Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
14-03-2013
Lawaai.
Soms zou je het de uitbaters van Sabor niet eens kwalijk kunnen nemen als ze ons ooit de toegang tot het restaurant zouden weigeren. Ik vrees dat we deze middag weer veel te veel lawaai gemaakt hebben met ons groepje. Nadien werd er nog een bescheiden feestje gebouwd op de camperplaats waar Ronny weer kon schitteren met zijn zelfgemaakte Limoncello.
Wind - alweer.
Moesten er lezers zijn die zich zorgen maken : het is niet nodig. Ik ben niet uitgehongerd ! Mijn belofte om tot vandaag niet op restaurant te gaan heb ik niet kunnen nakomen. Eergisteren was er al een voorzichtige overtreding in de Universal Lounge Bar, gisteren werd het weer de Pizza4U. Om de geleden schade van de vorige dagen in te halen, werd zelfs in groep besloten om een extra pizza te bestellen en te verdelen onder de schrokoppen. Waar je je wel zorgen over mag maken is mijn nachtrust. Zoals enigszins gisterenavond al te verwachten was, heeft de wind zich de ganse nacht weer flink laten gelden. Vooral in de vroege ochtenduurtjes werd het moeilijk om te blijven liggen zonder zeeziek te worden. Om 7u ben ik dan toch maar opgestaan, er staan nog genoeg films en series op de laptop om me te amuseren.
13-03-2013
Multi-niks ...
Geen dag gevuld met een hele reeks caches zoeken, vandaag slechts één missie : een MULTI CACHE tot een goed einde brengen. De antwoorden op de vragen waren vrij gemakkelijk te vinden tijdens een wandeling door het oude centrum van Altea. Slechts één opgave was een beetje moeilijk in te schatten en die heeft ons waarschijnlijk de das omgedaan. Als je ergens één foutje maakt, kom je op totaal verkeerde eindcoördinaten terecht en is al de moeite vergeefs geweest. Conclusie : we zijn gewoon te dom om dit soort dingen tot een goed einde te brengen en moeten ons beperken tot de simpele traditionele caches. En toch was deze zoektocht niet helemaal nutteloos. We hebben weer plekjes ontdekt waar we nog nooit eerder geweest waren.
Intussen krijgen we hier - na een tijdje van relatieve rust - weer te maken met flinke windstoten.
Twee keer bonk.
Gisterenavond rond 18u30 werd er op de deur geklopt. Het was Luc om te melden dat er een ambulance op komst was en hij hem ging opwachten aan de N332. Ambulanciers hebben hier nogal eens de neiging om verkeerd te rijden ... Ik moet dan de telefoon kunnen beantwoorden want het zou ook niet de eerste keer zijn dat ze nog eens bellen om te vragen waar ze precies moeten zijn. Gelukkig viel het deze keer nogal mee met het verloren rijden en kon de gekwetste man (een Duitser) waarom het ging, vrij snel naar het hospitaal gevoerd worden. Het was absoluut geen levensbedreigende situatie, dus geen paniek. Hij was 's middags met zijn tweewieler onderuit gegleden op de rotonde bij de Lidl supermarkt. Mijn diagnose werd later op de avond bevestigd toen zijn vrouw terug kwam van het ziekenhuis : gebroken ribben.
Terwijl ik in de camper zat te wachten op de ambulance hoorde ik een zwiiiiiiiiiiieeeeeeep-bonk geluid en jawel hoor : achter het hoekje was een Spaanse jongeman met zijn crossmotor ook onderuit gegleden. Eerst zag ik hem niet eens liggen. Het is daar donker en hij was helemaal in het zwart gekleed. Hij was niet gekwetst en even later reed hij weer weg. Hij is volgens mij toch een heel stuk over het asfalt geschoven en zijn motorkledij zal hem daarbij goed beschermd hebben.
12-03-2013
Met Chico alles okee.
Deze middag moest ik eerst met onze pa en Chico voor een controle naar de dierenkliniek. Alles leek er goed uit te zien en Chico mag/moet nu opnieuw langere wandelingen maken om zijn spieren te versterken. Volgende maand moeten we nog een keertje terugkomen.
Ik heb onze pa terug afgezet aan de camperplaats en een kwartiertje later was het weer tijd om een cache te gaan zoeken. Vorige week had ik in mijn eentje de cache aan de helihaven niet gevonden, maar vandaag werd al snel bewezen dat je met z'n drieën beter kan zoeken dan alleen en na ongeveer tien minuten zoeken werd de cache gelogd, vier sterren waard !
Snel terug naar de auto en koers gezet naar de Sierra Helada. Een hele tijd geleden was ik met Rob tot aan de okermijn gewandeld en Eric wou ook wel eens zien hoe dat er allemaal uitzag. Voor we aan de wandeling begonnen, zagen we een zwart dwergpoedeltje dat me toch wel heel erg aan Macho deed denken. Meteen valt dan ook op dat Macho tot de nog kleinere toy-soort behoort, want hij weegt maar de helft van dit mooi poserend exemplaar.
Na eerst de weg naar de vuurtoren gevolgd te hebben, werd het tijd om af te dalen naar de okermijn. Eric had een groot formaat Maglite zaklamp bij zodat we een stuk verder konden doordringen. Enkele foto's én een filmpje (in bijlage) om dit alles te illustreren.
Op de terugweg hebben we nog een earth cache kunnen loggen. Hiervoor moet je (meestal) geologische vragen kunnen beantwoorden. De oplossing is grotendeels te vinden op info-borden.
Ik kreeg een uurtje geleden een foto van mijn nonkel in de buurt van Gent. Het landschap ziet er toch iets anders uit dan hier, maar daarom niet minder mooi. Hier zou het vanmiddag ook weer kunnen regenen en in het binnenland wordt veel sneeuw voorspeld.
Gelukkig is er ook nog goed nieuws : ik heb net in de online krant gelezen dat Beerschot een gerechtelijk akkoord heeft aangevraagd. Er wordt dus eindelijk toegegeven dat ze in slechte papieren zitten, met een blaaskaak als voorzitter Vanoppen is dat niet echt een verrassing. Binnenkort mogen ze verhuizen naar waar ratten thuishoren : de riolen van het Kiel. Vorige week waren er nog voorzichtige toenaderingspogingen tussen RAFC en Beerschot, nu wordt duidelijk waarom : ze waren op zoek naar geld bij de échte ploeg van 't stad . Ik vrees echter dat er daar ook niet veel te rapen valt ...
Extra.
Nog enkele extra foto's én een filmpje (in bijlage) van freelance fotograaf en collega-cacher Rob.
Stilaan naderden we ons einddoel : el rincon bello (de mooie hoek), een recreatiegebied met vele picknick tafels en wandelwegen. Eén van de paden loopt dood op een indrukwekkende kloof (of noem het canyon, gorge) en daar lag dan meteen ook de laatse cache van deze reeks. Ik kan me voorstellen dat het hier op zonnige dagen in het weekend heel druk kan zijn, ook al moeten de dagjesmensen zich daarvoor een heel eind verplaatsen.
Omdat ik niet graag dezelfde weg twee keer rij, zijn we verder de route door de bergen blijven volgen en uiteindelijk in Petrer aanbeland. En wonder boven wonder : bovenop de berg stond een oude burcht én cache 54 van vandaag ! Helemaal voldaan reden we om 19u30 de camperplaats op.
Het vervolg.
We bleven genieten van de vele mooie uitzichtpunten én de rust, want je kwam hier werkelijk niemand tegen - behalve één enkele auto en twee fanatiekelingen op een terreinfiets als noodzakelijke uitzondering op de regel.
Van Eric kreeg je af en toe maar de onderste helft te zien, omdat hij weer met volle overgave in een rotsspleet dook om een cache te zoeken (en te vinden). Regelmatig was de cache een volwassen munitiekist, waarin dan een heleboel spullen lagen om te ruilen. Ik heb vandaag ook weer een TRAVEL BUG en een GEOCOIN kunnen "veroveren".
Roncon28.
Een normaal mens zou na deze wandeling denken : tijd voor een terrasje. Ik heb mij nooit gedragen zoals een doorsnee toerist en het cachen heeft dat zeker niet veranderd. En dat zou deze keer niet anders zijn. Geen tijd voor een terrasje, ook de Roncon28 serie moest er vandaag aan geloven. Dit is een recente reeks caches die achter de Via Verde ligt én een route die voor de verandering ook met de auto kan afgelegd worden. Je zou het helemaal niet verwachten maar door het hele gebergte liggen asfaltwegen, soms in zeer goede staat maar regelmatig ook gedeeltelijk overgroeid en veel putten.
In alle caches zat een potloodje en een slijper, die telkens je de cache opende op de grond viel. Je zou denken dat je dat na twee-drie keer doorhebt maar neen hoor ...
Regelmatig zagen de wolken er zeer dreigend uit maar veel meer dan enkele druppels hebben we niet gekregen. We waren toch zeer blij dat we deze route met de auto konden afleggen want te voet hadden we dit nooit kunnen afwerken binnen de ons nog resterende tijd.
De cache-hond.
Onze zoektocht verliep zonder veel problemen maar af en toe gebeurt er toch iets waarvan je denkt : dat moet ik straks op de blog schrijven. Zoals overal in Spanje horen de vele waakhonden al van ver dat er vreemdelingen in de buurt zijn. Ook onze komst wordt dus (de ene keer al wat vriendelijker dan de andere) meestal luidruchtig aangekondigd als we een huis of plantage naderen. Deze keer zagen én hoorden we van ver al een grote hond achter een omheining staan. Die hond stond, zoals wij het ongeveer konden inschatten, precies ter hoogte van een cache vervaarlijk te blaffen. Toen we het nulpunt naderden, aarzelden we eerst even of we de cache wel zouden durven pakken, zo dicht bij de omheining. Maar wat bleek - of was het onze fantasie ? De hond leek wel te blaffen om aan te duiden waar we moesten zoeken en toen we de cache gevonden hadden zweeg hij ! Braaf beestje.
Na een wandeling van tien kilometers konden we de laatste (nummer 101) cache van deze reeks loggen in de buurt van het "station" van Agost. Op weg naar de volgende uitdaging passeerden we ook nog even langs de kerk van het stadje om nog een extra cache mee te pikken.
Deel drie.
Deze ochtend zaten we om 9u alweer in de auto en alweer gingen we richting Alicante. In de buurt van Agost moesten we immers nog het laatste en derde deel van de Via Verde del Maigmo afwerken, de wandel- en cacheroute die langs een oude spoorwegbedding loopt. Ook nu weer rotsen in alle kleurschakeringen, zelfs de grond waarop je loopt lijkt soms wel een schilderij.
10-03-2013
Rastro.
Eindelijk gewoon een zondag zoals de meeste andere overwinteraars hun zondag overleven : langs de markt en voor de rest gewoon niksen. Om toch een beetje "anders" te doen dan de meerderheid gingen we (onze pa, Chris, Maria en ik) natuurlijk niet naar de markt van Albir maar profiteerden we van ons tijdelijke autobezit en reden naar La Nucía. Daar kan je volgens de publiciteit naar een grote rastro (rommelmarkt). We hadden al snel een goede parkeerplaats gevonden en begaven ons naar de markt. Er stonden kraampjes met nieuwe kleding, een beetje fruit maar toch vooral veel rommel. Chris bleef beweren dat er een beetje verder nog een rastro was die gezelliger is. En hij had gelijk, net over de gemeentegrens met Polop was nog een rommelmarkt met nog meer kraampjes en meer volk. En ook gewoon op wandelafstand vanaf dezelfde parkeerplaats. Na een echt Spaans "broodje frikandel" en een portie churros konden we weer afzakken naar de camperplaats.
Morgen staat er opnieuw een volledig cachedag op het programma, met een beetje geluk wordt er weer een dagrecord gebroken.
09-03-2013
Een weinig succesvolle namiddag.
Het was de bedoeling dat we (deze keer Rob, Letty en ik) deze middag even één van mijn eigen caches gingen recupereren. Die was helaas zo ver door iemand weggestopt dat het onmogelijk was geworden om hem nog te kunnen pakken of loggen. Die "iemand" zou wel eens een heel vervelende zwerver kunnen zijn die daar in het kapelletje zijn intrek heeft genomen. Hij hield ons constant in de gaten en volgde ons zelfs toen we op zoek waren naar een alternatief plekje om een nieuwe cache te verstoppen. Ik vrees dat ik deze plek zal moeten opgeven want de cache zal steeds blijven verdwijnen als mensen daar niet rustig kunnen zoeken.
Daarna zijn we naar Polop gereden om daar zelf nog een cache te loggen. En dan stond er nog eentje op het lijstje ... vier sterren qua terrein en eveneens vier sterren voor de cache zelf. Het was een hele klim en ik werd beloond met een fantastisch uitzicht maar de cache heb ik niet gevonden, ook al ben ik op de juiste coördinaten geraakt.
Onze klim was niets vergeleken met wat de echte klimmers daar allemaal uitspoken. Langs bijna verticale wanden gaan ze zo ver de hoogte in tot ze slechts een stipje zijn tegen de berg.
Snurk.
Er zijn altijd mensen die graag eens lachen met iemand die te veel gedronken heeft. Met iets te weinig bloed in zijn alcohol is Luc gisterenavond - na een lichte aanvaring met de lavabo - braaf in zijn bed geraakt waar hij zichzelf in slaap heeft gesnurkt. Maar eerlijk is eerlijk : dezelfde Luc was deze ochtend wel de eerste die je hier zag rondlopen met een brede glimlach !
08-03-2013
En nog een record.
Iets over zes uur reden we opnieuw de camperplaats op waar we net te laat waren voor de kampioenenhuldiging. Er werd deze namiddag weer een jeu de boules tornooi georganiseerd en de wedstrijd werd gewonnen door het team van Sjef, Anita, Bert en Maaike. Ik had daar allemaal geen tijd voor want ik moest al mijn caches nog loggen. En toen werd het tijd voor een boterhammetje. Tenminste, dat was het plan ... maar het is weer niet gelukt.
Tok tok tok - er werd op de deur geklopt : Zin om mee te gaan naar de Griek ? Ik heb even geaarzeld maar niet echt lang. Het was eerst niet helemaal duidelijk wie er mee zou gaan, er zaten ook nog veel mensen buiten na te keuvelen. Uiteindelijk zouden we met z'n achten gaan, maar op het laatste moment viel Luc nog af. Het overmatig alcoholverbruik na een zware werkdag had zijn tol geëist en er was echt niets meer mee aan te vangen. Met zeven aan tafel dus, en het was weer lekker maar nu ga ik echt proberen om tot donderdag (Sabor) niet meer op restaurant te gaan.
En weer een dagrecord.
We hebben nog even overwogen om de laatste vijf kilometers én 23 caches er nog bij te nemen, maar dan zouden er op het einde ook nog eens vijf kilometers opnieuw bergop naar de auto moeten worden afgelegd ... en dat leek ons een beetje te veel. We zullen dus toch nog een keertje moeten terugkeren. We hebben na vandaag trouwens toch weer een nieuw perwoonlijk dagrecord op onze naam staan : 47 gevonden caches.
1000 !
Rond 11u30 konden we dan effectief aan het tweede deel van de wandeling langs deze oude spoorwegbedding beginnen. De caches volgden ellkaar snel op en werden (bijna) allemaal snel gevonden. Het werd opnieuw een mooie wandeling maar dit stuk was toch minder indrukwekkend dan dat van vorige week. En toch was er bij nr 54 van de 101 caches iets bijzonders te beleven : het werd mijn duizendste vondst ! Hip hip voor mezelf ...
Deel 2.
Vanmorgen om 9u reden we opnieuw in zuidelijke richting om na een uurtje de auto te parkeren in het centrum van Agost. Vandaag zouden we het tweede stuk van de Via Verde del Maigmo afwandelen en net zoals vorige keer lag het begin- en eindpunt een stuk uit elkaar. We zijn dus eerst zo'n vijf kilometer bergop gewandeld langs een rustige weg waar ook wel af en toe een auto passeerde. Het eerste wat we tegenkwamen in de buurt van vervallen fabrieksgebouwen was een herder met een bescheiden kudde van enkele geiten en schapen. Tijdens de tocht naar boven stond er nogal wat wind waardoor je de zon niet echt voelde branden, maar ze was wel uitbundig aanwezig. Hier en daar stond een huisje te koop en we fantaseerden dan een beetje over hoe het zou zijn om hier zo afgelegen te wonen.
07-03-2013
Wat zullen we eten, 8 dagen lang ...
Zonder enige voorbereiding heb ik een record gebroken zonder het te beseffen, ik weet niet eens of het iets is om fier op te zijn. Vandaag heb ik voor de achtste dag op rij "buitenshuis" gegeten, gemakkelijkshalve reken ik de kaastafel van gisteren ook bij "uit eten gaan" - ik heb er immers zelf niets voor moeten doen ! Vandaag had ik zelfs helemaal geen zin om op restaurant te gaan, maar net toen een groepje vrienden te voet naar Pizza4U wou gaan begon het te regenen. Ik heb dan maar aangeboden hen een lift te geven en bezweken voor de lekkere geurtjes van de vers gebakken pizza's ...
In de late namiddag ben ik dan met onze pa nog naar het winkelcentrum in Finestrat gereden. Ik had een nieuwe externe harde schijf nodig, want vanochtend heeft er eentje zijn laatste adem uitgeblazen. Het moeten niet altijd acteurs of voetbalcommentatoren zijn.
Na het winkelen ben ik kaartjes gaan afhalen aan het loket van Benidorm Palace, op 18 maart staat daar iets speciaals op het programma. Ook nog even langs camping El Raco gepasseerd om de laatste aanwijzingen door te geven aan een vrolijke bende die morgen naar hier verhuist. Zelf zal ik morgen de hele dag op stap zijn, om nog een record te vestigen. Niet moeilijk om te raden waarover het gaat waarschijnlijk ?
. Ik vrees echter dat er daar ook niet veel te rapen valt ... 
