Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
05-01-2013
Geschenken.
Aan de kerk werd wierook, goud en mirre afgegeven en Maria zag dat het goed was ...
Later werden in de feesttent geschenken aan de kinderen van het dorp uitgedeeld.
Optocht
Deze avond werd er dan een vervolg aan het feest gebreid met een optocht door de straten van Alfaz. Een kleine impressie kan je bekijken op http://www.youtube.com/watch?v=zStntApaBYQ. Zoals altijd moest er ook weer vuurwerk aan te pas komen.
M+K+B
Vandaag werd er, zoals elk jaar op 5 januari, hoog bezoek aangekondigd : Melchior, Kaspar en Balthazar - beter bekend als de drie koningen. In België en Nederland maken ze de kindjes wijs dat Sinterklaas uit Spanje komt, maar hier hebben ze nog nooit van onze bebaarde kindervriend gehoord. Hét feest voor de kinderen is hier driekoningen en de dag en avond ervoor zijn er meestal tal van feestelijkheden gepland. Dit jaar werden "de drie wijzen uit het oosten" (alhoewel eentje duidelijk een Leuvens accent had) rondgereden in stijlvolle auto's.
04-01-2013
Brrr...
Koud deze ochtend: -3°......... in de koelkast, in het diepvriesgedeelte zelfs -22° ! Ze doet het dus weer, maar ik heb ze uitgeschakeld. Trôp is teveel en teveel is trôp, zoals wijlen Vanden Boeynants het ook zei toen zijn naam circuleerde in de zaak rond de "Roze balletten". In dit geval gaat het dus over bevroren bouletten.
Gisteren was het overwegend zonnig maar regelmatig ook zeer fris door een stevige koude wind. Gelukkig moesten wij niet geëvacueerd worden zoals 1200 skiërs in de Pyreneeën. Die kwamen vast te zitten omdat de kabellift door de hevige wind niet meer kon gebruikt worden.
Lekker.
De inhoud van de verpakking was uiteraard niet echt een grote verrassing, maar toen ik het doosje opende zag het er toch smakelijker uit dan ik verwacht had.
Van de markt.
Ik was deze middag van plan om naar Albir te wandelen om de plaatselijke frituur een keer met een bezoekje te vereren. Enkele minuten later kwam Sonia vragen of ze voor mij iets van de markt moest meebrengen. Ja, dat wou ik wel en rond 13u kwam ze een bakje bij mij afgeven.
Dr. Livingstone.
Ik heb net de zesde aflevering van Dr. Livingstone gezien, het reisprogramma waarin Martin Heylen en Philippe Geubels elk vanuit een andere richting door Afrika reizen. Er zijn slechtere manieren om de lange eenzame avonden te vullen. Deze reeks is niet alleen mooi door de beelden van de Afrikaanse natuur maar ook de gesprekken met de lokale bevolking zijn - ook al zijn ze waarschijnlijk allemaal in scene gezet - best boeiend. En ook niet onbelangrijk : regelmatig paraderen er zeer mooie vrouwen door het beeld. Vrouwen die het helemaal niet gemakkelijk hebben en bijvoorbeeld allemaal samen in een apart dorp wonen. Weg van de mannen waarvan ze regelmatig een pak rammel krijgen, weg van de tradities die het normaal vinden dat vrouwen besneden worden. Vrouwen die er echt bewust voor kiezen een betere toekomst voor zichzelf en hun kinderen uit te bouwen, ook al zijn de mogelijkheden zeer beperkt.
03-01-2013
Slapen.
Vannacht waren enkele regendruppels genoeg om me te beletten rustig verder te slapen. Ik heb het er de afgelopen dagen al met verschillende mensen over gehad : ik slaap echt (te ?) weinig. Mijn hersenen blijven altijd op volle toeren verder draaien. Niet dat daar dan grootse ideeën uit voortkomen, absoluut niet - maar af en toe zou het toch gemakkelijk zijn moest er ergens een knopje zijn om alles even helemaal uit te zetten. 's Avonds willen mijn ogen meestal niet meer meewerken en weigeren dan resoluut open te blijven, maar echt slapen is pas voor enkele uren later. Ik ben ook als kind nooit een goede slaper geweest, 's middags een dutje doen dat was alleen voor de andere kleuters. Een ritje in de auto daarentegen deed wonderen en meestal was ik dan snel naar dromenland vertrokken. Vermits ik nu altijd zelf moet rijden, is dat ook geen optie meer ... Ik heb niet de indruk dat ik lijd onder dat slaaptekort, integendeel : ik heb waarschijnlijk al meer wakkere uren in mijn leven gehad dan een normale slaper van een flink aantal jaren ouder en kan in dezelfde tijd meer van het leven profiteren !
02-01-2013
Paella.
Enkele dagen geleden hadden Omer en Ann mij gezegd dat ze nog graag ergens paella wilden gaan eten vóór ze weer naar België afzakken. Gisteren was ik onze min of meer vaste adressen voor deze Spaanse specialiteit afgelopen, maar ze bleken op 1 januari allemaal dicht te zijn. We zijn deze avond dus gewoon naar Albir gewandeld in de hoop dat het zonder voorafgaande reservatie toch zou lukken. Paulino bleek nog altijd gesloten te zijn en bij Ca Blai moesten we nog even afwachten. Normaal moet de paella daar een dag op voorhand besteld worden (wat ik wist) maar de kokkin zou pas binnen een kwartiertje komen en misschien had ze dan wel zin om eentje te maken. We zijn dan nog een stukje verder gewandeld omdat bij Tutti Quanti ("Italiaans" restaurant) de paella gewoon op de menukaart staat, maar ik had hem daar nog nooit geproefd.
De dienster zei ons dadelijk dat alles beschikbaar was en we bestelden alvast enkele hapjes vooraf. De huisgemaakte kroketjes, gefrituurde inktvisringen en broodjes met looksaus gingen vlot binnen en toen werd nog een tafeltje bijgeschoven om de (voor drie personen toch wel) grote pan neer te zetten. En het heeft gesmaakt ! Soms bestaat deze lekkernij wel eens gewoon uit wat rijst, groenten en een verloren gelopen stukje kip en wordt op een bord geserveerd maar deze was zoals het hoort : er was niet te gierig omgesprongen met mosseltjes, stukken vis en gamba's. Zonder enige moeite werd de fles rode wijn leeggedronken (ikke natuurlijk weer een sober watertje) en er werd afgesloten met koffie.
Een geslaagde avond : lekker, ik heb niet moeten betalen (dank u !) en de overschot werd meegegeven in een aluminium bakje zodat ik morgen verder kan genieten !
Niet zo brave zoontjes.
Ik heb er al regelmatig iets over geschreven maar ik wil het nog een keer doen : ik ben een liefhebber van de vele Vlaamse televisieseries. Afgelopen jaar waren dat er meer dan ooit tevoren en het niveau kon zeer dikwijls de vergelijking met gerenommeerde buitenlandse reeksen doorstaan. Ik heb echt genoten van Clan, Quiz me quick, de Vijfhoek, the Spiral, Crimi Clowns (beste soundtrack !), Code 37, Vermist - waarschijnlijk vergeet ik er nog enkele. Ik wacht nu op een gunstige wind die ervoor zorgt dat ook de afleveringen van Wolven, Salamander en alles wat nog op het scherm moet verschijnen, tot hier geblazen worden. Langs deze weg wil ook de mensen die hiervoor zorgen bedanken.
Intussen geniet ik verder van buitenlandse producties als American Horror Story en Real Humans, afgewisseld met een schier oneindige parade van eindejaarsconferences. Gisteren heb ik de laatste afleveringen van het vijfde seizoen Sons of Anarchy gezien, mijn absolute lievelingsreeks van de afgelopen jaren. In het begin kon je nog enige sympathie opbrengen voor deze motorbende, maar gaandeweg zijn alle hoofdrolspelers veranderd in onbetrouwbare moordenaars. Het aantal doden is echt niet meer te tellen en op een druppeltje bloed wordt niet gekeken. En toch blijft trouw aan de club zeer belangrijk, zo beet één van de leden zijn tong af om toch maar niets te moeten vertellen tegen de politie. Ik hoop dat er nog een zesde seizoen komt.
Bende watjes ...
Stilaan begint alles weer in beweging te komen. Gisteren bleef het angstvallig lang rustig op de parking, er was dan ook geen bakker om iedereen wakker te toeteren. Tot laat in de namiddag bleven enkele feestnummers ongebruikelijk lang in hun zetel hangen, sommigen verdwenen zelfs terug in bed. En dan komen de verhalen boven, kotsen en diarree in alle mogelijke variaties. En ook traditiegewijs krijgt het restaurant daarvan de schuld (deze keer dus de Japanner). Tegelijkertijd valt het toch op dat de mensen met maag- en/of darmproblemen meestal toch ook dezelfden zijn die de avond daarvoor te diep in het glas hadden gekeken. Of het eerlijk is om dan het restaurant de schuld te geven, durf ik te betwijfelen ... Er zijn mensen wiens ingewanden tegen alles bestand zijn en die dus perfect de combinatie van alcohol en vreemd voedsel zonder problemen verteren. Ik (zoals altijd met 0,0 promille in het bloed), en met mij vele anderen, heb in ieder geval absoluut geen behoefte gehad om enkele keren per dag naar het toilet te spurten.
01-01-2013
Chaos.
Soms zijn er zaken waarvan je op voorhand bijna zeker weet dat ze in het honderd zullen lopen. Met meer dan 50 mensen gaan eten in een restaurant én iedereen tevredenstellen, het is moeilijk. Uit ervaring weten we dat het bij de Japanner zelfs met z'n vieren al niet simpel is om alle gerechten uit ellkaar te houden én te weten wie wat besteld heeft. Het heeft dus even geduurd voor alle tafels iets tussen de kiezen kregen, maar ik hoop in ieder geval dat wat ze uiteindelijk gekregen hebben toch lekker was. Ik heb in ieder geval lekker gegeten en mijn weegschaal liet dat deze ochtend duidelijk merken.
Feestje.
Na de Japanner werd er in kleine groepjes weer naar de parking getrokken en vanaf 23u was iedereen aanwezig om de gratis cava binnen te gieten. Sommigen lagen een kwartierje later al in de lappenmand, anderen bleven volhouden tot er ook biertjes in circulatie kwamen. Zoals elk jaar hebben die van hierboven zich van hun beste kant laten zien, de hele avond bleef het droog en zelfs de wind was bijna helemaal verdwenen. Ik wil hiermee niet zeggen dat het warm was, want toen de laatste feestvarkens rond 2u30 afdropen was de temperatuur toch gezakt tot ongeveer vijf graden. Of de rode neuzen te wijten waren aan de overmatige alcohol of aan de koude, daar valt dus moeilijk over te discussiëren. Van een aantal weet ik de oorzaak wel heeeeeeeeeel zeker ! Zelf ben ik ongeveer rond 4u in mijn bed gekropen en het was deze ochtend al na negen toen ik wakker werd, dat moet voor mij een record aantal slaapuren zijn.
Veel foto's heb ik niet van vorige avond, maar misschien is dat wel beter zo.
31-12-2012
Aftellen.
Ik ben vanmiddag samen met Rob nog even een eindejaarscache gaan zoeken. Voor de rest heerst hier een min of meer uitgelaten sfeer en de reuk van oliebollen (in de beschaafde wereld beter bekend als smoutebollen ) camoufleert de normale lichaamsgeurtjes van de jeu de boules-spelende medemens. De muziekinstallatie voor deze avond is in gereedheid gebracht en door Sonia al oorverdovend uitgetest. Het is nu nog aftellen tot 20u, dan gaan we met ruim 50 camperaars naar een Japans restaurant in Albir. Daarna zijn we dan hopelijk op tijd terug op de parking om met een dikke trui nog een danspasje te wagen (afgelopen nacht bereikte de thermometer bijna het vriespunt). Mensen met slechte bedoelingen kunnen beter een ander doelwit zoeken dan onze parking, alle mensen met honden blijven hier achter om de boel te bewaken (en om de beestjes te kalmeren tijdens de vele knallen).
Tot volgend jaar !
2013
Ik wens mezelf voor 2013 een nieuwe liefde (maar met de oude zou ik ook al content zijn), een warme winter, een koele zomer en veel zorgeloze kilometers.
Wat jullie willen, interesseert me niet ! Alles voor mij en niets voor een ander. Ikke ikke ikke en de rest kan stikke ! Zo gaat het toch in de wereld van tegenwoordig ? Iedereen probeert er voor zichzelf het beste van te maken, maar het is toch zo veel mooier als je zowel miserie als geluk kan delen met anderen. Jezelf bloot geven is niet altijd gemakkelijk maar weet dat ik jullie allemaal graag zie ! Zorg in 2013 dus niet alleen voor jezelf maar ook voor de anderen dan moet ik het niet doen.
Zelf ga ik me gewoon verder kwaad maken in totaal idiote onbenulligheden, blijf mensen uitschelden en aanschoppen tegen alles wat me niet aanstaat. Voor mij zal 2013 dus zijn als alle vorige jaren.
Je dacht toch niet dat ik ging veranderen ?
30-12-2012
De zeven werken van barmhartigheid.
De trouwe lezers weten dat ik van de katholieke kerk en alles wat daar mee verbonden is, niet echt op de hoogte ben. En toch zijn er zo af en toe zaken die blijven hangen, ook al zijn ze dan soms via een omweg mijn leven binnengeslopen. De zeven werken van barmhartigheid heb ik bijvoorbeeld enkele tientallen jaren geleden leren kennen in het stripverhaal "De zeven snaren" van Suske en Wiske en met een beetje moeite kan ik ze nog altijd opsommen : de hongerigen spijzen, de dorstigen laven, de naakten kleden, de vreemdelingen herbergen, de zieken verzorgen, de gevangenen bezoeken en de doden begraven.
Ik heb het vermoeden dat er mensen op de camping verblijven die stiekem dit lijstje willen afwerken. Ik verklaar me nader. Enkele weken geleden kwamen verschillende mensen me regelmatig soep en andere restjes brengen, als er geen overschotjes zijn gaan we niet geheel tegen onze zin gewoon op restaurant. De dorstigen laven, daar wil ongeveer de helft van de aanwezigen hier met heel veel plezier aan meewerken. De naakten kleden, dat gebeurt ook elke dag uit noodzaak - als de zon ondergaat wordt het al snel frisjes. De vreemdelingen herbergen, dat is een onderdeeltje waar nog een beetje bijscholing nodig is - niet uit pure onwil, maar de parking staat nu al overvol. De zieken verzorgen, dat zal iets voor overmorgen zijn - toch zeker als je een volwassen kater als een ziekte kan bestempelen. De gevangenen bezoeken, dat ligt een beetje moeilijk : ik weet niet eens waar de dichtstbijzijnde gevangenis zich bevindt. De doden begraven wordt nog moeilijker, de overledenen worden hier immers gewoon in de muur geschoven en niet onder een meter aarde weggestopt.
Vermits de laatste onderdeeltjes een beetje moeilijk uitvoerbaar zijn, wordt er nu geprobeerd het derde werk iets meer aandacht te geven. Gisteren kwam Denise vragen of ik iets kon aanvangen met een sweater die voor haar te klein was. Wat denk je ? Voor mij is hij te groot, maar daar trek ik mij niks van aan. Vandaag had ik weer prijs. Eric had zich een tijdje geleden een paar Teva sandalen aangeschaft maar ze zaten hem niet zo lekker en dus ... ben ik nu eigenaar van een paar zo goed als nieuwe sandalen.
En nu maar hopen dat ze mij er binnenkort niet van betichten al die zaken gestolen te hebben om toch maar eens een gevangene te kunnen bezoeken.
29-12-2012
Nog een stapeltje kerstfoto's.
Gisterenavond heb ik een aantal afleveringen van het laatste seizoen van Sons of Anarchy gezien en dat blijf ik een fantastische reeks vinden. Om de overdaad aan geweld een beetje weg te spoelen vooraleer in bed te kruipen heb ik daarna nog de laatste aflevering van Earthflight gezien. Ik heb er een tijdje geleden al eens over geschreven hoe mooi die documentaires gefilmd zijn. Zo mooi dat je vermoedt dat er veel "gefoefeld" is maar in de laatste uitzending laten ze duidelijk zien hoe alles in zijn werk is gegaan. Echt verbluffend !
Vandaag is het gedaan met de rust want buurman Ronny is terug in het land. Hij was een weekje op vakantie in België en dat kwam mij goed uit want zo kon hij mijn nieuwe Visakaart (die Nancy had afgehaald in de bank) meebrengen en ook voor een nieuwe CampingCard ACSI gids 2013 zorgen. Hij heeft wel een beetje pech gehad want hij is zijn iPhone kwijtgespeeld op de luchthaven van Alicante.
Zoals beloofd maar al een tijdje vergeten : de kerstfoto's staan nu op https://picasaweb.google.com/mobielehonden/Kerst2012#. Een aantal foto's zijn minder gelukt, maar ze staan er toch bij. Enkel de exemplaren waarop internationaal geseinde misdadigers te zien zijn of mensen die van de "ziekenkas" niet in het buitenland mogen vertoeven, zijn verwijderd. Je zal ook meteen zien dat een kerstman hier eigenlijk wel een gevarenpremie verdient, zoveel moeite moet de sukkelaar doen om zijn maagdelijkheid niet te verliezen.
28-12-2012
Nog erger dan het einde van de wereld.
Gewoonweg misdadig, anders kan je het niet noemen : Sabor is gesloten van 7 tot en met 21 januari 2013. Gelukkig hebben we vandaag nog kunnen genieten van een heerlijk menu en is onze tafel voor 6 januari ook al gereserveerd. Na 14 dagen boterhammen met choco, kunnen we dan daarna hopelijk weer onze sobere levensstijl verderzetten .
Jan Briers.
Tijdens mijn (bijna dagelijkse) telefoontje met Nancy wist ze mij te vertellen dat er weer iemand van mijn generatie op zijn laatste reis is vertrokken. Deze keer is het iemand die ik persoonlijk slechts oppervlakkig heb gekend, maar waarover ik via via wel heel veel straffe verhalen heb gehoord. Hij was een goede vriend van de broer van Nancy en is blijkbaar zachtjes heengegaan tijdens zijn slaap. Niet echt het einde dat je bij hem in gedachten zou hebben, maar wel de mooiste manier om te gaan.
27-12-2012
Mooi weer.
Een prachtige zomerdag vandaag, die slechts onderbroken werd door een menuutje bij Pizza4U. Deze keer in het aangename gezelschap van Omer en Ann, die voor de eerste keer enkele weken doorbrengen aan de Costa Blanca. Wat wij al lang normaal vinden, is voor hen een echte belevenis : goedkoop en lekker eten bij een temperatuur van boven de 20 graden - en dat einde december ! Een aantal onder jullie zullen Omer en Ann misschien kennen als de organisatoren van het zelfbouwtreffen in Brasschaat.
) camoufleert de normale lichaamsgeurtjes van de jeu de boules-spelende medemens. De muziekinstallatie voor deze avond is in gereedheid gebracht en door Sonia al oorverdovend uitgetest. Het is nu nog aftellen tot 20u, dan gaan we met ruim 50 camperaars naar een Japans restaurant in Albir. Daarna zijn we dan hopelijk op tijd terug op de parking om met een dikke trui nog een danspasje te wagen (afgelopen nacht bereikte de thermometer bijna het vriespunt). Mensen met slechte bedoelingen kunnen beter een ander doelwit zoeken dan onze parking, alle mensen met honden blijven hier achter om de boel te bewaken (en om de beestjes te kalmeren tijdens de vele knallen).
.
