Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
20-03-2013
Rustig.
En toen werd het tijd om iets te eten. Echt veel keuze was er niet en uiteindelijk hebben we ons op het zonnigste terras neergeploft om daar veel te veel te betalen voor een hamburger met frietjes. Daarna maakten we ons klaar om het bewoonde deel van dit eiland te bezoeken. Volgens de officiële cijfers zouden hier maar 30 personen wonen, maar er staat een veelvoud aan huizen. Een deel staat te koop maar we vermoeden dat vele huisjes tijdens de zomer verhuurd zullen worden.
Eerst dachten we dat er slechts één straat zou zijn, maar al snel ontdekten we vele zijstraatjes, een oude stadspoort, een kerk en overblijfselen van de omwalling. Allemaal goed voor ontelbare foto's, telkens vanuit een ander hoekje. Eén ding veranderde niet : de bijna absolute rust op dit eiland, er zijn hier trouwens meer katten aanwezig dan mensen. Ook op het dorpsplein waren we de enige gasten om iets te drinken op één van de twee terrassen. Op dat dorpsplein zijn we ook op zoek gegaan naar een cache, maar het werd meteen ook de enige die vandaag niet gevonden kon worden. Hij zou ergens in een palmboom verborgen moeten zitten, en Thierry heeft zelfs de stoel van het terras meegenomen om alles beter te kunnen onderzoeken. Helaas, het heeft niet mogen baten. Het was wel grappig om vast te stellen dat er vandaag nog iemand deze reeks caches aan het afwerken was (dat konden we zien in de aanwezige logboeken), maar zelfs na intensief speurwerk hebben we niet kunnen achterhalen wie het was. Toen we de rekening op het terras hadden betaald, werd de deur gesloten en zagen we de uitbater snel met zijn boodschappenkarretje richting haven wandelen. Ook de man die deze middag ons eten voorschotelde was daar inmiddels al aanwezig om de laatste boot nar het vasteland te nemen. 's Avonds zal het dus nog rustiger zijn op Tabarca.
Intussen is het al ver na middernacht want na ons uitstapje zijn we nog gestopt in Finestrat om boodschappen te doen. In het winkelcentrum hadden we nog ruim de tijd om pannenkoeken, wafels met chocolade, een ijsje en enkele koffie's te nuttigen. Uiteindelijk was het half elf toen we de camperplaats opreden. Een half uurtje later lag iedereen waarschijnlijk al in zijn/haar bed maar ik ben dan nog "verplicht" om mijn caches te loggen en de blog aan te vullen ...
Tabarca.
Het eiland Tabarca is amper 2 km lang en maximum 400 meter breed en ik vroeg me op voorhand eigenlijk af wat we daar een hele dag zouden moeten doen. Caches zoeken was, zoals altijd, mijn eerste bekommernis maar wat met de resterende tijd ? De cache crew (onze pa, Thierry, Malvina en ikke) van vandaag was immers helemaal anders van samenstelling dan de vorige dagen en weken en er moest dus voor een beetje afwisseling gezorgd worden.
Eerst hebben we een wandeling gemaakt door het onbewoonde deel van het eiland. Heel dat deel is voorzien van wandelpaden langs de kust en je kan overal genieten van prachtige uitzichten op zee, baaitjes, kliffen, een oude kazerne, de vuurtoren, de begraafplaats enz. Ook de wilde natuur is - zeker in dit seizoen - de moeite waard om van dichterbij te bekijken. Uiteraard werden ook enkele caches meegepikt op deze route.
Naar Santa Pola.
Wat een mooie dag ! Vanmorgen rond half tien vertrokken en om kwart voor elf een prima parkeerplaats gevonden vlak bij de haven van Santa Pola. Vermits de boot naar Tabarca pas 45 minuten later zou vertrekken, hadden we nog even tijd om een fietswinkel binnen te stappen én om nog een cache te loggen in het kasteel/fort van Santa Pola.
Ik had gehoopt dat we met een grote catamaran de oversteek van vijf kilometers zouden maken, maar vermits we bijna de enige passagiers waren, moesten we plaatsnemen in een veel kleiner bootje. Het voordeel daarvan was dan weer dat we sneller op het eiland waren.
19-03-2013
1111.
Ongeveer dezelfde dag dan gisteren : 's morgens een beetje rondhangen en in de zon zitten, 's middags met de auto enkele caches zoeken. Deze keer waren Eric en Ans de collega-zoekers. Een tiental caches stonden op het lijstje, allemaal in de buitenwijken van Benidorm. De meeste hebben we gevonden, enkele andere zullen moeten wachten tot volgend jaar, of misschien lukt het nog wel een van de volgende weken - tenslotte vertrek ik hier toch pas einde april. Intussen heb ik vandaag toch cache nummer 1111 kunnen loggen.
Nabucco.
Een uurtje geleden (het is nu 0u30) thuis gekomen van een avondje uit. Deze keer niet op restaurant en in een karaoke bar had je me ook niet kunnen vinden. Wel in de Benidorm Palace, niet voor de "gewone" show die daar enkele keren per week wordt opgevoerd maar wel voor de opera "Nabucco" van Verdi. Ik ben helemaal geen kenner, maar het was zeker de moeite. Niet "vermusicaliseerd" zoals je eventueel zou kunnen verwachten maar vrij getrouw het origineel uit 1842 volgend, werden we verrast door een goed klinkend orkest en enkele acteurs/zangers met een indrukwekkend stemgeluid. In totaal stonden meer dan 100 mensen op het podium. Ook mensen die helemaal niet vertrouwd zijn met klassieke werken, zullen kunnen mee neuriën met het slavenkoor uit de derde act. En als dat nog niet lukt, denk dan eens aan "Uberall auf der Welt" van Freddy Breck uit 1972 - een schoolvoorbeeld van hoe het niet moet ...
18-03-2013
Zomer.
Prachtig zomerweer vandaag en dus voor het eerst sinds lang nog eens buiten in mijn stoeltje gezeten. Natuurlijk niet de hele dag, want ik had deze ochtend al eens geïnformeerd of er iemand wou meegaan om caches te zoeken. Ferdinand en Eric waren onmiddellijk akkoord en zo trokken we rond 13u naar Villajoyosa. Enkele weken geleden hadden we daar met z'n vieren een hele tijd naar een cache gezocht aan de roltrappen. Toen werd de cache niet gevonden, nu hadden we na enkele minuten al prijs. Hij lag niet eens zo moeilijk verborgen, ik snap nog altijd niet hoe we daar vorige keer hebben kunnen naast kijken.
Daarna zakten we al iets meer af richting Benidorm om in de heuvels vóór La Cala de Finestrat nog enkele andere exemplaren te zoeken. Eentje was qua moeilijkheid vijf sterren waard. Klinkt altijd stoer, maar eerlijk is eerlijk : we hebben er al moeilijkere tot een goed einde gebracht die minder sterren kregen. De laatste poging van vandaag bleef zonder resultaat. Het betrof hier een cache die einde januari geplaatst is, maar voorlopig nog door niemand gevonden is. We hebben bijna een uur gezocht, maar helaas moeten ook wij onze naam bijschrijven op het lijstje van niet-vinders.
We hebben in ieder geval een mooie wandeling gemaakt. Op veel plaatsen staan bomen, planten en struiken in bloei en dat zorgt voor veel verschillende kleurtjes. Ook kom je af en toe een raar verkeersbord tegen, alsof iemand met zijn auto de trappen op kan rijden ..?
17-03-2013
Haweli gebuisd.
Echt mooi weer kon je het vandaag niet noemen. Koud was het niet, maar aan de traagheid van het internet te merken zijn toch heel wat mensen binnen gebleven. Af en toe viel er een druppeltje en deze avond is het echt beginnen regenen. En wat doet een mens dan om toch zijn middag een beetje aangenaam te maken ? Nog eens naar Haweli om aan te schuiven aan het Indisch buffet. Vandaag was het echter meer aanschuiven dan eten. Ik denk dat bijna alle tafels bezet waren en de keuken deed niet echt veel moeite om te volgen. Regelmatig waren er potten leeg en die werden veel te traag bijgevuld, zodat je soms alleen de keuze had uit rijst of rijst. Het eten op zich was (weer) lekker maar bijna nooit echt warm. Dit restaurant aanbevelen doe ik niet meer.
16-03-2013
BBQ.
Deze ochtend ben ik nog een langs kameraad Guy op de camping in Albir (eigenlijk grondgebied Altea) gereden, dat was lang geleden. Om 13u moesten Rob en Letty met de poes nog even op controle bij de dierenarts. Gisterenavond ging het iets beter met Black, maar vanochtend had hij moeten overgeven. Bij de dierenarts bleek dat de koorts inmiddels verdwenen was, maar hij kreeg nog wel een extra prik tegen het overgeven. Het is nu een beetje afwachten, maar voor alle zekerheid vertrekken ze morgen richting Nederland. Als er toch nog iets ernstigs aan de hand is met Black, zal hij in Nederland verder onderzocht moeten worden.
Intussen waren de voorbereidingen voor de barbecue al volop aan de gang en toen de sportievelingen allemaal fris uit de douche kwamen, kon het feest beginnen. Scampi's (voor mij gepeld en op een spiesje !) en ribbekes, lekker gemarineerd. Ook voor een dessert werd gezorgd en gezamenlijk werd alles afgeruimd en afgewassen. Rond 19u werd het echt te fris om buiten te zitten. Ook enkele borreltjes konden ons niet meer warm houden. En om te bewijzen dat het ook anders kan : Chris had gisteren zo veel gegeten bij Isidro dat hij voor zijn motorhome moest gaan liggen, zitten was een te zware inspanning ..
Vroeg.
Gisterenavond na de zoektocht ben ik met Rob en Letty én Black (één van hun katten) naar de dierenkliniek gereden want Black wou al een hele dag niet eten of drinken. Al snel werd vastgesteld dat hij koorts had, maar de resultaten van het bloedonderzoek gaven geen grote afwijkingen te zien. Waarschijnlijk een beetje geconstipeerd, oordeelde de dierenarts en na twee spuitjes (koortsverlagend en antibiotica) zou het moeten beteren. Ik ben net (9u) even gaan informeren en het gaat al veel beter. Vanmiddag moeten we terug op controle.
De laatste dagen is er heel wat meer beweging op de parking dan de vorige weken/maanden. Niet dat de mensen zo veel actiever zijn, maar er komen nu regelmatig plaatsen vrij. Plaatsen die dezelfde dag nog terug ingenomen worden door nieuwe vakantiegangers. Deze ochtend waren er weer enkele vertrekkers, waarvan enkele al vroeg de motor startten om vandaag nog zo snel mogelijk in het slechte weer te belanden.
Dat de mensen vroeg willen doorrijden kan ik begrijpen, maar dat anderen zich dan ook haasten om het vrijgekomen plaatsje in te pikken - dat gaat mijn petje te boven. Ik vind het toch fatsoenlijker om te wachten tot iedereen wakker is. Mij storen ze daar niet mee, maar niet iedereen heeft genoeg aan enkele uurtjes nachtrust.
15-03-2013
Processierupsen.
Clot de Galvany is een natuurgebied tussen Alicante en Santa Pola. Je kan er mooie wandelingen maken, bijna zonder hoogteverschillen en dus voor iedereen haalbaar. Spijtig genoeg kom je regelmatig lastige beestjes tegen : de processierupsen zijn hier in grote getalen samen op stap en overal zie je nesten in de bomen hangen. EDUWEIRDO trekt zich daar allemaal weinig van aan.
Op de terugweg naar Alfaz wilden we nog hier en daar een cache meepikken, maar dat is alleen in El Campello gelukt.
Zeer mooi weer.
Nog enkele dagen en het cachen zal weer op een lager pitje staan. Vandaag was heel mooi weer voorspeld en dus reden we weer richting ... Alicante. Natuurlijk liggen er ook caches in andere dorpen/steden maar het is toch vooral in de buurt van de provinciehoofdstad dat er veel te vinden zijn. Vandaag werd onze vaste ploeg versterkt door Ferdinand, zodat we nog sneller de reeks in Gran Alacant konden afwerken. Begeleid door een stralende zon hebben we 17 caches gelogd.
14-03-2013
Lawaai.
Soms zou je het de uitbaters van Sabor niet eens kwalijk kunnen nemen als ze ons ooit de toegang tot het restaurant zouden weigeren. Ik vrees dat we deze middag weer veel te veel lawaai gemaakt hebben met ons groepje. Nadien werd er nog een bescheiden feestje gebouwd op de camperplaats waar Ronny weer kon schitteren met zijn zelfgemaakte Limoncello.
Wind - alweer.
Moesten er lezers zijn die zich zorgen maken : het is niet nodig. Ik ben niet uitgehongerd ! Mijn belofte om tot vandaag niet op restaurant te gaan heb ik niet kunnen nakomen. Eergisteren was er al een voorzichtige overtreding in de Universal Lounge Bar, gisteren werd het weer de Pizza4U. Om de geleden schade van de vorige dagen in te halen, werd zelfs in groep besloten om een extra pizza te bestellen en te verdelen onder de schrokoppen. Waar je je wel zorgen over mag maken is mijn nachtrust. Zoals enigszins gisterenavond al te verwachten was, heeft de wind zich de ganse nacht weer flink laten gelden. Vooral in de vroege ochtenduurtjes werd het moeilijk om te blijven liggen zonder zeeziek te worden. Om 7u ben ik dan toch maar opgestaan, er staan nog genoeg films en series op de laptop om me te amuseren.
13-03-2013
Multi-niks ...
Geen dag gevuld met een hele reeks caches zoeken, vandaag slechts één missie : een MULTI CACHE tot een goed einde brengen. De antwoorden op de vragen waren vrij gemakkelijk te vinden tijdens een wandeling door het oude centrum van Altea. Slechts één opgave was een beetje moeilijk in te schatten en die heeft ons waarschijnlijk de das omgedaan. Als je ergens één foutje maakt, kom je op totaal verkeerde eindcoördinaten terecht en is al de moeite vergeefs geweest. Conclusie : we zijn gewoon te dom om dit soort dingen tot een goed einde te brengen en moeten ons beperken tot de simpele traditionele caches. En toch was deze zoektocht niet helemaal nutteloos. We hebben weer plekjes ontdekt waar we nog nooit eerder geweest waren.
Intussen krijgen we hier - na een tijdje van relatieve rust - weer te maken met flinke windstoten.
Twee keer bonk.
Gisterenavond rond 18u30 werd er op de deur geklopt. Het was Luc om te melden dat er een ambulance op komst was en hij hem ging opwachten aan de N332. Ambulanciers hebben hier nogal eens de neiging om verkeerd te rijden ... Ik moet dan de telefoon kunnen beantwoorden want het zou ook niet de eerste keer zijn dat ze nog eens bellen om te vragen waar ze precies moeten zijn. Gelukkig viel het deze keer nogal mee met het verloren rijden en kon de gekwetste man (een Duitser) waarom het ging, vrij snel naar het hospitaal gevoerd worden. Het was absoluut geen levensbedreigende situatie, dus geen paniek. Hij was 's middags met zijn tweewieler onderuit gegleden op de rotonde bij de Lidl supermarkt. Mijn diagnose werd later op de avond bevestigd toen zijn vrouw terug kwam van het ziekenhuis : gebroken ribben.
Terwijl ik in de camper zat te wachten op de ambulance hoorde ik een zwiiiiiiiiiiieeeeeeep-bonk geluid en jawel hoor : achter het hoekje was een Spaanse jongeman met zijn crossmotor ook onderuit gegleden. Eerst zag ik hem niet eens liggen. Het is daar donker en hij was helemaal in het zwart gekleed. Hij was niet gekwetst en even later reed hij weer weg. Hij is volgens mij toch een heel stuk over het asfalt geschoven en zijn motorkledij zal hem daarbij goed beschermd hebben.
12-03-2013
Met Chico alles okee.
Deze middag moest ik eerst met onze pa en Chico voor een controle naar de dierenkliniek. Alles leek er goed uit te zien en Chico mag/moet nu opnieuw langere wandelingen maken om zijn spieren te versterken. Volgende maand moeten we nog een keertje terugkomen.
Ik heb onze pa terug afgezet aan de camperplaats en een kwartiertje later was het weer tijd om een cache te gaan zoeken. Vorige week had ik in mijn eentje de cache aan de helihaven niet gevonden, maar vandaag werd al snel bewezen dat je met z'n drieën beter kan zoeken dan alleen en na ongeveer tien minuten zoeken werd de cache gelogd, vier sterren waard !
Snel terug naar de auto en koers gezet naar de Sierra Helada. Een hele tijd geleden was ik met Rob tot aan de okermijn gewandeld en Eric wou ook wel eens zien hoe dat er allemaal uitzag. Voor we aan de wandeling begonnen, zagen we een zwart dwergpoedeltje dat me toch wel heel erg aan Macho deed denken. Meteen valt dan ook op dat Macho tot de nog kleinere toy-soort behoort, want hij weegt maar de helft van dit mooi poserend exemplaar.
Na eerst de weg naar de vuurtoren gevolgd te hebben, werd het tijd om af te dalen naar de okermijn. Eric had een groot formaat Maglite zaklamp bij zodat we een stuk verder konden doordringen. Enkele foto's én een filmpje (in bijlage) om dit alles te illustreren.
Op de terugweg hebben we nog een earth cache kunnen loggen. Hiervoor moet je (meestal) geologische vragen kunnen beantwoorden. De oplossing is grotendeels te vinden op info-borden.
Ik kreeg een uurtje geleden een foto van mijn nonkel in de buurt van Gent. Het landschap ziet er toch iets anders uit dan hier, maar daarom niet minder mooi. Hier zou het vanmiddag ook weer kunnen regenen en in het binnenland wordt veel sneeuw voorspeld.
Gelukkig is er ook nog goed nieuws : ik heb net in de online krant gelezen dat Beerschot een gerechtelijk akkoord heeft aangevraagd. Er wordt dus eindelijk toegegeven dat ze in slechte papieren zitten, met een blaaskaak als voorzitter Vanoppen is dat niet echt een verrassing. Binnenkort mogen ze verhuizen naar waar ratten thuishoren : de riolen van het Kiel. Vorige week waren er nog voorzichtige toenaderingspogingen tussen RAFC en Beerschot, nu wordt duidelijk waarom : ze waren op zoek naar geld bij de échte ploeg van 't stad . Ik vrees echter dat er daar ook niet veel te rapen valt ...
Extra.
Nog enkele extra foto's én een filmpje (in bijlage) van freelance fotograaf en collega-cacher Rob.
Stilaan naderden we ons einddoel : el rincon bello (de mooie hoek), een recreatiegebied met vele picknick tafels en wandelwegen. Eén van de paden loopt dood op een indrukwekkende kloof (of noem het canyon, gorge) en daar lag dan meteen ook de laatse cache van deze reeks. Ik kan me voorstellen dat het hier op zonnige dagen in het weekend heel druk kan zijn, ook al moeten de dagjesmensen zich daarvoor een heel eind verplaatsen.
Omdat ik niet graag dezelfde weg twee keer rij, zijn we verder de route door de bergen blijven volgen en uiteindelijk in Petrer aanbeland. En wonder boven wonder : bovenop de berg stond een oude burcht én cache 54 van vandaag ! Helemaal voldaan reden we om 19u30 de camperplaats op.
Het vervolg.
We bleven genieten van de vele mooie uitzichtpunten én de rust, want je kwam hier werkelijk niemand tegen - behalve één enkele auto en twee fanatiekelingen op een terreinfiets als noodzakelijke uitzondering op de regel.
Van Eric kreeg je af en toe maar de onderste helft te zien, omdat hij weer met volle overgave in een rotsspleet dook om een cache te zoeken (en te vinden). Regelmatig was de cache een volwassen munitiekist, waarin dan een heleboel spullen lagen om te ruilen. Ik heb vandaag ook weer een TRAVEL BUG en een GEOCOIN kunnen "veroveren".
. Ik vrees echter dat er daar ook niet veel te rapen valt ... 
