Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
08-03-2013
En nog een record.
Iets over zes uur reden we opnieuw de camperplaats op waar we net te laat waren voor de kampioenenhuldiging. Er werd deze namiddag weer een jeu de boules tornooi georganiseerd en de wedstrijd werd gewonnen door het team van Sjef, Anita, Bert en Maaike. Ik had daar allemaal geen tijd voor want ik moest al mijn caches nog loggen. En toen werd het tijd voor een boterhammetje. Tenminste, dat was het plan ... maar het is weer niet gelukt.
Tok tok tok - er werd op de deur geklopt : Zin om mee te gaan naar de Griek ? Ik heb even geaarzeld maar niet echt lang. Het was eerst niet helemaal duidelijk wie er mee zou gaan, er zaten ook nog veel mensen buiten na te keuvelen. Uiteindelijk zouden we met z'n achten gaan, maar op het laatste moment viel Luc nog af. Het overmatig alcoholverbruik na een zware werkdag had zijn tol geëist en er was echt niets meer mee aan te vangen. Met zeven aan tafel dus, en het was weer lekker maar nu ga ik echt proberen om tot donderdag (Sabor) niet meer op restaurant te gaan.
En weer een dagrecord.
We hebben nog even overwogen om de laatste vijf kilometers én 23 caches er nog bij te nemen, maar dan zouden er op het einde ook nog eens vijf kilometers opnieuw bergop naar de auto moeten worden afgelegd ... en dat leek ons een beetje te veel. We zullen dus toch nog een keertje moeten terugkeren. We hebben na vandaag trouwens toch weer een nieuw perwoonlijk dagrecord op onze naam staan : 47 gevonden caches.
1000 !
Rond 11u30 konden we dan effectief aan het tweede deel van de wandeling langs deze oude spoorwegbedding beginnen. De caches volgden ellkaar snel op en werden (bijna) allemaal snel gevonden. Het werd opnieuw een mooie wandeling maar dit stuk was toch minder indrukwekkend dan dat van vorige week. En toch was er bij nr 54 van de 101 caches iets bijzonders te beleven : het werd mijn duizendste vondst ! Hip hip voor mezelf ...
Deel 2.
Vanmorgen om 9u reden we opnieuw in zuidelijke richting om na een uurtje de auto te parkeren in het centrum van Agost. Vandaag zouden we het tweede stuk van de Via Verde del Maigmo afwandelen en net zoals vorige keer lag het begin- en eindpunt een stuk uit elkaar. We zijn dus eerst zo'n vijf kilometer bergop gewandeld langs een rustige weg waar ook wel af en toe een auto passeerde. Het eerste wat we tegenkwamen in de buurt van vervallen fabrieksgebouwen was een herder met een bescheiden kudde van enkele geiten en schapen. Tijdens de tocht naar boven stond er nogal wat wind waardoor je de zon niet echt voelde branden, maar ze was wel uitbundig aanwezig. Hier en daar stond een huisje te koop en we fantaseerden dan een beetje over hoe het zou zijn om hier zo afgelegen te wonen.
07-03-2013
Wat zullen we eten, 8 dagen lang ...
Zonder enige voorbereiding heb ik een record gebroken zonder het te beseffen, ik weet niet eens of het iets is om fier op te zijn. Vandaag heb ik voor de achtste dag op rij "buitenshuis" gegeten, gemakkelijkshalve reken ik de kaastafel van gisteren ook bij "uit eten gaan" - ik heb er immers zelf niets voor moeten doen ! Vandaag had ik zelfs helemaal geen zin om op restaurant te gaan, maar net toen een groepje vrienden te voet naar Pizza4U wou gaan begon het te regenen. Ik heb dan maar aangeboden hen een lift te geven en bezweken voor de lekkere geurtjes van de vers gebakken pizza's ...
In de late namiddag ben ik dan met onze pa nog naar het winkelcentrum in Finestrat gereden. Ik had een nieuwe externe harde schijf nodig, want vanochtend heeft er eentje zijn laatste adem uitgeblazen. Het moeten niet altijd acteurs of voetbalcommentatoren zijn.
Na het winkelen ben ik kaartjes gaan afhalen aan het loket van Benidorm Palace, op 18 maart staat daar iets speciaals op het programma. Ook nog even langs camping El Raco gepasseerd om de laatste aanwijzingen door te geven aan een vrolijke bende die morgen naar hier verhuist. Zelf zal ik morgen de hele dag op stap zijn, om nog een record te vestigen. Niet moeilijk om te raden waarover het gaat waarschijnlijk ?
06-03-2013
Probleempje met eigen cache.
Na even zoeken konden we nog een extra cache vinden in een van de vele kronkelende straatjes tussen Toix en Calpe. Op de terugweg zijn we ook nog even gestopt aan de Orthodoxe kerk, waar Eric en Rob nog niet geweest waren. Onze laatste halte was aan mijn eigen cache (GC466R2 - ermita). Bert van de parking was enkele dagen geleden op zoek gegaan naar deze cache en had me gemeld dat hij niet te loggen was. En inderdaad, iemand had hem zo ver in de verstopplaats geduwd dat hij misschien niet meer te recupereren is. De cache is dus tijdelijk onbeschikbaar en zal een van de volgende dagen vervangen worden, de coördinaten zullen dan waarschijnlijk ook iets wijzigen.
Toen we terug op de parking kwamen, waren Thierry en Malvina intussen aangekomen en al meteen werden we getrakteerd op een kaastafel.
Toix.
Op naar de volgende bestemming : Monte de Toix. Hier zou het even afwachten worden of de cache nog wel beschikbaar zou zijn, want op deze berg heeft enkele weken geleden een brand gewoed. Na een kleine beklimming werd de cache snel gevonden door Rob, de blikken doos had blijkbaar niet te veel last gehad van de vlammen. In de hele buurt kon je de sporen nog zien van de vuurzee.
Bergschoenen ?
De vorige cache was al een beetje een uitdaging want er moest geklauterd worden. De volgende zou helemaal niet simpel worden want vier en een halve ster qua terreinmoeilijkheid - slik .... In het begin was het een wandelpad zoals je er in de omgeving tientallen kan vinden maar toen wees het kompas in de richting van een rotspunt waarvan we al vreesden dat dit onze bestemming zou worden, bijna loodrecht omhoog en dus niet iets dat je even snel met bomma en bompa op zondagmiddag als uitstapje plant. En dan hadden we nog voor de gemakkelijke zijde gekozen om de beklimming aan te vatten, aan de andere kant heb je echt een klimuitrusting nodig. Aan onze kant werd wel aangeraden goede bergschoenen aan te trekken. In Eric heb ik de perfecte partner gevonden, ook overal op sandalen. Soms heb ik zelfs moeite om hem te volgen - waarschijnlijk turbosandalen .
Daar waar er geen pad meer te bespeuren was, konden we verder via een touwenparcours en overdreven moeilijk was het niet. Een kwartiertje later stonden we aan de ruïnes van het "Castillo de Calpe" en de cache zelf werd vlot gevonden.
Na de afdaling wijst Eric fier naar boven : "Daar hebben we gestaan !"
Punta del Mascarat.
Omdat het vandaag een mooie zonnige dag was, zijn we met zijn drieën nog enkele caches in de omgeving gaan zoeken. Voor mij stonden er vijf stuks op het programma, die allemaal gevonden werden. Rob kon er zeven bij op zijn lijstje geschreven, we passeerden er twee die ik vorig jaar al had gevonden. Eerst gingen we naar een klein strandje voorbij Altea, daarna werd het schitterende Punta del Mascarat bezocht. Je hebt hier een heleboel mooie en (in dit seizoen) bijna verlaten appartementsgebouwen met een prachtig en onbelemmerd zicht op de zee. Op een uitstekende rotspunt vonden we de cache en onderweg probeerde Eric nog even een zeemeeuw te bevrijden die vast zat tussen de struiken. Blijkbaar was hij toch gekwetst want vliegen was er niet meer bij en dus waarschijnlijk een vogel voor de kat. Hier mag je dat waarschijnlijk letterlijk nemen, vanwege de vele zwerfkatten in de buurt.
En nu ook Ward De Ravet gestorven.
Vooral voor eeuwig bekend als de Slisse uit Slisse en Cesar, maar toch ook een bekend gezicht uit al die feuilletons die mijn jeugd opfleurden : Fabian van Fallada, Kapitein Zeppos, Johan en de Alverman.
Rik, Michael en Hugo.
Over gisteren valt nog weinig te vertellen, vanaf het moment dat we bij Sabor zijn binnengestapt tot ik in mijn bed kroop is het blijven regenen. Eén van de kleine tunneltjes onder de N332 was intussen afgesloten voor wateroverlast, wat bijna niemand weerhield om dan maar te gaan spookrijden door het andere gedeelte - 200 meter rondrijden zou overdreven zijn . Er heeft ooit al meer water gestaan, maar deze keer zal het misschien natter zijn dan de vorige keren ...
Bij thuiskomst kreeg ik te horen dat televisiemonument Rik De Saedeleer overleden is, zoals hij "goal" kon roepen zal nog nooit iemand iemand evenaren. Voor de familie was het blijkbaar geen verrassing, hij was al een hele tijd ernstig ziek.
Ook geen verrassing : Boogerd die - eindelijk - bekent dat hij ongeveer tien jaar van zijn wielercarrière heeft rondgereden op epo, cortisonen en bloedtransfusies en dus veel van zijn overwinningen op oneerlijke wijze heeft behaald. Stilaan heeft de hele ploeg van Rabobank opgebiecht dat ze niet genoeg hadden aan de groenten van Hak om niet van hun fiets te vallen. Het kan een buitenstaander alleen maar sterken in het geloof dat niets nog zuiver is in de (wieler)sport.
Ook niet helemaal zuiver op de graat en sinds gisteren dood : Hugo Chávez, president van Venezuela. Een omstreden man maar iemand die frontaal ingaat tegen de zich almachtig wanende Verenigde Staten van Amerika kan bij mij altijd minstens op een beetje respect rekenen.
05-03-2013
Zonder Ronny.
Afgelopen nacht is het nog lang blijven regenen en vanmorgen zag het er nog altijd somber uit. Eventjes kregen we hoop en kwam het zonnetje even piepen en dat was meteen het sein om in actie te komen. Samen met de regen was er immers ook een bak zand uit de Sahara gepasseerd en ongeveer alles had een roodbruin kleurtje gekregen. De echte poetsmaniakken wisten weer niet van ophouden maar ik was al blij dat ik opnieuw doorzichtige ramen had. Om zeker niet verder te bezwijken voor de poetsmicrobe, vertrekken we dadelijk naar Sabor. Deze keer zonder Ronny, want die zal nu ongeveer (13u45) nog eens een keertje van de grond gaan - richting Eindhoven met Ryanair.
04-03-2013
1234
1. De "ambetante Fransman" is vertrokken, tot grote tevredenheid van bijna iedereen op de parking. Tegen mij en enkele anderen bleef hij vriendelijk, met de rest had hij al een keertje ruzie gemaakt.
2. Vannacht hebben ze de omheining van de sinaasappelplantage aan de overkant opengebroken en de aanwezige (bloeddorstige) honden verdoofd om vervolgens enkele bomen leeg te plukken. Lijkt mij een raar verhaal, je kan zowat overal appelsienen pikken zonder al die moeite te doen.
3. Tot ongeveer half twee uur in de namiddag is het droog gebleven. Net het uur dat we te voet wilden vertrekken.
4. Ik heb dan toch de auto maar genomen maar ik durf bijna niet zeggen wat ik ging doen, maaarrrr het was deze keer mijn schuld niet. Ik werd uitgenodigd om mee te gaan eten naar het Roemeense restaurant Transilvania in Albir. Lekker gegeten terwijl het buiten steeds harder ging regenen. Toch weer een adresje om te onthouden. Echt slecht heb ik hier nog nergens gegeten.
Mijn naam is haas.
Gisterenavond ben ik begonnen aan het zesde seizoen van Dexter. Het vijfde seizoen heb ik nog samen met Nancy gezien en dat is intussen al bijna twee jaar geleden. Het duurde even voor ik weer helemaal "in the mood" was en mij kon inleven in de psyche van deze man met een missie. Een missie die hem drijft tot talloze moorden, maar de slachtoffers zijn wel steevast mensen die de dood verdienen en door o.a. procedurefouten aan een veroordeling ontsnapt zijn. Dit soort verhaaltjes brengt ook mijn donkere kantje naar boven en dus moest de paashaas (een lekker geschenkje voor mijn verjaardag) het ongelden. Hij werd vakkundig onthoofd en daarna werden zijn ogen eruit gepeuterd en samen met zijn oren op een bedje van horrorfantasie opgepeuzeld. De rest is voor later, soms heb ik het gevoel dat ik enkel overleef op een dieet van chocolade.
De begeleidende muziek kan je vinden door HIER te klikken. Als dat iets te wild is, kan je ook bij Urbanus proberen door HIER te klikken.
03-03-2013
Een zondag zoals vele andere.
Alhoewel, met een glas cava bij Sabor (aangeboden voor mijn verjaardag) en Cercle Brugge dat nog eens een goede prestatie leverde in de bekerwedstrijd tegen Kortrijk, was het toch niet helemaal een gewone zondag. Wel nog een anekdote : bij Sabor had ik geen gamba's gekozen omdat ik niet echt handig ben in het onthoofden en pellen van die beestjes. Daarna slaagde ik er wel in een deel van mijn bouillabaisse richting hemd van Ronny te doen spatten. En dat bracht me aan tafel bij volgend verhaaltje. Vele jaren geleden lag er ergens zo'n zakje ketchup dat je bij McDonalds krijgt. Het leek me wel plezant om daar eens op te stampen zodat de inhoud eruit zou spatten. Je zou dan denken dat dit in een zijwaartse beweging gebeurt. De verpakking besloot echter in het midden open te scheuren en de rode smurrie langs de binnenkant van mijn broekspijpen in de richting van mijn kruis te sturen ... Begin dat maar eens proper te wrijven in het midden van een winkelstraat.
02-03-2013
FTF - STF (first to find - second to find)
Gisteren had ik gezien dat er twee nieuwe caches gelegd waren in de Sierra Helada aan de kant van Benidorm. Nu ben ik nog net niet verslaafd genoeg om dan onmiddellijk de (huur)auto in te springen en naar daar te rijden, het slechte weer had daar natuurlijk ook mee te maken. Omdat vandaag mooi weer voorspeld werd (en dat was helemaal juist) moest en zou ik deze ochtend op pad vertrekken om de caches als eerste te loggen. Rob voelde zich niet lekker maar Eric en Ans wilden wel mee. En zo kon ik al snel GC46QPP (la casa de Freddy) loggen als eerste ! Onderweg naar de andere verborgen schat passeerden we nog drie caches die uiteraard ook meegepikt werden. Bij de andere nieuwe cache was ik net te laat, die was intussen al gevonden door manupor3. Later bij het nakijken van de lijsten op geocaching.com bleek dat hij de tweede vinder was van de andere nieuwe cache. We moeten elkaar dus ergens gekruist hebben zonder het te weten.
Een kort autoritje bracht ons terug in Albir waar werd afgesloten met een pizza en een ijsje.
01-03-2013
Wit.
Nogmaals, bijgevoegde foto's zijn genomen in het binnenland - wij zijn hier dus absoluut niet ingesneeuwd ! Het zijn geen beelden die de doorsnee toerist voor ogen heeft bij het hinterland van de Costa Blanca. Nochtans is de naam niet slecht gekozen : blanca betekent immers wit en bovendien zijn we hier nog altijd aan het overWINTERen ...
Voetbalgeschiedenis.
Het is acht uur, het regent pijpenstelen en in de verte dondert het. In de bergen ligt al heel wat meer sneeuw dan gisterenavond. Eergisteren heeft het in Alicante ook gedonderd, maar op een andere manier. Door het slechte weer (en/of foute constructie ?) zijn er een tiental schijnwerpers van één van de verlichtingstorens van Hércules CF naar beneden gevallen en dan nog wel in het vak "Fondo Norte" waar wij altijd zaten toen we de wedstrijden bijwoonden. De torens zelf zijn geen probleem maar wel de stellingen waarop de verlichting is aangebracht. Er is nu besloten om alle torens te ontmantelen omdat er wel degelijk veiligheidsproblemen zijn. In principe zal de wedstrijd tegen Almería zondag om 16u plaatsvinden en zelfs live uitgezonden worden, tenminste als Ponferradina zijn wedstrijd tegen RM Castilla later wil spelen dan het oorpsronkelijk geplande 17u. Weer een (vooral financiële) tegenslag voor Hércules, dat momenteel op de voorlaatste plaats staat in de competitie (Liga Adelante - tweede klasse). Er is echter nog geen reden om te wanhopen, ze zitten hier nog maar aan speeldag 28 en ze gaan door tot 42 !
En nog een beetje geschiedenis. De hele installatie werd ontworpen en geplaatst voor het WK voetbal in 1982, toen Spanje gastland was. De wedstrijden werden gespeeld in 17 stadions over heel het land verspreid. Nederland had zich niet kunnen plaatsen en België won de openingswedstrijd in Camp Nou (Barcelona) tegen regerend wereldkampioen Argentinië met 0-1 ! Ze werden zelfs groepswinnaar maar gingen puntenloos kopje onder in de tweede ronde. Waar is de tijd ? Bij de Rode Duivels speelden toen grote namen als Van Moer, Coeck, Ceulemans en Millecamps. Het zal wel verkeerd zijn als ik denk dat er toen nog werd gespeeld voor het plezier en de eer, en niet in de eerste plaats om veel poen te scheppen ... Het zou in ieder geval mooi zijn als ons nationale elftal volgend jaar nog eens mag meespelen in Brazilië. Deze keer zou het toch wel moeten lukken, met spelers die overal in Europese topcompetitiies de pannen van het dak spelen !
Trouwens, Argentinië werd in 1978 wereldkampioen door in eigen land van Nederland te winnen met 1-3. Vorig jaar werd gesuggereerd dat een en ander toen niet eerlijk zou verlopen zijn (is dat ooit het geval in een militaire dictatuur ?) en dat Argentinië een akkoord had gesloten met Peru om met een groot verschil van hen te mogen winnen. Er zouden toen graanladingen beloofd zijn en Peruviaanse dissidenten in Argentinië werden opgesloten. Intussen heb ik niets meer gehoord van deze beschuldigingen en kan Nederland nog altijd blijven dromen over een uitgestelde wereldtitel.
En nog een klein detail : door het WK in Argentinië heb ik mijn laatste jaar in het secundair onderwijs moeten overdoen. Alle wedstrijden werden tijdens de blok- en examenperiodes gespeeld en dat was toch interessanter dan over de studieboeken gebogen zitten ! Uit die periode stamt ook mijn sympathie voor het Argentijnse voetbal : spelers met lang haar, T-shirt niet in de broek - lekker slordig ! Eén van mijn grote dromen is ooit een wedstrijd bijwonen tussen Boca Juniors en River Plate.
Zo, dat is al een hele boterham zo vroeg in de ochtend !
28-02-2013
Macho.
Toen ik deze ochtend uit de douche kwam, hing er een zakje met rozijnenbrood en een fles chocomelk aan mijn deur. Ronny had nog onthouden dat dat mijn lievelingsontbijt is. Onze pa was gisterenavond al een kaartje komen brengen voor mijn verjaardag. Ik wil alle mensen bedanken die mij vandaag een sms of email hebben gestuurd. Ook iedereen die mij persoonlijk gelukgewenst heeft : gracias. Zij die mij vergeten zijn : het is jullie vergeven. Aan alle anderen die mij vandaag of in de loop van het afgelopen jaar om een of andere reden hebben teleurgesteld : de pot op ! Maar één ding torent overal bovenuit : een kaartje van Nancy met daarin twee mooie foto's van Macho !
Een beetje winter.
Het is nu bijna 19u en een half uurtje geleden gaven de wolken een stukje van hun veroverde gebied weer prijs. En inderdaad, een verrassing kan je het niet noemen : sneeuw in de bergen. Niet echt een dik pak en het is ooit al meer geweest maar toch altijd mooi. Als het morgen nog meer opklaart, kunnen we misschien tot aan de Aitana kijken en daar zal het veel witter zijn. De appelsienen- en palmbomen denken nog altijd dat het hier nooit winter is.
.
