uit de luidsprekers knalden was vandaag gesloten maar elders stond een DJ op het strand zwoele latinomuziek te draaien. Ik hou van rust, maar een weekend heeft ook voordelen.
01-06-2013
Druk.
Het was de bedoeling om er vandaag een gewone stranddag van te maken, maar helaas : mislukt ! Toen ik gisteren na bijna een week de laatste lijsten met geocaches had gedownload, zag ik dat er hier langs de kust net een aantal nieuwe waren gelegd. Een aantal daarvan was ik de vorige dagen al voorbijgelopen zonder dat ik het wist. En dus heb ik tussen 11u en 14u alle stranden in de buurt afgezocht en alles gevonden wat er te vinden was. Het was een mooie reeks met veel variatie en ook weer een aantal caches waar veel tijd en werk in gestoken was : nepstenen maken, gaten boren in houten afsluitingen enz. Geen foto's deze keer, waar steek je je fototoestel als je enkel een zwembroek aanhebt ?
Ik was trouwens niet de enige in zomerse outfit vandaag. Het is hier enorm druk, het lijkt wel hoogseizoen. Toen ik gisterenavond mijn toegang tot het internet ging kopen stond er een man aan de balie om een bungalow te huren. Onmogelijk, hoorde ik toen zeggen : alles volzet ! Vandaag is duidelijk dat ze niet gelogen hebben. Overal loopt volk, fietsen kinderen, de animatie draait op volle toeren, er wordt beach volley gespeeld én er wordt in zee gezwommen. Zelf hou ik het nog altijd bij wandelen langs de waterlijn, maar ik zou het frisse zeewater wel overleven.
En om jullie helemaal jaloers te maken : het fijne zand was echt al te warm om op te lopen en nu (20u) is het buiten nog 25 graden.
Morgen vertrek ik richting Burgos waar ik volgende week zondag de fietsers op weg naar Santiago de Compostela zal vervoegen. Onderweg nog een aantal dagen Zaragoza en de rest zien we wel ...
