Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
21-01-2013
Elke maand een vast bedrag.
Er zit een hardnekkig geurtje in mijn neus maar het is een tijdelijk ongemak dat ik er met plezier wil bijnemen. Enige uitleg ? Eergisteren schreef ik al over het hondenasiel van La Nucía en de mogelijkheid om een hond financieel te adopteren. Deze ochtend ben ik ter plaatse even gaan informeren. Ik wou vooral weten of een hond die je financieel steunt, daarna ook nog in aanmerking komt voor een echte adoptie door andere mensen - want dat blijft uiteraard de hoofdbedoeling. Het antwoord was positief, als iemand "jouw" hond komt halen, kan je gewoon een andere kiezen. Nu weet je meteen waar dat geurtje vandaan komt, want het is onmogelijk een hondenpension of -asiel volledig reukvrij uit te baten.
Zaterdag waren twee honden in het buitenhok achtergelaten die nog geen naam hadden gekregen. Die twee schatjes heb ik nu financieel geadopteerd en ik heb hen ook een naam gegeven. De linkse op de foto is een mannetje dat vanaf nu luistert naar de naam Oxbow, de rechtse is een vrouwtje dat vanaf nu door het leven gaat als Fakie. Als je op hun namen klikt, krijg je meer info en foto's te zien. De namen van onze overleden honden leven dus een beetje voort. Gisteren was het trouwens zes jaar geleden dat Oxbow zijn verlossende spuitje kreeg en Fakie is intussen ook al meer dan twee jaar uit ons leven verdwenen.
Lichtjes rampzalig nieuws.
Zoals jullie weten ga ik televisie- en satellietloos door het leven. Ik heb daar verschillende redenen voor : de extra kilo's van al dat materiaal zouden zorgen voor nog meer overgewicht, ik wil niet in de oude "zapgewoonte" hervallen en het kost allemaal geld (installatie + abonnement TV Vlaanderen), euro's die ik echt niet meer op overschot heb.
Ik lach dan ook altijd met de mensen die met hun motorhome ergens aankomen en als eerste activiteit absoluut hun satellietschotel (al dan niet automatisch) juist moeten richten. Soms duurt dat zo lang, dat ik intussen de omgeving al verkend heb én de afwas gedaan heb. In de zomer ben je verplicht in de blakende zon te gaan staan want een koel plekje onder de bomen is nefast voor de ontvangst van die onontbeerlijke signalen die uit de ruimte komen. Al die hoogtechnologische toestanden moeten voor mij dus niet. Waarom zou ik er geld aan uitgeven ? Met een beetje zoeken kan je de beste programma's - weliswaar met enige vertraging - immers ook van het internet plukken. Door een gezamenlijke actie van een aantal televisiezenders dreigt hier nu een einde aan te komen. Toen ik gisteren even ging kijken naar het meest recente aanbod, bleek dat alle afleveringen van Alloo, Dr. Livingstone, Salamander, Wolven, Crème de la crème, Loslopend Wild enz van het intenet gehaald zijn. De uploader hangt immers een fikse boete én een gevangenissstraf boven het hoofd. Okee, het is/was allemaal illegaal - maar in mijn geval verliezen ze alleen een kijker, geen inkomsten ...
20-01-2013
Mosselen.
Vanmiddag hadden we een adresje uitgekozen waar we enkel met de auto heen kunnen : het Mosselhuis in Calp(e). Een door-en-door Belgisch restaurant en er zaten dan ook alleen maar Belgische klanten. Voor de gelegenheid hadden we zelf ook versterking meegebracht : Eddy en Martine uit Kortrijk. Op de kaart uiteraard verschillende mosselbereidingen en voor mij is de keuze dan gemakkelijk, ik ga steevast voor de provençaalse variant. De weekdiertjes (kan dat wel op een zondag ?) hebben gesmaakt, alhoewel ze zeker niet kunnen tippen aan de Zeeuwse soortgenoten. Na het eten hebben we nog een tochtje langs Benissa en Xaló (Jalón) gemaakt en toen het eten genoeg gezakt was door het bochtige parcours, zijn we nog een koffie gaan drinken in de Sprint.
Voetbalpraat.
Als je niet geslapen hebt door de hevige windstoten die de motorhome door elkaar schudden, kan je daarna moeilijk spreken over wakker worden en toch doe ik het. Toen ik vanmorgen wakker werd, realiseerde ik me dat ik vergeten was gisterenavond naar de voetbaluitslagen te kijken. En zo zag ik al snel dat Beerschot nu helemaal op een verdiende degradatieplaats staat in de Jupiler League. En ze waren zo fier op hun aankopen tijdens de winterstop. Maar liefst tien spelers hadden ze nu extra om de reservenbank te vullen. En toegegeven, er zitten zeker goede spelers bij - Ogunjimi bijvoorbeeld - en ook de Nederlander/Indonesiër Suk (vorig seizoen nog goed voor 12 goals bij Go Ahead Eagles) zou iets moeten kunnen forceren. Maar neen dus : Suk sucks ! En zo hoort het voor een speler die zijn tijd wil doorbrengen op het Kiel.
RAFC zou in principe vandaag tegen Heist moeten spelen maar die wedstrijd zal uitgesteld worden vanwege het slechte weer. Om eerlijk te zijn : het kan me allemaal niet veel meer schelen. Volgens de laatste geruchten zou stamnummer 1 overgekocht worden door een investeringsholding uit Singapore. Een holding is meestal maar uit op één ding : geld pakken en opnieuw verkopen. Van een lokale verankering is dan helemaal geen sprake meer. Is Lierse nog een Lierse club met Samy aan het roer ? Is Chelsea nog een Cockney club onder Abramovich ? Zijn de supporters van Màlaga CF echt gelukkig met de overname door een sjeik uit Qatar ? Net zoals met Armstrong : als er te veel geld mee gemoeid is, gaat alles naar de klo....
Daarom : Eddy Wauters (ex-voorzitter Antwerp) : kom terug ! Je zette onze ploeg ontelbare keren in het zak, maar je was tenminste een echte rood-witte supporter. En als het echt niet anders kan : liever kopje onder, dan door het leven met een voorzitter als Van Noppen (de "baas" van Beerschot).
19-01-2013
SPHOEK.
Dank zij het internet blijf ik op de hoogte van wat er in de wereld gebeurt. Ik lees de belangrijkste nieuwsfeiten, ik kan andere bloggers volgen, me ergeren aan de voetbaluitslagen en de foute weervoorspellingen bekritiseren. Maar elke dag kijk ik ook naar http://www.sphoek.com/honden/allehondenchron.php, waar je dan een lijstje krijgt van de "nieuwe' honden in het asiel van La Nucía. Het is echt ontzettend om te zien hoeveel honden er bijna dagelijks terechtkomen in het asiel. Soms worden ze door hun baasjes afgegeven, soms worden ze gevonden en binnengebracht door bezorgde mensen maar altijd worden ze door het personeel met open armen ontvangen. Vandaag is er bijvoorbeeld een nest van maar liefst 11 (!) pups bij hen terechtgekomen. Ik moet telkens van mijn hart een steen maken, ik hou heel veel van honden en het liefste zou ik terug eentje bij mij willen hebben. En toch probeer ik te weerstaan aan al die triestige neem-mij-aub-mee hondenoogjes. Vooral omdat ik intussen wel weet dat Macho ("onze" poedel maar altijd bij Nancy) het niet echt apprecieert als er een andere hond in huis wordt gehaald - en je weet maar nooit wat er in de toekomst gebeurt. Nancy zegt dan dikwijls (via de telefoon) tegen mij dat ik er maar een moet gaan halen. En toch doe ik het niet, want hoe lief ze ook zijn : het is niet altijd even gemakkelijk, zeker niet als je in je eentje op reis bent. De hond mag meestal niet mee op het openbaar vervoer, te lang alleen laten in de camper kan/mag niet en iedereen kan vast nog meer nadelen opsommen. Veel van die nadelen vallen weg als je met zijn tweeën voor de hond kan zorgen. Gelukkig kan je ook je geweten sussen door een hond in het asiel financieel te adopteren. Maar het mooiste is dat je zo'n sukkelaar een mooie toekomst kan geven en deel kan laten zijn van een gezin. Moest je hier in de buurt zijn en je bent op zoek naar een trouwe viervoeter, kijk dan eens op de site van SPHOEK - er zit er vast eentje bij die een plaats in je hart verdient !
Grijs maakt plaats voor grijs.
Gisteren is wijze grijze Guy vertrokken naar de camping beneden in Albir maar het verschil op de parking is haast niet te zien : vandaag heeft alles en iedereen hetzelfde kleurtje door de alom aanwezige grijze lucht. Het is nu drie uur in de namiddag en voorlopig valt het - in tegenstelling met de voorspellingen - nog wel mee. We hebben al ergere wind gehad deze winter en het heeft voor de eerste keer in veel weken écht geregend, maar dat mocht wel een keertje om het stof weg te spoelen.
18-01-2013
En dus ...
... werd Ronny beschuldigd van vals spelen. Een elektrisch motortje in zijn mooie racefiets verstoppen,, hoe durft hij !? De echte kenners hadden natuurlijk al snel door dat het koerswonder uit Turnhout die stroom enkel nodig heeft om de batterij op te laden van zijn elektronisch schakelsysteem. Trappen moet hij nog altijd zelf doen.
Bedrog !
Enkele jaren geleden werd er verteld dat Cancellara misschien wel een motortje in zijn fiets had zitten. Het zijn nochtans niet enkel de profs die van zo'n dingen gebruik maken. Ook buurman is nu door de mand gevallen. Verschillende keren per week komt hij opscheppen over zijn gereden kilometers en zijn "goede benen". Deze middag was hij stiekem zijn fiets aan het poetsen en wat bleek ... de fiets hing aan de stroom !
Nummerplaat.
In de nabije toekomst (nog geen exacte datum bekend) zullen alle gemotoriseerde voertuigen in België een nummerplaat moeten hebben. Voor mensen die met bv een 50 cc scooter rondrijden in België en die tijdens de vakantie willen meenemen naar Spanje is dat een goede zaak. Als je op dit moment hier met zoiets rondrijdt, ben je niet in orde met de plaatselijke regels en loop je het risico dat je bromfiets in beslag wordt genomen. Vandaar dat de meesten hier opteren voor een 125 cc of zwaarder, dan heb je dat probleem niet (want met nummerplaat) én je kan vlotter mee met het verkeer.
Ja, ik weet het !
Het maakt niet uit naar welk radiostation je luistert, welke krant je leest, welke nieuws- of sportsite je bezoekt : Armstrong heeft bekend ! Dopinggebruik was even vanzelfsprekend als lucht in de banden en water in de bidons, zegt hij nu. Alsof dat ooit een geheim was ... Als ergens veel geld en/of macht en prestige mee gemoeid is, kan je niemand vertrouwen. Niet in het wielrennen, niet in de politiek, niet in het zakenleven - het is triestig gesteld met de wereld.
17-01-2013
Ook eentje voor Rob.
Onze zoektocht naar caches ging verder maar al snel bleek dat de app die Rob op zijn smartphone had geïnstalleerd, niet echt deed wat hij ervan verwacht had. Gelukkig kan je in Alicante - zoals alle grotere Spaanse steden - terecht bij El Corte Ingles. Voor de mensen die nog nooit van deze keten gehoord hebben : vergelijkbaar met Harrods in London, maar op iets kleinere schaal. Na een beetje zoeken kwamen we in de sportafdeling terecht en ja hoor : daar hadden ze geschikte GPS-toestellen te koop. Rob koos al snel voor de Garmin Dakota 20 (die ik ook heb) en het nieuwe hebbeding werd veilig opgeborgen in mijn rugzak. Hij zal vanavond en de volgende dagen veel werk hebben om alles onder de knie te krijgen. Helemaal vertrouwend op mijn toestel wandelden we verder en vonden in totaal negen caches.
Santisima Trinidad.
Als je langs de kade loopt, is het meest opvallende schip natuurlijk de Santisima Trinidad. De originele versie van dit pareltje werd gebouwd halverwege de achttiende eeuw. Na enkele aanpassingen was het bewapend met meer dan 100 kanonnen en had het meer dan 1000 soldaten aan boord. Het galjoen bleef echter log en onwendbaar en tijdens de slag om Gibraltar vielen vele doden. Het schip werd veroverd door de Britten en zonk óf werd afgesleept naar Portsmouth waar het gesloopt werd - de geschiedenis is nogal onduidelijk, mede omdat er meer schepen met bijna identieke namen bestonden.
De versie die nu in de haven van Alicante ligt, werd gebouwd op het stalen geraamte van een oud vrachtschip. Al het houtwerk dat je ziet, is dus achteraf aangebracht maar dat maakt het daarom niet minder mooi. Het ziet er in ieder geval allemaal zeer authentiek uit en de Santisima wordt nu gebruikt als restaurant en evenementenzaal.
Alicante.
Rond half tien zaten we met zijn drieën al in de auto op weg naar Alicante. Rob, sinds kort ook gebeten door de cachemicrobe wilde wel mee op zoek gaan en Ronny was nog nooit in Alicante geweest. Voor beiden dus een ontdekkingstocht. Zoals voorspeld was een gratis parkeerplaats vinden in het centrum van de stad onbegonnen werk en we zijn dan de parkeergarage aan de haven ingereden waar je 0,03 eurocent per minuut betaalt. Meteen sta je dan ook op een van de mooiste plekken van Alicante want in de hoogte zie je het kasteel liggen en langs de andere kant mooie "bootjes". Onze eerste cache moest gezocht worden aan het einde van de pier en daar passeerden we oa het Volvo Ocean Race museum, maar daar kwamen we dus niet voor.
16-01-2013
Koud.
Het is hier nu iets over 12u en er is weinig beweging op de parking. Logisch, er staat een ijs koude wind en de thermometer wil niet hoger klimmen dan 14 graden. Ik weet dat we niet mogen klagen - ik heb net gelezen dat in de Antwerpse kempen vannacht een temperatuur van -14,9 graden is genoteerd - maar in vergelijking met de vorige weken is het hier nu toch ook "dikkejassenweer" geworden.
15-01-2013
16 km.
Rond 15u had ik acht caches gevonden en werd het tijd om naar de bewoonde wereld terug te keren. Ronny zou me om 16u oppikken en ik kom niet graag te laat. Gelukkig kon ik het laatste stuk langs een vrij gemakkelijk bewandelbaar pad tot op zeeniveau afdalen en kon ik nog even genieten van het mooie uitzicht op de baai. Volgens de Garmin Dakota heb ik bijna 16 kom gewandeld en moe maar voldaan stapte ik in de auto. Ik heb het gevoel dat ik eindelijk uit mijn 10 weken pseudo-winterslaap ben ontwaakt.
Doornen.
De tocht door de sierra werd steeds moeilijker, mede door de relatief grote hoogteverschillen. Een hele tijd ben ik door een droge rivierbedding gewandeld maar op een bepaald moment moet je dan toch weer ergens naar boven klauteren om een cache te zoeken. In de verte hoor je regelmatig geweerschoten en af en toe zie je patronen van een jachtgeweer liggen. Eigenlijk is dit een tocht die je beter niet alleen onderneemt en ik zou bijvoorbeeld niet graag hebben dat mijn kinderen hier moederziel alleen zouden rondlopen. Gelukkig heb ik geen kinderen en moet ik me alleen zorgen maken over mezelf. Mezelf, dat wil dan vooral zeggen : mijn voeten. Zoals velen zullen weten, zijn mijn voeten stilaan vergroeid met mijn Teva-sandalen. Geen terrein of ik kom er doorheen ! Vandaag moest ik wel om de honderd meter enkele doornen uit mijn voeten verwijderen. Niet altijd gemakkelijk voor een nagelbijter maar een pincet hoort bij de standaard uitrusting van een geocacher en dit hulpmiddeltje heeft vandaag overuren moeten presteren.
Sierra.
Na enkele caches nabij de kustlijn werd het tijd voor het betere werk en ben ik de Sierra de Santa Pola ingewandeld. Hier en daar kan je wandelpaden volgen maar die brengen je zelden in een rechte lijn naar je doel. Bijgevolg vertrouw ik vooral op mijn kompas om nog enkele caches te vinden. De wandeling voert me langs zeer onherbergzaam terrein, onderweg kom ik een grotwoning tegen en ergens tussen de rotsen zie ik een diep gat waar je liever niet in wil vallen. Een brave (en vooral sterke) ziel heeft er een grote steen opgelegd zodat deze natuurlijke vergeetput niet te snel vol verloren gelopen wandelaars ligt.
Salinas.
Santa Pola is bekend voor zijn zoutwinning, ik ben dan ook even gaan kijken of er nog wel genoeg voorraad is om de gladde wegen in de Benelux te bestrijden. En ja hoor, blijf allemaal maar gerust ginderachter - we zullen nog enkele tonnen van het witte strooisel naar het noorden sturen.
Een uitstapje.
Ronny wou vandaag met zijn huurauto naar kennissen die in de buurt van Santa Pola een bed & breakfast uitbaten. Dat kwam mij goed uit, terwijl hij op bezoek was kon ik daar caches gaan zoeken. Nummer 1 op de lijst kwam me al onmiddellijk bekend voor, het was er namelijk eentje waar ik vorig jaar met Nancy ook al naar gezocht had. Toen hadden we hem niet gevonden, deze keer had ik hem na enkele seconden al beet. De tweede was van dezelfde soort, en ook deze kon na enkele minuten gelogd worden als "found". Toen wou ik op zoek naar nummer 3 maar dat was buiten een zeer vriendelijke hoogbejaarde Spanjaard gerekend die mij absoluut wou uitleggen wat voor geneeskundige kruiden en planten er in de bloembakken te vinden waren. Met een of andere herboristenencyclopedie uit ver vervlogen jaren wou hij me overtuigen zelf een mengsel samen te stellen met olijfolie en "romero". Toen hij ook nog begon te vertellen over wie van zijn familie tijdens de burgeroorlog met wie getrouwd was, was ik blij dat er iemand de weg kwam vragen naar de overzetboot naar Tabarca zodat ik vriendelijk het gesprek kon afbreken.
14-01-2013
Guardia Civil.
Zeven uur 's avonds en net terug van de Guardia Civil in Altea. Iemand van de parking had zijn identiteitskaart, rijbewijs en bankkaarten verloren en dus moest er een officiële aangifte gedaan worden. De persoon in kwestie was zelf al een keertje gaan proberen om alles in orde te krijgen, maar zoals nogal dikwijls bij openbare diensten hier : geen Spaans, terugkomen met tolk ! En dus kwamen mijn vier jaren avondschool nog eens van pas. Ze waren uiterst vriendelijk en een half uurtje later was alles geregeld.
Ik wil hierbij van de gelegenheid gebruik maken om iets te vertellen over de Guardia Civil. Deze politiedienst is duidelijk meer militair gestructureerd dan de "gewone" policía. Alles gebeurt onder het steeds aanwezige motto "Alles voor het vaderland". De leden van de Guardia worden altijd tewerkgesteld in een andere streek dan waar ze vandaan komen. De "onze" van vandaag kwam uit Madrid. Als hij bijvoorbeeld verliefd zou worden op een meisje uit Altea en wil trouwen, zal hij weer overgeplaatst worden naar een andere streek. Deze maatregelen worden genomen omdat ze op die manier weinig persoonlijk contact kunnen hebben met de plaatselijke bevolking, om te voorkomen dat er belangenconflicten ontstaan en om te vermijden dat bepaalde inwoners bevoordeeld zouden worden.
